Markou Antninou autokratoros Tn eis heauton biblia 12. Marci Antonini imperatoris in semet ipsum libri 12. Recognovit Henricus Schenel

161쪽

32. Πολλα περισσὰ περtελεῖν των ἐνοχλουντων σοι δυνασαι λα ἐπὶ τὴ πολήψει σου κείμενα καὶ πολληνευρυχωρίαν περιποιήσεις ηδ σεαυτω τω τυν ὁλον κύ- σμον περιειληφεναι τη γνώμr καὶ τον ὰt διον αιον περινοεῖν καὶ την των κατὰ μερος κάστου πράγματος ταχεῖαν μεταβολην ἐπινοεῖν, ω βραχυ με το ἀπο γενε- 1 σεως μεχρι διαλυσεως, αχανες δε το προ ης γενεσεως, δε καὶ τ μετὰ την διάλυσιν μοίως πειρον. 33. Πάντα, ὁσα δρας, τάχιστα φθαρήσεται καὶ οἱ φθειρόμενα αυτὰ ἐπιδόντες τάχιστα και αὐτοὶ φθαρήσονται καὶ Ἀσχατόγηρως ἀποθανων εἰς σον κατα-

34. ῖνα τὰ γεμονικὰ τούτων και περ οἷα σπουδάκασι καὶ δι οἱ φιλοοσι και τιμῖσι γυμνὰ νόμιζε βλεπειν τὰ ψυχάρια αυτον *5τε δοκοοσι βλάπτειν ψεγοντες

νεται, ξ αἰῖνος μοειδος ἐγίνετο και εἰς πειρον τοι- αυθ' τερα ἐσται. τλουν λεγεις, ὁτι γίνετό τε πάντα κακος καὶ πάντα ἀει κακος ἔσται και Ῥυδεμία ραρε δυναuις εν τοσούτοις θεοῖς ἐξευρε θ ποτε η διορθώσουσα τα0τα ἀλλὰ κατακέκριται ὁ κύσμος εν ἀδιαλεί

162쪽

υποστάθμαι ὁ χρυσός, Ἀργυρος καὶ τριχία Ἐσθὴς καὶ

αiμα η πορφύρα και τα αλλα πάντα τοιαBτα. και τοπνευμάτιον δε ἄλλο τοιοOτον και εκ τούτων εις ταῖτα

μεταβάλλον.37. ζάλι το ἀθλίου βίου και γογγυσμο και πιθ - κισμ00 τί ταράσσri τί τούτων καινόν τί σε ξίστησι; το αὐτιον; ἴδε αυτύ. αλλ' ὐυλη id αυτήν ἐξωχε τού

AT 40. μοι οὐδεν δύνανται ι θ εο η δύνανται. εἰμεν οὐ μη δύνανται, τί εὐχ si εἰ δε δύνανται, δια τί οὐχι μῆλλον sχt διδόναι αυτοὐς το μήτε φοβεῖσθαί τι τούτων μητε ἐπιθυμεῖν τινος τούτων μήτε λυπεισθαι ἐπὶ τινι τούτων μῆλλον πε το ' παρεῖναί τι τούτων 25 η το παρεῖναι - πάντως γάρ, εἰ δύνανται συνεργειν ἀν-

163쪽

sρεῖς, ὁτι εα ἐμοὶ αυτὰ οἱ θεοὶ ἐποίησαν'. εἰταο κρει σον χρῆσθαι τοῖς ἐπὶ σοὶ μετ' ἐλευθερίας η διαφερεσθαι προς τὰ μη επὶ σοὶ μετὰ δουλείας καὶ ταπεινότητος τίς δέ σοι ἐπεν, υτ ουχὶ καὶ εἰς τὰ ἐφ' μῖν οἱ θεοὶ συλλαμβάνουσιν 'ἄρξαι γοον περὶ τούτων ευχεσθα καὶ Oψει. osτος εἴχεται πῖς κοιμηθ μετ κείνης' σύ πῖς μηἐπιθυμήσω του κοιμηθῆναι με εκείνης'. ὀλλος πῖς στερηθω ἐκείνου ' συ πῖς η χρήζω του στερηθηναι'. 10 ' ἄλλος πος η αποβάλω τυ τεκνίον' σύ πῖς μὴ φοβηθ ἀποβαλεῖν '. 'oλως δε ἐπίστρεογον τὰς ευχὰς καὶ

