De veteribus finibus romani patriarchatus disquisitio Antonii Octaviani

121쪽

Ecclesias Post quartum sacculum, creatis jam Arelatensibus Vicariis, rexerit Apostolica sed . Ac profecto longe ante id tempus, aucta Fidelium multitudine , satisque constitutis Ecclesiasticis provinciis, existimandum videtur Romanos Antistites Gallis Episcopis ob itineris dissicultatem indulsisse, ut in suis regionibus consecrarentur. Sed tamen Metropolitas ordinationum jus Plano

Precarium, non Vero absolutum, ac plenum adsecutos esse testantur Iocupletissime summorum

Pontiscum V. et VI. saeculi genuinae epistolac. Nam ut id exemplis probem, rasimus jure me-ieopolitico destituit Viennensem Episcopum, eumque subjecit Patroclo Arelatensi Antistiti ; cui etiam duas Narbonenses attribuit, ut e tribus civilibus provinciis una Ecclesiastica essiceretur I . At paucis post annis Bonifacius Losimi successor solam Viennensem provinciam Patroclo reliquit, et Hilarium Narbonensem Episcopum Metropo litanum constituit duarum Narbonensium , quas Patroclo ademerat 2 . Tum Leo Magnus , ut poenam exigeret ab ΙΓIario Arelatensi, qui non

122쪽

una in re Potestate concessa abusus Videbatur ,

metropolitica dignitate, et omni jure in Vic nenSem provinciam eum privavit si . hJemquc

deinde ita inter Arelatensem , et ViennenSem Episcopum Ecclesias Viennensis provinciae dis Pertitus est, ut quatuor Episcopo Viennensi, idest Valentia , Tarantasia, Geneva , et Gratianopolis tribucrentur, reliquae Vero ejuS Provinciae civitates Arelatensi Praesuli cederent: quo facto unam provinciam in duas divisit sa). Deinde Leonis successor ΙΙilarus cum comP risset Hermen contra fas Ecclesia Narbonensi esse Potitum, habita Romae synodo decrevit , ut Hermes pacis Caussa sedem Narbonensem retineret, sed jus Episcopos initiandi ab eo ad antiquiorem provinciae Antistitem transferretur , ita tamen ut, mortuo Herme , a Successore recuperaretur. 5 . Praeterea cum Anastasius ΙΙ. divisioni inter Ar latensem , ac Viennensem Episcopum a Leoncsancitae suo decreto derogasset, Symmachus Pon tifex , rescisso hoc novo decreto , vetera sedis

123쪽

Apostolicae statuta observari iussit si . Ex his igitur vides, Plenissimo jure in Antistitum Gal

lorum Consecrationem usos semper suisse Romanos Pontifices. Nam modo Episcopos ordinandi sa cultatem uni dabant, alteri auserebant; modo eduabus provinciis unam conflatam uni Metropolitano assignabant; modo rursus unam provinciam in duas dispescebant, duosque Metropolitanos in ca constituebant. Atque ut omnia, quae in provinciis ordinandis decreta erant , religiose Servarentur, Omnisque fraudis occasio tolleretur, in Apo stolicae sedis scriniis tabulae custodiebantur, quae non modo Ecclesiasticas provincias Galliarum constitutas idemque omnino de reliquis Oecidentis regionibus factum esse ne ambigas ), Verum etiam Ecclesiarum, seu Paroeciarum numerum, quae cuique provinciae attributae erant, exacte exhiberent: cujus rei Hilari Pontificis literae ad Leontium Arelatensem aperte meminerunt a). Quae omnia nullo pacto explicare Poteris, nisi statuas Apostolicam sedem potestatem patriarch Iem in Galliarum Metropolitanos eXercuisse; neque a) Esset. I. et s. Synun. Tom. V. Concit. α) April. s. ibi m.

