De veteribus finibus romani patriarchatus disquisitio Antonii Octaviani

141쪽

Romani Patriarchatus Inibus comprehens fuisso Hispanicas propincias probatur. De Hispania dicturi praecipere Iectoritas e recludimus, haud multas superesse Veterum chartas, quae patriarchicum Pontificum ius in hanc ne gionem enuncient; sed tamen illas esse ejusmodi, quae nostram caussam mirifice adjuvent , nu Iumque dubitandi lacum relinquant. Ac primo, quod ad ius synodos indicendi, obversantur nobis Leonis Magni ad Turibium Asturicensem. literae, quibus Pontifex certior de malis factus, quae in dies Priscillianistarum caussa in Hispania gliscebant, ex omnibus provinciis concilium e

gere, iIlisque malis obviam ire iubet i, Unde

sane apparet, Potestatem synodos ex tota Hisp-nia convocandi, quemadmodum et de Gallia vidimus, Penes Romanam sedem suisse: quod plane ostendit Hispaniensis dioecesis Episcopos illius P triarchatui suisse subjectos; in toto enim Orienteii iat ad Turibium Astur .

142쪽

ex pluribus provinciis saepissime sinopuIla Po

tificis auctoritate synodi congregabantur. Id ipsum autem ex Hormisdae epistola luculentius cogno scimus, qua ille ad Sallustium Hispalensem scribens, suumque in Baetica, et Lusitania cum Vi- earium creans, ita loquitur I): Quoties unioem Salis poscit Religionis caussa , ad concilium is cuncti fratres epocant 'consoniant; et siquos eorum specialis negotii pulsat contentio, jurgia inter eos oborta comPes e. Tum eamdem clausulam subdit, quam soliti erant usurpare Pontifices, cum de caussis maioribns ageretur, ut scilicet omnium, quae in synodis statuere tur, relatio Romam mitteretur. Quidquid autom, inquit , illic pro Ado ex Oeteribus constitutis, Mel prosida dispositions praecipies, set pe=δOnas nostra auctoritata Armaris, sotum ad acientiam nostram instructa relationis aras station 'pemeniat. Iisdem serme verbis idem Pontifex utitur in epistola, quam ad Ioannem Tarraconensem Metropolitanum dedit, cum eum reliquae Hispaniae vicaria potestate praeposuit ca). i) Epist. . ad Salisaeium mapaL Tom. V. ConciL

143쪽

Ex his pariter intelligere datur, non Potuisse

in Hispaniae conciliis , aeque ac in ceteris O eidentis regionibus, nisi Romano Pontifico con sulto, majores caussas definiri. Atque hujus quidem rei tria vetustiora exempla habemus: unum scilicet ex Cypriani litoris ad Hispanos Episcopos, ubi ait Cornelium Pontificem, rata habita Hispaniensis synodi sententia, quae ob mesta, et gravia crimina Basilidem Legionensem, et Martialem Asturi censem Antistitem damnaverat, decrevisse eos ad poenitentiam posse admitti, ab ora natione autem Curi, atque sacerdotali δε noro prohiberi I).sAlterum Vero suppeditat concilium Toleti habitum anno Oo contra Priscilliani sectatores, ubi multis haereticis post eiuratos errores in communionem receptis, Episcopis quoque Gallaeciae eadem haeresi insectis communio Promittitur, modo formulae Fidei a Patribus propositae subscribant, interea dum e spectatur, quid Romanus Pontifex de his roscribat su). Domum tertium praebet synodus sortasse Tarracone Congregata anno 4 , quae Comperto

144쪽

ecimine Sylvani, qui Episcopos consecrabat , inscio Metropolitano suo, de ea re ad Hilarum Papam refert, rogatque, Ut quid agendum sit decernat: cui quidem relationi respondens Hilarus creati veniam Sylvano indulgQt, tantumque monet, ne in Posterum, quid simile admittera

