장음표시 사용
281쪽
αυτοῖς και μείζω η κατὰ σε ἐναι λέγειν μετρίας καὶ δημοτικῆς τινος διανοίας δεῖγμά ἐστι. πλην αλλὰ ς σονπερ αν προς το ἐπαινεῖσθαι αυτ ουτω διακειμενη τυγχά- νζς τοσουτον ἀξιωτεραν περεπαινεῖσθαι αποφαίνεις σεαυτήν. και σχεθον ε τον του Λιογένους λόγον περιελήλυθε σοι το πρῆγμα, ο ερομενου τινός, πως αν τις 496ἐνδ0ξος γεν0ιτο, ι δόξης, φη, καταφρονήσειε φαίην γὰρ αν καὶ αυτός , εἴ τις εροιτό με, με εἰσὶ μάλιστα επαίνου αξιοι 'Οπόσοι ἐπαινεῖσθαι μη θελουσιν. 18. 'Aλλὰ ταῶτα με ἴσως ἐξαγώνια καὶ πόρρω τουπράγματος. περ δε ου χρὴ ἀπολογήσασθαι, τουτό ἐστιν.
3τι τ εν κνίδω και si εν κηποις και φα και θηνατην μορφὴν ἀναπλάττων ἐκασα ταοτά σοι εκμετρα εδοξε και περ τον πόδα περ αυτῶν δη τούτων ρῶ καίτοι παλαιος υτος ὁ λόγος ἀνευθυνους ἐν&ι και ποιητας και γ9αφέας, τους δε παινουντας. καὶ μῆλλον, οἰμαι, εἰ
καὶ χαμαι και βάδην σπερ μεῖς. αλλὰ, επὶ μετρων 97φεροιντο ἐλευθερ0ν γάρ τι ὁ παινος οὐδ' ἐστιν αυτου μετρον εις μεγεθος η βραχυτητα νενομοθετημενον, αλλὰτ0sτο μόνον εὐῶπαντος ὁρα, ὁπως περθαυμάσεται και ζηλωτὀν ἀποφανεῖτον ἐπαινούμενον ου μην ταυτην γωβαδι0fμαι, μη καὶ σοὶ δόξω π απορίας αυτ δρῆν. 10. κεινο δέ σοί φημι, τοιαύτας μῖν τὰς ἀφορμας τωνεπαινετικῶν τούτων λόγων ειναι , ῶς χρὴ τον ἐπαινοfντα και εἰκόσι και μοιώσεσι προσχρῆσθαι, καὶ σχεδὸν εν τούτω το μεγιστόν ἐστιν ευ εἰκάσαι το δε εὐώδε μα- λιστ αν κρίνοιτο ου ην τις τ0ις ὁμοίοις παραβάλλs οὐδ' ην προς το ποδεέστερον ποιῆται την παράθεσιν, πάλλ' ην προς το περέχον. oiόν τε προσβιβάζττο ἐπαινούμενον οἱον εἴ τις κύνα ἐπαινῶν εἴποι λώπεκος i- ναι μείζω αυτὸν αἰλούρου, αρά σοι δοκεῖ ο τοι Οὐτος ἐπαινεῖν εἰδέναι; ου ἀν εῖστοις. ου μὴν ουν εἰ λυκω
282쪽
της εὐδόκιμος τον Γλαυκον, ουδε Πολυδευκεος βίαν φ - σας ἀνατείνασθαι αν αὐτ εναντίας τὰς χειμας οὐθε σι-dάρεον Ἀλκμηνας τεκος ορὰς ὁποίοις αυτὀν θεοῖς i- 99 κασε μὰλλον ὁ και αυτῶν κείνων ἀμείνω ἀπεφηνε. και υτ αυτὰς ὁ Γλαίκος γανάκτησε τοι ἐφό00ις τῶν ἀθλητῶν θεοῖς ἀντεπαινούμενος ουτε κεῖνοι μύναντο η τὰν Γ ῆκον η τον ποιητην ς ἀσεβουντα περὶ ὀνεπαινον, ἀλλα εὐδοκίμουν ἄμφω καὶ τιμῶντο πῖ τῶν
ἐπί τε τοῖς ἄλλοις και επ' αὐτω τουτω μάλιστα τῶ σματι.