124쪽

enim in Orientis regionibus eadem fecisse legimus. Quid vero, quod his non contenti Pontifices etiam

Suum assensum in consecrandis saltem Metropo-

Iitanis postulari voluerunt 2 Id certe quidem ex Leonis M. literis eruitur, quibus Episcoporum Viennensis provinciae reIationi respondens , Se Iibenter ratam sacere Ravennii AreIatensis Antistitis electionem significat, I . Idem quoque de aliis Metropolitanis existimare omnino fas est, nisi uni Arelatensi hujusmodi legem impositam suisse velimus ; quod Plane a recta ratione abhorrct. Quocirca nemini mirum accidere debet, si suis Vicariis Metropolitanos ordinandi sacultatem interdum tribuerint Romani Episcopi. Ita Boni- 1acius Moguntinus Metropolita, Germaniae , et Galliae Primas a Lacliaria Pontifice renunciatus, plures Metropolitanos in Gallia consecravit ; quod Constat ex mutuis epistolis Lachariae ad Bonisa Cium , et hujus ad Lachariam su). At quid si dicamus non Metropolitanos modo , sed quosvis etiam Episcopos in Galliis absque Romani Pontificis venia consecrari nequivisse .Profecto id

125쪽

expressis verbis docet Valentiniani III. Augusti constitutio, quae aes Episcoporum ordinationes inscribitur sy). Nam tu ea Princeps graviter Ilia Iarium Arelatensem accusat , quod Ecclesias Romanao ursis inconsulto Ponti es, indobitas sibi ordinationes Episcoporum sola temeritates urpans inseasit. Heic autem non me sugit. EOS Scriptores, qui a nobis dissident, huius Ie gra auctoritatem Parvi sacere, quippe cum di-etitent ipsam tulisse Valentinianum Leonis Pon tisicis suasu, qui novum ius sibi Parare conabatur. Verum cum mox idem Imperator dece nat, nes quici tam Episco is Gallicanis, quam

ciliarum propinciarum contra consuetudinem --terem iaceat sim inri Oenerabilis Pa aes Urbis aeternae auctoritates tentare; plane ostendit se non novo Privilegio Romanum Antistitem augere, sed ut vetus consuetudo illaesa

servetur, edicere velle. Quare illud omnino statui posse videtur, in Gallicanis quoque, ceterisque Occidentis provinciis eumdem viguisse morem, quem supra in Illyrico custodiri vidi-

126쪽

mus, ut Sine Pontificis, vcI saltoni sui Vicarii scientia nullum Episcopum Metropolitanis ini

Verum hoc ipsum, quod diximus, ordinationumius Romanis Pontificibus denegari nequaquam

Posse, comprobatur magis ex altero graviores

Episcoporum caussas judicandi jure, itemque o tertio ad synodos vocandi , quae in Gallicanas

Ecclesias semper Apostolicam sedem habuisse constat; ea enim ejusmodi sunt naturae, ut Per- . Petuo nexu inter se sint apta, et colligata. Neque Mic nos de iis solum agimus caussis, in quibus , a synodorum sententia ad summum Pontificem appellabatur; etenim minus dissiculter id fortasse concederent adversarii: sed illas praecipue intelligimus controVersias, quae Primo Per accusationis libellos ad Romanum judicium deserebantur. iHujus sane generis cauSs plurimas produnt pauca illa veterum monumenta, quae nobis non invia dit tempus: o quibus discimus Pontifices eas i terdum Romae cognoVisse, praesertim cum Cr mina essent manifesta, et omnibus Paterent. Ita nempe Losimus cum rescivisset Proculum Massiliensem Antistitem contra jus, et regulas Ecclesiasticas Episcopos inaugurare ausum esse, Episeopatu eum amovit, simulque per literas Patroclo

127쪽

Arelatensi imperavit, ut alium illi Episcopum subrogareti 1). Nec absimili pacto Caelestinus I.

cum Post Commissam Arelatensi Episcopo cujus dam Danielis caussam, qui apud sedem Apostolicam multis criminibus accusatus fuerat, audivisset eumdem eo ipso tempore, quo ad dicendam caussam adigebatur, consecratum esse Episcopum, illum Statim a communione segregatum declaravit, et ad suum judicium omnino vocavit sa). Item Leo M. Postquam in Romana synodo CheIidonium ab Ilitario Arelatensi Episcopo damnatum absolvit, ipsius Hilarii caussam , de

quo plures querelae ad Apostolicam sedem perve nerant, in eadem synodo disceptandam censuit; eumque , discussa re, metropolitica dignitate in

i in Epist. 7. et 9. apud P. Coustant. TOm. I. misi. B. Ponti . ain Epist. 4. ad Episco os Prooin . Viennens. et Hon. Gidem. Ex hac epistola discimus non modo Episcoporum, sed etiam inseriorum Clericorum, et Monachorum, qualis erat iste Daniel, crimina a Gallis hominibus ad Romanam sedem deserri solita: quod in ne, sublata omni patriarchica potestate, qui intelligi queat, non Video. .

