장음표시 사용
151쪽
ΤΩ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ ΙΗΛ. H 53 1 61 107τω, οὐ μὴν εκκεχυται β γαρ χύσις αὐτω τάσις στίν. AT ' ἀκτῖνες γουν αἱ αυγαὶ αὐτο ἀπο του ἐκτείνεσθαι λε- γονται οποῖον δε τι ἐστὶν ἀκτίς, δοις αν, εἰ διά τινος στενου εἰς σκιασμένον οἶκον το ἀφ' ἱμίου φως εἰσδυε μενον θεάσαιο τείνεται γαρ κατ ευθυ καὶ σπερ διερείδεται προς το στερέμνιον, ο τι αν ἀπαντήσri, διεῖργον τον ἐπέκεινα ἀέρα ενταυθα δε εστη καὶ ου κατώ
άχυσιν της διανοίας εἰναι χρη, μηδαμος κχυσιν, αλλὰ
10 τάσιν, και προς τα ἀπαντῖντα κωλύματα μη βίαιον μηδε ραγδαίαν την επερεισιν ποιξῖσθαι μηδε μην καταπίπτειν, αλλὰ στασθαι καὶ ἐπιλάμπει το δεχόμενον. αὐτο γαρ αυτ στερήσει της αυγης το μη παραπεμπον
i 58. D 40ν θάνατον φοβούμενος τοι ἀναισθησίαν AT
και τα ευλαβηται και ταν περὶ την σκέψιν στρέφηται φέρεται καν χυθυ ουθεν ηττον καὶ επὶ το προκείμενον. 61. ἰσιέναι εις τυ γεμονικον κάστου παρέχειν δε και τερ παντὶ εἰσιεναι εἰς το αυτου γεμονικόν.
152쪽
ΑTx l. V ἀδικον ἀσεβεῖ της γαρ των ὁλων φυσεως κατ- εσκευακυίας τὰ λογικὰ ζῶα νεκεν ἀλλήλων, στε φεμλεῖν μεν ξλληλα κατ ἀξίαν, βλάπτειν δε μηδαμος ὁ τοβουλημα ταυτης παραβαίνων ἀσεβεῖ δηλονότι εἰς την πρεσβυτάτην των θεῖν. καὶ ὁ ψευδομενος δε σεβεῖ
περὶ την αυτqν θεόν η γὰρ των λων φυσις 5ντων στὶ 10 φυσις, τὰ δε γε ὁντα προς τὰ πάρχοντα πάντα ἰκείως ἔχει. ετ δε καὶ ἀλήθεια αυτ ονομάζεται καὶ των ὰλ - θον πάντων πρώτη αἰτία στίν. ὁ μεν οὐν εκὼν ψευ- δύμενος ἀσεβεῖ, καθόσον ξαπατον ἀδικεῖ ὁ δε κωat καθόσον διαφωνεῖ τῆ των ὁ λων φύσει καὶ καθόσον ἀκοσμεῖ μαχύμενος τη του κύσμου φύσει ' μάχεται γὰ9
επὶ τἀναντία τοῖς ἀληθεσι φερόμενος παρ' εαυτόν ἀφορμὰς γὰρ πρ0ειληφε παρὰ της φύσεως, ων ἀμελήσας οὐχ is τε εστ νυν διακρίνειν τὰ ψευδῆ ἀπ των ἀλη- θον καὶ μhν και ὁ τὰς δονὰς ς ἀγαθὰ διώκων του 20d πό voti δε κακὰ φεύγων ἀσεβει Ἀνάγκη γὰρ του τοιουτον μεμφεσθαι πολλάκις τη κοινῆ φύσει δε παρ' ἀξίαν τι ἀπονεμούω τοι φαύλοις και τοῖς σπουδαίοις διὰ τοπολλάκις τους μεν φαύλους ἐν δοναῖς εἰναι και τὰ
ποιητικὰ τουτων κτῆσθαι, τους δε σπουδαίους πίνω και 25 τοῖς ποιητικοῖς τουτου περιπίπτειν. ετ δε ο φοβουμε-
153쪽
τω κόσμω τουτο ε δ ἀσεβες. 'δ τε ιώκων τὰς do νὰς ου ἀφέξεται του ἀδικεῖν τουτο δε ἐναργος ἀσεβές. χρὴ δέ, πρ0ς- ῆ κοινὴ φυσις ἐπίσης ἔχει ου γαρ ἀμ- φύτερα ξν ποίει, εἰ μη προ αμφύτερα ἐπίσης iχεν
