De veteribus finibus romani patriarchatus disquisitio Antonii Octaviani

91쪽

-- -

triarchalis in totum Astricum potestas Rom. Pontisci asseritur. Antequam rationes afferamus, unde id suadetur, quod proposuimus, observandum omnino Censemus, Illyricum heic non ea significatione accipi, qua Rom. reipublicae tempore, et sub prioribus Cae Saribus sumebatur ; tunc enim sat angustis Gnibus coarctatum ab Arsia ad Drinum amnem Patebat, ut Plinius tradit I , et in duas pro vincias distribuebatur, Liburniam, et Dalmatiam. Sed eo sensu intelligimus, quo acceptum Sub iposterioribus Principibus, maximeque post Constantinum Augustum vastum illum terrarum traetum comprehendebat, qui ab Alpibus ad Euxinum usque exporrigebatur, complectens Praeter Vetus Illyricum, Pannoniam, Moesiam, Daciam, Macedoniam, atque Achajam, sicut ex ejus aetatis scriptoribus liqueti Hoc vero Iatiori sensu Illyricum sumtum, divisumque postea in occidentale, et

i) Lib. III. cap. 26. Plinio consentit etiam Ptole

92쪽

orientale, jam iude a Primo Ecclesiae aevo Pa triarchicae Romae iurisdictioni paruisse contendimus. Idque cui denter comprobamuS DX COm- pluribus summorum Pontificum epistolis, quibus suas vices Tliessalonicensibus Episcopis cum ampla in Illyrici provincias potestate committebant. Sed praecipue in Siricii ad Anysium Thessalonicensem epistola discimus, nullum cx A postolico privilegio potuisse in iis regionibus sine illius vinia Episcopum ordinari; imo ipsimet, si voluisset, quemvis Episcopum ordinare licitum esse. En Stricii verba I): Etiam dudum, frater carissimo, hujusmodi lueras dodoramus, ut nutia licentia esset sina consonsu tuo in Astrico Episcopos Oresinanes Praesums m M omnem hujusmodi tincta Ciam com rimendam Uigilano Ecbot instantia tua, Ssiritu In so Sancto feruonte, ut vel Φ- si polos, veI quos judicaveris Esis mos i. noos cum litoris dirigas, clam ConsEnNu, qui possint in ejus locum, qui functuS , Uel positus fuerit , careoticum Episcopum , Ut vita, et moribus Probatum secundum Nicastriact

ij E M. 6. apud Petrum Coustant. Tom. I. Epist.

93쪽

synodi sitituta ordinam. Idemque Antistitis Thessalonicensis privilegium Caelestinus I. 1 et Xystus III. sa) confirmantes praecipiunt, ut illo

inscio, Episcopos nullus ordinet Metropolitanus. Porro exstat Boni cli I. epist. ad Rusam parit Thessalonicensem ; in qua de quorumdam Contumacia conquestus Pontifex , diserte tradit, Illyrici Episcopos, eodem inconsulto, synodos in

dicitur illicito congreganda de caussa fratrIS nostri, et coepiSCOFi Porigonis , cujus acripsimus Statum nulla possct ponitus rationes Iurbari, talia scripta dinoximus, quibus uni Oersi fratres intelligant, primo convenire SE citra tuam consciantiam minimes debuis- , indo non ossct do nostro judicio retractandum. At nemo clarius, et copiosius ea iura eXpreSsit,

quibus in Ιlbri et Ecclesias frui deberent ex Apostolica delegatione Thessalonicenses Episcopi, quam Leo Magnus duabus epistolis ad Anastasium Ilicssalonicensem scriptis. In harum priore, quae Cum antea inter illius Pontificis opera non exstaret , i tu. 3. Ibidem. αὶ Epist. 8. Ibidem. 33 Epist. 13 uidem.

