De romano Pontifice tractatus auctore Dominico Gualco

발행: 1837년

분량: 279페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

71쪽

v Ne resta cost persuaso Giovanni Grisostomo che si B esclama si Quam est servidus, quam cognoscit creditumn a Claristo gregem, quam in hoc choro Princeps est in E dopo η Merito primus omnium auctoritatem usur- η pat in negotio, ut qui omnes habeat in manu. Aggiun- η ge di piu che polava s. Pietro solo senga attenderne ii, voti degli altri apostoli , sostituire ii Duo vo Apostolo au Giuda. u An non licebat ipsi Petro eligeroy Licebat otu quidem maxime; verum id non fecit, ne cui videretur

ARTICULUS II.

In apostolorum Vnodo in qua de legalium obserpantia quaestio habita est, Primus Omnium Petras sententiam dicit.

Manifestius, inquit Poetzolus, sui primatus exercitium ostendit Petrus Actorum I 5. ubi praesente Iacobo II iero. Solymae episcopo, inter apostolos eximio primus loquitur, asserit expresse C Deum elegisse per os suum audiro gentes verbum Evangelii et credere η et ipsis apostolis id esse perspicuum a Vos scitis quoniam ab antiquis dies bus Deus in nobis elegit per os meum audire Gentes,n et credere. η Quid juvant hic primatus servoris, voca- itionis, aetatis, ordinisῖ Temeritas est non servor in aliena Diaecesi parem praesidere, praeloqui, judicare. Ea munera assignantur pastori , Duci et Ponti fici , non servido , seni. Quaestionem solus Petrus decidit, solus pracdesinit et statuit non esse servanda cum Evangelio legalia. Scripturam sequuntur, et explicant interprotes , et ex ea Petrum demonstrant non decanum, ut vocat Spalatensis,

72쪽

sed principem , praesidem, ultimum tribunal appellationis etiam pro apostolis ipsis , et alium Moysem cui dicatur st quidquid autem majus erit reserent ad te v Hieronymus si vocat Principem decreti, et Theodoretus di

tillimum controoemiarum judicem. Vix audito Petro tacuit omnis multitudo, et in ejus sententiam teste Hieronymost Iacobus Apostolus , et omnes simul praesbyteri transie

α Antioche a ses prophέtes, et ses docteurs, inquit Bar- η ruet ; e lle a ce Barnabe , que l'historien sacrέ appellos uri bomme pleia de sol et de I' Esprit Saint. Elle an mhme ce Paul, doni la vocation est si merueilleuse, len zele si ardent, l'autori te si grande; mais elle n'a potnin Pierre, doni la voix susssoit pour arreter a Ierusalem v Ies plus ardens des lieres circoncis . . . L 'Εglise d'An-s tioche est instruite de Ia prerogative du prince des pa-Μ steurs ; c'est devant tui furto ut qu'elle envole ses hius, v pour terminer ses disserens . . . Pierre entend toutosv lo discussions, it se leve , et toutes orit cesse ; toute lan multitude entre datis te sileuce. η ). Se Pietro, inquit card. Gotti, non era capo universale della Chiesa, non toccava a tui essere it primo a partaro in quetradunanga, ma a s. Glacomo, AE'era si vescovo di Gerosolima, in cui si celebrava ii Concilio . . . . S. Gia- como parto pol e concluso , ma disse serae piu di quello α'avea detio s. Pictro Θ Altro non sece, se non Promulgare quello che avea detio Pietro, e solo suggeri di noti

i) Hieronym. in v. ad August.

3 metetolus de primatu Petri Isb. I. Par. I. cap. IO. vid. me. Alexandr. Hist. Eccl. saec. I. dissere. 4.

