Opera omnia

71쪽

παρει ληλυθότος, ταῖς φαντασίαις των σωμάτων και

ανάτων ἀκραιφνεστάταις χρώμενος, ευθυβόλους ἐπομῖτο τὰς κλησεις, εν μαλα στοχαζόμενος των δηλουμένων, ως αμα εχ εα τε καὶ νοηθ' αι τὰς φύσεις αυτῶν. υτω μὲν ἐν απασι τοῖς καλοῖς αιφερεν, - ως ἐπ αυτ το πέρας φθάνε της ἀνθ ρωπίνης ευδαιμονίας. l. 53. Ἐπεὶ δὲ Ουδεν των ἐν Πνεσε βεβαιον, τροπὰς δ καὶ μεταβολὰς αναγκαίας τα θνητὰ δε--χεται, ἐχρην και τον πρῶτον ανθρωπον ἀπολαυσα τινος κακοπραγίας. ν δ της παιτίου λης-- γίνεται πνη Μέχοι μἐν γαρ ει ην, μοιουτοτῶ κατὰ την γένεσιν κοσμω και θ ή, και της κα- τερου φύσεως ἀπεμάττετο τη Uran τους χαρακτηρας,35o πάντκις, ἀλλ' ο υς χωρησαι δυνατον θνη ν σέ-Ρ. στασιν Ἐπεὶ δε ἐπλάσθη και γυνὴ, θεασαμενος

ἀδελφον εῖδος, καὶ στπεν μορφην, νησμένισε τηθέρ, καὶ προςιὼν σπάζετο ouδἐν ἐκείνο, προσλεπουσα ζωον ἐμφερεστερον αντη γύννυταί- αι ἀντιπρο θέγγεται με αἰδοτς. ρως δ' ἐπιγενομενος, καθάπερ ενος ζώου διττὰ τμηματα

διεστηκοτα συναγαγὼν εις ταυτον ἁρμοττεται, πόθον ενιδρυσάμενος κατερ της προς θάτερον κον-

νωνίας εἰς την του μοίου γένεσιν δὲ πόθος ἔτος και η των σωμάτων δονὴν ἐγέννησεν, τις 3τωτὸν δικημάτων καὶ παρανομημάτων ρκὴ, 'Μ.- παλλάττονται τον θνητὸν και κακοδαίμονα βίον ἀντ αθανάτου καὶ ευδαίμονος. i

72쪽

μηπω διαπλασθείσης γυναικος, φυτευθανα λόγος ω παραδεισον πο Mos, τοῖς παρ' inis oω- οςεοικότα. ων ἐν γάρ ἐστιν φυχος η τλη, παντοίων δένδρων κατάπλεως, των ἐν ἀειθαλων προς την φεως ἀδιάστατον δονην, των δὲ ταῖς ἐαριναῖς ραις βώντων - βλαστανόντων, κώ- μεν μερον καρπον ἀνθρώποις φερόντων, -

πρὸς ἀνακροαίαν μόνον χρησιν τροφης, ἀλλα καὶ προς περιττην ἀπόλαυσιν αβροδιαίτου βίου, τὸν δὲ ἀν μερον, ς ναγκαίως ο ηρίοις ἀπενεμηθην. Κατα δὸτον θεῖον παρμδεισον εμ υχα παὶ λογικὰ τὰ in απάντ' εῖναι συμβέβηκε, καρπον φέροντα τὰς ἀρετὰς, καὶ προςέτι την ἀδιάφθορον συνεσιν καὶ Πωorean η γνωρίζεται τὸ αἰσχρὰ καὶ καλὰ λην τε μοσον καὶ ἀφθαρουίαν, καὶ πμ ε τι τούτοις μοιοτροπον. εια δέ μοι δοκε συμβολικῶς ἄλλον η κυρίως φιλοσοφεῖσθαι ' δενδρα γὰρ ἐπὶ γης υτε πέφηνέ χαυπρότερον, υτ αυθις εἰκος φανεῖσθαι, λης ν συνέσεως. λλ ως εοικεν αἰνίττεται, διὰ μεν - παρεκδείσου - της ψ ης γεμονικον, περ ἐστὶ κατάπλεων, οἷα φυτῶν, μυρίων - δοξῶπι διὰ διτου δένδρου της λης την μεγίστην των ρετῶν, θεοσέβειαν, δι' ης ἀθανατίζεται η ψυχη διὰ διτο τῶν καλῶν καὶ πονηρῶν γνωστικον, φρόνησι την μέσην η διακρινεται τὰ ἐναντία φυσει. f. 55. ωέμενος ουν του ὀρους τουτους ἐν ψυχῆ, καθάπερ δικαστης ἐσκόπει προς πότερον ἐπικλινῶς ἔξει. N δἐ εῖδε μουσαν ἐν προς πανουργίαν, ὁσιότητος δὲ καὶ εοσεβείας λιγωροτσαν, ἐξ ων μάνατος ζωὴ ἐπιγίνεται, προεβάλετο κατ' εἰκος κώψυγάδευσεν ἐκ του παραδείσου ' μηδ' ἐλπίδα της ει ψις ἐπανόμου ἰατα κά ἀθεράπευτα πλημμ- λούση ψυχη παραπων ' ἐπεὶ καὶ Ἀη απάνης προ-36

