장음표시 사용
411쪽
δε αυτον περηγάuην του τε φρονήματος καὶ της συνε- 15σεως, ἀκλινῆ την ψυχην ἐπ ὀρθῆς εν απάσαις φυλάττοντα τρικυμίαις της τυχης καὶ προς μηδεν των δεινῶν
ἐνδιδόντα καὶ Φίλιππον δε την ἐμὴν γνώμην χοντα περὶ τἀνδρος , πιστάμην ' τούτω μεν γε δημηγορίας ἐξαγγελθείσης θήνηθέν ποτε καθαπτομενης του Φιλίππου και Παρμενίωνος γανακτηκότος καί τι καὶ σκωπτικον εἰς τον Λημοσθενην επειπόντος, , Παρμενίων , ἔφη, δίκαιος ὁ Λημοσθενης παρρησίας τυγχάνει μόνος γέ τοι των επὶ της Ελλάδος δημαγωγῶν ουδαμου τοῖς ἀπο- λογισμοῖς εγγεγραπται τῶν μῶν ἀναλωμάτων, καίτοι μῆλλον β0υλόμην η γραμματευσι και τριταγωνισταῖς
ἐμαυτον πεπιστευκέναι νυν δ' κείνων μεν καστος ἀπογεγραπται χρυσίον ξόλα πόρους θρεμματα γῆν υ Βοιωτίας et δ' ἔνθα τι μη παρ' ἐμου λαβόντες. μεῖς δε θατ- τον αν τῶν Βυζαντίων το τειχος ελοιμεν μηχαναῖς η η' μοσθένην χρυσίω 34. γὼ δε ω Παρμενίων, φη, ε μεν 16 τις θηναῖος ων ν θήναις λέγων με της πατρίδ0ς προτιμὰ τούτοις ἀργύριον μεν προέμην αν, φιλίαν δ'ου αν εὐδε τις περ της πατρίδος με μισεῖ, τούτω προσπολεμῶ μεν ως ἀκροπόλει και τείχει καὶ νεωρίοις καὶ τάφρω θαυμάζω δε της αὐετῆς και μακαρίζω γε του κτήματος την πόλιν. και τους μεν ἐξετης χ9είας γενόμενος διστ' αν προσαπολέσαιμι, το δε βουλοίμην ανενταυθοῖ παρ' ἡμῖν τυχειν γενόμενον μὰλλονή την Iλλυριῶν Ἀπον και ριβαλλῶν καὶ πὰν το μισθοφορικόν, τῆς ὁπλων βίας την του λόγου πειθὼ και τὸ της γνώμης ἐμβριθες ουδαμῆ τιθεὶς δεύτερον 35. προς Παρμενίωναμεν ταοτα τοιούτους δ τινας καὶ προς έμε λόγους ἐποιήσατο τῶν γα μετὰ Λιοπείθους Αθήνηθεν απεσταλμένων, ἐγὼ μεν εἰχον διὰ φροντίδος ὁ δ ευ μάλα γελάσας ἐφη es ἀστικον στρατηγον ῆ στρατιώτην Dοικας
412쪽
ημῖν αἱ μεν τρι μεις καὶ ὁ Πει μαιευς καὶ τα νεώρια λῆ-00 εμοιγε καὶ λήναφος τί ' αν ανθρωποι πράξαιεν διονυσιάζοντες, εν 9εανομίαις καταζῶντες καὶ χοροῖς; 517 ει ὁ μη ημοσθενης ει εν θηναίοις γένετο, 9ὰον αυρἴχομεν την πόλιν η Θηβαίους καὶ Θετταλους ἀπατῶντες, βιαζόμενοι φθάνοντες, νουμενοι νυν δε ἐς κεῖνος
εγρηγ09 και πὰσι τοῖς καιροῖς φεστηκε και ταις μετε- ραις 9μαῖς πακολουθει καὶ τοι στρατηγήμασιν αντιπα0ατάττεται λανθάνομεν δε αυτον ου τεχνάζοντες, υκ
καθεύδοντας τους αυτου πολίτας, σπε τοι si τινι και
καυσε της ραθυμίας τη παρ9ησία χρώμενος, λίγον τουπ90ς δονην 90ντίσας μετατίθησι δε των χ9ημάτων του πόρους ἀπ των θεάτρων ἐπὶ τα στρατόπεδα, συντίθησι δε et ναυτικον νόμοις τριηραρχικοῖς πῖ της ατα
της πόλεως αξίωμα πάλαι τούτους κατακεκλιμενους εἰς τους προγόνους ἐπανάγων και τον ζῆλον των Μαραθῶνι και Σαλαμῖνι κατειργασμενων συνίστησι δ' πὶ συμμαχίας και συντάςεις Ἐλληνικάς. τοίτον ου λαθεῖν ἐστιν ob φενακίσαι. υ πρίασθαι υ μὰλλονή του Ἀριστείδηνεκεινον ο Περσῶν βασιλεὐ ἐπρίατο. 37. ofro ofν.
