Opera omnia

113쪽

Argumentum.

114쪽

hu Porrigit, parare studeat ca et o .

- μόνον εἶναι τὸν οντα καλόν ἐστιν - ὁ γαρ πιρὶ μόνον αντον το καλόν, - ου δν ε' καλον, δεῖναι τον ανθρωπον μόνον To δι μόνον εῖναι τον θεὸν, ἔστι ἐν ἐκδεξασθαι καὶ ωτως, πιι τυ πρὸ γενέσεως ν τι - τε ετ οττε κόσμου γενομένου συντάττετεχέ τι αττῶ χρηρει γὰρ τεινος το παρά --παν. Ἀμείνων δε δε η κδοκή ο θεὸς μόνος ἐστι-ὶ ἔν ου πυγκριμα φυσις απλη' μῶν Myκαστος, ναὶ των αλλων σα γέγονε, πολλά οἷον ἐγὼ πολλά εἰμι φυχ', σῶμα καὶ φνχης, λογον, λογι-- κόπι πάλιν σωματος, θερμὸν φυχρον, βαρυ, κομ

115쪽

- ο θεὸς κατὰ τὸ λ καὶ την μονάδα ' μαλλον δικαὶ η μονὰς , κατὰ τον να χον - γαρ ἀριθμος νεώτερος κοσμου, ως καὶ χρόνος ο δὲ θεος 108s πρεσβύτερος κόσμου καὶ δημιουργός. P. l. 2. Οὐδένα δε ανο ρωπον καλόν ἐστιν Lua μόνον. σέο ' ανθρώπων γένη, τό τε κατὰ τηνώκόνα γεγονος, και το πεπλασμενον ἐκ ρος ἐφίεται γὰρ της εἰκόνος π α εἰκὼν του mos, αρχέτου-- αλλων ἐστί. α δἐ μίμημα ποθεῖ τοὐτ' ου- πέρ ἐστι μίμημα, καὶ μετ' κείνου τάττεται. υτεδ τψ κατ' εLονα ανθρώπω καλόν εστιν εῖναι μόνω, υτε τω πλαστῶ πολ μαλλον καλόν ἐστιν εῖναι μόνφ, ἀλλα καὶ δύνατον. και γὰρ αἰσθησεις καὶ πάθη καὶ κακία καὶ μυρία αλλα τουτ τενω συνέζευκται καὶ συνηρμοσται. ω δὲ δευτερ ἀνθ ρωπε βοηθος συνίσταται, πρῶτον ιεν γεννητός ποι--ησω γὰρ ,' φησὶν, αυτ βοηθόν. ' πειτα ἐνεώτερος του βοηθουμενου Πρότεοον μεν γὰρ πλασετον νουν, μέλλει ὁ πλάττειν τον μηθον υ s. ora καὶ ταυτα φυσικῶς ἀλληγορεῖται ' η γὰρ αἴσθησις, και τὰ παθη της ψυχης, εἰσὶ νεώτεροι της φνης Πῶς μεν ουν βοηθουσιν, φώμεθα' τι δέ εἰσι βοηθοὶ νεώτεροι, θεασώμεθα. l. 3. Ἐςπερ κατὰ τως αρίστους των ἰατρῶν κω φυσικῶν δοκεῖ του λου σώματος προπλάττεσθαι καρδία, θεμελίου τρόπον, η ς ε νη et τρόπεως,

ἐφ ην οικοδομεῖται - αλλο σῶμα, - παρ καὶ μετὰ την τελευτην ετ εμπηδαν φασιν αντην, ς καὶ πρώτην γινομένην, καὶ στέραν φθειρομένην, - οἴ-

τως καὶ τὸ ηγεμονικον της ram πρεσβύτερον της

116쪽

M LEGI AI LEGOR. II, 3. 4.

ἔλης ἶναι τ δ αλορον νεωτερον; λτην γένει νον- ἐν δεδηλωκε, μέλλει δἐ πογράφειν To δ' αλορον αἶσθησίς ἐστι και τὰ ταύτης ἔκγονα πάρο,

και μάλιστα ει ἐν κρίσεις εἰσιν μέτεραι και νεωτερος ουν οντος ο βοηθος θεου, καὶ γεννητος κό-

τως. ο δι περτεθἐν, δωμεν πῶς βοηθεῖ. Μ.ημων ὁ νους καταλαμβάνει, τι τοττι λευκον ὴ μαλα ἐστὶν, εἰ μη βοηθω χρησάμενος οράσει Πῶς

