Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

321쪽

οἴκοθεν ἐπιθυμία παιδείας της Ἐλληνικῆς κατέπλευσαε υμαστριν τη Ποντέκη' ' ἐν προσβολὴ δε ἐστι τοῖς ἀπ Σκυθίας πλέουσιν ου πολυ της Καράμβεως πέ- 562χουσα η πόλις εῖπετο δε ὁ Σισίννης ταῖρος κ παιδος

ών. μεῖς μεν os καταγωγην τινα ἐπὶ το λιμένι σκεψάμενοι κἀκ του πλοίου εἰς αυτην μετασκευασάμενοι ηγοράζομεν, οὐθεν πονηρον φορώμενοι εν τοσούτωδε κλῶπές τινες ἀνασπάσαντες τυ κλεῖστρον ἐκφερουσιν απαντα, ἁ μηδε τα εἰς ἐκείνην την μέραν διαρκέσοντα καταλιπειν ἐπανελθόντες Osνil καδε καὶ το γεγονος μαθόντες δικάζεσθαι με τοι γείτοσι πολλοῖς οὐσιν η τωξεν ου ἐδοκιμάζομεν , δεδιότες μη συκοφάνται δοξωμεν τοῖς πολλοῖς λέγοντες, ῶς φείλετο μῶν τις δαρει-

κους τετρακοσίους καὶ ἐσθῆτα πολλην και δάπιδάς τινας καὶ ἀλλα πόσα εἴχομεν. 58. ἐσκοπούμεθα δε περὶ των πα0όντων O τι ποάξομεν αποροι παντάπασιν ἐν τῆ ἀλλοδαπη γενόμενοι καμοι μὲν ἐδόκει. εiχον αὐτου παραβύσαντα ἐς την πλευρὰν τον ἀκινάκην ἀπελθεῖν τουβλυ πρὶν ἀγεννές τι ἡπ0στηνα λιμ η δίψει πιεσθέντα, δε Σισίννης παρεμυθεῖτο καὶ κέτευε μηδεν τοιουτον ποιειμ αυτος γαρ ἐπινοησειν θεν ξομεν ἱκανῶς τὰς τροφάς. και τότε με ξυλα παρεκόμισεν κ του λιμενος και κεν μῖν ἀπό του μισθos ἐπισιτισάμενος. εωθεν δεπεριιὼν κατὰ την ἀγορὰν id πομπην τινα, ζεφη, γεν' ναίων καὶ καλῶν νεανίσκων μονομαχεῖν δε υτοι ἐπὶ

μισθω ἀνδρολογηθέντες ει τρίτην μέραν διαγωνιεῖσθαι 63εμελλον και δ το πῆν ς εἶχεν ἀμφ' υτους πυθόμενος, ἐλθών ς ἐμε, Μηκέτι, πύξαμι, φη, πενητα σεαυ- τον λέγε εἰς γα τρίτην μέραν πλούσιόν σε ἀποφανῶ.59. ταίτα εἰπε, καὶ πονηρῶς το μεταξὐ ἀποζήσαντες, ἐνστάσης δη της θέας ἐθεώμεθα και αυτοί παραλαβὼν γάρ με ώς ἐπὶ τερπνόν τι καὶ παράδοξον θεαμ α των --

