Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

291쪽

δυνοι απολιπόντες. καὶ γα ουν καὶ τόδε πως εἰδαὶς, ουδεν Σκυθαι φιλίας μεῖζον οἰονται εἶναι , ουδε εστινε φ τω αν τις Σκυθης ἀλλον σεμνυναιτο η ἐπὶ τῶ συμπονῆσαι φίλω ἀνδρὶ καὶ κοινωνῆσαι των δεινῶν, σπερουδεν νειδος μεῖζ0ν παρ' μῖν του προδότην φιλίας γεγενῆσθαι δοκεῖν διὰ ταfτα Ορέστην και Πυλάδην τιμῶ μεν, ἀρίστους γενομενους τα Σκυθῶν ἀγαθὰ καὶ νφιλία διενεγκόντας, o πρῶτον ημεῖς απάντων θαυμάζομεν, και του νομα επὶ τούτοις αυτοῖν ἐθέμεθα, Κοράκους καλεισθαι, τοὐτ δε εστιν ν τὶ μετερα φωνύ σπεὐαν ει τις λέγοι, φίλιοι δαίμονες.

8. ΜΝΗΣ. Ω όξαρι, ου μόνον ἄρα τοξευειν ἀγα- I5 θ 0 ησαν Σκυθαι καὶ τα πολεμικὰ των ἄλλων ἀμείνους,

αλλὰ καὶ 9qσιν ειπεῖν απάντων πιθανώτατοι. μοὶ γοίντέως ἄλλως γιγνώσκοντι δη και αυτ δίκαια ποιεῖν δο- κειτε υτως υρεστην καὶ Πυλάδην εκθειάσαντες. λελη- θεις δε με, ω γενναιε, και γραφευς ἀγαθος ων πάνυ γοῆν ναργῶς πεδειξας μῖν τὰς ν τω μεστείω εικό- νας καὶ την μάχην των ανδρῶν και τα περ ἀλληλων τραύματα. πλην ἀλλ' υ φήθην αν ποτε υτ περισπουδαστον εἰναι φιλίαν ν Σκυθαις τε γαρ ἀξενους και ἀγρίους ὁντας αυτους χθρα μεν ἀεὶ συνειναι καὶοργῖ καὶ θυμῶ, φιλίαν ε μηδε προς τους οἰκειοτάτους επαναι0εῖσθαι, τεκμαιρόμενος τοῖς τε ἄλλοις α περ αυ- τῶν ἀκούομεν , καὶ ὁτι κατεσθίουσι τους πατερας πο

θανόντας.

9. O . H μεν καὶ τὰ ἄλλα μεῖς των Ἐλληνων καιδικαιότεροι τὰ προς τους γονεας καὶ ὁσιώτεροι ἐσμέν, OUκ- εν ω παρόντι φιλοτιμηθείην προς σέ δτι δε οἱ φίλοι Σκυθαι πολυ πιστότεροι των Ἐλλήνων φίλων εἰσὶ καὶ ὁτι πλείων φιλίας λόγος παρ μῖν η παρ μῖν ράδιον επιδεῖξαι καὶ προς θεῶν τῶν Ελλήνων η προς

292쪽

bl πολυν δη χρόνον μῖν συγγινόμενος υμεῖς γάρ μοι δοκεῖτε τους μεν περὶ φιλίας λόγους αμεινον αλλων α ε πεῖν δυνασθαι, τἀργα δε αυτῆς υ μόνον ου κατ ἀξίαν των λόγων ἐκμελετῆν, ἀλλ' ἀπόχρ υμῖν παινέσαι τε αυτην και δεῖξαι ἐλίκ0ν αγαθόν εστιν εὐδε ταῖς χρείαις πρ0δόντες τους λόγους δραπετεύετε Ουκ οἶδ' πως πιμε- σων των ε9γων. καὶ πόταν μῖν οἱ τραγωδοὶ τὰς τοιαύτας φιλίας επὶ την σκηνην ναβ βάσαντες εικνύωσινεπαινεῖτε καὶ πικροτειτε καὶ κ νδυνεύουσι et αὐτοῖς περαλλήλων οἱ πολλοὶ και ἐπιδακρύετε αὐτοὶ δε οὐδεν αξιον επαίνου περ των φίλων παρεχεσθαι τολμὰτε, ἀλλ' ην του φίλος δεηθεὶς τόχύ. αυτίκα μάλα σπελτα ὀνείρατα