υτι σώδεις η μ δει οἱ τμοὶ ratis συμμάχWχρησάμενος σφρήσει Πῶς δ δοκιμαζει τους πο- λους, εἰ μη δια βοηθου της γεέσεως Πῶς δ αδ τὰ μαλακὰ και τραχέα, ε μ δι αφης Ἀστι , νυν ἔτερον εῖδος βοηθου, - ενην, τὰ πάθη καὶ γὰρ δοκη βοηθεῖ προς διαμον ν τον γέν- ημῶν,

καὶ ἐπιθυμέε και λύπη μέντοι και φόβος, δάκνοντα την φυχην, ἐπεστρεπεν αντην μηδενος λιγωρεῖν.Dργη τε ἀμυντηριον πλον η μεγάλα πολλοψ ἀφ λησε, χαὶ τὰ λλα ταύτη. s. και ευθυβόλως1089εῖπε κατ αυτον εἰναι τον βοηθόν. ' Tia γὰρ ἔντι P. οικεῖος ουτος ο βοηθός ἐστι τω G, ς αν δελφὸς και μαιμος μιας γάρ ἐστι πης μέρη κώ γε - ματα η τε αἴσθησις και τὰ πιά .f. . Tos δε βοηθου ἐστι διττον τὸ εῖδος, τὸ ἐν ἐν πάθεσι, το δ' αἰσθήσει το ' νόμενοντο πρότερον εἶδος γεννησει. θει γὰρ, μαι πλασεν ο θεὸς τι ἐκ 'ς γης πάντα - θηρία του ἀγρου, κοὶ πάντα τα πετεινὰ - ουρανου. καὶηγαγεν αυτ προ τον Ἀδὰμ ἰδεῖν τι καλέσει αυτὰ,

117쪽

τὸ η λασε - θη- ρο- των θηρίων οντων δε θῶν vis. ω ' κυρίως ἐδευτοι βοηθοὶ ἀλλα καταχρηστεκῶς λέγοντοι ἀρέσκονταί γέ τοι προ αλη- θεαιν πολέμφι. Ἐμερ καὶ των πολεων Ιστιν τε οἱ ἀμμαχοι. προδότω καὶ αὐτόμολοι, καὶ ἐν ταῖς μυαις οἱ κόλακες ἀντὶ ταίρων ἐχθροί. Ουρανον Mναὶ re συνωντμως κέκληκεν, ἀλληγορῶν τοι νοον. οὐ γὰρ καὶ ὐς ἀγρος, ἀνατολὰς κώβλάστας λειχτρώς σας, καὶ, ουρανος πάλιν, λαμπρὰς καὶ θείας καὶ δαίμονας φύσεις. η.eίοις ει καὶ πτηνοῖς ἀπεικάζει τὰ πάθη, τι σέ--ται τον νουν, ἀτιθασσα καὶ νημερω νζα, καὶ ο

ς κατὰ γένος ' και οι-τος ἐν πασιν ρίσκεται. Προ γαρ τῶν ιδῶν ἀποτελει τὰ γένη, ωςπερ καὶ ἐπὶ του ἀνθρώπου προτυπώσας γὰρ τον γενικον-θοωπον ἐν τ αρρεν καὶ το his γένος 10so φασιν εἶναι, στερον - εῖδος περγάζεται τὸν P.

Ἀδάμ.

118쪽

l. 5. Tovis ἐν - - λως τῶν βοηθῶν ti κε - δ τυρον περτιθεται το της αδσθησεως, οτον ἐπιχειρη Δάττειν τὴν υναῖκα. Ἐκεῖνο ἐπιπεμέμενος, περὶ V των νομάτων θέτεως τεκνο- λογεῖ 'Eστι, καὶ η τροπικη καὶ Ῥητη--δο- ἀξία του θαυμάζεσθαι. με ἐν ρητὴ, παρόσον την θέσιν των νομάτων προςννε τε πρώτω γεννωμένvo νομοθέτης καὶ γαρ οἱ παρ' Eλλησι φιλο--φ-ντες ελπον εῖναι σοφους τους πρώτους τοῖς πρά-mam τὰ νοματα θέντας --ση δ αμεινον, τε πρῶτον μεν ου τισι των προτερον, ἀλλα φ πρώτω γεννωμένω, ναωςπερ αντος αρχὴ τοῖς αλλοις γενισεως ἐπλάσθη, ουτω καὶ αυτος αρχὴ το διαχθεσθαι νομισθῆ Μὴ γα οντων ὀνομάτων, οὐδ' αὐδιαλεκτος

ρ. Ἐπειτα, τι πολλῶν με τιθέντων νόματα, δε φωνα και αμικτα μελλεν σεσθαι, αλλων iacia τι-bέντων Ἐνος δὲ φειλεν ἡ θέσις φαρρήττειν τε

-πράγματι, κά των εἶναι συμβολον παλ το αντο, του τυπάνοντος η του σημαινομένου.

