장음표시 사용
351쪽
χεῖρα του δεσπότου. 43. λεπτὰς ουν πάνυ γίγνομαι καὶ ἀσθενη τω σώματι, στε ἔγνω με ὁ δεσπότης πωλησαι, και ἀποδίδοταί με ἀνθρωπω κηπουρῶ την τεχνηw υτος γὰρ εἶχε κῆπον λαβών γεωργεῖν. και τοὐτο εἴχομεν ερ- II γον ὁ δεσπότης ωθεν πιθείς μοι τα λάχανα κόμιζεν εἰς την ἀγοράν, καὶ παραδους τοῖς ταῆτα πιπράσκουσιν ηγέ με πάλιν εἰς τον κῆπον εἶτα κεῖνος μεν καὶ ἐσκαπτε καὶ ἐφυτευε και το δωρ τω φυτ επῆγεν, γ δ εντο υτ εἱστηκειν αργός. ην δε μοι δεινῶς αλγεινος ὁ τότε βίος πρῶτον μεν πεὶ χειμὼν δη ην κὰκεινος ουδε αυτωστρῶμα ειχεν ἀγοράσαι υ ὁπως μοί, καὶ ανυπόδητος πηλῖν γρὸν και πάγον σκληρὸν καὶ ὀξυν πάτουν, και φαγεῖν τοίτο μόνον αμφοτέροις ην θρίδακας πικρας και σκληράς. 44. καί ποτε ἐξιόντων μῶν ς την πόλιν ἐντυγχάνει ἀνὴρ γενναῖος στρατιώτου στολὴν ημφιεσμενος, και τα μεν πρῶτα λαλει προς μὰς τῆ ταλῶν φων καιηρετο τον κηπουρὸν ἄπο απάγει τον ὁνον ἐμέ ο δέ, - μαι, της φωνῆς ανόητος ων ουδεν ἀπεκρίνατο ὁ δε ὀργιζόμενος, ως περορώμενος παίει τῆ μάστιγι τον κηπουρόν, κἀκεῖνος συμπλεκετα αυτω καὶ κ τῶν ποδῶν εἰς την ὁδον ποσπάσας κτείνει, καὶ κείμενον παιεν
ουτ καὶ χειρὶ καὶ ποδι και λίθω τῶ εκ της ὁδοί ὁ δετα πρῶτα και ἀντεμάχετο και πείλει ει ἀνασταίη, ἀποκτενεῖν si μαχαίρα ο δε σπερ π αυτos κείνου διδαχθείς, o ἀκινδυνότατον, πὰ την μάχαιραν αυτο 612 καὶ ριπτεῖ πόρρω, ἐτα αυθις ἐπαιε κείμενον. TO
κακὰν ρῶν ηδη ἀφόρητον ψευδεταιῶς τεθνηκώς εν ταῖς πληγαῖς ὁ δε δείσας επι τουτω ον μεν αυτοί, εῖχε κείμενον απολείπει, την δε μάχαιραν βαστάσας ε ἐμοὶ ῆλαυνεν ες την πόλιν. 45. ς δὲ ῆλθομεν, τον μεν κῆποναυτου συνεργῶ τινι επεδωκε γεωργεῖν, αυτὸς δε τον κίνδυνον του της odos δεδιὼς κρύπτεται ἀμα μοι πρός
352쪽
νωπῶ και πολλῆς βοῆς ἐκ τουτων γεν0μένης ἡ ἀγίρωχος και πάντα περίεργος ἐγὼ βουλόμενος μαθεῖν τίνες εἰεrοι βοῶντες, διακυπτω ἄνωθεν κατω διὰ της θυμ&0ς. οἱ δέ με ἰδόντες ευθυς ἀνέκραγον ' i ε αλώκεσαν ευδη