73쪽

seare ii decreto di Pictro, e dci Concilio alle chiese . . . Di piu paria f. Pietro ii priino, e cita per autore dei suo detio io Spirito Santo con dire, averto Iddio eletio per laconversione de' Gentili, datogii lo Spirito Santo. Partano pol Barnaba e Paolo, e in conserma di quanto avea detio Pietro, e raccontano i prodigi che Dio avea operati per mezzo loro ne' Gentili. Indi parta s. Glacomo e conserina

egii pure it deito di Pietro, e degli altri quasi preserendo

it parere degli altri, quasi et ille aliorum dicat sententiam. Cosi conchiude ii Grisostomo. Chi dunque avra pariato, come capo, secondo it Grisostomoῖ Quegli che parto co- me mosso da Dio , o quegli che parto come mosso dat detio degli uominiῖ Due cose disse s. Glacomo; l'una nondoversi obbligare i Gentili, l'altra di sargii astenere datio contaminaetioni. Nel primo promulgo ii decreto di s. Pie-tro , c qui stava Ia definietione. Nel secondo disse ii suo Parere, ma questo solo concerneva lintim totie dei decreto I . v

, Tacuit omnis multitudo, inquit Febronius, non quasia, jam adfuisset conclusum, sed audiebant Paulum et Ba n nabam narrantes, quanta Deus secisset signa et prodigias in Gentibus per cos in confirmationem argumentorum η quae protulerat perorans Petrus. v a Interpretagione ridicolai respondet Zacaria: ma tacque tuita la moltitudine; e udisano Barnaba e molo ec. cost dice Io Scritior

sacro. a) Quel ma tacque tutis la moltitudine non puo riserirsi che ali' udito discorso di Piero , a se Barnaba e

74쪽

Paolo si secero a raccontare i divini prodigi, e ii popologii ascollava, cio non su che in virtu dei siletigio, che alleparole di Pietro era seguito. v I ARTICULUS III.

Petrus Simonis Magi haeresim damnat, ac Ananiae, et Subrae fraudem detegit, ac damnat hymocrisim.

A Bellax mino alias quoque Petri praerogativas afferri constat, quod videlicet Petrus Simonem Magum damna vexit, a) et Ananiae et Saphirae hypocrisim et fraudem agnoverit ac condemnaverit, 3 de quibus praerogativis sic etiam scribit Bolgenius. a La prima Eresia che Simon Mago tento d' introdurre Da i Cristiani su condannatadalla suprema autorita dei capo della Chiesa . . . e S. Ci-rillo Gerosolimitano pariando della caduta di questo primo Eresiarca, attribuisce questo castigo alla potesta dellechiavi, che s. Pietro aveva La prima pubblica trasgre sione di una promessa satis a Dio in saccia alta Chiesa ,su severamento ripresa da S. Pietro, o castigata colla morte dei trasgressori Anania, e Sasira 5 . E il grande SGregorio riconosce in questo satio spiegata molio chiara-

1 Zacharia Anti-Febronio dissent. I. cv. 6. n. 13. a) Actor. 8. Arnobius lib. I. contra gentes. 3 Bellarmin. de rom. Pontis cap. 22. 23. vid. Antonium Gardini episcopum Cremensem e. I. de rom. Mnes. c'. 6. Pag.

75쪽

ARTICULUS IV.

Dominus Naseem ascendit quae erat Petr

Lucae I9. cum vidisset Dominus plures naviculas intravit in linam quae erat Simonis i)η Hanc, inquit Ambrosius a n solum Ecclesiae navem ascendit Dominus in qua Petrusn magister est constitutus n Ibidem solus Petrus jubetur tanquam Summus nauclerus , et piscator ducere alios ad piscandum: Duc in altum, et laxate retia in capturam. δ)st Questa nave di S. Pietro inquit Bolgeni non v' ha dub-bio che su figura della Chiesa di Gesu Cristo . . . Notabilissima e la disserenga, che Gesu Cristo sece in questa occasione tra S. Pietro, e gli altri, che erano nella naVesra i quali i SS. Giacomo , e Giovanni : a S. Pietro co- manda di guidare, e condurre Ia nave, Me in alium; asi altri comanda di getiar te reti per la pesca , laxate retia meStra in capturam. Chi non riconosce in questa figura ilcarattere di preminenga, e di superiorita , che S. Pietro come capo di tuiti ebbe dipol sopra gli Apostoli, e soprata Chiesay Ve lo riconobbe S. Ambrogio . . . Gesu CriSto non disse agit altri che conducessero, e regOlaSSero la nave, to disse at solo S. Pietro. Coti cib volle it Divin Re- dentore significarci, che destinava S. Pietro ad essere ca- PQ, e regotor supremo delia sua Chiosa, e che chiunque lasse per aver parte net governo della medesima, dovevaeSSere Suhordinato, e sottomesso air autorita dei reggitor SuΡremo v ).