322쪽

300 AO TRIA NOT

ληνικῶν γε Et το θέατο ow καὶ καθίσαντες ἐωρῶμεντο μεν πρῶτον θηρία κατακοντιζόμενα καὶ π κυνῶν διωκόμενα και ἐπ' ἀνθρώπους εδεμένους ἀφιέμενα κακούργους τινάς ώς εἰκάζομεν. πε δε εἰσῆλθον ο μον μάχοι και τινα παραγαγὼν ο κῆρυξ ευμεγέθη νεανίσκον εiπεν - στις αν θελη τούτω μονομαχῆσαι, κειν εις τομεσον δραχμὰς ληψόμενον μυρίας μισθον V μάχης εν- ταυθα εξανίσταται ὁ Σισίννης καὶ καταπηδήσας πεστημαχεῖσθαι και τα πλα Πτει, καὶ τον μισθον λαβὼν τὰς μυ9ίας μοὶ φερων νεχείμισε, και ει μεν κ9ατησαιμι, I ξαρι, ἐπεν. ἀμα ἄπιμεν ἔχοντες α ρκουντα. ν ὲπέσω, θάψας με ποχωρε οπίσω ες Σκυθας εγι, μεν ἐπὶ τουτοις ἐκώκυον. 60. ὁ ε λαβὼν τα ὁπλα τα με ἄλλα περιεθήσατο, το κράνος ὁ ο υκ πίθηκεν, ἀλλ' ἀπο γυμνῆς της κεφαλῆς καταστὰς μάχετο ' καὶ το μεν πρῶτον τιτρώ-b6 σκεται αὐτος καμπύλω τω ξίφει ποτμηθεὶς την ἰγνυαν, ῶστε ais α ἔρρει πολύ εγώ ε προετεθνήκειν ὁ τωδεει θρασύτερον ὁ ε ἐπιφερόμενον τηρήσας τον ἀντίπαλον παίει ἐς το στέρνον καὶ διήλασεν. στε αὐτίκα ἐπε

αφῆκεν αὐro ν ἡ ψυχή ἀλλ' γὼ προσδραμὼν ἀνέστησα

και παρεμυθησάμην επεὶ ὁ ἀφεῖτο δ νενικζκώς. αρά- με ito αὐτον κόμισα εἰς τὴν οἰκίαν καὶ επὶ πολ λθεραπευθεὶς πεζησε μεν και εο τι μεχρι r si εν Σκύθαις γήμας τὴν ἐμὴν ἀδελφήν, χωλος δε εστιν μως ἀπο του τραύματος το fro . hi νήσιππε, ου ἐν άχλυσιν οὐδὲ ἐν λανία ἐγένετο . ἀμάρτυρον εἶναι καὶ ἀπιστεῖσθαι δύνασθαι ἀλλα πολλοὶ πάρεισιν , μαστριανῶ i μεμνV- μένοι τῆς μάχης του Σισίννου. 61. Πεμπτο i ετ σοι o b βαύχα ἔργον διηγησάμενος

323쪽

νιτῶν πόλιν παγόμενος καὶ γυναῖκα, ης ρα ιμάλιστα, καὶ παιδία δύο ' το μεν επιμαστίδιον αρρεν , το δε τερον κόρη ἐπτέτις ην συναπεδημε δε καὶ εταῖρος αυτου Γυνδάνης ουτος μεν καὶ νοσῶν ἀπο τραυματος, ο ἐτέτρωτο κατὰ τηλόδον πο ἴστῶν πιπεσόντων σφίσι ' διαμαχόμενος γαρ προς αυτους ἐλαυνεται εἰς τον μηρόν, στε 65ουδ εστάναι ἐδυνατο πο της οδύνης νυκτωρ ὁ καθευδόντων - τυχον δε εν περωω τινὶ οἰκουντες - πυρκαῖ μεγάλη ξανίσταται καὶ πάντα περιεκλείετο καὶ περιεῖχεν η φλὸξ ἀπανταχόθεν την οικίαν ενταοθα δηἀνεγρόμενος ὁ βαυχας καταλιπὼν τα παιδία κλαυθμυριζόμενα και την γυναῖκα εκκρεμαμένην ἀποσεισάμενος και σώζειν αυτην παρακελευσάμενος Ἀράμενος τοὐλαμρον κατῆλθε καὶ φθη διεκπαίσας καθ' ο μηδεπω τελέως ἀπεκεκαυτο πο ου πυρός' η γυνη δε φερουσα το ρεφος εῖπετο ἀκολουθεῖν κελευσασα και την κόρην η δεημίφλεκτος ἀφεῖσα το παιδίον επιτης αγκάλης μόλις διε πηδησε την φλόγα και η παῖς συν-υτsi, παρὰ μικρον ελθοίσα κἀκείνη ἀποθανεῖν καὶ επειδφώνείδισέ τις τον Aβαύχαν στερον, διότι προδους τὰ τεκνα καὶ την γυναῖκα ὁ δε Γυνδάνην ξεκόμισεν υλλὰ παῖδας μεν, ἔφη,

