장음표시 사용
431쪽
απόλλυνται διὰ ταυτα πολλοὶ καὶ ζητουντες καὶ δημιουργουντες δεινὰ πασχουσιν , αλλ οτι καὶ πολυμάχητά εστι καὶ επιβουλευετε ἀλλήλοις διαταsτα και φίλοις φίλοι καὶ πατράσι παῖδες καὶ γυναῖκες ἀνδράσιν. ουτως οἶμαι καὶ την ριφυλην θια τον 9υσον προδουναι τον ανδρα.J
9. και ταυτα μεντοι πάντα γίνεται, των τε ποικίλων ιμα
τίων ουδέν τι μῆλλον θάλπειν δυναμενων, ων δε χρυσορόφων οικιῶν ουδέν τι μῆλλον σκεπουσῶν, των δε ἐκπωμάτων των αργυρῶν Ουκώφελούντων τον πότον οὐδετῶν χρυσῶν, ουδ cis τῶν ἐλεφαντίνων κλινῶν τον πνον ηδίω παρεχομένων, ἀλλ' οψει πολλάκις ἐπι της ἐλεφαντίνης κλίνης και τῶν πολυτελῶν στ0ωμάτων τους εὐδαίμονας πνου λαχεῖν ου δυναμένους. τι μενσα αἱ παντοδαπαι περ τα βρώματα πραγματεῖαι τρέφουσι μεν ουδεν ἀλλον λυμαίνονται δε α σώματα και τοῖς σώμασι
νόσους εμποιοfσι, τί δει λέγειν 10. τί δε καὶ λέγειν ἀσα τῶν ἀφροδισίων νεκα πράγματα ποιοίσί τε καὶ πάσχουσιν οἱ ανθ ρωπδι καίτοι ράδιον θεραπεύειν ταύτην την ἐπιθυμίαν ει μη τις ἐθέλοι τρυφῶν και os o b εἰς ταώτην η μανία καὶ διαφθορὰ φαίνεται τοι ἀνθρώποις ἀρκεῖν ἀλλ' ηδ καὶ τῶν οντων την χρῆσιν ἀνα-οτρέφουσιν ἐκάστω χρώμενοι προς ο μη πέφυκεν , ῶσπερει τις αν θ' αμάξης ἐθέλοι τοὶ κλωρ καθάπερ ἀμάξη χρή
ΛΥΚ Kαι τίς sτος ΚΥΝ. 1μεῖς, οῖ τοῖς ἀνθρώποις ατεάποζυγίοις χρῆσθε κελεύετε δε αυτοὐς σπερ αμάξας τὰς κλίνας τοις τραχηλοις γειν αυτοὶ δ' ἄνω κατάκεισθε τρυφῶντες και ἐκεῖθεν σπερ νους νιοχεῖτε του ανθρώπους ταυτην, αλλὰ μη ταύτην τρέπεσθαι κελεύοντες ' καὶ οἱ ταυτα μάλιστα ποιοῆντες μάλιστα μακαρίζεσθε. 11. οἱ δε τοις
κ9έασι μη 90φὴ χρώμενοι μόνον αλλὰ καὶ βαφὰς μη-
432쪽
χανώμενοι δι' αυτῶν , οἱοί γέ εἰσιν οἱ την πορφυραν βάπτοντες, ουχὶ καὶ αὐτοὶ παρὰ φυσιν χρῶνται τοῖς του
APR. α ία δύναται γαρ βάπτειν, Ουκ ἐσθίεσθαι μόνον το της πορφυρας κ9ίας. ΚΥΝ. Ἀλλ' ο προ τοίτο γεγονεν ἐπεὶ και τω κρατηρ δυναι ἄν τις βιαζόμεν0ς σπερ χυτρα χ9ήσασθαι πλην υ π90ς Ofτο γεγονεν ἀλλα γὰρ πῶς ἀπα- σαν την Osτων τις κακοδαιμονίαν διεμεῖν δύναι ἄπι, τοσαυτη τίς ἐστι. οὐδέ οι, διότι μη 0sλομαι ταύτης μετέχειν, εὶ καλεῖς ζῶ δε καθάπερ o κόσμιος κεῖνος, ευωχούμενος τοι κατ' ἐμαυτὀν καὶ τοῖς υτελεστάτοις χ9ώμενος των δε ποικίλων και παντο θαπῶν Ουκ ἐφιέμενος. 