94쪽

al, IIolstonio primum in lucem sitit odita si , inter alia Primo praecipit, ut nullum Episcopum

in Illyrico sine sua auctoritate a Metropolitanis consecrari Patiatur, Metropolitanos vero omninime consecret; deinde ut quoties necessitas PO-Scat , concilia ex tota dioecesi convocet, ibique Caussas enatas definiat, negotia tamen graviora sedis Apostolicae iudicio reservet. In altera Vero, quae inter ejus opera invenitur ct , haec Pra cipue decernit, Ι. ut Metropolitanus de clecto , quem est ordinaturus Episcopum, ad ThessaIonia censem Episcopum reserat: et do MetropoIitano Iecto similiter provinciaIes Episcopi faciant; II. ut bina per annum provincialia concilia celebrentur: et si res dissici Iis acciderit , nec morit Thessalonicensis Praesulis iudicio composita , ad Romanam sedem reseratur; ΙΙΙ. ut Thessalonicensis Antistes in convocandis ad concilium ex omnibus provinciis Episcopis moderatum Se Praebeat, et i aequum; atque ad eum mittantur non amplius,

quam bini e singulis provinciis Episcopi, quos Metropolitani probaverint; G. demum ut si inter

95쪽

cos de negotio fuerit cxorta contentio , cuucka Romano Pontifici sub gestorum serie patefiant , quo ab eo, quod Deo placuerit, Statuatur. ' Haec sermo munia obibant in Illyrico Thessa- .lonicenses Episcopi pro sede Apostolica ; quae tamen quaedam sibi rcscrvabat , quae per rillos Praestari non poturant. Ita sane Innocentius I.

litoris ad Illyrici Episcopos datis si) significat, .

sc illorum rogatu absolvisse Pothinum Episc Pum, quem Suus decessor damnaVerat; et Bo- . nisecius modo citata epistola Maximum Episcopum , quem, A qtistite Thessalonicensi reserente, male initiatum cognoverat, sacerdotio privari jubet ; unde apparet, inscio Pontifice , major Episcoporum caussas non potuisse definiri. Prae terea Pontificis tantum crat Metropolitanorum Plectioncm post acceptas sui Vicarii literas ratam isacere: uti ost0ndit ejusdem Bonifacit opistola ad Rusum Thessalonicensem. ubi scribit Sc nondum

electimi erigenis Metropolitae Corinthi asscnsum pranuisse, quia nullus ab co literas acceperat ca); tum et Grogorius M. qui ad Epiri Episcopos

96쪽

scribens ait se , relatione a copia, Andreae Metropolitae electionem firmasse s 1 . Quae cum ita sint, nemo non videt in Illyrici Eeclosias Planissimam Romano Antistiti potest

tem suisse patriarchicam , quam is Partim Perse, partim per Τhcssaloniconses Praesules su

2 Nolim tamen ex hoc quis existimet, totam plane Illyricum ThessaIonicensis Antistitis curae commissum esse: id enim de solo Illyrico orientali in duas dioe ses , Daciam, et Macedoniam disportito intelligi

portere Vetera produnt monumenta. Nec omittendum . videtur, in eadem regione aliquando duos a Romana 3 sede simul Exarchos, Thessalonicensem nempe Episcopum in Macedonia, . et Iustinianae primae Episcopum in Dacia ronunciatos fuisse. Quin et eodem temporc in

Illyrico practer ThessaIonicensem Episcopum , et Iustinianae primae Antistitem , sive lichridensem, ctiam Corinthi MetropoΙitam fuisse a Romano Pontificisvicarias Potestate ornatum, totique Achaiae praesectum, e GK-gorii Magni epistolis non temere arguit . Quod automad Occidentale Illyri eum attinet, admodum credibileost, illius exari laicam procurationem V I Syrmiensi Episcopo Pontisices domandasse; vel potius hujusmodi munus nunt certas sedi adfixisse, sed modo uni , modo alteri, i Antistiti, prout necessitas furebat, i Iuste expediendae v

97쪽

cxplicabat: neque enim plura ceteri Ρatria ehac in suis dioecesibus faciebant. Et licet II- lyricos Episcopos ob locorum distantiam, Serm nisque diversitatem nec ipsemet ordinaret, neque ad suum concilium vocaret; jure tamen optimo utrumque agere Potuisse haud osi inficiandum :aliter enim id iuris in suos Vicarios transfundere

nequiVisset. Iam Vcro adversae sententiae Patronis haec testimonia haud satisfacere possunt: imo Potius arbitrantur inutilem prorsus, ac Vanam Poni operam in citandis hisce , aliisque pontificiis I toris ad Thcssalonicenses Praesules datis. Etenim ipsi ultro latentur instituta medio sermo quarto sacculo a Damaso , atque a Pontificibus sequentibus continuata vicaria Thessalonicensis Ecclesiae

potestate, Romanam sedem sibi in Illyricas provi cias Paullatim jus exarchicum quaesiisse; at istiusmodi ius nullum Plane suisse prioribus aetatibna quovis pignore certant. Verum duo. haec velim considerent adversarii nostri: primum scilicet , non posse nisi Per summam injuriam , ac tem ritatem accusari ambitionis, injustaeque dominationis Pontifices sanctissimos , Vi aequia integerrimos , qualm Damasus, Stricius, Inoocenuus , nisecius, Cacleotinus, ac Loo Magnus fuerunt.