76쪽

. 49 ARTICULUS V.

S. Franeisei Sales ii testimonium.

Pulcherrimum hac de re habemus S. Francisci Salesii testimonium. n L'Eglise est-elle une barqueῖ inquit S. n Franciscus Salesius apud de Mais tre) S. Pierre en est le

Testimonium hac de re Bamuel.

Egregia etiam sunt sequentia clarissimi Barruet de D. Petro verba. v I 'evangite deja s'est propage; te nombre desu Chrέtiens se multiplie, Pierre vcut Ies VOir tOUS, Ceux, de Ioppi, ceux de Lydda, de Galilec , comme coux den Ierusalem, de Samarie et d' Antiocho: comme ii verra

H controoerses de a. Franc. de Sales disc. t a. apud de Maistre t. P.

77쪽

es de Bithynie , et comme ceux de Rome. II les Verra , ω non pas en Simple Dere, qui vient se rejouir aveo euxv des progres de la sol; mais cn ponti se qui furveille leurit sol; en prince des pasteurs qui vient examiner les pa-n Steurs me me , ainst que leurs ouatiles . . . Ιl parcourtv les Eglises de Paul, comino celles de Iean, d'Andre ous de Philippe; et ii ies parcouri toutes, c'est 1'expressionu de saint Iean Chrisostomo, en generat qui vient inspe- ω cler larmέe de Isisus-Christ, visitant tous les postes,

v sorti fiant les uns, rapprochant les au tres, et Partout Semontrant avec Ce Zele, avec cette autori te , qui Pour, B Volent a l'Ordre, a la beaute, et a lous Ies hesolus deae ses legions; quemadmodum duae obambulans, considera-n bat qaae Pars esset coadunata, quae Ornata, quae suo

Testimonium Bossuet.

Audiamus etiam Bossuetum hac de re ita scribentem n Pierre parolt te premier eu toutes manieres: le premiern a consessor la sol; le premier dans robligation d'exercern l'amour; le premier de tous Ies apotres, qui vit te Sa n Veur ressus ite des moris, comme it en avolt ete te pre-n micr thmoin devant tout te peuple; te premier qui com v firma la sol par une miracle, te premier a convertiries s Iulia; le premier a recevoir les Gentiis; te premier pa Μ tout. Mais te ne pias tout dire; tout concourt a etablirn sa Primaute. η a

78쪽

Petri primatus eae patribus, et ecclesiasticis scriρtoribus miri e confrmatur. Sed ad Patrum tribunal, aliorumque scriptorum ecclesiasticorum auctoritatem Petri primatus hostes jam provoco. Ut Clementem Romanum primi seculi scriptorem qui Petrum praecipuo loco nominans, satis ostendit, inquit Mamachius, primas eum in apostolorum collegio Partes obtinuisse si utque Papiam Hierapolitanum a) Ignatiumque martyrem 3 praetermittam, secundo Ecclesiae Saeculo Iustinus martyr, Irenaeus, Dionysius Corinthiorum

Episcopus Hegesippus 5) Tertullianus partim dilu

cide, partim ita de Petro loquuti sunt, ut cum principem apostolorum, Ecclesiaeque universae caput suisse constis tutum indicarent. Hoc idem maximam eorum partem, qui tertio seculo claruerunt, praestitisse constat. In his Origenes, 6) Dionysius Alexandrinorum episcopus, Cyprianus Antistes Carthaginiensium Firmilianus Caesareensium. Horum exemplum seculi quarti scriptores imitati sunt, ut Eusebius Caesareensis, ut Athanasius Alexandrinus, ut Iulius Romanus Pontifex, ut Hilarius Pictavionsis, ut Basilius, Gregorius Naziaugenus, Damasus, Ambrosius, Ptillastrius,

Euseb. II. 4. ca'. 22. hist. EccL 64 Origen. apud Euseb. lib. 6. CV. I9. 7 Cinyrian. epist. lio. a Deus unus est, et Christus unus, et una Ec M clesia, ea cathedra una super Petrum Domini voce fundata. u

