Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

121쪽

καὶ βαθεία και ποτιζομενη και ευηλίω καὶ υηνέμω καιεξειργασμενη θναφυσεται, ευθαλης ἐμαι και ευτροφος κω πολυχους καρπός, αλλως δε εν ρει καὶ πολίθωγηδίω, αλλως δε εν δυσηλίω, αλλως δε εν πωρεία, καιολως διαφόρως καθ' ἐκάστους τόπους' ἴτω δε καὶ τανοσήματα παρὰ τους ποδεξαμενους τόπους τευφορα καιεύτροφα η ἐλάττω γίγνεται τοὐτο τοίνυν περβὰς ὁ πα-τη και λον ἀνεξεταστον καταλιπὼν ἀξιοι πῶσαν μανίαν την εν ἀπαντι σώματι μοίαν ιναι και την θεραπείανισην 28. προς δε τούτοις τοιούτοις οὐσιν ὁτι τὰ γυναικεῖα σώματα πάμπολυ των ανδρείων διαφερουσι πρός τε

νόσου διαφορὰν καὶ προς θεραπείας ελπίδα η ἀπόγνωσιν ράδιον καταμαθειν ' τὰ μεν γὰρ των ανδρῶν εὐπαγῆ και εἴτονα πόνοις και κινήσεσι καὶ ὐπαιθρίω διαίτη γεγυμνασμένα τὰ δε εκλυτα καὶ ἀσυμπαγῆ, ἐσκιατροφημένα και λευκὰ αῖματος ἐνδεια καὶ θερμολαπορία και γροs

επιρροία εὐαλωτότερα τοίνυν τῶν ανδρείων και ταῖς νόσοις εκκείμενα καὶ τηνάασιν ου περιμένοντα και μά- 84λιστα προς μανίας ευχερέστερα ἄτε γὰρ πολ μεν τούργίλον κα κοῆφον καὶ ξυκίνητον ἔχουσαι, ὀλίγην δετην οὐ σώματος αὐτο δύναμιν , αδίως ἐς το πάθος τοίτο κατολισθάνουσιν. 29. οὐ δίκαιον τοίνυν παρὰ τῶν ιατρῶν την μοίαν ἐπ' ἀμφοῖν θεραπείαν ἀπαιτεῖν εἰδότας, πολὐ τοὐν μέσω βίω παντὶ καὶ πράξεσιν ὁλαις και πῆσιν ἐπιτηδεύμασιν ξ ἀρχης εὐθὴς κεχωρισμένων. δταν τοίνυν λέγης τι μέμηνε, προστίθει και τι γυνηοὐσα μέμηνε, καὶ μη σύγχει αὐτα πάντα τῶ της μανίας ὐπάγων νόματι ἐν και τω αὐτῶ δοκοῶντι, ἀλλὰ χωρίσας, σπερ ἐστι καὶ εν τη φύσει , το δυνατὸν ἐφ εκάστου σκόπει ' καὶ γὰρ μεῖς, περ εν ἀρχὴ τῶν λόγων εἰπὼν μέμνημαι, τοὐτο πρῶτον ἐπισκοποίμεν φύσιν σώματος

122쪽

του νοσουντος καὶ κρῆσιν, καὶ τίνος πλείονος μετεχει, καιε θερμότερον η ψυχ9ότερον, και ἀκμάζον η πα9ηβηκος,

και μεγα η μικ9όν. και πιμελες χλιγόσαρκον κα πάντατα τοιαsτα και λως αν τις αυτὰ προεξετάσγὶ πάνυ αξιοπιστος αν εἴη ὰπογιγνώσκων τι τυπισχνουμενος. 30. ἐπεὶ και της μανίας αυτῆς μυρία εἴδη στὶ και παμπόλλας ἐχειτὰς αιτίας κα ουδε τὰς προσηγορίας αυτας μοίας Ουγα ταυτον αὐανοειν καὶ αὐαπαίειν και λυττὰν καὶ 185 μεμηνέναι. λλα ταfτα πάντα του μὰλλον φῆττον εχε- σθαι τῆ νόσω νόματα στιπι αἰτίαι τε τοῖς μεν ἀνδράσιν αλλαι ταῖς δε γυναι ιν τεραι, και ων ανδρῶν αυ- τῶν τοις μεν νέοις αλλαι, τοῖς δε γεγηρακόσι διάφο90ι,οiον νέοις μεν πλῆθος. το πολύ γέροντας δε και ιαβολὴ ἄκαιρο καὶ ργὴ ἄλογος πολλάκις κατ i κείων εμπεσOfσα το μεν π9ῶτον διετάραξεν, ira κατ' λίγον ἐς μανίαν περιέτρεψε γυναικῶν δε πολλὰ καθικνεῖται καὶ 9αδίως ες την νόσον πάγεται μάλιστα δε ῖσος κατά

