Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

371쪽

τούτοις, καὶ συμπεσόντες ποον ἀλλήλους ταῖς ρνισιν αυταῖς ες α ποόσωπα, καὶ των πωγώνων ἐπειλημμένοιεπεκαλουντο βοηθειν, ὁ μεν τον Κλεόδημον Ἐρμων, ὁ Ζηνόθεμις Ἀλκιδάμαντα κώ ίφιλον - καὶ GDNG

δ' εμάχοντο συμπλακέντες, καὶ Ῥεν Ζηνόθεμις σκυφον ἀράμενος ἀπο της τραπέζης κείμενον πρυ του ρισται- 48νέτου ρίπτει ἐπὶ τον Ερμωνα, κἀκείνου μεν αμαρτε , παραὶ δέ οἱ ἐτράπετ' αλλ ii, διεῖλε ε του νυμφίου το κρανίον δυο χρηστῶ μάλα

καὶ βαθεῖ et τραυματι. O Oυν πα9ὰ των γυναικῶνεγένετο και κατεπηδqσαν- το μεταίχμιον αἱ πολλαί, καὶ

μάλιστα Ῥήτηρ του μειρακίου, ἐπεὶ το ἐμα ἐδε και νυμφη δε ἀνεπήδησε φοβηθεῖσα περι αυτου EWTOGOD- τω δε ὁ λκιδάμας ρίστευσε τω Ζηνο θέμιδι συμμαχῶν, καὶ πατάξας η βακτηρία του λεοδήμου μεν O 9ανίον, του Ἐρμωνος δε την σιαγόνα ἐπέτριψε καὶ των Oικετῶν ἐνίους βοηθεῖν αυτοῖς ἐπιχειροίντας κατέτρωσεν υ μηνἀπετράποντο κεῖνοι, ἀλλ' ο μεν Κλεόδημος 90φ τῶδακτυλω τον φθαλμὼν του Ζηνοθέμιδος ξώρυττε καιτην ρινα προσφυς ἀπέτραγεν ο δε ρμων τον ZIίφιλον

επὶ ξυμμαχίαν κοντα του Ζηνοθέμιδος φῆκεν ἐπὶ κεφαλὴν ἀπο του κλιντηρ0ς. 45. ἐτρώθη δε καὶ Ἱστιαῖος ὁ

γραμματικος διαλυειν αυτους επιχειρῶν λάξ, οἶμαι, ές τους δόντας υπὸ του Κλεοδήμου Βίφιλον ἐναι οἰηθέντος. κειτο υν λαθλιος κατὰ τον αυτου μη0ον ,αὶμ' ἐμέων. - πλην ταραχης γε καὶ δακρέων μεστὰ ην πάντα. καὶ αἱ μεν γυναικες ἐκώκυον τω αιρέα περιχυθεισαι,

οἱ δε ἄλλοι κατέπαυον μέγιστον δε ν άπάντων κακῶν 449 Aλκιδάμας ἐπεὶ ἁπαξ τ καθ' αυτον ἐτρέψατο, παίων τον προστυχόντα καὶ πολλοὶ ἄν. εἴσθι, πεσον, εἰ μὴ 22

372쪽

νους. 46. τελος ὁ ὁ Αλκιδάuας νατρεψας το λυχνίον σκότος μεγα ποίησε καὶ τ πρῆγμα, ο τ εικος, μακρωχαλεπώτερον γεγένητο ' καὶ γαρ υ ραοίως ευπόρησαν φωτος αλλου ἀλλα πολλὰ ἐπράυ η και δεινὰ ν τω σκό- τω και ἐπει πα0ῆν tς λυχνον ποτε κομίζων, κατελήφθη λκιδάμας μεν την αυλητρίδα πογυμνῶν καὶ προς βίαν συνενεχθῆναι αυτε σπουθάζων , ιονυσόδωρος δε ἄλλο τι γελοῖον ἐφωράθ πεποιηκώς σκυφος γὰρ ἐξεπεσεν κτου κόλπου ξαναστάντος αυτOs. ix' πολογούμενος 'γωνα φη ἀνελόμενον εν ri ταραχὶ δ0fναι υτω, πως μη ἀπόλ0ιτο, καὶ ὁ Ιων κηδεμονικῶς λεγε TOBTO'