ἀνερευνῶντες ευρίσκουσι ὀν μῖν δεσπότην τῆ κιβωτο ἐγκείμενον και λαβόντες τὰν μεν εἰς τὰ δεσμωτή9ιοὶ ἔπεμψαν λόγον τῶν τετολμημένων τέξοντα, ἐμὲ ὲ κάτω
353쪽
τος τεχνην εἶχε ταυτην τα ψα τω δεσπότρ ἐσκευαζε, και εἶχεν ἀδελφον συνδουλον αρτους πέττειν καὶ μελί-πqκτα κιρνὰν επιστάμενον ουτοι οὐαδελφοὶ συσκηνοί τε la ἀεὶ ησαν αλλήλοις καὶ κατέλυον εν ταυτω καὶ τα σκευητων τεχνῶν εἶχον αναμεμιγμένα, και μετὰ ταὐτα κἀμὲ ῖστασαν νθα κατέλυον κα ουτοι μετὰ το δεῖπνον του
δεσπότου πολλὰ λείψανα ἄμφω εἴσω ἐκόμιζ0ν ὁ μεν κρεῶν
καὶ ιχθυων, ὁ θε ἄρτων και πλακούντων. οἱ δε κατακλείσαντες ενδον με μετὰ τούτων καὶ φυλακη ν ἐμοὶ γλυκυτάτην περιστησαντες ἀπήεσαν στε ἀπολούσασθαι ' καγωτοις παρακειμένοις κριθιδίοις μακρὰ χαίρειν λέγων ταῖς τέχναις και τοι κέρδεσι των δεσποτῶν ἐδίδουν ἐμαυτόν, καὶ διὰ μακρου πάνυ γεμιζόμην ανθρωπείου τροφῆς, οἱ δὲ ἀναστρέψαντες εἴσω τὰ μεν πρῶτα οὐδεν ησθάνοντο της ψ0φαγίας της ἐμῆς εκ ου πληθους των πα9ακειμμνων, κἀμο ἔτι εν φόβω και φειδοῖ κλέπτοντος το ἄριστον ἐπει δε και τέλεον ημην αυτῶν καταγνοὐς ἄγνοιαν, τὰς καλλίστας τῶν μερίδων και ἄλλα πολλὰ κατέτρωγον.
καὶ πει δὴ ἴσθοντο δη της ζημίας, τὰ μεν πρῶτα ἄμφω
ὐποπτον ε αλληλους ἔβλεπον και κλέπτην ὁ ετερος τον ἔτερον καὶ ἀρπαγα τῶν κοινῶν καὶ ἀναίσχυντον λεγον,
και ησαν ακριβεῖς λοιπὰ ἄμφω καὶ τῶν μερίδων ἀριθμος ἐγίνετο. 47. γωδε τον βίον εἰχ0ν εν δονη καὶ τρυφύ, καὶ το σῶμά μου της συνήθους τροφῆς πάλιν καλον ἐγεγόνει καὶ το δέρμα ἐπανθούσ τη τριχὶ ἀπέστιλβεν.
οἱ δε γενναιότατοι μέγαν τέ με και πίονα ορῶντες και 15 τὰ κριθίδια μη δαπανωμενα, αλλ εν ταὐτω μέτρω ντα, εἰς πόνοιαν ἔρχονται τῶν τολμημάτων τῶν ἐμῶν, καὶ προελθόντες ως ει το βαλανεῖον ἀπιόντες, ἔπειτα τας θύρας συγκλείσαντες, πρ0σβαλόντες πη τινι τὰ ομματατης θύρας ἐσκοποίντο ἄνδον κἀγὼ τότε μηδεν του δόλου εἰδὼς ρίστων προσελθών οἱ δε τὰ μεν πρῶτα ἐγέ-
354쪽
