장음표시 사용
121쪽
clerum exigebant, ubi pastores ipsi gregem destruebant ,
necessarius erat qui servaret. Nihil est tam necessarium quam unus PraecesSOri Successor, unus ovili perpetuo pastor, unum domui aeternae sundamentum , unus controversiis judex. Nihil est tam necessarium Ecclesiae quam traditiones veras a salsis discernere. Nihil est tam necessarium quam concilia Conciliis opposita vel in irritum mittere, vel ut vera firmare. Nihil denique tam necessarium est quam Concilia Oem menica a latrocinalibus distinguere. Experientia omnium saeculorum unius pastoris necessitatem evidenter ostendit,
et in aetate ab apostolicis patribus, ut loquitur etiam Iti-gius Lutheranus , illustrata eximie apparet. Ibi traditiones traditionibus opponuntur , ibi rebaptigandos haereticos ex scriptura ipsa evincere conantur Aphri .... ibi Ecclesiam universam discindebat Novatus, ibi Dei filius dicebatur ab Ebione non extitisse ante matrem, ibi novum Paracletum in Ecclesiam introducere contendebat Μontanus, ibi Deus ipso a Manichaeis dividebatur in honum et malum, ibi haereses innumerae, ibi impurissimi haeretici Nicolaitae. Quisnam ergo providit Eces alaeῖ An concilia oecumenica nondum convocatay An regionalia concilia quas ad romanum Pontificem mittebantur approbandaῖ An episcopi a Papa iudicati etiam totius Asiaeῖ Et cui noti notus in causa Simonis Petrus, in Causa Ebionitarum Clemens, in causa Montani Zephyrinus, in causa Paschatis Victor, in causa Novati Cornelius, in ca sa Baptismi Stephanu, Major est in Ecclesia universali unius pastoris neceS- sitas, quam in Ecclesia particulari. Errat in diae si pastor , et a metropolita corrigitur, errant Patriarchae omnes, et Concilium congregari non potest, a quo ergo cor rigunturῖ Errat particulare Concilium, et a generali an-
122쪽
Potitificia praeditum) et a nullo nisi a Romano Praesule mitti in irritum potest. Synodi Synodis opponuntur, provinciae provinciis, quis eas impedito concilio concordabissExtremae tandem Ecclesiae necessitati romanus episcopus
providit. Fovebant Eutychianam haeresim , vel ubiquo
disseminabant Patriarchae omnes, et Concilium Congregari non poterat, et romanus episcopus incendium illud quod universam vastabat Ecclesiam solus extinxit. Armaverat Dioscorus in Eutychetis auxilium et Patriarchas omnes, et principem, et concilium Ephesi universum, et cuncta Leo in irritum misit. Turbaverat et occidentis
episcopos, et orientem universum Ariminense concilium teste Basilio orientis Exarcho, et ipsemet Damasum exorat , ut auctoritate sua usus, tantam procellam in tranquillitatem convertat. Everterat Ecclesiam universam ari norum colluvies, et orbem totum uni Liberio opponebant, et solus Liberius adversum omnes Athanasium de
Auser a Romano Pontifice potestatem supremam et eius plenitudinem , inquit Muggarelli. Quis extra conci lium canones definitive interpretabitur, moderabitur, dispensabit, et nascentibus quotidianis diversis circumstantiis attemperabit 7 quis auctoritate suprema dubia resolvet, haereses in suis initiis comprimet, veritatem circa fidem, vel mores determinabit Θ quis novas leges universitati fidelium constituet, quas exigit superveniens tam saepe non praevisa Ecclesiae necessitas λ Attende Concilium suturum generale, quam profunde radicem iam demiserunt in Ecclesiae sinu abusus , discordiae , haereses,
z Ioannes Ber nardus Hilotas de auecessione rom. Ponti eis lib. a.
123쪽
crrores, et Ecclesiasticae disciplinae subversivae universalus transgressionest Conccde potestatem jurisdictionis s. Pontifici, sed limitatam, a canone moderatam. QuiS Praevaricator ei obtemperabit λ Quis non reclamabit transgressos limites, et violatos canones tyu Se la Divina provvidenga , inquit idem Muggarelli, , giudico di stabilire uti suo vicario in terra ne' primin giorni della Chiesa , apparieneva molto piu alia stessan Prou videnaa it perpetuare questo capo per i bisogni deix tempi suturi. Se nou ostante Ia straordinaria inission, degli apostoli, e l'autorita di fondar chiese ad essi con-u cessa, tuitavia Gessi Cristo detio a Pictro una podesta v ordinaria di onore o di giurisdizione; come volete potv cb'egii annientasse questo governo monarchico, quandos insieme cogit apostoli fosso cessata Ia straordinaria loron missione ed autorita3 Se quando uno non avea mestieris detraltro , nondi mono si destitio fra loro uri Capo, Chev dovea pol avvenire , alloring tutia avessero avuto men sticri di uri capo, a cui ricorrere, e consultareῖ La Stes-n sa promessa satia a Pietxo di fondare sopra di tui unax Chiesa seritia, invincibile, e permanente , non Si Steu-n deva sorse ancho at tempo suturo , angi piu al suturon che H prcscute8 Imperocche ne' primi tempi, o viventis gli altri apostoli, la Chiesa potova ricevor qualche so
B ma ed unita. anche da ossi mediante la straordinarian loro missione. Ma ne' tempi avventro mancando 1'au- η torita straordinaria dccli apostoli, se fosse perita egians dio 1'autorita de' successori di Pietro, dou'era it centro, η dove it capo , dove runita , la sexinegeta e immobilita
124쪽
ss Patri luccessor est romanus Pontifex.