προς αὐτα καὶ τους 9 φυσει βουλομενους πεσθαι ὁμογνώμονα οντας ἐπίσης διακεῖσθαι ' στις ουν προς πόνον καὶ δονὴν i θάνατον καὶ ζωὴν δόξαν καιὰδ0ςιαν, i ἐπίσης η των λων φυσις χρηται, αυτος ουκ1 επίσης εχει, δηλον, ὼς ἀσεβεῖ. 'λέγω δε το χρῆσθαι του ATτοις πίσης πι ν κοινὴν φυσιν ἀντὶ του πάντα συμβαίνειν ἐπίσης κατὰ τ εξῆς τοῖς γινομενοι και επιγινομένοις ὁρui τινι αρχαία της προνοίας, καθ' Vν απύ τινος χρχης Δρμησεν επὶ τήνδε την διακόσμησιν συλλαβουσά τινας 15 λύγους των ἐσομένων κα δυνάμεις γονίμους ἀφορίσασαυποστάσεών τε και μεταβολον και διαδοχον τοιούτων. 2. Ἀαριεστερου μεν ην ανδρb αγευστον ψευδολογίας ATDκα πάσVς υποκρίσεως καὶ τρυφῆς και τυφου γενύμενονεξ ἀνθρώπων ἀπελθεῖν. 'τ o ουν κορεσθέντα γε τού- ρ των ἀποπνεοσαι δεύτερος πλους δὶ προλ ρησαι προσκαθῆσθαι si κακία και οἴπω σε οὐδε η πεῖρα πείθει φεύγειν ε του λοιμου; λοιμος γαρ διαφθορὰ διανοίας πολλω γε μαλλον περ η του περικεχυμένου τούτου πνεύματος τοιάδε τις δυσκρασία και τροπη. αυτ μεν
154쪽
ἐστι το νεάσαι καὶ τ γηρῆσαι κα τ αυξησαι και το
ἀκμάσαι καὶ δόντας καὶ γένειον καὶ πολιὰς ἐνεγκεῖν
κά σπεῖραι και κυοφοργὶσαι και ἀποκυῆσαι και τὰ αλλα τὰ φυσικὰ νεργήματα, σα αἱ Ου σου βίου γραι φερουσιν, τοιοOτο καὶ αὐτ τ διαλυθῆναι - τουτο μεν obi κατὰ ἄνθρωπον ἐστι λελογισμένον μὴ λοσχερος id ι δὲ δεστικῖς μηδε περηφάνως πρ0 τον θάνατον ἔχειν ἀλλὰ περιμένειν δε μίαν των φυσικον νεργειον. καὶ δε νυν περιμενεις, ποτε εμβρυον ε της γαστρ0ς της γυναικύς σου ἐξέλθii οὐτως ἐκδέχεσθαι την ραν εν uτο =υχάριόν σου του λχπρου τούτου ἐκπεσεῖταt. εἰ δὲ is και ἰδιωτικον παράπηγμα ἀφικάρδιον θελεις, μάλιστά σε ευκολον προς τον θάνατον ποιήσει η ἐπίστασις η ἐπὶ τὰ ποκείμενα, ν μέλλεις ἀφίστασθαι και μεθ' ita νῆθῖν ουκέτι ἔσται η συμπεφυρμένη. ' προσκύπτεσθαι μεν γὰρ αυτοῖς κιστα δει, ἀλλὰ καὶ κήδεσθαι καὶ οπράως φέρειν, μεμνῆσθαι μέντοι, τι Ῥυ ἀνθρώπων
155쪽
ΤΩΝ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ ΙΒΛ Θ 3 1-9 a illos οδογματουντου σοι παλλαγη ἔσται. τουτο γαρ ATD μόνον, εἴπερ αρα, ἀνθεῖλκεν αν και κατεῖχεν εν ω ζην, εἰ συζῆν ἐφεῖτο τοῖς τὰ αυτὰ δόγματα περιπεποιημενοις. 'νυν δ' ὁρας, σος ὁ κόπος εν τῖ διαφωνία της συμ- βιώσεως, στε εἰπεῖν θαττον λθοις, δε θάνατε, μγ που και αυτος ἐπιλάθωμαι μαυτου'. 4. D ἁμαρτάνων αυτ ὰμαρτάνει ὁ δικον αντον
5. δικεῖ πολλάκις ὁ μη ποιον τι, ου μόνον ὁ πο ῖν t.