λων ὁρῶντες ἄριστον πιστον εiτα ὁ τους μοδουλους εκάλουν επὶ την μην θέαν, καὶ γελως π0λυς υ, ωστε καὶ ὁ δεσπότης αυτῶν κουσε του γέλωτος, θορύβουέντος ξωθεν, και ρετό τινα φ ω τοσοὐτον οἱ ἐς γελῶσιν. επε δε κουσεν, ξανίσταται του συμποσίου καὶ διακύψας id os με συος ἀγρίου μερίδα καταπίνοντα,
καὶ μεγα εν γελωτι ἀναβοήσας εἰστρέχει εἴσω κἀγὼ σφόδρα χθόμην επὶ του δεσπότου κλεπτης αμα καὶ λίχνος εαλωκώς. ὁ ὁ πολῶν iχεν ἐπ' εμοὶ γέλωτα, καὶ τα μεν
πρῶτα κελεύει με εἰ σω αγεσθαι ἐς το κείνου συμπόσιον επειτα τράπεζάν μοι παραθεῖναι iπε καὶ εἶναι π αυτὴ πολ τῶν σα μη δυνατον ἁλλωίνω καταφαγειν , κρεαλ0πάδας ζωμ0ὐ 'sς. 00το μεν ἐν γάμω και ελαίω κατακειμένους , Ofτο ε νάπυ ἐπικεχυμένους κἀγὼ την τύχην si ν δ ἀπαλόν μοι προσμειδιῶσαν καὶ μαθὼν
τιμὴν την μὴν κελεύει τῶν διοικητῶν τινι καταβαλεῖν τω με νησαμένω καὶ ἄλλο τοσοὐτον. με ὁ παρεθωκεν ἀπελευθέρω τῶν αυτο scit ν νεαiίσκω και εἰπε κατ χεῖν ὁσα ποιῶν μάλιστα ψυχαγωγε si αυτὰν δυναίμ λὶν τω δεγε ράδια ην πάντα ' ὐπήκουον γα ευθ εἰς ἀπαντα διδασκόμενος. και πρῶτον μεν κατακλίνεσθαί με ἐπι κλίνης σπερ ανθρωπον ἐπ' ἀγκῶνος ποίησεν, εἶτα καὶ προσπαλαίειν at 'rm. καὶ μqν καὶ ὀρχεῖσθαι ἐπὶ τους δυοεπανιστάμενον ὀρθὼν και κατανεύειν καὶ ἀνανευειν προς
τὰς φωνάς, καὶ πάνθ' ὁσα δυνάμην μεν καὶ δίχα του
355쪽
του δεσπότου, οἰνοπότης, παλαίων, νος ορχουμενος. το δε μέγιστον, τι προς τὰς φωνὰς ἀνενευον εν και0ῶκαὶ κατένευοw καὶ πιεῖν δε οπότε θελησαιμι, Πτουν τοῖς ὀφθαλμοῖς τον οἰνοχόον κινήσας καὶ ο μεν ἐθαυμαζοντο πραγμα ως παράδοξον ἀγνοουντες ἄνθρωπον εν ωον κείμενον ' γὼ δε τρυφην ἐποιουμην την ἐκείνωναγνοιαν καὶ μην κα βαδίζειν μάνθανον καὶ κομίζειντον δεσπότην επὶ νώτου καὶ τρέχειν δρόμον ἀλυπότατον καὶ τω ἀναβάτη ἀναίσθητον καὶ σκευ μοιχν πολυτελῆ, tr καὶ στρώματα πορφυρὰ πιβάλλομαι, καὶ χαλινους εἰσεδεχόμην ἀργυρω καὶ χρυσω πεποικιλμένους, καὶ κώδωνες ξήπτοντό μου μελος μουσικώτατον ἐκφωνουντες.
