Opera omnia

151쪽

της φαντασίας μου, καὶ μηκω αναγγείλη τω νω, τουτέστι , μη ἐπιλογίση πάλιν, μηδἐ μελετησης. ἰγα συνε ις υπομνησεις τυπους ἐγχαράττουσαι τρα-νους βλάπτουσι την διάνοιαν, Ἀμι κοτσα αυτην

προτρομου- δε αυτος λογος καὶ ἐπὶ πάντων των καθ ' ντινουν αἰσθησιν λκῶν. Ἐν γαρ τούτοις σώτειρα λαθραία φυγή. o δε υπομνησκεσθαι και ἀναγγ*ειν καὶ ἀναπολεῖν, κρατεῖ καὶ ἰουλου-- βιαίως - λογισμόν. μηδεποτ' ουν, ω διάνοια, το φανεν αἰσθητον, εἰ μέλλεις ἁλίσκεσθαι προ αυ- τον ἀναγγειλης αυτη, μηδε ἀναπολησης αντο, να64 μὴ κρατηθεῖσα κακοδαιμονῆς αλλ αφετος ορμησα GP. ἀπόδραθι ελευθερίαν ἀτιθασσον δουλείαςχειροηθους

προκρίνουσα.

το πάθος, περιμένει, λογιζόμενος αὐτ νικησειν κατὰ κρύ- υτ δε μετέωρον καὶ - ενου και πέρογκον, ποδιδράσκει τε ο νους ο ἀσκητης πρῶτος, ε τα καὶ τα αυτο πάντα μέρη της ἀσκ ήσεως, ἀναγνώσεις, μελέται, θεραπεῖαι, των καλῶν μνημαι, ἐροκώπεια, των καθηκόντων ἐνέργειαι, καὶ διαβαίνει- των αἰσθητῶν ποταμον τον επικλύζοντα καὶ βα- πιέζοντα τη φορα τῶν παθῶν την ψυχην, και ρμῆ διαβὰς εἰς ν υφηλον και μετέωρον τον λόγον της τελείας αρετης μυρμησε γαρ εἰς το ορος Γαλαὰ '' μηνεύεσα δἐ μετοικία μαρτυρίας, του θεοῖ μετοικία ντος την φυκην ἀπο τῶν κατὰ ψαν παθῶν,κμι μαρτυρησώντος αυτη μετανάστασιν, τι λυσιτε-

λης καὶ συμφέρουσα, και ἀπο τῶν ταπεινην καὶ χαμαίζηλον ἀπεπαζομένων την πην κακῶν εις φος ηοὶ μέγεθος αρετης προάγοντος Λιὰ τουτο- φίλος - αισθήσεων, καὶ κατ' αυτὰς, αλλὰ μη κατὰ νοον dbν Orale

152쪽

σώματος ἀπολαυσει, και πω δόγματι τω περι --μα, καὶ τὰ ἐκτος ἀυαθὰ κρίνοντι Ἀλλὰ καὶ φεύ- νων ἀπο mi της δόξης ἐσύλησάς μου καὶ - -

νεῖν λίαν τε καὶ 'εικηλύ - αι γαρ νίκα παρ μενον τη φυ φρένας νεποίουν ταώτη, μετανα -- σαι δε ἀμαθέαν καὶ ἀπαιδευσίαν Mτη κατέλιπν .is καὶ ἐπισέρει, τι ρεκλοποφόρησάς με ' τουτέστιτο φρονεῖν κλεφας. l. 7. πι ἀν ν τὸ φρονε , ε γησααι. -- φέρει ναρ, ' και πηγαγες τὰς θυγατέρας μου - αἰχμαλώτιδας καὶ ε ἀνηγγειλάς μοι, ξαπέστειλα αν σε. - αν ζαπέστειλας α μαχώμενα δελ- χοις. H γαρ ξαπεστειλας οντως καὶ λευθέρους την φυχὴν, περιεῖλες αν αυτης τοτ σωματικους καὶ σωθητικους παντας κους. οἴτω γαρ ἀπολυτρον, ται κακῶν καὶ παθῶν διάνορα Νυνὶ δ λέγεις ἐν, ως ἐξαποστολεις ἐλευθέραν, διὰ δὲ των ργων λογεις, ori κατέσχες αν ἐν δεσμωτηρίω ει γὰρ μετὰ μουσικῶν καὶ τυμπάνων καὶ κιθαρως, καὶ,ἐδ-5καθ' εκάστην Iσθησιν δονῶν προέπεμπες, - αν P. ἔντως ἐξαπεστειλας Ου γὰρ μόνον σε, - νωμάτων

καὶ χρωμάτων ταῖρε Θαβαν, ἀποδιδράμομεν, ἀλλὰ καὶ πάντα τὰ σὰ, ἐν οἷς καὶ αἱ των αἰσθήσων φωνά ταῖς των παθῶν ἐνεργείαις δυνηχουσε -- μελετηκαμεν γὰρ, εἰ γε αρετῆς ἐσμεν ἀσκηταὶ μελέτην ἀναγκαίαν, ην καὶ Ιακὼβ ἐμελέτησεν, ἀπολυ-

σπαθείας διάλυσις, κακία δἐ καὶ παθῶν συστασίς τε καὶ πηξις. ὁ γὰρ χεομενον διαλυθὸν ἐθις

πηγνυται.