73쪽

m ενὸς ἔργετον, φις, ἀνθρώπου φωνην προ αεσθαι Καί ποτε προ χθὼν τη του πρώτου -- τος ανδρος γοναικὶ, της βραδυτητος καὶ της ἄγαν ἀλαβείας νειδίσαι, διότι δελει καὶ περτο μαε

πάγκαλον φθηναι καὶ, διστον ἀπολαυσθροα καρπον δρέπισθαι, προ δἐ καὶ ἀφελφώτατον, ω μνη παι γνωρίζειν ἀγαθά τε αυ και κακά. ην δ ἀνέζετάστως ἀπο γνωμης ἀβεβαίου κω ἀνιδρυτο συναι--38νέσασαν ἐμφαγειν του καρπου, καὶ τω ἀνδρὶ μετα- Μ. υναι - καὶ τουτ' ἐααπιναίως αμφοτέρους β κακίας καὶ ἄπλότητος θῶν, πανο σίαν μετέβαλεν, ἐφ' --ν πατέρα χαλεπήναντα -- η γαρ πραξις οργης ἄξω ἐπώ. παρέλθόντες το λης αθανάτου φυτον, τηνορσης --δεειαν, φ ης μὰκραίωνα και ευδαίμονα βίον ἐμναντο καρπουσθαι, τὸν ἐφημερον καὶ 'η-

τὸν - βίον, αλλὰ χρονον κακοδαιμονέας μεστον ει- λοντο -- κολάσεις ορίσαι κατ' αυτῶν τὰς προςηκουσας.

f. 56. Ἀστι δἐ ταῶτα οὐ πλάσματα μύθων,

οῖς τοποιητικον καὶ σοφιστικον χαίρει γένος αλλὰ όπον τόπων, ἐπ' ἀλληγορίαν παρακαλούντων, κα-- τὰς δι' πονοιῶν ποδόσεις. Ἐπομενος δέ τις Mκότι στοχασμῶ, 'σει προςηκόντως - ειρημέναν ιν δονης εἰναι συμβολον, τι πρῶτον μὲν πους

ἐστὶ πρηνης πεπτωκὼς ἐπὶ γαστερα δεύτερον διοτι γης βώλοις σιτω χρηται τρίτον i, τι τονιον πιφέρεται τοις δουσιν, ω τους δηχθέντας ἀναιρεῖν πέφυκεν Οἰδε- δἐ των λεχθέντων o φιλ δονος ἀμοιρεῖ Μόλις τε γὰρ την κεφαλην παίρει, βαρωνόμενος και καθελκόμενος, κτραχηλιζοτσης καὶ varia Διζούσης ν ἀκρασίας Σιτεῖταί τε - ουρα νιον τροφην, ' ν ορέγει τοῖς φιλοθεάμοσι δι λό-

νων καὶ δογμάτων σοφω την δ' ἀναδιδομένην ἐκνης κατὰ τὰς τηλοτ ωρας, - ης οἰνοφλυγίαι

- σφοφαγίαι και λαιμαργίαι, τὰς γαστρος ἐπιθυ--μεις προςαναρρηγνύοτσαι καὶ ἀναρριπίζουσαι καὶ δραποδίζουσας προς γαστρ μαργων συναύξουσι

