장음표시 사용
391쪽
αγαλμα καὶ Ἐκάβης και Ἀνθ00μάχης καὶ Πάριδος και Ἐκτορος και Ἀχιλλέως. id0ν ε καὶ Νιρεως δ0ς του γλαῖης καὶ Φιλομήλην καὶ Πρόκνην ἔτι γυναῖκας, καιαυτον Τηρέα ρνιθα, και ἄλλο ἄγαλμα Σεμιράμιος καὶ Κομβάβ0 το κατέλεξα, και Στρατονίκης κάρτα καλὸν καὶ λεξάνδ00 αυτῶ ἐκείνω κελ0ν παρὰ δε ι Σαρδανάπαλλος ἔστηκεν ἄλλη μ09φὴ καὶ ἄλλn στ0λθ. l. ενδ τ αυλῆ ἄφετ0 νέμ0νται βόες με γαλοι καὶ πποι καὶ Mas ετ0 καὶ ἄρκτοι καὶ λέοντες, καὶ ἀνθρώπους Ουδαμὰ σίνονται. λλα πάντες ἱροί τέ εἰσι καὶ χειρ0ήθεες. 42. ἱρέες δε αυτοῖσι πολλοι ἀποδεδέχαται, των ο μεν τα ρήια σφάζουσιν , οι δε σπονδηφορέουσιν, ἄλλοι δε πυρφόροι καλέονται καὶ ἄλλοι παραβώμιοι ' ἐπ ἐμελδε πλείονες καὶ τριηκοσίων ἐς την θυσίην ἀπικνέοντο ἐσθὴς δε αὐτέοισι πῆσα λευκή, καὶ πῖπον ἐπὶ τ κεφαλὶ ἔχουσιν. ἀρχιμείς ὁ ἄλλος ἐκάστου ἔτεος ἐπιγιγνεται. πορφυρέην τε μοῆνος οὐτος φ09εει καὶ τιάρ χ9υσέη ἀναδέεται. 43 ἔστι ὁ και ἄλλο πλῆθος ἀνθρώπων ρῶν αυλητέων
τε και συριστέων και Γάλλων, και γυναῖκες ἐπιμανέες τε
καὶ φρεν0βλαβέες δέ. θυσίη ὁ δὶς ἐκάστης μέρης ἐπιτελέεται, ἐς την πάντες ἀπικνέ0νται. σι μενῶν κατ' ησυχίην θύουσιν οἴτε ἀείδοντες υτ αυλέοντες. s ανὸ τ si ρύ κατάρχωνται, εQ0υσί τε καὶ αὐλέουσι καικρόταλα ἐπικ90τέουσι. καί μοι τ0sτου πέρι σαφὲς οὐδενειπεῖν ἐδύναντο. 45. ἐστι θε καὶ λίμνη αὐτόθι, Ου πολ-
λον κὰς του ρ0s ἐν si ἰχθύες ιρ0 τρέφονται πολλοὶ και πολυειδέες γίγνονται δὲ αὐτέων ἔνιοι κάρτα μεγά 48 λοι' ὐτοι δε και οὐνόματα ἔχουσι καὶ ἔρχονται καλεόμενοι. ἐπ ἐμελδε τις - ἐν αὐτέοισι χρυσοφορέων . ἐν
392쪽
τη πτέρυγι δὲ ποίημα χρυσεον αυτεω νακέετο καί μινεγὼ πολλάκις ἐθεησάμην, καὶ ιχε το 0ίημα. 46. βαθος ὁ της λίμνης πολλόν. γωμεν ου ἐπειρήθην λεγουσι δ' ἁν καὶ διηκοσίων οργυιεων πλεον εμμεναι κατὰ μεσον ὁ αυτῆς βωμος λίθου ἀνεστηκε δοκε0ις αν ἄφνω θὼν
