Opera omnia

201쪽

mo ομένη τον μὲν κατάδευσιν αντης μελεταν, o M αφρονα, δι' ων μάλιστα σωθησεται. λλ' -- πτερνίζειν δοκουσα ἡ ἀπατα τον στεῖον, αὐτοπτερνισθησεται προς του πύλην σκηκοτος τακώβ, - πάλην δὲ υ την του σώματος, ἀλλ' ην παλαι, φορο προς τοδ ανταγωνιστὰς τρόπους αυτης, πάθεσι καὶ κακίαις μαχομενους, - καὶ ου προτερον ἀνη- σει πτέρναν του ἀνταγωνιστο πύγους, πριν ἀπειπεῖν αὐτο και μολογῆσαι τι πτέρνισται καὶ νενακηται δις, ἔν τε τοῖς πρωτοτοκίοις, καὶ ἐν τω υλο- στεῖν. 'Aικαίως γαρ ' φησιν, ' κληθη το νομα

αυτο νακώβ. 'Eπτέρνικέ με γαρ ηδ δεύτερον. I riv πρωτοτοκιά μου εἴληφε, καὶ νυν εἴληφε την υλογίαν μου ' Πρεσβύτερα δἐ o με φαυλος γεῖται τὰ σώματος, ὁ δ ἀστεῖος τὰ ψυχης, st καὶ προς ἀλη-

θειάν ἐστιν, Ου χρόνω ἀλλα δυνάμει και ζιώματι πρεσβύτερα καὶ πρῶτα οντως ως καὶ ρχων ἐν πόλει' γεμονι δἐ του συγκριματος η ψυχη f. s. ἴληφεν ουν τὰ πρῶτα ο πρῶτος κωτἀρετὴν α και ἐπέβαλεν αὐτῶ εἴληφε γαρ καὶ ευ- λογιστεῖν συν ευχαῖς τελείαις. Πάταιος δε και ἰ - σίσοφος ο λέγων, τὰς ἐμὰς πιλογίας καὶ τὰ ἐμὰ πρωτοτοκια εἰ ληφεν. ' - ω γαρ τὰ σὰ, ω ουτος, λαμβάνει, ἀλλα τοι σοῖς τὰ ἐναντία. Ta μεν γὰρ σὰ δουλείας, τὰ δἐ ἐκείνου δεσποτείας βίωται καὶ

H αγαπησεις δομος γενέσθαι του σοφos, νουθεσίας και σωφρονισμos κοινωνησεις, ἀμαθίαν και ἀπαιδετ-

202쪽

126υ- ωξας αττον ὀχηματι παθῶν, ηπιο πένης Μ.ἀφροσννης. μνὶ ἐν μυλος, χαλεπῶν καὶ ἀφ ρWων τῶν ἐν ἐαυτω δεσποτῶν, οἷς νόμος ἐστὶ, μηροδένα ἐλευθερον ποι. . Ἐὰν δὲ τουτους δρασμω χρησάμενος καταλίπης, ποδίζεταί σε φιλοδουλος δεσπότης ἐπ ἐλπίσι χρησταῖς ἐλευθερίας, καὶ Ου ἐκδώσει τι τοι προτέροις δεσπόταις, μαθὼν παρὰ Μωυσέως ν δίδαγμα και δόγμα ἀναγκαῖον, 'μη παραδιδόναι παῖδα τω κυρίω ς προςτέθυτα αυτου παρὰ του κυρίου μετὰ γὰρ αιτο κατοικησε ἐν παντι τοπω - αν ἀρέσκη αὐτ*.VM

χαλίνωσαι ταῖς ἐκείνων των δεσποτῶν νίαις, ανα ξίαις δουλευειν σοφω, τεκμηριον Ψέγιστον θυος