47. πὶ τούτοις διελύθη το συμπόσιον τελευτῆσανε τῶr δακρύων αsθις ες γελωτα επὶ τω λκιδάμαντι 450 και Αιονυσοδώρω καὶ Ιωνι καὶ ο τε τραυματίαι φοράδην ἐξεκομίζ0ντο πονήρως εχοντες, και μάλιστα ὁ πρεσβύτης ὁ Ζηνόθεμις ομφοτεραις τὴ μεν της ρινός , Tu δε τουοφθαλμοs ἐπειλημμένος , βοῶν απόλλυσθαι υπ' ἀλγηδόνων, στε καὶ τον 'μωνα καίπερ εν κακοῖς οντα - δύο γὰρ δόντας ξεκέκοπτο - ἀντιμαρτύρεσθαι λεγοντα, μεμνησο μεντοι , ω Ζηνόθεμι. ς ου ἀδιάφ000ν γύτον πόνον και ὁ νυμφίος δε ἀκεσαμενου το τραομα του Λιονίκου πήγετο ε την οἰκίαν ταινίαις κατειλημένος την κεφαλήν, ἐπὶ το εὐγος ἀνατεθεις εφ' ου την νυμφην ἀπάξειν μελλε πικρους ὁ ἄθλιος τους γάμους ορτάσας καὶ των ἄλλων δε ὁ Αιόνικος ἐπεμελεῖτο δ ταχυνατά, και καθευδησοντες ἀπηγοντο μοὐντε οι πολλοὶ

373쪽

εν ταῖς δ0ῖς. V μεντοι 'Aλκιδάμας αυτου μεινε Oυγα ἐδυνήθησαν ἐκβαλεῖν τυν ανδρα, ἐπεὶ παξ καταβαλὼν εαυτον επὶ τ/ὶς κλίνης πλαγίως ἐκάθευδε. 48. τοὐτό 51 σοι τελος, es καλε Φίλων, ἐγένετο του συμποσίου, ταμει

νον το τραγικον κεῖν ἐπειπεῖν

πολλαὶ μορφαὶ των δαιμονίων, πολλὰ δ' ἀελπτως κραίνουσι θεοί, καὶ τα δοκηθέντ' υκ τελέσθη ἀπροσδόκητα γαρ ως ἀλVθῶς πω και αὐτα. κεῖνο μεμάθηκα δq, ως ου ἀσφαλες ἄπρακτον οντα συνε0τιῆ

1. στιν ν Συρίρ πόλις ου πολλον ἀπο ου Εὐφρήτεω ποταμοί, καλέεται δε Is καὶ στιν ἱρη της ρης της υσσυμίης δοκέει δε μ0ι, τόδε τυ υνομα υκ ματῆ πόλι οἰκεομένr ἐγένετο. αλλὰ το μεν ἀρχαῖον ἄλλο ν μετὰ δε σφίσι των ἱρῶν μεγάλων γιγνομένων ε τόδε 52

ἐπωνυμίη ἀπίκετο περὶ ταέτης ν της πολιος 9χομαι ἐρέων κόσα εν αυτr ἐστιν ἐρέω δε α νόμους, τοισινες τὰ ἱρὰ χρέονται, καὶ πανηγυριας τὰς ἄγουσι και θυσίας τὰς ἐπιτελ υσιν ἐρέω ε κόσα και περι est Toἱρον εἱσαμένων μυθολογέουσι, και τον νηον κως ἐγένετο γράφω δε σσυριος ἐών, και τῶν ἀπηγέομαι τὰ μεν αυτοψίη ἔμαθον, τὰ δε παρὰ τῶν ἱρέων ἐδάην oκόσα ἐόντα μευ πρεσβυτερα ἐγὼ ἱστ09έω.2. Πρῶτοι μεν ων ανθρώπων, τῶν qμεῖς ἴδμεν, μγύπτιοι λέγονται θεῶν τε ἐνν0ίην λαβεῖν και ἱρὰ εῖσασθαι καὶ τεμένεα και πανηγυριας ἀποδέξαι. πρῶτ0 θε