283쪽
τερον ἀποφηναι του Aχιλλέως καὶ τον Νεστορα φάναι 500των επὶ γλιον στρατευσάντων τον νεώτατον εἶναι ' διο-uόσαιτο ' αν καὶ τον Κροίσου παῖδα ξυηκοώτερον εἰ ναι του Μελάμποδος καὶ τον Φινέα οξυτερον δεδορκέναι του Λυγκέως, ηνπερ μόνον κερδῆναί τι ελπωρ επὶ τωφευσματι ὁ δε γε αυτ τοίτο παινῶν ου ὁπως ουδ' αν ψευσαιτό τι θ π ροσθείη των μηδείλω προσόντων, τὰ δ' υπάρχοντα αυτ φυσει ἀγαθα καν μ πάνυ μεγάλα ij, παραλαβὼν πηυξησε και μείζω ἀπέφηνε καὶ τολμήσειεν αν εἰπεῖν, ππον ἐπαινέσαι θέλων φυσει κουφονών i σμεν ζωων καὶ δρομικόν , ὁτι κρον ἐπ' ἀνθερίκων καρπὸν θεεν ουδε κατέκλα. και πάλιν υκ αν ὀκνήσειε φάναι ,ἀελλοπόδων δρόμον
πων. - καὶ ην οἰκίαν παινῆ καλην και ἄ9ιστα κατεσκευασμενην εἴποι αν
Ζηνός που τοιηδε γ' 'ολυμπίου ενδοθεν αυλή. 501λθὲ κόλαξ τοίτο τ επος καν περὶ της συβώτου καλυβης εἴποι, ει μόνον τι παρὰ os συβώτου λαβεῖν ἐλπίσειεν ὁπου Κυναιθος ὁ ημητρίου τ0 Πολιορκητο κόλαξαπάντων αυτ των προς την κολακείαν καταναλωμένωνεπύνει πῖ βηχος ἐνοχλουμενον τον σημήτριον, ἔτι ἐμμελῶς ἐχρέμπτετο. 21. υ μόνον δε τοίτο κατέρου αυ- τῶν γνώρισμά εστι, το τους μεν κόλακας ου ὀκνεῖν καὶ ψευδεσθαι το χαρίσασθαι νεκα τοις παινουμένοις, ἐξαίρειν δε του ἐπαινοῶντας τὰ πάρχοντα πειρῆσθαι αλλὰ κἀκείνω ου σμικρω διαλλάττουσιν, ὁτι ι μεν κόλακες, ἐφ' ὁσον οἱόν τε αυτοῖς, χρῶνται ταῖς περβολαῖς, λεπαινοίντες δε καὶ εὐαυταῖς ταυται σωφρο- νοῶσι και εντὸς των δρων μένουσι ταὐτά σοι απὰ πολ- 502λῶν λίγα κολακείας και ἐπαίνου αληθοῶς δείγματα ίς μη πάντας ποπτευύς τους επαινοίντας , αλλὰ διακρίνοὶς καὶ παραμετρύς τω οἰκείω μετρήεκάτερον 22. - ουν,
284쪽
ματος ν το τόλμημα. 23. τάχ' αν ίν φαίης, ἀλλον δε ηδ εχηκας, ἐπαινεῖν με σοι το κάλλος ἐφείσθω ὰνεπίφθονον μεντοι ποιήσασθαι τον ἐπαινον ἐχρῆν, αλλὰ μη θεαῖς απεικάζειν ἄνθρωπον ουσαν εγώ δε- ηοη γαμμε προάξεται τἀληθες ειπεῖν - ου θεαῖς σε ι βελτίστη, εἴκασα, τεχνιτῶν αγαθῶν δημιουργqμασι λίθου και χαλκοε ἐλέφαντος πεποιημένοις τα δε υπ' ἀνθ 9ώπω pγεγενημεν ου ἀσεβες ἐμαι ἀνθρώποις εἰκάζει μ' κτος ει μη συ τοίτο εὐναι την θηνῶν πείληφας το πλωει-503 δίου πεπλασμένον η 0fro την ουρανίαν φροδίτην. ἐποίησε μαξιτελη εν νίδω ου πάνυ πολλῶν τῶν. ἀλλ' δρα μὴ ἄσεμνον α τα τοιαίτα περὶ θεῶν δοξάζειν, ων τάς γε αληθεις εικόνας ἀνεφικτους ἐναι ανθρωπινύμιμησε εγωγε πολαμβάνω. 