θεώρει, τί γίνεται. 41. Ἐπίκουρος λέγει, τι ἐν τῆ νόσω οὐκ ησάν τμοι αἱ ομιλίαι περὶ των του σωματίου παθον ουδε προς 15 τους εἰσιόντας τοιαοτά τινα φησίν, ἐλάλουν αλλὰ τὰ προηγούμενα φυσιολογον διετέλουν καὶ προς αυτ τούτω ν, πῖς η διάνοια συμμεταλαμβάνουσα τον εν τω σαρκιdίω ποιῖν τινων κινησεων ἀταρακτεῖ το διον ἀγα-

θον τηροοσα ουδε τοῖς ἰατροῖς εμπαρειχον φησί, κατα- 20 φρυάττεσθαι ως τι ποιοῖσιν, ἀλλ' ὁ βίος γετο ευ καικαλῖς ταυτὰ Ουν ἐκείνω, εν νόσω, ἐὰν νοσῆς, καὶ ἐν ὰλλη τινὶ περιστάσει το γαρ μη ἀφίστασθαι φιλοσοφίας

13 Epicuri fragm. 191 8.

164쪽

λύγω συμφλυαρεῖν πάσης αἱρεσεως κοινον, προς μόνω τω νυν πρασσομεν εiναι καὶ τω οργάνφ, δι Ῥυπράσσει. Arix 42. Ποταν τινι ἀναισχυντία προσκύπτLὶς, εχ θυς πυν Ἀθάνου σεαυτου δύνανται υν ἐν τω κόσμω ἀναίσχυντοι μη εἶναι ου δύνανται μη υν παίτει το δύνατον εi γαρ καὶ Ουτύς εστιν κείνων των ἀναισχύντων, ους

ανάγκη εν ω κόσμω εἶναι. 'τ δ αυτ καὶ επὶ του πανούργου και ἐπὶ τον ἀπίστου και παντι του τι0ον 10 ἁμαρτάνοντος ἔστω σοι πρόχειρον εαμ α γαρ τω πο-

ι η υπάρχειν, ευμενεστεροι ἔση πρb τους καθ' ίνα. ευχρηστον δε κἀκεῖνο ευθυς ἐννοεῖν. τίνα εδωκεν φύσις τω ἀνθρώπω ρετην προς τουτο το αμάρτημα i5εδωκε γαρ ως ἀντιφάρμακον, προς μεν τ0ν γνώμονα την πραύτητα, προς δε αλλον αλλην τινὰ δύναμιν. 0λως δε ξεστί σοι μεταδιδάσκειν τον πεπλανημένον πῆ δ' ἁμαρτάνων ἀφαμαρτάνει του προκειμένου καὶ πεπλάνηται τί δε καὶ βεβλαψαι; ευρήσεις γα μηδένα του 20των, προς Ους παροξύν's, πεποιηκότα τι τοιοOτον, ἐξ ου διάνοιά σου χείρων μελλε γενήσεσθαι τυ δε κακύν σου και τ βλαβερδν ἐνταBθα πῆσαν την πόστασιν εχει. 'τί δαὶ κακον η ξένον γέγονεν, εἰ ὁ ἀπαίδευτος α του ἀπαιδευτο πράσσει , δρα, μη σαυτω μῆλλον ἐγκαλεῖν 25

165쪽

ΤΩΝ ΕΙΣ ΑΤ Ν ΗΙΗΛ. Θ 42, 1 13 12 lὀφείλχὶς οτι υ προσεδόκησας τουτον OOτο ἁμαρτήσε- 1Xσθαι. συ γαρ καὶ ἀφορμὰς εκ ου λόγου εἶχες προς τοενθυμηθηναι, τι εἰκός ἐστι τουτον το0τ αμαρτησεσθαι,

καὶ δμως πιλαθήμενος θαυμάζεις, εἰ μάρτηκεν. 'μά- λιστα δε, ταν δε ἀπίστω et ἀχαρίστω μεμφύ, εἰς ἐαυτ0νεπιστρέφου. in προδήλως γὰρ συν τ αμάρτημα, εἴτε περὶ του τοιαυτην την διάθεσιν ἔχοντος πίστευσας, ὁτι quπίστιν φυλάξει, εἴτε την χάριν διδους μη καταληκτικος ἔδωκας μηδε στε ε αυτης της σης πράξεως ευθυς ἀπει- 10 ληφένω πάντα τον καρπόν. yy τί γὰρ πλέον θελεις ευποιησα ἄνθρωπον ου ἀρκεῖ τοBτο, τι κατὰ φυσιν την σην τι ἔπραξας, αλλὰ τουτοi μισθον ζητεῖς; δες εἰ