12 κἄπειτα ει θηρίου βίον βραχέων δεόμενος καιολίγ0ις χρώμενος δοκῶ σοι ζην, κινδυνεύουσιν οἱ θεοὶ και τῶν δημίων ἐναι χείρονες κατά γε τον ον λόγον 'ofδενος γὰρ δέονται. να δε καταμάθηὶς ἀκμιβέστερον τοb 6 τε ολίγων και τυ πολλῶν δεῖσθαι ποῖο, τι κάτε9όν εστιν, ἐννόησον τι δέονται πλειόνων οἱ μεν παῖdες τῶν τελείων αἱ δε γυναῖκες τῶν ἀνδρῶν. οἱ δε νοσοὐντες τῶν υγιαινόντων , καθόλου δε πανταχοί το χεῖρον os με - τονος πλειόνων δεῖται διὰ ofτο θεοὶ μεν οὐθενός, οἱ δε ἐγγιστα θεοῖς ἐλαχίστων δέονται. 13. η νομίζεις τον Ηρακλέα τον πάντων ἀνθρώπων αριστον, θεων ὁ ἄνδρα καὶ θε0ν ρθῶς νομισθέντα, διὰ κακοδαιμονίαν περινοστεῖν γυμνὰν δέρμα μόνον εχοντα και μηδενὸς τῶναυτῶν ἡμῖν δεόμενον ὰλλ' ο κακοδαίμων ν κεῖνος,
, καὶ τῶν ἄλλων ἀπήμυνε τὰ κακά, οὐθ' res πένης, ἷς γης και θαλάττης 9χε ἐφ τι γὰρ ν ὁρμησειεν,
απανταχοὐ πάντων ἐκράτει καὶ οὐδενὶ τῶν τότε ἐνέτυχενομοίω οὐδε κρείττονι αυτos, μέχριπερ ξ νθ 0ώπων ἀπηλπεν. - δοκεῖς στρωμάτων καὶ ποδημάτων από-
433쪽
εἰπεῖν. αλ εγκρατὴς καὶ καρτερικος ν καὶ ματεῖν ηθελε καὶ τρυφῶν υκ βουλετο ὁ δε Θησευς τουτου μαθητὴς υ βασιλευς μεναν πάντων Ἀθηναίων, υιος δε Ποσειδῶνος, ῶς φασιν, ἄμιστος δε των καθ' αὐτόν; 14 ἀλλ' μως κἀκεῖνος θελεν ανυπόδητος ἐναι καὶ γυμνος βαδίζειν καὶ πώγωνα καὶ κόμην χειν μεσκεν αὐτῶ , καὶ ου ἐκείνω μόr/ω, ἀλλα καὶ πῆσι τοι παλαιοις ἐρεσκε μ ἀμείν0υς γαρ σαν et μῶν, καὶ Ου αν πέμει- Τναν οὐδὲ εις αυτῶν οὐδεν μῆλλονή των λεόντων τις ξυ- ρώμενος et γρμητα γα και λειότητα σαρκὸς γυναι ι πρέπειν γοῆντο, αὐτοὶ δ' σπεμ σαν, καὶ φαίνεσθαι ἄνδρες ῆθελ0ν και τον πώγωνα κόσμον ανδρῖς νόμιζονῶσπε καιίππων χαίτην καὶ λεόντων γένεια, ἶς ὁ θεῖς
ἀγλαῖα και κόσμου χάριν προσεθηκε τινα ουτωσὶ δεκα τοι ἀνδράσι τον πώγωνα προσεθηκεν. κείνους Osνεγὼ ζηλῶ τους παλαιοὐ και κείνους μιμείσθαι βούλομαι, τ0υς δε νυν ου ζηλῶ της θαυμαστῆς ταύτης ευθαι-μ0νίας ς εχουσι πεμ τραπεζα καὶ σθῆτας καὶ λεαίνοντες καὶ φιλούμενοι πὰν os σώματ0ς με90ς καὶ μηδε τωναπ090 των μηδεν, ' πεφυκεν εχειν ἐῶντες. 15. εἴχομαι δε μοι τους μεν πόδας πλῶν ιππείων οὐθεν διαφε-9ειν, σπερ φασὶ τοῖς χείρων0ς, αὐτὰς δε μὴ δεῖσθαι
