Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

101쪽

ὰξιουνῶ ευεργετην λαμβάνειν. μοὐ μεν ου δυνηθεν- τος, αλλου δε μετ' με τετυραννοκτονηκότος, λογον,ειπέ μοι, ταγνῶμον ν παρασχεῖν καὶ μάλιστα εἰ ἐλεγον, Ανδρες, βουλόμην, θελησα, επεχείρησα, ἐπειράθην , της γνώμης μόνης ἄξιός ειμι τιμῆσθαι, τί αν απεκρίνω τότε 15. νυν δε ου τουτό φημι, ἀλλα καὶ ἀνῆλθον καὶ κινδυνευσα και μυρία προ της του νεανίσκου στα- γης πόνησα μη γαλουτω ραστον μηδε υχερες πολ βητε εἶναι το πρῆγμα, φρουρὰν περβῆναι και δορυφόρων κρατησαι καὶ τρέψασθαι τοσούτους μόνον, ἀλλα σχε- δον το μέγιστον εν si τυραννοκτονία και et κεφάλαιον των εὐγων τουτ εστιν. ου α δ αυτός γε ὁ τύραννος μέγα καὶ δυσάλωτον και δυσκατέργαστόν ἐστιν, ἀλλα ταφρουρουντα καὶ συνέχοντα V τυ9αννίδα, α τις αν νικήσsi, πάντα υτος κατωρθωσε, και το λοιπὸν λίγον τοδη ἄχρι των τυράννων προελθειν υπιαν πῆρξέ uοι, μη0υχὶ των περ αυτους φυλάκων καὶ δορυφόρων απάντων

κεκρατηκότι κἀκείνους απαντας προνενικηκότι. ουδεν ἔτι 53

προστίθημι, ἀλλ' επι τούτων αὐθις μένω φυλακῆς ἐκράτησα, δορυφόρους ἐνίκησα, τον τύραννον ἀφυλακτον, ἄνοπλον γυμνὰν ἀπέδωκα τιμης ἄξιος επὶ τούτοις ἐναίσοι δοκῶ, η ἔτι ἀπαιτεῖς παρ' ἐμου του φόνου 16. αλλε καὶ φόνον ζητεις, ουδε τοὐτο ἐνδεῖ, ουδε ἀναίμακτός εἰμι. ἀλλ' i ργασμαι μεγάλην και γενναίαν σφαγὴν νεαρονίσκου ἀκμάζοντος και πῶσι φοβεροs, δι' ον ἀνεπιβούλευτος κἀκεῖνος ην, ω μόνω θάρρει, ὁ ἀντὶ πολλῶν ηρκει δορυφόρων. ρ' ουν ου ἄξιος, ουτος, δωρεῆς, ἀλλα ἄτιμος επὶ τηλικούτοις γένωμαι τί γάρ, εἰ δορυφόρον ενα, τί εἰ υπηρέτην τινὰ τοὐ τυράννου ἀπέκτει- να, τί δ' εἰ οἰκέτην τίμιον ου μέγα αν ἔδοξε καὶ τοsτο, ἀνελθόντα εν sed n ἀκροπόλει, εν μέσοις τοῖς πλοις

φόνον τινος εργάσασθαι των οὐ τυράννου φίλων νίν

102쪽

δε καὶ τον πεφονευόμενον αυτὸν δε υἱO ην τυράννου,

μὰλλον δε τυραννος χαλεπώτερος καὶ δεσπότης απαραλτητος καὶ κολαστης μότερος καὶ βριστης βιαιότερος,το δε μέγιστον , κληρονόμος των ὀλων καὶ διάδοχος καὶ

επὶ πολυ παρατεῖναι τα της μετεμα συμφορὰς δυναμε- νος 17. βουλε τοὐτο μόνον πεπρὰχθαί μοι, ζην δε ἐτιτον τυραννον διαπεφευγότα γερα ὁ επὶ τούτοις αiτῶ. τί φατί; ου δώσετε; οὐχι κἀκεῖνον φεωρὰσθε; υ ε-lb σπότης; os βαρές ουπιαφόρητος ην νίν δε καὶ τ κεφάλαιον αυτ λεννοήσατε δ γαλοίτος απαιτεῖ παρ' uos, τοὐτο, ως εν ῆν ἄριστα διεπραςάμην καὶ τον τέρα et νον απέκτεινα ἐτερω φονω, ουναπλῶς οὐθε πληγρ μια, περευκταιότατον υ αὐτω επὶ τηλικούτοις ἀοικήμασιν, αλλὰ λέπ προβασανίσας πολλρ καὶ ε ὀφθαλμοις δείξας τατίλτατα οἰκτρῶς προκείμενα, iὀν εν λικία, εἰ καὶ πονηρόν. ἀλλ' ουν καὶ ακμάζοντα καὶ δμοιον τω πατρί,