Quod iste Petri successor sit romanus Pontifex, facile probari potest, inquit Bellarminus: nullus enim est, neci suit unquam, qui se Petri successorem ullo modo asseruerit, vel pro tali sit habitus praeter Romanum, et Antiochenum episcopum et sed Antiochenus non successit Petro in Pontificatu Ecclesiae totius : nam non succeditur, nisi cedenti locum vel per mortem naturalem , vel Per mortem legitimam, idest depositionem, vel renunciationem: Petrus autem adhuc vivens, et Pontificatum gerens, Antiochenam Ecclesiam reliquit, et Romae sedem Suam fixit; restat igitur ut romanus episcopus, qui Petro in urbe Roma morienti successit , eidem in tota ipsius dignitate et potestate successerit. Observat insuper Bellarminus aliud esse successionem, aliud rationem successionis: nam successio ss. Pontificis in pontificatum Petri , ex instituto Christi est; ratio autem successionis, Saa romanuS POntifex potius quam Antiochenus, vel aliquis alius succedat,
ex iacto Petri initium habuit i .
u Multa sunt, inquit Gerdit, quae ut sint, et existant,m factum humanum praerequirunt; statim autem atqu. v iacto humano prodierunt, divino plane iure sanciuntur. χ Facto humano ineuntur foedera nuptiarum ό quis Pro B Pterea neget, a Deo plane conjungi, qui sponte ac li- ω here in hanc legitimam , et individuam societatem a coeuns Quod baptismus conseratur, factum est huma- η num; quod per baptismum rite susceptum christianaen quis militiae indelebili charactere adscribatur, jus est, v institutumque divinum. Factum est humanum quod
125쪽
n singularis homo in Petri successorem eligatur; quod in ,, Petri successorem transeat primatus potestas, jure id, is institutoque divino fieri, nec ipse dissitetur Febronius. v Non ergo confundendum factum cum iure, quod posito,, facto divina institutione exoritur. Factum quidem in- η terponitur, idque humanum; sed eo posito praevia Chri, sti institutione jus ipsum divinum exserit sese, et ex- η plicat. In primatus nexu cum romana Sede factum hus manum in Eo situm est, quod eam Petrus propriam , sibi ultimamque Sedem delegerit. quod ipsum etiam di-Μ vino instinctu, et monitu fecisse credi par est i . Quod χ vero Primatus ad eam sedem pertineret, quam Petrus η ho c pacto delegisset, id porro illi divino instituto ac-B ceptum reserendum est, quo Christo placuit Primatum γ Petro, ejusque in sua Sede successoribus in aevum de-B mandare v a .
Audiatur hac de re Benedictus XIV. 3 it Petrus unim versalis Ecclesiae pastor a Christo Domino renuntiatus γ Potuisset utique , ea suprema totius Ecclesiae praese-M ctura retenta, nullius particularis Ecclesiae regimen ca- η Pessere , sicuti reipsa nullius specialem administratio-M nem suscepit primis aliquot a Christi Domini in eoeu lum ascensione annis ; potuisset Antiochenam Eccle- η siam , quam deinde elegit, pluresque annos episcopus η gubernavit, perpetuo retinere; potuisset denique Eccle- η Siam romanam, ad quam postmodum suam transtulitv Sedem, relinquere , alio se conferre , et alterius urbis v Peculiarem curam, seu episcopatum assumere. At cum v baec, quae fieri potuerunt, minime facta sint; sed Pe-
S. Thomas 3. par. q. 35. art. 7. ad 3. a) Gerdit t. I 3. animaduers. in comment. a Febron. edit. in suam ra- tractationem, animaduera. in positionem s. 3) benedictus de Sycnod. Diaeces. lib. 2. uv. I. n. I.
