장음표시 사용
81쪽
Enodatio objectioni yraebetur quam adMer/arii' ex Cryriano depromunt.
Neque ossiciunt illa Cypriani verba. v Hoc utique erant v et caeteri apostoli, quod fuit Petrus, pari consortio prae-s diti laonoris , et potestatis v i . Siquidem ut animadvertit Antonius Gardini episcopus Cremensis, Cyprianus
vult apostolos esse potestate Pares quoad munera apostolatus, eodem quo tempore satetur, et agnoscit individuum Petri discrimen , quo ipse caeteris iure primatus ad Ecclesiae unitatem necessarii supereminebat. Equidem omnes apostoli a Christo vocati, et missi fuerunt, ut Ecclesiam aedificarent ac propterea hoc utique erant, et eaeteri apostoli, quod fuit Petrus, ut continuo subdit Cyprianus. At Ecclesiae aedificium , eodem teSte , suPer unum Petrum erigitur. Christi igitur legatione languntur caeteri apostoli cum subordinatione ad Petrum. Ipse est Ecclesiasticae unitatis centrum, cui apostolatus sollicitudines ,
et munera sunt reserenda. Talem revera esse S. Doctoris
mentem ex iis quae proxime subsequuntur, verbis liquido consurgit. v Sed exordium ab unitate proficiscitur, et η primatus Petro datur, ut una Christi Ecclesia , et Ca- ου thedra una monstretur u a).n La plenezga, e 1'universalita dei poter episcopale netn governo della chiesa, inquit Bolgeni, su uguale in tuitin si apostoli e cio era necessario in Delli, che dovea non essere i primi banditori det vangelo per tutia la terra,
82쪽
s e i primi sondatori delle chiese, at quali percio su data
n da Gesu Cristo una potesta straordinaria in Omnes η gentes, la quale dovea finire in loro e non passare nein successori. Ma Ia fouranita, e indipendenga detrepiscon pato su nel solo s. Pietro capo di tuiti , e questa su in v tui ordinaria potesta destinata a trasmettersi a tuiti in Successori suoi per sermare, e mantener Sempre runitan della chiesa . . . Gli altri apostoli eratio subordinati en soggetti noli' escrctgio delia loro potesta a S. Pietro : s. n Pietro era soggetto a Dio solo. Questa e la vera idea
priani mens exponitur dum ab eodem episcopatus dicitur unus.
Animadvertit Tournely a) in mente s. Cypriani epi
scopatum dici unum , quia unitas eccIesiastica a sancto Petro, ejusque successoribus derivatur, quomodo radii a sole, rami ab arbore, rivi a sonte quibus similitudinibus
utitur s. Doctor. Episcopatus unus est ait Iuvenilius 3)ratione ordinis Conc. seu unus est ordo episcopatus qui omnibus episcopis aequaliter tribuitur , ratione jurisdi- .ctioni neg. hoc est non tam late patebat singuli cujusque apostoli iurisdictio, quam iurisdictio concessa Petro: haec enim in ipsos etiam erat apostolos , illa vero in reliquos tantum fideles, aut ministros: unum tamen , inquit Cyprianus, caput est, et Origo una. Pu La pleneZga, e 1'universalita detrepiscopato pilo tro- η varsi in piu persone, inquit Bolgent, senga progiudigio
83쪽
n detrunita, come in salti si trovo negli apostoli; ma Pin.