πλώεt τε μέν καὶ τω δατ εποχεεσθαι, και πολλοὶ δε νομίζουσιν. μοι δε δοκεε Vτυλος φεστεὼς μέγας ονέχειντον βωμόν. στεπται ὁ αἰεὶ κα θυώματα εχ ει πολλοὶ ὁ καὶ κάστης μερης κατ ευχην ε αυτον νηχόμενοι στεφανηφ09έουσι. 47. γίγνονται δε αυτόθι καὶ πανηγυριες τε μέγισται. καλεονται ὁ εἰς την λίμνην καταβάσιες οτι εν αυτ iσιν ἔς την λίμνην τα ἱρὰ πάντα κατωχεταιεν τοῖσιν V πρώτη απικνέεται των μυων εῖνε καμη σφέας ὁ Ζευς πρῶτος θηται ην γὰρ τόδε γένηται λέγουσιν τι πάντες ἀπόλλυνται. κα δῆτα ὁ μεν ερχεται ὀψόμενος η ὁ π9όσω ισταμένη πέργει τέ μιν καὶ πολλα- λιπαρέουσα ποπέμπει. 4'. μέγισται θε αὐτέοισι πανηγυριες, α ες θάλασσαν νομίζονται. λλ εγὼ τουτέων πέρι σαφες sdεν ἔχω εἰπεῖw ου γὰρ ηλθον αἱ τος ουδε ἐπειρηθην ταύτης της odo ιπ0ρίης τὰ ὁ ε ἐλθόντες ποιέουσιν, εἶδον καὶ ἀπηγήσομαι. γγήῖον καστος δατι σεσαγμένον φέρουσι κηρῶ ὁ τάθε σεσήμανται ' καί μιν ουκαυτο λυσάμενοι χέονται. λλ' ἐστιν ἀλεκτρυὼν ἱρός, μ
κέει θ' ἐπὶ ταὶ λίμν)ὶ, ς ἐπεὰν σφέων δέξηται τὰ ἀγγήια
την τε σφρηγῖδα ossi μισθον ἀρνυμεν0ς νά τε λυε τον ὁ εομον και τον κηρον παιρέεται, καὶ πολλαὶ μνέες κτουτέου του ἐργου τω ἀλεκτρυόνι γείρονται ἔνθεν δεες τον νηον αυτοὶ νείκαντες σπένδ0υσί τε καὶ δυσαντε ὀπίσω ὰπονοστέουσιν.
49. υρτίων ὁ πασέων των οἶδα μεγίστην του Γαὐος ἀρχομίνου ἐπιτελέουσι, καί μιν o μὰν πυρήν οι ὁ λαμ- που ὁ καλέουσι. θυσίην δε ε afτ τοιήνδε ποιέουσι '
393쪽
δενὁρεα μεγάλα εκκόψαντες ε τ' αυλ' ἐστὰσι, μετὰ δεάγινέοντες αiγάς τε και ζας καὶ ἄλλα κτήνεα ζωὰ εκ των δενδρεων ἀπαρτέουσιν εὐδε καὶ ὁρνιθες καὶ ψατα και χρυσε και ἀργυρεα ποιηματα όπεὰν δε εντελεα πάντα ποιησωνται, περιενείκαντες τα ἱρὰ περὶ τα δενδρεα πυ- 486ρην νιὰσι, τὰ δε αυτίκα πάντα καίονται. ες αυτην τηνορτην πολλοὶ ἄνθρωποι ἀπικνέονται εκ τε Συρίης καὶ των περιξ χω9εων πασέων , φέρουσί τε τὰ ἐωυτῶν ρὰ εκαστοι και τὰ σημήια καστοι χουσιν τάδε μεμιμη-μενα. 50 εν ρητsὶσιχε μέ9sσι τ μεν πληθος ες το ἱρὸν