χρόνω ἐντρεφόμενα μανίαν αποτελει. 31. Otaὐτά σοι, πάτελ. καὶ η γυνὴ πέπονθε καὶ ἴσως τι λελύπηκεν αυτ νεναγχος Ουδένα γαρ κείνη ἐμωει πλην χεταί γε καιου ἀν κ τῶν παρόντωi tars οὐ θεραπευθῆναι δυ- ναιτο ' ς ε γε ἄλλος τις ποσχοιτο ει τις ἀπαλλάξειε. μίσει τότε, ἀδικουντα μέ κα μὴν κἀκεῖνο, ω πάτερ, ου ῶν ὀκνήσαιμι ει πειν, ὁτι ει καὶ μη τελέως υτως απέγr ωστο, ἀλλα τις ἐτι σωτζρίας ἐλπὶς πεφαίνετο. υκῶν οὐθε ἴτω αδίως προσηφάμην οὐδ' υ προχείρως φάρμακον ἐγχέαι ἐτόλμησα δεδιὼς την τύχην και την

παρὰ τῶν πολλῶν di σφημίαν. ρὰς ς ολντα πάrπες εἶναί τι μῖσος προς τους προγόνους πάσαις μ τρυιαις,

123쪽

κείαν αυτὰς μεμηνεναι; τάχ' αν ουν τις πώπτευσεν,

αλλως χωρησαντος του κακοὶκαὶ των φαρμάκων ου δυνηθεντων, κακοήθη και δολερὰν την θεραπείαν γεγονέναι. 32. καὶ τα μεν της γυναικός, es πάτερ, υτως χει, και πάνυ σοι τετηρηκὼς λεγω ου ποτε ἐαον ξει, καν μυριάκις πίη του φαρμάκοw δια τουτ επιχειρεῖν υκ ἄξιον ει μη προς μόνον το ἀποτυχεῖν με κατεπείγy και κακοδοξία περιβαλεῖν θέλης Θασον πωτων-μοτέχνων φθονεῖσθαι. εὰν δε με αποκηρύξης πάλιν, ἐγὼ μεν καλτοι πάντων ερημος γενόμενος ουδεν κατὰ σου δεινόν ευ- ξομαι. τί δ' αν ὁπερ μη γένοιτο, αυθις η νόσος ἐπανέλ-θI; - φιλεῖ γάρ πως τὰ τοιαῶτα ἐρεθιζόμενα παλινδρομεῖν - τί με πρῆξαι δεησει θεραπευσω μεν εἴσθι και τότε κα ου ποτε λείψω την τάξιν, ην του παῖδας λαξεν η φυσις, ουδε os γένους τ επ' ἐμαυτω ἐπιλη- σομαι. εἶ αν σωφρονήσyς, αυθις ἀναλαμβάνειν πώποτε πιστεsσαί με δει ορὰς ηδη και αὐτα ποιῶν ἐπισπατην νόσον και πομιμνησκεις το πάθος χω και πρωην κτηλικουτων κακῶν ἀνασφήλας διατείνu καὶ βοας και τομέγιστον, οργῆ καὶ προς μῖσος τρέπη και τους νόμους ἀνακαλεῖς. οἴμοι, πάτερ, αὐτ ην σου καὶ της πάλαι μανίας τὰ προοίμια.