Haud tamen infici mur sub Gothis regibus quandoque Hispanicas synodos, insciento POntifice , Episcopos e sede expulisse, Praesertim

cum iujuste, et contra canones in. hujusmodi damnations se gesserint: at vero Romani Anti Stites , ubi haec resciebant, synodos de ossicis admonere, Iatamque sententiam, si iniqua Visa esset, infirmare non dubitabant. Ita sane cum

duo Hispani Episcopi Ioannes Malacitanus, et Stephanus a synodis Episcopatu destituti ad Gregorium:M. appellassem, Ponti sex Joannem

Defensorem in Hispaniam mittit, eique mandat, ut si post caussam cognitam illos criminum, quorum insimulabantur, reos esse comPeriat, prolatam sententiam Apostolica auctoritate robO

145쪽

svnodosque damnantes debita poena assiciat. Id ex eius epistola liquet ad modo dictum Joannem I); cui etiam subnectitur Joannis Sententia, qui veritate comperta , Januarium Malacitanum absolutum suae sedi restituit, Episcoposque , qui cum damnaverant, ex Pontificis mandato ad agendam poenitentiam in monasterium detrusit sus 1 Tib. m. viae. 45. ad Mannem BCfensorem. αὶ Quid in Episcopi Stephani caussa egerit Ioannes,

omnino latet. Illud tamen de hac ipsa caussa addere non abs re erit, Gregorium, eum Stephanum audisset ab alieno concilio, sive alterius ProVinciae Condemn tum fuisse, id inter alia Ioanni praescripsisse, quem admodum ex citata epistola apparet, ut Hispanos mpiscopos de Iustiniani NoVella I 23. admoneret, Perquam edicebatur, ut Episcoporum caussae a suis Metropolitis diiudicarentur, veI si appetiatio interponeretur, a suis Patriarchis. Tum post recitatum Noveu Iari Ioeum haec adjungit: Comina haec ai dictum fuserit, quod nec Metropositanium Rabuit, nec Patriameiam , dicendum est, quia a sede Apostolica, quas omnium Ecclesiarum curae est , caussa Raec audienda, ac dirimenda fuerat. Quibus e verbis duo nullo negotio Confieere possumus: unum scilicet quod

Leet Romanus Antistes a Iustiniano Nova Im, et a Graecis scriptoribus Occidentis Patriarcha nuncupa-

146쪽

Jam si de Episcoporum Comecratione quaertur, quamvis ii in suis provinciis a Metropolitanis consecrarentur ob itineris difficultatem, quae dam tamen regulae ipsis a Romana Ecclesia Praestitutae erant, quas omnino sequi deberent. Hujus rei vadem damus Innocentium I. qui literis ad Toletanos Episcopos, seu Toletanae synodi datis, postquam de ordinationibus contra Canones Peractis questus est, id inter alia de Cernit, ut secundum Nicaenos eanones ordinentur Episcopi Metropositarum auctoritate, et Metro Politae Consecrentur in Provinciae synodo. I ., tus sit; tamen neque occidentis Episcopi Patriarchae appellationem Pontificibus unquam tribuerunt, neque ipsi Pontifices hoc nomen sibi adsciVere, ne ob εupremam potestatem in totam Ecclesiam R. sedi adjunctam , dedecorari potius ido ,'quam honestari viderentur. Adterum est, Gregorium heic tacite se Patriarcham fateri: cum enim dicat Stephani caussam a sede Apostolica, quae Omnium Eccles ianum caput est, dirimendam fuisse, id quidem non aliter, quam de potestate patriarchica explicari potest; siqnidem Pontifices ut summi EccIesiae Pastores nunquam Episcoporum orientis cauasas , nisi ad εe appellaretur,

disceptandas suScepernnt.

1ὶ Epist. 5. Tom. I. Episti R. Pontificum P. Cou-

147쪽

Praeterm Toletana synodus IV. Episcopos eligendos statuit socundiam Vnodalia, Vel de Cretalia instituta, idest Decreta R. Pontis cum I). Quaenam autem suerint ea Apostolicae sedis Statuta, non aperit synodus; at judicare licet eadem non multum diversa ab iis suisse, quae in Gallia vigebant, quaeque InnocentiuSIaudata epistola praescripserat. Itaque minime dubitari posse videtur, quin in Metropolitarum electione Pontificis requireretur assensus, licet nullum exstet documentum, quod sciam, unde

id planum fiat. Ecquis enim sibi persuadeat , hujusmodi ius Hispanorum gratia neglexisse Romanos Antistites, quod tanto studio in aliis Iocis, ac praecipue in Gallia , uti vidimus, tueban tur 3 Sed nihil aptius, ac melius demonstrare videtur absolutam Hispanos Episcopos consecrandi Romano Pontifici potestatem suisse, quam quod per Toletanam synodum anni 681. Anti stiti Toletano quosvis in Hispania creandi Episcopos facultas tributa est hoc canone: Licitum mancam deinceps: Toletano Pontisci quoscumque regalis Potentia elemnit, et jam dioti