Oi χονται μῖν εκποδὼν ἀποπτάμεναι αἱ πολλαὶ κεῖναι τ9αγωδίαι τοι κενοῖς τούτοις και κωφοῖς προσωπείοις εοικότας μὰς πολιποfσαι, α δέη9μενα το στόμα καὶ παμμέγεθες κεχηνότα Ουθε το σμικρότατον φθέγγεται '

παλαιους φίλους ἀτρεμεῖν ἐάσωμεν, εἰ τινας η μεῖς

υμεῖς των πάλαι καταριθμεῖν χομεν - πε κατά γε τοίτ πλεονεκτοῖτε αν πολλοὐ καὶ ἀξιοπίστους μάρτυρας τους ποιητας παρεχόμενοι την χιλλέως καὶ Πατρόκλου φιλίαν και την qσεως καὶ Πειρίθου καὶ τῶν ἄλ- bl λων ἐταιρείαν εν καλλίστοις επεσι καὶ μέτροις sae si dos V- τας - λίγους ε τινας προχειρισάμενοι τῶν καθ μῆς αὐτους καὶ τα ἐργα αυτῶν διηγVσάμενοι - γῶ μεν α Σκυλκά συ δε et Ελληνικά καὶ ὁπότερος ἀν εν Os- τοις κρατὶκαὶ ἀμείνους παράσχqται τους φίλους, αντός τε νενικηκὼς Dra καὶ την αυτου ανακ ρύξει κάλλιστον αγῶνα και σεμνότατον ἀγωνισάμενος' ίς εγωγε πολὐ

293쪽

ηδιον αν μοι δοκῶ μονομαχῶν ηττηθεὶς ἀποτμηθῆναι την δεξιάν, περ της Σκυθικῆς πιτίμων ἐστιν, 'είρων,λλου κατὰ φιλίαν κεκρισθαι καὶ ταυταγλληνος Σκυθης αυτὰ ων. 11. -- Εστι μεν, ποξαρι, ου φαυλον το ἔργον ἀνδρὶ οῖ σοὶ πολεμιστr μονομαχῆσαι πάνυ ευστόχους και τεθηγμενους πα9εσκευασμένω τους λόγους. υμην ἀγεθνῶς γε υτως καταπροδους εν βραχεῖ το Ἐλληνικον απαν ποχωρησομαί σοι καὶ γαρ αν εἴη πάνδεινον, υπ δυοῖν με ἐκείνοιν ηττηθῆναι τοσουτους των Σκυθῶν, ποσους τε μυθοι δηλουσι καὶ α υμέτεραι