ἀνελευθέρου καὶ δουλοπρεπους παρέχεις, ταν λέγης, τὰ ἐμὰ πρωτοτοκια καὶ τὰς ἐμὰς εα- ας.' ' Εἰς ἄμετρον γὰρ ἀμαθιαν κεχωρηκότων. Κῖδε αι φωναὶ, ἐπειδη μόνω αρμοττει θεω - γει το μόρο αυτου γὰρ ντως κτηματα μονου ταπαντα Λι καὶ μαρτυρησει ταν Ta δῶρά μου, δόματά μου, καρπώματά μου in ρησεις τι δῶρ δομάτων διαφέρουσι. Ta μεν γὰρ ἐωφασιν μεγέθους τελείων γαθῶν δηλοsσιν, τοῖς τελείοις χαρίζεται o θεὸς, τὰ δ ει βραχυτατον

βασιλέως Σοδόμων, Ad καὶ τὰ παρκτὰ των παλλακῶν. msσης μέντοι τὸ μέγιστα δικαιο-

νομόῖν ἀξιοῖ, καὶ περὶ τῶν μεγίστων τὰ ὁ βρακέα

203쪽

των κριμάτων ἐπι-- τοις δευτερεωοωσι σκοπεινώ υςτις δε τολμα λέγειν ἐαυτου τι εῖναι, δουλος τον πάντα αιῶνα γε ἄνεται ' ςπεμο λέγων Nγάπηκατον κυριόν μου, καὶ την γυναικά μου, κά τα μι--

ο o κυριος νους ἐστι, κύριος αυτο και ἐτοκράτωρ ἐμη και η αἰ σθησις, αυταρκες των σωμά των κριτηριος ἐμα καὶ τα τούτων κγονα, του μεννοῖ τὰ νοητὰ της δε αἰσθησεως τα αἰσθητά επ' ἐριοι σαρ το νοεῖν, τ αισθάνεσθαι Ἀλλὰ μη μόνον εαυτου καταμαρτυρείτω, ἀλλα και πο ου Θεολκα--ταδικασθεὶς, αἰωνίαν και βεβαιοτάτην πομενέτω δουλείδι κελεύοντος - τε Ους τρυπάσθω, να μηπαρώεζηται λογους ἀρεἡης, καὶ δουλεύη τον αἰῶνα πω ν και λὶ αἰσθησει, κακοῖς καὶ ανηλεέσι δεσπο-

l. 1. τη γυναικὶ εἶπε, πλημνων πληθυ-98νω τὰς λύπας σου και τον στενανόν σου. V ' Tῆς P. γυναικος, τις αἰ σθησις ην , ἰδιον εστιν ἀλγηδὼν πα-- 12 θος η λύπη καλεῖται. II ερὶ ο γὰρ γίνεται - - Μ-δεσθαι, περι τουτ καὶ τ αλυεῖν πιόμεθα δὲ διατων αἰσθησεων, ως τε ζ ἀνανης και ἀλγοιμεν 'αυτῶν. Ἀλλ' o μεν σπουδαῖος καὶ κεκαθαρμένος νοός ἐλάχιστα ἀλγεῖ' ηκιστα γὰρ ἐπιτίθενται αυτου αἱ αἰσθήσεις. ω δε φρονι περιττεύει το πάθος, Ουδὸν χοντι ἀλεξιφάρμακον ἐν τη πῆ, ω τὰς ἀποτων αἰ- σεὼν και αἰσθητῶν κηρας ἀμυνεῖτα 'ia ερ γὰρ τέρως τυπτεται Ἀβλητης, και Ῥουλος, - μεν καθ' υπόπτωσιν ἐνδιδους προς τὰς Hκια καὶ πείκων, ου ἀθλητης αντέχων καὶ ἀν-.τιστατῶν, καὶ τὰς ἐπιφερομένμ ἀποσειομενος, κώκείρεις τέρως μἐν ανθρωπον, τέρως ει το κώδων,

204쪽

182 - LEGIS ALLEGOR. III, 1. 2.το μἐν γὰρ ἐν τῶ χώσκειν μόνον ἐξετάζεται, o Myνθρωπος καὶ ἀντιδρα, και ςπερ ἀντιπέπον , σχηματίζων ἐαυτὸν προς το κείρεσθαι, - -

