Opera omnia

82쪽

60 LEGIS ALIAEGOR. I, 1. 2.

enanmeant regiones quas Iarn, ut significetur, mi lentiam eun fortiturin innotain an irmari esse contra vitia opposita man 28h, quean dens appreliendit, purior est illa hominis ars,grini antra Virtutes Posuit, ut bona operetur pars hominia terrena est, Miae dicitur Adain us . Hic o inclis antinalibus nornina inposuit, sibi non Mio Dottian 3o , quia humo . ipsΠῶ naturninque sunt ignorat. ProtopIasiis 3I oannxbucho-IIRTIM Rrbor In i. e. 1rtum n mictus irari licuitu actor 32 , cuius Irmotos tangi vetuit, extra paradisus erat , utut naturai extra honnin. Quam dum vitari iussit hornines oliti a te tina sequi, quae maxilne in .stinentia a rebus sensus exo tantilius cernitur. 33 Mors, 'Ain deus praecepta sua Tansgredientibus minatos est, non est mors corporis, sed animassi. e. assumptio vitii, Miae soI lxoaninis ei niciei essicit.

M και πας ο κόσμος αυτῶν. ' No και ἰσθησεως γένεσιν πὰν πάλαι, νυν δι' αμφοτέρων τελείωσιν διασυνίστησιν υτ ει νουν τον τομον, ου ista σθησιν την ἐν μέρει πέρας εἰληφέναι φησιν, αλλ' ἰδέας, τρο ἐν νου την si αἰσθησεως. Συμβολικῶς με τον νουν υρανον, ἐπει - νοηταὶ φύσεις ἐν Oτρανω, τη δ αἶσθησιν καλεῖ γην, τι συστασιν σωματοειδη - γεωδεστέραν λαχεν αἰσθησις. M- σμος ὁ νου μεν, τα σώειατα κά νοητα πάντα ' αἰσθησεως δε, - ἐνσώματα καὶ - συνολως αἰ

οιεσθαι iξ ημέραις, η καθολου χρόνω κόσμον γεγο-P- νέναι, διότι συμπας ὁ χρόνος μερῶν καὶ νυκτῶν ἐσ τι διάστημα, καὶ ταυτα ηλίου κίνησις περ γην

καὶ π γην ἰόντος ἐξ ἀνάγκης ποτελεῖ. aenis M

83쪽

LAGIS ALLEGOR. I, 2 3. 61

μέρος τρανου γεγονεν, ωςτε χρόνον νομολογεῖσθα πιώτερον κόσμου έγοιτ' αν Ουν ρθῶς, τι υκ ἐν χρόνω γέγονε κόσμος, ἀλλα διὰ κόσμου συνέστηκε χρονος ' η γαρ υρανου κίνησις χρόνου φύσιν χειξεν. Οταν Ουν λέγη, Συνετέλεσεν ἔκτη μερα αἰργα 'νοητέον τι ου πληθος μερῶν παραλαμβάνει, τέλειον δὲ ἀριθμὸν τον ξ. ἐπειδὴ πρῶτος ἴσος ἐστὶ τοῖς εαυτου μερεριν, μίσει καὶ τρίτω, κω κτω, καὶ π ε ρομηκους συνίσταται, το δις τρία. - μεντοι και τριὰς εκβεβηκε την κατὰ - - ἀσωματότητα, τι η της μἐν λης ἐστὶν εἰκὼν, διαιρουμένη και τεμνομεν καθάπερ ἐκείνη τριὰς στερεου σώματος οτιπερ τριχῆ το στερεον διαιρε τόν ω μην ἀλλὰ και συγγενης ἐστι ταῖς των - γανικῶν ζώων κινησεσιν ' η γὰρ τὸ οργανικον

σῶμα πέφυκε κινεῖσθαι, πρόσω, κατοπιν ανω, κατω, ἐπὶ δεξιὰ και νώνυμα Βούλεται ἡ τά τε θνητὰ γένη, καὶ πάλιν αὐτα ἄφθαρτα κατὰ τοὐς οικείους ἐπιδεῖξαι συστάντα ἀριθμούς. Tu μεν θν τὰ ως φην, καταμετρῶν ξάδι, τὰ ει μακάρια κοὰώδαίμονα βδομάδα Πρῶτον ουν βδόμη μέροκαταπαύσας την πω θνητων συστασιν, μετωετέρων θειοτέρων διατυαώσεων.