374쪽

αποτύφωνταί τε και ἀποκλαύσωνται, πρῶτα μεν καταθ

375쪽

γίζουσι τω Aδώνιδι κως ἐόντι νέκυι, μετὰ δε τη τέρη ημερη ζώειν τέ μιν μυθολογέουσι καὶ ε τον εὐα πόμπουσι και τὰς κεφαλὰς ξυρεονται κως Αἰγυπτιοι ἀποθανόντος ' πιος γυναικῶν δε κόσα ου ἐθελουσι ξυ-0έεσθαι, τοιήνδε ζημίην κτελε0υσιπι εν μιυ ημερτ επὶπ9ησι της 9ης στανται. mo ἀγορη μουνοισι ξείνοισι παρακέεται καὶ ο μισθος ες την φροδίτην θυσίη γίγνεται. 7. εισὶ δὲ ενιοι Βυβλίων, οῖ λέγουσι παρὰ σφίσι τε θάφθαι του 'πισιριν του Αἰγυπτιον, και τὰ πενθεα καὶ 45bτα ργια ου ες τον ' δωνιν, λλ' ς τον OGιμιν πάντα πρήσσεσθαι. ἐρε δε κόθεν καὶ τάδε πιστὰ δοκε0υσι. κεφαλη ἐκάστου ἔτεος ξ ιγυπτου ες την Βύβλον απικνέεται πλώουσα τον μεταξὐ πλόον επτὰ μερεων, καί μιν οἱ ἄνεμοι φ09εουσι θείρ ναυτιλίη τρεπεται ὁ Οὐδαμά, ἀλλ' ες μούνην την Βύβλον ἀπικνεεται. καὶ στι

ες την ἀλα ἐκδιδοῖ οἴνομα τω ποταμῶ ' δωνις ἐπικεε- ται ὁ δε ποταμος κάστου ἔτεος αιμάσσεται και την χ90ιηνολέσας ἐσπίπτει ες την θάλασσαν καὶ φοινίσσει το πολλοντο πελάγεος και σημαίνει τοις Βυβλίοις τὰ πένθεα μυθέονται ὁ δτι ταύτησι ni σιν μερρσιν ὁ 'Mδωνις ὰνα τον Λίβανον τιτρώσκεται καὶ το ἐμ ε το δωρ ἐρχόμενον ἀλλασσει τον ποταμον καὶ τ ρόω την ἐπωνυμίην διδ0ι.

ταὐτα μεν Ο πολλοὶ λέγουσιν. μοὶ δε τις ἀνη Bsβλιος ὰληθε δοκέων λέγειν ἐτέμην ἀπηγέετο του πάθεος αἰτίην ελεγε δε δε ουδωνις ὁ ποταμός, ω ξεῖνε διὰ G6του Λιβάνου ἔρχεται ὁ δε Λίβανος κάρτα ξανθόγεώς

376쪽

ιὁρώει γὰρ δη ν παρὰ σφίσι τὰ ξοανα καὶ κινέεται καὶ χρησμηγ09εει και β0 δε πολλάκις γένετο ἐν τω νηω