ἐν ἀλόγιστος, ἀνδραποδων δίκην, ἐτέρφ υπεωε καὶ ποπίπτει ταῖς ἀλγηδόσιν, ἀφορήτοις δε κομναις, ἀντιβλέψαι πρὸς -τὰ αδον κτῶν, Φρον- καὶ ἐλευθέρon σπαν μη δυνάμενος λογισμούς. ἔαρο

δη καὶ πληθος ἄπειρον διὰ τῶν αἰσθησεων αυτ*των δυνηρῶν ἐπαντλεῖται 'ου ἐπιστήμων ἀθλη- του τρόπον μετὰ δυνάμεως καὶ ρώμης καρτερῶς ἀντιβὰς προς τὰ ἀλγεινὰ παντα ἀντιπνεῖ, . - - τρώσκεσθαι προ αυτῶν, αλλ' - διαφορεῖν ἔκαστον καί μοι δοκεῖ νεανισσή stem αν ἐπιφωνη ma το τραγικὸν προς την ἀλγηδόνα -ως Πίμπρα κάται, σάρκας, εμπλησθητί μου IIίνουθα κελαιν, αἷμα πρόσθε γαρ κάτω Γης εἰσιν αστρα γη δ ανω εἰς αἰθερα,

205쪽

s 28 γὰρ πίστεως νεκα παρολαμβάνεται ' πιστος δὲ μαΜ.νος ὁ θώς, καὶ ι τις Θεω φίλος, καθάπερ Μωυ-

σης λέγεται ρ πιστος εν παντ τω οἴκω γεγεν-γαι. )IAλλως τε καὶ οι λόγοι του θεου εἰσιν ὁρκοι κω 99 νόμοι του θεο και θεσμοι ἱεροπρεστατοι. εκμη P. ριον δε της ἰσχυρότητος αυτου, - εἴπη γίνεται, οπερ ην οἰκειοτατον ρκω. 'Dςτε κολουθον αν εἰη λέγειν, or πάντες ι του θεο λογοι εἰσιν ορκοι βεβαιοτμενοι ἐργων ἀποτελεσμασι.*. 73. -- γε μην, ορκον ιναι μαρτυρίαν οὐ περὶ πρου ματος αμφισβητουμένου ' εἰ δε ομνυσιν θεὸς, αυτ μαρτυρεῖ, περ ἐστὶν τοπον 'ετερον γαρ δε εῖναι τον ποιούμενον την μαρτυρίαν και τον περ υ γίνεται. πι ιν λεκτεον Πρῶτον μὲν, ς υ εστιν υπαίτιον αυτ μαρτυρεῖν τον θεόν. πις γαρ α αλλος γενοιτο ἱκανos αυτ μαρτυρησαι Ἐπειτα, πάντ' στιν αυτος αυτ τα τιμιώτατα, συγγενης, οἰκεῖος, φίλος ἀρε , ευδαιμονία, μακαριότης, ἐπιστημη, σύνεσις, αρχὴ τελος, ολον, παν , δικαστὴς, γνώμη, βοολὴ, νόμος, προβις, - ηγεμονία. Ἀλλως τε ν το κατ' εμαυτο -οσαλλον χρὴ τρόπον κδεξώμεθα, παυσόμενα τῆς γαν σωφιστείας. Μήποτ' Ουν στι τοιουτον, ουδεν των δυναμέω πιστεύειν δύναται παγίως περὶ 'ἐολπιστευσαι ουδεν γαρ φιξεν αἰτο τὴν φύσιν, αλλ' ' ἀόρατον αὐτὴν παντὶ τω γενει παρεσκεύασεν πιτα ισχυση η τι σωμα, η τι συλειατον, η τε ποιον, η τι ποιον, το αἴτιον ειπεῖν, η συνόλως περὶ τσίας η ποιότητος π σχέσεως, η κινήσεως

-τω, βεβαίως ἀποφήνὰσθαι Ἀλλὰ περί γε εα του μόνου ἰσχυριεῖται, - καὶ μόνος ἀφεοδῶς την