24. ει ὁ και τι μάλιστά σεαυταῖς κείναις εἴκασα, υκ μὰν Osro οὐδε εγὼ πρῶτος ταυτην τεμόμην την ὁδόν ἀλλα πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ ποιη- ται , καὶ μάλιστα o πολίτης ὁ σὰς υμηρος, ον καὶ si ἀναβιβάσομαι συναγορευσοντα μοι. ζ υδεμία μηχανὴ μὴ υχὶ καὶ αυτόν συν μοὶ ἁλῶναι. ερήσομαι τοίi υν αυ- τον μῆλλον δε σε περ αυτ af - καὶ γα διαμνημονεύεις
285쪽
ριπτως το βιβλίον η δίδως αυτ ελευθεριάζειν ν τῶ ἐπαίνω ἀλλα καν υ μ δῶς , ο γε τοσουτος αἰὼν δέ- 504δωκεν, ουδ' ἐστιν ὁστις αυτον επὶ τούτω λὶτιάσατο, Ουδε μαστίξαι τολμήσας αυτο την εἰκόνα et δ' ὁ τα νόθα επισημηνάμενος των επῶν εν λ παραγραφὴ των οβελῶν, εἰτα ἐκείνω μεν ἐφεθήσεται βάρβαρον γυναῖκα, και αὐτακλαίουσαν, ' χρυσIMφροδίτη εἰκάσαι, εγῶ δε ῖνα μητο κάλλος εἰ πω, διότι μη ἀνεχχὶ ἀκουουσα, υκ αν παραβάλλοιμι θεῶν εἰκόσι γυναῖκα φαιδρὰν καὶ μειδιῶσαντα πολλά, περ θεοῖς ὁμοιον ἄνθρωποι ἔχουσιν; 25. ἐπὶ μεν γε οὐ γαμεμνονος δρα ὁσην αυτὸς φειδὼ ἐποιη- σατο των θεῶν και ως ἐταμιεύσατο τὰς εἰκόνας ες τοσυμμετρον ὁμματα μεν φησι και κεφαλην κελον αυτὸν iνα τω Aιι , ω'Mρε δε την ζώνην, στέρνον δετω Ποσειδῶνι, διαιρῶν τὰν ἄνθρωπον κατὰ μελη πρῖς τοσουτων θεῶν δικόνας καὶ αὐ πάλιν βροτολοιγὸ Αρει φησιν ὁμοιον ἐναι καὶ ἄλλον ἄλλω θεοειδη τὸν Φρύγα τὸν Πριάμου, και θεοείκελον πολλάκις ὀν Πηλεως ἀλλαμάνειμι αὐθις ἐπι τα γυναικεῖα των παραδειγμάτωWἀκούεις γαρ δη που αυτολλεγοντος
Ἀρτεμιδι ἰκελη ἡ χρυσέη Ἀφροδίτρ. 505
καὶοῖη δ υρτεμις iσι κατ υρεος. 26. ου μόνον δε του ανθρώπους αυτους θεοῖς ἀπεικάζει, ἀλλα και την Εὐφόρβου κόμην ταῖς άρισιν ἀπελκασε, καὶ ταὐτ αῖματι δεδευμένην καὶ λως τοσαῆτά ἐστι τα τοιαfτα ῶς μηδεν εἰναι μέρος της ποιησεως, ομη ταις θείαις εἰκόσι διακεκόσμηται. στε η κἀκεῖνα ἐξαληλίφθω, η και ημῖν τα ὁμοια τολμὰν ἐφείσθω ούτω δετο κατὰ τὰς ικόνας καὶ τὰς ὁμοιωσεις ἀνεύθυνόν ἐστιν, ῶστε μηρος καὶ τὰς θεὰς αὐτὰς ου ἄκνησεν απὰ των