αργύρ0υ μὴ δεηθείην μὴ οὐν εγι μήτε των μῶν φλλων μηδείς πάντα γὰ9 τα κακὰ τοι ἀνθρώποις της
επιβουλα καὶ σφαγαί ταυτὶ πάντα πηγὴν ἔχει τὴν ἐπιθυμίαν οὐ πλείονος ἀλλ' ἐμῶν αὐτη ἀπείη, καὶ πλἴo 5 8
434쪽
νεξίας μήποτε ὀρεχθείην, μειονεκτῶν δ' ἀνέχεσπα δυναίμην. 16. τοιαυτά σοι τά γε μέτερα, πολυ δήπου διά
φωνα τοις των πολλῶν βουλημασι και θαυμαστόν ουδέν εἰ- σχήματι διαφέρομεν αυτῶν, πότε καὶ τῆπροαιρέσει τοσ0sτον διαφέρομεν θαυμάζω δέ σου πῶς ποτε κιθαρωδos μέν τινα νομίζεις στολην και σχημα καὶ
αὐλητοί νὴ Βία γε σχημα και στολὴν τραγωδοὐ ἀνδρος ὁ ἀγαθου σχλὶμ καὶ στολην fκέτι νομίζεις, αλλὰ την
αυτην αυτον Oi ει δεῖν χειν τοι πολλοῖς, και αὐτα των
πολλῶν κακῶν οντων. ει με δει ἐνος ἰδίου σχηματος τοῖς ἀγαθοῖς, τί πρέποι αν μὰλλον η τοὐθ' περ ναιδέστατον τοῖς ἀκολάστοις ἐστὶ και περ απεύξαιντ ανοίτοι μάλιστα χειν 17. οὐκ0fν το γε ἐμῖν σχημα τοι οὐ-
τόν ἐστιν αυχμηρον εἰναι, λάσιον ἐναι, τ9ίβωνα ἔχειν,κ0μὰν , νυποδητεῖν , O δ' μέτερον δμοιον τω τῶν κιναίδων, και διακρίνειν fis εις αν ἔχοι ου η χρόα τῶν ιματίων, οὐ τη μαλακότητι. O τω πλήθει τῶν χιτω-b 9 νίσκων. υ τοι ἀμφιάσμασιν, οὐχ ποδημασιν, os κατασκευ τριχῶν, οὐκ ὁμὴ και γα ἀπόζετε δη παραπλησιον ἐκείνοις ot εὐδαιμονέστατοι OsTO μάλιστα καλτοι τί αὐδω τις ν δρὰς την αὐτην τοῖς κιναίδοις οδμηνεχοντος τοιγαροὐν τους μεν πόνους foενἈκείνων μῆλ-
λον ἀνέχεσθε, τὰς δε δονὰς οὐδεν κείνων ττοπι καὶτ9έφεσθε τοι αὐτοῖς και κοιμῆσθε μοίως καὶ βαδίζετε. μὰλλον δε βαδίζειν οὐκ ἐθέλετε φέρεσθαι ὁ ε σπερ τὰ φορτία ι μευ ὐπ'Ἀνθρώπων, οι δε πῖ κτηνῶν ἐμε δεοι πόδες φέρουσιν ὁποιπε αν δέωμαι κἀγὼ μεν κανὸς κροι θους νέχεσθαι και θάλπος φέρειν καὶ τοι τῶν θεῶν εργοι μη δυσχεραίνειν, διοτι ἄθλιός ίμι, με d διὰ την εὐδαιμονίαν οὐδενὶ τῶν γινομένων ἀρέσκεσθε καὶ πάντα μέμφεσθε καὶ τὰ μεν παρόντα φέρειν οὐκ ἐθέλετε, τῶν δε ἀπόντων ἐφίεσθε, χειμῶνος μεν εὐχόμενοι
435쪽