49. ὁ δε Μενεκλῆς ὁ δεσπότης μῶν , ῶσπερ εφην, ε της
Θεσσαλονίκης δευρο εληλυθε επ' αἰτία τοιαυτη ' πέσχετο τὴ πατρίδι θέαν παρέξειν ανδρῶν οπλοις προς ἀλ-λθλους μονομαχεῖν εἰδότωπι καὶ ο μεν ανδρες της μάχης ηδη σαν εν παρασκευη, καὶ ἀφῖκτο η πορεία ἐξελαύνομεν ωθεν, κἀγώ τον δεσπότην ἔφερον εἴ ποτε χωρίον εἴη της ὁδου τραχυ καὶ τοις ὐχήμασιν ἐπιβαίνειν χαλεπόν. ως δε κατέβημεν ἐπὶ Θεσσαλονίκqν ουκαν οστις επὶ θεανουκ πείγετο και την ψιν την μή γαρ εμ δόξα προεληλύθει κ μακρολκαι τὸ πολυπρόσωπον και το αν- θρώπινον των μῶν ὀρχημάτων και παλαισμάτων. αλλό μεν δεσπότης τ0ις ἐνδοζοτάτοις τῶν αυτο πολιτῶν παρα τον πότον δείκνυε με καὶ τα παράδοξα ἐκεῖνα ταεν ἐμοὶ παίγνια εν τω δείπνω παρετίθει. 50. ὁ δὲ μος ἐπιστάτης πρόσοδον εὐρεφε εμο πολλῶν πάn δραχμῶν ' κατακλείσας γάρ με ἔνδον εἶχεν εστῶτα, καὶ τοῖς βουλομένοις ἰδεῖν με και τἀμα παράδοξα ἐργα μισθοs την θύραν φ/0ιγεν οι δ' εἰσεκόμιζον ἄλλος ἄλλο τι τῶν ἐδωδίμων, μάλιστα το εχθρον εινα δνου γαστρὶ δοκοὐν εγὼ δε σθιον. στε ολίγων μερῶν τω δεσπότη και τοῖς
356쪽
ἐν τοὶ πόλει συναριστῶν μέγας τε καὶ πίων δεινῶς δ' 6l εγεγόνειν καί ποτε γυνη ξέν ου μέτρια κεκτημένη τηνοψιν ἱκανή, παρελθουσα σω ὁ εῖν με ἀριστῶντα εις ἔρωτά μου θερμον εμπιπτει, τουτ μεν το κάλλος δουσα του νου, τουτ δε τω παραδόξω των ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων εἰς ἐπιθυμίαν συνουσίας προελθουσα καὶ διαλέγεται πρ0 τον ἐπιστάτην τ0ν ἐμον καὶ μισθον αυτῶ ἀδρονυπέσχετο. εἰ συγχωρήσειεν αυτῆ συν ἐμοὶ την νύκτα ἀναπαυσεσθαι κἀκεῖνος ουθεν φροντίσας, εἴτε ἀνυσε τιεκείνη ξ μου ειτε καὶ μή, λαμβάνει τον μισθόν. 51 κα- πειδη ἐσπέρα τε ν δη κἀκ του συμποσίου ἀφῆκεν ημας ὁ δεσπότης, ἀναστρέφομεν ἔνθα ἐκαθευδομεν. καὶ τηγγυναῖκα ευρομεν πάλαι ἀφιγμένην ἐπι την ἐμην ευνήν. κεκόμιστο δε αυτ προσκεφάλαια μαλακὰ καὶ στρώματα
