Pausaniae Descriptio Graeciae

141쪽

LIRER VIII. III

αργυρος κεντο λεκτρον - τούτου σηπιοπι του, πος. - δὲ αυτ μετάλλοις τοῖς πασι καὶ ο χρω- πένονθε καίτοι γε καθαρευειν γε τον χρυσὸν ἀπο του λυ η τε

ποι ρι- μάρτυς ἐστὶν η Λεσβία κάναυτὸς ὁ χρυσος ἐπιδείκνυσιν Ἐδωκε δὲ αρα- θεος τοῖς μάλιστα περρι Ἐμένοις κραταν των υπερηρκότων τη Meri. -- μον γαρτα μάργαρα ἀπόλλυσθαι πέφυκεν - του οξους τουτοδὲ τον αδάμαντα λίθων οντα ἰσχυρότατον οὐ τράγου κατατήκει το αἷμα. καὶ δη καὶ το δωρ οὐδέναται της

Στυγος ὁπλην Ἀπου βιάσα- μήνην, ἀλλα ἐμβληθὸν

κατέχεταί τε π αυτης καὶ Ου διεργάζεται την πλήν. Εἰ δὲ καὶ Ἀλεξάνδρου του Φακκου συνέβη ρον τελε- την δια του φαρμάκου γενέσθαι τούτου, σαφῶς μὲν ουκοἶδα, λεγόμενον δὲ οἶδα. 3. Υπὲρ δὲ την Νώνακριν ορη τε καλούμενα Ἀροά--Πνια καὶ σπηλαιόν ἐστιν ἐν αυτοῖς ἐς τουτο ἀναφυγεῖν τοσπηλαιον τὰς θυγατέρας τὰς Προίτου μανεί-ς λέγουσιν,ας ὁ Μελάμπους - αις τε ἀπορρητοι καὶ καθαρμοῖς κατηγαγεν ἐς χωρίον καλουμενον Λουσούς. του μὲν δηορους των ωροανίων Φενεάται - πολλὰ ἐνεμοντο οἱ δὲ ἐν οροις δη λειτορίων εἰσὶν οἱ Λουσοί. πόλιν μὲν δη ηποτε εἰναι λέγουσι τους Λουσούς, καὶ 'Aγησίλας ἀνηρA-σευς ἀνηγορεύθη κέλητι πιτμνικων, τε πρώτην

επὶ ταῖς δέκα ἐτίθεσαν πυθιάδα Ἀμφικτυόνες - τα δὲ ἐφη- ουδὲ ἐρείπια ἔτι λειπόμενα ν - Μῶν τὰς δὲ 637 θοαητέρας του Προίτου κατηγαγεν ὁ Μελάμπους ἐς τους Λουσους καὶ ηκέσατο της μανίας ἐν Ἀρτέμιδος ίων καὶα ἐκείνου την Ἀρτεμιν ταύτην μερασίαν καλουσιν οἱ κλειτόριοι. IX. Ain δέ τινες γένους μὲν καὶ ου ντων Ἀρ--δων, νομα δέ σφισι Κυναιθαεῖς, or καὶ μυλυμπία τοαγαλμα νέθεσαν του ιός, κεραυνον ἐν έκατέρα ἔχοντα

142쪽

τῆ χειρί ουτοι οἱ Κυναιθαεῖς τεσσαράκοντα ἀπωτέρωτου ' σταδίοιε μὰλλον οἰκουσι, και σφισιν ἐν αγορα πεποίηνται μὲν θεῶν βωμοί, πεποίηται δὲ Ἀδριανου βασι-2 λέως εἰκών τα δὲ μάλιστα κοντα ἐς μνήμην ιονυσου ἐστὶν ἐνταυθα ἱερόν, κα εορτην ρο αγουσι χειμῶνος,

ἐν α λίπα αληλιμμμο ανδρες ἐξ αγέλης βοῶν ταυρον,

δν αν σφισιν ἐπὶ νουν αυτος ὁ θεος ποιηστὶ, αράμενοι κομίζουσι προς το ἱερόν. θυσία μὲν τοιαέτη σφίσι καθέστηκε 2. πηγη δέ ἐστιν αυτόθι υδατος ψυχρου, δύο μάλιστα απὸ του αστεως ἀπωτέρω σταδίοις, καὶ πὲρ αὐ- ντης πλάτανος πεφυκυῖα. ος δ' αὐὐπο κυνὸς κατασχέτου λύσσχνητοι ελκος η καὶ αλλως κίνδυνον εὐρηται, το ὁδωρ οἱ πινοντι ἴαμα καὶ ωλυσσον τοsδε ἔνεκα ὀνομάζουσι την πηγήν. καὶ ουτω φαίνοιτο αν Ἀρκάσι το μεν προς