126쪽
n trus suam Sedem Romae fixerit, pur annos vigintiqui n-s que firmiter retitiuerit , ct in ea martyrio coronatus s gloriose obierit , sive id evenerit ex divino praecepto , n seu expressa revelatione ipsi Petro specialiter a Deon facta , sive ex sola voluntate Petri, licet divinitus in-n spirata, inde factum est, ut supremi Pontificatus prae-n rogativa ita insita remanserit romanae Sedi, ut qui itin hac Petro succedit, necessario succedat tu totius Ecclex siae primatu Petro , ejusque legitimis successoribus a
s Christo collato η si . CAPUT II.
Patrum ac ss. scriρtorum auctoritas R. Pontilicis primatum luculentissime consirmat. ARTICULUS I.
Sed jam Ecclesiae Patres ac ss. scriptores audiamus do R. Pontifice loquentes: s. Irenaeus in primis sa) dicit Romanam Ecclesiam omnium esse maximam, et antiquissi-m m, ad quam Propter potiorem principalitatem necesse est Omnem Ecclesiam convenire, hoc est eos qui sunt un
i Card. Bellarminus contro ra g. s. dου rom. Pontis lib. a. c . ia. Did. Suarea in defensione fidei a . anglicanae sectae error. lib. I. Cay 5. et lib. 3. cap. 13. Nid. Petrum da Marca dissere. 1. de singulari primatu Petri, et Marcum Antonium Castellum disput. a. do auccessione episcopi romani in Pontificat. cap. 1. a) S. Irenaeua lib. 3. caP. 3. 3) Omnes machinas, inquit Balutius, mouent haeretiei, ut Ostendant, nihil hic extraordinarium tribui Ecclesiae romanae, Principalem Vocari
127쪽
Pulcherrima sunt etiam quae habet s. Crprianus. α Na- v vigare audent ad Petri cathedram, atque ad Ecclesiam χ principalem, unde unitas sacerdotalis exorta est v si . v Ecclesia una est, quae in multitudinem latius incre-Μ mento foecunditatis extenditur. Quomodo solis multila radii, sed lumen unum: et rami arboris multi, sed ro-n bur unum tenaci radice fundatum ; et cum de sonten uno rivi plurimi defluunt, numerositas licet diffusa vin deatur exundantis copiae largitate, unitas tamen SerVR-M tur in origine ; avelle radium solis a corpore , divisio-χ nem lucis unitas non capit; ab arbore frange ramum , ω fructus germinare non poterit, a sonte praecide rivum,n praecisus arescet. Sic et Ecclesia, Domini luce perfusa, B per orbem totum radios suos porrigit , unum tamen lon men est, quod ubique diffunditur, nec unitas corporis
D Separatur: ramos Suos in universam terram copia uber-
χ tatis extendit; proquentes largiter rivos latius expandit;
D unum tamen caput est, et origo una, et una mater lae-χ cunditatis copiosa; illius foetu nascimur, illius lacte non trimur, spiritu ejus animamur v a .
dicentes pro magnitudine sua . . . Haec potentia principalis non potest referri ad potentiam romani Ponti is in imperis, quae nulla Prorsus erat, sed ad potentiam ejus in Ecclesia, quam oportet fuisse maximam cum Irenaeus eam νοcet principalem. AdMersus hune Irenaei locum dis utant Irenaei interpretes Nicolaus Gellasius, Daνid Blandellus, et Ioannes Clericus in sua historia Ecclesiastica ubi contendit Irenaei interpretem debuisse scribere potiorem antiquitatem, id est ut ille expli-Cal majorem. Poterant tamen a ertere Tertullianum dixisse in lib. de Praescriptionibus aGersus mereticos nobis auctoritatem Praesto esse ex urbe Roma; et Crarianum non semel dixisse, Ecclesiam aedificatam esse super Petrum, et exordium unitatis ab ea prosicisci. Itaque certum est hic agi de auctoritate ePiscopi romani, ad quam antiquitus confugere solebant eρiscopi, qui se a collegis Avis oraressos querebantur. Balutius apud Auctorem oper. cui est. Italias ad Febronium l. 2. P. 22α
i) Cyprianus epist. 55. quae est ad Cornelium. a) C rian. de unitate Ecclesiae.