286쪽
ἐλαττόνων ἐπαινέσαι τους γουν q. φας ὀφθαλμους τοις των βοῶν ικασεμ ετ ερο δε τις οβλεφαρον την Ῥφροδίτην εἶπε. την μεν γὰρ ρ0do δακτυλον τίς αγνοεῖτων καν ἡ ἐλάχιστον ii Oμήρου ποιησει μιλqκότων; 27. Καίτοι ταμεν της μορφῆς τι μετριώτερα ει τις θεω ἐοικέναι λέγεται ἀλλα τὰς προσηγορίας αυτὰς πόσοι ἐμιμήσαντο τὰς των θεῶν Iιονυσιοι καὶ φαιστίνες και Ζηνωνες καὶ Ποσειδώνιοι καὶ Ἐρμαῖοι προσαγο-b06 ρευόμενοι Λητώ δε γυνή τις γένετο υαγό90υ του Κυπρίων βασιλεως, και μως υκ γανάκτησεν θεὰς δυναμένη λίθον αὐτην σπερ qν Νιόβην ἀπεργάσασθαι. ἐῶ γὰρ τους ιγυπτίους, oῖπε και δεισιδcit μονίGrar Oi
287쪽
ε ωκα, νυν με ἐκποδὼν ἀποστήσομαι ' πόταν δε τὰς ε ήφους ανακηρυττωσι των κριτῶν, τότε δ καὶ αυτος παρεσομαι o ψόμενος ποῖόν τι et τέλος του αγῶνος ἔσται.
TO SAHae Θυομεν, es νήσιππε, θυομεν, υ μην γθεούς γε οἰόμενοι ἐναι , ἀλλα ἄνδρας ἀγαθους. -- Νόμος δε υμῖναρ ἀνδράσιν ἀγαθοῖς ἀποθανουσι θυειν σπερ θεοῖς; TOT Ου μόνον , αλλὰ καὶ ε00ταῖς κώ πανηγυρεσι τιμῶμεν αυτους. M E T θηρώμενοι παρ αυτῶν ου γὰρ δη πευμενεία θυετ αυτοις νεκροῖς γε οὐσιν. TOT OG χεῖρον μεν σως, ει καὶ οι νεκροὶ μῖν ευ- μενεις ιεμ ου μην αλλὰ και προς τους ζῶντας ἄμεινον οἰόμεθα πράξειν μεμνημένοι των ἀρίστων, καὶ τιμῶμεν ἀποθανόντας ηγούμεθα γὰρ υτως αν μῖν πολλους ομοίους αυτοῖς θελῆσαι γενεσθαι. 2. ΜΝΗΣ. υλλὰ ταυτα μεν ὀρθῶς γιγνώσκετε. 509υρεστην δε και Πυλάδην τίνος μάλιστα θαυμάσαντες ἰσο- , εους ἐποιήσασθε, και αὐτα ἐπήλυδας μῖν ὁντας, καιν μέγιστον πολεμίους o γε επεὶ σφῆς ναυαγία περιπεσόντας ι τότε Σκυθαι συλλαβόντες ἀπηγαγον ως in ρτέμιδι καταθυσοντες επιθέμενοι τοῖς δεσμοφυλαξι καὶ της φρουρῆς ἐπικρατησαντες τόν τε βασιλεα τεμνουσι καὶ την ιέοειαν παραλαβή /rsq. ἀλλὰ καὶ τηνυρτε-
288쪽
την Σκυθίαν υρεστας καὶ Πυλάδας καταίρειν. εμο μεν γα δοκεῖτε τάχιστα αν οὐτως ἀσεβεῖς αὐτοὶ καὶ aθεοι