74쪽

καὶ ἀναφρηγνυουσι τους πογαστρίους οἶστρους. - τοπονων τε γαρο καὶ ὁ ναρτυτῶν κάματον περιλι- νεέoum τις ἀπο των δυσμάτων κνίσσης ἐν κυκλω 'ην κεφαλην περιάγων μεταλαμβάνειν δητης θεας ορέγεται, και πότε πολυτελη τραπεζαν λά- σαιτο, ἐπφαλον αυτὸν Ἀλον ἐπι τὰ εὐτρεπισθέντωἐκχεῖται. πάντων ἀθρόον σπουδάζων ἐμφορεῖσθου,

NI.τρέα θανατῶδες φύσει και ἰοβολον, ατ πιφιν οὐκ ἐνδεχομενων δια την των ἐπειςιόντων ἐπιφοραν ηγίνεται πριν ἐξικμασθηναι καὶ τα πρότερα - νει ἀνθρώπειον οφις λέγεται ραεσθαι, διότι μτρασις περμάχοις και προαγωνισταῖς δονη χρηται τηνἐπιμέλειαν αυτης νειληφοσιν, οῖ τολμῶσιν ἀναδιδ σπειν, τι το πάντων κράτος ἀνηπται μικρῶν τε καὶ μεγάλων ουδενος πέξηρημένου το παράπαν. f. 57. Ἀλλ' ω τε πρῶται του φρενος προς το - συνοδοι ξεναγον εχουσιν δονην, αι τε σπορα καὶ γενέσεις δια τοττης συνίστανται Tά τε γεννώμενο- ἀδενὶ πρῶ- οἶκειουσθαι πέφωκεν η ταύτη, χαίροντα ἐν δονη, την δὲ ἐναντίαν ἀλγηδόνα μαεραίνοντα Παρο καὶ ἀποκλαίεται - βρέφος ἀπο- κυηθεν, ἀλγησαν, ως ἔοικε, τη περιφυζει - γαρ

θ:ερμοτάτου καὶ πωρωδεστάτου χωρίου του κατα την

μητραν, ω πολὸν χρόνον ἐνδιητήθη, προελθὸν ἐζα- πιναίως εἰς αέρα, ψυχρον καὶ συνηθη τόπον, πληχθη, καὶ της δύνης καὶ του δυπεραένειν αλγηδόνι. τὰ κλαύματα δεθμα παρέχει ἐναρρέστατον Σπωδει τε γαρ φασὶ, παν ζῶον, ως ἐπὶ ἀναγκαιότατον καὶ

συνεκτικωτατον τέλος, δονην, και μάλιστα ἄνθραμ

75쪽

πος. μἐν γαρ διὰ γευθεως μονον καὶ τῶν γε- mrικῶν ἐφώται ταυτης ' ανθρωπος καὶ δια των α λων αἰσθYησεων, οσα θεάματα ἀκουσματα τέρψιν δυ- ναται παρασχεῖν δῶ καὶ oφθαλμοῖς μεταδιώκων Ἀθεται M. καὶ προς επαινον - πάθους αλλα παμπληθη, καὶ ως ἐστιν οἰκειότατον καὶ συγγενέστατον ζώοις. f. 58. Ἀποκρη δε δείγματος νεκα καὶ τα νυν ειρημένα, ων χάριν ανθρωπίνην φωνην ἔδου ὁ οφις ποσίεσθαι. in μοι δοκεῖ καὶ ἐν τοι κατὰ μερος νομοις, ους περὶ ζώων γραφεν, τε χρη προςφερε- σθαι, καὶ - εναντίον, ἐπαινεσαι μάλισνα τον οφιομάκην ἐπικαλουμενον Ἐρπετον δέ ἐστιν αὐτανωτέρω σχίλη των ποδων, οἷς - γης πέφυκε πηδαν καὶ μεμωρον αἰψεσθαι, καθάπερ το των