l. 6. U δἐ θικος λογος τοιουτος ἐστι. οε τί ' πολλάκις τιθεμεν αντι του - τί,' οῖον, τί λελουσαι, τί περιπατεῖς, τί διαλέα πάντα γαρ ταυτα αντὶ του - δια LV 'μα ουν λεγνι ἰδεῖν τί

καλέσy, κου ἴσον πω, δια τί καλεσει, καὶ προς--καλέσεται, καὶ ἀσπάσεται τούτων καστον O νου Πότερον ενεκα του αναγκαίου μόνον, τι κατέζμκπαιτο θνητον ἐξ ἀνάγκης πάθεσι καὶ κακίαις; Η κάὶ

ἔνεκα του μέτρου καὶ περιττου Καὶ πότερον διατὰ τον γηγεν- χρείας, Ῥια το κρίνειν αυτα βο--τιστα καὶ θαυμασιώτατα, οἷον δονη χρησθαι δειτω γεγονός ωλλ' ο μεν φαυλος, ἀγαθου τελεων χρήσεται, μει σπουδαῖος, ως μόνον μναγκαίου -- ρις γαρ δονης νειν γίνεται - ἐν ταμητω γένει Πάλιν τὴν πω δρημάτων κτησιν, ο μεν τε-Dιότατον ἀγαθὸν κρίνει, ου σπουδαῖος, αναγκαιον καὶ χρησιμον αντι μόνον. -κότως - ο θώς ἰδεῖν

119쪽

Tria λεκτέον Πλευρας ὁ βίος ὀνομάζει τὰς Ἀρ

120쪽

ἰντὶ του πωρον, καὶ πλευρὰς θειν τον κιθαρωδον, ἀντι του δυναμιν ἐρρωμένην ἐν τω δειν. To -

προειρημένου και κεῖνο λατέον, ἔτι O 'μνος καὶ Μακνένδετος σωματι νους - περὶ γαρ του μηπω νωδεμένου στὶν ο λόγος - πολλὰς θει μνήμεις, κτικὴν φυτικην, ψυχικην, λογικην, διανοητικην, α

λας μυρίας κατά τε εἴδη καὶ μνη. H. μεν ἶβις λινῆ καὶ των ανέχων Ἀστὶ λίθων καὶ ωλων, ης μαε καὶ τα ἐν μῖν σικότα λίθοις στέα. πι δἐ φύσις διατείνει καὶ ἐπὶ τα φυτά. ἐν vis δέ σεν ἐοικότα φυτοῖς, ονυχές τε καὶ τρίχες Ἐστι διηνυσις εζις δη κινουμενη. - δέ ἐστι φυσις προς--ειληφυῖα φαντασίαν καὶ ρμῆν, αυρο κοινῆ καὶ τῶν

μόνων ἐστέν Ἐκει δὲ καὶ Λατερος ους ἀναλ - γουν τι ἀλόγου ψυχη ' πάλιν η διανοητικη δυναμις δια του νου ἐστι, καὶ η λογικὴ κοινη ἐν τάχα κω τῶν θειοτερων φύσεων. ἰδία ειυς εο θνητης ἀνθρώπου. - M δατη, φυμὸν κοθ' ην λογικοι ἐσμεν, νου μετέχοντες, - καθ' ην διαλεγόμεθα.

Ἀστιν πιλλψ δυναμις ἐν ran, τούτων δελφη, ηαἰσθητι , περ ης ἐστιν o λογος νδὸν γαρ αλλο νον πογράφει, η γένεσιν της κατ' ἐνέργειαν αἰ- 1 2σθησεως καὶ κατὰ λογον. . f. 8. Μετὰ γὰρ νουν, ωθους δε δημιουργη - ναι αἴσθησιν βοηθον ουτ καὶ σύμμαχον. I a σιουργησας υν ἐκεῖνον - δώτερον καὶ 4 τἀξει κάδτη δυνάμει πλάττει δημιούργημά τι, την' κατ' ἐνέγγειαν αἴσθησιν, προς συμπληρωσιν της λης ν ης, και προς την των ποκειμένων ἀντίληψιν Πῶς γενναται 'Dς αττος πάλιν φησὶτε, ταν - η νοες. ω γὰρ πιι πνώσαντος - γίνετυι αἶ---σις. και γὰρ ἔμπαλιν ἐγρηγορότος. - σβέννυται. εκμήριον ει, ταν τι βουλώμεθα ἀκριβὰ νοησαι, εἰς ἐρημίαν αποδιδράσκομεν, καταμέμμεν τὰς φεις, τὰ ωτα ἐπιφράττομεν, ἀποταττόμεθα ταῖς αἰ- σεσιν. υτως με μαν ἀναστη, καὶ ἐγρηγόρσει χρη--