αῖματος καὶ λύθρου εμπεπλησμενον. αὐτ ἐστι πατεὐωντα τ9αύματα ταsτα ξίφη δικαίων τυραννοκτόνων. οὐ- τος θάνατος ἄξιος μῶν τυράννων αὐτη τιμωρία πρε πουσα τοσούτοις ἀθικήμασι του ευθυς ἀποθανεῖν, rod αγνοῆσαι, ora μηθεν τοιο fro θεαμα ἰδεῖν οὐθεν ἐχειτυραννικῆς κολάσεως ἄξιον. 18. οὐ γαρ γνόουν, λουτος ουὶ γνόου it οὐδε τῶν ἄλλων Ουδείς. ὁσην κεῖνος ευνοιαν π9O τον ναν iχε καὶ ως ν ἀνήξίωσεν πι- βιῶναι οὐδ λίγον αὐτω χρόνον ' πάντες μεν γαρ πατερορες ι σως προς τους παῖδας τοι οὐτοι ὁ ε και περιττO-ib τερόν τι τῶν ἄλλων ἐχεν, εἰκότως. ὁρων μόνον κεινον κηδεμόνα καὶ φύλακα της τυρανa ίδος καὶ μονον προκιὶ -

103쪽

παιδος ἀσφαλείας καθύρημενης ἀπαντα τοίνυν αυτω ἀθρόα περιεστησα, την φυσιν την λυπην, την ἀπόγνωσιν, τον φόβον, τὰς επὶ των μελλόντων ελπίδας χρόνων. ἐπ αυτον ἐχρησάμην τουτως συμμαχοι καὶ προς τύντελευταίαν κείνη σκέψιν κατηνάγκασα ἀπεθανεν υμῖν ἄτεκνος, λελυπημένος, οδυρόμενος, δακρύων, πεπενθηκώς πενθος oλιγοχρονιον μεν, αλλ' ἱκανον πατμί, καὶ τοδεινότατον αυτὰς φ αυτου, ὀσπερ θανάτων Oi κτιστος και πολλῶ χαλεπώτερος τε υπ' ἄλλου γίγνοιτο. 19. που

μοι το ξίφος μή τις ἄλλος τουτο γνωρίζει μη τινος ἄλλου πλον οὐτ ην τίς αυτλες την ἀκρόπολιν ἀνεκόμισε προ του τυράννου τίς εχμήσατο τίς αυτὀ π εκεμ 156 νον ἀπεστειλεν es ξίφος κοινωνόν καὶ διάδοχον τωνεμῶν κατορθωμάτων , μετὰ τοσουτους κινδυνους, μετὰ τοσουτους φόνους ἀμελούμεθα και ανάξιοι δοκοίμεν δω-0εῆς. ει γὰρ περ μόνου τούτου την τιμην Πτουν παρ' υμῶν, ε γὰρ ἔλεγον, υνδρες, ἀποθανεῖν ἐθελησαντι τω τυμάννω και ἀνόπλω επὶ τοὐ καιρολκατειλημμένω ξίφος τ0fτο ἐμὰν υπηρέτησε και προς et τελος της λευθερίας

συνηργησεν, ου ἄν τιμης τε και δωρεὰς ἄξιον ἐνομίσατε δεσπότην οἴτω δημοτικοὐ κτήματος ου ἀνήμείψασθε; ουκών εν τοι ευεργέταις ἀνεγράψατε Ουκάν το ξίφος εν τοῖς ἱεροῖς ἀνεθήκατε; υκῶν μετὰ των θεῶν κἀκεῖνο

ποοσεκυνήσατε; 20. νῶν μοι εννοήσατε iα πεποιηκέναι εἰκὸς τον τυραννον , ἰα δε εἰρηκέναι προ της τελευτῆς '