206쪽

στοανενο ἔαυτον, Ῥη δυνατον ν αλλου. - καὶ ασψώις αν νομισθεῖεν οἱ φάσκοντες ομνυναι καταθεοs. Εἰκότως γαρ υδεὶς μνωσι κοθ' εαυτου, τι γε ο περὶ της φήσεως αυτου διαγνῶναι δυναται, αλλ' αγαπητον, εὰν του νόματος αυτου δυνηθῶμμεν, περ ην, - ερμηνέως λογον. ττος γαρημῶν των τελων αν εἰ θεος, ω ει σοφῶν καὶ τελείων, ὁ πρῶτος. και Μωυσης μεντοι την περο

θεos μόνου πάντα πράττειν, Θυθες Παρ' ο και ἀφειδοτμεν του γαπητου τέκνου της ρετM, νευδαιμονησμι, παραχω ροῶντες civis τῶ δημιουργῶν, αξιον το γέννημα κρινοντες κτημα θεου νομίζεσθαι,

δρα των καθηκόντων, ου ἀφ' gζεως καθηκου ς' και Ῥεμων μεντοι καὶ μεμηνὼς εστιν τε 'φάλι φθέγγεται τε καὶ ποιεῖ, αλWου ἀπο νηφομ διώ- νοίας καὶ οι τι κομιδη νηπιο παῖδες - - λογικης χεως, ου πω γὰρ υτοὐς η φωσις λογικώς προπαίδευκε, πολλὰ πράττοισι καὶ λέγουσιν, οἱ λογικοί. μέλεται δε ο νομοθέτης τον σοφὸν μη προτικῶς, καὶ ευαλωτως καὶ ως αν ἐκ τυχης, υλόγιστονεικεῖν εῖναι, ἀλλ' ἀπο ξεως καὶ διαθέσεως n

207쪽

i. 5. υκ ἐξηρκεσεν πιυν τη βαρυδαίμονι αῖ- σθησε χρησθαι πλουσίως ταῖς λυπαις, αλλὰ και , στεναγμῶ. V Εστι δὲ στεναγμὸς σφοδρὰ καὶ ἐπιτεταμένη λύπη. Πολλάκις γαρ ἀλγουμεν ουχὶ στενον ς' ταν ὁ στένωμεν, ἀνιαρῶς και πάντωβρηρῶς χρώμεθα ταῖς λυπαις. Tora στενειν ἐστὶ

διττόν ' V μθ ο γίνεται περ του ἐπιθωμουντας καὶ ὀρεγομένους τμ αδικιῶν καὶ μη τυγχάνοντας, ο δηκαὶ φαυλόν εστιν ' ἔτερον δε o 6εδ α περ του μετανοουντας και ἀχθομεν- ἐπι τῆ πάλαι τροπη, κώλποντας, κακοδαίμονες μεῖς, σον αρα χρονον ἐλκ'λυθειμεν νοσουνυς αφροσυνης νοσον, και ἀνοίας καὶαδικίας ἐπιτηδευμάτων; ουτο δὲ υ γίνεται, εὰν μη τελευτηση και ἀποθάνη ε της φυχης ο βασμλῶς της θυηπου, ο θως καὶ φιληδονος τρόπος, μετὰ γαρ τὰς μέρας τὰς πολλὰς κείνας τελεύτησεν ο βασιλευς της Αἰγυπτου. '' ). Bis ἐυθὰς ἀποθανούσης κακίας στενάζει ὁ ρῶν τον θεον, καὶ

γων. Ἐπεὶ ζῶν γε ὁ βασιλευς και φιλήδονος o προ ν μῖν, γεγηθεναι την πην ἀναπείθει, φ' οἷς ὁμορτάνει' ταν δε τελευτήσηὶ στένει Λιο καὶ ἐκσο προ τον δε- ην ἱκετευουσα μηκέτι τραπη- ναιό μηδε τελη την τελείωσιν λαβεῖν II ολλαῖς γαρ ψυχαῖς μετανοία χρησθαι βουληθείσαις υκ πετρωψεν θ εος αλL Aςπερ πο παλιρροίας ει το ε πα-

