Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

341쪽

δε ι οπες διὰ του νου παρεισιόντες εἰ σω καὶ ταύτηνῶς κεῖνον ἴσως καὶ ζῶσαν ετ διασπάσονται. 26. πάντες

ἀνεβόησαν ς επὶ ἀγαθῶ μεγάλω τω τερατώδει τούτωευρήματι. γωδε ἀνέστενον αυτὰ νῶς ἄν ἀποσφαγησόμενος και μηδε νεκρος ευτυχης κεισόμεν0ς, αλλὰ παρθένον ἀθλίαν επιδεξόμενος καὶ θήκη ουδεν ἀδικούσης κόρης σόμενος ὁρθρος δε ην ἔτι καὶ ξαίφνης ἐφίσταται πληθος στρατιωτῶν ἐπὶ τους μιαροὐ τούτους ἀφιγμενον, καὶ ε υθεως πάντας δεσμουν καὶ επὶ τον της χώρας γεμόνα ἀπῆγον ἐτυχε δε καὶ ὁ την κόρην μεμνηστευ-

μενος συν αὐτοῖς ελθών ' αυτὸς γαρ ν καὶ το καταγωγιον των ληστῶν μηνύσας παραλαβών οὐν την παρθένον καὶ καθίσας ἐπ' εμε Οὐτως γε οικαδε οἱ δε κωμῆταιίς εiδον ημῆς ετ πόρρωθεν, γνωσαν εὐτυχουντας, ευαγγέλιον αὐτοῖς μολπροογκησαμενου, καὶ προσδραμόντες ησπάζοντο καὶ ῆγον σω. 27. η ὁ παρθενος πολὐν λόγον ἐχεν μου δίκαιον ποιοίσα του συναιχμαλώτου συναποδράσαντος καὶ τον κοινὸν αὐτ εκεῖνον θάνατον 96συγκινδυνεύσαντος καί μοι παρὰ της κεκτημενης ἄριστον παρέκειτο μέδιμνος κριθῶν και χόρτος ὁσος και καμήλω κανός. γωδε τότε μάλιστα κατηρώμην την Παλαίστραν ς νον με καὶ οὐ κύνα u τέχνύ μεταθεῖσαν εώρων γὰρ οὐ κύνας εἰς τοὐπτανεῖον παρεισιόντας και λαφύσσοντας πολλὰ καὶ ὁσα εν γάμοις πλουσίων νυμφίων. μέραις δὲ στερον μετὰ τὰν γάμον οὐ πολλαῖς επειδη χάριν μοι η δέσποινα φη χειν παρὰ τω πατρὶ καὶ μείψασθαί με αμοιβντη δικαία θέλειν, ὁ πατηρ ἐκέλευσεν ἐλεύθερον ἀφιέναι ὁπαίθριον κα σὐν ταις ἀγελαίαις ιπποις νέμεσθαι καὶ γὰρ ς ἐλεύθερος, ἔφη, ζῆ

σεται ν δον και ταῖς Ἀποις ἐπιβησεται. και αὐτη δικαιοτατ αμοιβη ἐδόκει τότε, εἰ ην τὰ πράγματα νίνω δικαστη. καλέσας οὐ των ιπποφορβῶν τινα τούτω με

342쪽

σπε δε κομεν ε τον αγρόν, αῖ Ἀπ0ις με ὁ νομευς συνεμιξε καὶ γεν μὰς την ἀγέλην εἰς νομόν. 28. χρῆν

