Opera omnia

101쪽

τοῖς στιν η του κρείττονος, γεμονία, οἷον, ταν τὸ δυο, το τε θυμικον καὶ το ἐπιθυμητικον, νιοχῶνταευ- του λογικου, τότε γίνεται δικαιοσυνη Λίκαιον

γὰρ, το μεν . κρεῖττψν ἄρχειν αεὶ καὶ πανταχου, τὸ δὲ χεῖρον μνεσθαὶ κρεῖττον μεν δη τὸ λογικον, Φρον de το επιθυμητικον κα θυμικόν πιτα ειεμπαλιν αφηνι η και αναχαιτίση ο θυμὸς και 54 πιθυμία, και τον νίοχόν, λέγω δὲ - χογισμον, P. 9 θών της νης κατασυρ και - vis, κάτερον δὲ πάθος λάβηται των νων, δικία κρατεῖ. Ἀναγ--κη γαρ καὶ πειρία καὶ κακία νιόχου τὰ πεζευ-- κρεηα κατὰ κρημνῶν φέρεσθαι καὶ βαράθρων, in ἐμπειρω καὶ Ψετ5 διασωζεσθαι. ii l. 4. Eri. και οἴτω ἴδωμεν - προκείμενον--π- όρμηνεύεται στόματος ἀλλοίωσις, τιλα δἐ ἀδίνουσα κω δῶ τούτων η φρόνησις ἐώφαίνεται. δὲ ἐν ' πολλοὶ φρόνιμον νομίζουσι τον ἀρετην λόγων σοφιστικῶν - δεπον. . ἐσηνεωσαι το νοηθεν, Μουσης, Ἀροφίλη, μεν αὐτον ἰδν, ρόνιμον δἐσω ιως. Ἐν ἀλλοιωσε γαρ του. στόματος το μὴ - - ερε νεοτι- λογολ η φρόνησις θεωρειμιοῦ 'Oπερ ην in ἐκ 'λμω τὸ φρονεῖν, αλλ' ἐν εργωθεωρεῖσθαι και σπουδαίαις πρό ξεσι κυκλον δε περιτίθησι καὶ ςανει τεῖχος τιλὰτ τη δινοοση η φρόνησις προς πολιορκίαν αυτης καὶ καθαψεσιν. φρο-

103쪽

εσοτι δὲ τούτων ποιειται μνημην, δι' ἐτέρων λη-ILMr, ταν ἐπὶ του ποδηρου φῆ, Ἀαὶ συνοφα- νasi ἐν αυτ λίθον τετράστιχον. σέθων στίχος ἔσται, σάρδων, τοπάζιον, καὶ σμάραγδος, ο στίχος

104쪽

-ηται, αιτιόν τινος, μακρὰν ἀφώπινα - πα- οπωρή, - καὶ μολογεῖν αυτω. καὶ γὰρ - τουτο τὸ ε ομολογεῖσθαι - ών, τι εργον ἐστενουχὶ τῆς φυχης ν λὰ - φαίνοντος αυτη μου δεπάριστοπι αυλος ἐν δ ο ἐξομολογουμενος Ιου- δας. ω δὲ ἐκ πόνου προ λη θότι 'I--αμ δεε καὶ λης σωματικης. Ἐπεὶ πῶς ἀναγνω ται κωρις ωμάτων ο σκηνης Πῶς δ ἀκου - των προτρεπτικῶν λόγων, χωρις ἀκοης Πῶς δε σιτίων πονῶν ἐφίξεται, δίχα γαστρος καὶ της περι αντην τερατουργίας Λιὰ τουτο λίθου ἀπεικάσθη. και ταχρώματα μέν τοι οιάφορα Tia ἐν re δωρολ- γητικῶ -κεία χροιὰ η του ἄνθρακος πεπυρω in γὰρ ν ευ ρπιτία θεου, καὶ μεθέει την νήφουσαν

μέθην. ω δε τι πονοεντι η του πρασίνου λα θοπι ἄκροι γὰρ ι εν ἀσκησει, δι τε τον τρυχοντα56 πόνον, καὶ δια δέος του μὴ τυχεῖν, ἴσως του κατ' P. eum τέλους.

f. n. I ξιον δὲ διαπορησαι, διὰ τι- μὸν δέο

τινας χώρας, καὶ ἀντικρυς εχει πολλάς. 'An οὐκεστι περ του ποταμου λόγος, αλλὰ περὶ ἐπανορθώσεως θους. εκτέον ουν τι η με φρόνησις καὶ ἀνδρία δύνανται τεῖχος καὶ κέκλον βαλέσθαι τὰ τῶν ἐναντίων κακιῶν, προσυνης τε καὶ δειλίας,

καὶ λεῖν αυτάς ἀσθενεῖς γὰρ κω μαλωτοι ἀμφ τεραι καὶ γὰρ ὁ φρων ἀληπτος του φρονίμω,

κα ὁ δειλος ωποπέπτωκε τω ἀνδρείου. Me --61φροσύνη δυνατε κυκλώσασθαι την επιθυμίαν κώΜ.ηδονηὐ χαλεπαὶ γὰρ αντίπαλοι καὶ λ αγαίρετοι. Ουχ ὁρας, τι καὶ οἱ ἐγκρατέστατοι ἀνάγκη τουθ - παραγίνονται ἐπὶ σιτία καὶ ποτὰ, da αἱ

105쪽

ore θαρωτέρας καὶ λικρινεστερα τετυχηκὼς --ως. m. o ῶν - καθαρον - λαμβάνει τε ' πιὸς, - εῶν. εκτὸς εαυτου βαίνειν, και λαβὼν τι- θησιν ἐν ταῖς ερριζωμεναι κω μυστανούσαις ἀρ-