130 λιν ἀνεχώρησαπι τρόπον τινὰ της - '' γυναι-M.κος της λιθουμένης διὰ το Σοδομων ἐρῶν, καὶ εῖς τὰς Ῥατωτραμμένας ,πο τον θεον φύσεις ἀν-

208쪽

αυτων προς το θεὸν, ' μαρτυρων et του οντος

χάριτι ει α μη δυνατῶς προς αυτον ἐκάλεσοτον ἱκέτην λόγον, - αν ἀνέβη τουτεστιν - αν ἀνεβιβάσθη και ηυζηθη καὶ μετεωρειν ηεξατο, φυγὼν την ταπεινότητα των γηρνων Λι και ν τοῖς ἐξης φησιν 'Iδου κραυρο, των υἱῶν Ισραηλ ει Io1 πρός ριε. ' ' Πάνυ καλῶς το φθάσει μεχρι μου P. τὴν κεσίαν ' - αν ει φθασεν, εἰ μη ο καλῶν χρηστος ν. Ἐνίαις δὲ παῖς προαπαντα - γ ξω προς σε και ευλογησω σε 'υρας ση του αἰτίου χάρις, φθάνοντος την μετέραν μέλλησιν ta προ απαντῶντος εἰς ευεργεσίαν παντελη της ψυχῆς κάλχρησμός εστ δογματικος το λεγομενοπι ἐὰν γαρ ἐχ-

ως, καὶ πάσας τὰς νοσους αυτης αται γ δέ γε

αἰσθησις ἀεὶ πιπεῖται καὶ στενε και τίκτει μετ' ομνης καὶ λγηδονων πηκέστων τ αῖσθάνεσθαι 'o καὶ αυτος φησιν, Ἐν λέπαι τεβη τεκναρο ς--ε δ η ἐν ρασις το ραν δε κο - ακουειν η δ γεῖσι το γενεσθαι, και συνόλως η αἰα σθησις το αἰσθάνεσθαι, αλλ' - με χαλεπης μνως τω φρονι ἔκαστον τούτων ποιεῖται. Ἐπιλυ- πως γαρ υτος καὶ ρα, καὶ ἀκονει, καὶ ωεται, καὶ σφραίνεται, καὶ κοινῶς αἰψύνεται. f. 77. Ἀμπαλι δἐ την αρετην εωρησεια μεταχαρας περβαλλούσης καὶ κυοφορουσαν, καὶ το σπουδαῖον ἡ γελωτ - ειθυρία γεννῶσαν, καὶ γέννημα ἀμφοῖν αυτ γελως ἔν υ μεν υν ο --φος χαίρων αλλ' ο λυποτμενος γεννα, μαρτνρησει λέγων ουτως- θεῖος λόγος, ' ι εῖπεν ο θως τω

υροὰμ Σάρα ἡ γυνή σου ου κληγήσεται Σάρα,

209쪽

την, καὶ δώσω σοι ἐξ αὐτης τέκνον. E,' ἐπιλέγει καὶ ἐπεσεν Ἀβραὰμ ἐπὶ πρόςωπον, κει ἐγέλασε καὶ ε εν, εὶ τω κατονταετεῖ γενησεται τιος,

καὶ ' αὐρα εννεν κοντα των ουσα τίζεται; '' ἔτος ἐν δ φαίνεται γεγηθὼς καὶ γελῶν, τι μέλλει γεννῶν το εουδαιμονεῖν τον Ισαακ, γελα δὲ καὶ ἀρετ Σάῆρα Μαρτυρησε δ ο αυτος λέγων δ'