θρωποι τελέουσι τὰ 09για, τάμνονταί τε τους πήχεας καιτοισι νώτοισι προς ἀλλήλους τυπτ0νται πολλοὶ θε σφίσι παρεστεῶτες ἐπαυλέουσι πολλοὶ δε τυμπανα παταγέουσιν, ἄλλοι δε ἀείδουσιν ενθεα καὶ ρὐάσματα το δε εργον ἐκτος του Vo τόδε γίγνεται, ουδε σέρχοντα ες τον νηον κόσοι τόδε ποιέουσιν. 51. εν ταυτsσι τῆσινημέρνησι καὶ Γάλλοι γίγν0νται ἐπεὰν γὰρ ι ἄλλο αυ-λέωσί τε και ργια ποιέωνται, ἐς πολλ0υς δ η μανίη ἀπικνέεται, και πολλοὶ ι ἐς θέζ ἀπικόμενοι μετὰ δε τοιάδε ἐπρηξαν καταλεξ δε και τὰ ποιέουσιπι ὁ νε - νίης, τω τάθε ἀποκέαται , ρίψας λεῖματα μεγάλI 0n ἐς μέσον ερχεται και ξίφος ἀναιρέεται τὰ δε πολλὰ ἔτεα, ἐμοὶ δοκέει, διὰ τοOτο ἔστηκε λαβὼν δε αυτίκα τάμνειεωυτον θέει τε διὰ της πόλιος και Γλσι χερσὶ φέρει τὰ ἔταμεν ἐς κοίην δε οἰκίην τάδε απορρίψει, ε ταύτης 487 ἐσθῆτά τε θηλέην καὶ κόσμον τον γυναικήιον λαμβάνει. τάδε μεν ἐν ἴσι τομἴσι ποιέουσιν. 52. αποθανόντες δε Γάλλοι ου ὁμοίην ταφην τοῖσιν ἀλλοισι θάπτονται Ἀλλ' εὰν ἀποθάν Γάλλος, ι ταῖ00 μιν ἀείραντες ἐς τὰ προάστεια φέρουσι, θέμενοι δε αυτὰν καὶ et φέ9τρον,τω ἐκόμισαν, περθε λίθους βάλλουσι, καὶ τάδε πρήξαν
394쪽
λοι δ' υ σφέας ἐναγέας ἀλλα μου νομίζουσιν ὀρνί
ποιέουσι πι ἀνὴρ υτ ανας την ρὴν πόλιν πρῶτον ὰπικνέηται, κεφαλην μεν δε καὶ φρυας ξυρατ0, μετὰ δεις ευσας ori τὰ μεν ἄλλα κρξουργέει τε και ευωχέεται Tod νάκος χαμαὶ θέμενος ἐπι τούτου ες γόνυ εζεται πόδας δε καὶ κεφαλην του τηνεος ἐπι την ἐωυros κεφαληνὶ να- λαμβάνει . ἄμα ὁ ευχόμενος αἰτέει την μεν πα9εουσα, θυσίην δέκεσθαι μέζω ε Giai τις πισχνέεται τελέσας ὁ τα0τα και την κεφαλην αυτο στέφεται και των ἄλλων, ὁκόσοι την αυτην δον ἀπικνέονται ἄρα δε απότης ἐωυτονόδοιπορέει δασί τε η υχροισι χ9εόμενος λου- τρων τε καὶ πόσιος εῖνεκα καὶ ἐς πάμπαν χαμαικοιτέω ου γάρ ι ευνῆς ἐπιβῆναι ὁσιον, πρὶν την τε δον ἐκτελέσαι και ἐς την ἐωυτο αυτις ἀπικέσθαι. 56. ἐν δε θν ἱραὶ πόλι ἐκδέκεταί μιν ἀνηρ ξεινοδόκος ἀγνοέοντα ' ητοὶ
395쪽