δε αρα κὰνταυθα σπερ Κανδαυλn κἀμοὶ γενέσθαι oγα ἐπιστάτης τωνίππων τ' αsτου γυναικὶ Μεγαπόλλὶ 597 ενδον με κατέλιπεν ' η ὁ τρὶ μυλη με et πεζευγνυεν, οἰστε ἀλεῖν αὐταὶ καὶ πυρους καὶ 9ιθὰς λας κα τουτ μενην μέτριον κακον ευχαρίστω ν ἀλειν τοῖς αυτου πt-στάταις η δε βελτίστη καὶ παρὰ των ἄλλων των ν κελνοις τοι ἀγ90ῖς - πολλοὶ δὲ πάνυ σαν - ἄλευρα τον μισθον αἰτουσα ξεμίσθου τυν ἐμον ἄθλιον τράχηλον. καὶ τὰς μεν κριθὰς τ0υμ0ν ἄριστον φρυγουσα κἀμ0 ωστε ἀλεῖν ἐπιβάλλουσα μάζας ολας ποιουσα κατεπένεμ εμοὶ δε πίτυρα το ἄριστον ήν. εἰ δε ποτε και συνελασειέ με ταῖς Ἀποις ο νομευς, παιόμενός τε και δακνόμενος πὀτων ἀρσεν ων ἀπωλλυμην ' ἀεὶ γαρ με μοιχον ποπτευον-

343쪽

ταντι νεγκει καὶ ανωθεν η κατάβασις ξεῖα f o δὲ καὶ ενταοθα παιεν εἰ θε μοι περιπῖπτον ι δο τ φορτίον καὶ εἰς το τερον ἐπικλῖνον, δέον των ξυλων ἀφαιρεῖν και τῶ κουφοτέρω προσβάλλειν και oci σον ποιεῖν, οὐτομεν ουδέποτε εἰργάσατο, λίθους δε μεγάλους εκ ουχρους αναιρούμενος εἰς το κουφότερον καὶ ἄνω εὐον του φορτίου προσετίθει καὶ κατsὶειν ἄθλιος τοῖς ξυλοις μου καὶ λίθους χρείους περιφέρων και ποταμο ην αμαος 599εν si δῶ ὁ δε των ποδημάτων φειδόμενος πίσω των

ξύλων ἐπ' ἐμοὶ καθιζων ἐπέρα τον π0ταμόν. 30. εἰ δέ ποτε οἷα κάμνων και ἀχ00φορῶν καταπέσοιμι, τότε δητότε το δεινὸν ἀφόρητον ν ' ου γαμην καταβάντος την χεῖρά μοι ἐπιδ0sναι κἀμε χαμόθεν ἐπεγελειν και του φορτω ἀφελειν, αν ποτε καὶ δέοι ὁ δε οἴτε κατηλθεν οἴτε χεῖρά μοι ἐπέδωκεν Ἀλλ' ἄνωθεν απὸ της κεφαλης καὶ των των ἀρξάμενος συνέκοπτέ με τω ξύλω εως ἐπεγείρωσί με αἱ πληγαί. καὶ μην καὶ ἄλλο κακὰν εἰς με ἀφόρητον παιζε ' συνενεγκὼν ἀκανθῶν οξυτάτων φορτίον και ofτο δεσμω περισφίγξας ἀπεκρέμα ὁπισθεν κτης υρβς , αἱ δε οἱον εἰκὸς ἀπιόντος την ὁδὸν ἀποκρεμάμεναι π00σέπιπτόν μοι και πάντα μοι ταίπισθεν νύττουσαι ἐτίτ0ωσκοπι και ην μοι το ἀμύνειν δύνατ0ν 600των τιτρωσκόντων αε μοι πομένων ἀμοληρτημένων. εἰ μεν γαρ ἀτρέμα πρ0χιμι φυλαττόμενος των,κανθῶν

την προσβολήν, πῖ των ξύλων ἀπωλλύμην , εἰ δε φεύγοιμι το ξύλον, τοτ ηδη το δεινὸν ὁπισθεν ὀξυ προσμπιπτε και ὁλως ἔργον ν τω ὀνηλάτὶ τω μῶ ἀποκτενεῖν με. 31. πέ δέ ποτε ἄπαξ κακὰ πάσχων πολλὰ Ουκέτι φέρων προς αυτον λὰξ ἐκίνησα, ἐχεν ἀέὶ ofτο τ λὰξ

