Opera omnia

191쪽

γνυσι τὰς ἀκράτορας ἐπιθυμίας. Sωρηξη ' φησὶ

-κη, τον λόγον ἐπὶ πάντα, - καλύπτετα καὶ

σε σκιάζεται καὶ συγκρου μεται πασα ἀσχημοσυνησαρκος καὶ πάθους. a γαρ μη σον λόγ πάντα ιπρὰ, ω ερ τὰ συν λόγω - - Ουκοῖν ο μεν φιληδονος επὶ κοιλίαν βαδίζει, misi τελειος την κοιλίαν λην ἐκπλυνει, ν δ προκόπτων, τὰ ἐν κοιλία δἐ ρτι πόμενος παιδευεσθαι Ἀζω πρόεισιν, - ταν μέλλη της αστρος, τοι ἀναγκαίοις επιφερόμωνος λόγον, ἐπιστομιεῖν το πάθος, o είρηται συμβολικῶς πάσσαλος. l. 54. υ μέντοι και τὸ προςθεῖναι, Mooωπἐπι πω στηθει καὶ 1 κοιλία. V '' υ γὰρ δονὴ - εστ των ρεμούντων καὶ σταμενων, αλλὰ των κινουμένων καὶ ταραχης γεμόντων 'Πςπερ γὰρ φλοξ εν κινήσει, υτ φλογμου τινα τρόπον τὸ π θος ἐν πη κινούμενον, ρεμεῖν αυτὴν ου εα. Aia καὶ τοις λεγουσι καταστηματικὴν εῖναι τὴν δονὴν

- συμφέρεται ρεμία γὰρ λίθου μἐν καὶ ξύλ καὶ παντὶ ἀφυκω οἰκεῖον, ἀλλότριον ει δονη Γαργα- λινο γὰρ καὶ σπασμώδους φίεται, καὶ ἐπ' ἐνίων - ηρεμίας αλλὰ συντόνου καὶ σφοδρῶς αἰκίσι

ἐστι χρεία

f. 55 M σην φάγεσαι πάσας τὰς μέρος

192쪽

τῆς λης σου ' τουτο προς - δρηται. π119 γαρ σώματος τροφης δοναὶ γη ναι. Καὶ μήποτ' Μώκοτως - ἐστὶν ἔλων συνέσταμεν, πη με κωὲ σῶμα. ο μὲν ου σῶμα ἐκ νης δεδημιουργηται,

δι φνη αἰθέρος ἐστιν, πόσπασμα θόῖον. ' - φυσησε αε ει το πρός-ον αυτου πνευμα λης θεὸς, καὶ γένετο ὁ ανθρωπος εἰς ψυκην λης.' μυειλόγως τν τὸ μεν is γῆς διαπλασθεν σῶμα συγγενεις εχει τροφὰς ας ἀναδίδωσιν η γη, is αἰθ ρέου φυσεως μοῖρα ουσα in πάλιν αὶθερίους καὶ Θεως ἐπιστημαι γαρ τρέφεται, καὶ ου σιτιοις ποτοῖς, ω επιδεές ἐστι το σῶμα. l. 56. υτ δε ου ηῖνο αλλ' oυράνιοι αἱ φυχης so-φαν, μαρτυρησε δια πλειόνων Ἀερος λόγος. IMU---υω μῖν ἄρτους του υρανου καὶ ζελετσεται λαὸς καὶ συναουσι τ της μέρας εις μέραν, τανπειράσω αυτ υς, . πορεύσοντα τω νόμω μου os. N. 'υρυς τι υ σνοις καὶ φθαρτοῖς τρώ

in μεταρσίου καὶ καθαρας φύσεως, ν νωνον κέκληκεν Ἐξιτω μεντοι Ἀεῶς,' καὶ παν - της