ε'Eψιπε Σάρρα γίνεσθαι τα γυναικεῖα, καὶ πέλασε τη διανοία καὶ επεν, υπω μοι γεγον τὸ εὐδαιμονεῖν, ως του usH ο δε τριός μου , ' θεῖος λόγος, ε πρεσβυτερος ἐστιν,' φ προ ῖναι τουτο ἀνάγκη, παὶ πιστετειν καλον πισχνουμένω και το γέννημα δε ἐστι γελως καὶ χαρά- -υτ γαρ καὶ σαὰκ I31 μηνευεται. -πείσθω τοιγαρουν αἴσθησις, ἀρετη a.8 ἀεὶ χαιρέτω. α γαρ γεννηθέντος του ευδαιμονεῖν, φησὶ σεμνυνομένη, ΙΠλωτα ἐποίησέ μοι κυριος ο γαρ αν ἀκουση, συπαρεῖταί μοι. o Aναπετήσαντες ουν τα, ο μυμαι, παραδεζασθε τελὲτὰς ἱερωτάτας G γελως εστιν η χαρὰ, το δὲ - ἐπο*σεν' ἴσον τω γέννησεν ως τε εῖναι - λεο γε- νον τοιουτον, Ισαὰκ ἐγέννησεν κυριος αυτος γαρπατηρ ἐστι της τελεια Φύσεως σπείρων ἐν ταῖς η -

χαῖς καὶ γεννῶν - ευδαιμονεῖν.

τρόπον τὸ μεν ορατον κινεῖ την ρασιν η δἐ ωνη 'ην ακοην, - δἐ χυλος την γευσιν, καὶ τῶν αλλων ηκαστον. αυτα δ' ποστρεφε καὶ καλεῖ την Mo- ρον αἴσθησιν προς αυτην, καὶ κατακρατεῖ καὶ κυριειει o τε γα κάλλος rν ρασιν ἐδουλώσατο, τε δυς χυλος την γωσιν, καὶ των χλων καστον

210쪽

αἰσθητῶν την κατ' αὐτο δ Ριν Ἱδε δέ - τὸν

μένον περὶ δεος, πῶς πικρατεῖται πο κιθάρας, ε αυλου η και ἄδειν ἐπισταμένου. II δε γε προς τον νομιμον ανδρα, τον νουν, ἀποστραφείση μεγίστη ἐστιν φοεια αἰσθησει. . f. 79 Tδωμεν υν ξης τίνα κά περ του νον διεζερκεται παρὰ τον ορθον λόγον κινουμὲνου. IN M γδὰμ εῖπεν ο θεος, 'Oτι κουσας π φωνης της. γυναικός σου, καὶ φαγες απὸ του ξυλου-υ. νετειλάμην ι μη φαγεῖν ἀπ αντον φαγες επικατάρατος η γῆ ἐν τοις εργοις σου.' Aλυσιτελώτατόν ἐστιν ἀκουειν οἰσθήσεως νοτν, ἀλλα μη αἰσθησιν νου γαρτω κρεῖττον αρχειν, ', δὲ χειρον ἄρχεσθαι δε Non δε κρείττων αἰσθησεως. Dςπερ υ αργοντος μἐν νιόχου και ταῖς νίαις τα ζῶα γοντος et βολεται γεται - αρμα, ἀφηνιασάντων δε κώνων καὶ κρατησάντων υ τε νίοχος κατεστρη πολλάκις, τά τε ζῶα εστιν τε τη ρυμ της φορα ει βοθρον κατηνέχθη, πλημμελῶς τε πάντα φέρεται, καὶ ναs --θυδρομει μεν, ηνίκμ τῶν οἰάκων λαβόμενος ο --βερνητης ἀκολουθως πηδαλιουχεῖ, . περιτρεπεται δυ

τε πνευματος ναντίου περιπνευσαντος την θαλάττη κλύδων ν κησεν Ουτως, πειδὰν μεν της --

συνυσις κατα-μβάνει δεινη, οἷ δούλων δεσποταις επιτεθειμένων. Tότη γὰρ, ει δει το ληθες εἰπεῖν, ἐμπίμπραται 'λεγόμενος ο νους, τῶν αἰ- σεων,

την φλόγα ἐγειρονοῶν, τὰ αἰσθητὰ ποβεβλημένων. f. o. myσης μέντοι δηλέ περ της τοιαύτης Ἀμπρησεως. Α γίνεται δια τῶν αἰσθησεων,