ολβου πέρι ἐν τ0ῖσιν ἐγὼ id πρῶτόν ἐστι πολλὰ γαραυτοισιν ἀπικνέεται χρηματα ἔκ τε ραβίης και Φοινι- κων καὶ Βαβυλωνίων καὶ ἄλλα ἐκ Καππαδοκίης τὰ εκαὶ Κίλικες φέρουσι, τὰ Ἀσσυριοι. ido os ἐγώ καὶ τὰ ἐν τω νη λάθρρ ἀποκέαται, ἐσθῆτα πολλὴν κα ἄλλα o κόσα ες ἄργυρον η ἐς χρυσον ἀποκέκριται ορτα μεν γὰρ καὶ πανηγυριες υδαμ0ισιν ἄλλοισιν ἀνθρώπων τοσαίδε ἀποθεδέχαται. 11. στορέ0ντι δε μοι ἐτέων πέρι, o κόσα τω ἱρω ἐστι και την θεον fro ηντινα δοκέουσι, πολλοὶ λόγοι ἐλέγοντο, των οἱ μεν ἱροί. οι δὲ ἐμφανέες, οἱ ὁ κάρτα μυθώδεες και αλλ0 βάρβαροι, οἱ μεν τοῖσιν Ἐλλησιν ὁμολογέοντες, τους ἐγὼ πάντας μεν ἐρέω, μκ0μαι δε οὐδαμά. 12. o μελῶν πολλοὶ σευκαλίωνα τοι si Σισύθεα o ἱρὸν εῖσασθαι λέγουσι, τοίτον ευκαλίωνα, ἐπὶ το et πολλον δωρ ἐγένετο. ευκαλίωνος δε περιλόγον ἐν Ελλησιν κουσα, τὸν Ελληνες ἐπ' αὐτω λόγου-

377쪽

ώλοντο. υτοι δε γενεος του δευτέρου εἰσί, τ αυτις κυευκαλίωνος ες πληθὴν ἀπίκετο εκείνων δε πέρι ων

ἀνθρώπων τάδε μυθέονται υβρισταὶ κάρτα ἐόντες ἀδμμιστα εργα πρησσον, υτ γα ὁρκια ἐφυλασσον ἴτε ξείνους ἐδέκοντο ἴτε ἱκετέων νείχοντο, ἀντ ν σφίσιν η μεγάλη συμφορὴ ἀπίκετο. sτίκα ο πολλ0νάδωρ ἐκδιδοῖ καὶ cis βροι μεγάλοι γένοντο H 0 π0ταμοὶ κατέ βησαν μέέονες και η θάλασσα επὶ πολλον ανέβη, ες πάντα Γοωρ γένοντο καὶ πάντες δελοντο, ευκαλίω δεμοίνος νθ ρωπων λίπετο ἐς γενεην δευτέρην ευβουλιης τε καὶ του εὐσεβέ0 εῖνεκα φδε ι σωτηρίτη δε γένετο λάρνακα μεγάλην την αυτος ἐχεν , ες ταυτην σβιβάσας παῖδάς τε καὶ γυναῖκας ἐωυτο εσέβη εσβαίνοντι δε ιἀπίκοντο σύες καὶ Ἀποι καὶ λεόντων γενεα καὶ ἴφιες καὶ ἄλλα κόσα εν si νέμονται, πάντα ες ζεύγεα ο δε πάντα ἐδέκετο, καί μιν υκ σίνοντο , ὰλλα σφίσι μεγάλη διό

θεν φιλίη γένετο και εν μι si λάρνακι πάνΤες πλευσαν,

ἐστε το δωρ ἐπεκράτεε τα μευ ευκαλίωνος πέρι Ἐλ- 459ληνες ἱστορέουσι. 13. τ δε απὸ τουτου λέγεται λόγος υπὸ των ν si ρ ρ πόλι μεγάλως ἄξιος θωυμάσαι, τιεν et σφετέρWχώ9 χάσμα μέγα γένετο και το σόμπανύθω κατεδέξατο Λευκαλίων δέ, πεὶ τάδε γένετο βωμούς τε ἔθετο καὶ νηὼν ἐπὶ τ χάσματι μ' ἀγιον ἐστήσατο. εγὼ δε και o χάσμα ἐδον , καὶ ἐστιν υπὸ τω νηωκάρτα μικρόν. ει μελῶν πάλαι καὶ μέγα ἐὸν νυν τοιόνδε εγένετο, υκ ἐδα το ε γλειδον μικρόν ἐστι σῆμα δε της ἱστορίης τόδε πρήσσουσι θὶς ἐκάστου ἔτεος εκ θαλάσσης δωρ ε τον νηὸν ἀπικνέεται φέρουσι δε υκ ἱρέες μ0ονον, ἀλλα πῆσα Συρίη καὶ Αραβίη, και πέρηθεν του Εὐφρήτεω πολλοὶ ἄνθρωποι ες θάλασσαι ἔρχον-