v dipundenga, e la fourauita non puO trovarsi se non inu un solo. Insatti da questa ragione appunto delia dipen, denga di tuiti i vescovi da un solo vesco vo Supremo, en sOVrano, ripetono i Padri. t 'unita detrepiscopato. Vasia per tuiti f. Cipriano M Ut unitatem manifestarct , unam n cathedram constituit , dice egit , e indicando quat si a a questa unica Cattedra Soggiunge v Primatus Petro da
n tur . . . Ut CathEdra Uria moriStretur . . . Ogni vesco vo
n possiede l' episcopato indivisibile di sua natura, e Dellan sua essen Za, IO POSSicde dico sopra una sola parte deIη popolo Cristiano: episcOPatus Pars a Singulis tunctur; en questo stesso episcopato si possiede da Ciascun vesco von non gia di sunt tamente da si altri, e sacendo quasi di rein cosa da se : ma si Possi ede in solidum , cloe in mutuan ConncsSione, e in subordinaZione di tuiti a quel vesco B VO, Clae possiede l'episcopato sopra tutio ii popolo Crin stiano, e lo possiede con independenZa, e in fovinnita. η Questa ragione deli'unita deli'opiscopato, benche tenus to da tanti vescovi, ilia conoscitata, e rilevata Ottiman mente ii gran Bossuci che cosi paria. v I vescovi tuitia, insicine non hauno Che una sola Cattedra, ossia unn solo episcopato per lo rapporto ossonxiale che tuiti essin hanno colla Cattedra unica , sulla quale sono assisi s. n Pietro e i suoi successori. v Ne gia questo rapporto CS-n Sengiale e un rapporto di mera ossiciosita, o di cerimon Iaie, ma e ura rapporto di sommissione e di ubbidienga, , cc Io dira it medesimo Bossuci Dei medesimo sermone,B OVe dopo aver riportate te parole de ite a s. Pietro tibis dabo claues Regni Coelorum soggiunge : Tutio e Sot-n tomeSSO a queste Chiavi, tutio, miei Datelli, pastori, en greggi. Egli e a Pietro che vien coinandato di pasceron o go vernar tutio, gli agnelli, e te pecore , i sigliuoli . e
84쪽
s te madri, ed i pastori medesimi , i quali sono bensi
M liturgicis omnium caetuum Christianorum libris Petri primatus eWidentissimo quoquc co robatur. u Accodunt liturgici omnium caetuum Christianorum libri, quibus, ut loquitur Mamachius, de hoc ipso Religionis decreto a majoribus acceptam traditionem contineri constat. Nam exceptis lutheranis, ceterisque protestantibus, qui sexto primum, ac decimo seculo nati antiquos ritus, caeremoniasque e suis conventibus exterminarunt, nulla Christiana tam barbara est, tamque ab institutis ac moribus Romanorum disjuncta natio, in cujus ecclesiasticis libris , ac monumentis non fiat mentio principatus , Excellcntisque potestatis Petri. Est autem incredibile, inla tum recens id dogma in libros eosdem esse, cum neque exempla ipsorum aliqua antiqua desint, neque repente omnes Ecclesias in eam rem conspirasse Veri esse simile Videatur, neque tenacissimae suarum consuetudinum gentes induci facile ad codices , quos usu quotidiano terere consueverint, vitiandos Possent. Quare quod earum quaeque a priscis moderatoribus suis didicerat , id liturgicis ipsam codicibus inseruisse , confitendum est. Iam Vcrocorum, quos dixi moderatorum, nisi aut disciplinam ab uno, eodemque magistro accepisSent, aut convenissent , quidque statuto ea de re opus esset, deliberassent , qui demum tanta esse potuisset de Petri in Christiana repu-
85쪽
blica principatu consensioῖ Convenisse autem omnes ejus rei causa aliquando, non modo majorum auctoritate nulla demonstrare, sed ne conjectura quidem suspicari possum. In Synodis enim, in quas perplures variarum gentium episcopi concurrerunt, actum de aliis rebus, consuetudinibusque vel inducendis, vel stabiliendis intelligo suisse plerumque ; de principatu vero Petri aut tunc primum
confirmando, aut in libris liturgicis commemorando, nunquam. Quamquam illud etiam certum est , aliquarum
gentium antistites in quarum Ecclesiis legi palam Petri privilegia solerent) propterea quod magnis intervallis Iocorum disjuncti ab Religionibus Imperio Romano subjectis essent, ad concilia non venisse. Quod si neque recentium opera, neque Priscorum antistitum, aut Congregatorum, aut disjunctorum auctoritate iactum est, ut haec in omnes Ecclesias sententia permanarat; relinquitur, ut ab
institutoribus earundem Ecclesiarum , qui ab apostolis , quid esset Petro a Christo Servatore tributum, acceperant, invecta fuerit, litterarumque deinceps mandata monumentis, quae quidem monumenta singulari diligentia in sacris caelibus et servarentur, et publice legerentur, sed omnes omnium Ecclesiarum libros, in quibus principatus Petri sit mentio, singillatim recensere , ac Persequi non
Mamachius assert ordinem veterem Ecclesiae Romanae, quem Melchior Hitto ius , et Iodocus Coccius seculo 8 perscriptum suisse arbitrantur a) ordinem Romanum decimumquartum a Mabillonio publicatum , Sacramentarium Gregorianum 3) ab Hugone Menardo editum , et illustratum . . . Non discrepant monumenta, librique ri-
86쪽
tuales Ecclesiae Mediolanensis, vetus Missate Gothicum Gallicanum, Sacramentarium Gallicanum extremo primo Muset Italici volumine a Mabillonio vulgatum, libri rituales Hispaniarum Ecclesiarum , inprimisquc Μissale , quod Mosarabum appellatur. In iis autem , qui nunc in Ecclesia occidentis clericorum manibus teri consuerunt , libris , ut in missalibus , in breviariis , in antiphonariis
etc. Petrum et janitorem caeli, et clavigerum, et principem Vocari, est manifestum. Venio ad orientis Ecclesias... Quis tam est imperitus graecarum rerum , qui nesciat Prot Oryphaeum apostolorum appellari in Euchologio Petrum p . . . Non est otium profecto omnia quae in Archi eratico, seu Pontificali libro Graecorum, quae in Do Xastico , in Tropario , continentur , describere. Accedit Graecae, Copticaeque Alexandrinarum Ecclesiarum consensio. Nam in Liturgia Graeca, quam Alexandrinam s.