συρίων ῖδε διδάσκαλοι, o τι σφίσι πάντα πηγέονται. 57. θυουσι θε υκ εν αυτ τω ἱρω, ἀλλ' πεὰν παραστήση τω βωμι, το ρηι0ν ἐπισπείσας αυτις ἄγει ζωονες τὰ of κφα ελθὼν δε κατ' εωυτον θυε τε και ευχεται. 58 εστ δε καὶ ἄλλης θυσίης τρόπος τοιόσδε στέψαντες τὰ ἱρηια, ζωὰ εκ των προπυλαίων ἀπιὰσι, τὰ ὁ κατενειχθεντα θνήσκουσι. ἔνιοι δε α παῖδας ἐωυτῶν εν- τευθεν ἀπιὰσιν, υκ μ ως τοι κτήνεσιν ἀλλ ες πή-9qν ενθεμενοι χειρὶ κατάγουσιν, ἄμα δε αυτέοισιν ἐπικερτομέοντες λεγουσιν τι ου παῖδες. ἀλλὰ βόες εἰσί. 59 στίζονται δε πάντες οἱ μεν ε κα9πούς, οἱ δε ες αυχενας, και ἀπό τ0sδε παντες 'Aσσυμιοι στιγματηφ0- ρεουσι. 60. ποιεουσι δε και ἄλλο μούνοισιν Ἐλλη νων Tροιζηνίοισιν μολογέοντες λεξ δε καὶ τὰ κεῖνοι ποιε- Ουσι. ροιζήνιοι ' σι παρθενοισι και τοῖσιν θέοισι 490 νόμον ποιήσαντο μη σφιν ἄλλως γάμον εἶναι, πρὶν ,- πολύτω κόμας κείρασθαι' καὶ δε ποιεουσι τουτ καὶεν τῆ 0ρ πόλι γίγνεται οἱ μεν νεηνία των γενείων ἀπάρχονται, τησι δε παρθενοισι πλοκάμους isos εκ γε
τε καὶ ς ἄγγεα καταθέντες οἱ μεν ἀργύρεα, πολλοὶ δε χρύσεα εν τω νηῶ 90σηλώσαντες ἀπίασιν επιγράψαν τε εκαστοι τὰ οὐνόματα τοίτο και εγὼ νεος ετ ῶν ἐπετελεσα καὶ ἔτι μευ εν ω ἱρω και ὁ πλόκαμος καὶ το
396쪽
σαγόρας, ἔφην, ὁ ποιητης π0 δη καὶ πόθεν Ol κοθεν, δ' ς ενταfθα Πότερον, ν δ εγώ, διαβαδιῶm, υμελει μεν ουν, ἔφη, καὶ τουτου δεόμενος ' ἀωρὶ γαρ τοι των νυκτῶν ἐξαναστὰς ἔδοξε μοι χρῆναι τυις υμηρου γενεθλίοις της ποιητικῆς ἀπά9ςασθαι Καλῶς γε συ ποιῶν,εφην, και τα τ9οφεῖα της παιδεύσεως κείνω τίνων ρκελθεν si ἀρξάμενος, δ' ς ἔλαθον ἐμαυτον εις τοίτο της μεσημβρίας εκπεσών. περ οὐν ἔφην, δεῖ μεν μοι καὶ του περιπάτου 2. πολυ μεντοι π9ότερον , ἐφη, 90σειπεῖν τουτονὶ δεόμενος κω - ' χειρὶ τον μη90 ἐπι- 492 δείξας στε δη που ον υ δεξιὰ το των Πτολεμαίων νεώ, τον καθειμένον τὰς κόμας - προσε9ῶν τε οὐν αs-
τὸν ἀφικόμην, ἔφη, καὶ προσευξόμενος αφθονων διδο- να των επῶν. ι γάρ, ἔφην, ἐν εὐχαῖς τα πράγματα εἴη πάλαι γάρ τοι και αυτὰς ἐνοχλεῖν μοι δοκῶ τον ημοσθένην ἐπικου9ῆσαί τι προς την αυτο γενέθλιον. εἰ οὐνημῖν ἐπαρκέσ0 το εἴχεσθαι, συμβουλοίμην αν σοι χοινὸν γὰρ μῖν ὀάρμαιον. γώ μέν