Φενε υδωρ, ὁ Στύγα ὀνομάζουσιν, ἐπ' ἀνθρώπου συμφορα ἀνευρημένον, η δὲ πηγη η ἐν Κυναιθαεὐσιν

4 ἀγαθὸν ουσα ἀντίρροπον τ' ἐκεῖ πήματι. 3. Λείπεται δὲ ἐκ Φενεορτων οδῶν, αῖ εἰσι προ ηλίου δυσμῶν, τα ἐν ἀριστερα αὐτη δὲ τοδο αγει μὲν ἐς Κλείτορα, καθήκει δε παρα τοs Ηρακλέους τὸ ἔργον δ τω ποταμφ εὐμαἐποίησεν εἶναι μυροανίω παρὰ τοίτο νοδὸς κάτεισιν ἐπὶ χωρίον Λυκουρίαν, καὶ ἔστι Φενεάταις η Λυκουρία προς Κλειτορίους οροι της γης. . Προελθόντων δὲ σταδίους, πεντήκοντα ἐκ638 Λυκουρίας ἐπὶ του Λάδωνος ἀφίξη τὰς πηγάς. κουουα δε- το,δωρ το λιμνώων ἐν τη Φενεατικη, κατερχόμε- μον ἐς τα βάραθρα τα ἐν τοῖς ὁρεσιν, νεισιν ἐνταμ α καὶ ποιει τω Λάδωνι τὰς πηγάς. τοsτο μὲν δη οὐκ ἔχω σαφῶς εἰπεῖν, εἴτε ούτω εἴτε αλλως ἐστιν ἔχον - ὁ δὲ Λάδων ποταμῶν των ἐναλλάδι Γδωρ παρέχεται κάλλιστον, χει δε καὶ αλλως ἐς ανθρώπους φήμην Θάφνης τε εῖνεκαJ και τα αδόμενα ἐς την Θάφνην. ου λόγου δε

143쪽

LIBER VIII. 13του ἐς Θάφνην τα μὲν ' Συρίας τοῖς οἰκos νιν ἐπὶ υρόντοποταμφ παρίημι, λέγεται δε καὶ αλλα τοιάδε ἡκδ υρω δων καὶ 'Hλείων Οἰνομάω τω δυναστευσαντι ἐν Πίση Λεύκιππος ην υἷος ουτος ἐρασθεὶς Θάφνης ὁ Λεύκιππος ἐκ μὲν του ευθέος μνώμενος γυναῖκα ἔξειν ἀπεγίνωσκεν

αυτὴν ατε απαν το αρσεν γένος φεύγουσαν ' παρέστη δέ

οἱ τοιόνδε ἐς αυτὴν σόφισμα ἔτρεφεν ὁ Λεύκιππος κύ-aμην φ Ἀλφειν ταύτην οἷα δὴ παρθένος πλεξάμενος τὴν κόμην, καὶ ἐσθῆτα ἐνδῶς γυναικείαν ἀφίκετο ς τὴν Θάφνην, ἐλθὼν δὲ Οἰνομάου τε ἔλεγεν εἶναι θυγάτηρ, καὶ ἡ συνθηρα ἐθέλοι τη Λάφνη υτε δὲ εἶναι παρθένος ωμιζομενος, καὶ τα αλλαν ὐπερβεβλημένος παρθένους γένους τε ἀξιώματι καὶ σοφία τῆ ἐς τα κυν γέσια, προς δὲ καὶ τῆ θεραπεία περισσῆ χρώμενος, ἐς φιλίαν ἰσχυραν ἐπαγεται τὴν Λάφνην οἱ δὲ τον Ἀπόλλωνος ἔρωτα ἐς αυτὴν ἔδοντες καὶ τάδε ἐπιλέγουσιν,

υπόλλωνα Λευκίππω νεμεσῆσαι της ἐς τον ἔρωτα ευδαιμονίας αὐτίκα δὲ ἐπεθέμησεν ἐν τω Λάδωνι ἡ Λάφνη

καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι νήχεσθαι, καὶ τον Λεύκιππον αποδύουσιν ακοντα ἰδοsσαι δὲ υ παρθένον τοῖς τε ἀκοντίοις αδτον καὶ ἐγχειριδίοις τύπτουσαι διέφθειραν.