εἴσω κατέθεντο και χαμευνιον μῖν et τρεπες ην. εἶτα οἱ μεν της γυναικος θε9άπor τες αυτου που πλησίον προτου δωματίου ἐκάθευδον η δε in χνον et δον ἔκαιε μέγαν τω πυρὶ λαμπόμενοw ἔπειτα ἀποδυσαμένη παρέστητω λυχνω γυμνη λη και μυρον κ τινος ἀλαβάστρου προχεαμένη τ0sr ἀλείφεται. κἀμε δε μυρίζει ἐνθεr μάλιστα την γά μου μύρων ἐνέπλησεν, εἶτά με καὶ ἐφίλησε καὶ ot πρ0 αυτῆς ἐρώμενον καὶ ἄνθρωπor διελέ-6l γετο καί με ἐκ της φορβειῆς ἐπιλαβ0μέν ἐπὶ το χαμεύνιον εἷλκε κἀγὼ υδέν τι του παρακαλέσαντος εἰς τοὐτοδεόμενος καὶ ot νω δὲ παλαιω πολλῶ ποβεβρεγμένος καὶ τῶ χρωτι του μέρου οἰστρημένος καὶ την παιδίσκην δὲ ορῶν πάντα καλην κλίνομαι. καὶ σφόδρα πόρουν πως ἀναβήσομαι την ἄνθρωπom και γὰρ ξ του ἐγεγόνεινονος συνουσίας ἀλλ' υδὲ της νοις συνήθους ἔτυχον ἀψάμενος ουδὲ γυναικὶ ἐχρησάμην νω καὶ μην καὶ τουτο μ' εἰς δέος υχι μέτριον γε μὴ Di χωρήσασα γυι η διασπασθη, κἀγὼ σπερ ἀνδροφόio καλην δώσω
357쪽
λοῖς τοῖς φιλήμασι, καὶ τουτοις ἐρωτικοῖς, προκαλουμενηώς εἶδεν ου κατέχοντα. σπερ ἀνδρὶ παρακειμεν περιβάλλεταί με καὶ αρασα εἴσω ολον παρεδέξατο κἀγὼ μεν ὁ δειλος ἐδεδοίκειν ετι καὶ πίσω ἀπῆγον ἐμαυτὸν ἀτρέμα, ἡ δε της τε ὀσφυ0 της μης ἴχετο, στε η υποχω9εῖν, καὶ αυτη εῖπετο τ φευγον. πε δε ακριβῶς ἐπείσθην ετιμοι καὶ προσδειν πρ0 την της γυναικ0ς δονήν τε καὶ τέρψιν, ἀδεῶς λοιπον πηρέτουν εννοούμενος. οὐδενεἴην κακίων του της Πασιφάης μοιχου ηχε γυνὴ Γτως ην αρα ες τὰ ἀφροδίσια λοιμη και η ἀπ της συνουσίας δονῆς ἀκόρεοτος, ῶστε λην τὴν νύκτα εν ἐμοὶ mἐδαπάνησεν. 52. ἄμα δε τὴ μέρα ἡ μεν ἀναστῆσα ἀπήει
συνθεμένη πρει τον ἐπιστάτην τον ἐμον οἴσειν ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς Oν μισθον τον αυτὸν της νυκτός. ὁ δε αμα μεν πλουσιώτερος κ των ἐμῶν γενόμενος καὶ τω δεσπότηκαινότερον εν ἐμοὶ ἐπιδειξόμενος συγκατακλείει με τὴγυναικί φδε κατεχρήσατό μοι δεινῶς καί ποτε ἐλθων ό ἐπιστάτης απαγγέλλει τω δεσπότη O ἔργον, ζαν αυ- τὸ διδάξας, καὶ μο μη εἰδότ0ς αγε αυτὀν ἐσπέρας ήδη ἔνθα ἐκαθεύδομεν, και διά τινος οπῆς της θύρας δείκνυσί με ἔνδον τn μείρακι συνευναζόμενον ὁ δε ἡσθεὶς τ θέα καὶ δημοσία με ταμ ποιοῆντα δεῖξαι ἐπεθύμησε, καὶ κελεύει προς μηδένα ἔξω τοsτο ειπεῖν, να, ἔφη, ντη μέρα της βας παραγάγωμεν τοsτον εἰς το θέατρον
σύν τινι των καταδεδικασμένων γυναικῶν, καν πάντων