εν μνημy. καί ποτε κελεύεται στυππεῖον ξ ἐτέρου χωρίου εἰς τερον χωρίον μετενεγκεῖν κομίσας ουν με καὶ τ στυππεῖον το πολὐ συνενεγκὼν κατέδησεν επ' ἐμε αε LUCIAN. II. 21

344쪽

δεσμω ἀργαλεω ευ μάλα προσεdησε με τω φορτίω κακον ωοὶ μέγα τυρευων. ἐπεὶ ὁ π90rέναι λοιπον dει, ἐκτης ἐστίας κλέψας δαλον ἔτι θερμόν, πειδη πόρρω της - λῆς ἐγενόμεθα, τον δαλον ἐνέκρυ φεν εἰς το στυππεῖον. το δε - τί γα αλλο dυνατο - ευθυς ἀνάπτεται, καὶ λοιπον Ουθεν φερον ἄλλο η πυρ ἄπλετον μαθὼν υνώς αυτίκα πτήσομαι. εν ri ὁδῶ τέλματι βαθεῖ ἐντυχών

ρίπτω ἐμαυτον του τέλματος ες τ υγρότατον ' iτα ἐκυ--λιον ἐνταυθα τ στυππεῖον κα δινῶν καὶ στρέφων ἐμαυ- τον τω πηλω κατέσβεσα o θερμον κεῖν καὶ πικρον ἐμοὶ φορτιον, καὶ ουτ λοιπον κινθυνότερον ἐβάδιζον qς 60 όδου o ἐπι λοιπον Ουο γαρ ἔτι με ἀνάψαι τω παι θ δυνατον ν του στυππείου πηλω γρῶ πεφυρμένου. καὶ

τουτο γε ὁ τολμηρος παις ἐλθών μοὐ κατεψευσατο, ειπών ως παριὼν κών ἐαυτόν ἐνσείσαιμι τῆ στία. καὶ τότε μευ εκ Os στυππείου μηθε ἐλπίζων πεξῆλθ ν.

κάκιον ' κομίσας γαρ με ἐς το 090ς καί μοι φορτίον ἀδρ0νεπιθεὶς ἐκ τῶr ξυλωi osr μεν πιπράσκει γεω0γῶ λζ-σίον οἰκ06ντι, ἐμὲ δε γυμνον και αξυλον κομίσας Oικαδε καταψευδεταί μου προ τον αυτο δεσπότην ἔργον ἀνόσιοw Osrον, δέσποτα, ον ὁ νον υκ οἶδ' o τι βόσκομεν δεινῶς ἀργον οντα καὶ βραδυν ἀλλα μην νυν ἐπιτηδευε και ἄλλο εργο W ἐπὰν γυναῖκα η παρθένον καλVν

ναικὶ κινούμενος , καὶ δάκνει ἐν φιλήματος σχηματι καὶ πλησιάζειν βιάζεται, ἐκχε otiror σοι δίκας καὶ πράγματα παρέξει πάντων βριζομένων, πάντων ἀνατρεπομένων.

και γαρ νον ξύλα κομίζων γυa αικα εἰς ἀγρον ἀπιοὐσαν ἰδὼν τὰ μὲι ξύλα πάντα χαμαὶ ἐσκόρπισεν ἀποσεισάμενος, ω την δε γυναῖκα ἐς την ὁδoi ἀνατρέψας γαμεῖν ἐβουλετ λ

345쪽

εως ἄλλο αλλοθεν κοραμόντες μυναμεν ri γυναικὶ ες ro μη διασπασθῆναι υπ0 του καλου τούτου εὐαστου.