καὶ sλ ποιησασθαί μοι ράδιον καὶ ἄδηλον ει ἀγαθυιεσονται Ουτοι , φίλον δε υκ αν ευροιμι ἄλλον εν πολλῶχρόνω τοιοfτον οἱ0ς Γυνδάνης ἐστι πεῖράν μοι πολλην της ευνοίας παρεσχημενος. 62. Eiρηκα, es μνησιππε, απὸ πολλῶν πέντε τούτους προχειρισάμενος. ηδ δε καιρὸς αν εἴη κεκρίσθαι, ὁπότερον μῶν η την γλῶτταν η την δεξιὰν ἀποτετμῆ- 566σθαι δέοι τίς ουν ὁ δικάσων στίν; ΜΝΗΣ. Ουδ εις οὐ γὰρ ἐκαθίσαμέν τινα δικα-στην του λόγου αλλ' οἶσθα ο δράσομεν; επειδ νυνασκοπα τετοξευκαμεν, sθις ἐλόμενοι διαιτητην ἄλλους

324쪽

προσλαβόντες, ἀντὶ μιῆς γλώττης και μιας δεξιὰς δύο

ΜΝΗΣ. Αλλὰ μήτε αῖματος, ω όξαρι, μήτε κινάκου δεώμεθα την t λίαν μῖν βεβαιώσοντος ὁ γαρ

λόγος ο παρὼν καὶ ro resimo μοίων ὀρέγεσθαι πολὐ πιστότερα της κυλικος κείνης ν πίνετε, πει τά γε τοιαυτα

325쪽

1. πύειν ποτε ες Θετταλίαν ' ν δε μοι πατρικόντι συιιβόλαιον κεῖ προ ανθρωπ0ν ἐπιχώριον Ἀππος δε μμε κατηγε καὶ τα σκευη καὶ θεράπων ἐκολουθει ἐς ἐπορευόμην ουν την προκειμένην δόν' καί πως ἐτυχον καὶαλλοι ἀπιόντες ἐς πατα πόλιν της Θετταλίας, κεῖθεν οντες και αλῶν ἐκοινωνουμεν, και υτως ἐκείνην τηναργαλέαν δον ἀνυσαντες πλησίον ηοττης πόλεως μεν, κἀγώ ηρόμην τους Θετταλούς, εἰπερ ἐπίστανται ανδρα οἰκουντ ες α πατα, Ἱππαρχον του νομα γράμματα δεαυτω κόμιζον Oi κοθεν, στε οικῆσαι παρ αυτῶ οι εὶιδέναι τον 1ππαρχον τοίτον ἐλεγον και ὀπη της πόλεως Oi κε και τι ἀργυριον ἱκανόν ἐχει καὶ ὁτι μίαν θεράπαιναν τρέφει καὶ την αυτου γαμετην μόνας ἐστι γαρ φιλαργυρώτατος δεινῶς ἐπεὶ δε πλησίον της πόλεως ἐγεγόνειμεν, κῆπός τις ην και ἐνδον οικίδιον ἀνεκτόν, ἐνθα 569ό γππαρχος κει. . O μεν ουν ἀσπασάμενοί με χοντο, εγώ δε κόπτω προσελθὼν την θυραν, και μόλις μεν καιβραθέως, πήκουσε δ' ουν η γυνη, ἐτα και προῆλθεν.