378쪽

ρίζονται. b. ἐστι δε καὶ ἄλλος λόγος ἱρός. 0ν γ σ0- φολανδρὸς κουσα. ὁτιή μεν θεὴ μη ἐστί, o δὲ ρ ὀν 'Aττεω ποίημα. υττης ὁ γένος μεν Λυδὰς ην, πρῶτος δὲ τὰ ὁργια τὰ ς Ῥέην ἐδιδάξατο. καὶ τὰ Φρύγες καὶ

Λυδοὶ και Σαμόθρακες ἐπιτελέουσιν, Αττεω πάντα ἔμα-00W ως γάρ μιν η μη ἐτεμε, βίου μεν ανδρηχυ ἀπεπαύσατο, μορφὴν ὁ θηλέην μείψατο και ἐσθῆτα γυναικηίην ἐνεδύσατο και ε πῆσαν γῆν φοιτέων οργιά τε ἐπετέλεε και τὰ ἔπαθεν ἀπηγέετο καὶ Ῥέην ειδεν Ἀν

379쪽

τοισι καὶ ε Συρίην ἀπίκετο G δε οι περην Ei φρήτεω

χω9 το ἱρον ποιησατο σημήια δε η λεος τὰ πολλὰ ες Pέην ἐπ ικνέεται. λεοντες γάρ μιν φερουσι καὶ τυμ- 62πανον εχε και επὶ si κεφαλr πυργοφορεει, κοίην λην Λυδοὶ ποιέουσιν. ελεγε δε καὶ Γάλλων πέρι . O εἰσιν ντω οφ ο τ Γάλλοι Πρχὶ μεν ουδαμά. μη δε τεμνονται κα Ῥττεα μιμέονται τὰ δε μοι ευπρεπέα με δοκέει εμμεναι, ἀληθε δε ου' πεὶ κα της τομῆς αλλην αἰτίηνηκουσα πολλον πιστοτερην. 16 ανδάνει δε μοι τὰ λεγουσι του εὐου περ τοῖσιν Ελλqσιν τὰ πολλὰ μολογεον- τες, την μεν θεὰν μην δοκεοντες, ora εργον ιονυ- σου του Σεμελης ποίημα και γὰρ δη Λιόνυσ0 ε Συρίην ἀπίκετο κείνην ὁδον την λθεν ἐπ' Αἰθιοπίην καὶεστι πολλήεν ω49ω istor et σου ποιητε σήματα εν τοῖσι καὶ σθῆτες βάρβαροι και λίθοι 'Lνδ0 και ελεφάντων ε 630εα, τὰ ιόνυσος ξ Αἰθιόπων νεικε, και φαλλοὶ δεέστῆσιν ευ τοῖσι π90πυλαίοισι δύο κάρτα μεγάλοι, επὶτων πίγραμμα τοιόνδε ἐπιγεγ9απται ..τουσδε φαλλους Αιόνυσος D0r μητρυιὶ ἀνεθηκα. - Ἐμοὶ μεν νυν και τάδε 'κέἴι ἐρέω δε και ἄλλ ο τι εστὶν εν ω νηω σιονυσου δργιον φαλλους Ελληνες Λιο- νυσω γεωουσιν , επὶ των και τοιόνδε τι φέρουσιν , ἄνδρας μικρους ε ξυλου πεποιημενους, μεγάλα αιδοῖα ἐχοντας ' καλεονται δε τάδε νευρόσπαστα ἐστι δε καὶ τόδε εντ ἱ9ω, εν δεξι' του νη0υ κάθηται σμικ9ὰς ἀνηρ χάλκε0ς ἔχων αἰδοῖον μεγα. 17. 0Gάd μεν ἀμφὶ των οἰκιστέων 464του μου μυθολογεουσιν. δη δε ρε καὶ του νηου περιθεσιός τε κως γενετο καὶ ὁστις μιν ἐποιησατο λέγουσιτον νηον τον νυν ἐόντα μη εμμεναι τον την ἀρχην γεγενημενον , ἀλλ' κεινον μεν κατενεχθῆναι χρόνω στε20ν, τον δε νυν ἐόντα οὐατονίκης εμμεναι ποίημα, γυναι-