ὁ ὀφθαλμις ἀμοιβην ἀπρτει, ὁτι βλέπει, - πόδες ὁτι

βαδίζουσιν 'ωσπερ γὰρ ταυτα προς τόδε τι γέγονεν,1 3περ κατὰ τὴν ἰδίαν κατασκευην νεργουντ απέχει τοiδιον ουτως και ὁ ἄνθρωπος εὐεργετικος πεφυκώς, πή- ταν τι εὐεργετικον η ἄλλως ει τὰ μέσα συνεργητικον πράξη, πεποίηκε, πρ0 O κατεσκευασται, καὶ ἔχει το

166쪽

καὶ γυμνή, φανερωτερα του περικειμένου σοι σώματος; γευσx ποτε ρα λὶς φιλητικης και στερκτικῆς διαθέσεως, δεσx ποτὲ ρα πληρης και νενδεὴς κα ουδεν ἐπιποθουσα Ῥυδε ἐπιθυμουσα οὐδενbς Ῥυτε εμψύχου Ῥυτε ἀψυχου προς ηδονον ἀπολαυσεις , ουδε χρόνου - ψ 0επὶ μακρότερον ἀπολαυσεις, ουδε τύπου η χώρας ἀερωνευκαιρίας Ουδε ἀνθρώπων ευαρμοστίας 'ἀλλὰ ἀρκεσθsios

τλη παρουσs καταστάσει καὶ σθήσr τοι παροοσι πῆσι καὶ συμπείσεις σεαυτήν, τι πάντα η , α λ σοι πάρεστι, παρὰ των θεῖν πάρεστι καὶ πάντα σοι ευ ἔχει και ευ 15εξει, σα φίλον αυτοῖς και σα Πλουσι δώσειν ἐπι σωτηρία το τελείου ζψου του ἀγαθου καὶ δικαιου και καλου και γεννωντος πάντα καὶ συνέχοντος καὶ περιέχοντος και περιλαμβάνοντος διαλυόμενα εἰς γένεσιν ἐτε- ρων μοίων; ἐσλ ποτε ρα τοιαύτη oῖα θεοῖς τε καὶ dc νθρώποις υτ συμπολιτεύεσθαι, δε μήτε μέμφεσθαί τι αυτοῖς μήτε καταγινώσκεσθαι υα αυτον; 2. Παρατηρει, τί σου η φύσις επιζητεῖ δε υπ0 φύσεως μόνον διοικουμένου εἶτα ποίει αυτ και προσίεσο ει

μη χεῖρον μέλλει διατίθεσθαί σου φῶς ζώου φύσις eo

167쪽

ἐξωὶς ὁὲ παρατηρητεον, τί ἐπιζητεῖ σου ῖς φου φυσις, Ἐ

κα παν τουτο παραληπτέον, εἰ μη χεῖρον μελλε διατίθεσθια - ωου λογικου φυσις. εστ δε το λογικονευθυς καὶ πολιτικο . τούτοις δη κανόσι χρώμενος μηδεν περιεργάζου. o. Πὰν το συμβαῖνον τοι υτ συμβαίνει- ως πέφυκας αυτ φέρειν - ου πεφυκας αυτ φερειν. ειμεν ου συμβαίνει σοι, δε πεφυκας φέρειν, μη δυσχεραινε, ἀλλ' o πέφυκας, φέρε εἰ ε . μη πέφυκας

1 φέρειν, μη δυσχέραινε ' Mi σεται γάρ σε παναλωσαν. 'μέμνησο μέντοι, τι πέφυκας φέρειν παν, περι υ ἐπὶ τὴ πολU γε εστ τη σῖ φορητιν καὶ ἀνεκτον αὐτο ποιησαι κατὰ φαντασίαν του συμφέρειν η καθηκειν σεαυτω

τουτο ποιεῖν.

