Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

401쪽

ρφα, κουρὰ σπήλαιον κάτοπτρον ξίφος, γλῶτταν διαρθρωσαι. ετελθεῖν ὀψε της λικίας πόκρισιν, μνημην ἀκριβῶσαι, θορύβου καταφρονησαι, συνάψαι νύκτας ἐπιπόνοι ημέραις εὐών τίς ουκ ἐδεν Ο ποῖος ὁ ημοσθένης, φη σοὶ την ρητο9ικην γενετο ταῖς με ἐννοίαις και τοῖς νόμασι καταπυκνῶν τον λόγον, ταῖς δε διαθέσεσιν ξακριβῶν τὰς πιθανότητας, λαμπρὼς με τω μεγέθει, σφοδρος δε τω πνευματι σωφρονέστατος δε των ο νομάτων κα των νοημάτων την ἐγκ0άτειαν, ποικιλω-

τατος δ' ἐναλλαγαῖς σχημάτων μόνος γέ τοι των ρητόρων, ως ο Λεωσθένης ἐτόλμησεν εἰπεῖν. μψυχον κα 502σφυρήλατον παρεῖχε τον λόγον. 15. υ γα ως τον ι- σχυλον ὁ Καλλισθενης φη που λέγων τὰς τραγωδίας εν οἴνω γράφειν ἐξορμῶντα καὶ ἀναθερμαίνοντα την ψυχήν. ου ουτως ὁ Λημοσθένης συνετίθει προς μέθην τους λόγους, ἀλλ' υδωρ πίνων 4 καὶ τον ημάδην παῖξαί φασιν εις ταύτην αὐτos την δροποσίαν, ως ο μεν ἄλλοι προς

υδωρ λέγοιεν, τον Θημοσθένην δε προς δω γράφειν. Πυθέα δε ὁ κρότος των ημοσθενικῶν λόγων ἀπόζεινεφαίνετο του νυκτερινου λύχνου καὶ τουτὶ μεν, φη, σοὶ το χωρίον του λόγου κοινον προς την ἐμην πόθεσι

οὐ γάρ τοι μείων ὁ περὶ την μηρου ποίηοιν υπῆ9χε

καὶαοὶ λόγος. 16. αλλ ει μετίοις επι τὰς φιλανθ ρωπίας και την εν τοῖς χρήμασι φιλοτιμίαν και η πολιτείας τηνολην λαμπρότητα καὶ ὁ με ρει συνείρων, τα οιπὰ προσθήσων, γ' ὁ γελάσας, H πού γε, φην, 503hανο ὶ καταχεῖν μου των των σπε βαλανευς καταν- λήσας τον λοιπὸν λόγον Νη ista γε, εἶπε. .... δημο- ωινίας τε καὶ χορηγίας ἐθελουσίους καὶ τριηραρχίας καιεῖχος καὶ τάφρον και λύσεις αιχμαλώτων και παρθένωνκδόσεις, ἀρίστην πολιτείαν, καὶ πρέσβεις και νομοθείας και μέγεθος πολιτευμάτων ἐμπεσόν, γελῶν ἔπεισί

402쪽

μοι του τὰς φρυς συνάγ0ντος καὶ δεδιότος μὴ λόγοι

εφην, γαθέ, νομίζεις με θὴ μόνον των ἐν ρητ0ρικὴ βεβιωκότων μηχιατεθρυλῆσθαι τα τα ταῖς Aqμ0σθένους

οης της ποιητικῆς δυνάμεως ἀθρόως ἐξ ανάγκης ὴν απάσης λαβέσθαι, ἡ δ' εἰ μεν ἐπὶ τον ημοσθένην λονεφάπαξ τῆ γνώμn τράποιο, καὶ μάλα αν ἀποροι περὶ τον λόγον αττων οὐθ' ἔχων ὁτου πρωτου τὴ γνώμsi λάβ0ι0,

