Opera omnia

121쪽

- Ους, φθείρεται σθησις. πιώμεν π καὶ θάτερον πῶς υπνω χρηται- νους Περιαναστάσης και ζωπυρηθείσης αισθησεως, ταν η φις γραφέω κ πλαστῶν εργα ευ δεδημιουργημένα καθορα, ου c. νους πρακτός ἐστι, νοητον πινοῶν τειν πώς ' αν η ἀκρη προ ni φωνῆς μμελεία, μναται νους λογίζεσθαί τι τῶν οἰκείων ουδαμῶς. και μηνπολο πλεον πρακτος γίνεται, ταν η ετσις ἐζανα-στασα, λάβρως εμπίμπληται τῶν γαστρος δονῶν. και--σῆς φοβηθεὶς, μη ποτε ο νον μη μόνον κοιμηθf, ἀλλα καὶ τελείως ἀποθάνη, φησὶν ἐν 2ετέριις, Ἀαι πάσσαλος ουται σοι επὶ της ζώνης 3 1.σου. και σται, ταν διακαθιζάνκὶς, οέξεις ἐν α τω και ἐπαγαγὼν καλυφεις την ἀσχημοσυνην σου,' Dπάσσαλον συμβολικῶς φώσκων τον ζορυσσοντα λόγον τα κεκρυμμενα τῶν πραγμάτων Κελε- δε αυ- τον φορωιν ἐπι του πάθως, ' ἀνεζῶσθαι χρη, καὶμ ἐων κεχαλασθαι καὶ ἀνεῖσθαι. ουτ δε πρακτέον, ταν o νους του τόνου τῶν νοητῶν ἀποστὰς, ῆκται προς τὰ πάθη και διακαθιζάνη, ἐνδιδερς- αγόμενος - της σωματικῆς ἀνάγκης καὶ - τως κει, τα εν ταῖς βροδιαέτοις συνουσίαις ἐπιλάθηται- νους αυτου, κρατηθεὶς τοῖς ἐπὶ τὰς δωνὰς γουσι, δεμυλώμεθα, καὶ ἀκατακαλυπτω τῆ ἀκαθαρσία χρ χεθα. Ea δε ο λόγος σχυση ἀνακαθαρα το παθος, ' πίνοντες με σκόμεθ αὐ-τε ἐσθίοντες ζωρί με διὰ κόρον, αλλὰ δίχα

του ληροῖ νηνάλια σιτουμεθα. Ουκουν o. τῶν uis σεων γρηγορσις πνος ἐστὶ νου η τε ἡ νουθρῆγορσις ἀπραξία τῶν αἰσθησόων καθάπερ καὶηλίου ανατείλαντος ἐν φανεῖς αἱ τῶν αλλων στέρων λάμψεις, καταδυναντο δ εκδηλοι ' λίου δητρόπον ο νους ἐγρηγορὼς ἐν ἐπισκιάζει ταις αἰσθησεσι, κοιμηθεὶς δὲ χυτος ἐζέλ- .

123쪽

ταυτης ποιώμεθα τὰς τῶν αἰσθητῶν ἀντιληφεις. P. ννησας ουν 'ν προτέραν την ab ἔξιν αἰωθησεν, ω κά - νου ἐγέννα, - - γα πολλαῖς δυ--μ- ηρεμούσαις αυτὸν κατεσκευα , - νυν -

παι τὸν κατ' ἐνέργειαν ποτελέσαι Ἀποτελεῖται - κατ' ἶνέργειαν, ἔ- η καθ' ἔξιν κινηθοισα τα -- Ἀθρι της σαρκος και των ωισθητικῶν an ειων. 'μπὲρ γα φυσις πο--ειται, κινηοέντος σπέρματος ουτέος και ἐνέργεια, κινηθείσης ζεως.

ρεῖται, ἐν δ τω πάσχειν η γυνη, ουτως ἐν με τῶδραν ο νους, εν ει τω πάσχειν γυναικος τρόπον -- σι ἐυτάζεται μαθεῖν δε ἐκ της ἐνεργείας δώδιον υ φις πάσχει υπὸ των κινουντων αυτην' τῶν του λευκου του μίλανος, τυι αλλων. o πάλιν - των φωνῶν, καὶ ετσις υπὸ τῶν χωλῶν διατίθεται, ἡπὸ τῶν τμῶν η σφρησις, πο

Num. 31, 26. I Gen. 2, 2.