ἐπεὶ γὰρ π εμ οὐ φονευόμενος καὶ τιτρωσκόμενος πολλοῖς τραυμασιν ε τὰ φανερὰ of σώματος ως ῖν μάλιστα λυπήσειν ἔμελλον τον γεγεννηκότα ἁ ἀν ε της πρώτης θέας διασπαράξειν ὁ μεν ἀνεβόησεν οἰκτρῖν ἐπιβοώμενος τον γεγεννηκότα, υ βοηθὀν οὐδε σύμμαχον - δει γὰρ πρεσβύτην οντα καὶ ἀσθενῆ - αλλὰ θεατηντων οἰκείων κακῶν γὼ γὰ ἀπηλλαττόμην ποιητὴς μεν

104쪽

io της λης τραγωδίας γεγενημένος, καταλιπὼν ὁ τῶ πο- κριτύ ον νεκρον και την σκηνην καὶ το ξίφος καὶ τὰ λοιπα του δοάματος ' πιστὰς δε κεῖνος καὶ ιδὼν υἱον ον εἶχε μόνον λίγον εμπνέοντα Γμαγμένον ἐμπεπλησμέ νον του φόνου καὶ τὰ τραύματα συνεχῆ και πολλὰ καικαίρια, ἀνεβόησε τοὐτο, έκνον, πνηρήμεε α πεφονεύμεθα, τετυραννοκτονημεθα, πολο σφαγευς τίνι με ζ- ρεῖ τίνι με φυλάττει δια σου, τεκνον, προαν Γρημεν0ν η μη τ ῶς γερ0ντος πεμφ90νεῖ καὶ si βραδυτῆτι, κοθλάζειν δεον καὶ παρατείνει μ0t 0ν φόνον καὶ μακ90τέθραν μοι την σφαγην ποιεῖ; 21. καὶ ταὐτα λεγων ζήτει τοξίφος αυτὸς γὰρ ἄνοπλος ῆν θια το πάντα τω παιδὶ θαρρεῖν ἀλλ' υθε τοίτο ἐνεθεησε, παλαι δε ν π εμου

μημα καταλελειμμένον ἀποσπάσας ὁ της σφαγῆς α' το τραύματος ἐξελών το ς 0ς φησί, Προ μικρολμεν μή

ἀπέκτεινας νον δε ἀναπαυσον, ξίφος, πατρι πενθοὐντιπαραμυθιον ἐλθε και πρεσβυτικύ χειρὶ δυστυχOUGr συναγώνισαι, ἀπόσφαξον τυραννοκτόνησον και οὐ πεν- θειν ἀπάλλαξον εῖθε πρῶτός σοι ἐνέτυχον, εἴθε την τάξιν Ib8 9ουλαβον οὐ φόνου ἀπέθαi ni αν ἀλλ' η ς τύραννος μόνον, ἀλλ' ἐτι νομίζων ἐξειν ἐκ/ικο si ὁ ως ατεκνος, νον εἰς ου ὁ φονεως εὐπορων και αὐτα ἀμαλέγων ἐπῆγε την σφαγὴν μίμων ου δυiάμενος, ἐπιθυμῶν μέν ἀσθενῶν di ποος ζν πηρεσίαν οὐ τολμη -

ματος. 22. πόσαι κολάσεις τα fra πόσα τραύματα πόσοι θάνατοι πόσαι τυραννοκτονίαι πόσαι δωρεαί καὶ τέλος ἐωρακατε πάντες ὐi μεν εανίαν προκείμενον. Ουδε μικρὰν ουδ ευκαταγώνιστον ἐργον, ὀ i πρεσβυτ νδε αυτω περικεχυμένον και ro αἶμα ἀμφοῖν ἀνακεκραμέ-ν0ν, την ἐλευiλέριον ἐκείνην και ἐπινίκιον σπονδὴν καὶ

105쪽

αμφοτερων ἐπιδεικνυμ ενον, ς ου ἀνάξιον γεγένηται του δεσπότου, καὶ μαρτυρουμενον τι μοι πιστῶς διηκονησατο τουτ υ εμο γενόμενον μικρότερον πινυν δε λαμπρότερόν ἐστι τη καινότητι καὶ ὁ μεν καθε κών την τυραννίδα πῆσαν εἰμὶ γά μεμέρισται δε ες πολλους τ εργο ῶσπερ ἐν δράματι ' καὶ τα μεν πρῶτα

εγλυπεκρινάμην, τα δεύτερα δε ὁ παῖς, τα τρίτα δε ὁ

τύραννος αυτός το ξίφος δε πῆσιν πηρετησεν.