καθάπερ ι λίχνοι πάσχουσι περὶ τὰς Συρακουσίας τραπέζας η ι .Hήκ00 καὶ φιλοθεάμονες t μυρίας ἀκουσμάτων καὶ θεαμάτων ἐμπεσόντες δονάς ' υκ ἔχουσινεφ' ν ἔλθωσιν ἀεὶ την ἐπιθυμίαν μετατιθέντες. ἐμαι δε α σε μεταπηδῶν Ουκ ἔχοντα ἐφ' o τι σταίης ἐν κύκλωσε πε9ιελκόντων φύσεως μεγαλοπρεποsς, 9μῆς διαπυ-οου βίου σώφ90νος, λόγου δεινότητος, της ἐν ται πρά-50 ξεσιν ανδρείας λημμάτων πολλῶν καὶ μεγάλων πε90'χθίας, δικαιοσύνης φιλανθρωπίας πίστεως 90νήματ0ς

συνέσεως, κάστου των πολλῶν καὶ μεγάλων πολιτευματων. σως ουν ὁρων ἔνθεν με ψηφίσματα πρέσβεις o μηγορίας νόμους, Ἀκειθεν ἀποστόλους Et βοιαν εθ

403쪽

γαρα την Βοιωτίαν λ κδον τον Ἐλλησποντον υ ζάντιον ου εχεις οποι την γνώμην ἀπ0κλινs συμπεριφερόμενος τοι πλεονεκτήμασιν 10 ῶσπερ υν ο Πιν- θαρος ἐπὶ πολλὰ τω νω τραπόμενος ουτως πως ήπόρηκεν, σμηνον η'0υσαλάκατον ελίαν η Κάδμον η σπαρτῶν ἱερον γενος ανδ9ῶν, τὰν κυανάμπυκα Θήβαν. το πάντολμον σθένος μακλέους η τὰν Βιωνύσου πολυγαθέα τιμάν. η γάμ0ν λευκωλένου ρμονίας μνήσομεν; ουτωσὶ δε και συ ταυτὸν εὐικας ἀπορεῖν λόγον η βίον ρητορικην η φιλοσοφίαν η δημαγωγίαν η τον θάνατον τἀνδρος μνητεον 20. ἔστι δ' ουδεν εργο εκφυγειν,εφη, την πλάνην, ἀλλ' ενος τ0 δ λαβόμενος η της

γον. κανή, α συι υδ mi Περικλέους κείνου μεν γε λτὰς ἀστραπὰς καὶ βρ0ντὰς καὶ πειθους τι κεντρον obhri παραλαβόντες, ἀλλ' υτήν γε υχ ορῶμεν, δῆλον ςυπε την φαντασίαν Ουδεν ἐμμονον εχουσαν Ουδ οἷον ἐξαρκέσαι προς την του χρόνου βάσανον καὶ μίσιν τὰ δε του Aημοσθένους .... αλλὰ σοὶ καταλελείφθω λεγειν,ει asTu τράποιο. 21. πρός γε μην τὰς της ψυχῆς ἀρετὰς τὰς πολιτείας αυτου τραπομένω καλον μίαν ηντινουν ἀποτεμέσθαι την διατριβήν, εἰ δε βουλοι δαψιλες, υο καὶ σύντρεις λόμενον εχειν ἀποχρῶGαν λόγων υπ0βολήν πολλη γὰρ ν ἀπασιν λαμπρότης εὐδ υκ κτου παντός, ἀλλ' εὐμερους παινεσόμεθα, νόμος μενομημικός, ρώων παίνους ἔκ μεμῶν διατίθεσθαι. ποδῶν κεφαλης η κόμης, δη δε κἀκ των φ09ημάτων

406쪽

κεσειεν ἐπαινέσαt.