106쪽

του πλαστο ἀνθρωπου παραστησαι - ονομα --

θεὶς τοῖς αλλοις - ονοματα ου ἐπιτέ κε καὶ ἐαν-

-χης την -σίαν - Ισασι, πῶς ἀν περὶ της - ολων ,πης ἀκριβώσαιεν ' Η γὰρ των λεο- κῆ θεός ἐστι κατὰ ννοιαν. s. m. Eiκοτως - ο Ἀδὰμ τουτέστιν ὁ νους, τὰ ἄλλα νομάζων καὶ καταλαμβάνων,--τῶ νομα ου ἐπιτίθησιν, ὁτι αὐτον πνοε καὶ την δειν σιν 'H-λεται δὲ τουτω, αλλ' υχὶ τω κατ' εἰκόνα καὶ τὴν δειν γε νοτι Ἐκεῖνος ἐν γὰρ κώ δίχα προτροπης τὴν ἀρετην επι αντομαθῶς, οντος

δὲ ἄνευ διδασκαuας - αν φρονησεως ἐπιλάκοι. α ρει ει τρία ταυτα, πρό αξις, ἀπαγόρενσις, παραινεσις. N ἐν γὰρ ἀπαγόρευσις περ αμαρτημάτων γίνεται καὶ προς φαειον, ηυ πρωτα ς κατορθωμάτων, - ποραίνεσις προς τὸν μέσον, τον

107쪽

λετο, πάλιν - αμφότερα ν τὸν παρακούσαντα μωρηται δι' ων γὰρ προέτρεπε δυνάμεων, δια του-

των τον ἀπειθοωντα ποπέμπεται.

f. 31. ω δὲ παραινεῖ ταττά ἐστιν, vl - παντὸς ξύλω του ἐν τω παραδείσου βρώσει φαγμ' DΠροτρέπει την του ανθρωπον νυχην ἐν '

109쪽

ροειδει παρ ωση, πάντες οἱ τύποι προι χονται μ' νάμει. αποτελέσματι δἐ κρατεῖ ο εἷς χαραχθεις ἐν αὐ- εως - ἀπαλειφεναι φ' ἐτέρου κεργέστερον καὶ ἐκ λως μαλλον πικαράζαντος Κέω καὶ via οδια ρητέον. οτε ἐν τορωνει no παντὸς ξυλου ἐν τῶ no ραδεέσου ἐσθίειν, να προτρέπει ora Mἀπαγορε ει χρησθαι --κηρου καὶ καλου αἰτέω,

τρέφωθαι, πολλοῖς ὁ περιττου πανουργέας πέλ- σθαι ταυτηὶ γαρ μυρίοι χρῶνται Λευτερον, εἰς

ἀρετης ἀνάληψίν τε καὶ χρησιν, νος μόνου δεῖται,

- λογισμου. ου σῶμα ora οἷον - συνεργά προς τουτο, αλλα καὶ κωλυσιεργεῖ δεδον γαρ --φίας Iρρον osτ' ἔστιν, αλλοτριοsσθαι προς - σαμα καὶ τὰς ἐπιθυμίας αυτου εἰς δὲ ἀπόλαυσιν κέας , ου μόνον δει πως χειν τον νουν, ἀλλα κώτην αἴσθησιν καὶ τον λόγον καὶ - σῶμα. 'O γυρφαυλος δεῖται τουτων πάντων προς ἐκπληρωσιντης δίας κακίας. Ἐπεὶ πῶς ἐκλαλησε μυστηρια, φωνητηριον ου εχων οργανον Πῶς δε ταῖς ἡδοναῖς χρησεται, γαστρος - τῶν αἰσθητηρίων στωρουμενος Λεόντως ουν εν με τω λογισμου διαλέγεται περὶ κτησεως ρετης μόνου γὰρ , ως φην,εμὶν αυτου χρεία προς την ἀνάληψιν αυτης Περὶ δ κακίας πλείοσι, φυχη, λόγω, αἰσθήσεσι -- τος ' χια πάντων γαρ τούτων ἐμφαίνεται.

110쪽

ο' οἷον vae ἀποθη σκωσιν, αλλὰ καὶ πωδοποιουν- ται, καὶ ἐτέροις του ζῆν αἴτιοι καθίστανται Trou λεκτέον 'in δατος ἐστι θάνατος, o μἐν ἀ-65θρώπου, ο δ φυχης διος. - ἐν-ουν ανθρώπου,-Μχωρισμός ἐστι πη απὸ σωματος, --πης θ P. νατος ἀμενης ἐν φθορά ἐστι, κακέας δὲ ἀνάληψις.

Παρ' 3 καί φησιν - α θα-ν αυτο μόνον, ἀλλὰ Φανάτω ἀποθανεῖν, ' δηλῶν o τον κοινον, αλλὰ τον διον και κατ' ἐξοκρον θάνατον, ς - φυχης ἐντυμβσομένης πάθεσι καὶ κακίαις πάσαις καὶ σχεδον ουτος ο θάνατος μάχεται ἐπιέν- κωῖνος μἐν γαρ διάκρισίς ἐστι των συγκριθέντων, σώματος τε καὶ φορος ουτος δὲ - ἐ--μν, συνοδ' ἀμφοῖν, κρει --τος μἐν Ου χείρονος, σώματος κρατοτμένου ἐτον κρεωτονος, της σης. -- δ' ἀνθον λέγη θανάτω ἀποθανεῖν, ' παρατηρει τι/άνατον τον ἐπὶ τιμωρία λαρ βάνει, ο τον φύσει γινόμενον Φύσει μιν υν ἐστι, καθ' o χωρίζεται - Ἀπε σώματος ora ἐπι τιμωρία συνίσταται, ταν η πη πον