124쪽

ε χε δυναμιν, και καθ' ιν ρεμοτσαν, νυν προ-

τέλεσμα κώ ἐνεργειαν γεγενημένην κά κινουμένην, θα-ύζει τε, και ναφθέπόται φάσκων, τὸ - Ιστιν ἀλλοτρία αυτου, αλλὰ σφόδρα οἰκεία. . os τάν ησιν oστουν κ των ἐμῶν στων ' τοὐτέστι, δυναμις ἐκ των ἐμῶν μνάμεων. En γα μνάμεως προ ἰσχυος νυν παρείληnται τὸ οστέον καὶ πάθος

δοκῶν. ' Gen. 2, 23. -

125쪽

νειαν , ἐν in καθ' ευν, ου εκ του ανδρος, τουτέστε του νου, λαμβάνετώε αλλὰ συν αυτ φυ- ται γωρ νους, καθάπερ δηλωσα, τε ἐγεννατο, συν σα ιαῖς δυνάμεσι καὶ ζεσιν ἐγεννατο, λογικη,

-κεκη, φυτικη, ςτε και αἰσθητικῆ. Nisi κατ' ἐνέργειαν, ἐκ του νολ ει α της ἐν του καθ' υν-σης αισθησεως ἐτάθη IH γένηται ατ' ἐνέργειαν 'ἄπε ἐξ ivxo του νου γεγεννησθαι την λυτέραν καὶ κατα κίνησιν Μάται- δὐ νομίζων, προ τον.

126쪽

is ἐσται σὰρξ, ἀλλα ἀμφότερα νους. ἔτος μωδη -ιοῆτος, τὸ φιλοπαθές προκρίνων του φιλοθέον. Εστι δέ τις ἔτερος τὸ ἐναντίον εἰρημένος, ο Amr, δλέγων τω πατρὶ και η μητρί, Ο ἐώρακέ σε, α τοτ ἀδελφους τ ἐπέγνω, καὶ τους υἱους ἀπ πω ' Πατέρα καὶ μητέρα Ῥότος, τον τε νοων καὶ την του σώματος λην καταλείπει, ἐπι τοὐκληρον χειν τὸν ἔν θώκ κτριος γὰρ αδῶς κλημ

127쪽

ρον γεγυμνωμένος οντως. οἷον η του νηπίου παιδος - , ἀμέτοχος οἶσα κατέρου, ἀγαθου τε καὶ κα- κου ἀπημφωμαι - κάλύμματα καὶ γεγυμνωται. Tαντα γαρ ἐστιν ἐσθήματα φωχης, οἷς σκεπάζεται - συγκρυπιεται, της μὲν σποπιδαίας το αγαθον, 1 T

ινμxαι. Ἀπαξ μἐν ἔτε ατρεπτος διατελεῖ, καὶ πα-σων μεν ρημωται κακιῶν, πάντα δὲ τὰ πάθη, - μωίασται καὶ ἀποβέβληκε Λιὰ τουτο καὶ ω--ση χξω της παρεμβολης πηγνυμ την αντον σκηνὴν,

μακρὰν ἀπο της παρεμβολης, καὶ ἐκλη-- φ εαρ-

τωρίου. T-τ δ εστι τοιουτον πι φιλο--θεος φωκ ἐκωσα το σῶ ι καὶ τα τουτω φίλα, καὶ μακρὰν ζω φυγουσα ἀπο τούτων, πηξιν καὶ βεβαίον- σιν καὶ Iδρυσιν ἐν τοις τελείοις δρετης δογμασι χαμβάνει. 21. καὶ μαρτυρελα - θεου ,. τι φλῶν ἐDα ἐκληθη γὰρ σκηνη μαρτυρίου, ' φησί καὶ τον καλουντα παρεσιώπησεν, να συγκινηθεῖσα φνη σκέψηται, τίς ο μαρτνρων us φιλαρέτοις διανοίαις ἐστί. Gύτου χάριν o ἀρχιερευς μεῖς τὰ α ατων γόων Ῥω εχελεύσεται ἐν τω ποδηρει,'

128쪽

αλλὰ τον της δοξης καὶ φαντασίας σῆς χιτῶνα

Ἀβιοιδ'), οἱ ἐγγισαντες Θεω, και τον ἐν βροτον βίον καταλεπόντες, του - ἀθανάτου μεταλαχοντες, γυμνοὶ θεωρουνται της καινης ista θνητης δοκης. γαρ αν ἐν τοῖς χιτῶσιν αυτοῖς οι κομίζοντες ἐφερον, εἰ μη ἐγερομνωντο, πάντα δεσμὸν πάθους κώσωματικης νάγκης διαροηξαντες Λαχ η γυμνωσις αυτῶν και ἀσωματοτης ἀθέων ἐπει-- λογισμῶν κιβδηλευθη. υ γαρ πασι ἐπιτρεπτέον τὰ θεουκαβοραν ποήρητα, αλλὰ μονοις τοι δυναμένοις τὰ περιστελλειν και φυλάττειν. σι καὶ οι περὶ τοι m. σαδαι ora τοῖς ιδίοις χιτῶσιν, ἀλλα τοῖς των ἐκπυρωθέντων ἡ ἀναληφθιντων αδὰβ και 'Aβιοπιδ. ---δυσάμενοι γαρ τὰ πικαλυπτοντα πάντα την γυμνωσιν τω θεW προςηνεγκαν, τους δε χιτῶνας τοῖς περὶ IN M.σαει κατελιπον χιτῶνες δέ εω τὰ μέρη του λόγου, το λογικον ἐπεσκίαζε Καιυβραὰμ γυμνοπται, μνώουση, 'ελθε ἐκ της γης σου καὶ - της συγ