148쪽

I Iolani Episcopi judicio dignos ESso proba--rit, in quibuslibet proνinciis in praecocto

tium sedibus praesceres Praesules , et δε-- contibus Episcopis eligere successoros; ita tamen , ut quisquis ille fuerit ordinatus, post ordinationis sua 'tempus infra trium men aium spatium proprii Metropolitani praesentiam sisurus accedat I). Nam cum ea aetate Toletanus Episcopus ex delegatione Apostolicae sedis esset Hispaniae Primas ; secus enim pluribus conciliis ex univcrsa ea regione Toleti congregatis praesidere nequivisset: novo hoc amplissimo munero a synodi Patribus augeri non potuit sine Pontificis auctoritate, ad quem ex veteri consuetudine acta synodica necessario transmitti debuerunt. Quamobrem ratum habens citatum canonem Romanus Praesul nil aliud

egit, nisi quod eodem privilegio Toletanam sedem ornavit, quo ipse in Ilispanos Episcopos iam inde ab initio fruebatue. Et re sane vera finge Hispanicas Ecclesias patriarchicae Romanae urbis iurisdictioni minime paruisse , et Τoletanum Episcopum sine Apostolicae sedis assensu

149쪽

cam potestatem Sibi vindicasSe; quanam, i rogo, de cauma antiquos canones, majorumque instituta impune proculcari, ac novum morem tantopere disciplinae ubique receptae adversum induci Pontifices passi essent 3 Si enim Leo Magnus, ejusque successores diu Constantinopolitanorum Antistitum ambitioni restiterunt, quod Vetustissimos Patriarchas Alexandrinum, atque A tiochenum suo subdere vellent imperio ; anne Censebimus Romanam sedem aequo animo ferre potuisse Toletanum Episcopum sibi alios Hispaniae Metropolitanos subjicere, atque eXarchicum

in eos jus iactitare 7 Mitto quod vix credi potest

Toletani concilii Episcopos omnes ad evertenda Pontificum statuta conspirasse, quorum majONSCentum circiter ante annis , generali in eadem urbe conventu habito, adeo Apostolicam sedem reveriti sunt, ut haec unanimi suffragio decreverint I : Naneant in suo rigore conciti Tum omnium constituta, Simul et synodica sanctorum Praesulum Romanorum epistolae. Nec porro suspicari licet Iulianum virum sanctissimum, qui tunc temporis Toleti Metropolitanusti Concil. I sic III. cv.

150쪽

erat, ambitione ac superbia ductum tantum facinus, admittere voluisse. Quare omnino sta

tuendum videtur, privilegium illud in Toletanos Metropolitas ex Pontificis beneficio esse prosectum; ac propterea inde magis ac magis patriarchalem Potestatem comprobari, quam in universas II spaniae Ecclesias Romanam sedem obtinuisse

diximus. u . . vi irae

. An Tic unus 6. Romanus Patriarchatus ad A ic mpertigisses Ostenditur. Venimus tandem ad Africam, eam nempe Oc-Cidentis regionem, quam nostri adversarii omnium maxime patriarchali Romanae sedis imperio eripere conantur; eaque de Caussa mirum quantum Carthaginiensis Antistitis auctoritatem extollunt, quem totius Africanae dioecesis Exarchum fuisse olunt. Contra ea nos magnam in cunctas Asriacae provincias Carthaginiensis Episcopi exstitisse potestatem non dissilentes, illam, quantacumque demum fuerit, ab unis Romanis Pontificibus ortum habuisse contendimus: qui quidem licet icem suam perpetuo Ecclesiae Carthaginiensi