θερος, θερους ε χειμῶνα, και καύματος μεν ρῖγος, λγους δε καυμα καθάπερ οἱ νοσουντες δυσάρεστοι καὶ μεμψίμοιροι ὁντες αιτία δε κείνοις μεν η νόσος, μῖν δε ὁ τρόπος. 18. καπειτα δε ημὰς μετατίθεσθαι και επανορθουν τα μετερα ἀξιουτε, κακῶς βουλευομενων πολ- 50λάκις περὶ ων πράττομεν αυτοὶ ἀσκεπτοι ὁντες περι των δίων και μηδεν αυτῶν κρίσει και λογισμῶ ποιουντες, ἀλλ' εθει και επιθυμία τοιγαροίν οὐδεν μεις διαφερετε τῶν πο χειμάρρου φερομένων ' κεινοι τε γάρ, ὁπου αν i, το ρείμα, κεῖ φωονται, καὶ ἡμεῖς που αν αἱ ἐπιθυμίαι πάσχετε δε παραπλησιόν τι ο φασί τινα παθεῖν
ἐφ' ππον ἀναβάντα μαινόμενον αμπάσας γὰ9 αύτον εφερεν αρα Ἱππος ὁ δε οὐκέτι καταβῆναι οὐ ππου θέοντος ἐδύνατο καί τις ἀπαντησας ρώτησεν sτον ποίαν ἄπεισιν ὁ δε ἐπεν Ποπου αν τούτω δοκύ, δει
τἀληθες θελοντες λέγειν ερεῖτε απλῶς μέν, ὁποιπερ ανταῖς ἐπιθυμίαις δοκη, κατὰ μέρος δέ, οποιπερ αν τῆ ηδον Πδοκη, ποτε δέ, που τύ δόξs, ποτε δε αυ, τύ φιλοκερδία ποτε δε ὁ θυμός, ποτε δε ο φόβος ποτε δε ἀλλο τι τοιοsτ0ν μῆς ἐκφέρειν δύναται os γὰρ ἐφ' υός, ἀλλ' ἐπι πολλῶν ἡμεῖς γείππων βεβηκότες ἄλλοτε ἄλλων, και
μαινομένων πάντων, φέρεσθε τοιγαροον ἐκφέρουσιν suse εις βάραθρα και κρημνούς. στε δ' οὐδαμῶς πρὶν πεσεῖν ὁτι πεσεῖσθαι μέλλετε. 19. ὁ δε τρίβων οὐτος , οὐ καταγελατε, και η κόμη και το σχημα τοὐμον τηλικαύτην χει δύναμιν, στε παρέχειν μοι ζην ἐφ' ησυχίας καὶ πράττοντι o τι βούλομαι καὶ συνόντι ις βούλομαι τῶν γὰρ ἀμαθῶν ἀνθρώπων καὶ παιδεύτων οὐδεὶς αν ἐθέλοι μοι προσιέναι διὰ το σχημα , οι ὁ μαλακοὶ και πάνυ
πόρρωθεν κτρέπονται προσίασι δε ι κομηνότατοι και 551επιεικέστατοι και ἀρετης επιθυμοίντες. οὐτοι μάλιστά LUCIAN. III. 26
436쪽
μοι προσίασι τοῖς γα τοιουτοις εγὼ χαίρω ξυνών. θύ 0ας δε των καλουμένων ευδαιμόνων υ θεραπευω, τους ὁ χρυσ0s στεφάν0υς καὶ την πορφύραν sφον νομίζω καὶ των ἀνθρώπων καταγελῶ. 20. ναχε μάθρ περὶ του σχηματος, γου ἀνδράσι μόνον ἀγαθοῖς, ἀλλα καὶ θεοίς πρέποντος ἔπειτα καταγελὰς αυτοί σκέψαι τα αγάλματα των θεῶν, πότερα G0ι δοκ06σιν ἔχειν μοίως μῖν ἐμοί; καὶ, μόνον γε των Ἐλλήνων, ἀλλα καὶ των βαρβάρων του ναοὐς επισκόπει πεμιιών, πότερον αὐτοὶJ οἱ θεοὶ κομῶσι καὶ γενεtῶσιν ως γλη καθάπερ υμεῖς ε ξυρημένοι πλάττονται και γράφονται. και μέντοι καὶ ἀχίτωνας φει τους πολλ0ὐ ῶσπερ ἐμέ. τί αν os ἐτιτολμφης περὶ τούτου του σχήματ0 λέγειν ς φαέλου, 0 πότε καὶ θεοῖς φαίνεται π9έπον;
Ao. οὐκ0ῆν καὶ ἔτερον φωρῆσαι δυνήση τοὐτοδρῶντα και ἐλέγξαι τον ἀρνούμενον; ΣΟΛ. Παντάπασί γε.