380쪽

ἔκειτο δε ἀλγέων ουδέν, καί o η τε χροι πάμπαν ἐτρέπετο καὶ το σῶμα δι' ημερης ἐμαραίνετο. ο δε ητ00 ώς εid μιν γουθεν εμφανες ἀρρωστεοντα, ἔγνω την νουσον ρωτα ἔμμεναι ἔρωτος δε ἀφανέος πολλὰ σημήια,οφθαλμοί τε ἀσθενέες και φωνὴ καὶ χροι και δάκμυα. μαθὼν δε αὐτα ἐποίεε χειρὶ μεν Ddεζιli ἔχε του νεηνίσκου την καρδίην, ἐκάλεε δε τους ὰν την ικίην πάa - τας ὁ δε των με αλλων ἐσιόντων πάντων ε ἐμεμίρμεγάλr ην. ι, δε η μητρυιὴ ἀπίκετο, την τε χροιὴν ήλ- λάξατο καὶ ἱδρώειν αρξατο καὶ τρόμω ἐχετο καὶ καροίζ165 ἀνεπάλλετο τὰ δε γιγνόμενα εμφανέα τω ιητρω ον ἔρωτα ποίεε. 18. καί μιν δε ἰησατο καλέσας του νεηνίσκου του πατερα κάρτα ορρωδέοντα, δε νουσος,

ἔφη, την ὁ παῖς δε ἀρρωστέει, υ ofσός εστιν, αλλὰ ἀδικίη ὁδε γάρ τοι ἀλγέει μεν ουδέν , ἔρως δέ μιν καὶ φρεν0βλαβείη ἔχει ἐπιθυμέει ε των υδαμὰ τευξεταt, φιλέων γυναῖκα μην, την γ' οὐτι μετήο0μαι ὁ μενων τοιάδε ooφ4 ἐψευδετο ὁ δε αὐτίκα ἐλίσσετο Προς τε σ0φίης και ἰητρικῆς τμοι παιδα λέσxὶς ου γὰρ ἐθε λων αὐτ συμφορI ἔσχετο, ἀλλά o η νουσ0ς ὰεκουσίη.τω συ μηδαμὰ ζηλοτυπέων πένθος ἐγεῖραι πάσst βασιληί μηδε ἰητρος ἐὼν φθόνον προξενέειν ἰητρικύ. O μενωδε ἀγνὼς ἐὼν ἐδέετο ὁ δέ μιν αυτις μείβετο, νόσια σπεύδεις γάμον ἐμον ἀπαιρεόμενος δε ἰητρὰν ἄνδρα

βιωμενος. υ δε κῶς αν αυτος ἐπ9ηξας, ει τ0 σὴν γυναῖκα ἐπόθεεν, ἐμελτάδε δεόμενος ὁ δε πρ0ς τάδε ἔλεγεν. Ουδ αυτος αν κοτε γυναικος ἐφείσατο υδε παιοὶ σωτη9ίης φθόνεεν, εἰ καί o μητρυιῆς ἐπεθύμεε υ