1. Ἐπεμψεν μὰς, ω ελφοί, ο μέτερος δυνάστης

Φάλαρις ἄξοντα τω θεῶ τον ταυρον τοὐτον και μῖν διαλεξομένου τὰ ικότα πέρ τε αυτο εκείνου και os ἀναθήματος ων μεν ουν νεκα κομεν, ταίτά ἐστιν - δε γε προ υμῆς ἐπέστειλεν, αὐτα Ἐγώ, φησίν, ω ελ-

124쪽

φοί, κά παρὰ πῆσι μεν τοις Ελλησι τοιοίτος πολαμβάνεσθαι ποῖός είμι, ἀλλα μη ποῖον η παρὰ των μισουντων καὶ φθονουντων φήμη ταῖς των ἀγνοουντων ἀκοαῖς παραδέδωκεν ἀντὶ των πάντων ἀλλαξαίμην αν, μάλιστα ὁ παρ' μῖν, σω ἱεροι τε στε καὶ πάρεδροι 188 του Πυθίου καὶ μόνον ου συνοικοι καὶ ὁμωρόφιοι του θεου. γοῆμαι γάρ, εἰ υμῖν ἀπολογησαίμην καὶ πείσαιμι μάτην μος υπειληφθαι καὶ τοῖς ἄλλοις ἀπασι δι μῶν ἀπολελογημενος σεσθαι καλῶ δε υ ρωτον θεον αυ- τον μάρτυρα, ον υ ενι δη που παραλογίσασθαι καὶ ψευδεῖ λόγω παραγαγεῖν Ἀνύρώπους μεν γὰρ σωζεξα- πατησαι ράδιον, θεον δε καὶ μάλιστα τοιουτον διαλαθεῖν ἀδύνατον. 2. γὼ γὰρ οwτων αφανῶν εν κράγαντιων, ἀλλ' ει καί τις ἄλλος ευ γεγονὼς καὶ 9αφεὶς λευθερίως και παιδεία προσεσχηκώς ἀεὶ διετελουν si μεν πόλει δημοτικὰν ἐμαυτον παρέχων, τοῖς ὁ συμπολιτευ μένοις πιεικῆ και μέτριον βίαιον θε σκαι0ν ῆ βριστικον φαυθέκαστον ουδεις ουθεν πεκάλει μου τω προτέρω ἐκείνω βίω επειδὴ δε ἐώρων οὐ τἀναντία μοι πολιτευομενους επιβουλεύοντας και εξάπαντος τρόπου ἀνελεῖν με ζητοὐντας - διῆρητο δε ημῶν τότε ἡ πόλις μίαν ταυτην ἀποφυγὴν καὶ ἀσφάλειαν ευρισκον τὴν αUi89 τὴν ἄμα καὶ τ πόλει σωτηρίαν - ει ἐπιθέμενος τῆ αὐχῆεκείνους μεν ἀναστείλαιμι καὶ παυσαιμι ἐπιβουλευοντας, τὴν πόλιν δε σωφρονειν καταχ αγκάσαιμι και σαν γὰ9ουκ λίγοι ταsτα ἐπαινουντες, ἄνδρες μέτριοι καὶ φιλοπόλιδες, ο καὶ τὴν γνώμην ῆδεσαν τὴν ἐμὴν και ης πιχειρήσεως τὴν ἀνάγκην τουτοις συναγωνισται χ9 σάμενος ραδίως ἐκράτησα της ἐπιχειρήσεως. 3. Otum εὐθενοι μεν ουκέτι ἐτάραττον ἀλλ' υπήκουον - γῶ δε ρχον,

ἡ πόλις δε ἀστασίαστος ην σφαγὰς ε ἐλάσεις δημεύσεις ουδὲ κατὰ των ἐπιβεβουλευκότων εἰργαζόμην,

125쪽

καίτοι ναγκαῖον τα τοιαsτα τολμῶν φαρχὴ της δυναστείας μάλιστα φιλανθρωπία γαρ α πραότητι καὶ τωημερω κἀξ ἰσοτιμίας θαυμασίως εγώήλπιζον ες το πείθεσθαι προσάξεσθαι τούτους ευθυς γουν τοις μεν ἐχθροις εσπείσμην καιχιηλλάγμην, καὶ συμβουλ0ις και συνεστίοις ἐχρώμην τοι πλείστοις αυτῶν την δε πόλιν αὐτην ορῶν ολιγωρία τῶν προεστώτων διεφθαρμένην , τῶν πολλῶν 190 κλεπτόντων, μὰλλον δε αρπαζόντων τα κοινά, δάτων