ταῶτα μὲν δὴ ουτω λέγουσι. XXI. Του Λάδωνος δὲ των πηγῶν απέχει στάδιαεξήκοντα ἡ Κλειτορίων πόλις - ἡ δὲ οδὸς ἡ ἀπο των πηγῶν

του Λάδωνός ἐστιν αυλῶν στενὸς παρὰ τον Ἀροάνιον ποταμόν. προς δντη πόλει διαβήση ποταμὸν καλούμενον κλείτορα ἐκδίδωσιν οὐν ὁ Κλείτωρ ἐς τον Ἀροάνιον ου πλέον της πόλεως σταδίους απέχονταεπτά. Εἰσὶ δὲ ἰχθs et ἐν λυροανίφ καὶ αλλοι καὶ οι ποικιλίαι καλούμενοι τούτους λέγουσι τους ποικιλίας φθέγγεσθαι κίχλη τῆορνιθ' ἐοικός. ἐγὼ δὲ ἀγρευθένταί μὲν εἶδον, φθεγγομένων δὲ ἔκουσα ουδὲν καταμείνας προς φποταμω καὶ

144쪽

ἐς λίου δυσμάς, τε δη φθέγγεσθαι μάλιστα ἐλέγοντο I. Τῆ δὲ Κλειτορίων πόλει το μὲν ονομα ἀπο του παιδος ἐτέθην του ζῶνος, οἰκεῖται δ' ἐν ὁμαλφ, κύκλωδε ορη περιέχοντά ἐστιν ου μεγάλα κλειτορίοις δὲ ἱερὰ τὰ ἐπιφανέστατα Λήμητρος - δὲ 'Aσκληπιου, τρίτον δέ

ἐστιν Εἰλειθυίας ' εἶναι, καὶ ἀριθμον ἐποίησεν ουδένα ἐά αυτοῖς Λυκιος δὲ M.λην ἀρχαιότερος την ηλικίαν, δε- λίοις υμνους καὶ αλλους ποιήσας καὶ ἐς αλείθυιάν τεJ, ευλινόν τε αυτην ανακαλεῖ, δῆλον ἄντην Πεπρωμένsi τηνε αυτην, καὶ μόνου πρεσβυτέραν φησὶν εἶναι Κλειτορίοις δὲ καὶ Θιοσκουρων καλουμένων δὲ Θεῶν Μεγάλων ἐστὶν ἱερόν, ο νον τέσσαρα ἀπεχον στάδια ἀπο της πόλεως, καὶαγάλματά ἐστιν αὐτοῖς χαλκα. 3. Πεποίηται δὲ καὶ ἐπὶ ορους κορυφης σταδίοις τριάκοντα ἀπωτέρω της πόλεως ναος καὶ αγαλμα umqνὰς Κορίας

XXII. Ἀτανάγει δὲ ὁ λόγος με ἐπὶ Στυμφηλον καὶ ω

ἐώ τους Φενεατῶν καὶ Στυμφηλίων ρους τ ονομαζόμενον Γερόντειον Στυμφηλιοι δὲ τεταγμένοι μὰν ου μετὰ Ἀρκάδων ἔτι εἰσὶν, αλλ' ἐς το υργολικὸν συντελουσι, μεταστάντες ἐς αυτ ἐθελονταί γένους δὲ εἶναι

σφῶς του Αρκάδων τὰ ἔπη μαρτυρεῖ τὰ 'Oμηρου, καὶ ο Στύμφηλος ο οἰκιστὴς απόγονος ην τρίτος Ἀρκάδος του καλλιστους Λέγεται δὲ ἐξ ἀρχῆς ετέρωθι οἰκισθῆναι της 2 χώρας καὶ ουκάντην ἐφ' ημῶν πόλιν. εν δὲ τη Στυμφήλ τῆ αρχαία 'μενόν φασιν οἰκῆσαι τον Πελασγοs,