Ἀφη, καὶ τῶ ν νύκτω9 τε καὶ τήμερον πεποιημένων δοκῶ μοι της εὐροίας τον πιμηρον ἐπιγράψασθαι θείως γάρ πως καὶ μαντικῶς εἰς την π0ίησιν ἐξεβακχεύθην. κρινεις ' αυτός ἐπίτηδες γα τοι τουτὶ τὸ γ9αμματεων περιηγόμην, εἰ ἄρα τω σχορολην ἄγοντι των εταίρων περιτύχοιμι δοκεῖς os ἐν καλῶ μοι οὐ της σχολῆς εἶναι. I. Μακάριος γὰρ εἰ τὶν δ ἐγω,
397쪽
καὶ πεπονθας του ον δόλιχ0ν νενικηκότ0ς ος δη λε- 493λουμενος την κόνιν και το λοιπον της θέας ψυχαγωγου- μενος μυθολογειν προς τον παλαιστην διενοεῖτο, ἐπιδόξ0υ κληθήσεσθαι της πάλης Ουσης ὁ δ υλλ' πὶ της βαλβῖδος ουπιαν ἐμυθ0λόγεις, φη Καὶ συ δη μοι δοκεῖς νενικηκὼς τον δόλιχον των πῶν ἐντρυφῶν ἀνδρὶ μάλα
ζοις προς του ημοσθένους ἀλλα ἐπεί γε μη ταυτ ρτον λόγον ἀτιμάζεις κατὰ την πόθεσιν, δῆλον. την ποιητικην ἔργον γῆ μόν0ν, τους δε ρητορικοὐ λόγου καταφ9ονεῖς ἀτεχνῶς io ιππευς παμὰ πεζοὐς ἐλαυνων. M μανειην, ἔφη, ταυτά γε, καν ει πολλῆς δε της μανίας ἐπὶ τὰς ποιητικὰς ἰουσι θυρας. 1ε γα τοι καὶ τοῖς καταλογάδην, ἔφην, ἐνθέου τινὸς ἐπιπν0ίας, ει μέλλουσι μη ταπεινοι φανεῖσθαι καὶ φαύλης φροντίδος. ἐδά τοι, ἔφη, es ταῖρε, καὶ χαίρω πολλάκις ἄλλων τε δη λογοποιῶν καὶ τὰ ZIημοσθένους εγγὴς τῶν os ηρου τιθείς, 0i0ν λέγω την σφοδρότητα και πικρίαν καὶ τον ἐν υ σιασμόν. καὶ τ μεν , οἰνοβαρες ' προς τὰς Φιλίππου 495 μέθας και κορδακισμ0ὐ και την ἀσέλγειαν το δ' , εὶς Οιωνός ἄριστος - πρὰ το ,δεῖ γὰρ τοὐς αγαθοῶς ἄνδρας
τὰς ἀγαθὰς ποθεμένους ἐλπίδας, -- καὶ τοὐκε μέγ' οἰμώξειε γέρων ππηλάτα Πηλευς
προς τό ,πηλίκον ποτε αν στενάξειαν ι ἄνδ0ες ἐκεῖνοιο et περ δόξης καὶ ἐλευθερίας τελευτήσαντες. - παρα-
398쪽
εὐμεν μέλλοιμεν ἀγήρω τ ὰθανάτω τε
π90 τό . πέρας μεν γὰρ ἀπασιν ανθρωποι του βίου θάνατος, αν εν οἰκίσκρο τις αυτ ὐν καθείρξας τηρῆ. - καὶ μυρίαι γεγόνασιν αυτοῖς επὶ ταυτὰν της ιανοίας ἐπι- Φ96 90μαί. . d0μαι θ καὶ πάθη και διαθέσεες και τουπὰς λεξεως καταμανθάνων καὶ τὰς ἀφαι90sGας του κόρον μεταβ0λὰς καὶ τὰς εκ τῶν πα9ατροπῶν πανόδους καιτὰ των παραβολῶν συν τω και9 γλαφυρότητας και TOτου τρόπου μισοβάρβα90ν πανταχos. 7. καί μοι πολλάκις εδοξεν - γὰρ αν ἀλθθες ἀποκρυψαίμην - ευπρεπεστεμον μεν ραθυμίας ττικῆς καθάπτεσθαι ημοσθε νης , ὁ την παρρησίαν, ως φασίν, ἀνειμένος του τους