l. 3. Παυεται γὰρ υδέποτε ποιων ὁ θεὸς, vix ωςπερ ἴδιον το καίειν πυρος, καὶ χιόνος το -χειν,-τω καὶ θω - ποιεῖν καὶ πολύ γε ἄλλον, σωκα τοι αλλοις ἄπασιν ἀση του δρῶν στιν. νμέντοι Ἀαὶ το φάναι κατέπαυσεν, ' O uπαύσω M.' παύει μεν γὰρ τὰ δοκοsντα ποιεῖν, ἐκ ἐνεγγουντα ου παύεται δὲ ποιῶν αυτός. Λὼ καὶ ἐπιφέρει κατέπαυσεν ων ρξατο. ' πισα ἐν μεταῖς μετέραις τέχναις δημιουργεῖται, ἡτα τελεα θέντα --ται καὶ μένει, σα δἐ ἐπιστω Mos πε- Οαιώθέντα, πάλιν κινεῖται. a γὰρ τέλη οτῶν τέρων σὸν ἀρκῶ, οῖον μέρας τέλος, -κτὸς Gem. F

84쪽

M LEGI AI LEGOR. I, 3. 4. 45καὶ μην M καὶ ἶνιαυτον ἐνισταμένως, ἀρκην --

ομα μεταβολὰς ἐργάζεται, μάλιστα τοι κατὰ εμμάδω σχηματισμοις αποτελεῖ G γε μην θνητὰ,

ως φην, παντα σπάσαντα ἀπ Ῥυρανου θειοτέραν

ἀρχὴν κατὰ βδομάδα σωτηρίως κινεῖται la γὰρ

- ωδεν, τι των βρεφῶν τὰ μεν πταμηνιαῖα - νφα, τὰ δ πλείω χρονον προυλαβόντα , ως κτῶ μη- ἐνδιαιτηθῆναι γαστρὶ κατὰ si πλεῖστον αγο- να Αογικόν τέ φασιν ἄνθρωπον κατὰ την πρώτην επταετίαν γίγνεσθαι, ου ηδ ικανός ἐστιν ερμηνενς λα των συνήθων νομάτων καὶ ρημάτων, λογι- ιν περιποιουμενος κατὰ δε την δευτέραν ἐπτιμετέαν ἄκρως τελειουσθαι, τελείωσις δέ ἐστι δύναμις της - ομοίου σπορας περὶ γὰρ την τετταρες -- Mκώτην λικίαν - μοιον γεννμν δυνάμεθα. ρίτη

πάλιν πταετία πέοας ἐστὶν αυξήσεως ' χρι γὰρ νος - εἴκοσιν ἐτῶν πιδίδωσιν la μέγεθος ἄνθρωπος, καὶ καλεῖται παρὰ πολλοῖς ὁ χρόνος οἷ- ἀ- Ψυχης γε μην τὸ λογον πταμερος, ἄω σεις πέντε. καὶ φωνητνριον ἔπανον, κα τὸ δεσμον προ παραστατῶν, - γονιμον ἐστι Παλιν - σωμα

86쪽

γνομένων , -

f. 8. ωυτ η βίβλος γενέσεως ουρανοτ άὶ γης, δτε ἐγενον-.' - ουτος ὁ κατὰ βδομάδα κι,--μενος τέλειος λόγος, ἀρχὴ γενεσεως του τε κατὰ τὰς ἐδεας τεταγμένου - καὶ της κατὰ τὰς ἰδέας ταγμένης νοητης, ει οἷον τε τοτο εἰπεῖν, αἰψε--σεως. 01ίον δὲ ηρηκε - του θεου λόγον, εἱ- συμβεβηκεν ἐγγράφωθαι καὶ ἐπαράττεσθαι τὰς - ἄλλων συστάσεις γνα ὁ μη καθ' ρισμένας κρα- νων περιόδους πολάβης τὸ μόν τι ποι- --

87쪽

ἀειδη, ἄδηλα, τέκμαρτα καὶ ἀκατα η- έ νη- τε γένει τα δημιουργοτμενα, ἐπιφέρει το μοτε ἐγώ 446, - πότε κατὰ Μεριγραφην - διοριζων απερ P. γράφως γαρ γίνεται τα γινόμενα - του αἰτίου.

-yρητα τοίνυν το ἐν ζ μέραις γεγενησθαι τὸ

σθαι ἐπὶ της γης, καὶ πάντα χόρτον ἀγρον πρὸ το ἀνατειλαι' ου γαρ ἔβρεξεν ο θεος ἐπὶ την γην, καὶ ἄνθρωπος - ην ἐργάζεσθαι την γην ' νημέραν ταύτην ἐπάνω βιβλίον εἰρηκεν, εἰν ἐν '