τε ἐπιρροίαις ἀνεκτησάμην καὶ οικοδομημάτων ἀναστάσεσιν ἐκόσμησα καὶ τειχῶν περιβολὴ ἐκράτυνα καὶ τὰς

προσόδους, σα ησαν κοιναί, si τῶν φεστώτων πιμελεία αδίως πηύξησα καὶ της νεολαίας πεμελούμην

και τῶν γερόντων προὐνόουν και τον δημον ν θέαις

καὶ διανομαῖς καὶ πανηγύρεσι και δημοθοινίαις διηγον, sβρεις δε παρθενων η φήβων διαφθοραὶ η γυναικῶν ἀπαγωγαὶ η δορυφόρων ἐπιπέμη ει η δεσποτική τις απει-

λ αποτρόπαιά μοι καὶ ἀκοῆσαι ν 4. δη δε και περὶ του ἀφεῖναι την ἀρχην καὶ καταθέσθαι την δυναστείανεσκοπούμην ὀπως μόνον ἀσφαλῶς παύσαιτο αν τις εν- νοῶν, πεὶ το γε ἄρχειν αυτὰ και πάντα πράττειν επαχθες ηδη και σῶν φθόνω καματηρὸν ἐδόκει μοι ἐναι το δ' ὁπως μηκετι τοιαύτης τινὰς θεραπείας δεήσεται η πόλις, 191 τοὐτ ζητουν τι κἀγὼ μεν ὁ αρχαῖος περὶ ταὐτ εἰχον, οι δε δη τε συνίσταντο ε εμε και περὶ τοs τρόπου της επιβουλῆς και ἀποστάσεως ἐσκοποῆντο καὶ συνωμοσίας συνεκρότουν καὶ ὁπλα ηθροιζον και χρηματα επορίζοντο καὶ τους ἀστυγείτονας επεκαλοfντο και εἰς την Ἐλλάδα παρὰ Λακεδαιμονίους και Αθηναίους πρεσβεύοντο αμεν γαρ περὶ ἐμολαυτοί, εἰ ληφθείην, ἐδέδοκτο ἐδη αὐτοῖς και ὁπως με αυτοχειρία διασπάσασθαι πείλουν καια κολάσεις πενόουν, δημοσία στρεβλούμενοι ξεῖπον. το μεν δη μηδεν παθεῖν τοιοίτον οι θεοὶ αiτιοι φωρά--

126쪽

σαντες την επιβουλην, καὶ μάλιστά γε ὁ Πυθιος νείρατά τε προδειξας και τους μηνυσοντας καστα επιπήμ- I92 πων. 5. γωδε ἐνταυθα δη μῆς es ελφοί, ἐπι τουαυτο δέους νυν τω λογισμω γενομένους,ξιῶ περὶ των τότε πρακτέων μοι συμβουλείσαι, τε αφύλακτος ολίγου δεῖν ληφθεὶς ζητουν τινὰ σωτηρίαν περὶ των παρόντων.

δημησαντες και ἰδόντες τὰς παρασκευὰς αυτῶν και τὰς απειλας κουσαντες ἐπατε τι δεῖ ποιεῖν φιλανθρωπία χρῆσθαι προς αὐτους τι καὶ φείδεσθαι καὶ ἀνέχεσ αιοσον αυτίκα μελλήσοντα πείσεσθαι τα στατα μὰλλονδε γυμνην δη πέχειν την σφαγην καὶ τα φίλτατα εν ὀφθαλμοῖς ὁρὰν ἀπολλυμενα; η τα μεν τοιαυτα πάνυ ηλιθίου τινὸς iναι γενναῖα δε κα ἀνδρώδη διανοηθέντα και χολην ἔμφρονος και ηδικημένου ανδρὸς αναλαβόντα μετελθεῖν κείνους ἐμαυτ δε εκ των νόντων την ς ro ἐπι ὸν ἀσφάλειαν παρασχεῖν ταὐτ' id ὁτι συνεβουλεύσατε αν. 6. τί οὐν εγώ μετὰ τοὐτο ἐποίησα μεταστειλα I93 μενος τους αἰτίους και λόγου μεταδούς αὐτοῖς καὶ τους