153쪽

τως θεους τους ἀλλοτρίους, λησαν ἐν ταῖς χερσὶν αττῶν, και τα ἐνώτια τὰ ἐν τοι ἀσὶν αιτῶν καὶ κοτέκρυψεν αὐτὰ τακώβ π την τερέβινθον την ἐν

Σικίμοις. o uiam των φαύλων θεοί. M ακὼβ ' os λέγεται λαμβάνειν, ἀλλα κρύπτειν καὶ απολλειαι. Πάντη διηκριβωμένως. γαρ ἀστεῖος

-οδήματος, απὸ πάντων των ἐκείνου, να μη εἴπηπλοέσιον πεποεηκέναι τὸν ορῶντα, πενίαν αρετης της πλουσίας ἀντιδιδοτς injεται μεν αεὶ καὶ

λάττεται τὰ πάθη ἐν Σικέμοις ἀμωσις δ ερμηνεύς

ται - γαρ πονουμενος περὶ τὰς δονὰς φυλακ -κος των μνῶν ἐστιν. Ἀπώλλυται δε καὶ διαφθειρ α παρὰ τω σοφω, - προς βραχύν τινα χρονον,

αλλ' res της σήμερον ἡμέρας, τοττεστιν ἀεί ο γὰρ αἰὼν ἄπας - σήμερον παραμετρεῖται ' μέτρον ἀρτολ παντος χρονου λ ἡμέριος κυκλος. καὶ ἐξαίρετον δίδωσι τω γωσὴφ V τὰ Σικιμα o γα κω - , τὰ σωματικὶ καὶ ωθητικὰ, μετιόντι τον ἐν τουτοις πόνo τω δ' ἐξομολογουμένω λύδα, ον δόσεις, ἀλλὰ αἴνεσιν καὶ iaνους καὶ θεοπρεπεῖς sed πρὸς των δελφῶν M Σίκιμα- ακὼβ λαμβάνει in παρὰ θεοs, αλλ' ἐν μαχαίρα καὶ τ ξοις, λόγοhς τμητικοῖς καὶ ἀμυντηρίοις. 'Tποτάττει

155쪽

- παράλογον. - ἐν α τον ἐπὶ δρους, τον γε--νητον καὶ θνητον Ἀπολιπουσα, o των λων καὶαγέννητον και φθαοτον ἐπιγράφεται οντως η ἐπάλιν θεὸν ἀποδοκιμαζουσα, τον μηδ' αυτ βοηθη σοι ἱκανον νουν συμμαχον ἐπ σπαται πλημμελῶς. ol. 10... ουτου χάριν καὶ Μωsσης φησιν, τιε ἐαν ἐν διόρυγματι ευρεθὶ ο κλεπτης, καὶ πληγεὶς ἀποθάνη, ου εστιν αυτW φόνος ' εὰν δὲ καὶ ο λιος ονατείλη π αυτῶ ενοχός ἐστιν, ἀνταποθανεῖ ι ' 'Eὰν γαρ τις τον εστῶτα καὶ γι καὶ ρθον διακο-- κώ διέλη. λογον, o θεω μονω τὰ πάντα δυν- σθαι μαρτυρεῖ, καὶ εἶρεθνὶ ιν τω διορυγματι, τουτέστιν εν τετρωμεν καὶ διηρημένω, - τον ἴδιον νουν ἐνεργουντα Μεν, λλ' od εον, κλεπτης ἐστὶ, τὰ ἄλλότρια φαιρούμενος. εο γαρ τα πάντα κτηματα 'Dςτε ο αυτε τι προςνέμων, τὰ τέρου νοσσίζεται, καὶ πληρον εχει παχχαλεπον καὶ δυςία- η, οἰησιν, πραγμα αμαοίας καὶ παιδευσίας συγ-6τρονες. νον ει πληττοντα παρησυχασεν ' o γάρ P. 94iam ἔτερος του πληττομενου Ἀλλ' -περ- ρβων Μ.εαττον ηαὶ τριβεται, o ο κτείνων αυτον καὶ ἐκ- τώκεται, τήν τε μ του δρῶντος δύναμιν καὶ - του πομένοντος πάθος αυτος ἐκδεχεται, - οἴ- τως ο κλώπων τὰ θω κοὶ αυτ ἐπιγράφων - της αὐτου θεότητος τε καὶ οἰησεως αἰκίζεται. αθε μέντοι πληχθεὶς ἀποθάνοι, τουτεστιν πρακτος διατεῖ σειεν ηττον αρ αμαρτάνειν δοξει. ης γὰρ -κίας η ἐν ἐν γ ροσει, η δὲ ε κινησε θεωρειται. Μυε ει προς τὰς --ποτελε-άτων ἐκπληρώσεις ἐν τω κινεῖθθαι βι καὶ χείμων της κατὰ σχεσιν