Basilii appellant, Petrus vocatur princepS apostolorum v x I). Quis neget, prosequitur laudatus Mamachius, in libris Palaestinorum, caeterorumque Syrorum 2 celebrari principatum, singularemque in Ecclesia potestatem Potri λ. . . Quod quidem , etiam ex Ioannis Maronis Patriarchae Syri ..expositione Ministerii oblationis intelligitur, quam expositionem Iatinam iacit, publicavitque Aloysius Assema nus 3 ex Liturgia Dioscori episcopi Gordiaeorum, quos in Armeniae montibus degisse , spectasseque ad Patriarchatum Antiochenum Renaudotius scribit, ex Pontificali
S3 rorum Nestorianarum libro ) ex Armeniorum libris 5),
I nr. a. O . s. Basalia edit. Gam. Monachor. s. Mauri pag. 583. inanend. Ita Mamachius Orig. et antiq. Christ. l. 4. t. 5. P. 153. I 54. et seq. a in Confer Ronaudotium t. a. tuum. colleci. P. I 45. edit. Pmus. an. 1216.
3 Tom. 4. par. a. Odicis Liturgici unioersae Ecclesias. 4) Vid. Morinum p. a. de Sacris Ordinationibu3 pag. 62. edit. Paris.
87쪽
6Ο ex codicibus Ecclesiasticis eorum, qui Patriarchis Alexandrinis e variarum sectarum, rituumque Parent si ipsorumque eliam Ethiopum qui longe ab Ecclesiae Romanae di sciplina , consuetudinibus , multisque Religionis decretis discrepant, intelligi sacile potest. Neque vero credibile est, inductas has gentes hortatu, precibus, artibus latinorum fuisse, ut principatus Petri in suis ecclesiasticis libris
mentionem injici paterentur. Nam cum earum permultae aliae a nono, aliae a sexto, aliae a quinto usque Seculo , conssato schismate a Communione se apostolicae sedis sejunxerint, neque tulerint, ut vel dogmata salsa, pro quibus acriter Pugnaui, vel ipsae consuetudines, quas a majoribus accepissent, aut tollerentur , aut immutarentur ,
qui tandem tulissent, ut confirmandi summi Pontificatus Romani episcopi causa, Principem suisse Ecclesiae Petrum consitorenturῖ Ac Syros quidem Nestorianos, Ethiopumque partem aliquam, etsi aliquando in apostolicae Sedis
Communionem Venerunt, tamen mutasse stati m sententiam, atque ad errorem revertisse est manifestum. Si autem Haeretici si quid addidissent apostolicorum missionariorum, quos Vocant, hortatu, id certe facta rursum ab Romanis secessione, delendum e. suis libris continuo curassent. Cum vero ea, quae sunt de auctoritate praecipua Petri retinuerint, itaque continenter servarint , ut in iis legendis constans omnium Sit, atque Summa consensio, argumento est, non aliorum, quam primorum institutorum factum cura suisse , ut omnibus Petrum esse caput
88쪽
Testimonium Ecclesiae Russiae.
Petri primatum Ecclesiae Russiae testimonio a clarissimo De Maistre allato luculentissimo quoque confirmari cernimus. B L eglise russe , inquit De Maistre, consent an chanter 1' hymne fulvante: B O saint Pierre, prince desv apotres t primat apostoliquet pierre inamovible de Ian sol, en recompense de Ia consession, έtemel sondementn de I'eglise, pasteur du troupeau pariant ; porte ur desu clusi du ciet, elu entre tous Ies apotres Pour dire, apresv Iesus-Christ, te premier sondement de Ia sainte Eglise,n rhjouis-toil rέjouis-toi l colonne inebratilabie de lan sol orthodox , ches du college apostolique. nn Elle ajoute: n Prince des apotres , tu as tout qui it fu et tu as fulvi Ie Mailre en tui disant: Ie mourrat avecv toi; aveo tot te vivrai d' une vie heureuse: tu as e te lex premier eveque de Rome, Ι'honneur et Ia Moire de Ian tres - grande ville: sur tot s'est assermie l'Eglise , si .