22. αὐτα os Θερσαγόρα διεξελθόντος, ἐμαί σε, εφην, δν επιδεδεῖχθαί μοι βουλόμενον τὸ μη μόνον ποιη-

την ἀγαθὰν εἰναμ των λόγων παρεμπόρευμα πεποιησθαι τον ημοσθενην τα πεζὰ τοῖς εμμετροις προστιθέντα. Σοὶ μενουν, ἐφη, τὴν ραστώνην ποτιθεὶς προηχθην ἐπιδραμεῖν τὸν λόγον ει τι της φροντίδος ανεὶς κροα της μῖν γενοιο Προυργου τοίνυν εφην, σοὶ γεγονεν ουδέν , ε ἴσθι σκόπει δε καὶ μη πλέον η γεγονὼς θάτε-

αγνοεῖς, ἐμαι, τὸ παρὸν απορον, iτα ιατμοὐ δίκην τοτο νοσ0sντος σαθρὰν ἀγνοήσαντος ἄλλο θεραπεύεις. τι τί δη Συ μεν α ταράξειεν αν τὸν πρῶτον ιόντα πρὸς τον λόγον ἐπεχείρησας ἰάσασθαι τα θ' ὁ κατανάλωται πολλαῖς τῶν περιόδοις ' στε ταύτης της αποθρίας ωλά σοι τα άματα. οὐτ' οὐν , ἔφη, σοὶ τό γεῖαμα ab9V μέντοι καπάπερ flos θαρραλεωτάτην εἰναι ἡ την συνηθεστάτην. 23. ην ἐναντίαν γαρ. iπον, π9οὐθέμην η τασιν υννίκεριν τὸν Κυρηναῖον φιλοτιμηθῆναι πρὸς Πλάτωνά τε καὶ τους ταίρους τὸν μέν γε Κυ-0ηναῖον ἁρματηλασίαν ἐπιδεικνύντα πολλοὐ περὶ την Ἀκαδημίαν ἐξελαύνειν δρόμους επὶ της αυτης ἀρματο- τροχίας παντας μηθεν παραβάντας, σθ' ενὸς δρόμου ορμεῖα κατὰ της γης πολείπεσθαι τοὐμὸν δέ γε τηνἐναντίαν σπεύδει, τὰς ἀρματοτροχίας ὰλεείνειν ου μάλαράθιον δ ἐμαι καινουργεῖν ὁδοῖς των τετριμμένων ἐκτρεπόμενον υλλά τοι τὸ Παύσωνος, ἔφη, σοφόν. Ποιον εφην' οὐ γαρ ἀκήκοα. 24. Παύσωνι τω ζωγράφῶ

407쪽

γε γράψαι τρέχοντα και πολυν κονιορτον περὶ τονάππον ως δ' ἐτι γράφοντος επιστῆναι τονἈκδόντα, μέμφεσθαι,μ η γαρ τοfτο προστάξαι τον ουν Παυσωνα του πίνακος

τὰ μετέωρα κάτω περιαγαγόντα τω παιδὶ την γραφὴν ἐπιδεῖξαι κελευσαι, καὶ τον Ἀπον ἔμπαλιν κείμενονοφθῆναι ἀλινδουμενον. -υς i, φην, Θερσαγόρα, αν μίαν οἰ ri με στροφην μεμηχανῆσθαι τοσουτων ἐτῶν, ἀλλ' ουχὶ πάσας στροφὰς καὶ περιαγωγὰς ἐναλλάττοντα καὶ μετατιθέντα δεδιέναι μή τι τελευτῶν πάθυιμι το του 509 Πρωτέως Ποῖον , ἔφη, πάθος To γενόμενον , ο φασιν αυτὰν γενέσθαι δρασμον ἐξευρίσκοντα τ' ἀνθρωπίνης οφεως, ἐπεὶ καταναλώκει πάσας ἰδέας θηρίων καὶ φυτῶν καὶ στοιχείων αυδες αυχενία μορφῆς ἐπεισάκτου Πρωτέα γενέσθαι 25. Συ μέν, εἶπεν. περ τον Πρωτέα μηχανὰ την ἐμην ἀκρόασιν ἀποδιδράσκειν. υκ ώγαθέ,

εφην, τουτο ' παρέξω γουν ἐμαυτον ἀκροασθαι παρεὶς την ἐπηρτημένην φροντίδα τά αν τι περὶ του σου κυη-

ματος ἄφροντις γενόμενος και της ἐμῆς δῖνος συμφρον

τίσαις.