79쪽

Gaudentius, optatus Mileuitanus, i Pacianus Barchinonensis , Ioannes Chrysostomus a) , Hieronymus 3 ,

Paulinus NolanuS. Seculo quinto adsunt Aurelius Prudentius, Isidorus Pelusiotes , Cyrillus Alexandrinus , Theodoretus, Petrus Chrysologus. Omitto Innocentium, Zosimum, Coelestinum, Prosperum, Eucherium Lugdunensem, Vincentium Lirinensem, Socratem atque Sozomenum Historicos, Maximum, Gelasium Cysicenum, Vigilium Tapsensem, Avitum Viennensem; at silentio praeterire nequeo Leonem Magnum ita scribentem v De toto mundo unus Petrus B eligitur, qui et universarum gentium Vocationi, et Om-χ nibus apostolis , cunctisque Ecclesiae patribus praepo-m natur, ut quamvis in populo Dei multi sacerdotes sint,n multique Pastores, omnes tamen Proprie regat Petrus, B quos principaliter regit et Christus. v Seculo sexto habemus Caesarium Arelatensem, Evagrium Scholasticum, Facundum Hermianensem , ac Gregorium Magnum ita

loquentem 5 n Cunctis Evangelium scientibus liquet,

n quod beatissimo omnium apostolorum principi Petro , n dominica voce totius Ecclesiae cura commissa est η 6 . Neque minus , inquit laudatus Mamachius , perspicui sunt patrum qui septimo acculo noruerunt, de Petro primcipe apostolorum, universaeque Ecclesiae capite, ac mode-

x tatus Mileoiianua lib. I. contra Parmenianum te Petrus et Prae v ferri omnibus vostolis meruit, et claMes regni coelorum communi-χν candas caeteris solus accepit. n

2 Ioannes Chrysostomus homil. a. de poenis. in psal. 5.. a Columna, illa Ecclesiae, et basis, illud apostolici chori ca ut Petrus. n 3 Hieronym. lib. r. adMersus Pelagianos a Ue Plato princeps Phila - Μ sophorum, sic Petrus vostolorum fuit. n 4ὶ Leo Magnus serm. 3. de assian tione Siaa. 5 Gregor. Magnus lib. epist. 32. ad Mauritium ImPeratorem. 6 Vid. Mamachium Org. et antiq. oryst. lib. 4. eom. 5. Pag. 285.

80쪽

ratore loci. Bonifacius quartus , Agatho , Leo secundus , pluresque alii non occidentales modo, sed etiam orientales, collocatum a Christo fuisse Petrum in eo dignitatis , honorisque gradu consessi sunt. Eodemque Spectant Gregorii secundi, Zachariae, Hadriani Pontificum Romanorum , et Bonifacii Moguntini, utque caeteros Praeteream, Tarasti Patriarchae Constantinopolitanae Sed is sententiae, MOS Omnes octavo Ecclesiae seculo floruisse

constat.

De scriptoribus autem qui nono seculo ad Photii usque tempora , immo Vero, qui vivo Photio, multoque etiam Post claruerunt, latinis, graecisque, quid dicamῖ quorum Sane Summa semper fuit de principatu, singularique Petri auctoritate consensio. Nam Theodorus Studites Nilum Ioannis Chrysostomi discipulum , Grego rium Nyssenum Basilii Datrem, Basilium Selcuciensem, Ioannem Dama-SCenum, CaeteTOSque auctores Sequutus, Petrum apostolorum Principem, Pastoremque appellat. Nicolaus I. Pontifex Maximus sanctum Petrum principatum in collegio apostolorum obtinuisse defendit. Quod ipsum testati sunt Anastasius bibliothecarius, Benedictus quartus Pontis ex Maximus in iis litteris quas anno circiter nongentesimo quarto ad Episcopos Galliarum misit, Leo septimus, Benedictus Sextus epistola ad Fridericum Salisburgensem Episcopum, Benedictus septimus aliique permulti quos ne numerando quidem recensere possum η i .

SEARCH

MENU NAVIGATION