καὶ φανήπο ου Τημένου τραφῆναι τουτου, καὶ αυτὸν

ἱερὰ τῆ θε τρία δρύσασθαι καὶ ἐπικλήσεις τρεῖς ἐπαὐτῆ θέσθαι, παρθένω μὲν ἔτι οὐ i Παιδί γημαμένην δὲ τφ ι ἐκάλεσεν αυτὴν Τελείαw διενεχθεῖσαν δὲ ἐφ' oτωδὴ ἐς το - καὶ ἐπανήκουσαν ἐς την Στύμφηλον ἀνόμασεν ὁ Τήμενος Mραν. τάδε μὲν υπὸ Στυμφηλίων

145쪽

LIBER UI. 15 λεγόμενα οἶδα ἐς την θεόν 'νδε ἐφ' ημῶν πόλις των 3μὲν εἰρημένων ουδέν, αλλα δὲ εἶχε τοσάδε ἔστιν ἐν τῆ Στυμφηλίων πηγη, καὶ απο ταύτης ἴδω βασιλεsib δριανος κορινθίοις γαγεν ἐς την πόλιν ἐν δὲ τῆ τυ φηλω χειμῶνος μὲν ωρα λίμνην τε Ου μεγάλην η πηγηκα α αυτης ποταμὸν ποιεῖ τον Στυμφηλον ἐν θέρει δὲ προλ μνάζει μὲν ουδὲν ἔτι, ποταμος δὲ αυτίκα ἐστὶν απὰ τῆς πηγης οὐτος ἐς χάσμα γης κάτεισιν Ο ποταμός, αναφαινόμενος δε αυθις ἐν τῆ Ἀργολίδι μεταβάλλε ooνομα, καὶ αὐτον αντὶ Στυμφηλου καλουσιν ασῖνον. 4. δε μυδατι φ ἐν Στυμφηλω κατέχει λόγος ορνιθάς ποτε ἀνδροφάγους - ἐτετραφηνας ταύτας -τατοξευσαι τὰς ορνιθας φακλῆς λέγεται Πείσανδρος δὲ αὐτον ὁ Καμιρευς ἀποκτεῖναι τὰς ορνιθας ου φησιν,

αλλὰ, ψόφεκροτάλων ἐκδιώξειεν αὐτάς. γης δὲ της

Ἀράβων η ἔρημος παρέχεται καὶ αλλα θηρία καὶ ορνιθ'.ς καλουμένας Στυμφηλίδας, λεόντων καὶ παρδάλεων ου-641 δέν τι ημερωτέρας ἀνθρώποις. υται τοῖς ἐπὶ αγραν αυ- 5των αφικ Ῥυμώωις ἐπιπέτανται, καὶ τιτρώσκουσί τε τοῖς ἐάμφεσι καὶ ἀποκτείνουσιν. σα μὲν δη χαλκου καὶ σιδη ρου φορουσιν ανθρωποι, διατρυπωσιν αἱ ορνιθες ην

δὲ ἐσθητα φλομην παχεῖαν πλέξωνται, τὰ ἐάμφη των Στυμφηλίδων υπὸ της ἐσθῆτος ἔχεται της φλομης, καθὰ

καὶ πτέρυγες ορνίθων των μικρῶν προσέχονται si φ. -ται μέγεθος μὲν κατὰ γέρανόν εἰσιν αἱ ορνιθες, ἐοίκασι

δὲ ψεσι , ἐάμφη δὲ ἀλκιμώτερα φέρουσι καὶ οὐ σκολιά,

ωσπερ αἱ ἴβεις α μὲν δη καὶ αἱ κατ ἐμὲ oρνιδ ες αἰωρά 6βιοι των ἐν Ἀρκαδία ποτὲ ορνίθων τ ονομα εἶδος δὲ οὐτο αυτὀ ἐκείναις ἔχουσιν, οὐκ οἶδα εἰ δὲ τον πάντα αἰῶνα