φοτέροις οιρανου και η υπογράφει γένεσιν. ργα περιφανωτάτω και τηλαυγεστατ εαυτο λόγουρήματι ο θεος αμφότερα ποιεῖ, την τε ἰδέαν - νου ον συμβολικῶς τρανον κέκληκε, καὶ τὴν ἰδών ς αῖσθέσεως ηὐλα σημείου γην ἀνόμασεν. πρῖς δ ἀπεικάζει δυσὶ την τε δεα του - καὶ την δεα της ἐσθησεως. - ψει γαρ ὁ ἐν νους καρπους, - ἐν --ειν' - αἴσθησις - ἐν φαωθυνεσθαι ' δἐ λέγει, τοιουτον ἐστιν ἄμερ- ἐπὶ μέρους καὶ τόμου νου προὐπάρχει τις ἰδέα, ῶς αν αρροτυπος καὶ παράδειγμα τούτου, κώ-δειντης κατὰ μέρος αἰσθησεως, σφραγῖδος λογον χουσα, ad τυπου ς' πρὶν ἐν γενέσθαι τα ἐπὶ μέρους νοητὰ ην τὸ -- τουτο νοητον, οἷ κατὰ μετο- χην καὶ τα αλλα νόμασται πριν δὲ γενέσθαι - - κατὰ μέρος αἰσθητὰ ην - αυτὸ τρωτο γενι- αῖ- σθητὸν, ου κατὰ μετουσίαν και τ αλλα αἰσθητὰ

θἀ, υτ βλάστημα του νου - νοητον ἐστι Πριν - - κατὰ μέρος νοητον γενέσθαι, - αυτὸ -- νοητὸν ἀπετέλει γενικὸν, ο δη και ' κέκληκενυγιῶς. ὁ μεν γὰρ κατὰ μέρος νοητὸν ἀτελες ori

88쪽

66 LEGIS ALLEGOR. I, 10. l. 10 ε καὶ πάντα ' - χόρτον ἀπουκρὶν ἀνατεῖλαι. ουτιστι πριν νατεῖλαι κατὰμ ος αἰσθητὸ ην τὸ γενικον αἰσθητον προμηθείατο πιποιηκοτος, ο δὴ πάλιν απαν ' ψηκεν. Mκοτως μέντοι το ἀσθητον ἀπιίκασε χόρτω. Nprae χόρτος λόγου τροφη, ουτως - αἰσθητον πω

ἀλόγω μέρει της φυχης προ εκληρωται. Ἐπεὶ ατ χλωρον ἀγρos' προειπὼν ἐπιφέρει - πάντα χόρτον ' ς ου γινομένου χόρτου χλωρον τὸ παρ παν, ἀλλὰ τὸ ἐν ἀγρου χλωρον, - νοητόν ἐστιν, ἐκβλάστημα - ουἐχόρτος τὸ αἰσθητον του λαγον της ψυχης καὶ αυτ βλάστημα. μω γὰρ ρε- ζεν ὁ θεος ἐπὶ την γην, καὶ ἀνθρωπος ου ηὐεργάζεσθαι την 'ν.' - νικώτατα ἐὰν γα μη ἐπ- βρηση ταῖς αἰ-θησεοι τὰς αντιληψεις των ωποκειμένων ὁ θεὸς ουδ ο νους ἐργάσεται καὶ πραγματευσεταἰ τι περὶ Ισθησιν is πρακτος γὰρ αντος δ εαντ- ων, μη ςπερ τοντος καὶ ἐπιφεκάζοντος, οράσει με χρώματα, φωνὰς δ ἀ-η, Ποσει ἐχυλῶς καὶ τοῖς δελαις τὰ οἰκεῖα - αἰτίου 'O--5δ αρδειν αρξηται ὁ θεὸς την αἰ θησιν αἰσθητοῖς, P. τηνικαῖτα καὶ ὁ νους, ἐργάτης οἷα πίονος γης, νε- ρίσκεται. Nisi ἰδέα της αἰσθησεως η κατ συμ- βολον η ειρηκεν, οὐ δεῖται τροφης. Do σωθησεως, τὰ ἐπὶ μέρους αἰσθητὰ α δ σωματά ἐστιν 'Ιδέα δἐ σωμάτων aλλότριον μὲν ων - νέσθαι τὰ κατὰ μέρος συγκρίματα, - βρεξεν ὁθεος - την ἰδέαν της αἰσθήσεως δε εἴρηκε γην. sτο δέ ἐστιν, τροφὴν - παρέσχεν αυτη AMγὰρ ἐδεῖτο αἰσθητο - παράπαν -δενός. T M

- εἰργάζετο. ἐν γὰρ ἐμὸς και σὸς νους ἐργάζεται την αἴσθησιν διὰ των αἰσθητῶν ' ηυ του νου ἰδέα, ατ α ρηδενος--- επι μέρους ο&ειον

σώματος , - ἐργαζεται τὴν δέον της ἐσρήσεως.