Ecclesiae quas vel rexit, mel fundavit Petrus amplissimis honoribus decoratae sunt. In primatum Petri, inquit Petrus Constant, ea fuit Ecclesiae observantia, ut quas vel rexit, vel landavit Petrus Ecclesias, illae amplissimis honoribus decoratae sint. Prima dignitatis ejus particeps fuit Antiochena. Nequo alia de causa privilegio eodem insignita est Alexandrina, quam quod a Marco Petri discipulo cum sundata sit et gubernata, Petrum ipsum habuisse rectorem , fundatoremque
89쪽
censeatur . . . Quamobrem de Alexandrina Antiochenaque sede cum Romana sic mentionem facit, ac decernit Synodus Nicaena, i ut nullam aliam eis conserendam esse
constituat et . Hinc licet ab initio, inquit Gerdit, plures Ecclesiae ab
apostolis ortum duxerint, qui suas sedes ibi fixerant, velut Iacobus Hierosolymae , Ioannes Ephesi , tres tantum in illis Ecclesiae primordiis extiterunt primariae Sedes , quae a Divo Petro fundatae caeteris Omnibus eminerent, Romana videlicet, Alexandrina , et Antiochona. Ut enim ait Thomassinus, uni Petro divinitus collata erat potestas
in apostolos, ita ab uno illo propagari potuit potestas illa, qua episcopi episcopis antecellerent, jusque dicerent. Ad hunc porro dignitatis apicem 3 evectas civitates illas , non quod regiae fuissent, scd quod eas quodammodo sibi
Petrus censuisset, speciatim vero primatum , quo Supra multas alias Ecclesias Alexandrina Sedes eminuit, non aliunde ipsi accessisse, quam ex Primatu Petri, cuius auspiciis eam Ecclesiam Marcus condiderat, tot ille collatis veterum testimoniis evincit, ut concludere non vereatur dubitari non posse quin ea fuerit ipsiusmet orientalis Ecclesiae consensio , traditioque constantissima. De Antiochena vero praeclarum extat Leonis Magni testimonium ep. I 8 ad Alexandrum Antiochenum. v Unde advertimus B non tam pro civitatis magnificentia hoc eidem attri-
η butum, quam quod prima primi apostoli Sedes esse
a Petrus Constant. dissert. da Antiquis canonum couectionibus par. I. n. II. Nid. Natal. Alexand. hut. Feci saec. I. disseri. 4. 3 Thomassis. lib. I. cv. I. n. 8. cap. 8. n. 6'
Gerda da saeri Regiminis ae Ponti si primatus iure ric. Par. a.
90쪽
Petri primatus non honoris aut directionis dumtaxat, sed Uerae auctoritatis et jurisdictionis fuit. Potestas Petri non praerogativa honoris inter apostolos fuit, nec solius directionis aut praesidii inter pares , sed verae auctoritatis, et iurisdictionis. Id apertissime indicat, inquit Zallinger , ratio sundamenti, Pastoris universalis. Neque enim sundamentum ad parerga aedificii, et ornamenta pertinet; et curam pascendarum ovium demandare multo plus est, quam primam inter oves constituere. Cui Christus dedit claves regni Caelorum, quod regnum est Christi , eum regni sui Vicarium , ac visibile caput esse voluit; Christi igitur vicarius et Ecclesiae caput erat Petrus, habebaturque a tota retro antiquitate. Unde damnata suit, ac proscripta propositio 7 Hussit u Petrus non est, nec fuit cutit sanctae Ecclesiae catholicae. n Porro vicarius regni, cui claves, idest suprema potestas in regno commissa est, non solo honore praeeminet, nec caput impositum est corpori solius ornamenti causa i .
Ad rsariorum Obiecta SODuntur. ARTICULUS I.
. Ex eo quod Petrus se aliorum compresbiterum vocet, ejusdem primatus minime evertitur.
Quod compresbiterum sese Petrus vocet, id certe, inquit Mamachius, argumentum esse aequalitatis nullo modo potest. Qui enim minister erat Christi , episcopatumque in christiana republica gerebat, cur sese compresbiterum