χαιους χαιίδας πρ0σειπόντος, διαρκεστέρω δε τόνωπνευματος τὰς Ἐλληνικὰς ἀποπληρουν τραγωδίας του μεταξλτης ακμαιοτατης μάχης διαλόγους ἀναπλάττοντ0ς καὶ μυδ ις την φορὰν κεδαννυντος. . πολλάκις εμετὰ του Aημοσθενους καὶ μετρα κώλων κα ρυθμ0 καὶ βάσεις υκ ξω της π0ιητικῆς θονῆς ἐκβιβάζ0υσιν. ς- περ ἴδ' μη00 ελλιπὴς ἀντιθεσεων η παριGώσεων σχημάτων τραχύτητος η καθαμότητος. αλλ' ἐοικε φύσει πως πάρχειν ταῖς δυνάμεσι τὰς ἀρετὰς πιπεπλέμαι. 97 πόθεν γὰρ ὁ περιφρονοίην αν την σὴν Καλλιόπην, τοιαυτην γε γιγνώσκων 9. ὰλλ' υd εν ῆττον τουμῖν ἀγωνισμα τῶν ις υμηρον εγκωμίων διπλάσιον ἐ9γον η τους σοὐς ες ημοσθένην παίνους τίθημι, ου τοι μέτ9οις, αλλὰ τῆ ποθέσει φημί, τω τουμῖν μεν ουπιεχειν εδ αίαν τινὰ κρηπῖδα τῶν παίνων ποβάλλεσθαι πλην γε τῆς ποιητtκῆς αυτῆς τὰ δ' ἄλλα τω μεν ἀσαφῆ πατρὶς και γένος καὶ χρόνος εἰ γουν τι σαφες αυτῶν ὴν
399쪽
0υ ην αν αμφίλεκτος ἀνθρώποις ερις,
πατρίδα μεν αυτ διδόντων I0ν Ἀολοφῶνα Κυμην η ων η Σμύρναν η Θήβας τὰς Αἰγυπτίας ' μυρίας αλ-
καζομενην συλλέγειν. 10. 0 δὲ σον, φη, κατὰ χειρὸς ἐπίδρομόν τε και λεῖον φ ωρισμενοι τε και γνωρίμοις μόνον νομάτων , io νάψον τοιμον δυσμάτων παρὰ σου δεόμενον τί γὰρ υ μεγα τω Aqμοσθένει καὶ λαμ-π9ὸν η τυχη προσῆψε τί δ' ου γνώμιμον ου υθῆναιμεν αυτ πατρὶς αι λιπαραὶ καὶ ἀοίδιμοι καὶ της Ἐλλάδος ἐρεισμα καίτοι λαβόμενος ἰν εγὼ τῶν Αθηνῶν ἐπὶ
της ποιητικῆς ἰξουσίας πεισῆγον ἀν ερωτα θεῶν καὶ κρίσεις καὶ κατοικήσεις και ωρεὰς και την λευσῖνα. νόμων δε και δικαστημίων και πανηγύ9εων κα Πει9αιῶς και ποικιῶν καὶ 9Oπαίων θαλαττίων τε και χερσαίων ἐπεισηγμένων et δ' ἀν ζις ἐπ' ἴσης ἀξίως φικεσθαι δύναιτο τῶ λόγω, φησὶν ο σημοσθενης. φθονία μεν οὐν 499ην ἄν μοι περιττη πάντως, το δ εγκώμιον υἱῶν ἀπαρ- τῶν νομιζόμην, εν νόμω τοι ἐπαίνοις δν κ τῶν πατρίδων ἐπικοσμεῖν τους παινουμενους. σοκράτης δε