ψυχης σέστημα, καὶ συναγαγέτω καὶ ἀρκέσθω της επιστημης, μη ἀθρόως, ἀλλα το της μερας ς--αν.' Πρῶτον μὲν γαρ ἀθρόον υ κενωσει Oox πολὐν πλουτον τῶν - Θεο χαρίτων, αλλὰ τῆλφορα χειμά-ρο τρόπον ἐπικλυσθησεται. Ἐπειτ'εστιν αττάρκη λώβόντας ἀγαθὰ καὶ μεμετρημένα τῶν λοιπῶν ταμίαν οἰηθηναι θεόν. πάντα μετρῶν ἀθρόον, μ λ στίαν μετὰ πολλης νέας κταται δέ λπις γαρ, εἰ νυν μόνον αλλὰ καὶ μὴ -θις ἐλπίζει . - θεὸν ὀμβργειν αδτω ἀγαθά, απιστος δε, εἰ- πεπίστευκε καὶ νυν καὶ ἀεὶ τὰ του

193쪽

mo χύρλας ἀφθόνως τοι ἀξίοις προς-μεσθαι ' ανους M, οῖσαι των συναχθέντων ἱκανος ἔς συι φυλαξ, κοντος θεου. μικρὰ γαρ ροπη τονωτ*αλη κώ μαιότατον περιάπτον α νουν πο μεγαλαυχίας ἐαυτῶ ἀπορον καὶ ἀβέβαιον ν ἐδοκει λαξ εῖναι πάντων ἐποίησε. 3 57. Συναγε οἶν, - ναχη, τα πιτάρκη και κα δηκοντα, καὶ μητε πλείω των ἱκανῶν Ουπερβάλλων, μητε ἐλάττω πάλιν ἐνμιν, Λ μέτροις δικαίοις

χρωμένη μὴ ἀδικης. και γαρ διάβασίν ε μελετῶσαν ἀπο των παθῶν καὶ τὸ πάσχα θυουσαν, δεινὴν προκοπὴν το πρόβατον, λαμβάνειν μη αμέτρως. 'Eκαστος γαρ,' φησι, το ἀρκουν αὐτου συναριθμησεται ι πρόβατον. ' hia του μάννα ονν, καὶ επὶ πάσης δωρεας ην- θεὸς δω-Dωρ φαι τω γενει μῶν, καλον το /άριθμιον, κώM.μεμετρημενον, καὶ μὴ το περ ημα λαμβάνειν ' πλεονεβόα γαρ τοττέ γε T της γρρας ουν εἰς - μερα συναγανέτω η υκη, ' ἔ, μη αυτην - λωκα των ἀγαθῶν, αλλὰ τον φιλόδωρον θεον ἀπο-

f. 58. και δια τοττο μοι δοκεῖ - προκείμενον λέγεσ&- Συμβολον φωτός ἐστιν η μερα. ει φυκης ori παιδεία Πολλοι - τα ἐν rari φῶτα κτησαντο εἰς νυκτα καὶ σκότος, ἀλλ' ο εἰς ημερα χρο- φως, οἷον τα προπαιδευματα πάντα, καὶ τὰ νειλια λεγόμενα, καὶ φιλοσοφίαν αυτην τρυφης νεκα Ἀρχης της προς τοτ ηγεμόνας 'υ δέ γε στεῖος την ἡμέραν νε α γερας, καὶ το φῶς

ἔνεκα φωτος, καὶ το καλον νεκά του καλos κτειαι μόνου, χἀ ενεκα αλλου τινός. - καὶ επιφέρει, Orram πειράσω Ἀωτοδοῦ ει πορι-ονται α νόμω

194쪽

μου ου ' Nόμος γαρ έῖος ουτος - αρετὴν δι' αττρο τιμαν Toυς - ἀσκητὰς ora νόμισμα δοκιμάζει ο ρθος λογος - ρα κεκηλίδωντα ἐπί τι των ἐκτὸς αναφέροντες το της φυχης ἀναθον, φῶς δόκιμον διαστέλλουσιν, ἐν διανοία μόνη διαφυλάττοντες τουτο. T τρις συμβέβηκε μη τοῖς ' ηινοις, ἀλλα ταῖς ἐπουρανίαις ἐπιστημαι τρέ

φεσθαι.