Ἀντίπατρε, χρὴ δεδιέναι μὰλλον ῆ πάσας τριήρεις καὶ
πάντας αποστόλους ' ο γαρ Ἀθηναίοις τοῖς πάλαι Θεμιστοκλῆς καὶ Περικλῆς ἐγένετο, τοὐτο τοῖς sν ὁ σημοσθένης, φάμιλλος Θεμιστοκλεῖ μεν την σύνεσιν, Περι-
413쪽
κλεῖ δὲ τ φρόνημα. κτησατο γουν αυτοῖς ἀκουειν - βοιαν Μέγαρα, τα περὶ τον Ἐλλησποντον, την Βοιωτίαν. καὶ καλῶς γε ἔφη, ποιουσιν Αθηναῖοι, χάρητα μεν καὶ ιοπείθην καὶ Πρόξενον καὶ τοιουτους τινας ἀποδεικνυντες στρατηγεῖν, ημοσθένην δὲ εἴσω κατεχοντες επὶ του βήματος. εἰ τουτον ον ανθρωπον πλων ἀπέφηναν καὶ νεῶν καὶ στρατοπέδων καὶ καιρῶν καὶ χρημάτων κυριον, κνῶ μη περὶ της Μακεδονίας αν κατέστησέ μοι το et λόγον, ὁ καὶ νυν ἀπο ψηφισμάτων ανταγωνιζόμενος μῖν πανταχοs συμπεριτρέχει, καταλαμβάνει, πόρους ευρίσκει , δυναμιν συλλεγεt, επιμήκεις στό- 19λους αποπέμπει, συντάττει δυνάμεις, ντιμεθίσταται.
38. Totαῆτα καὶ τότε καὶ πολλάκις πρός με Φίλιππος περ τἀνδ00ς ελεγεν, εν τῶν πα0ὰ της τυχης χρηστῶν τιθέμενος το μὴ στρατηγεῖν τον ημ0σθένην - ου γε καὶ τ0υς λόγους σπερ κριοὐς η καταπέλτας πήνηθεν ορμωμενους διασείειν αυτοεκα ταμάττειν τα βου-
λευματα περὶ μεν γαρ αιρωνειας , δε μετὰ την νίκην ἐπαυετο προ ημὰς λέγων εἰς ὁσονάνθρωπος μὰ κινδύνου κατέστησε. καὶ γαλει παρ ελπίδα και κακία στρα-τqγῶν και στρατιωτῶν αταξία και si παραδοξω ροπύ της
τυχης τ πολλὰ πολλάκις μῖν συνειργασμένη κεκματήκαμεν , ἀλλ' ἐπὶ μιῆς γε ταύτης μέρας τ0ν πε9 της αρχῆς καὶ τῆς ψυχῆς κίνδυνον ἐπέστησέ μοι τὰς ἀρίστας
πόλεις ει δν συναγαγὼν και πὰσαν την Ἐλληνικην δέ- ναμιν ἀθροίσας, Αθηναίους ἄμα καὶ Θηβαίους Βοιωτούς τε τους ἄλλους και Κορινθίους αβ0έας τε και Μεγαρέας και τα κράτιστα τῆς Ἐλλάδος διακινδυνεύειν συναναγκάσας καὶ μηδ' εἰ σω με τῆς Mττικῆς ἐπιτρέψας παρελθεῖν. 39. OιOsτοι τινες ησαν αὐτῶ συνεχεις περὶ Λημοσθένους
οἱ λόγοι καὶ πρός γε του λέγοντας μέγαν ἔχοι τον 20υθηναίων δῆμον ἀνταγωνιστην, μοὶ Aημοσθένης μό-
414쪽
νος, εἶπεν, ἀνταγωνιστής, Ἀθηναῖοι δε Λημοσθένην ουκεχοντες ἐνιῆνές εἰσι καὶ Θετταλοί. καὶ πρεσβεις οπότε προ τὰς πόλεις πεμποι, των μευ ἄλλων ρητόρων εἴ τινας η των θηναίων πόλις ἀνταποστέλλοι, τὴ πρεσβεία ρὰ- στα ν κεκρατηκώς - του Λημοσθενους δ' ἐπιστάντος, μάτην εἶπεν αν , πρεσβευσαμεν 40. υ γάρ ἐστι κατὰ των ημοσθενους λόγων ἐγεῖραι τρόπαιον. Tαυτα ὁ Φίλιππος και μέντοι και πάντως λαττοναν χοντες εἰ λάβοιμεν τοιοfτον ἄνδρα, προς ιός 'A0- χία. τί ποτε νομιζεις; βουν αν επὶ σφαγην γομεν πολυφὰλλον αν συμβουλον περὶ των Ἐλληνικῶν π9αγμάτων καὶ της ἀρχηὶς πάσης ποιουμεθα φυσει μεν γὰρ αυτῶ καὶ κατ ρχὰς προσεπεπόνθειν ξ αυτῶν τῶν πολιτευμάτων . ετ δε μὰλλον ριστοτελει μάρτυμι ' προς γουν τον λεξανδρον καὶ προς μὰ γε λεγων ουδεν