129쪽

φαυλος που ἐν γαρ κέχυται η κακία, του δὲ συνέσταλται. ι καὶ ἀνανήφει, τουτο δ' ειαι, μετανοεῖ, καὶ ωςm ἐκ νόσου καλαμβάνει Ἀκριβέστερον di το ἐν τευ οἴκω μνωθα την ἡμνωσιν ' θεασώμεθα. πειδὰν η φορο τραπεῖσα μονον ἐνοηθῆ etu τῶν ἀτόπων, καὶ μη ἐπιζέλθ37, ω ε αντο ἔργω χλειῶσαι, ἐν πω της φυχης χωρίω καὶ οἰκω

τι λογίσασθαι και μανυ τοι, ωςτε ἐργάσασθαι, κέχυται καὶ ς - ἐκτος το ἀδίκημα Παρο καὶ τωμνὰν καταρῶται, τι την της φυχης δεοπην ζωμπηγγειλε, τουτέστι καὶ εἰς τα ἐκτος δειν καὶ ἐπεζεκούσατο, προω ώς - κακω βουληματ κακον

οἴκω γένωνται πατρες, Ἀνδρος μιν ' ' ησυ -- ντων ων λογισμῶν, μηδἐ ἐπιδεμένων τῆ τροπῆ, αλλὰ περιαιρούντων τ αμάρτημα- ότε γαρ καὶ δεσπότης πάντων ε καθαριε αυτην. υχην ἐχηρας καὶ ἐκβεβλημένης ἀναφαίρετον ἐα. σα γαρα ευξηται,' φησὶ, κατὰ της φυχ' αντης, μενε -τηρο κατὰ λόγον. Hau πρ των ἐκτὸς ἐκβληθε oia λυθεν, - μη τρέπεσθαι μονον ἄλλὰ καὶ

130쪽

διὰ -τῶ ἀ--εσμάτων μαρτάνειν, ἀθεραπευτος μένει, ανδρείου τε λόγου μη μετασχουσα, καντης πατρος μDηγορίας στερηθεισα. Dis γύμνωσὰ ἐστιν η μεση, καθ' η o νους λογος ἐστι, μήτεαρετης πω μητε κακίας μετέχων Πεοι ταυτης ἐστὶν ' λόγος ης καὶ ο νηπιος κοινωνει, ω ε τ λεγομε-Μ--ν. ησαν οἱ δύο γυμνοὶ ο τε Ἀδὰμ καὶ η γυ-

αισθησις ησθάνετο, ἀλλ' ην ο μεν του νοόιν ρημος τε και γυμνος, - του αἰσθάνεσθαι. l. 17. Mυ σηπονοντο,3 πάλιν aωμεν. Dia κατὰ τον τόπον στίν αναισχυντία, αἰως, τογητε ἀναιθχυννεῖν μητε αὶδεῖσθαι Ἀναισχυν- 1099τία μεν ουν διον φαύλου, αιδῶς δὲ σπουδαίου, το P.M μη τε αἰδεῖσθαι f. τε ναισχυντεῖν του ἀκαταληπτως χοντος καὶ ἀσυγκαταθέτως, περὶ ου νυν ἐστιν λόγος. Ἀαρ μηδεπω κατάληψιν ἀγαθου κα- κου λαβων, υτε ἀναισχυντεῖν ουτε αἰδεῖσθαι δενα-ται. ης μεν ουν ἀναισχυντίας παραδείγματα, αἱ

αἰσχρὰ συσκιάζειν δέον, ἐπαυχῶν και σεμνυνόμενος - ἐπ αυτοῖς. εγεται καὶ ἐπὶ της Μαρίας, τε καταλαλεῖ atra παρορ αυτης πτυων εν--σεν το προ πον αυτῆς - ἐντραπησηται ε τὸ ημέρας; ''' 'Oντως γαρ αναίσχυντος καὶ θρασεῖα αἴσθησις, η ἐξουθενηθεῖσα - του θεου του πατρος παρὰ τον πιστον ἐν λω του οἴκω -την Αἰλόπι σαν την Ἀμετάβλητον καὶ κατακορ γνώμην, αντος, ο θ εο ηρμόσατο, τολμα καταλαλεῖν mis' καὶ κατηγορεῖν, ἐφ φ ωφειλεν ἐπαινήισθαι Tosτο γαρ ἐστιν ἐγκώμιον αυτο μέγιστον, τι - Αἰθιόπι - σαν λαβε, την ἀτρειτ ον καὶ πεπυρωμένην καὶ δ κροον φυσιν. απερ γὰρ ἐν φθαλμου - βλεπον μελαν στὶν, ουτως - ορατικον της ψυχης -λ