De romano Pontifice tractatus auctore Dominico Gualco

91쪽

comministrumque appellare nequivisset, non aequata auctoritate caeterorum, Suae Θ An quia se Christus fratxem vocavit apostolorum t) eorumque Patrem Deum esse dixit, idcirco eodem modo ex Patre se , atque apostolos natos esse consessus est α)ῖ ARTICULUS II.

Nil a ersus Petri primatum inferri potest ex eo quod a Christo prima us de quo Disc*uli inter se aliquando ambitiosius eontendebant improbatus fuerit.

Constat Christum a suis rojicere primatum qui sit cum ambitione, fastu, conjunctus, qui magis sit ad terrorem , quam aedificationem 3 . n Cristo non niega , inquit Gotti,n che tra si apostoli non vi sosse alcuno maggiore , mav lo suppone , e dice, qui major est Ῥestrum. Solo Uuolen che chi δ maggiore , non s' innatat sopra gli altri cotila sesto , ma Ac si umiij come servo ad osempio di lui , n che maguore di tuiti, si era umiliato a sarsi servo η ). ARTICULUS III.

Ditur obieetio ex pacto inito deprompta, ut Paulus et ieis, Petrus Iudaeis eMangelium nunciaret.

Nihilo gravius est, inquit Mamachius, quod adjungunt de pactione qua sectum fuit, ut Paulus Gentilium, Petrus

Iudaeorum instituendorum onus susciperet. Neque enim

Natal. Alexand. hist. Eccl. saec. r. dissere. 4. Zacaria Ane Febron. vindicat. Par. I. dissere. a. cv. 3. n. s. Carol. Gagliard. instit. Iur. canon. lib. 1. tu. II. n. 4.

92쪽

hoc pactio sibi ademit gubernandorum, erudiendorumque gentilium auctoritatem Petrus, cum deinceps permultas regiones peragrasse, ethnicosque adlexisse ad evangelicam legem colendam constet. De pacto vero quod Paulus scriabit , sic est omnino intelligendum , consensisse quidem Petrum, Iacobum, atque Ioannem, ut Paulus, et Barnabas gentibus evangelium nunciarent, cum ipsi onus sibi judaeorum instituendorum sumpsissent, non quod Petrus , si tempus monuisset, nactusque Occasionem fuisset, gentes ab se institui non oportere, neque quod ethnicos christia

uos iactos suae curae creditos non esse existimasset. Ita

que distinctio duorum populorum, non separatio jurisdictionis, sed evangelii celerius propagandi causa , COOVentionis quoddam genus inter Petrum, Paesumque fuit si . ARTICULUS IV.

Respondetur objecto ex correptione Paula adMersus Petrum desumpto.

Quod vero reprehensus a Paulo Petrus suerit, nihil obstat, inquit laudatus Mamachius, quin Petrus Princeps, atque monarcha fuerit ecclesiarum a . Paulus reprehendit Petrum, inquit Toumely, ex charitate , gelo Religionis, non ex superioritate , aut imperio 3 . sc Lo corresses da Datello, inquit Card. Gotti, non da superiore e neminecio da uguale. S. Cipriano ammira l'umilia di Pie- η tro, e la propone Per esempio , Perche egit ripreso da, Paolo non allego ii suo primato v Nec Petrias, cum sun cum Paulus de circumcisione discePtaret, viindieasest alias quid insolenter, aut arroganter assu sit ut diceret , so

93쪽

n primatum tenero, si obtemperari a nosecuis , et Posteris, sibi potius oportere M si . Alia est reprehensio, et correctio juridica quae superioris est, inquit Dominicus a ss. Trinitate, alia fraterna , quae cum debita moderatione, quando necessitas id postulat, praesertim publica ab inseriori adhiberi potest etiam superiori. Et talis suit illa correptio Pauli adversus Petrum iuxta communem SS. Patrum sententiam sa).

ARTICULUS V.