1 ri is μεν τὰ ἄλογα ζῶα μία φυχῆ διίρηται εἰς δε AT τὰ λογικὰ μία νοερὰ ψυχὴ μεμερισται ῶσπερ α μία
καὶ βίας. tb πυρ ἀνωφερὲς μεν διὰ τἰ, στοιχειοδες
156쪽
112 MAPΚ' ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ ΑΤ τ κωλυτικον προς ξαψιν. καὶ τοίνυν παν τυ κοινῆς μεν ' νοερῆς φυσεως μετοχον προς το συγγενες ὁμοίως σπεύδει uti μαλλον βοσω γάρ ἐστι κρεῖττον παρὰ τὰ δελλα τοσουτω καὶ προς το συγκιρνασθαι τω ἰκείω και συγχεῖσθαι τοιμότερον 'ευθυς γουν επὶ μεν των ἀλύγων εὐρεθη σμήνη καὶ ἀγελαι α νεοσσοτροφίαι καὶ οἱον ερωτες ψυχαὶ γὰρ δη σα ενταυθα και et συναγωγον εν ω κρείττονι ἐπιτεινόμενον ευρίσκετο, οἱονουτε επὶ φυτον ν ουτ επὶ λίθων , ξυλων. y ἐπὶ δετων λογικον ζώων πολιτεῖαι καὶ φιλίαι και iκοι καὶ 10 συλλογοι και εν πολεμοι συνθῆκαι καὶ ἀνοχαί. ἐπὶ δετων ἔτι κρειττόνων καὶ διεστηκότων τρόπον τινὰ νωσις υπέστη, οῖα ἐπὶ των στρων 'ουτως ὴ ἐπὶ το κρεῖττον επανάβασις συμπάθειαν καὶ ν διεστῖσι εργάσασθαι δύναται δ'ορα οὐν τ νυν γινόμενοW μόνα γὰρ τὰ ενοερὰ νυν ἐπιλέλησται της προ αλληλα σπουδης και συννευσεως και τ συρρουν δε μόνον ου βλεπεται. yy ἀλλ' ὁμως καίτοι φευγοντες περικαταλαμβάνονται κρατεῖ γὰρ et φυσις ὁ φει δε δ λέγω, παραφυλάσσων.x θασσον γουν ευροι τις αν εῖδές τι μηδενος γεώδους 20 προσαπτόμενον ηπελανθρωπον ἀνθρώπου ἀπεσχισμένον. 10. Φέρει καρπον καὶ ανθρωπος και θεις καὶ ὁ κόσμμος εν ταῖς Olκείαις ραις καστα φέρει. εἰ δεο συνήθει κυρίως τέτριφεν ἐπὶ ἀμπέλου και των ὁμοίων, ουδεν τουτο. ὁ λόγος δε καὶ κοινb καὶ διον καρπὼν εἶχε και γίνεται ἐξ αυτου τοιαυθ' τερα, ποιόν τι αὐτός
157쪽
ευμενεῖς τοῖς τοιούτοις εἰσίν εἰς νια δε και συνεργουσιν, εἰς γίειαν, εις πλουτον, εἰς δόξαν Ῥυτως εἰσὶ
χρηστοί. Ἀξεστι δε και σοί et εἰπέ, τίς ὁ κωλυωwi12. Πύνει μη ς θλιος iὶδ ως ἐλεεῖσθαι η θαυμάζεσθαι θέλων, ἀλλα μόνον εν θέλε, κινεῖσθαι καὶ ἴσχε
σθαι, Δ ὁ πολιτικb λόγος ἀξιοῖ.13. Σήμερον ἐζηλθον πάσης περιστάσεως, μῆλλον δε