437쪽
ΣΟΛ. Πῶς γάρ,-0υ μηθεν λεγοντος; ΛΓK. γωμεν λέγω και σολοικίζω, συ δ' ora πρὶ τουτο δρῶντι ' ἐπεὶ o φελον καὶ νυν ἀκολουθῆσαι δυνήσri. 2. ΣΟΛ. Θαυμαστὰ λέγεις, εἰ μη δυνήσομαι καταμαθεῖν σολοικισμόν. Λ Καὶ πῶς αν δυναι τον ενα μαθεῖν τους τρεῖς
Λ πῖνας τρεῖς ΛΓK. χλους ἀρτιγενείους. ΣΟΛ. γωμεν σε παίζειν δοκῶ.ATK. Ἐγὼ δε σε ἀγνοεῖν τον ἀμαρτάνοντα εν τοῖς 555 λόγοις. ΣΟΛ. Καὶ πῶς αν τις μάθοι μηδενος εἰρημένους
ATK. Λέλεκται και σεσολοίκισται τετραπλύ, συ δ' υκ ἔγνως μέγα ουν ἀθλον κατέπραξας αν, εἴπερ γνως.
438쪽
ανθρωποι σολοικίζοντες λέγουσι. A . To γα νυν ρηθεν μικρόν τί σοι φαίνεται κακον εἰναι μως δε ἀκολούθησον αὐθις επεὶ Ουκ μαθες ἐκδραμόντα. ΣΟΛ. α Ους θ εοὐ OU εγωγε.
Are. Καὶ μην ει αὐτα ἀγνοήσομεν οὐδε γνωσόμεθα των ἐαυτῶν, πει καὶ τόδε σολοικι-εν απέφυγέ bω σε. μὴ τοίνυν ἔτι λέγειν, Di κανὸς εἰ καcιδεῖν τον GO-λοικίζοντα, καὶ αὐτ0ς μὴ G0λοικίζειν. 5. κἀγὼ μεν Osτως. Σωκράτης εἰ απὰ όψου, ω συνεγενόμηναν Αἰγύπτω, τα si αὐτα ἔλεγεν ἀνεπαχθῶς καὶ Ουκ λεγχε τον ἀμαοθ
439쪽
τάνOPτα προς μέντοι γε τον ἐρωτησαντα πηνίκα ἐξεισι 56'
εφη, βάρβαρ0 ῶν ἄλλ0 δε εἰπόντος, Ἀδεινά εστ με-
δυσης, μητρός, ειπεν. πῶς λεγεις ἐτερου δε κλε- 63 λογχότας, ιπλασιάζεις, ἔφη, τους ἐξειληχότας εἰπόντος δε τινος, Λημμα πάρεστιν αυτῶ, δια τῶν δυο μ, Ουκουν, φq, ληψεται, εἰ λῆμμα αυτ πάρεστιν ἐτερου 564δε εἰπόντος, Πρόσεισιν ὁ μεῖραξ ου ιος φίλος, πιειτα, ἐφη, λοιδ09εῖς φίλον ὁντα , προς δε τον εἰπόντα, Λεδίττομαι τον ἄνδρα καὶ φεύγω, Συ, ἔφη, καὶ ταν τινὰ ευλαβηθρς διώξρ. αλλου ειπόντος, πῶν φίλων ο 0 565ρυταιότατος, άριέν γε, ἐφη, τ της κ0ρυφῆς π0ιεῖν τι επάνω. καὶ ε ξορμῶ δε τινος εἰπόντ0ς, Καὶ τίς ἐστιν, εἶπεν, δν ξορμὰς ε ἐπιπολῆς δε τιν0ς εἰπόντος, Ἐκ τῆς 66 ἐπιπολῆς ἐπεν, ς εκ τῆς πιθάκνης. λέγοντος δε τινος Συνετάξατό μοι, Kαι λόχον δε ἔφη, Ξενοφῶν εἶπε συνετάξατο. ἄλλου δε εἰπόντος, Περιέστην αυτὴν ῶστε λα-
πεῖν, Θαυμαστόν, ἔφη, εἰ εις ών περιέστη τον ενα ἐτε-00υ δε λέγοντος, Συνεκρίνετο αυτῶ Ἀαὶ διεκρίνετο πάντως, iπεν. 6. εἰώθει δε καὶ προς τους σολοικίζοντας 567' ττικῶς παίζειν ἀνεπαχθῶς προς γουν Oν εἰπόντα,