κατὰ τὰ αὐτὰ ἱέραξι καὶ ἀετοῖς καὶ Στυμφηλίδες εμὶν

146쪽

116 APΚΑΛΙΚΑ αυτῶν ἐς Αρκαδίαν ἀφικέσθαι ἐπὶ Στύμφηλον. 64 μὲν

δντων ωράβων αλλο τί που ἐξ ἀρχης καλοῖντο αν καὶ ου Σ μφηλίδες του Ηρακλέους δε η δόξα καὶ το Ἐλληνικον πρωτου βαρβαρικοετετιμημενον ἐξενίκησεν ἁ κάὶ

τὰς ἐν τα ἐρημφ τῆ Ἀράβων Στυμφηλίδας καὶ μνημῶν ὀνομάζεσθαι. 5. - Στυμφήλφ δὲ καὶ ἱερον Ἀρτέμιδός

ἐστιν ἀρχαῖον Στυμφηλίας το δὲ ἄγαλμα ξόανόν ἐστι ταπολλὰ ἐπίχρυσον προς δὲ του ναοετ' ὀρόφφ πεποι μέναι καὶ αἱ Στυμφηλιδες εἰσὶν ορνιθες σαφῶς μὲν οὐν χαλεπον ην διαγνῶναι πότερον ξύλου ποίημα ην γύψου, τεκμαιρομένοις δὲ ημῖν ἐφαίνετο εἶναι ξύλου ἀλ- λον η γύψου. εἰσὶ δὲ αὐτόθι καὶ παρθένοι λίθου λευκοῆ σκέλη δέ σφισίν ἐστιν ὀρνίθων, στασι δὲ ἄπισθε s8 ναοs. 6. Λέγεται δὲ καὶ ω μῶν γενέσθαι θα- τοιόνδε ἐν Στυμφήλω της Ἀρτέμιδος της Στυμφηλίας τηνέορτην τά τε αλλα ηγον ου σπουδὴ καὶ τα ἐς αὐτην καθεστηκότα ὐπερέβαινον τὰ πολλά. ἐσπεσομα οὐ Γλη κατὰ του βαράθρου το στόμα, ἡ κάτεισιν Ο ποταμος ος ἐστιν ὁ Στύμφαλος ἀνεῖργε μη καταδύεσ- - δωρ, λίμνην τε οσον ἐπὶ τετρακοσίους σταδίους το πεδίον σφίσι s γενέσθαι λεγουσι Φασὶ δὲ πεσθαι ρευτην ανδρα ἐλάφμφευγούση, καὶ την μὲν ἐς το τέλμα 2εσθαι, οὐδὲ Mανδρα τον θηρευτην ἐπακολουθοsντα ἡπο ου θυμοs κατόπιν της ἐλάφου νηχεσθαι καὶ μετο βάραθροντην τε ἔλαφον καὶ ἐπ' αὐτῆ τον ανδρα πεδέξατο. το τοι δὲ του ποταμο το δωρ ἐπακολουθησαί φασιν, ἀστε ἐς μέραν Στυμφηλίοις ἐξήραντο απαν του πεδίου το λιμνάζον καὶ από τούτου τῆ Ἀρτέμιδι την εορτην

φιλοτιμία πλέον αγουσι.

XXIII. Μετὰ δὲ Στύμφηλόν ἐστιν υλέα, συνεδρίου μὲν οὐ 'Ἀργολικοεμετέχουσα καὶ αὐτη υλεον δὲ τονυφείδαντος γενέσθαι σφίσιν ἀποφαίνουσιν οἰκιστήν.

147쪽

LIBER VIR. 117 θεῶν δὲ ἱερὰ αυτόθι Αρτέμιδός ἐστιν ' εσως καὶ ἀθη-

νὰς υλέας, κοὰ Θιονυσου ναὸς κάναγαλμα τουτν παραιτος Σκιερειαν εορτην γουσι, καὶ ἐν Θιονυσου τολμῆκατὰ μάντευμα ἐκ Θελφῶν μαστιγῶνται γυναῖκες, καθὰ

πρῶτα μὲν παρὰ την χαράδραν ἐσ- η υθεῖα, τὶ ὀτουτου δὲ ἐν ἀριστερα του, - του λιμνάωντος ἐν δὲ - πεδω si φυων πεποδε α νης χῶμα, δι ου ἀπεί γεται λύδωρ τὰ ἐκ της υρχομενίας η εἶναι Καφυευσεν βλάβος τῆ μω . Κατα δὲ τλέντος του χώματος παρ