Mποκηρυχθείς τις ἰατρικην ζεμαθε μανεντα Τον

πατερα καὶ π των αλλων ἰατρῶν ἀπεγνωσμένον ἰασάμενος φαρμάκου δόσει ἀνεληφθη αυθις ες γενος μετὰ ταsτα μεμηνυῖαν την μητρυιὰν ἰάσασθαι κελευόμενος καιλεγων μη δύνασθαι,ποκηρύττεται. 1. Os καινὰ μεν ταίτα - ἄνδρες δικασταί, ουδε παράδοξα τὰ ἡπο os πατρος ἐν τω παρόντι γιγνόμενα, osδε νον πρῶτον τὰ τοιαίτα οργίζεται, αλλὰ πρόχειρος ουτος ὁ νόμος αὐτῶ και συνήθως επὶ os ἀφικνεῖταιτο δικαστηριον. εκεῖν δε καινότερον νῆν δυστυχῶ, τι εγκλημα μεν ἴδιον ουπιεχω, κινδυνεύω δε τιμωμίαν πο- σχεῖν πε της τέχνης, ει μη πάντα δύναται πείθεσθαι τούτω κελεύοντι οὐ τί γενοι αν ἀτοπώτεμον, θεραπεύειν κ προστάγματος, οὐκεθ' ς η τεχνη δύναται, 60αλλ', o πατηρ βούλεται; βουλόμην μεν Ofν την ια- τρικην καὶ τοιοῆτόν τι χειν φάρμακον μη μόνον τους μεμηνότας, αλλὰ και τους δίκως οργιζομενους παύειν εδύνατο, να καὶ τοῆτο os πατρὰ το νόσημα ἰασαίμην. νυνὶ δε τὰ μεν της μανίας αὐτῶ τέλεον πέπαυται, τὰ δε

106쪽

της οργῆς ἀλλο επιτείνεται καὶ το δεινότατον τοις μεν αλλοις απασι σωφρονεῖ, κατ' εμοειδε του θεραπευ- σαντος μόνου μαίνεται τον μεν ουν μισθον της θεραπείας ορῆτε Oiον απολαμβάνω, ἀποκηρυττόμενος π αυ- του πάλιν καὶ του γενους ἀλλοτριουμενος δεύτερον ,σπερ δια τουτ ὰναληφθεὶς προς λίγον, ν' ατιμότερος γένωμαι πολλάκις εκπεσων της οικίας 2. γ δ εν μεντοις δυνατοῖς Ουθεν κελευσθῆναι περιμενω πρώην οὐν ἄκλητος κον επὶ την βοήθειαν. ταν δε τι si τελέως ἀπεγνωσμενον, ουδ επιχειρεῖν βουλομαι ἐπὶ δε της γυναικὸς ταύτης εἰκότως και τολμότερος ιμι λογίζομαι

γαρ i πάθοιμ' αν πλτου πατρῖς ἀποτυχών, ὁ Ουθε ἀρξάμεν0 της θεραπείας αποκηρύττομαι ἄχθομαι μὲνουν, es ἄνδρες δικασταί. ἐπὶ τ si μητρυιὰ χαλεπῶς εχούση- χρη τῆ γαρ ην - καὶ επι τω πατρὶ δι' ἐκείνην ἀνιω-

τῶν ἐμῶν ' ὁ γα δυσάγωγος καὶ δυσπειθης εγώ. ὁ καταισχύνων τον πατερα και ανάξια πράττων του γένους τότεμεν αυτω τα πολλα κεινα βοῶντι καὶ Λιατεινομένω λίγα

χρ ναι ἀντιλέγειν όμην. πελθών δε της οικίας νόμιζόν μοι Jικαστήριον σεσθαι μεγα και Uῆφον ἀληθῆ ον