συ δε τις η τί 0υλόμενος πυνθάνri; Γράμματα κω κομίζων αυτ παρὰ Ιεκριανο του Πατρέως σοφιστου. Mεῖνόν με, ἔφη, αυτου, καὶ την θυραν συγκλείσασαωχετο εἰ σω πάλιν καί ποτε ἐξελθοίσα κελεύει μὰς εἰσελθεῖν. κἀγὼ ὁ παρελθὼν εἰσω ἀσπάζομαι αυτον καὶ ταγράμματα ἐπέδωκα ἐτυχε ε εν ἀρχx δείπνου και κατέκειτο ἐπι κλινιδίου στενου, γυνη ε αυτου καθῆστο

πλησίον, καὶ τράπεζα μηδεν ἔχουσα παρέκειτο ὁ δεεπειδὴ τοῖς γράμμασιν ἐνέτυχεν, Ἀλλ' ο μεν φίλτατος 70ω0ί. ἔφη, καὶ των Ἐλλήνων ξοχώτατος Ιεκριανο ευ

326쪽

πεμπε αυτὸν εἰς βαλανειοπι ουχὶ γα μετοίαν ἐλήλυθεν

τες κοιμήθημεν. si δ' ὐστεραία ὁ ππαρχ0ς ρετό με,

327쪽

AOPRIOS II Noae 305γορευε με η γυνη, καὶ ἀμείβομαι αυτη ομοίως, καὶ φησίν, Ἐγὼ Aβροι εἰμι, εἴ τινα της σῆς μητρὸς φίλην ἀκουεις, καὶ μὰ δε του ἐς κείνης γενομένους φιλῶ

τέκνον 'Aλλὰ σοὶ μεν, φην, πολλη χάρις, αἰδουμαι δε υδεν ἀνδρὶ φίλω εγκαλῶν επειτα φευγων την εκείνου οἰκίαν Ἀλλατ γνώμη es φιλτάτη, κατάγομαι παρὰ σοί. Ποῖ δε, ἔφη, και κατάγn Παρὰ Ιππάρχω. ω φιλαργυρω εφη Μηδαμῶς, εἶπον, es μητερ, τοῆτο εἴπIς' λαμπρος γὰρ καὶ πολυτελης γέγονεν εἰς ἐμέ, στε καιεγκαλέσαι αν τις si τρυφθ. η δε μειδιάσασα καί με της

χειρος λαβ0μένη ἄγει ἀπωτέρω και λέγει προς ἐμέ, Φυ 572λάττου μοι, ἔφη, την Iππάρχου γυναῖκα πάσύ μηχαν si μάγος γάρ ἐστι δεινη και μάχλος και πὰσι τοι νέοις ἐπιβάλλει τ0ν ὀφθαλμόw και ει μη τις πακούσd αυτύ, τουτον τη τέχνst ἀμύνεται, και πολλοῖς μετεμόρφωσεν εἰς ζῶα τοῖς δε τέλεον ἀπώλεσε σὐ δε και νέος ει, τέκνον, καὶ καλός, στε εὐθὼς ἀρέσαι γυναικί, και ξένος, πρῆγμα εὐκαταφρόνητον 5. ἐγὼ δε πυθόμενος τιτο πάλαι μοι ζητούμενον οἴκοι παρ ἐμοὶ κάθηται, προσελχον οὐδεν αὐτn ἔτι. ς δέ ποτε ἀφείθην ἀπηειν i καδε

λαλῶν προς ἐμαυτον ἐν τη ὁδῶ, ἄγε δη σὐ ὁ φάσκων ἐπιθυμεῖν ταύτης της παραδόξου θέας ἐγειρέ μοι σεαυτὸν καὶ τέχνην εὐρισκε σοφήν, η τεύξη τούτων ων 9ὰς, και ἐπὶ την θεράπαιναν την Παλαίστραν δη ἀποδύου - τη 573 γὰρ γυναικὸς του ξένου και φίλου πόρρωίστασο - κἀπὶ ταύτης κυλιόμενος καὶ γυμναζόμενος καὶ ταύτη συμπλεκόμενος sci σθιῶς ραδίως γνώση δοίλοι γὰρ τα δεσποτῶν ἐπίστανται κα καλὰ και αἰσχρά. καὶ αὐτα λέγων προς ἐμαυτον εἰσηειν Oi καδε τον μεν οὐν 1ππαρχον