Ω ουν ἐδόκει ταίτα αυτω, καθίσαντες ἐπὶ της πλησίον κρηπῖδος εγωμεν ήκροώμην ὁ δ' ἀνελέγετο μάλα

γενναῖα ποιήματα μεταξ δ ῶσπερ ἐν υ γενόμενος ἐπιπτυξας το γραμματεῖον, Κομίζου ον ἀκροατικόν, ἔφη, μισθον καθάπερ θήνησιν εκκλησιαστικὸν η δικαστικόν αλλ' ὁπως εἴσ μοι χάριν Xάριν μέν, ἔφην, εἴσομαι και πρὶν ο τι κα λέγεις εἰδέναι. 26. τί δέ ἐστιν ο τι καὶ λέγεις Μακεδονικοῖς, ἐπεν, ἐντυχών της βασιλικῆς οικίας πομνήμασι καὶ τότε περησθεὶς το βιβλίον ου 51o κατὰ πάρεργον ἐκτησάμην και νυν πεμνήσθην ἔχων οἴκαδε γέγραπται δε ἄλλα τε τωνυντιπάτρω πραχθέντων επὶ τῆς οἰκίας και περὶ Λημοσθένους, α μοι δοκεῖς

408쪽

374 AO TRIANO P

γενεθλιον, λικας ὁ ἐστιάσειν αυτος και την ημοσθένους. 27. Ω ουν ἀνεγνω τα λοέπὰ του γραμματείου διατρίψαντες λίγον σον ἀποδοῆναι τω ποιήματι τους δικαίους παίνους et ειμεν εις τα Θερσαγόρου και μόλις

μεν. πιτυγχάνει ε ω βιβλίω κὰγ λαβὼν τότε μεναπηλλαττόμην. εντυχὼν δε ούτω την γνώμην διετένην, ως Ουδέν τι περιτρέψας, αλ ε αυτῶν τῶν ὀνομάτωa τε και ημάτων μιν ἀναλέξομαι οὐδε γαρ ἀσκληπιαμεῖόν τι γίνεται της τιμης, εἰ, μη τῶν προσιόντων αυ- τῶν ποι σάντων παtὰνα, τα σο δήμου του ροιζηνίου καὶ Σοφοκλέους αδεται. καὶ τω Λιονύσω τ μεν ποίησιν καινὴν ποιεῖet ἐκλέλειπται τα δε προτεροι συντεθέντα Sit τοῖς νυν εις μέσον εν καιρῶ κομίζουσι χάριν ου ἐλάττω φέρει τω ον θεὰν δοκεῖν τετιμηκέναι. 28 το μεν οὐν βιβλίον of το - ἐστι θε τῶν πομνημάτων το προσῆκOet

ημῖν μέ90 τόδε δρῆμα - το βιβλίον φησίν, Ἀντιπάτρωμεμηνέσθαι παρόντα τον 9χων ο ' 'Αρχίας, εἴ τις res τῶν νεωτέ9ων αγνοεῖ, τους φυγάδας ἐτέτακτο συλ - λαμβάνειν ἐπέσταλτο δ αυτῶ καὶ Βημοσθένην απλτης Καλαυρίας πεῖσαι μὰλλον Ῥιάσασθαι προς τολυντ πατρον κειν καὶ δ και μετέωρος ἐπι ταύτης ὁ Ἀντίπατρος ην V ελπίδος τον ημοσθένην ἀεὶ προσδοκῶν. ω οὐν κουσεν απῖ της Καλαυρίας κοντα του Αρχίαν, εὐθὴς ως iχεν κέλευσεν ισω καλεῖν. 29. ἐπεὶ δ' εἰσῆλθεν .... αυτὰ φράσει τα λοιπὰ τὸ βιβλίον. A . χαῖρε λυντίπατ9ε. ANT. T ὁ Ου μέλλω χαίρειν, εἰ Λημοσθένqν ηγαγες;

409쪽

του κατέχειν δυνατον.

ου θεραπευόντων τον ἄνθρωπον.