ελέγχους παραγαγὼν και σαφῶς ξελέγξας ἔκαστα, ἐπεὶ μηδ' αὐτοι τι ἐξαρνοι σαν, μυνόμην ἀγανακτῶν τοπλέον οὐχ δτι ἐπεβεβουλεύμην ἀλλ' ὁτι μη εἰάθην υπ'αυτῶν ἐν κείν etsi προαι0έσει μεῖναι. ν 4 9χης ἐνεστησάμην. και τ απ κείνου φυλάττων μεν ἐμαυτόν διατελῶ ἐκείνων ὁ τους ἀεὶ πιβουλεύοντας μοι κολα- ζων. ειθ ο ανθρωποι με της μότητος αἰτιῶνται Ουκέτιλογιζόμενοι παοὰ ποτέρor ημῶν ν η πρώτη τούτωνσρχή, συνελόντες δε τἀr μέσω και ἐφ' ις ἐκολάζoi r τὰς τιμωρίας at τὰς ιτιῶa τ και τὰς δοκούσας ἐν αὐταῖς μο-

τητας, ὁμοιον. εἴ τις παρ' 'μῖν εὐόσυλόν τινα ἰδὼν απὰ της πέτρας ὐιπτόμενον ὐμὲν ἐτόλμησε μ λογίζοιτο

άς et ύκτωρ ἐς το ἱερον παρῆλθε καὶ κατέσπασε τὰ i/α-

127쪽

θήματα κά του ξοάνου ηψατο, κατηγοροίη δε υμῶν πολ- λην την ἀγριότητα, τι Ελληνες τε καὶ ιεροὶ ἐναι λεγοντες πεμείνατε ανθρωπον Ελληνα πλησίον του ιεροὐ- 94καὶ γαρ υ πάνυ πόρρω της πόλεως ἐναι λεγεται Wπετρα - κολάσει τοιαυτη περιβαλεῖν ἀλλ ἐμαι, αυτοί τε καταγελάσεσθε, ν ταυτα λεγύ τις καθ' υμῶν , και ιαλλοι πάντες ἐπαινέσονται μῶν την κατὰ των ἀσεβου- των μότητα. 7. το δ' ὀλον οἱ δῆμοι υκ εξετάζοντες ὁποῖος τις ὁ τοῖς πράγμασιν φεστώς ἐστιν ειτε δίκαιος ειτε αδικος, απλῶς αυτὸ τ της τυραννίδος ὀνομα μισουσι καὶ τον τύραννον, καν ιακὰς η Μίνως η Ῥαδάμανθυς η ομοίως ξ ἀπαντος ἀνελεῖν σπευδουσι, τους με πονηρους αυτῶν προ φθαλμῶν τιθεμενοι, τους δε χρη- στου τὴ κοινωνία της προσηγορίας τω ὁμοίω μίσει συμπεριλαμβάνοντες εγωγ' ουν ἀκου καὶ παρ' μῖν τοις Ἐλλησι πολλους γενέσθαι τυράννους σοφους υπὸ φαυλω 195ονόματι δοκουντι χρηστὰν και μερον η ς ἐπιδεδειγμένους, ῶν ἐνίων και λόγους ιναι βραχεῖς ν τω ἱερωυμῶν ἀποκειμενους. αγάλματα και αναθηματα τω Πυθίω. 8. 9ὰτ δε και τους νομοθετα τω κολαστικω ειδειτ πλεον νέμοντας. ως των γε ἄλλων ουδεν ἴφελος, εἰμ' ὁ φόβος προσείη καὶ λπὶς της κολάσεως. μῖν δετοίτο πολλω ἀναγκαιότερον τοις τυράννοις ὁσω προς ανάγκην ξηγούμεθα καὶ μισοὐσί τε ἀμα καὶ ἐπιβουλευουσιν ἀνθρώποις συνεσμεν, ὁπου μηδε τῶν μορμορολυκείων ὀφελός τι μῖν γίγνεται, ἀλλα τω περ της Γδρας

μυθω το πρῆγμα ἐοικεν ' σω γα αν εκκόπτωμεν, το-

σῶδε πλείους μῖν ἀναφύονται οὐ κολάζειν ἀφορμαί. φέρειν δε ἀνάγκη και' ἀναφυόμενον ἐκκόπτειν ἀεὶ καὶ λεπικαίειν νη ista κατὰ τον γόλεων , εἰ μέλλοιμεν πικρατησειν τον γαρ ἄπαξ εις τα τοιαίτα εμπεσειν ναγκασμένον ὁμοιον χοὴ τρ ποθεσε καὶ αυτον εἶναι, ἡ φειδόμε-