QuamWis Petrus rena cum Ioanna ad Samaritas missus sit is itus Sancti conferendi causa Ineolis qui ad Christum accessissent, nihilominus ejusdem primatus integer manet.

η Actorum 8, inquit Febronius, memoratur qualiter au- η dientes apostoli quod Samaria recepisset verbum Dei, γε miserunt ad eos Pestrum , et Ioannem : at missio im-n portat auctoritatem in mittente respectu missi. v Haec tamen Febronii objectio facili negotio solvitur. Etsi enim non imperante, monente tamen , conSulente , rogante

senatu, cum id reipublicae salus postulat, mitti aliquo Princeps, ac monarcha illaesa sua auctoritate, atque dignitate potest 3 . η Per venire a lia conseguenga di Febronio,n inquit Zacharia , ella non e legittima se diangi non sin proua , che gli apostoli a Samaria spedissero Piero , en Giovatini per alto di autorita, e non piutiosto per Cori η Siglio, o ancor per preisiera. Che a questo modo ses-n sero cola mandati e Piero, e Giovanni niente impcdiva.

. f. a. P. IO.

a) Dominicus a ss. Trinitate de s. pontis. rom. seci. 4. CV. 3. vid. Gregorium homil. 18. in Ezechiel. Augustin. misi. I9. ad Hieronymum. 3) Mamach. Origin . se antiq. Christ. eis. Ioc. P. 33I.

94쪽

s Angi conclassiache non Piero solamcnte, ma Giova uti in ancora, ii quale da Paeso e pur chia malo colonna dellan sede, sosse a Samaria in viato , chlaro e , che in questa η spodigione ebbesi qualche singolar fine, che domanda- η va la presenga e 1'essicacia di due apostoli si rinomati. v Ne dissicit cosa e lo scopriclo, tanto solo che si rissetis η al pericol grandissimo, che a'Samarita ui fovrastava d'es-n sere dalle Dodi dei perfido Mago Simone fovvertiti. η Quat cosa pero piu naturale a Pensare, che questa, eben gli apostoli otide provvedere at bisogno di que' novelli η cristiani pregassero Pietro e Gio vanni di recarsi colan contro quolPardito ingannatore M i)ῖ Ignorare convincuntur novatores complura in Scriptura Divina et innumera quae sunt de his in prosanis scriptis exempla, inquit Barouius a quibus satis superque Perspicuum redditur, ad ea quae maximi omnium visa sunt CSSe momenti, peragenda, qui intex ceteros primatum gere- eut, legatos missos, cum ipsi, non sic quidem mitti dicerentur, quasi a majore minores, et ut a domitio subditi, sed

quod rogarentur ob εalutem omnium eam suscipere functionem. Subjiciam de his alterum ex veteri, alterum vero CX novo testamento exemplum, addam et tertium ex Auctore Prosano , ut res omni scripturarum genere testata

reddatur. Legitur in primis in libro Iosue 3), filios Israel ut de re magna ad Itivestitutissu ii de altari, quod trans

Iordanem erexerant filii Raeo , Gad, et media tribus Manasses, in terra Galaad, misisse Phinoem, qui habebatur Omnium princeps, et decem alios, qui in singulis decem tribubus primatum gerebant. Rursum simili huic

95쪽

urgente causa, ad Perquirendum quid de gentilibus, qui Christo crederent, agendum esset, num circumcidi deberent, tunc qui erant Antiochiae fideles; Paulum, et Barnabam miserunt ad consulendum apostolos Hierosoly

mam si . Sed quid prosanus Auctor, etiam in his, quae

sunt Iudaeorum , Iosephus Iudaeus in hanc sententiam scribat, adducamus in medium: Iudaeos nempe, qui erant Hierosolymis , cum adversus Agrippam suum ipsorum regem, nec non adVersus Festum praeoidem causam haberent, misisse Romam ad Neronem imperatorem, nousolum ex primoribus Iudaeorum decem legatos , sed et cum eis Ismaelem summum Pontificem, et qui huic secundus ordine videbatur Chelciam sacri custodem aerarii .vQuod si mittere hoc modo principem civitatis fas est, cur non item mitti princeps apostolorum ab apostolis potuit, cum periculum Praesertim esset, ne Simonis Magi fraudibus Samaritae, qui paulo ante ad sacra .christianorum accesserant, circumvenirentur a Affert etiam Zacharia Μagorum exemplum qui ab Herode in Bethleem missi sunt, non utique quod Magi sub Herodis essent potesta-

ARTICULUS VI.