μηδένα ουτως πώποτε θαυμάσαι μεγεθους τε φυσεως καὶ της περὶ την ἄσκησιν γκρατεια και βάρους καὶ τάχους καὶ παρρησίας και καρτερίας. 41 1μεῖς δέ, ἔφη διανοεῖσθε ως περ βουλου και Φρύνωνος καὶ Φιλοκράτους, καὶ πειρὰσθε δώροις καὶ τουτον ἀναπείθειν , ἄν-521 θρωπον καὶ την πατρωαν οὐσίαν εις θηναίους δία τε τοι δεηθεῖσι και δημοσία τη πόλει καταναλωκότα, διαμαρτάνοντες ε φοβήσειν iεσθε πάλαι βεβουλευμενον την ψυχην ποθεῖναι ταῖς της πατρίδος ἀδήλοις τύχαις, καὶ καθαπτομένου τῶν πραττομενων μῖν γανακτεῖτε; δ' so τον Αθηναίων δημον ποστελλεται λεληθενυμῆς ἔφη, τ μεν της πατρίδος εὐνοια πολιτευόμενος αυτ δε την πολιτείαν γυμνάσιον φιλοσοφίας προθεμενος. 42. ταυτά τοι, ω ρχία, περεπεθυμουr αὐτω συγγενόμενς την τε γνώμην ην χοι περὶ τῶν παρόν- των , ἀκοῆσαι λεγοντος και τῶν ἀεὶ παραπεπτωκότων
415쪽
ημῖν κολάκων ε ἐδεόμην, αποστὰς απλos τινος ξ λευθερας γνώμης σκουσαι λόγου καὶ φιλαλήθους συμβουλῆς μεταλαβεῖν καί τι καὶ νουθετησαι δίκαιον, περ Oῖω' οντων των Ἀθηναίων την ἀχαριστίαν πάντα παραβάλοιτο τον αυτos βίον, ἐξον ευγνωμονεστέροις και βεβαιο- τεροι κεχρησθαι φίλοις. A . AZῬαοιλεῆ των μεν ἄλλων σως αν τυχες. ταυτὶ δε μάτην αν ελεγες οὐτως μανικῶς φιλαθήναιος ην AN T. Hν αὐτα ι, ρχία τί γαλαν και λεγοιμεν; ἀλλα πῶς ἀπέθανεν; 43. - Εοικας τι μὰλλον, es βασιλεs, θαυμάσειν καὶ γα ημεῖς οι τεθεαμένοι διαφερομεν οὐδεν κ- πλήξει τε και ἀπιστία των ορώντων εοικε γαρ δη πάλαιώδε βεβουλευμένω περὶ της στάτης μερας χηλοῖ δε α
παρασκευή. καθῆστο μεν γα ενδον εν ω νεω, μάτηνδε των πρόσθεν ἡμερων λόγους μεν καταναλωκότες. ΑΝΤ πίνες γὰρ σαν ι παρ' μῶν λόγοι; APX. Πολλὰ καὶ φιλάνθρωπα προύτεινόμην ἔλεόν τινα παρὰ σου καθυπισχνούμενος, ου μάλα μεν προσδοκῶν - ου γὰρ πιστάμην, ἀλλὰ σε μην δι οργῆς χειντο ἄνθρωπον - χρήσιμον δ' οὐ προς το πείθειν νομίζων. ΑΝΤ Ο δε πῶς προσίετο τους λόγους καί με μηθδεν αποκρύψν μάλιστα μεν γὰρ αὐτήκοος αν εβουλόμην παρων εἰναι νῆν ἀλλα σύ γε μὴ παραλίπης μηδέ ου γάρ τοι σμικρὸν εργον, θος ἀνδρος γενναίου προς αὐτωτω τέλει του βίου καταμαθεῖν πότερον ἄτονος και νω- θοος ν η παντάπασιν ἀκλινε το της ψυχῆς ὁρθιον ἐφύ
44. - Οὐδεν πέστελλεν κεῖνός γε πῶς γάρ; ὁ ἡδυ γελάσας κἀμε δὴ σκώπτων εις τον πρότερον βίον απίθανον φη με ποκριτὴν εἶναι των σῶν φευσμάτων.