ἐεισιν δωρ αλῶο, πληθει - δων τε εἶναι ποταμόν, κατερχόμενον δὲ ἐς χάσμα νης ἄνεισιν αυδις παρα -- σους καλουμενας το δὲ χ ρίον ἐωθα ανεισιν oνομάζεται μυνος - ἀνατεῖλαν δ ὲ ἐνταυθα - δωρ - ἀπο τουτου

παρέχεται ποταμὸν ἀέναον Πάγον 3. το δὲ ὁνομα ἔστι 3μὲν δῆλον - Κηφέως - Ἀλέου τῆ πόλει γεγονός, ὀνομάζεσθαι δὲ κυτην φωνῆ τα ρκάδων Καφυὰς ἐκνενίκηκε φασὶ δὲ οἱ φυεῖς τα ανωθεν ἐκ τῆς Ἀττικης

εἶναι χώρας ἐκβληθέντες δὲ π Αἰγέως α Ἀθηνῶν ἐς

Ἀρκαδίαν φυγεω καὶ ἱκέται γενόμενοι Κηφέως οἰκῆσαι 643ἐνταὐθα. o μὲν δη πόλισμα ἐκ τω πεδίου πέρατιορῶν - αγαν, μῶν παρὰ τοῖς ποσίν ἐστι Καφυ ταις δὲ ἱερὰ θεῶν Ποσειδῶνός ἐστι κω ἐπίκλησιν Κνακαλησίας Ἀρτέμιδος. ἔστι δὲ αυτοῖς καὶ ορος Κνάκαλος, 4 ἔνθα ἐπέτειον τελετην ἄνουσι τῆ Ἀρτέμιδι. λίγον δὲ υπὲρ την πολιν πηγή τέ ἐστι, καὶ ἐῶτα κη πλάτανος μεγάλη - ευειδὴς πέφυκε ' καλουσι δὲ αυτην Μενε- λοσδα, Μενέλαον στρατὸν ἀθροίζοντα ἐς 'σίαν ἀφικέσθαι τε ἐνταυθα καὶ ἐπὶ τῆ πηγὴ την πλάτανον φυτευσαι λέγοντες ἐν ημῶν δὲ κώ την πηρον κατα ταυτα τῆ πλατάνεικαλουσι--ελαιδα. 4 α δὲ Ἐλληνων τοῖς λόγοις ε

148쪽

μόμενον καταριθμήσασθαι δεῖ με οπόσα δένδρα σω ἔτι καὶ τεθηλότα λείπεται, πρεσβυτατον μὲν η λύγος ἐστὶν αυτῶν ἐν Σαμίων πεφυκυῖα ἱερῶ Ηρας, μετὰ δὲ αὐτην η ἐν Λωδώνη δρυς, καὶ ἐλαία τε η μυκροπολεικαὶ η παρὰ Βηλίοις τρίτα δὲ ἔνεκα αρχαιότητος νέμοιεναν τῆ δάφνη τῆ παρα σφίσιν οἱ Συροι των δὲ αλλων

πλάτανος ἐστιν αὐτη παλαιότατον. 5. Καφυων δ αφέστηριεν ο ν στάδιον Κονδυλέα χωρίον, καὶ ρτέμιδος αλσος καὶ ναός ἐστιν ἐνταυθα καλουμένης Κονδυλεάτιδος το αρχατον ' μετονομα ναι δὲ ἐπὶ αἰτία την θεόν φασι τοιαυτη. παιδία περὶ το δερον παιηοντα, ἀριθμὸν ναυτῶν ου μνημονεύουσιν, ἐπέτυχε καλωδίω, δησαντα δὲ τ καλφδιον του αγάλματος περὶ τον τράχηλον ἐπέλεγεν ως ἀπάγχοιτο ηυρτεμις φωράσαντες δὲ οἱ Καφυεῖς τα ποιηθέντα πο των παιδίων καταλεύουσιν αυτε καί σφισι ταλα ἐργασαμένοις ἐσέπεσεν ἐς τὰς γυναῖκας νόσος, τα ἐν τῆ γαστρὶ πρωτοκε - του τεθνεῶτα ἐκβάλλεσθαι, ἐς ο ἡ Πυθία θάψαι τεταπαιδία ἀνεγε καὶ ἐναγίζειν αὐτοῖς κατὰ ἔτος αποθανεωγαλαυτὰ Ου σὐν δίκη Καφυεῖς δὲ ποιουστά τε αλλα6M ἔτι καὶ νυν κατ ἐκεῖνο το μάντευμα, καὶ την ἐν ταῖς - δυλέαις θεόν, προσεῖναι γαρ καὶ τόδε ἔτι τω χρησμφφασί, καλοsσιν Ἀπαγχομένην ἐξ ἐκείνου. 6. υνελθὼν δὲ ἐκ Καφυῶν οσον σταδίους -- ἐπὶ Νάσους καλουμένας καταβηστ πεντηκοντα δὲ προελθόντι αὐτόθεν σταδίους ἐστὶν ὁ Λάδων διαβηση τε δη τον ποταμόν, καὶ ἐπὶ δρυμον ἀφίξηαρωνα διά τεἈργεαθῶν καὶ Λυκούντων καλουμένων καὶ Σκοτάνης. αγε μὲν δη ὁ Σόρων την ἐπὶ νωφιδος θηρία δὲ Οὐτός τε καὶ ο ὐδρυμοὶ τοῖς