15 4. ι μὲν σφάλλεται, διδάσκειν ευμενῆος καὶ τ παρορώμενον δεικνυναι. εἰ δε ἀδυνατεις σεαυτον αἰτιῆσθαι η μηδε σεαυτόν. 5. - αν σοι συμβαίνη, τουτό σοι εὐαιῖνος προκατεσκευάζετο καὶ Ἀπιπλοκη των αιτιων συνέκλωθε τήνεο τε σὴν πύστασιν ξ ιδίου καὶ τὴν τούτου σύμβασιν. 6. Ei τε τομοι εἴτε φύσις, προτον κείσθω, τι μέρος εἰμι του λου πο φύσεως διοικουμένου ἔπειτα, τι

ἔχω πως οἰκείως προς τὰ μογεν μέρη τούτων γὰρ μεμνημένος, καθ ότι μεν μέρος εἰμί, ουδεν θυσαρεστήσω 25 Q εκ το Oλου πονεμομένω C ουδεν γὰρ βλαβερον τω μέρει, --ολω συμφέρει 'ου γὰρ ἔχει τι το λον,

168쪽

124 MAPΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ ΑΤ σον τουτο, της δὲ το κόσμου προσειληφυίας το μηd ευπύ τινος ζωθεν αἰτίας ἀναγκάζεσθαι βλαβερύν τι αυτ η γενναν. κατα μεν δ' το μεμνῆσθαι, τι μερος ιμὶoλου του τοιούτου, ευαρεστήσω παντὶ τῶ ἀποβαίνοντι.

β καθόσον δε ἔχω πως οἰκειως πρ0 τα μογεν μερη, βουδεν πράξω κοινώνητον, μῆλλον δὲ στοχάσομαι τωνομογενον καὶ προς το κοινλὶ συμφερον πασαν Οὐμηνεμαυτου ξω καὶ π τουναντίου ἀπάξω. τούτων δεο υτ περαινομενων νάγκη τον βίον ευροεῖν, ζαν καὶ πολίτου βίον ευρουν ἐπινοήσειας προιόντος διαπράξεων 10 τοῖς πολίταις λυσιτελον και, περ αν η πολις ἀπονέμύ, τοOτο ἀσπαζομενου. 7. ποις μερεσι του λου, σα φυσει ἐμπεριέχεται ποτο κύσμου, ἀνάγκη φθείρεσθαι λεγεσθω δε τοOτο σημμαντικος του ἀλλοιουσθαι. ε δε φυσει κακόν τε και 15 ἀναγκαῖόν ἐστι OOτ αυτοις, ου αν το λον καλος

διεξάγοιτο τον μερον εις ἀλλοτρίωσιν ἰόντων και προς το φθείρεσθαι διαφύρως κατεσκευασμενων. πότερον γαρ επεχείρησεν φυσις αυτη τα αυτ ς ερ κακοῖν καὶ περιπτωτικὰ τω κακω και ἐξ ανάγκη εμπτωτα εἰς oet κακον ποιεῖν η λαθεν αυτην τοιάδε τινὰ γινόμενα;

αμφότερα γαρ ἀπίθανα 'ει δε τις και ἀφέμενος της φυσεως κατὰ το πεφυκέναι ταOτα ἐξηγοῖτο, καὶ ς γελοῖον ἄμα μεν φάναι πεφυκέναι τα μέρη το ὁλου μεταβάλλειν, ἄμα δε ς πί τινι τον παρὰ φυσιν συμβαί- 25νοντι θαυμάζειν η δυσχεραίνειν βλλως τε καὶ της διαλύσεως εἰς ταξτα γινομένης, ε ον καστον συνίσταται.

169쪽

TΩΝ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ ΙΗΛ. I 6 1-8, 125 'ητοι γὰρ σκεδασμος στοιχείων, ε ων συνεκρίθη, 'Ττροπη του μεν στερεμνίου εἰς γεῖδες, του δε πνευματικο εἰς ἀεροδες ' στε καὶ ταυτα ἀναληφθῆναι εἰς τον του λου λόγον iτε κατὰ περίοδον ἐκπυρουμένου εἴτε ἀιδίοις ἀμοψαῖς ἀνανεουμένου. καὶ το στερεμνιον δε και το πνευματικον μη φαντάζου τ ὰπ της πρώτης γενέσεως. yπῆν γὰρ τουτο χθε και τρίτην μεραν κτων σιτίων και ose ἐλκομένου--ος την ἐπιρροὴν λαβεν 'τοοτο ουν, ο ἔλαβεν, μεταβάλλει, υνο η μήτqρ1 ἔτεκεν 'υπ0θο δ τι κείνω σε λίαν προσπλέκει τω ἰδίως ποι Ουδεν ὁντι iμαι προς το νυν λεγόμενον.