107쪽

συνόντα προεωρώμην ὁ και τοιοsτόν τι και πώπτευον

ηδη, ου σφόδρα καθεστηκότος του πατρος αδίκως ὀργίζεσθαι και εγκλήματα ψευδῆ καθ' υιου συντιθεναι καὶ σάν τινες ο μανίας αρχὴν ταυτα ἐναι νομίζοντες και ἀπειλὴν και ἀκροβολισμον ου εἰς μακρὰν ἐπιπεσου μένου του κακου , μῖσος λογον καὶ νόμον πην καιβλασφημίας προχείρους καὶ δικαστήριον σκυθρωπον καὶ 162βοὴ, και οργὴν καὶ λως χολῆς μεστὰ πάντα διο δὴ

τάχα μοι και ἰατρικῆς δεήσειν ποτε προσεδόκων 4 ἀποδημήσας ουν και τοῖς ευδοκιμωτάτοις των επὶ τῆς αλλο δαπῆς ἰατρῶν συγγενόμενος καὶ πόνω πολλῶ και προθυμία λιπαρεῖ χρησάμενος ἐξεμαθον τὴν τεχνην επανελθών ὁ καταλαμβάνω τον πατερα σαφῶς ήδη μεμηνότα καὶ πὰτων επιχωρίων ιατρῶν απεγνωσμένον ουπιες βάθος ορώντων ουδ' ακριβῶς φυλοκρινουντων τὰς νόσους πλὴν οπερ γε εἰκος ήν ποιεῖν χρηστον υἱόν, υτ εμνησικάκησα τῆς ἀποκηρυξεως ουτε μετάπεμπτος γενέσθαι περιέμεινα ουδε γαρ εἶχόν τι αυτ ἐδιον εγκαλεῖν, ἀλλα πάντα κεῖναῆν αλλότρια τα αμαρτήματα καὶ σπερ φην δη, τῆς νόσου παρελθὼν ουν ἄκλητος ου ευθυς ἰασάμην ου γαρ υτως ποιεῖν ε ς εστὶν ἡμῖν ουδε αὐτα ἡ τέχνη παραινεῖ, ἀλλὰ πάντων πρῶτον ofτο διδασκόμεθα συνο- ρῆν εἴτε ἰάσιμόν ἐστι το νόσημα εἴτε ἀνήκεστον καὶ περβεβηκος τ0υς ορους τῆς τέχνης καὶ τηνικαfτα ην μενευμεταχείριστον , ἐπιχειροίμεν καὶ πὰσαν σπουδην εἰσφερόμεθα σῶσαι τον νοσουντα ἐν δε κεκρατηκος

ῆδη καὶ νενικηκος το πάθος ἴδωμεν ουδε τὴν ἀρχὴν

π9οσαπτόμεθα, νόμον τινὰ παλαιον των προπατόρων τῆς τέχνης ἰατρῶν φυλάττοντες , ο φασι μη δεῖν ἐπιχειρεῖν τοις κεκρατημένοις ἰδὼν ουν τον πατέρα ἔτι ἐντος τῆς ἐλπίδος καὶ το πάθος ουνυπερ τὴν τέχνην , επὶ πολυ V-

ρήσας καὶ κριβῶς ἐξετάσας εκαστα ἐπεχείρουν ήδη καὶ το 63

108쪽

φάρμακον τεθαρρηκότως ἐνέχεον , καίτοι πολλοὶ τῶι παρόντων πώπτευον την δόσιν καὶ την ισιν διεβαλλον καὶ προς κατηγορίας παρεσκευάζοντο. 5. παοῆν ὁ καὶ μητρυιὰ φοβ0υμενη καὶ ἀπιστουσα, ου' μισεῖν μι ἀλλατ δεδιέναι καὶ κριβῶς εἰδέναι πονήρως κεῖνον διακελμενοπι πίστατο γα μόνη τα πάντα συνουσα καὶ μO- δίαιτος τρὶ νόσω. πλην ἀλλ' γωγε υδεν ἀποδειλιάσας - πιστάμην γα ου ψευσόμενά με τα σημεῖα ουδε προδώσουσαν την τεχνην - πῆγον τηνάασιν ν καιρῶ της επιχειρήσεως, καίτοι κἀμοί τινες τῶν φίλων συνεβουλευον η θρασυνεσθαι, μη και διαβολην τινα μείζωενεγκ μοι το ἀποτυχεῖν ώς ἀμυνομένω τον πατέρα φαρμάκω καὶ μνησικακήσαντι ν πεπόνθειν π αυτου. καὶ τ κεφά-ιον, σῶος μεν οὐτος ευθυς ην και σωφρόνει