'Αρκάσιν εἰσὶν αλλοι παρέχονται τοσάδε, αγρίους ὁ καὶαρκτους καὶ χελώνας μεγίστας μεγέθει λύρας αν ποιήσαιο ἐξ αυτῶν χελώνης γνδικῆς λύρα παρισουμένας του

149쪽

LIBER VIII. Is Σόρωνος δὲ προς τοῖς πέρασιν ἔστι μὲν Πάου κωμης ἐρείπια, εἰσὶ δὲ Ου πολῶ ἀπωτέρω καλούμεναι Σεῖραι οροι δὲ Κλειτορίοις τῆς χώρας προς νωφιδίους εἰσὶν αἱΣεῖραι XXIV. νωφῖδος δὲ οἱ μέν φασιν οἰκιστην γενέσθαι νώφιδα τον υρρωνος του Ἐρυμάνθου του Αρίστα του Παρθάονος του Περιφήτου του Λυκτίμου τοῖς δέ ἐστιν εἰρημένα θυγατέρα νωφῖδα εἶναι πάνθου του Ἐρυμάνθου του Ἀρκάδος τάδε μὲν ουν Ουτω κατὰ την Αρκάδων ἐς τους βασιλέας ἔχει μνήμην ὁ δὲ ἀληθέστατος των aλόγων ἐστὶν Ἐρυκος του ἐν Σικανία δυναστευσαντος παῖδα εἶναι την νωφῖδα, ἡ ' ἐς τον οἶκον ουκήξίου, καταλείπει δὲ ἔχουσαν ἐν τῆ γαστρὶ παρὰ Λυκόρτε ξένω μὲν οντ αυτου, κατοικουντι δὲ ἐν πόλει Φηγία, προ δὲ του Φηγέως της βασιλείας Ἐρυμάνθ φ καλουμένη ' ἐπιτραφέντες δὲ αυτόθι πιέφρων καὶ Πρόμαχος Ηρακλέους τε οντες καὶ της γυναικος της Σικανῆς μετέθεντο τη Φηγία το ονομα νωφῖδα απὸ της μητρός. 2. Ἐστι δὲ καὶ Zα- a6ωκυνθίων τῆ ἀκροπόλει, νωφὶς ονομα, ὁτι ναυσὶν ἐς την νῆσον ἐπεραιώθη πρῶτος καὶ ἐγένετο οἰκιστὴς ἀνηρ --φίδιος, Ζάκυνθος ὁ Βαρδάνου Σειραίων μὲν δη σταδίοις ἐστὶν ἀπωτέρω τριάκοντα νωφίς παρὰ δὲ αυτην τε υροάνιος ποταμὸς καὶχλίγον ἀπωτέρω της πόλεως