παρεμπόμευμα της Ἐλένης φέρων ἐνέθηκε τον Θησέα. τὀ με ὁ ποιητικὴν φῆλον ἐλεύθεροw σοὶ δ' ἐσως , λάβεια το της παροιμίας σκῶμμα επὶ το συμμετρία ἐπαγαγέσθαι, μη σ0 μεῖζον πρ0σκέοιτο τοὐπίγραμμα τω
400쪽
θυλάκω. 11. παρεντι δη τὰς Αθήνας εκδεχεται τον λό-γ0ν πατὴ τριήραρχος, χρυσε κρηπὶς κατὰ Πίνδαρον Ου γαρ ν θήνησι λαμπρότερ0ν τιμήματος τριηραρχι
κου εἰ δε του ημοσθενους ἐτι κομιδ παιδογοντος ετε-- λεύτα, την ορφανίαν ου συμφορὰν ποληπτεον ἀλλα δόξης πόθεσιν το της φυσεως γενναῖον ἀποκαλυπτου- σης. 12. Oμήρου μεν υν ουτε παίδευσιν ου ἄσκησιν μνημη καθ' ἱστορίαν παρειλήφαμεν, λλ' υθυς ανάγκητων παίνων ἀπτεσθαι των π αυτos δεδημιουργημε νων, λην ε τροφῆς καὶ μελετης καὶ διδασκαλίας ουκῆχοντα, μηδ' ουν ἐπὶ τὴν Hoιόδου δάφνην καταφυγόντα
τὴν ραθυμως και τοῖς ποιμέσι των πῶν ἐπιπνέουσαν.
σοὶ ὁ ἐνταυθα δή που πολυς μεν ο Καλλίστρατος λαμ- προ δε ὁ κατάλογος 'Aλκιδάμας, 'Lσοκράτης, σαως,
Eυβ0υλίδης μυρίων μεν εφελκομενων Ἀθήνησι των ηδονῶν καὶ τους πατρονομίας ἀνάγκαις ποκείμενους, ταρουίας δε υσης τ0ις μειρακίοις της λικίας ει τὰς θρέψεις πολισθάνειν, παρὸν θ' αὐτῶ κατ ἐζουσίαν κωμάζειν ε της τῶν πιτρόπων λιγωρίας, ὁ της φιλοσοφίας και η πολιτικῆς αρετῆς κατεῖχε πό ς. O αυτον ῆγεν
ου επὶ τὰς Φρύνης, ἀλλ' ἐπὶ τὰς Ἀριστοτελους και Θεοφράστου και Σενοκράτους και Πλάτωνος θύρας. 13. καν-ταὐθ' αν, Ῥελτιστε φιλοσοφοί τω λόγω διττὰς επ' 50 ἀνθρώποις ερώτων ἀγωγάς, την με θαλαττίου τινὰς ἔρωτος παράφορόν τε καὶ ἀγρίαν καὶ κυμαίνουσαν ν φυχri, φροδίτης πανδήμου κλύδωνα φλεγμαινούσαις νέων ορμαῖς αυτόχρημα θαλάττιον, τὴν δε ουρανίου χρυσῆς τινος σειρὰς ἔλξιν, ου πυρὶ και τόξοις ἐντιθεισαν δυσαλθεῖς νόσους τραυμάτων, ἀλλ' πι τὴν αὐτο τοὐ κάλλους ἄχραντόν τε καὶ καθαρὰν ἰδέαν ἐξορμῶσαν μανία σώφρονι τῶν ψυχῶν, ,δσαι Ζηνος εγγῖς και θεῶν