ὀφθαλμοῖς ἐπὶ τὴν γυναῖκα ἀναβήσεται. καί τινα των γυιαικῶν, ῆτις κατεκέκριτο θηρίοις ἀποθανεῖν, ἄγουσιωἔνδον παρ' ἐμε καὶ προσιέναι τε ἐκέλευον καὶ ψαύειν ἐμοί. 53. εἶτα et τελευταιον τῆς μέρας ἐκείνης ἐνστάσης, νὴ τὰς φιλοτιμίας γεν ὁ ἐμὸς δεσπότης, εἰσάγειν ἔγνωσάν 62l
με εἰς το θέατρον. και εἰσροι οὐτή κλίνη ην μεγάλη,
358쪽
επὶ ταύτρ με ἀνακλίνουσι κἀκεῖ μ0 την γυναῖκα παρακατέκλιναν εἶτα Ουτως μὰ ἐπεθηκαν πί τινος μηχανήματος καὶ ἐσω εις το θεατρον αὐενεγκαντες κατέε η-καν ν τω μέσω καὶ ι ανθρωποι μέγα νεβόησαν καὶ
κρότος πάσης χειρος ἐξήλατο ἐπ ἐμοί, καὶ τμαπεζα μῖν
παρέκειτο καὶ πολλὰ ἐσκευασμένα π αυτ ἔκειτο ὁσα τρυφῶντες ανθρωποι ν δείπνω ἔχουσι. καὶ παῖδες μῖν παρειστήκεισαν οἰνοχόοι καλοὶ τον οἶνον μῖν χρυσίω διακονουμενοι ὁ μεν ουν ἐμος ἐπιστάτης στὰς ὁπισθενε κέλευέ με ἀριστὰw γὼ ὁ ἀμα μεν riδουμ ζν εν τω θεα- τρω κατακείμενος αμα δε ἐδεδίειν μή που ἄρκτος η λέων ἀναπηδήσεται. 54. εν τούτω δέ τινος ἄνθη φέροντος παροδευοντος εν τοις ἄλλοις ἄνθεσιν os και ρόδων χλωρῶν φυλ , καὶ μηdεν ἐτι οκνῶν ἀναπηοήσας του λέχους
εγὼ Dpa εξ ενὰς ἐπιτρέχων και απανθιζόμεio ἀπ αυ- των τῶν ἀνθέων τὰ ρόδα κατέπινον των ε ἐτι θαυμα- 622 ζόντων ἐπ' ἐμοὶ ἀποπίπτει ἐς ἐμ os ἐκεινη η του r Ῥυς ἴψις και ἀπόλλυται, και αφανὴς κεῖνος ο παλαι δὶ 'ος. δε ηουκιος αυτὸς ἔνθεν μοι γυμνὰς εἱστήκει. θ δὲ παραδόξω ταsrn καὶ μηδέποτε ἐλπισθεω θέα πάντες ἐκπεπληγμένοι δεινὰν ἐπεθο9υβD σαν κα το Τέατρον εἰς di Oγνώμας ἐσχίζετο οἱ μεν γαρ ῶσπερ φαρμακα δεινὰ ἐπιστάμενον καὶ κακόν τι πολrauio9φox Ἀξίου i ευθυς ἐνδον πυρί με ἀποθανεῖν , οἱ ὁ περιμεῖνα καὶ τους α ἐμου λόγους ἔλεγον δεῖν καὶ προτερο et διαγνῶναι - ει OUτως δικάσαι περὶ τούτων. κἀγὼ ὁραμών 90 ror ἄρχοντα τῆς παρχίας - ἔτυχε δε τύ θία rasri παρων - ἐλεγον
κάτωθεν ἀτι γυνή με Θετταλὴ γυναικῖς ετ ταλῆς δούλη
359쪽
πεισα μι, ου καταψευδομα ουτω γεγονός. 55. καὶ ὁ αρχων Λέγε, φησίν, μιν νομα το σον και γονέων των σῶν καὶ συγγενῶν, εἴ τινας φης χειν τω γένει προσηκοντας, καὶ πόλιν κἀγώ, Πατη μέν, φην. ' στιμοι Λουκιος τω δὲ ἀδελφῶ τω μῶ Γάως αμφω δε ταλοιπὰ δυο νόματα κοινὰ εχομεν. κἀγὼ μεν ἱστοριῶν καὶ ἄλλων εἰμὶ συγγραφεύς, ξ δε ποιητης λεγείων ἐστὶ καὶ μάντις ἀγαθός πατρὶ δε μιν Πάτραι της χαῖας. ὁ δὲ 23 δικαστης ἐπει ταίτα κουσε, Φιλτάτων ἐμοί, ἔφη, λίαν ανδρῶν ιὸς εἶ καὶ ξένων οικία τέ με ποδεξαμένων καὶ