33. ὁ δε αὐτα πυiλόμενος, Ἀλλ' ει μητε βαδίζειν, φη εθέλει μήτε φορτηγεῖν καὶ ἔς ωτας ἀνθρωπίνους ἐρα επὶ

γυναῖκας καὶ παῖδας οἰστρουμενος, ἀποσφάξατε αυτόν, καὶ τα μεν ἔγκατα τοῖς κυσὶ δότε, τα δε με τοῖς ἐργάταις φυλάξατε καὶ ην ρηται, πῶς υτος απέθανε λέ- κου osτο καταψεύσασθε. ὁ μεν ουν ακαθαρτος παῖς ὁ εμος ὀνηλάτης εχαιρε και με αυτίκα θελεν ὰποσφάττειν. ἀλλ' ἔτυχε γαρ τις παρὼν τότε των γειτόνων γεωργῶ

0υτος ερρύσατό με εκ os θανάτου δεινὰ π εμοὶ βουλευσάμενος Μηδαμῶς, φη , ἀποσφάξn ονον καὶ λεῖν καὶ αχθοφορεῖν δυνάμενον ' κα ου μέγα. πειδὴ γαρ εἰς ανθρώπους ερω καὶ οἴστρω φέρεται λαβὼν αυτὸν ἐκτεμε της γαρ ἐπαφροδίτου ταύτης ορμῆς αφαιρεθεὶς μερ0ς τε εὐθυς και πίων ἔσται καὶ οἴσει φορτίον μέγα ουδεν ἀχθόμενος εἰ δὲ αυτὸς απείρως ἔχεις ταύτης της ἰατρείας,

ἀφίξομαι δεορ μεταξὐ τριῶν ἡ τεττάρων μερῶν καί σοιτο sτον σωφρονέστερον προβατίου παρέξω et τομῆ. ιμεν ουν ἔνδον απαντες ἐπήνουν τον σύμβουλον, ως υλέγει , γωδε δη ἐδάκρυον, ἀπολέσων αὐτίκα τον ἐν

τω νω ανδρα καὶ ζην οὐκετι ἐθέλειν ἔφην , ει γενοίμηνευνοίχος' στε καὶ ἀλως ἀποσιτῆσαι οὐ λοιπο ἐγνω κειν φρῖψαι εαυτὀν επιτο ὁρους, ἔνθα ἐκπεσὼν θανάτω Mοικτίστω ολόκλυος ἔτι και ακέραιος νεκρὰ τεθνήξομαι.

34. ἐπεὶ δὲ ην ἡ βαθεῖα ἄγγελός τις απὸ τῆς κώμης

ηκεν εἰς τὸν ἀγρὸν καὶ τὴν ἔπαυλιν ταύτην λέγων την νεόνυμφον κόρην τὴν π τοι λησταῖς γενομένην καὶ τὸν ταύτης νυμφίον περὶ δείλην ὀψίαν αμφοτέρους αυ- τους ἐν τῶ αἰγιαλῶ περιπατοὐντας, ἐπιπολάσασαν ἄφνω τὴν θάλασσαν ἀρπάξαι αυτοὐς καὶ φανεῖς ποιῆσαι, καὶ τέλος αὐτ0ῖς τοὐτο τῆς συμφορῆς καὶ θανάτου γενέσθαι. 21.

346쪽

o δε oi δη κεκενωμενης της οικίας νεων δεσποτῶν ἐγνωσαν μηκετι μένειν εν si δουλεία, ἀλλα πάντα διαρπάσαντες τα ἔνδον φυγu σώζοντο. ὁ ε νομευς των ππωνκαμε παραλαβὼν καὶ πάνθ' υσα δυνατος συλλαβὼν ἐπικατέδησέ μοι καὶ ταῖς ῖπποις εγὼ ὁ ηχθόμην μεν φέρων φορτίον νου ἀληθινου , αλλ' υν ἀσμενος τ0 ἐμπόδιον οὐτο της ἐμῆς δεξάμην ἐκτομῆς και την νύκταο λην ελθόντες δον ἀργαλέαν καὶ τριῶν ἄλλων μερῶν

την δον ανυσαντες ερχόμεθα ἐς πόλιν της μακεδονίας Βέροιαν μεγάλην καὶ π0λυάνθρωπον. 35. ἐνταυθα ἔγνωσαν οι ἄγοντες μῆς ὁ ρὐσαι καὶ αυτούς. καὶ τότε δη

μωρ ἐστος κηρυττεν οι ὁ προσιόντες δεῖν θελον τα

σιν ἐκάστου ἐβλεπου και τους μεν νζσαντο ἄλλο ἄλ- λον, με δε στατον πολελειμμένον ὁ κῆρυξ ἐκέλευε i