οὐ κατέλαβον ἐν τὶ οἰκία οὐδε την ἐκείνου γυναῖκα, δε Παλαίστρατη ἔστω παρήδρευε δεῖπνον μῖν εὐτρεπί-

328쪽

ζουσα. 6. κἀγὼ ευθυς ενθεν ἐλων, AZ ευ0υθμως. φον, es καλη Παλαίστρα, την πυγην τῆ χυτρα μοὐ συμπεριφερεις καὶ κλίνεις Co οσφυς μῖν γρῶς ἐπικινεοαι μακάριος οστις ἐνταυθα νεβάψατο η θε - σφόδρα γαρ 57 ην ἰταμον καὶ χαρίτων μεστον et κοράσto ν - ευγοις αν, ἐπεν ι νεανίσκε, εἴ γε νουν χοις καὶ ζῆν θελοις, ῶς πολλου πυρος και κνίσης μεστά ' ην γαρ αυτου μόνον

θεραπευσε δε σε υδεις ἀλλ' υδε οεος ιατρός αλλ' κατακαύσασά σε μόνη γώ, καὶ το παρα dodo τατον, εγῶμεν σε ποιησω πλεον ποθεῖr', και τῆς απλτης θεραπείας

ὀδυνης ἀρδόμενος ἀεὶ ἀνθέξx καὶ Ουθε λίθοις βαλλόμε

329쪽

δὲ ret κλίνη παρειστηκε ποτήριον εχ0υσα καὶ οἶνος αυ- του παρέκειτο καὶ δωρ τοιμον και ψυχρον κα θερμόν. πῶσα δε ην αυτη τῆς Παλαιστρας παρασκευή. των δὲ στρωμάτων ἐόδα πολλὰ κατεπέπαστο, ταμεν ουτω γυμνὰ κα θ' εαυτά, τα δε λελυμενα τὰ δὲ στεφάνοις συμπεπλεγμενα κἀγὼ το συμπόσιον ευρῶν τοιμον ἔμενοντον συμπότην. . η δε ἐπειδὴ κατέκλινε την δέσποιναν, 576 σπουδὴ παρ' με ηκε, και ν ευφροσυν τον οἶνον ημῶν καὶ τὰ φιληματα προπινόντων ἀλλήλοις ώς δε τω ποτωπαρεσκευάσαμεν αυτοῖς εὐ προς θν νύκτα, λεγει προς με ἡ Παλαίστρα Tos το μεν δη πάντως δε σε νζμονεύειν ω νεανίσκε δτι εις Παλαίστραν εμπεπτωκας, καὶ

φευγοντά με τον λεγχον τοὐτοπι στε ἀπόδυσαι, καὶ ηδ παλαίωμεν. ε, υτως. φη, ως εγὼ θέλω, παράσχου μοι την επίδειξιν ' γὼ μεν νόμω διδασκάλου καὶ ἐπιστάτου τὰ νόματα των παλαισμάτων ων θελ ευ- ρ0sσα ερῶ συ δὲ τοιμος γίνου ες Ο ὐπακουειν καὶ ποιεῖν πὰν το κελευόμενον. λλ' πίταττε, φην, καὶ

σκόπει ὁπως ευχερῶς καὶ γρῶς τὰ παλαίσματα καὶ εὐτόνως ἔσται. . Q ἀποδυσαμεν την σθῆτα καὶ στῆσαδλη γυμνὴ ἐνθεν ήρξατο ἐπιτάττειν, AZ μειράκιον, κ-