λαβόντες υ εχετε. 30. o. Ου γαρ ἐκελευες την γε πρώτην μη βιάζεσθαι καίτοι πλέον αν ουδε βιασαμένοις Ουδεν ν καὶ γαρ υν μελλησαμεν. ANT. υκ ευ γε υμεῖς Ουδε μελλήσαντες. 6ως Ουνε της μετέρας τέθνηκε βίας. A . υμεῖς μεν αυτον ου ἀπεκτείναμεν , βιάζεσθαι δε μη πείθουσιν ἀναγκαῖ0 ην. 0 δ. βασιλευ τί το πλέον , εἰ ζῶν ἀφίκετο πάντως Ουδεν αν αυτον

ἀπέκτεινας.

31. ANT. υφημει es Ἀρχία δοκεῖς μοι μη συννενοηκέναι μήθ' ὁστις ο ημοσθένης μητε την ἐμην γνώμην, αλλὰ νομίζειν ομοιον εἶναι ημοσθένην ευρεῖν καιτουτους ζητεῖν του κακῶς ἀπ0λωλότας, Ἱμεραχν τον Φαληρέα καὶ τον αραθώνιον ριστόνικον και τον κΠειραιῶς κράτην, τῶν ραγδαίων ρευμάτων Ουδεν διαφέροντας, ανθρώπους ταπεινούς, φορμ προσκαίρων l3θορύβων ἐπιπολάσαντας καὶ προς μικρὰν αὐαχῆς ελπίδα

410쪽

θρασεως ξαναστάντας, ιτα πτήξαντας ου εἰς μακρὰν δίκqν των δειλινῶν πνευμάτων, καὶ τον απιστον Υπερίδην, τυν φιλον δημοκόλακα - τον ουθεν αἰσχρον νομίσαντα κολακεία του πληθους συκοφαντησαι ημοσθένην ουδ αυτον i ταυτα παρασχεῖν διάκονον εφ' οἷς αυτοὶ μετενόησαν, i εχαρίζετο ' μετ' Oυ πολυ γουν της συκοφαντίας λαμπροτέραν η κατ υλκιβιάδην αυτ την κάθοδον ἀκηκόαμεν γενεσθαι. τω δ' υκ μελεν ουδ' ἐπηὶ-σχυνετο κατὰ των ποτε φιλτάτων τ γλώττη χρώμεν0ς. ην χρῆν δηπου της γνωμοσυνης ἐκτεμεῖν. 32. A . T δ' ου ἐχθρῶν μῖν ἔχθιστος ὁ η- μοσθένης; ANT. Ουνοτω μέλει τρόπου πίστεως, φίλον πὰν ἄδολον και βέβαιον θος γουμένω τὰ γάρ τοι Πλὰ και παρ' ἐχθροῖς καλὰ καὶ το τηγαμετῆς πανταχο τίμιον ουδε κακίων γλ Ξέρξου του Βουλιν και Σπέρχιν

τους Λακεδαιμονίους θαυμάσαντος καί, κτεινα παρόν, 51 αφέντος αλλ' ὐδη τινα πάντων και ημοσθένην αυ-

τός τε δὶς θηνησιν, ε και η κατὰ πολλὴν σχολην, συγγενόμενος καὶ παρὰ των ἄλλων ἀναπυνθανόμενος κτε των πολιτευμάτων αυτῶν ἐχον θαυμάσας. υχ ως αν

νομίσειέ τις της των λόγων δεινότητος, ει καὶ μηδενμεν ὁ Πυθων προς αυτόν, Dd 'Aττικ0 ρήτορες παιδιὰ παραβάλλειν τω τούτου κρότω καὶ τόν και λέξεων ευ- ρυθμία και ταῖς των διανοιῶν περιγραφαῖς καὶ συνε

χείαις αποδείξεων κα τω συνακτικω τε και κ9OυGTικω '

μετενοουμεν γουνίτε τους Ελληνας θήναζε συνηγάγομεν ως ελέγξοντες θηναίους, Πυθωνι καὶ τοις Πυθωνος ἐπαγγέλμασι πεπιστευκότες. ἐτα ημοσθένει και τοις Θημοσθένους ἐλέγχοις περιπεσόντες ἀλλ' ἡμῖν απρόσιτος ἡ δυναμις αυτ του λόγου. 33. γὼ δε ταυτην μεν δευτέραν ταττον εν χώρα τιθεις οργάνου, Θημοσθένην