195쪽

χόμενας 'πι et δε περὶ τουτον τον λόγον συμβαί- γ

τον οντα. ' Πυνθάνονται Ουν ἀλληλων αἱ χαν' η' αἱ πεπονθυῖαι μεν - τον λόγον - ἔχουσαι δε ἐπει το τί στι ' καὶ γαρ γλυκαν--θέντες πολλάκις, τον κεκινηκότα χυμὸν ἀγνοοῶμεν, καὶ δεων τμῶν σφραινομενοι τίνες εἰσὶν ουκ

196쪽

γείλη σοι, Π τ ἐπὶ ρτω μον ζησεται ανθ ρωπος, αλλ' ἐπὶ παντὶ ρηματι ἐκπορευομένω δια -- ματος θεου.' G κάκωσις αυτ ἱλασμός ἐστι' ia γαρ et δεκάτη κακῶν μῶν τὰς φυχας ἱλάσκεται. Oτα γυρ α δέα περισυλαται, δοκουμεν κακοπι- σθω, τόδ' ἔστι προς ἀχεθειαν, Τλόω τον 'εῖν ἔχειν Περιποιεῖ δἐ μῖν ααὶ λιμον ον αρετης, αλλὰ τον ἐκ πάθους καὶ κακια συνιστάμενον- -κμηριον ει διοτρέφει αρ ημα τω γενικωτάτω αντο λόγω. ο γαρ μαννα ὁρμηνευεται D, -- ἐστι το γενικώτατον των ντων. και et λόγος Mτο θεου περάνω παντός - του κόσμον, cast, πρεσβυτατος καὶ γενικώτατος των σα γέγονε. Ihi τον τὸν λόγον - ηδεισαν οἱ πατερες, ora οι προς

των των κακῶν, ευλογησαι τα παιδία ταυτα.

'Dραῖος ουτος ὁ τρόπος, τροφέα τον θεὸν, ora χό-

197쪽

γον, γεῖται - ει απελον, ς ἐστι λόγος, μερωτρον κὰκῶν, φυσικώτατα Ἀρέσκει γὰρ αυτω τὰ μἐν προηγούμενα ἀγαθὰ, αυ-προ πως αυτει τονοντα διδοναι, τὰ δευτερα δε του ἀπέλους καὶ λο- γοτ αυτον. δευτερα δε εστιν ὁσα περιέχει κακῶν ἀπαλλαγην. σιὰ τουτ' μαι καὶ γεων ἐν την πλην ης ου προπεῖται νόσος ἐν τοῖς σώμασιν, ὁ θεὸς χαρίζεται δι' εαυτου μόνου, τη δ γινομένην κατα νόσου φυγην, καὶ δια τέχνης καὶ δια ἰατρικης' ἐπιγράφω καὶ ἐπιστημη καὶ τεχνίτη τω δοκεῖν α- σθαι, προς ἀληθειαν αυτος καὶ δια τούτων καὶ ανωτουτων ἰώμενος. ου- δη τον τρόπον καὶ ἐπὶ χης χει. Ta με ἀγαθὰ τὰς τροφὰς, αυτος -καρφεται δι' εα-os, διὰ δε αγγέλων καὶ λόγων, ὁσα9M ἀπαλλαγην περιέχει κακῶν. . l. 63. αυτ ει ηυζατο αἰτιωμενος τον πολτικο γω φ ο ἐτόλμησεν εἰπεῖν τι ρ ἐκθρέφω σε ἐκεῖ. Σπευσαντες γὰρ,' φησὶν ' ἀνάβητε προς τὸν πατέρα μου, καὶ εἶπατε αυτω, τάδε λέγει,' καὶ