416쪽
AN T. πιστήσας αρα τοις επαγγέλμασι προεῖτο την A . υκ εἴ γε των λοιπῶν ἀκουσαις, ου δόξει σοι μόνον ἀπιστειν. αλλ' ἐπεὶ κελευεις ώ βασιλευ, λέ-bra γειν, Μακεdόσι μεν ειπεν, ουδεν ἀπώμοτον, Ουθε παρά δ0ξον εἰ ημοσθένην ουτως λαμβάνουσιν μφίπολιν, ς υλυνθον, ς ρωπόν. τοιαυτα πολλὰ λεγε καὶ γα ουν υπογραφεας παρεστησάμην , να σοι τα
νων η θανάτου φόβω κατ' Oψιν υκ αν Ἀντιπάτρω γενοίμην, ἀλλ' εἰ ταυτ' ἀληπευετε, πολυ μοι ἀλλον τι φυλακτέ0ν μη την ψυχην αυτην παρ' υντιπάτρου δεδω00δοκηκεναι μηδ' ην ἐμαυτον τας τάξιν λιπών την Ελληνικην εις την Μακεδονικην μεταβαλλεσθαι. 45 κα- λον γάρ 'Αρχία ει το ζην μοὶ Πειραιευς αυτὸς παρεχοι και τριήρV ην επιδέθωκα, καὶ τεῖχος και τάφρ0 τοῖς εμοις τελεσιν ξειργασμενα καὶ φυλὴ Πανδιονίς, τὶ θελοντὴς εχ0ρήγουν γώ καὶ Σόλων καὶ Θράκων καὶ παρρησία βήματος καὶ δῆμ0 ελευθερος και φηφίσματωπιτρατιωτικὰ καὶ νόμοι τριηραρχικοὶ καὶ προγόνων ἀρεταὶ καὶ
τρόπαια καὶ πολιτῶν ευνοια τῶν με πολλάκις εστεφανωκότων καὶ δύναμις Ελλήνων τῶν π μοὐ μέχρι νυν τετηρημένω εἰ δε και βιωτὰν ἐλεηθέντι, ταπεινῖν μέν,
α νεκτὸς δ' οὐν ὁ ἔλεος παρὰ τοῖς οἰκείοις, ν ἐλυσάμην
σειδῶνος αἰτῶ τὐ σωζεσθαι καὶ τοὐδε of βωμοί κα τῶν ιερῶν νόμων. εἰ δε Ποσειδῶν, ἔφη, μὴ δύναται φυλάet-τειν τὴν ἀσυλίαν of νεὼ μηδ' παισχυνεται πρodosναι Λημοσθένην ρχία τεθναίην οὐθεν Ἀντίπατρος ἡμῖν αυτ του θεο κολακευτέος. ἐξῆν μοι φιλτέρους ἔχει
417쪽
Ἀθηναίων Μακεδόνας καὶ νυν μετεχειν της μετερας τύχη , ει μετὰ Καλλιμεδοντος και Πυθέου καὶ σημάδου συνεταττόμηπι ξῆν καν Oψε της τυχης μεθαρμόσασθαι.ει μη τὰ Ερεχθεως θυγατέμας και τον Κόδρον ἐπ ὶσχυνόμην. υκουν 'I90υμην αυτομολουντι τω δαίμονι συμμεταβάλλεσθαι καλον γαρ κρησφυγετον θάνατος εν ἀκινδυνω παντος αισχρου γενέσθαι καὶ νυν Ῥρχία, τοκα εμαυτὀν ου καταισχυν τὰς Ἀθήνας δ0υλείαν κωνελόμενος εντάφιον δε το κάλλιστον την λευθερίαν προεμενος. 47. αλλὰ δίκαι0ν γάρ, ἐφη, 0 των τραγωδιῶν ρομνημονευειν, ου σεμνον το λεχθενη δε καὶ θνήσκουσ' μως