εκ της χώρας ἀποξενωθεντων ' ἰτ οἶμαι, ἀντὶ τῶν θεῶναπάντων τοὐς ἐπ εξαγωγρ αυτῶν κοντας ἄνδρας κ- θειάσετε καὶ ιεροσύλοις μῶν θύσετε ως θεοῖς. 3. ει γαρμη ἀντὶ τούτων υρέστην και IJυλάδην τιμὰτε, ἀλλ' ἐπέ τί αλλο, ω όξαρι, ἀγαθον μὰς εἰργάσαντο, ἀνθ' ὁτου,
πάλαι οὐ θεοίς ἐναι δικαιώσαντες αὐτούς a s et m- παλιν θύσαντες αὐτοῖς θεοὐ νενομίκατε καὶ ιερείοις ολf γου δεῖν τότε γενομενοις ερεῖα νυν προσάγετε γελοῖα γα αν ταfτα δόξειε καὶ πεναντία τοῖς πάλαι. TO Kαι αὐτα μεν - ω νήσιππε, γενναια τῶν ανδρῶν κείνων α κατελεξας το γαρ υ ὁντας οὐτω μεγα τόλμημα τολμῆσαι και τοσοὐτον π της αυτῶν ἀπάραντας ἔκπλείσαι εἰς τυν Πόντον ἀπείρατον τι τοις Ελλησιν ντα πλην μόνων τῶν επὶ V Asyos ες την Κολχίδα στοατευσάντων. μ καταπλαγεντας μήτε τοὐς μύθους τους επ' αὐτῶ μήτε την προσηγορίαν καταδείσαντας, ὁτι ἄξενος ἐκαλεῖτο, o , οἶμαι, αγρίων θνῶν πε9ιοικού2'Tων. και επειδη ἐάλωσαν. Osrως ανδρείως bl χρήσασθαι τω πράγματι καὶ ἀγαπῆσαι ει διαφεύξονται μόνον, ἀλλα τιμω9ζσαμε io ν τον βασιλεα της βρεως καὶ την Αρτεμιν ἀναλαβόντας ἀποπλεὐσαι πω. ταυταου θαυμαστὰ καὶ θείας τινὰς τιμῆς ἄξια παρὰ πάντωi ὁπόσοι ἀρετὴν ἐπαινοsσιν; τὰ ου ταfrαήμεῖς os εστ si και Πυλάδύ νιδόντεςήρωσιν αὐτοῖς χ0ώμεθα.
289쪽
4. ΝΗΣ. Λέγοις αν δ τι το σεμ νον και θεῖον αλλο ξειργάσαντο. επε οσον επὶ τω πλω καὶ mi ἀποδημία πολλους α σοι θειοτερους κείνων ἀποδείξαιμι τους εμπόρους, και μάλιστα τους Φοίνικας αυτῶν, ουκε τον Πόντον Ουθὲ αχ9 της Μαιώτιδος και του Βοσπόρου μόνον ἐσπλέοντας, αλλὰ πανταχου της Ἐλληνικqς καὶ βαρβαρικῆς θαλάττης ναυτιλλομένους ' πασαν γαρ
Οὐτοι κτqν καὶ πάντα αἰγιαλόν. ως ειπειν διερευνησάμενοι καθ' καστον τος ψε του μετοπώρου εις qναυτῶν ἐπανίασιν. υς κατὰ τον αυτὀν λόγον θεους νόμιζε, καὶ ταυτα καπήλους και ταριχοπώλας, ει τυχοι, τους πολλοὐς αυτῶν ὁντας. 5. O . Aκ0υ δη, ω θαυμάσιε, και σκόπει κα θ'
ὁσον μεῖς οι βάρβαρο ευγνωμονέστερον μῶν περὶ τῶν αγαθῶν ανδρῶν κρίνομεν ει γε εὐυργει με και μυκήναις ουδε τάφον ἐνδοξόν εστιν δεῖν ρεστου η Πυλάδου παρ' μῖν δε καὶ νεὼς ἀποδεδεικται αὐτοῖς ἄμα ἀμφοτέ9οις, σπερ εικὰς ην, ταίροις γε fσι, και θυσίαι προσάγονται καὶ ἄλλο τιμὴ ἀπασα κωλύει τε ουδεν, τι ξενοι