ἀκρόδων γένος. O γαρ φιομάχης τειν αλλο συμβολικῶς ἐγκράτεια εἶναί μοι δοκεῖ, μάχην --θαίρετόν καὶ πολεμον σπονδο εκφέρουσα προεἀκρασίαν καὶ μνην Μ με γαρ ἀτέλειαν καὶ λινοδείαν, καὶ ο ν ἀναγκαῖον, φιλαυστηρ καὶ σεμνωβίω, διαφερόντως ἀσπάζεται νει πολυεργίαν καὶ38

πολυτέλειαν, α χλιδης καὶ σφεως αἴτια γινεται τῆ q. η τε καὶ του σώματι, σι' ων την παίτιον καὶ θανάτου χαλεπωτέραν λην παρω τοῖς ευφρονουσι σομβέβηκε γίνεσθαι.

4 ποναικὶ καὶ δια ταυτης ἐκείνω πάνν προςφυῶς καὶ

Μώθωβόλως. is γὰρ ανδρος ἐν χει λογον ονους, γουναικος ει αἴσθησις. Hδον ὁ προτέραις

ἐντυγχάνει καὶ ἐνομιλεῖ ταῖς αἰσθησεσι, δι' ων καὶ τον γεμόνα - φενακίζει Ἐπειδαν γαρ κάστητων αωθησεων τοι φίλτροις αυτης παχθη, μι- ρουσα τοις προτεινομένοις, - ἐπι χρωμάτων ἐν

76쪽

δεζάμεναι τα δῶρα θεραπαινίδων τρόπον ρος -

ρουσα οἷ δωποτη, του λογ'μω, παράκλητον πα- γόιμναι πειθὼ πιρὶ - μηδὸν ἀπώσασθαι - παν- ραπαν Ῥυι αυτίκα δελεασθεὶς, πηκάος ἀνθ' - όνος, καὶ δουλος ἀντὶ δεσπότου, καὶ ἄντὶ πολίτου ρογας, καὶ θνητὸς ἀντ' ἀθανάτω γίνεται Συνόλως γαρ υκ πνοητέον, ὁτι οἷ ἔταιρὶς κω μάχλος ουσα δον γλίχετυι ρος ἐρα-- κα μαστροπους ναζητεῖ, ' ων τουτάν ἀγκιστρώσεται. Μαστροπιωουσι ει αυτη κά προ νομι τὸν ἐρωτω αἰσθήσεις, ας δελεάσασα ραδίως πηγάγετο τον -- -- φανέντα ἐκπος ἴ- κομίζουσαι, δια γαιουσι καὶ ἐαιδείκνυνται - τύπους κάστων, ἐνσφραγιζόμεναι - μοιον πους κηρω γαρ ἐοικὼς δέκα τὰς διὰ των αἰσθήσεων φαντασίας, αἷς - σωματα

καταλαμβάνει, δι' 'ου μ δυνάμενος, καθάπερη- εῖπον. f. m. Misi ἐπί ρα της δορος ευμ ηραντο οἱ πρότερον γενόμενοι δουλοι χαλεπου καὶ δωςιάτου πάθους π με γυνὴ σφοδρὰς νίας ἐνδεξαμένη, τὰς ἐν δῖσι, καὶ τὰς παρὰ τον uo βίον ὲπαλληλους λύπας, καὶ μάλιστα τὰς ἐπὶ τέκνοις γεννώμενοι καὶ τρεφομένοις, καὶ νοσωσι καὶ πιαί-ωσι, καὶ - -σι καὶ ἀτυχήσιν, εἰς ἀφαίρεσιν ἐλευθερίας καὶ την ἀπο - συνόντος ανδρὸς δεσποτείαν,ον τοῖς ἐπιτμμασι πειθαρχεῖν ναγκαιον. ἐἀνη ἐν μέρει πόνους καὶ ταλαιπωρίας καὶ συνεχεῖς ἔδρωτας, ἔνεκα ορι οὐ των ἀναγκαίων, καὶ -

ρησιν με των --ματων ἀναθῶν, περ ἐδιδάχθη φερεν η η δίκα γεωργικης επιστημης, 'ντων δε μετουσίαν κωμάτων - ζητησιν βίον καὶ τρο ς, ἡπ- - μὴ λιμω παραπολέσθαι. ψαι γὰρ ω 3s περ λιον καὶ σεληνην ἀεὶ φω ομιν, ἀπάξ κελευ-Ρ.