υμανθυς ἐέουσιν ἔχει δὲ τὰς πηγὰς ὁ Κρυμανθος ἐν Φορει Λαμπεία - δνορος τουτωίερδν εἶναι Πανὸς λέγεται εἴη δ αν του ρους του Ἐρυμάνθου μοῖρα η Λάρπεια ἐποίησε δὲ μηρος ώς ἐν αὐγέτω τε καὶ Κρυμάνθω ' θηρευτὴς ουν ' της Λαμπείας ὁ Ἐρυμανθυς, καὶ ' καδίαν διεξελθῶν ἐν δεξια μὲν το ορος ἔχων την Φολόην, ἐν ἀριστερψ δὲ πάλιν Θέλπουσαν χώραν, κάτεισιν ἐς τὸν 'Aλφειόν. Λέγεται δὲ ώς Ηρακλῆς κατὰ πρόσταγμα s ρυσθέως παρὰ παρυμάνθω θηράσειεν υν μεγέθεικα αλκῆ τους αλλους υπερηρκότα Κυμαῖοι δὲ οἱ ἐν υπι-

150쪽

κοῖς συος δόντας ανακε μένους παρὰ σφισιν εὐυπό

λωνος ἱερ λόγφ μὲν λέγουσιν, οι δόντες ὁ εἱεντος υμανθίου, Φλόγωδναυτῶν Ουδ ε ολίγον με τεστι του εἰκότος. 3. νωφιδίοις δὲ ἐν τη πόλει τουτωμενυφροδίτης ἱερὸν Ἐρυκίνης ἐστὶν ἐπίκλησιν, Γης ερείπιαμ ημῶν ἐλείπετο αὐτου μόνα ἐλθοντο δὲ οἱ νωφῖδος αυτὸ ἰδρυσασθαι παῖδες. καὶ τω λόγω το εἰκὰς πρόσεστι ἔστι γαρ καὶ ἐν Σικελία της μυκίνης ἱερον ἐν τῆ χώρα6-τῆ Ἐρυκος, αγιώτατόν τε ἐκ παλαιοτάτου καὶ κἀπο-7 δέον πλούτφ του ἱεροστου ἐν Πάφν Προμάχου δὲ και Ἐχέφρονος των νωφῖδος ουκ ἐπιφανῆ κατ με - ην ταηρφα. 4. Ἀθαπται δὲ καὶ Ἀλκμαίων ἐν νωφῖδι ὁ Ῥμφιαράου, καί οἱ τὸ μνῆμά ἐστιν οἴκημα οὐτε μεγέθει μέγα

οἴτε αλλως κεκοσμημένον ' περὶ δὲ αυτὸ κυπάρισσοι πεφύκασιν ἐς τοσουτονίψους ἀνήκουσαι, στε καὶ το ορος το προς τῆ νωφω κατεσμιάζετο υ αυτῶν ταύτας ου ἐθέλουσιν ἐκκόπτειν ἱερας του Ἀλκμαίωνος νομί-

ωζοντες καλο ται δὲ υπὸ τῶν ἐπιχωρίων παρθένοι Ο δὲ 'Aλκμαίων νίκα την μητέρα ἀποκτείνας ἔφυγεν ἐξ Ἀργους, τοτε ἐς την νωφῖδα ἐλθών, Φηγίαν ἔτι απὸ του Φηγέως ὀνομαζομένην, συνήκησεν Ἀλφεσιβοία τῆ Φηγέως θυγατρί, καὶ αὐτῆ δῶρα, το εἰκὸς καὶ δελακροὶ τὸν ὁρμον δίδωσιν. ς δὲ οἰκοsντι αὐτεπαρα τοῖς Ἀρκάσιν οὐδε ἐγίνετο ἡ νοσος ράων, κατεφυγεν ἐπὶ τομαντεῖον το ἐν Λελφοῖς, καὶ αυτὸν ἡ Πυθία διδάσκει τον Ἐριφύλης ἀλάστορα ἐς ταυτmν οἱ μόνην χώραν ου συνακολουθήσειν , τις ἐστὶ νεωτάτη καὶ η θάλασσα του μη- τρνου μιάσματος ανέφηνεν στερον αυτήν. καὶ ὁ μὲν ἐξευρὼν του Aχελψου την πρόσχωσιν ἐνταμ α φκησε, καὶ γυναῖκα ἔσχε Καλλιρόην το 'Aχελψου θυγατέρα λόγφα Ἀκαρνάνων, καί οἱ παῖδες Ἀκαρνάν τε κανυμφότερος ἐγένοντο ἀπὸ δὲ του Ἀκαρνῆνος τοῖς ἐν τῆ