128쪽

νον των πλησιον απολωλέναι. λως δε τίνα ζεσθεουτως γ9ιον ανημερ0ν ἄνθρωπον εἶναι ς δεσθαι μαστιγουντα καὶ οἰμωγῶν ἀκουοντα καὶ σφαττομενους ὁρῶντα, ε μ εχοι τινὰ μεγάλην του κολάζειν αἰτίαν ἔποσάκις γουν δάκρυσα μαστιγουμένων ἀλλων ποσάκις δε θρηνεῖν καὶ θυρεσθαι την μαυτου τυχην ἀναγκάζομαι μείζω κόλασιν αυτος καὶ χρονιωτεραν πομένων ἔανδρὶ γα φυσει μενωγαθ', διαχε ανάγκην πικρω πολὐτου κολάζεσθαι το o ζειν χαλεπώτερον. 9. εἰ ε δεῖ μετὰ παρρησίας εἰπεῖν, γὼ μέν, εἰ αῖρεσίς μοι προτεθείη πότες βουλομα . κολάζειν τινὰς δίκως η αυτ0ς ἀποθανεῖν ευ br εἰς Ουθεν μελλήσας ἐλοίμην αν τεθνάναι μῆλλον η μηδεν ἀδικουντας κολάζειν. εἰ δε τις φαίη, Βουλει. ω Φάλαρι τεθνάναι αυτος αδίκως ut καίως κολάζειν τους ἐπιβουλους robro βουλοίμην αν αυθις γαρυμῆς, ω ελφοί. συμβουλους καλῶ πότερον ἄμεινόν

I97 λεναι καίτοι πόσους γ' κα των πιχει9ησάντων μοι και φανε9ῶς εληλεγμένων δμως σωσα olor υκανθον τουτονὶ καὶ ιμοκράτην και Λεωγόραν τον ἀδελφὰν αὐ-τos. παλαιῆς συνηθείας της π9ος αἰπου μ ν μονευσας. 10 δταν δε βουληθῆτε Ουμὸν εἰδέναι τους ἐστοι τῶν-

τας εις κράγαντα ξενους ἐρωτήσατε ποio ἐγὼ περὶ

θῆνας, καὶ τίνες και θεν καταπεπλευκασιν Δ κατ' ἀξίαν τιμῶν ἀποπέμποιμι αυτους. ενιο δε καὶ ξεπίτηδες φοιτῶσι παρ' μέ οἱ σοφώτατοι τῶν Ἐλλήiων. καὶ ουτ εχ γουσι την συνουσίαν την μήν. σπερ μελε καὶ

129쪽

έμου ἀκηκοώς επε δε πειράθη, ἀπηλθεν παινων μετης δικαιοσυνης καὶ λεῶν τηγαναγκαίας μότητος. ἐταοῖεσθε τον προς τους θνείους φιλάνθρωπον ουτως αδλκως τοῖς οἰκείοις προσφερεσθαι, ει μη τι διαφερόντως ηδίκητο 11. ταυτα μεν ουν περ μαυτου ἀπολελόγημαιυμῖν, ἀληθῆ καὶ δίκαια και παίνου μὰλλον, γεμαυτον πείθω , η μίσους αξια. περ δε του αναθήματος καιρὸς