σθεντας ἄμα τη πρώτη γενέσει το παντὸς, καὶ 41 τὸ θεῖον πρόπαχμα διατηρειν, Ουδενὸς τέρον --

77쪽

δωται τὸν vis τροπον καὶ της γης την - θειαν καὶ καρποφόρον, νει τέχνης καὶ συμπράξεως νεπιπονων ἀνδρων, φέρειν α πολλην ἀφθονίαν

τα τὰς ἐτησίους ἄρας μνὶ δὲ αἱ αένναοι πηγαὶ - του θεου χαρίτων Min θησαν, τε 'ξατο κία τὰς ἀρετας παρευημερεῖν, να μη ς ἀναξίοις γνῶσιν. Ἐδει ἐν Ουν το ἀνθρώπων γένος, εἰ την αρμόττουσαν ἔμελλε δίκην πομένειν, φανι--αι διὰ την προς τον ἀεργέτην καὶ σωτηρ θεον ἀχαριστίαν. 'O δι τε την φύσιν λεως, οὶκτον λαβὼν μετρίασε την τιμωρίαν. ο ἐν γένος ἐάσας διαμένειν, τὰς δ τροφὰς -κέθ' oμοίως ἐξ ἐτοίμοοπαρασχὼν, ἴνα μη δυσὶ κακοῖς πω κὰ κόρω χρ μενοι, πλημμελῶσι καὶ ἡβρίζωσι. l. 61. οιουτος ρεν ο βίος των ἐν ρκ μεν

ἀκακία καὶ πλότητι χρωμένων' ἐθις δε κακίαν αντ αρετης προτιμώντων ων αβιον ἀπιχεσθαι. διὰδ της λεχθείσης κοσμοποιι α πολλὰ μεν κώ u.αἡμας ναδιδάσκει μέσης, πέντε δὲ τα κάλλιστα

και πάντων ριστα Πρῶτον ἐν, τι στι κώυπάρχει το θεῖον, δια τους δέους. ν οι μεν ἐνδοίασαν ἐπαμφοτερίσαντες περὶ της πάρ εω αυτου 'o δε τολμηρότεροι και κατεθρασυναντο, φάμενοι μηδ' χως ιναι, λέγεσθαι δε αττο μόνον προ αν- θρώπων πλάσμασι μυθικοῖς πισκιασάντων την ἀλη- θειαν Λεώτερον δε οτι θεος εἷς ἐστι, δια τους

την φαυλοτάτην των κακοπολιτειῶν πλοκρατείαν ἀπο γης εἰς Ουρανον μετοικίζοντες. ρίτον es, ςηδη Δεκται οτι γενητος ο κοσμος, δια του ok- μένους αυτον ἀγεννητον και ἔδων εῖναι, or πλεῖον Ουειν πονέμουσι Θεω. ἔταρτον i, τι καὶ εἷς

ἐστιν ο γεγονὼς κόσμος, ἐπειδὴ καὶ εἷς o δημιουρογος, ο Lζομοιώπας αττω κατὰ την μόνωσιν το εργον, πάση κατεχρησατο τη ουσία εἰς την του λου

γένεσιν πιλο γαρ οὐκ ἄν ν ει μη ἐξ ολων ἐπάγη

78쪽

καὶ συνέστη των μερων. Ela γὰρ οἱ πλεί- παρ- λαμβάνοντες κόσμοις εῖναι, οἱ δι καὶ ἀπείρους, απειροι

καὶ ανεπιστημονες αυτοὶ προς αληθειαν οντες, ων καλον ἐmιστημην ἔχειν. Iψon δε, τι καὶ προνοεῖ του κοσμου ο θεος. Ἐπιμελῶσθαι γαρ αε ηο πεποιηκος του γεγεννημένον, φύσεως νόμοις καὶ θεσμοῖς ἀναν-- 42καῖον, καθὼς καὶ γονεῖς τέκνων προμηθουνται P. Μ-δε ταντα μη κos μαλλον η διανοία προμαθὼν, καὶεν τῖν αντον φυχ' σφραγισάμενος, θαυμάσια NadπεDιμάχητα εἴδη, τι τε στι καὶ πάρχει θεὸς, ia