παλαιαὶ γραφαί, ας μικρω πρόσθεν υ μάλα ἐξετμαγω- δησας, Ἐλληνας δε πάντας, τοσαυτα θνη και τοσαυτας χόλεις ερημην πο σου ἀλῶναι. εἰ γαρ τουτο γένοιτο,ου την δεξιὰν σπερ υμεῖς, αλλὰ την γλῶτταν ἀποτμη- θηναι καλόν. πότερον δε μίσθαι χρη τον ἀριθμον ημῖν των φιλικῶν τούτων πράξεων, η ὁπόσω αν τις πλείους εχτ λεγειν, τοσουτ ευπορώτερος δόξειεν αν προς την νίκη νὴ TΟΣ. Ουδαμῶς, ἀλλ' ἄρισθω μη εν τω πλήθει αυ- 18 τῶν το κράτος, ἀλλ' εἰ ἀμείνους και τομώτεραι φαίνοιντο α σαι τῶν μῶν ἴσαι τον ἀριθμον ουσαι, καιριώτερα δῆλον τι ἐργάσονταί μοι τραύματα καὶ θῆττον ενδώσω προς τὰς πληγάς. ΜΝΗΣ. Ε λέγεις, καὶ ρίσθωσαν πόσαι ἱκανα πέντε μοιγε δοκουσιν ἐκατέρω.TOT ἀμοὶ δοκεῖ, πρότερος δε λεγε, ἀλλ' ἐπομοσάμενος η μην ἀληθη ρεῖν ' ἄλλως γὰρ πλάττειν τατοι τα Ου πάνυ χαλεπὸν καὶ ὁ ελεγχος αφανης εἰ δεομόσειας, υχίσιον ἀπιστεῖν. ΜΝΗΣ. μούμεθα, εἴ τι καὶ ρκου δειν νομίζεις. τίς δε σοι τῶν ημετέρων θεῶν αρ' κανος ὁ Φίλιος;

294쪽

πλουτοὶ οντα, πολλους και ἄλλους εἶχε περι εαυτόν ἱκα-νους μεν συμπιεῖν καὶ προς δονην συνειναι, φιλίας επλεῖστον ὁσον αποδέοντας τέως μεν ουν ἐν τουτοις καὶ

ὁ Ἀγαθοκλης ἐξητάζετο καὶ συνην καὶ συνέπινεν αυτοῖς ου πάνυ χαί9ων si τοιαύτsi ιατριβὴ και ὁ εινίας Ουδεν αυτὰν ἐντιμότερον εἶχε των κολάκω τελευταῖον θὲ καὶ προσέκρουε τα πολλὰ ἐπιτιμων καὶ φορτικὰς ἐdo κειυπομιμνήσκων ἀεὶ τῶν προγόνων καὶ φυλάττειν παραγγέλλων ἁ μετὰ πολλῶν καμάτων ὁ πατηρ αὐτω κτησά- με i/ος κατέλιπεw στε δια τα fra οὐδε ἐπι τους κώμους ἀπῆγεν ἔτι αὐτό i αλλὰ μόνος μετ' ἐκείνων ἐκώμαζε λανθάνειν πειρώμενος τὼ i γα,=οκλέα. 13. καὶ δη ποτε πυτῶν κολάκων ἐκείνων ὁ ἄθλιος ἀiαπείθετα ῶς ἐρώταυτολ ρίκλεια ημώνακτος γυν ἀνδρῖς ἐπιφανοὐ και πρώτου μεσίων τὰ πολιτικα καὶ γραμμάτιά τε ἐσεφοί-520 τα αὐτω παρὰ της Di αικὰς καὶ στέφανοι μιμάραντοι και μῆλά τινα ἀποδεdηγμένα και ἄλλα ὁπόσα α μαστροποὶ τοι νέοις ἐπιμηχανῶνται - κατὰ μικ0ὀν αυτοῖς ἐπιτεχνώμεναι τους ἐρωτας καὶ ἀναφλέγουσαι ro πρῶτον