σάμην ουπιεκδους αυτος τω ἀνδριαντοποιῶ. μη γαλουτωμανείην, ς τοιούτων πιθυμῆσαι κτημάτων. αλλὰ ILε- 980ίλαος ν τις μεδαπός, χαλκευς μεν αγαθός, πονηρος δε ανθρωπος ουτος πάμπολυ της ἐμῆς γνώμης διημαρτηκὼς ετο χαοιεῖσθαί μοι, ει καινήν τινα κόλασιν ἐπινοήσειεν ἐξ ἀπαντος κ0λάζειν ἐπιθυμοίντι και δηκατασκευάσας τον βουνήκε uot. κομίζων κάλλιστον ἰδεῖν καὶ προς το κριβέστατον εἰκασμενοπι κινήσεως γαρ αυτ και μυκηθμολεδει μόνον προς το και εμψυχον εἰ- ναι δοκεῖν ἰδὼν δε ἀνέκραγοι ευθύς, ἄξιον το κτῆμα τοὐ Πυθίου , πεμπτέος ο ταf00 τω θεῶ ὁ ὁ Περίλαος παρεστώς, ἱ δ' εὐμάθοις, ἔφη, τὴν σοφίαν την εν αυτωκα την χρείαν ἐν παρεχεται καὶ ἀνοίξας ἄμα τον ταυ-0ον κατὰ τὰ νῶτα Ην τινα, ἔφη, κολάζειν θελης, μ' βιβάσας ς το μηχάνημα τοὐτο και κατακλείσας προστι- θεναι μεν τους αυλους τουσδε προς τους μυξωτῆρας τ0s βοός, πῆ δε υποκαίειν κελευειν , καὶ ὁ μεν οἰμώξεται

και βοήσεται ἀλήκτοις ταῖς δυναις εχόμεν0ς, 40 δεδια των αυλῶν μελη σοι ἀποτελέσει οἱ λιγυρώτατα καὶ επαυλήσει θρηνῶδες καὶ μυκήσεται γοερώτατον , τον μεν κολάζεσθαι σε δε τερπεσθαι μεταξὐ καταυλου μενον. 9912. γωδε ς τοῆτο κουσα, μυσάχθην τὴν κακομηχανίαν το ανδρος και τὴν ἐπίνοιαν μίσησα os κατασκευάσματος καὶ οἰκειαν αυτ τιμωρίαν πεθηκα και,

130쪽

υγε δη, φην, es Περίλαε, εἰ μη κενη ἄλλως πόσχεσις

ταυτ εστι, δεῖξον μῖν αυτος εἰσελθὼν την ἀληθειαντης τεχνης και μίμησαι τους βοῶντας, ν' εἰδῶμεν ει καια της μελ δια των αυλῶν φθεγγεται πείθεται μενταῶτα ὁ Περίλαος εγὼ ε επε ενδον ην κατακλείσας αὐτον υ ὐφάπτειν κελευον, πολάμβανε. εἰπων τον ἄξιον μισθον της θαυμαστῆς σου τέχνης ῖν ο διδάσκαλος της μουσικῆς αυτος π9ῶτος αυλύς. και Ῥεν δίκαια επασχεν απολαύων της αυτο εὐμηχανίας εγὼ δε ετιεμπνουν καὶ ζῶντα τον ἄνδρα ἐξαιρεθῆναι κελεύσας ώς μη μιάνειε το εργον ναποθανών. κεῖνον μεν ἄταφον κατα κρημνῶν ρίπτειν κελευσα καθήρας δε τον β0υν

ἀνέπεμψα μιν ἀνατεθησόμενον τω θεῶ καὶ επιγράψαι

200 ε ε αὐτω κέλευσα τη πῆσαν διήγησιν, os ἀνατιθέντος μοί τοὐνομα τον τεχνίτην τον Περίλαον, Γνεπίνοιαν την κείνου, την δικαιοσύνην την μήν τ νπρεπουσαν τιμωρίαν, τα os σοφos χαλκεως μελη την πρώτην πεῖραν της μουσικῆς. 13. uεῖς ε ώ ελφοί, δίκαια ποιήσετε θύσαντες μεν περ μοὐ μετὰ τῶν πρέσβεων, ναθεντες δε ον ταίρον εν καλῶ Os ερos, ως πάντες εἰδεῖεν io εγῶ προς τους πονηρους εἰμι καὶοπως αμυνομαι τὰς πεμιττὰς ες κακίαν πιθυμίας αυτῶν. ἱκανον οὐν cii Osro μόνον δηλῶσαί μου ον τρόπον, Περίλαος κολασθεὶς καὶ αὐρος ανατεθεὶς καὶ μηκέτι φυλαχθεὶς προς ἄλλων κολαζομένων αυλήματα μύδε μελωδήσας ἄλλο τι πλην μόνα α του τεχi ίτου μυκήματα, και ὁτι εν μόνω αὐτω και πεῖρm ελαβον της τεχνης καὶ κατέπαυσα την ἄμουσον ἐκείνqν καὶ ἀπάνθρωπον δήν.