156쪽

ου ἀνίσκε τελέως - ἔμφορον δόγμα, τω θεν τὰς απάσας δυνάμεις ἐπιγράφειν Τὰ δ αναπιίλη δηλιος, τουτέστιν ' φαινόμενος λαμπρος νους ἐν ἡμῖν, καὶ. δόξη πάντα διοραν καὶ πάντα βραβετειν, καὶ μηδι ἐκ τ; ει ἐυυτον, ἔνοχός ἐστιν, ἀνταποθανει--ται του ἐμψυκου δόγματος ο ἀνεῖλε, καθ ο μόνου αἴτιός ἐστιν o θεὸς, τρισκόμενος πρακτος κα προ οντως αττος, φέρου καὶ θνητου καὶ πλημμε-

λον δόγματος χηροτης γεγενημένος. l. 11. Παρ' o καὶ καταρωται o ἱερος χόρος Ἀμθέντι ἐν ποκρυφω γλυπτον η χωνευτον επον χειρων τεχν του. 'πι γαρ τὰ φαυλας μως, ora ποιός ἐστιν ὁ εος, ως καὶ τὰ γλυπτα, ὁ ἄποιος ἔτι φθαρτος, τα χωνευτὰ ὁ αφθαρτος, ταμιεί- αις καὶ θησαυρίζεις, ω διύνοια, ἐν σαυτῆ, ἀλλ εἰς μέσον προφέρεις, D πὸ των ἀσκητῶν της ἀληθείας α ρη διδαχθmς; ιε μεν γαρ τε νικη τις sῖναι, τι κατὰ της ληθείας ἀμουσα πεθανότητας μεμελέτηκαζ' τεχνος δι ἀνευρίσκη, νόσον χαλ- ν'-χης, ἀμαθίαν - ἐθέλουσα θεραπεύεσθαι l. 12. οτι δἐ o φαυλος εἰς τὸν αππάδα Φουν

Μωυσης δε πατάξας τον λθυπτioν, καὶ κρέφας ἐν τη- tu,' ' περ ην, συλλογισάμενος τον προστατεῖν λέγοντα του σωματος, καὶ μηδὸν τὰ νυχης

νομίζοντα, καὶ δεος ρουμενον τὰς δονάς. ατανοησὰς γαρ τον πόνον του ον θεὸν ορῶντος, ο ἐπιτίθησιν αττω o βασιλευς της ἰρο-- των παθῶν γεμονι κακία, ορα τον θυπτιον ανθρωπον,το ἀνθρωπειον καὶ ἐπίκαιρον πους, τυπτον καὶ

aἰκιζόμενον τοτ ρῶντα Περιβλεφήμενος - τηνολην φυκην δε εα ἐκεῖσε, καὶ μηδένα δῶ εστ τα, τι μη ἡον οντὰ θεον, τὰ δ' αλλα κλονούμενα

157쪽

et και λαμπρὰ καὶ δι' οχων νεαρὰ, ως τους ἀστέ- eo ἐν Ουοανω. ου παρέργως ει προγειτά τωδ γαγεν αντον, τὸ δω Tl γαρ ενδον ἐξάγεται; Ἀλλὰ μηποτε ο λεγε τοιουτόν ἐστιν ἐξηγαγεν αυτον.ῖς το ἐζωτάτω χωρίον, ου ει τι των Lτος, ο δυ- ναταε π αλλων περιέχεσθαι. Dςπερ γαρ ἐν ταῖς οἰκίαις του θαλάμου ἐκτος μέν ἐστιν ο ἀνδρὼν ἐν- τος M o τλων, καὶ η υλειος ἐκτος μεν rς τλης, ω δἐ του πυλῶνος Ουτω καὶ ἐπὶ φυχης δυνατὰι

σθαι λογου δε ποστεῖλαι τὸ γεγονός; ρη γὰρ τον μέλλοντα νουν ἐξαγεσθαι και εν ἐλεευθερία ἀφίεσθαι,

πάντων πεκστηναι σωματικων ναγκῶν , ut 'ητι-κφν οργανων, Πταλογων σοφιστικων, πιθανοτητων, τὰ τελευταῖα καὶ αυτου