295쪽

ἐρῆσθαι νομίζοντας επαγωγότατον γαρ τουτό γε, καὶ μάλιστα τοῖς καλοῖς εἶναι οἰομένοις, αχρι αν λάθωσιν εις τα δίκτυα εμπεσόντες. η αρίκλεια δὲ ην ἀστεῖον μεν τι γυναιον, ταιρικον δε εκτόπως καὶ του προστυχόντος ἀεί, καὶ εἰ πάνυ ἐπ' oλθω ἐθελησει τις, και ει προσίδοι τις μόνον , ευθυς επένευε και δεος ουδεν ν η τι ἀντείποι ρίκλεια δειν δε καὶ τα αλλα τεχνῖτις παρ' υτινα βούλει των ταιρων πισπάσασθαι ἐραστην καὶ ἀμφίβολον τι ντα λον ποποιησασθαι και ἐνεχόμενον δηἐπιτεῖναι και προσεκκαῆσαι αρτι μεν οργri, ἄρτι δε κολακεία και μετὰ μικρον περοψία καὶ τω προς τερον ἀποκλίνειν δοκεῖν, και ὁλη συνεκεκρότητο ἁπανταχόθεν 52l γυν καὶ πολλὰ μηχανήματα παρεσκεύαστο κατὰ των ἐραστῶν 14 ταυτην Ουν τότε οι εινίου κόλακες παραλαμβάνουσιν επὶ το μειράκιον και τὰ πολλὰ πεκωμωδουν συνωθοὐντες αυτὰν εἰς τον ερωτα της χαρικλείας ' δε πολλοῖς δη νέους ἐκτραχηλίσασα καὶ μυρίους ε9ω- τας ποκριναμένη καὶ οἴκους πολυταλάντους ἀνατρέψασα, ποικίλον τι και πολυγύμναστον κακόν, παραλα- βοὐσα εἰς τὰς χεῖρας ἁπλοῖκὸν και ἄπειρον των τοιούτων μηχανημάτων νεανίσκον ου ἀνῆκεν ε των νύχων, αλλὰ περιέχουσα πανταχόθεν καὶ διαπείρασα, τε δηπαντάπασιν κράτει, αυτή τε ὰπώλετο πλτης ἄγρας καιτω κακοδαίμονι σεινια μυρίων κακῶν αἰτία ἐγένετο τομεν γὰρ πρῶτον εὐθὐς κεινα π αυτὰν καθίει τὰ γραμμάτια, καὶ συνεχῶς πεμπομένη την ἄβραν, ως ἐδάκρυσε 22

καὶ πηγρύπνησε καὶ τέλος, ἀπάγξει εαυτὴν ἡ ἀθλία

υπὸ του μωτος εω δη ὁ μακάριος ἐπείσθη καλὸς εἶναι και ταῖς Ἐφεσίων γυναιξὶ περιπόθητος καί που συνηνέχθη πολλὰ ἱκετευθείς. 15. καὶ ὐεντεοθεν δη ραον, ως ο ικός, ἁλώσεσθαι εμελλεν π γυναικὸς καλῆς και προς ἡδονήν τε ὁμιλῆσαι πισταμένης και εν καιρῶ δα-

LUCIAN. II. 18

296쪽

κ0sσαι καὶ μεταξυ των λόγων λεεινῶς ποστενάξω καὶ ἀπιόντος ὁ λαβέσθαι καὶ εἰσελθόντι προσδραμεῖν καὶ

καλλωπιζεσθαι- ῶς αν μάλιστα ἀρεσειε καί που καὶ όσαι καὶ κιθαρίσαι οἱ απασι κατὰ του Aεινίου κεχρητο καὶ επε ρσθετο πονηρῶς εχοντα καὶ διάβροχον δη λερωτι καὶ τακεμὰν γεγενημενον , αλλο επὶ τουτοις πενόει καιτον αδλιον ἀπώλλυε ' κυειν τε γα εξ αυτου σκήπτεται - ἱκανὰν ὁ καὶ τουτο βλὰκ ε9αστην π9οσεκπυ9ῶσαι - καὶ ουκετι ἐφοίτα π9O αυτον φυλάττεσθαι πο ἀνδρος λεγουσα πεπυσμένου ον εμωτα ὁ δ' υκέτι οἷός τε ην μει το πρῆγμα ουδε νείχετο μη 9ῶν αυτην. Γλλα δάκρυε καὶ τους κόλακαί εἰσεπεμπε και του νομα b23 της αμικλεια επεβοατο καὶ την ικόνα περιβαλὼν της - ἐπεποίητο ὁ λίθου λευκολ- κώκυε καὶ τελος καταβαλὼν εαυτὰν εις Ουδαφος κυλtνδετο καὶ λυττα