347쪽

νυμφίον σαυτοὶ πόθεν γεις λαβουσα οναι δε τούτων 605rων καλῶν γάμων καὶ τεκοις ταχεως ημῖν πώλους τοιούτους. 37. καὶ ο μεν ἐγελων τῆ δε στεραία συνετάττοντοεπ' ἔργον, σπερ αὐτοὶ ελεγον, καὶ την θεὸν ἐνσκευασάμενοι μοὶ ἐπέθηκαν. ἐτα εκ της πόλεως ξηλαύνομεν

καὶ την χώραν περιyειμεν ἐπὰν δ' εις κώμην τινὰ εἰσέλ- ιμεν, γωμεν ὁ θεοφόρ ος ιστάμην, ο δε αυλητης εφυσα ομιλος ενθεον, οι δὲ τὰς μίτρας ἀπορρίψαντες την

κεφαλὴν κάτωθεν κ του αὐχένος εἱλίσσοντες τοις ξίφεσιν ἐτεμνοντο τους πήχεις και την γλῶτταν των Oδόντωνυπερβάλλων καστος ἔτεμνε και ταύτην Ἀστε εν ἀκαρεῖ πάντα πεπλῆσθαι μαλακολαιματος εγὼ δε αὐτ ορῶντα πρῶτα ἔτρεμον ἐστώς, μή ποτε χρεία I θεῶ κα ονείουαιματος γενοιτο επειδὰν δε κατακόψειαν ούτω εαυτούς, ε των περιεστηκότων θεατῶν συνελεγον οβολοὐ καὶ

δραχμάς ' ἄλλος ἰσχάδας καὶ τυροὐ καὶ ἐνου κάδον ἐπε- γδωκε καὶ πυρο μέδιμνον καὶ κριθῶν ωανω. ι δε κτούτων τρεφοντο και την ἐπ εμοὶ κομιζομένην θεονεθεράπευον 38. καί ποτε εις κώμην τινὰ αυτῶν εἰσβαλόντων μῶν νεανίσκον τῶν κωμητῶν μέγαν ἀγρεύσαντες εἰσάγουσιν id ἔνθα καταλέοντες ἔτυχον ἔπειτα ἐπασχον ε του κωμήτου σα συνήθη και φίλια τοιού-

Τοις ἀνοσίοις κιναίδοις ην. γωδε περαλγήσας επὶ τῆ ἐμαυτολμεταβολη, Και μέχρι νυν ανέχομαι κακῶν ἀνα

βοῆσαι, αεs σχέτλιε, θέλησα, ἀλλ' ὐμεν φωνὴ υκ ἀνέβη μοι ἡ ἐμή , ἀλλ' ἡ του δνου του φάρυγγος, και

μέγα γκησάμην τῶν δε κωμητῶν τινες ἔτυχον τότε ὁνον ἀπολωλεκότες, καὶ τον ἀπολωλότα ζητοῶντες ἀκούσαντές μ0υ μέγα ἀναβοήσαντος παρέρχονται εἴσω οὐδενὶ οὐδενεἰπόντες ως ει os του ἐκείνων ὁντος, καὶ καταλαμβάνουσι τους κιναίδους ἄρρητα ἔνδον εργαζομένους και γέλως εκ τῶν ἐπεισελθόντων πολὐ γίνεται. Ἀξω ἐκδραμόντες