πολλην πρόνοιαν ἐχεν υσχήμως πεσεῖ κόρη και ταυτα Λημοσθενης δε ευσχημονος θανάτου βίον προκρινε ἀσχήμονα των Ξενοκράτους καὶ Πλάτωνος περ θανασίας λόγων κλαθόμενος καί τινα και πικρότερον λεγε προαχθεὶς ει τους ταις τυχαις ξυβμίζοντας αλλὰ τί δει νυν λέγειν μέ τέλος δ' εμου τὰ μεν δεομένου, τὰ δ' ἀπειλουντος , ἁπαλην μοὐσαν τεμεὰ κεραννύντος, πείσθην ἄν, ἔφη, τούτοις 'Αρχίας ων, ἐπεὶ δὲ ημοσθένης εἰμί, συγγίνωσκέ μοι, ω δαιμόνιε, μη πεφυκώτι κακω γενέσθαι. 48. τότε δη τότε προς βίαν αυτόν ἀποσπῶν διενοούμην ὁ ὁ ως 3ῆσθετο, δῆλος νκαταγελῶν και τον θεὸν προσβλέψας αικεν ρχίας, εἶπεν, πλα μόνα καὶ τριήρεις και τείχη καὶ στρατόπεδα ὁυνάμεις ἐναι και κρησφυγετα ταῖς ἀνθρωπίναις ψυχαῖς, πολαμβάνειν, τῆς ' ἐμῆς παρασκευῆς καταφρονεῖν. νου ἀν λέγξειαν Ἱλλυριοὶ καὶ Tριβαλλοὶ και Μακεδόνες 526εχυρωτέραν usλινόν ποτε τεῖχος ἡμῖν, o θεῖς ἀνεῖλεν
ἀπόρθητον iναι μεθ' η ἀν τῆς προνοίας ἀδεῶς μεν ἐπολιτευσάμην, ἀδεες δε μοι το κατὰ Μακεδόνων θάρσος, μήλησε δ' ουδεν ου Ευκτήμονος ου 'Αριστογεί-
418쪽
τονος, ου Πυθεου καὶ Καλλιμέδοντος ου Φιλίππου τότE. Ου τα νυν ρχίου. 49. αὐτ ειπων , η'9όσαγέ μοι την χεῖρα, φη ' το κατ' με γαρ υδεν παράνομον ὁ νεὼς πείσεται, το δε εο προσειπών κῶν ἔψομαι. κἀγὼ μεν ην επὶ της ελπίθος ταύτης, καὶ την χεῖρα τω στόματι προσαγαγόντος οὐθεν αλλ' η προσκυνειν πελάμβανον. AΝT. Tora τί ὁ ποτε m, Ao. Υστερον βασάνοις θεραπαίνης φωράσαμεν πάλαι φάρμακον αυτον τεταμιευσθαι λυσε φυχας ἀποσώματος ελευθερίαν κτώμενον Ου α Ουν φθασενυπερβὰς τον οὐδον οὐ νεώ, και προς με βλεψας, υγεδη τουτον, φη, προς Ῥυτίπατρον, ημοσθενην ὁ Ουκαξεις, ου μα του .... κἀμοὶ μεν φαίνετο προσθήσειντους εν αραθῶνι πεπτωκότας. 50. ὁ δε χαίρειν εἰπών 527 ἀπεπτη. 0sτό σοι το τελος es βασιλελ της Λημοσθένους πολιο9κίας κομίζειν χω.AΝT ZIημοσθενους γε και ταῆτα ῶ Ἀρχία βαβαῖ της ἀηττητου ψυχῆς και μακαριας, ῶς ἀνδρεῖον μεν αὐτωτο λημα, πολιτικη δε π0όνοια μετὰ χεῖρα το πιστον της ελευθερίας χειν. λλ' ὁ μεν οἴχεται βίον ξων τον εν μακάρων νήσοις ρώων λεγόμενον η τὰς ις ουρανο να υχαῖς νομιζομενας δούς, παθός τις δαίμων σόμενος ελευθερίου Λιός, το σῶμα δ' ημεῖς εις θηνας ἀποπεμψομεν , κάλλιον ανάθημα τῆ γῆ των ν Μαραθῶνι
419쪽
1. ΖΕΥΣ. Mqκετι τονθορυζετε, θεοί μηδε κατὰ γωνίας συστρεφόμενοι προς το ους ἀλλήλ0ις κοινολογεῖσθε, ἀγανακτουντες εἰ πολλοὶ νάξιοι uετέχουσιν ημῖν 28 του συμποσιου, αλλ' ἐπείπε ἀποδέδοται περι τούτωνεκκλησία, λεγέτω καστος ες το φανερον τα δοκουντά ἱκαὶ κατηγορείτω. πιυ δε κηρυττε, Ἀρμη, τ κήρυγμα
ΜΗΣ. Ἀκουε, σίγα τις ἀγορευειν βουλεται των τελείων θεῶν ἐς ξεστιν η δε σκεψις περὶ των μετοίκων καὶ ξενων.