128쪽

Viennensem provinciam spoliavit si . At sateri oportet Romanos Pontifices saepissime hujusmodi Caussas ad Fovinciales synodos cognoscendas reiecisse, ita tamen ut post synodicam relationem ipsi, sententia prolata, judicium absolverent. Hac profecto ratione Bonifacius, Zosimi successor, ad Episcopos per septem Galliae provincias constitutos Scribens, primo ait Valentinae civitatis Clericos Romam venisse , ut suum Episcopum de innumeris criminibus , quae tota provincia teste Perpetrarat, arcesserent: deinde significat se statim debuisse illum damnare , quod, toties delegata ab Apostolica sede provincialibus Episcopis Causine Cognitione , semper judicium effugere studuerat, sed provincialis synodi disquisitioni totam rem relinquere maluisse : Postremo Praecipit , ut ad se reserant Episcopi, quidquid de cernant , quo Possit sua auctoritate firmari sa). Sed ipsius'Bonifacii verba praestat apponere, ut melius noscatur, majoribus iudiciis in Gallia unice Romanos Episcopos Praefuisse, nec Synodos

129쪽

provinciales nisi mandatam cognitionem eXercuisse : alentinae , inquit, nos Clorici ciuiliatis adierant proponentss per libelium crimina , quae Maximum iEstes tota propirepta assorunt commisissct ; delegata toties cognitiono, illum constituta se θr subterfugisse judicia. . . . quies contrario Probas it de so illa, quast dicta sunt, qui ad ea confutanda cum θεεθnt innumctra, a docessoribus meis propinciali dologata comitiorio, conνenius etiam dicitur eUitasso, et adessct m,inimes potuisse . . Debueram quidem jam tunc dignam pro ejus accusatis in nostro judicio actibus, qui cognitionem, et decretum judicium ψωρ doclinando credidit illudendum , ferre sententiam: at se aliquis Prae cem forsitan judicaret, et sibi qui absens est, licet sit quaesitus a nobis , reseruatum ESSE nihil diceret, maluimus intercapedinct te ris data di forni Nos autem per Omma propincias literas dirigimus, no excusationsmaibi ignorationis obtendat, ut ad prouinciam Menirct cogatur, et Huc se constituto Praesen- taro judicio. Quidquid autem vestra caritasM caussa duxerit docernendum, cum ad nos relatum fuerit, nostra , ut ConMCEt, nECES est auctoritates Armare. Haec Bouincius; e qui-

130쪽

bus praeter ea, quae supra diximus, illud quoque nosse datur, Episcoporum accusatores in Oceidente quod mox pluribus aliis exemplis disertius ostendetur non ad Metropolitanos,

sed ad Romanam sedem αμε ri Porram nomina

saepe detulisse. Idemque Bonifacius Patrocli Arelatensis Caussam , quem clerus et plebs Lutu-bensis per libellos ad se missos accusabant, quod nescio quem in aliena provincia in demortui Episcopi locum substituerat, Hilarii Narbonensis

MetropoIitae judicio his delegavit verbis I):

Accedo ad eum locum, in qtio Ordinatio talis colobrata dicitur , intollimns arbitrio tuo secundum re las Patrum , quaecumqus fa- Cienda sunt, a nobis e ct Concessa , ita ut Peractis Omnibus, A OStolicae sedi, quidquid statueris, is refrEnω , clarescat. Tum Post Bonifacium Caelestinus eadem epistola, de qua modo mentio est injecta , Massiliensis Praesulis caussam, quem in alterius Episcopi necem consensisse sama serebat, provinciali concilio discutiendam mandavit. Deinde Hilarus Papa , Postquam de Hermae sacinore, qui Ecclesiam Nar - 1ὶ Epist. la. ad olarium Narbon. ibidem.