πάλιν και πάντα διεγίγνωσκεπι οἱ παρόντες δε θαυμα- ζον καὶ τμητρυιὰ δε επήνει καὶ φανερὰ πῆσιν ην χαίρουσα κἀμοὶ υδ0κιμουντι κὰ κείνω σωφρονουντι. ουτος δ' Osν - μαρτυρεῖν γὰρ αυτω χω - μήτε μελλήσας μήτε συμ- βουλόν τινα περὶ τουτων προσλαβών επειδὴ το ἀνήκουσε τῶν παρόντων, ἐλυε μεν την ἀποκήρυξο υἱον

δε ξ υπαρχῆς ἐποιεῖτό με σωτῆρα καὶ εὐεργέτην ἀποκαλῶν, καὶ ἀκριβῆ πεῖραν ειληφέναι ομολογῶν και περὶ τῶνεμπροσθεν κείνων ἀπολογουμενος τοὐτο γενόμενονευφραινε μεν πολλούς, σοι παρῆσαν χρηστοί. λυπει

l6 γουν τότε ου πάντας μοίως δομένους τω πραγματι, αλ ευθυς τινος καὶ χρόαν τρεπομενην και βλέμμα τεταραγμένον καὶ πρόσωπον ώργισμένον οiOν εὐφθόr Ουκα μίσους γίνεται. μεῖς μεν υν, ς' εἰκος εν U-φροσυναι και θυμηδίαις ψμεν ἀλλήλους ἀπειληφότες. 6. η μητρυιὰ δὲ μετὰ μικρον ευθυς νοσεῖν49ξατο. O GOit, ἄνδρες δικασταί, χαλεπὴν και παραλογον, ἀρχόμενον

109쪽

γα ευθυς τ δεινον παρεφυλαξα ου γαρ απλουν ουδε ἐπιπόλαιον της μανίας το iδος, αλλά τι παλαιον ποι-

κουρουν εν si φυχλὶ κακον ἀπερρηξε καὶ ε τουμφανὲς ἐξενίκησε πολλὰ μεν ουν καὶ αλλα μῖν ἐστι σημεια των ἀνιάτως μεμηνότων, ἐν δε κεῖνο καινον επὶ γης γυναικος ταύτης παρεφυλαξα προς μεν γαρ τους ἄλλους με- ρωτερα και πραεῖά εστι καὶ παρόντων εἰρήνην ἄγει, η νόσος, αν δε τινα ἰατρον idy καὶ τos ἀκούσn μόνον, κατεκείνου μάλιστα παροξύνεται, περ καὶ αυτ του πονη- ρως καὶ ἀνηκεστως ἔχειν ἐστὶ τεκμήριον. αὐτα ορῶν εγῶμεν νιώμην και την γυναῖκα κτειρον ἀζίαν Osσαν και 16b παρὰ το προσῆκον δυστυχοίσαν. 7. ὁ πατηρ δε υπλιδιωτείας - ου γὰρ ἐδεν ἴτε αρχὴν του κατεχοντος κακοί Οἴτε την αἰτίαν ἴτε το μετρον του πάθους - κελευεν