348쪽

μηνυσαντι τα ἐκείνων μυστήρια καὶ roset μεν ἀνεκτοντο δεινὸν ν κακῶς τω λόγω ἀκουειν. αλλα τα μετὰ τοὐτο ουκέτ νεκτά την γα θεον ἀφελοντες μου και χαμαὶ καταθέμενοι και τα στρώματά μου πάντα περισπάσαντες γυμνὰν δη πρ0σθέ0υσί με δενδρω μεγαλω, εἶτα κείν τ εκ των ἀστραγάλων μάστιγι παίοντες λίγον δεησαν ἀποκτεῖναι, κελεύ0ντές με οὐ λοιπos ἄφω-60 νον εἶναι θεοφόρητον και μην και ἀποσφάξαι μετὰ τὰς μάστιγας ἐβουλευσαντο νες βριν αυτοὐς βαλόντα π0λλὴν κα της κώμης Ου εργο σαμενους ἐκβαλόντα αλλ' ωστε με μη ἀποκτεῖναι, δεινῶς αυτοὐς η θ εος εδυσώπησε χαμαὶ καθημεν καὶ υπιεχουσα πως δεύοι. 39. εντ εὐ- θεν οὐν μετὰ τὰς μάστιγας λαβὼν την δέσποιναν βάδιζον καὶ πρ0ς σπεραν δ' καταλύομεν εις ἀγρον πλου-

τῶν φίλων γάρ τις τω δεσπότ τῶν αγρῶν ἔπεμψε δῶρον ὁν0 ἀγρίου μ iis ro Oro ν ὁ μαγειρος σκευάσαι λαβών ραθυμία ἀπώλεσε κυνῶν πολλῶν λαθραίως ει σωπαρελθόντω δεδιώς πληγὰς πολλὰς καὶ βάσανον κ

τραχήλ0υ. γυνὴ ῆ τούτου κακον ἐξαίσιον ἐμόν. ἱλλὰ μήτε απόθνησκε, εἶπεν. ω φίλτατε, μήτε ἀθυμία

349쪽

δεσπότri ἀπόδος καὶ το αλλο του ονου κάτω που ες κρημνον ἄφες δόξει γὰρ ἀποδρὰς οἴχεσθαί ποι καὶ εινα αφανής ορὰς δε ώς εστιν υσαρκος καὶ το αγρίου κείνου πάντα ἀμείνων ὁ δε μάγειρος της γυναικος ἐπαινέσας

μόνω τω εργω τὰς μάστιγας φυγεῖν χω, καὶ τοὐτό μοιῆδη πεπράξεται ὁ μεν ουν ἀνόσιος ουτος ουμος μάγει 60800 εμοεπλοσίον εστὼς τη γυναικὶ ταὐτα συνεβουλεύετο. 40. γ δ το μελλονήδη προορώμενος κράτιστον γνωντο σώζειν μαυτον επιτης κοπίδος καὶ ρήξας τον μάντα.

- διηγόμην, καὶ ἀνασκιρτήσας ῖεμαι δρόμω εἴσω ἔνθα

ἐδείπνουν οι κίναιδοι συν τω δεσπότ των αγρῶν. εν- ταυθ' εἰσδραμῶν νατρέπω πάντα τω σκιρτήματι καὶ λυχνίαν καὶ τραπεζας κἀγὼ μεν μην κομψόν τι τουτοπρος σωτηρίαν μὴν ευρηκέναι, και τον δεσπότην των αγρῶν κελευειν ευθέως ώς ἀγέρωχον ονον εμε κατακλεισθέντα ποι φυλάττεσθαι ἀσφαλῶς αλλά με τοῆτο τοκομψον εις σχατον νεγκε κινδυνου λυττὰν δόξαντες

με ξίφη πολλὰ ἐδη και λόγχας ἐπ' εμεασπάσαντο καὶ ξυλα

μακρά, καὶ εἰχον ουτως ώστε αποκτενεῖν με. γω δε ορῶντοs δεινοντο μέγεθος δρόμω εἴσω παρέρχομαι ενθ' οἱ εμο δεσπόται κοιμηθήσεσθαι ἔμελλον οι δὲ θεασάμενοι τουτο συγκλείουσι τὰς θυρα ευ μάλα εξωθεν. 41. ἐπειδὴ

δεήδη ορθρος ην, ἀράμενος την θεον αυθις ἀπήειν ἄματοῖς ἀγυρταις και ἀφικόμεθα εἰς κώμην ἄλλην μεγάλην