89쪽

E γαρ εἰργάζετο, δα των ut ητων - εἰργάζετο ' ἄδμητον δε ε ωέαι -δέν. .f. 11. Πηγη δ ανέβαινεν απὸ της γης, καὶ ἐπότιζε παν το πρόςωπον της γης.' G μ- νων 49ἀρηκε γης πηγὴν τὰς δ αισθέσεις πρό πον. ora σχωρίον αυταῖς Id παντος του σώματος προς τὰς ἰδίας ἐνεργείας ἐπιτηδειοτατον, η τάπι α προμηθουμένη φύσις ἀπένειμε τουτο Πηρος δὲ τρόπον ἄρδει τὰς αἰσθησεις ο νους, ἐπιπώπων - προ ορα ἐκ τη ρεύματα. δε υν πῶς ἀλύσεως τρόπον αἱ

αὶ σεως, ἔτι δε καὶ ισθητοῖ, τριῶν οντων, μέση μέν εστιν ἀἴσθησις, κρον δὲ κάτερον τε νους καὶ - αισθητόν ALU υδε νους δανατος ἐργάζει σθαι, το τέστιν νεργησαι κατὰ ἶσθησιν, ἐυν μὴ

βρω και ὁση τὸ αἰσθητον ὁ θεος, ω τε σθέντος ἄωθητο oφελος ἐστιν, ἐὰν μη πηγης τρόπον ὁ

-τὴν ρεμουσαν καὶ ἀναγάγη προς ἀντίλτρονι τουωποκειμώου. Dςτε ἀντίδοσιν νους καὶ το αἰσθητὸν ἀεὶ μελετῶσι, τὸ μεν προέπικείμενον αδσθησει, ῶς αν τλ' ο δἐ κινῶν την ἶσθησιν προς το ἐκτος, ως ν τεχνίτης, να γένηται ορμή. ο γαρ ζῶον του μ ωο δυσι προέχει, φαντασία καὶ oρμη Nμεν ουν φαντασία συνίσταται, κατὰ την του ἐκτος

προςοδον τυποῖντο νουν δι' αἰσθησεως Nisi ορμὴ το ἀδελφον της φαντασίας, κατὰ τον του νου τονι- ρον δυναμιν, ην τείνας δι' αἰσθήσεως α πεται τοῖ-οκειμένου, καὶ προς αυτο χωρεῖ, γλιχόμενος ἐφικέσθαι καὶ συλλαβεῖν αυτό f. 12 P επλασεν - Θεος - ανθρωπον

90쪽

68 L GIS A EGOR. I, 12. 13.

φθαρτης καὶ σονόλως γεώδο- ουσίας μέτοχος os γηφνος ἐκ σποράδος λης, ν νυν κέκληκεν, μα-

i5ονον σώματι, ουπω δἐ εἰ εκριμενον. m δε νους MΜ.τος γεώδης εστ τ οντι καὶ θ ρτος, εἰ μη o θεος ἐνιπνευσεν αυτ δύναμιν ἀληθινης λης. ἡ γὰρ γίνεται' καὶ ουκέτι πλάττεται εἰς νην, ου ἀρ- γην καὶ διατυπωτον, ἀλλ' ει νοερὰν καὶ ζῶσαν ἔν-

θεὸς το γηγεν καὶ φιλοσωματον νουν πνεύματος θείου, αλλ' ο ὶ τὸν κατὰ την ἰδέαν γεγονότα καὶ

την εἰκόνα αυτου Λευτερον δὲ τί ἔστι το ' ἐνεφυσησε. ' ρίτον, δια τέ ει το -όςωπων μανεῖται. πταρτον, δια τί, πνευματος νομα εἰδὼς, ταν λέγη, Ἀαι --μα θεου πεφέρετο πἀν-- οδα--ς Un, m- νυν αλλ' υλι πνευματος μεμνηται. Ἀρος ἐν δων το πρῶτων λεκτέον is μεν, τε φιλόδωρος ἄν- θεος, χαρίζεται - αγαθὼ πασι κώτοις μη τελιείοις, προη λούμενος αρτους εἰς μετουσίαν καὶ ζηλον αρετης, αμα και τον περιττον AEOR. τον επιδεικνύμενος αυτου, τι ξαρκεῖ κα τοῖς μὴ

λίαν ἀφεληθησομενοις. -- δε και - των ἁ λων ἐμφαντικώτατα παρίστηGH πιτα γαρ η ἐν κατὰ θαλάττης πηγὰς δε ν τοις ρημοτάτοις πομβρη τη δ λεπτόγεων και τραηειαν καὶ αγονον γηναρδη, ποταμον ἀνοχέων ταῖς πλημμτραις, τί ἔτερον πυρίστησιν η την περβολη του τε πλούτου