ἰῆσθαι και το ὁμοιον εγχεα φάρμακον ' ετο γὰρ ἔν i- ναι μανίας ido και μίαν την νόσον καὶ το ἀρρώστημα ταὐτὸν καὶ παραπλησίαν την θεραπείαν ενδεχόμενον. επε δε οπερ ἀληθεστατον, δύνατον ἐναί φημι σώζεσθαι την γυναῖκα και ηττῆσθαι υπὸ της νόσου μολ0γῶ, αγανακτεῖ και ργίζεται καί φησιν κόντα καθυφίεσθαι καὶ προδιδόναι την ἄνθρωπον, εγκαλῶν εμοὶ την ἀσθμνειαν της τέχνης και πάσχει με σύνηθες τοι λυπου- μενοις ' ργίζονται οὐν ἀπαντες τοι μετὰ παρρησίας τἀληθη λέγουσι. πλην ἔγωγε ς αν Οἱός τε, δικαιολογησομαι πρὸς αυτὀν και περ μαυτολκαι της τέχνης.8. και πρῶτόν γε απλτου νόμου ἄρξομαι, καθ' ὁν οὐτός με ἀποκηρίξαι βούλεται, ν' εἰδη οὐκ ' ὁμοίαν ofσαν 166 αὐτῶ νυν τε και πρότερον την ἐξουσίαν. ου γὰρ ἄπασιν, πάτερ, ὁ νομοθέτης οὐδε πάντας υἱέας οὐδε ὁσάκις αν ἐθέλωσιν ἀποκηρύττειν συγκεχώρηκεν οὐδ' πὶ πάσαις αἰτίαις, ἀλλ' ἄσπερ τοι πατράσι τὰ τηλικαῆτα ὀργίζε- σπαι ἐφῆκεν, ἴτως και των παίδων προὐνόησεν, ς μη

110쪽

αδικως αυτ πάσχωσι καὶ δια τουτο ου ἐλευθέραν εφῆκε γίγνεσθαι Ουδε α κριτον την τιμωμίαν αα ες δικαστη-

ριον ἐκάλεσε και δοκιμαστὰς ἐκάθισε του μήτε προς ὀργὴν μήτε προς διαβολὴν το δίκαιον κρινουντας ηδε γαρ πολλοῖς πολλάκις λογους αιτίας ο9γης παρισταμένας,

και τον μεν ψευδεῖ τινι διαβολη πειθόμενον, τον δε ι- κεττὶ πιστευοντα η γυναίω χθρῶ ουκουν ἐγειτο ἀδίκαστον γίγνεσθαι το πρῆγμα ουδ εξ ἐρήμης τους παῖδας ευθυς αλίσκεσθαι, αλλα και υδωλεγχεῖται και λόγος, ποδίδοται καὶ ἀνεξέταστον ουδεν καταλείπεται. . ἐπεὶ Τοίνυν ξεστι, και του με ἐγκαλειν μόνου ο πατηλκυ9ιος, του κρῖναι δ ει υλογα at τιῆται, μεις οι δικάζοντες, αυτ μεν ο μοι πιφέρει καὶ ἐφ' - νυν αγανακτεῖ, θ-δέπω σκοπεῖτε, πρότερον δε ἐκεῖνο ἐξετάσατε ει ετ d τέον αποκηρυττειν αυτ ἄπαξ ἀποκη9υς α ret καὶ χρησα

μένω τύ παρὰ του νόμου ἐξουσία καὶ ἀποπληρωσαντι l67 την πατρικὴν ταυτην δυναστείαν, ε ιτ αυθις ἀναλπιβόντι και λυσαντι την, ποκήρυξιν ἐγὼ μεν γα ἀδικώτατον

εἰναι φημι το τοιοsτον ἀπεράντους γίνεσθαι των παίδων ζας τιμωρίας και πολλὰς τὰς καταδίκας και τον φόβον αῖδιον και τον νόμον ἄρτι μεν συνοργίζεσθαι, μετὰ μικ9oν δε λυεσθαι και πάλιν μοίως ἰσχυρOr εἶναι καιολως ἄνω και κάτω στρέφεσθαι τὰ ni καια προς το ἐπὶ καιρο δοκουν πατράσιν ἀλλα το με i πρῶτον ἄξιονε φιέναι καὶ ἀγανακτουντι συναγανακτεῖν καὶ κυριον της

τιμωρίας ποιεῖν τον γεγεr νηκότα ην δε ἀπαξ i αλώσρ την ἐξουσίαν και καταχρήσηται τω νόμω καὶ ἐμπλ σθητης ὀργῆς, ιτα μετὰ ταυτα ἀναλάβn χρηστον iναι μετα- πεισθείς, ἐπὶ τούτων ἀνάγκη μέi εο και μηκέτι μεταπζ- ὁἀν μηδε μεταβουλεύεσθαι μηδε μεταποιεῖν Vr κρίσιν τολμεν γὰρ τον γεννηθέντα ror iis ot 449ζσro ν ἀποβη -