δώροις τιμησάντων, και ἐπίσταμαι ἔτι ουδεν ψεύδn παις εκείνων ων ' και του δίφρου ἀναπηδήσας περιβάλλει τε και πολλὰ ἐφίλει καί με οικαδε ηγενῶς εαυτόν. εν τούτωd και Ἀμος αδελφὸς ἀφίκετο ἀργέριον κα ἄλλα μοι πολλὰ κομίζων. κἀν τούτω με ὁ ἄρχων δημοσία πάντων ἀκουόντων πολύει και ἐλθόντες επὶ θάλασσαν asν ἔσκεψάμεθα καὶ την ἀποσκευὴν ἐνεθέμεθα. 56. γὼ δὲ κ9άτιστον εἶναι ἔγνων ἐλθεῖν παρὰ την γυναῖκα την ἐρασθεῖσάν μου του ἴνου καλλίων αὐτη φανεισθαι λέγων νυν εν ἀνθρώπω ν η δε ἀσμένη τέ μ' εἰσεδέξατο τω παραδόξω, οἰμαι, του ποάγματος ἐπιτερπομένη, καὶ δειπνεῖν συν αὐτη καὶ καθεύδειν ικέτευε κἀγὼ ἐπειθόμην νεμέσεως ἄξιον εἰναι νομίζων τον ἴνον τον αγαπηθέντα νυν γενόμενον ἄνθρωπον ὐπε0τρυφὰν καὶ την ἐρασθε σαν περορὰμ καὶ δειπνῶ συν αὐτn καὶ πολλε του μέρου ἀλείφομαι καὶ στεφανουμα τω φιλτάτω ες ανθ9ωπους με ἀνασώσαντι ρόδω ἐπεὶ δε ην ὐξ αδ ει ηδ 624και καθεύδειν ἐδει, κἀγὼ δ' ἐπανίσταμαι καὶ σπερεὶ μέγα τι ἀγαθὸν ποιῶν ἀποδύομαι καὶ ἶσταμαι γυμνος ως δῆθεν ἔτι μὰλλον ἀρέσων ε της πρῖ τον ὀνον συγκοί-σεως ἡ δε πειδὴ εἶδέ με πάντα ανθρώπινα ἐχοντα, π9Oσπτύσασά μοι Ου φθείρη ἀπ' ἐμοf, ἔφη, καὶ της ἐμῆς
360쪽
0υχι σου ἀλλα του δνου του σου εὐῶσα τότε ἐκείνω καιουχι σοὶ συνεκάθευδον, καὶ φόρην σε καὶ νυν καν ἐκεῖνό γε μόνον το μεγα του δνου συμβολον διασώζειν καὶ συ- ρειν - δε μοι ἐλήλυθα εξ κείνου του καλου καὶ χρησίμου ζωου ες πίθηκ0ν μεταμορφωθείς. καὶ καλεῖ ευθυς 6 25 ηδη τους οἰκέτας καὶ κελεύει με των νώτων μετέωρον κομισθῆναι ξω της οἰκίας. καὶ ξωσθεὶς προ του δωματίου ξω γυμνὰς καλῶς στεφανωμενος καὶ μεμυρισμενος την γῆν γυμνην περιλαβὼν ταυτηὶ συνεκαθευδον ἀμαδε τω ρθρω γυμνὴς ων θεον ἐπ ναυν καὶ λεγ προς του ἀδελφὸν την μαυτο εν γέλωτι συμφοράν ἔπειταε της πόλεως δεξιου πνευσαντος ἀνεμου πλεομεν ἐνθεν. καὶ ὀλίγαις μεραις εὐχομαι εις την μ ν πατ9 α εν- ταυθα θεοῖς σωτῆρσιν θυον καὶ ἀναθήματα ἀνεθηκα, μα ι υκ κ κυνὸς πρωκτοὐ, τ ὁ του λόγου, αλλ' εξ νου περιεργίας διὰ μακ90s πάνυ καὶ ουτω ὁ μόλις, οἴκαδε ἀνασωθείς.