τὰ ζης ' , κατάβηθι πρὸς se καὶ μη μείνης ἐπὶ κῶσι, καὶ ἐκθρέψω σε ἐκει, ετ γὰρ πέντε λ μός. ' Ἐπιμεμφόμενος - αμα, καὶ διδάσκων τον δοκησίσοφον λέγει -ουτος, ἴσθι τὰς φυχης τρω φὰς ἐπιστημα υπαρχουσας, ας ου ὁ αἰσθητος λόγος, αλλ' ο εος δωρεῖυι, o τρέφων κ νεότητος καὶ πρώτης ἀκμης μέχρι τελείου φωτὸς, αυτος ἐμπλησει Ἀπαθεν υν ταυτὸν ὁ Ιωση τη μη τρὶ - τον χηλ. καὶ γὰρ αυτ ἐνόμισε μνασθα τι τογενν ον Λιὸ λθει, Ἀσός μοι τέκνα. rix o γε πτερνιστης εαυτὸν μιμησάμενος ἐρεῖ. Πλάνον πε- 23 πλάνησαι πολύν. O γὰρ ἀντὶ θεου ἐγώ εἰμι, τουη Φόνου δυναμένου τὰς φυχῶν μητρας ἀνοιγνυ- ναι, ' καὶ σπείρειν ἐν αυταῖς ρετὰς καὶ ποιεῖν

198쪽

ἐγκύμονας και τικτουσα τα καλά. κατάμαθε μοι την ἀδώ.φήν σου λίαν, καὶ ωρησεις λοτεινος γεννητο λαμβάνουσαν την σπορὰν καὶ τὴν γορον, αλλ' π αυτου του θεου. Iδὼν ἰὰρ κυρεος τε μισειται πιέα, νοιζε την μητρα αυτης 'εικηλ Mην. στείρα. ' Ἀλλ' ρα πάλιν την ἐν τουτω λεπτουργίαν της αρετης 'O Θεὸς τὰς μητρας ἀνοίγει, σπείρων ἐν αυταῖς τὰς καλὰς πράζεις ώ ὁ μητρα παραδεζαμένη την ἀρετην - θεου, - τίκτει τῶ θεω, - χρεῖος γαρ τδενός εστιν - ἄν - αλλωοὶ τω ακὼβ ἱους ' o γὰρ νεκα δουπειρεν θεὸς εν τη ἀρετη τάχα, ora αυτου. Ῥυκουν αλλου με ἀνη της Aείας ὁ συχω μενος ευρίσκεται, α λος δε πατὴρ των ἐκυεια τέκνων. γνη με γας την μητραν νοθων, πατημ ει των τεκνων, ω

ταυτα τικτειν λέγεται.

ζων ὁ σεις νόθυν οἰκειοτητα πολομενην προς αισθησιν. υτα γέ τοι κορεσθίομεν δονης εκπιπτε των τόνων ἡμῶν τὰ αἰσθητήρια πι τους ἰανων ε τι μεθυοντας ου καταλαμβάνεις, τι ορῶντες - ορῶσι, και ἀκουοντες υ ἀκούο σι, και τωναλλων αἰσθησεων ἀφhρηνται τὰς κριβεῖς ἐνεργείας; Εστι δἐ οτε και δι πληθος ἄμετρον τροφης παντες οἱ τόνοι των αἰσθήσεών φείθησαν πνου κατα-95λα ψανοντος, ο και το νομα σχεν πο της ὐφ P. σεως αυτῶν λαλῶται γὰρ τότε το αἰσθa ικον

199쪽

γανον, ω ερ ἐν ταῖς ἐγρηγορσεσιν ἐπιτείνεται, μηκέτι κωφὰς τὰς ἀπο - ἐκτος πληξεις δεχόμενον, λὰ γεγωντως και ἐναρροῖς , την τε χην ἄχρι τον νου διαδιδου 7ας. - γαρ αντον πληχθέντ γνωρίσαι ἐκτος, καὶ λαβειν αυτου τυπον ἐναργη. l. 65. ηρε δε δτι υ λτεν, ἐχθραν θησω σοὶ καὶ τα γυναικὶ,' αλλὰ ἀνα μέσον σου καὶ 1ς γυναικός , - τί δέ 'Oτι περὶ το μέσον, καὶ - αν ἐν μεθορίω κείμενον δενης καὶ αἰσθησεως, G124 νεται τουτων o πόλεμος. o δε μεσον αμφοῖν ἐστι