8. νύματα θέμενος αυτω ταυτα, ἀγαθύς, αἰδήμων, ἀληθής, ἔμφρων, συμφρων, πέρφρων, προσεχε, μήποτε μετονομάζεὶ καὶ εἰ se ἀπολλυεις ταυτα τὰ νόματα, καὶ 15 ταχέως ἐπάνιθι π αυτά. μέμνησο δέ, τι το μεν ἔμμφρων βουλετ σοι σημαίνειν την φ ε καστα διαληπτι-κην ἐπίστασιν και το ἀπαρενθυμητον τ δε συμφρων την ἐκουσιον ἀπόδεξιν των πωτης κοινης φυσεως απο- νεμομένων ' δε πέρφρων την πωτασιν του φρο- 20 νουντος μορίου περ λείας ' τραχείας κινήσεις της σαρκος και το δοξάριον καὶ τον θάνατον και ὁσα τοιαOτα. - ἐὰν ουν διατηρῆς σεαυτον εν τουτοις τοῖς ὀνύμασι μηγλιχύμενος Ου π αλλων κατὰ ταυτα ὀνομάζεσθαι, ἔσii ετερος καὶ ις βίον εἰσελευσνὶ τερον. το γὰρ ἔτι τοι - 25 ουτον εἶναι, io μέχρι νυν γέγονας, και εν βίω τοιουτω

170쪽

126 MAPΚΟΥ ΑΝΤ ΕΝΙΝΟΥ Α σπαράσσεσθαι κώ μολύνεσθαι λίαν ἐστιν ἀναισθήτου και φιλοψυχου καὶ ὁμοιου τοῖς μιβρώτοις θηριομάχοις, ο ινες μεστοὶ τραυμάτων καὶ λυθρου παρακαλοοσινομως εἰς την αυριον φυλαχθηναι παραβληθησέμενοι τοιοῖτοι τοῖς αυτοῖς ὁνυξι καὶ Ἀηγμασιν ἐμβίβασον Ἀουν σαυτbν εἰς τα λίγα ταυτα νύματα καν μεν ἐπαυτον μένειν δυνrs, μένε σπερ εἰς μακάρων τινὰς νη σου μετωκισμένος ' ἐὰν δε id θλi or ἐκπίπτεt καὶ υπερικρατεῖς, απιθι θαρ9ον εις γωνίαν τινά, ποχ κρατήσεις, , και παντάπασιν ξιθι το βίου μη ὁργιζύμενος, οὰλλα ὁπλως καὶ ἐλευθέρως καὶ αἰδημόνως, εν γε τοὐτομένον πράξας ἐν τω βίω τυ υτως ἐξελωῖν. προς μέν- τον τὼ μεμνησθα των νομάτων μεγάλως συλλήψεταί

σοι το μεμνησθαι θεῖν και ὁτιπερ υ κολακεύεσθαι Ου-

πάντα και εἶναι την μεν συκῆν τα συκης ποιοOσαν, τονδε κύνα τα κυνός, την δε μέλισσαν τὰ μελίσσης, τυν δεἴνθρωπον τὰ ανθρώπου. 9. ἐμος, πολεμος πτοία νάρκα, δουλεία καθ' ημέ- ραν ἀπαλείψεταί σου τὰ ιερὰ ἐκεῖνα δύγματα, ὁπόσα di φυσιολογήτως φαντάζη και παραπέμπεις. ἔδει δε πὰν Ουτω βλέπειν καὶ πράσσειν, στε καὶ τ περιστατικον ἄμα συντελεῖσθαι καὶ μα το θεωρητικον ενεργεῖσθαι και το εκ της περ ἐκάστων ἐπιστήμης αἴθαδες σωζεσθαι λανθάνον, ODχι κρυπτόμενον. ποτε γὰρ ὰπλύτητος ἀπο- ελαύσεις , πύτε δε σεμνότητος πύτε δε της ἐφ' ἐκ στου γνωρίσεως, τί τε ἐστὶ κατ Οὐσίαν καὶ τίνα χώραν χει