Explanatur di cultas sae eo potitia quod mirus Iudaeis qui graμiter conquesti sunt, quia Cornelium cent rionem, aliosque ethnicos ad sacra admisisset Christianorum as sa ultro purgaseit.

Neque quidquam Petrus apud Lucam in actis judaeis christianis de ethnicis ad christiana sacra adductis loquentibus dixit, inquit Mamachius, quod indignum ejus

96쪽

esse principatu videretur. An protestantes Christum summa fuisse potestate, aut superiorem auctoritate, Praestantioremque pharisaeis negent λ Christus autem cum ab iis fuisset interrogatus , cur illius discipuli sacere solerent , quod sabbato sacere nefas esset, cur non respondit, ita se velle; sed rationem reddidit exemplo usus Davidis , et sacerdotum 7 Quod autem Christus cum phariseis egit, cujus absoluta potestas erat, hoccine sibi Petrus cum fratribus, qui vicarius Christi esset, integra auctoritate sua,

agendum minime putasset si ZEst ossicium honi pastoris, inquit Toumely, sicut ipse

docet Petrus ca) paratum semper esse ad satisfactionem omni poscenti rationem de ea quae in ipso est spe, et fide cum modestia. n Hinc Petri modestiam in hoc facto En gregie notavit s. Gregorius Magnus et addit quod si in , querela fidelium aliquid de sua potestate diceret, Prosev cto doctor mansuetudinis non suisset 3 . et Alcuni ebrein convertiti, inquit card. Gotti, scrupolizgando sopra l'avern s. Pietro traitato con alcuta gentili massime con Cor-n nelio, Pietro narro per ordine Ia visione avula sopran questo, ed ii comando espreSso , eon Che restarono ap-

η Pagati. Ma questo non pregiudica ali' autorita ; anni on tenuio it superiore a dar conto di sδ, e a levare Io scan-n dato, quando conosce , che i sudditi Io pretendono da in suoi portamenti n ). v S. Pierre, inquit auctor operisn cui tit. De I'autorite des deux Puissances, s. Pierre rendη compte de sa conduite au college apostolique . maisn un superieur Peut rendre compte de ses actions polir

I. n. 6. t. a. P. 5.

97쪽

, rio Magno avrebbe, dico, poluto colla sua autoritati dantiarii ad uia pcrpctuo silengio, o die loro che Ie pe-n coro non doueatio osarc di riprendere it pastore , ne, chiedergli ragione di cio che ei si sacesse; ma con pro-Μ claxo esempio d'u1uilia e di mansuetudine anZi clio vas tersi dolia podesta , che davagii ii suo primato , amoy d'adempter quello cli' ei medesimo inscgno pol Dellan prima sua pistola 5 , o di soddissare alia lor debolezgan esponendo la serie tuita dei satio , l'avuta visione , Ian discesa delio Spirito Santo sopra Cornelio, e i suoi com-- Pagni , onde ad evidenaa Comprender Potessero , chev manifesto voler di Dio era, che anche a 'gentili prodis cato sosse ii vangelo. Si acchetarono tuiti ai ragiona- η mento di Picro, dico s. Luca , o magnificarono Dio , ilu quale Pure alia penitenta invitava i gentili , c per Iax penitenga alia vita 6 . Che mal in questo racconto cs-

98쪽

ART FCULUS VII.