98쪽

Λlterum vero , in omnibus horum Pontificum epistolis ad diversas Ecclesias scriptis, quae adhuc

Patrum Canones, Priseilmia antiquitus insti tuta obtendi , eaque religiose sequenda incul-Cari. Ac Leo praesertim , cum audivisset in Chalcedonensi synodo , absentibus suis legatis, Conditum esse canonem, quo Constantinopolitano Episcopo in Ponticam , Asianam, et Thraciam dioecesim patriares ira concedebatur Potestas, ipse illo canone repudiato, ad Anatolium Constantin politanae urbis Antistitem scribens antiqua Exa

chorum jura servari jussit per haec verba I):

non con Ilantur Propincialium jura primatum, nec privilegiis antiquitus institutis -- Inopolitani fraudentur AntiStites. Quanam ergo fronte objecisset Constantinopolitauo Episcopo violatos canones, imminuta Primatum Privilegia, sh ipse, ejusque decessores Illyricas Ecclesias contrans suo subjecissent imperio Nonne et illi horum Metropositanorum conculcata iura Romanae sedi exprobrare potuisset3 Sed quid conjecturis opus est nobis, cum ejusdem, quam adfirmamus, rei lange .

99쪽

locupletissimum testem Honorium Augustum ha-

beam 3 Nam cum Theodosius junior fratris filius, qui in Oricia te imperabat, epistola ad Philippum Praes. Pr. Illyrici data sa) omnes Illyrici orientalis

caussas Constantinopolitani Antistitis iudicio resese vari decrevisset; Honorius ipse, quem totam limCcontroversiam sat diligenter ad examen revocasse omnino credendum est, litoras Bonifacit Pontificis rogatu ad eumdem Theodosium scripsit , Petens ut Superiorem Constitutionem abrogaret, quarum hae Prae aliis verba sunt notanda s):

Potis sedes Apostolica ), ut haec Pripilogia,

quao dudum a Patribus Constituta. usquo aulompora ΠOSt a Semata Sunt, inconCussa PHrdurent. In qua Pario revicit Serenitas tua , nihil polustis descretis, Si quas canonum Cou- scripta sunt m lis , Penitus dormandum ,

NEC TOT SAECULORUM REVERENTIAM NOVEL LIA PRAEIUDICIIS SAUCIANDAM , Domines.

δε ms tas tua , recensitis nostΠ- Pi eatis astatibus, Christianitatis mctmor , guam pectoribus n tris misericordia caelestis in ii, Cod. Theod. lib. XVI. tit. λ l. 45, et, d. Lin

100쪽

fundit , unipersis remotis, quae dioersorum Episcoporum subreptionibus per Listricum impetrari dicuntur , aratiquum ordinEm Praecipiat custodiri, NE SUB PRINCIPIBUS CHRISTIANIs ROMANA PERDAT ECCLESIA , QUOD

SUB ALIIS IMPERATORIBUS NON AMISIT.

Unde prosecto satis evidenter apparet patria chicum jus Romanae sedis in Illyricas provincias non a DamasO , ut Volunt adversarii, incepisse, sed jam inde a priori Ecclesiae aevo in usu suisse :alioqui non vocasset Honorius tot SasCulorum Privilegium, nec dixisset etiam sub Ethnicis Imperatoribus invesuisse. Etenim finge eum Pri cipem errore deceptum salsa ad Theodosium Α gustum retulisse: hic procul dubio in priori sentcntia perstitisset, nec tam facile patruo ob Secutus suam legem sustulisset. Atqui Theodosius ad Honorium rescribens ait se, cognita fraude , suis Administris praccepisse, ut Romani Ponti-fieis in Illyricum privilegia illaesa servarentur ;sic enim in extrema epistola ait sy): Undo omni amplicantium Episcoporum per Astricum subreptione remota , statuimus Observari , quod