δυσαι καὶ ἀλειψάμενος ενθεν ἐκ του μύρου συμπλεκουτ ανταγωνιστη δύο μηρῶν σπάσας κλῖνον πτίαν, ΟΤΤεπειτα ανώτερος ποβαλὼν διὰ μηρῶν και διαστείλας αἰώρει καὶ τεῖνε ἄνω τὰ σκελη, καὶ χαλάσας καὶ στήσας κολλῶ αὐτῶ καὶ παρεισελθὼν βάλε καὶ πρώσας νύσσεήδη πανταχ0 εως πονεσρ, και ἡ σφὴς ἰσχυετω, εἶτα ἐξελκύσας κατὰ πλάτος διὰ βουβῶνος δῆξον, και πάλιν

συνώθει εἰς τὸν τοῖχον, εἶτα τύπτε ἐπειδὰν ὁ χάλασμα

ἰδρς, τότ ήδη ἐπιβὰς ἄμμα κατ ἰξύος δήσας σύνεχε, καὶ

330쪽

πειρῶ μη σπευδειν, ἀλλ' ολίγον διακαρτερησας σύντρεχε. ηδ ἀπολέλυσαι. 10. κἀγὼ πειδη αδίως παντα πήκουσα καὶ εἰς τελο ημῖν εληξε α παλαίσματα, λέγω προς την Παλαίστραν αμ επιγελάσας, 's διδάσκαλε. ρὰς μεν πως ευχεμῶς καὶ υηκόως πεπάλαισταί μοι, σκόπειδε, μη υκ εν κόσμwτα παλαίσματα ποβάλλnς αλλαγαρ ἐξ αλλων ἐπιτάττεις. η δε ἐπὶ κόρρης πληξασά με, N. φλυαρον, ἔφη, παρέλαβον τον μαθητην σκόπει υν578 μη πληγας ἔτι πλείους λάβρὶς αλλα καὶ ου τα ἐπιταττόμενα παλαιων. και αὐτα εἰπOsIa ἐπανίσταται και θεραπεύσασα αυτην, Νυν, φη δείξεις, εἴπερ νέος εἶ καὶευτονος παλαιστης και ει πίστασαι παλαίειν καὶ ποιειντα ἀπ γονατίου. καὶ πεσosσα ἐπὶ του λέχους ες γονυ, υγε δ συ ὁ παλαιστής, εχεις α μεσα, στε τινάξας οξεῖαν ἐπειρωσον καὶ βάθυνον ψιλον 9ῆς αυτOs παρακείμενον, τούτω χ ρησαι ' πρῶτον δὲ κατὰ λόγον. γαμμα σφίγγε, εἶτα ἀνακλάσας ἔμβαλλε και σύνεχε καὶ μη δίδου διάστημα. εὰν δε χαλὰται θἀττον πάρας ἀνώτερον μετάθες καὶ κρούσας ίψον καὶ σκόπει πως μ ανασπάοηὶς θὰττον η κελευσθης αλλὰ ὁ κυρτώσας πολ αὐτονυφελκε, καὶ ποβαλὼν κάτω αυθις την παρεμβοληὶ σύνε- χε καὶ κινου, ἐτα ἄφες αυτ sm πέπτωκε γα καὶ λέλi- ται και δωρ λος εστι σοι λανταγωνιστής. γῶ δε dqμεγα ἀναγελῶν, θέλω ἔφην και αυτός, ω διδάσκαλε, παλαίσματα ὀλίγ' ἄττα ἐπιτάξαι σωθὲ πακουσον παναστῆσα και κά λισor , εἶτα δΟὐσα κατὰ χειρος πάρα Οαιτο λοιπον καὶ καταμάττου και με προς τουωρακλεους περιλαβουσα ὁ κοίμισο l . 11. 'Εν τοιαυται ἡδοναῖς καὶ παιδιαῖς παλαισμάτων 579 αγωνιζόμενοι νυκτερινοὐς αγῶνας ἐστεφανούμεθα. καὶην πολλὴ μὲν ν'otam si φή στε της εἰς την vis ισ-