Νῶ τουτο δοκεῖ Συ, ἐφ V, και νῶ Γν ἐρεῖς. bμαρτάνομεν. ἐτέρ0υ ὁ σπουδύ διηγουμένου τι τῶν ἐπιχωρίων και εἰπόντος υ δε τω μακλεῖ μιχθεισα Ου ἄρα, ἔφη, λυρακλῆς ἐμίχθη αυτ η; καρῆναι δε τινος εἰπόντος ς 568δέοιτο, T γάρ, ἔφη, σοὶ δεινὸν εἴργασται και ἄξιον ατι μία καὶ ζυγομαχεῖν δε τινος εἰπόντος, Πρ0 τον ἐχθρόν, εἰπε. ζυγομαχεῖς ἐτέρου δε εἰπόντος βασανίζεσθαι τον παῖδα αυτ νοσουντα, - τω, ἔφη, η τί βουλομένου 569
440쪽
του βασανίζ0ντος , προκόπτει δε τινος εἰπόντος εν τοῖς μαθήμασιν, Ἀδε Πλάτων, ἔφη, τουτο πιδιδόνια καλεῖ.ε00μενου δε τινος εἰ μελετήσει ο δεῖνα, Πῶς υν, ἔφη, 570 u ερωτῶν ει μελετησ0μαι, λεγεις τι ὁ δεῖνα T. ἀττικίζοντος δε τινος καὶ τεθνηξε ειπόντος επὶ του τρίτου, Βελτιον, φη, καὶ νταυθα μ αττικίζειν κατα9ώμενον. καὶ προς του ειπόντα δε στοχάζομαι αυτο επὶ του φεί-
δε τινος εἰπόντος και ἐτε90υ αφιστάνειν, Ἀμφω μεν, ἔφη, ου οἶθα προς ὁ τ0ν λεγοντα πλην ει μη , αυτα εφη, διπλὰ χαριζη καὶ χρῆσθαι δε τινος εἰπόντος, νευδαττι- κον, φη, το ρῆμα τῶ δε λέγοντι κτοτε, Καλόν, φη, 572 τ ειπεῖν ἐκπέρυσι, ὁ γα Πλάτων ε τότε λεγει τω δειδ0υ ἐπὶ του δέ χρωμενου τινός, Ἐτερα ἀνθ ἐτερων, ἔφη , σημαίνεις αντιλαμβάνομαι δε ἐπὶ του συνίημι λέγοντός τινος, θαυμάζειν ἐφ' πῶς ἀντιποιούμενος του 573 λέγ ir το φης μη ἀντιποιεῖσθαι βράδιον ὁ τινος ιπόντος Ου ἐστιν, ἔφη, ὁμοι0ν τω τάχιον. βαρεῖν δε τινος ειπόντος, Ου ἐστιν, ἔφη, το βαρυνειν ως νενόμικας. λέλογχα δε et ειληχα λέγοντ0ς υλιγον, ἔφη, καὶ παρ' 574 οἶς άμαρτάνεται. πτασθαι δε ἐπὶ του πέτεσθαι πολλῶν λεγόντων, οτι μεν απὸ της πτησεως το νομα, σαφῶς ἴσμεν περιστερὸν ὁ τινος εἰπόντος ως δη ττικόν, Καιτον φάττον ἐμουμεν, ἔφη. φακὸν δε τινος εἰπόντος θη-δοκέναι, Καὶ πῶς αν, ἔφη, φακόν τις φάγοι ταfτα μεντα Σωκράτεια.
8. Ἐπανιωμεν δε ει δοκεῖ, ἐπὶ την αμιλλαν των προτέρων λόγων κἀγὼ μεν καλῶ τους βελτίστους εἰναι ὁλους συ δε γνώsισον οἶμαι γαρ σε καν νῆν δυνήσεσθαι τοσούτων γε ἐπακουσαντα των εξῆς λεγομένων. 575 OA 1σως μεν ουδε νυν δυνήσομαί σου λέγοντος δμως εἰπε.