Facillime soloitur a ersariorum momentum ex eo GPromytum quod Paulus eWangelium ante nunciara coeperit, quam Petrum vidisset

. Quod vero Paulus evangelium ante nunciare coeperit, quam vidisset Petrum, id, inquit Μamachius, cVertere principatum Petri non potest. Quod enim voluntate Christi, imperioque Paulus secit, Petro sane nolente non fecit. Cur enim ei restitisset Petrus, quem ab absoluto Ecclesiae monarcha Propagatorem evangelii, doctoremque gentium constitutum sciret 3 Quamquam Paulus committendum non putarit, ut Petrus diu, quae ab ipso gererentur, Praedicarenturque, nesciret, ne in Vacuum Cuiquam aut currere, aut CuCurrisse Viderctur i). Ceterum Petrum esse Paulo praeserendum doccnt Dionysius Alexandrinus a) Cyrillus Hierosolymitanus, Maximus Taurinensis, Boda 3 Ivo Carnotensis ) Anselmus Cantuariensis 5 Caesar Cardinalis Baronius 6 Robertus Cardinalis Bellarminus Nicolaus Cocssetau 8 ut Chaolasium, Petrum de Marca, Theophilum Raynaudum aliosque praeteream. Bacchinius 9) Ludovicus Card. Got

99쪽

irum potiorem suisse, Praestantioremque dignitate atque potestate Paulo confirmarunt i . At praetori re non debeo ccnsuram in illam propositioncm ex quibusdam libris excerptam asserentem: si S. v Petrus , et s. Paulus sunt duo Ecclesiae canita , unum ,, caput constitventes : Innocentius X. in congregatione B s. ossicii die 24 januar. an. I 6 7 eam haereseo riv inussit ; si eo sensu accipiatur et explicetur , ut ponat , omnimodam aequalitatem inter s. Petrum, et s. Pau-n lum sine subordinatione, et subjectione s. Pauli ad s. η Petrum in potestate suprema , et regimine universalis

ARTICULUS VIII.

Pauli verba explicantur quatis se nemine vostolorum inferiorem esse declara Mit.

QKod antem dixit Paulus, nemine se apostolorum esse in seriorem , de Apostolatu , inquit Mamaclitus , ut se Eprimoribus esse significaret, non de dignitate regendae administranda eque totius Reipublicae populi Christiani dixit 3). Eadem responsio traditur quoque ab Auctore Ο- peris cui tit. de 'autorith des deux Puissances. α S. Paulv n'htoit pas molns que les autres apotres , par rapportu aux Anctions de I'apostolat; mais ces Anctions ne sont-

100쪽

ARTICULUS IX.

A ersarias respondetur opponentibus Petrum et Paulum romanas urbis Patriss ac Pastores, geminum lumen oculorum uniseermae Ecclesiae, gloriosos princ*es terrae, judices saeculi vocari. ποsιOlos pariter et ei'AcsPos Romae fuisse, Paulum Petro in principatu vostolico fratrem esse, romanos Ponti es se Petri et Pauli dicere successores, Patres demum asserare EccIesiam romanam a Petro et Paulo institutam fuisse ac fundatam, ae de Petro et Paulo conjunctim εaepe, et sequi, et scribere consueMisse.

Fatalis Alexander animadvertit Petrum et Paulum Patres urbis Romae merito nuncupari, quia romanos in fide genuerunt, PaStores esse quia eos verbo , et doctrina paverunt, geminum lumen oculorum esse, quia sui nomianis, ac martyrii luce urbem orbis Principem illustrarunt, sed non ideo aequalem ipsorum potestatem significari ci). Observat deinde Tournely Petrum et Paulum apostolos pariter suisse, et episcopos Romae quoad munus docendi, non Vero quoad auctoritatem regendi totam Ecclesiam et).u Paolo dicesi con Pietro vescovo romano, inquit Me v canti, non gia ratione muneris Pastoralis della Chiosan particolare romana , mentre est e certo che Paolo inn veruti luogo fisso la sua sede Episcopale, ma semplicen mente ratione muneris apostolici, ii quale ustigio a in apostoli tuiti conseriva ii diritto episcopale. In virtus dunque di questo Paolo con Pietro Ando la Chiosa ro