καὶ πολυάνθρωπον εν η καὶ καινότερόν τι ἐτερατεύ- ως σαντο, την θεον μὴ μεῖναι φανθρώπου οἰκία, της δὲ παρ' ἐκείνοις μάλιστα τιμωμενης ἐπιχωρίου δαίμονος τον ναον οἰκῆσαι. οἱ δε καὶ μάλα ἄσμενοι τὴν ξένην θεονυπεδέξαντο τη σφῶν αυτῶν θεῶ συνοικίσαντες ἡμῖν δὲ οἰκίαν απέδειξαν ἀνθρώπων πενήτων ἐνταὐθα συχνας ημέρας ι δεσπόται διατρίψαντες ἀπιέναι θελον εἰς τὴν

350쪽

πλησίον πόλιν καὶ την θεῖν ἀπ ἴτουν του ἐπιχωρίους, και αὐτοὶ ε το τεμενος παρελύοντες ἐκόμιζον αυτην καιθέντες ἐπ ἐμοὶ λαυνον ἔξω. ἐτυχον δε οἱ δυσσεβεῖς εἰς

τ τεμενος κεῖνο παρελθόντες νάθημα φιάλην χρυσῆν κλέψαντες, ην πο τύ θεῶ ἐφερον οἱ ὁ κωμῆται αἰσθόμενοι τουτ ευθυς ἐδίωκον, εἶτα ς πλησιον γενοντο, καταπηδησαντες ἀπο των Ἀπων ειχοντο αυτῶν εν uod και δυσσεβεῖς καὶ εροσυλους ἐκάλουν καὶ ἀπρτουντο κλαπεν ανάθημα, καὶ ρευνῶντες πάντα ευρον αυτόεν τω κολπω της θεου δησαντες ουν του γυνίας γονοπίσω και τους μεν εἰς την εἱρκτην εμβάλλ0υσι, την δεθεον την ἐπ' εμοὶ κομιζομεν θν ἀράμενοι ναῶ αλλω ἐδωκαν τ ὁ χρυσίον se πολίτιοι θεῶ πάλιν πέδωκαν. ii 42 τὴ ε στεραία τά τε σκευ κἀμε πιπρασκειν ἐγνωσαν, καὶ ἀπέδοντό με ξένω ἀνθρώπω ζ πλ σίον κώμην

οἰκοίντι, τέχνην ἔχοντι ἄρτους πέττει DTός με παραλαβὼν καὶ πυρῶν μεθίμνους ἔκα νησάμενος, ἐπιθείς

μοι τον πυρον Oi καδε λαυνεν ως εαυτὰν ὁδ0ν ἀργαλέαν ως δε κομεν, εἰσάγει με εις τον μυλῶνα. καὶ os πολύπλῆθος ἐνδον ομοδούλων κτηνῶν, και μύλαι πολλcu σαν, καὶ πὰσαι τούτοις ἐστρέφοντο, καὶ πάντα κεῖνα μεσrὰην αλεύρων και τότε μεν με οἱ ξέr Oν δὐολον και φορτίον βαρύτατον ἀράμενον καὶ ὁδον αργαλέαν αφιγμένον ἀναπαύεσθαι ἐνδον ἀφῆκαν, ρ δε στεραία θύν τὰ ὁμματα μου σκεπάσαντες ὐποζευγνυουσί με si κώπρ τῆς μύλης, ἐτα λαυνον. εγο δε πισταμ' / πως χρη ἀλεῖν πολλάκις παθών προσεποιοDμζν δε ἀγνοα ἀλλὰ μάτην ηλπισα. λαβόντες γὰρ πολλοὶ τῶν ἐνδον βακτηρίας περιίστανταί με καὶ, προσδοκήσαντα, ς υχ Pso ira, παίουσιν αθ9όα τῆ χειρί. στε με πλτης πληγῆς σπερστρόμβον ἐξαπίνης στρέφεσθαι καὶ πείρα μαθον τι χρὴ . a doὐλον ς τυ τὰ θέοντα ποιεῖν μη περιμένειν Vν