ΖΕΥΣ. ο κηρυγμα ηδ εφίησιν ' στε υδεν μοὐδεήσει. 2. -ZM. ημὶ τοίνυν δεινὰ ποιεῖν ἐνίους μῶν, oi ου ἀπόχρη θεοῖς ε ανθρώπων αυτοῖς γεγενῆσθαι, ὰλλ' - ει μη και του ακολούθους καὶ θεράποντας αυτῶν ἰσοτίμους μῖν ἀποφανοῆσιν, οὐδεν μεγα οὐδε νεανικονοῖονται εἰργάσθαι ἀξιῶ δε, αεf. μετὰ παρρησίας μοι δουνα ειπε οὐδε γὰρ ἀνάλλως δυναίμην, αλλὰ πάντες με ἴσασιν ως ελεύθερός εἰμι την γλῶτταν καὶ οὐδεναν κατασιωπησαιμι των οὐ καλῶς γιγνομένων διελέγχω γὰρ παντα καὶ λέγω τὰ δοκοίντά μοι ς το φανερονουτε δεδιώς τινα ουτε ὐπ' αἰδοίς επικαλύπτων την γνώμμην' στε καὶ παχθης δοκῶ τοῖς πολλοῖς καὶ συκοφαντικος την φύσιν δημόσιός τις κατηγορος υπ' αὐτῶν επονομαζόμενος. πλην ἀλλ' ἐπείπερ ξεστι καὶ κεκηρυκται καὶ ου, αεs, δίδως μετ' εξουσίας ειπεῖν, οὐδε ὐπο- στειλάμενος ἐρῶ. i. πολλοι γάρ, φημί, οὐκ ἀγαπῶντες 529
420쪽
ὁτι αυτοὶ μετέχ0υσι των Γλυτῶν μιν ξυνεθρίων καὶ ε υ-χ0υνται ἐπ οης, καὶ ταὐτα θνητοὶ ξήμισείας οντες, ετικαὶ τους πη9ετας καὶ θιασώτας τους αυτῶν ἀνήγαγοὶ ε τον ουρανὰν καὶ παμενέγραψαν, καὶ νυν ἐπ σης διανομάς τε νεμονται καὶ θυσιῶν μετέχουσιν, ουὁ καταβαλόντες μῖν Ο μετοίκων.
θεοῖς πέφηνε τυν Πὰν και ὀ Σειληνὸν και Σατό-530 0υς, ἀγροίκους τινὰς καὶ αἰπόλους τους πολλούς, σκιρτητικοψ ἀνή=ρώπους και τὰς μορφὰς αλλοκότους, ῶν ὁμεν κέρατα ἔχων και Go εξ μισείας ς τ κάτω αἰγὶἐ0ικὰς καὶ γένειον βαθὴ καθειμέν0 0λίγον τράγου διαφέρων ἐστίν. ὁ δε φαλακρὸς γέρων σιμὰς την ρῖνα ἐπὶ ἴνου τα πολλὰ ὀχούμενος , Λυδὰς οὐτος , οι ὁ Σάτυρ0ιοξεις τα τα, και αὐτοὶ φαλακροί, κεὐάσται, i τοις
ἄρτι γεννηθεῖσιν ἐοίφοις τα κέρατα π0φύεται, Φρέγες τινες ὁντες ἔχουσι δε καὶ ουρὰς ἀπαντες. Oρῆτε λυς