128쪽
Declarat s. Cyprianus ut animadvertit Alphonsus de Ligorio, Dominum ut unitatem Ecclesiae demonstraret , disposuisse quod principium nempe Ecclesiasticae potestatis proficisceretur , seu manaret ab unitate , sive ab uno capite, nam si manaret a multiplici capite, Ecclesia non amplius esset una, sed multiplex et divisa, nec unitas ejus amplius servari posset; et ideo s. Cyprianus comparat principium unitatis Ecclesiae ad unum lumen solis, ex quo muIti radii prodeunt: ad unam radicem , ex qua manant multi rami; ad unum sontem, ex quo plures rivi defluunt, ita ut omnis vigor radiorum, ramorum , et rivorum ab uno sole, ab una radice, et ab uno sonte derivet i). S. Cyprianus, ut inquit Bellarininus, sedem Petri comparat capiti, radici, et sonti; sicut autem in corpore virtus membrorum derivatur a capite , in arbore virtus ramorum oritur a radite, in omni rivo aqua fluit a sonte; sic in Ecclesia omnis episcopus dependet a Papa qui est caput, radix et sons potestatis a). Nec obest quod Cyprianus
ait, episcopatus unus est cujus pars in solidum a singulis tenetur. Nam audire praestat, quae in litteris ad Stephanum Cyprianus scribit, a sacere te oportet, inquit, plenissimas u litteras ad coepiscopos nostros in Galliis constitutos, ne n ultra Μarcianum pervicacem, et sup bum, et divinaen pietatis , ac fraternae salutis inimicum collegio nostron insultare patiantur. n Si episcoporum Par erat auctoritas , inquit Mamachius , neque praestantior Cypriano , ejusque collegis Stephanus potestate erat, quid causae fuit, cur Cyprianus opus esse arbitraretur opera Stephani, ni ne Galli deinceps a Marciano ordini Praesulum insul
αὶ uellai minus apud A*honsum de Ligorio cit. Ioc.
129쪽
lari ferrentῖ Tanti enim aestimata a Gallis suisset epistola Stepliani , quanti Cypriani, si aequalis eorum in regenda Ecclesia potestas, auctoritasque suisset. Neque vero si Stepliano se Cyprianus aequasset, unquam haec addidisset. si Dirigantur in provinciam ct ad plebem Arelate consistentem a te litterae, quibus abstento Marciano, alius in locum ejus substituatur, et grex Christi, qui in hodiernum ab illo dissipatus, et vuIneratus contemnitur, colli
Si episcopatus unus esset in solidum, inquit Auctor operis cui titulus, Italus ad Febronium, et singuli episcopi eadem iacultate, et jurisdictione essent praediti, cur D. Cyprianus depositionem Marciani non ordinavit, nec eam coepiscopis Gallicanis commendavit , sed soli Stephano, Papaeῖ a. Si Stephanus expetitus fuit a Cypriano, ut Ma cianum in Gallia litteris suis mediante Gallorum episco- Porum opera, deponeret ; ergo potiori auctoritate , quam episcopi Gallicani per romanum Pontificem decernenda erat; manum igitur in depositione episcoporum immittere poterat jure intrinscco absque Concilio provinciali. 3. Una ergo, et eadem erat doctrina in Africa , Italia, et Gallia
circa Stephani auctoritatem super universam Ecclesiam, Non attentis episcopatus in solidum, aut episcopatus universalis iuribus, si D. Cyprianus Papam Italiam admonebat, ut jura sua in Gallia exerceret. 4. Si primatui Pontificio sola directio debita est; si primatus Pontificius su Per episcopatum iurisdictionc caret; Stephanus inutiliter
per litteras iura alterius abrogare tentasset. 5. Passi De episcopi Gallicani fuissent, ut romanus Pontifex manus Suas in eorum messes extenderet, si Practer directionis
i) Mamachius origis. et antiq. christian. lib. 4. t. 5. P. 78. et seq.
130쪽
regimen, iurisdictionem quoque qua talem super Eccle- Siam universam non haberet si)ὶ a B vescovato e un solo, inquit Μuggarelli, sicura mente perche e delia stessa natura in tuiti i vesco vi , e tuiti ivescovi nella ordinagione episcopale ricevono it in desimo Carallere, e la medesima autorita ; affert deinde laudatus Muggarelli aliam explicationem testimonii Cypriani in
Papa, che sia vescovo di tuita la chiosa. Ma di questo solo vescovato i vescovi particolari posscggono in solidum una determinata porgione , perch/ hanno ancta' essi vera glurisdigione sulle Ioro chiose particolari, con queSto Pero , cte restano sem pre subordinati a quot capo, ii quat solo hala sola giurisdigione universale η a . Hinc jure meritoque .
scribebat Zacharia. ii Tenent episcopi, tenet romanus Pontifex magni huius episcopatus partem, Sed non aequalem, neque eodem modo tenent 3 . Petrus et ejus successores, inquit Bellarminus , tenent eam partem quae est veluti caput, et radix, Et sons; caelari tenent alias partes , quae
sunt veluti rami et xivi. Sicut radix, licet sit pars , ut
etiam est ramus tamen sustentat et regit ramos, et omnia quae Sunt in ramis, sunt etiam virtualiter in radice; non e contrario; ita etiam licet Ecclesia romana, et episcopatus Romanus sit pars Ecclesiae universae et episcopatus universalis, sicut est Ecclesia tusculana, et ejus episcopa tus, tamen Ecclesia roma IIa regit Tusculanam, non con