297쪽

νευειν τω Λεινία, διότι υ προσίετο μόνον των φίλωναυτόν ἀλλα του κόλακας αυτου ποοετίμα τοτε, ν μό- 2qνον εἶχε πατρωαν οἰκίαν et Σάμω ἀπεμπολησας κεν αυτ την τιμην κομίζων τρία τάλαντα λαβων δε ο εινίας ου αφανὴς ευθίς ν τ δαρικλεια καλός ποθεν ἄρτι γεγενημένος ' και αυθις η ἀβρα και τα Οαμμάτια

και μέμη ις, ὁτι μη πολλοί χρόνου ἀφίκετο , καὶ ι κόλακες συνέθεον επικαλαμησόμενοι ὁρῶντες ἐδώδιμον ἔτιόντα τον Αεινίαν. 17. ως δε πεσχετο ξειν παρ' αυτην

καὶ κε περὶ πρῶτον πνον και ἔνδον ν ὁ ημῶναξ της αρικλεια ἀνὴρ εἴτε ἄλλως αἰσθόμενος ἐτε καὶ αποσυνθήματος της γυναικός - ἄμφω γα λέγεται - ἐπαναστὰς σπερ ε λόχου την τε αυλειον ἀποκλείειν ἐκέλευε και συλλαμβάνειν τον Αεινίαν, πυρ α μάστιγας

απειλῶν και ς ος ως ἐπὶ μοιχὰν σπασάμενος ὁ δε συνιδὼν ου κακῶν ὴν μοχλύν τινα πλησίον κείμενον ἀρπά- 25σας αυτόν τε ἀποκτείνει τυμυημώνακτα πατάξας εις τον κρόταφον και θ 9ίκλειαν, ου μια πληγ ταύτην,

αλλὰ και τω μοχλῶ πολλάκις κα τω ζίφει οὐ σημώνακτος ὐστερον οι δ' οἰκέται τέως μεν ἐστήκεσαν ἄφωνοιτω παραδόξω του πράγματος ἐκπεπληγμένοι, ἐτα πει-9ώμενοι συλλαμβάνειν. ως και αυτοῖς ἐπίει μετὰ του ξλφους, κεῖνοι μεν ἐφευγον , ὁ εινίας δε πεξέρχεται τηλικοῆτον ἔργον εἰργασμένος ' και το μέχρι της εω παρὰτω γαθοκλεῖ διέτριβεν, ἀναλ0γιζόμενοι τὰ πεπραγμένα

298쪽

276 AO TRIA NOT

φευγειν εις ἀεὶ τεταγμενος πο βασιλέως. 18 ο δε γαθοκλης και ἀλλα μευ συνῆν και συναπῆ9εν εἰς την τα- λίαν και συνεισῆλθεν ει το δικαστήριον μόνος των φλλων καὶ προς ουδεν ενεδέησεν. ἐπε δε ηδ εφευγεν ὁ Λεινίας, Ουθε τότε ἀπελείφθη του εταίρου, καταδικάσας θ αυτος αυτos διέτριβεν r Γυάρω καὶ συνεφευγεν αυ- τω, καὶ πειθη παντάπασιν πόμουν των ναγκαίων, παραδους εαυτὸν τοι πορφυ9εὐσι συγκατεδύετο και τογινόμενον κ τούτου πο φόρων τρεφε τον Αεινίαν καὶ νοσήσαντά τε επὶ μήκιστον θεράπευσε καὶ ποθανόντος OUκετι πανελθεῖν t την αυτοληθέλησεν, αλλ αυτ0sεν ' νήσω μεινεν αἰσχυνόμενος και τεθνεῶτα ἀπολιπεῖν τον φίλον τουτό σοι εργον φίλου Ελληνος ου προπολλο γενόμενοw ετ γαρ υκ ἐδα ει πέντε ὁ διελήλυθεν ἀφ' λυγαθοκλῆς εν Γυάρω απέθανε. I S. Καὶ εἴθε γε, es νήσιππε, ἀνώμοτος ἀν