1 ἐξεβαλον πῆσαν περίστασιν ξω γαρ υκ ὴν ἀλλ ενδον ἐν ταῖς ποληφεσι. 14. Πάντα ταυτα συνήθη μεν τῆ πείρα, φημερα δετω χρύνω ρυπαρὰ δε τη λη. πάντα νυν, οἱ ἐπ' εκε
15 15. α πράγματα ξω θυρον στηκεν αυτὰ ἐφ' αυ- τον μηδεν μήτε εἰδότα περι αυτον μήτε ἀποφαινόμενα. τλουν ἀποφαίνεται περ αυτον το γεμονικόν.16. υκ ἐν πείσει, ἀλλ' ενεργεία το του λογικου πολιτικου ζωου κακον και ἀγαθόν, σπερ ουδὲ η ἀρετὴ 20 καὶ κακια αὐτο εν πείσει, ἀλλα ἐνεργεία. 17. Tes ναρριφεντι λίθω οὐδεν κακον κατενεχθῆναι οὐδε αγαθὼν το ἀνενεχθηναι. 18. σίελθε σω εις τα γεμονικὰ αυτον καὶ ὁ φει, τίνας κριτὰς φοβu, οῖους καὶ περι αυτον ὁντας κριτάς.
25 19. Πάντα εν μεταβολὴ καὶ αυτος συ ἐν διηνεκεῖ ἀλλοιώσει και κατά τι φθορα καὶ κύσμος δε ολος. 20. et ἄλλου ἁμάρτημα ἐκεῖ δεῖ καταλιπειν.
158쪽
οἱον θάνατος, Ουδεν κακόν. μέτιθι νυν επι ὶλtκίαν, οἱοντην παιδικήν, την του μειρακίου TVν νεότητα το γηρας καὶ γαρ τούτων πασα μεταβολη θάνατος. μητι δεινόν δμώτιθι 'υν επι βίον τον πο τω πάππω, ἐτα Oν π τη μη 5τρί, εἶτα τον υπο τω πατρί και αλλας δε πολλὰς διαφθορὰς και μεταβολὰς και πολλὴξεις ευρίσκων περώτα σεαυτόν μήτι δεινύmi' Ουτως τοίνυν ουδε του λου σου βίου λῆξις και παυλα καὶ μεταβολri. 22. ρεχε ἐπὶ τ σεαυτου ηγεμονικον και το του ὁλου 10 καὶ τ τούτου. ητο μεν σεαυτου να νοον δικαικον αυτοποιήσης το δε του λου, να συμμνημονεύσ/ὶς, τίνος μέρος εἶ του τούτου, να επιστησύς, πύτερον αγνοιαν γνώμη, και ὀμα λογίση, τι συγγενές.23 TZσπερ αυτος συ πολιτικο συστηματος συμπλη- 5ρωτικος εἶ, υτως και πῆσα πρῆξίς σου συμπληρωτικηεστω ζωης πολιτικης. ητις αν ουν πραςίς σου μη lari την ἀναφορὰν εἴτε προσεχος εἴτε πόρρωθεν πι το κοινωνικbν τελος. αυτ η διασπα τον βίον και υκ εα ναεῖναι καὶ στασιώδης στίν, σπερ εν δήμω ο τυ καθ' dαυτον μέρος διιστάμενος ἀπο της τοιαύτης συμφωνίας. 24. Παιδίων ὀργα καὶ παίγνια καὶ πνευμάτια νεκροὐ βαστάζοντα, στε ἐναργέστερον προσπεσεῖν τ της Νεκυίας.