τ των η δονη, βλων εο ς εἰργάζετο αἰσθησει. Tο- νὰ μέσον του σπέρματός σου καὶ τον περ- ματος αλῆς, ειρηται πάλιν φυσικῶς Σπερμ ' πῶν ἐστι γενεσεως ἀρχm 'AM δἐ δονης μεν πτο πάθος, αλλ' αλορος ορμη αἰσθησεως δια νον - γα τούτου uθάπερ τινος πηγης, αἱ αἰσθητι- καὶ τείνονται δυνάμεις, μάλιστα κατὰ τον ἱερώτατυν, Μ σην, iis του Ἀδὰμ πεπλύσθαι φη, την νε-

ἐπειδη ἐκεῖνα ἐχθρὰ, καὶ ταυτ αν, πολέμια. l. 66. Καὶ περιφανης ἐστιν ο τῶνδε πόλεμος. τὰ γουν τὰς ἐπικρανείας του νου, τε τοι νοη' τοῖς κω ἀσωμάτοις παραβάλλει, φυγαδεύεται το πάθος. α εμπαλιν ταν osvo νικmp νίκην μηv, εἴκει ὁ νους, κωχωόμενος προςα ιν αττω καὶ τοῖς ἐαυτου πασιν ποις. Φησὶ os ἐν τέροις, ἔτι 'πιταν με ἐπηρε τὰς χεῖρας Μωυσης, κειτό νε 'Ισραηλ, ταν δὲ καθηκε, κατίσχυεν ηιαλήκ. ' T - παριστῶν, τι ὁ νους ἐπειδὰν ἐν αάρ, αν τον ἀπν των μητων, καὶ μετεωρισθῆ, μνν ντ ε' Exod. II, II.

200쪽

τω ορ- τον θεὸν, περ ἐστιν Ισραηλ. 'μειδαν ἐκαθῆ τοας δίους τόνους κά ἐξασθενηση, αττέκα- πάθος ἰσχυσε ὁ Ἀμαλὴκ ος ρμηνεύεται λαος ἐκλεέχων πιντως γα διεσθίει την λην φυκ καὶ ἐκλικμυται, μηδὸν ἐν αυτη σπέρμα η ζώπυρον --της πολείπων Παρ' ο και λεγεται, 'Aρκη ἐθνῶν

Ἀμαλη '' τι των μιγάδων και συγκλυδων καὶ,-- et μένων βουλυ το πάθος ἄρχει και κυριευει μὰ

και γεμονικον δόγμα, κά - τηρησεις αυτου - νου τὰς επιβάσεις και φιδρύσεις των ἀρεσκόντων, αἷς αἱ πτέρναι κατὰ λόγον εἰκάσθησαν. f. 68. o M τηρ σει' δύο δηλοῖ εν μεν ο ῖον διαφυλάζει και διασώσει, ἔτερον δὲ τ ἴσον τω ἐπετηρησε προς ἀναίρεσιν Ἀνάγκη δὲ τον - η -- λον η σπευδαῖον ειναι 'ομεν υν αφρων via κωτ ιμ ν γενοιτο της δοκης, χαίρει γὰρ, ἀτη ἡ ἐσπουδαῖος χθρος, καραδοκῶν τε ἐπιο εμενος ἐσπι - σει καθελε, αυτην εἰςάπαν - μην μαδειν ηὸονη τos ἐν φρονος διατηρεῖ την επίβασιν, του - σοφου λύειν καὶ ἀναιρεῖν πιχειρεῖ την ενσταδιν,