μέλος ὁ ναύκληρος ὁ εγαρικὰς ἐπομοσάμενος in ν

299쪽

αυτοῖς. και ταμεν πολλὰ τί αν τις λέγοι, τρικυμίας τινὰς

καὶ στροβίλους καὶ χαλάζας και αλλα οσα χειμῶνος κακά; ἐπεὶ δε δη σφῆς κατὰ την Ζάκυνθον ἐναι ἀπο ψιλῆς τῆς κεραίας πλέοντας, τι καὶ σπείρας τινὰς ἐπισυρομέ- 28νους, ω TO Oθιον πιδεχεσθαι της ρμης, περὶ μεσας νύκτας οἷον εν τοσουτω σάλω ναυτιάσαντα τον Λάμωνα ἔμεῖν ἐγκεκυφότα εις την θάλατταμ εἰτα, Oiμαι, της νεὼς βιαιότερον εγο κεκυφει μερος ἐπικλιθείσης καὶ τ0υ κύματος συναπώσαντος , ἐκπεσεῖν αὐτον ἐπὶ κεφαλην ςτο πελαγος, ουδε γυμνον τον ἄθλιον, ς αν και ραον δύνασθαι νεῖν ευθυς υν βοὰν πριγόμενον και μόγις εαυτον περέχοντα Ου κλύδωνος k20 τον δε Eυθύδικον, ς κουσε - τυχεῖν δε γυμνον εν τοὶ sνύ οντα - ριψα εαυτον εις την θάλατταν και καταλαβόντα τον Λά-

μωνα δη ἀπαγορεύοντα - φαίνεσθαι γὰρ επὶ πολυταfτα της σεληνης καταλαμπούσης - συμπαρανήχεσθαι καὶ συγκουφίζειν ' σφὰς δε επιθυμειν μεν αυτοῖς β0ηθειν και ἐλεεῖν την συμφορὰν των ανδρῶν, μη δύνασθαι δεμεγάλω τω πνεύματι ἐλαυνομένους ' πληνακεῖνα γε ποιῆ 529σαι, φελλούς τε γὰρ π0λλοὐς ἀφεῖναι αυτοῖς καὶ των

κοντῶν τινας, ῶς ἐπι τούτων ἀπονηξαιντο, ει ιν αυ- τῶν περιτύχοιεν, και τέλος καὶ την ἀποβάθραν αυτηνου μικρὰν Osσαν ἐννόησον τοίνυν προς θεῶν, ηντινα

ἄν τις ἄλλην ἐπίδειξιν ἐπιδείξαιτο ευνοίας βεβαι0τέραν

προς ἄνδρα φίλον εν νυκτὶ ἐκπεσόντα ς πέλαγος Ουτως ηγριωμένον η κοινωνησας του θανάτου καί μοι ἐποφθαλμῶν λαβε την ἐπανάστασιν τῶν κυμάτων, τον χοντου δατος ἐπικλωμένου, o ἀφρον περιζέοντα , την νύκτα, την ἀπόγνωσιν, ἐτα ἀποπνιγόμενον κεῖνον καιμόγις ανακύπτοντα καὶ τὰς χεῖρας ρέγοντα τω ἐταίρω τυ δε ἐπιπηδῶντα sθὼς καὶ συννέοντα και δεδι0τα μηπροαπόληται αυτο O Aάμωw ii τω γα αν μάθοις ως

300쪽

τοὐς καὶ ἀπονήχεσθαι πονηρως, στερον δε την ἀποβάδραν δόντας ηδ προ εω προσνήξασθαί τε αυτ si καὶ ro λοιπὸν πιβάντας εὐμαρῶς προσενεχθηναι si Ζακύνθω. 22. μετὰ θε τούτους ου φαυλOt' ὁντας , ως εγωγ