159쪽
φωνῖσιν, ρχου επὶ τ ψυχάρια αυτον, δίελθε σω και ἴδε ποῖοί τινες εἰσιν oψει, δτι υ δε σε σπῆσθαι, να1 τούτοις τί ποτε περὶ σου δοκη εὐνοεῖν με,το αυτοῖς δεῖ φυσε γαρ φίλοι. καὶ ι θεοι δε παντοίως αυτοῖς βονθουσι, δι νείρων, δια μαντειων, προς ταυτα μέντοι, προς- κεῖνοι διαφέρονται. 28. αυτά ἐστι τα του κόσμου ἐγκυκλια, νω κάτω,
επιδη πάντας μὰ γη καλύψει, πειτα καὶ αυτη μεταβαλε κἀκεῖνα εἰς πειρον μεταβαλε καὶ πάλιν κεῖνα εις ἄπειρον. τὰς γὰρ επικυματώσεις των μεταβολον και ἀλλοιώσεων ενθυμουμενύς τις και et τάχος παντος θνη-
25 του καταφρονήσει. 3 σον Om. D. 6 αλις αλλοις ut coni Cor. A r. τοιαυτά τινα Τ ταυτα εἴ τινα Α. 9 ποῖόν A. o δεῖ σε T: ουδείς σε Α. 14 αοτά Gat. 18 , . καὶ τί ἐντείνη; CO , reete; sed sive ante sive post haec vecta haud pauca excidisse manifestum est. 19 εἰτε A: εἴ τις T siae Xyl .ho A corr. 21 μεταβαλεῖ corr. Gat. μεταβαλλεῖ Α r. , μεταβαλὴ T. 22 μεταβάλλει 23 πικαλυμματώσεις A.
160쪽
AT 29. χειμάρρους των λων αιτία πάντα φερει. ος 1υτελ δε καὶ τὰ πολιτικὰ ταυτα καί. ως Γεται, φιλο- ATD σύφως πρακτικὰ ἀνθρώπια μυξῖν μεστά. φανθρωπε, τί ποτε ποίησον O νυν η φυσις απαιτεῖ 'ορμησον, εὰν διδοται, και η περιβλέπου ει τις iσεται. μ' την
Πλάτωνος πολιτείαν ἔλπιζε ἀλλα ἀρκου, εἰ- βραχύταTOν πρόεισι, καὶ τούτου αυτου την εκβασιν, ὼς μικρύντ εστι, διανοου. δόγμα γὰρ αυτον τις μεταβάλλει; χωρις δε δογμάτων μεταβολης τί ἄλλο η δουλεία τε AT νύντων και πείθεσθαι προσποιουμένων Τυπαγε νυν καὶ duλεξανδρον καὶ Φίλιππον και ημήτριον τον Φαληρεα μοι λεγε. ψονται, ει εἶδον, τί Ἀοιν φυσις θελεν, καὶ αυτους παιδαγώγησαν ε δε τραγ δησαν, οὐδείς ATD με κατακεκρικε μιμεῖσθαι. ὰπλοον ἐστι και αἰδῆμον τ0φιλοσοφίας εργον μη με ἄπαγε επὶ σεμνοτυφίαν. i5 30 υνωθεν ἐπιθεωρεῖν ἀγελας μυρίας και τελετὰς
μυρίας και πλοον παντοῖον εν χειμοσι και γαληναις και διαφορὰς γινομενων συγγινομένων, ἀπογινομένων. δεπινύει δε και τον υ ἄλλων πάλαι βεβιωμένον βίον και τον μετὰ σε βιωθησύμενον και τον νυν εν τοῖς βαρ- 20βάροις θνεσι βιουμενο και ὁσοι μεν ου δε νομά σου γινώσκουσιν, σοι δε τάχιστα επιλησονται, σοι δ' ἐπαινουντες ἴσως νυν σε τάχιστα ψέξουσιν καὶ ως υτε
μνημη ἀξιολογον γε ουτε Ῥύξα υτε ἴλλο τι το συμπαν. 31. ταραξία μεν περὶ τὰ ἀπ της ἐκτ0ς αἰτίας συμ- 25 A βαίνοντα, δικαιότης δε εν τοι παρὰ τὶμ ἐκ σου αἰτίαν 26 δὲ li finit D.