σαν, αλλὰ μη Σκυθαι, αγαθοὐ κεκρίσθαι οὐ γὰρ ξετάζομει όθεν οἱ καλοι καὶ αγαθοί εἰσιν, II οὐδε φθονουμεν, ε μ φίλοι ἄντες ἀγαθὰ εἰργάσαντο ἐπαινουντες δε αεπ9αξαν, ἐκείους αὐτοὐς απὰ τῶν ἐργων ποιούμ εθα. ὁ δε δ' μάλιστα καταπλαγέντες τῶν αν-δ9ῶν κείνων παινουμεν, Οὐτό εστιν ὁτι μῖν ἐδοςαν φίλοι ἡτοι δη ἄριστοι απάντων γεγενῆσθαι και τοι ἄλλοις νομοθεται καταστῆναι , ως χρὴ τοι φίλοις πάσης τῆς τύχης κοινωνεῖν καὶ,πὸ Σκυθῶν τῶν αρίστων δε-
ραπλύεσθαι. 6. καὶ ὐγε με αλλήλων φυπερ αλλήλων ἔπαθον, ἀναγράψαντες ι πρόγονοι ἡμῶν επὶ στήλης
χαλκῆς ἀνεθεσαν ει το υρέστειον και νόμον ποιήσαντο, πρῶτον τ0ῆτο μὰθημα καὶ παίδευμα τοις παισὶ τοις στε-
290쪽
τεροι εἶναι την στήλην ταυτην καὶ τὰ ἐπ αυτῆς γεγραμ μενα διαμνημονευσαι θἀττον γουν τοὐνομα καστος ναυτῶν ἐπιλάθοιτο του πατρὸς τὰς ρέστου καὶ Πυλάδου πράξεις ἀγνοήσειε ἀλλα καὶ ε τω περιβόλω5l του νεώ τ αυτ ὁπόσα h στήλη 'λοῖ γραφα ς ποτων παλαιῶν εἰκασμένα δείκνυται, πλεων ορεστης ἀματω φίλω, εἶτα εν τοῖς κρημνοῖς διαφθαρείσης αυτω της νεὼς συνειλημμενος καὶ π9ος την θυσίαν παρεσκευασμενος, καὶ HYφιγενεια δη κατάρχεται αυτῶ καταντικρύδε επὶ του ἐτερου τοίχου ηδ εκδεδυκὼς τὰ δεσμὰ γέ-γ9απται και φονεύων τον Θόαντα καὶ πολλοὐς ἄλλους τῶν Σκυθῶν, καὶ τελο αποπλεοντες ἔχοντες την 'Iφιγένειαν καὶ την θεό Σκυθαι ὁ ἄλλως πιλαμβάνονται του σκάφους δ πλέοντος ἐκκρεμαννυμεν0 τῶν πηδαλίων καὶ ἐπαναβαίνειν πειρώμενοι. ἐτ' υδεν ἀνυ- σαντες οἱ μεν αυτῶν τραυματίαι , οἱ ε καὶ δέει τουτου ἀπονηχονται προς την γῆν. ἐνθα ὁ καὶ μάλιστα δοι τις ἀυ ὁποσην πλ αλλήλων εὐνοιαν ἐπεδείκνυντο, εν ῆπ00ς τοὐς Σκύθας συμπλ0κῆ πεποίηκε γαρ ὁ γραφενς ἐκάτερον ἀμελοίντα μεν τῶν καθ' ἐαυτον πολεμίων ἀμυνόμενον ὁ τους ἐπιφερομένους θατέρω και προ κείνου bl α παντὰν πειρώμενον τοις τοξευμασι και πα9' υδεν τιθέμενον, εἰ ἀποθανε ιτα σώσας τον φίλον καὶ την ἐπ' εκεῖνον φερομένην πληγὴν προαρπάσας τω iat του σώ
ἀληθες και βέβαιον του προς ἀλλήλους ἐρωτος ου αν- θρώπινα αὐτα ωήθημεν εἶναι, αλλά τινος γνώμης βελτίονος κατὰ τους πολλοὐ τουτους ἀνθρώπους, o μέχρι