장음표시 사용
131쪽
LIBER VIII. 101τας τους φυρτεμιδι ἰστιάτορας τῆ φεσι γινομενους, καλουμένους δε υπὸ τῶν πολιτῶν Ἐσσῆνας τῆ δὲ ' τέμιδι τῆ 'νία καὶ Dρτην γουσιν ἐπέτειον
2. Ορχομενίοις σὲ η προτέρα πόλις ἐπὶ ρους ην Ιακρα τῆ κορυφη, καὶ αγορῆς τε καὶ τειχῶν ἐρείπια λείπεται Λην δὲ ἐφ' ημῶν πόλιν υπο τον περίβολον οἰκοs του αρχαίου τείχους θέας δὲ αὐτόθι αξια πηγη τε, φης υδρεύονται, καὶ Ποσειδῶνός ἐστι καὶ Ἀφροδίτη ιερά
λίθου δὲ τ αγάλματα προς δὲ τῆ πόλει ξόανόν ἐστινυρτέμιδος Ἀδρυται δὲ ἐν κέδοφ μεγάλη, καὶ τηνθεον ὀνομάζουσιν απὸ της κέδρου Κεδρεῶτιν Σωροὶ δνυπο 3την πόλιν λίθων εἰσὶ διεστηκότες απλαλλήλων, ἐπενήθησαν δὲ ἐν πολέμεπεσουσιν ἀνδράσιν οἷς τισὶ δὲ Πωλοποννησίων ἐπολέμησαν τῶν αλλων η Ἀρκάδων -τῶν, ουτε ἐπιγράμματα ἐπὶ τοῖς τάφοις ἐσημαινεν με οἱ 'Oρχομένιοι μνημονεύουσιν. 3. Ἐστι δὲ ἀπαντικρυ της πόλεως ορος Τραχύ το δὲ
υδωρ το ἐκ του θεοειδια χαράδρας si ν κοίλης μεταξψτης τε πόλεως καὶ του ραχέος ορους κάτεισιν ἐναλλουρχομένιον πεδίον το δὲ πεδίον τουτο μεγέθει μὲν
μέγα, τα πλείω δέ ἐστιν αὐτοελιμνη γόντι δὲ ἐξ Ορχ μενοεκα σταδίους προελθόντι οσον τρεῖς η μὲν ευθεῖα επὶ πόλιν Καφυὰν Θει, παρά τε αὐτην την χαράδραν,627 καὶ μετὰ ταύτην ἐν αριστερὰ παρὰ το ὐδωρ το λιμνάζον η δὲ ετέρα τῶν οδῶν διαβάντι το ὁδωρ το διατης χαράδρας ἐέον υπο το ραχύ ἐστιν ορος. 4. κατὰ δὲ την οδὸν οταύτην πρῶτον μὲν μνημά ἐστιν 'Αριστοκράτους, δε βία ποτε σχυνε την ἱερουμένην τῆ 'ν- θε παρθένον. Μετὰ δὲ του ριστοκράτους τον τάφον πηγαί τέ εἰσι καλούμεναι Τενεῖαι, καὶ σπέχει τῶν πηγῶν στάδια λεπτὰ υμιλος χωρίον πόλιν δὲ την Ἀμιλόν ποτε ναι λέγουσι 5. κατὰ τοsτο αυθι το χωρίον δίχα νοδὸς τέμ
132쪽
102 AP ΚΛΛΙΚΛνεται, καὶ η μὲν ἐπὶ Στυμφηλον η δὲ ἐς Φενεον αυτῶν 6 ἄγει κατὰ δὲ την ἐς Φενεον ἐκδέξεταί σε ορος ἐν δὲ -
ὁρει τούτω συνάπτουσιν υρχομενίων καὶ Φενεατῶν τε και Καφυατῶν οροι της γης ἀνατείνει δὲ περ τους ορους κρημνὸς ψηλός πέτραν Καφυατικην ὀνομάζουσιτον κρημνόν. Μετὰ δὲ τους δρους των κατειλεγμένων πόλεων φάραγξ τε πόκειται, καὶ φερε δι αυτῆς τες Φενεὸν δός. κατὰ μεσην δε που μάλιστα την φάραγγαύδωρ ανεισιν εκ πηγῆς, καὶ ἐπὶ τρο πέρατι της φάραγγος Καρυαὶ χωρίον. XIV. Φενεατῶν δὲ τ πεδίον κεῖται μὲν - ταις
Καρυας, πλεονάσαντος δε ποτε αὐτμτου δατος κατακλυσθῆναί φασι την ἀρχαίαν Φενεόν, στε καὶ ἐφ' ημῶν σημεῖα λείπετο ἐπὶ τῶν ορῶν ἐς α ἐπαναβῆναι λύδωρ λέγουσι Καρυῶν δὲ στάδια πέντε ἀφέστηκεν η επιρυξις καλουμένη καὶ ετερον ορος Σκίαθις ὐφ' ἐκατέρφ δέ ἐστι φέρει βάραθρον τοίδωρ καταδεχόμενον - ἐκ του 2 πεδίου I. α δὲ βάρεωρα οἱ Φενεῶται ταὐτά φασιν εἶναι χειροποίητα, ποιῆσαι δὲ αυτὰ μακλέα τηνικαέτα ἐν Φενε- παρὰ Λαονόμη τη Ἀμφιτρύωνος μητρὶ οἰκοsντα γενέσθαι γὰρ Ἀμφιτρύωνα ἐκ Λαονόμης Ἀλκα- της Γουνέως γυναικὸς Φενεάτιδος, καὶ ου ἐκ της Πέλοπος Λυσιδίκης α δὲ φακλῆς ἀληθεῖ λόγω παρὰ τους Φε- 628
νεάτας μετήκησε, πείθοιτο αν τις διωχθέντα ἐκ Φυν-- θος πω ρυσθέως αυτὸν Ουκ αυτίκα ἐς Θηβας προ-
ντερον δὲ ἐς Φενεὰν ἀφικέσθαι. 3. ιὰ μέσου δὲ.ρυξενυρακλῆς του Φενεατῶν πεδίου siευμα εἶναι - ποταμψτω υλβίω, δν τινα Ἀροάνιον υρκάδων καλοsσιν ἔτεροι, και ου 'υλβιον μῆκος μεν του ορέγματος στάδιοι πεντήκοντά εἰσι Ῥάθος δέ, δων μη πεπτωκός ἐστιν αυτοs, καὶ ἐς τριάκοντα καθήκει πόδας. υ μην ταύτη γε ἔτι κατεισι, ὁ ποταμός, ἀλλα ἐς το βεsμα ἀπεχώρησεν αὐθις
133쪽
LIBER VIII. 103xo ἀρχαῖον, -ταλιπών το ἔλυτρον του Ηρακλεους τοἔργον. 4. ων βαράθρων δὲ των ἐν τοῖς εἰρημένοις πεποιημενων ρεσιν ἀπωτέρω πεντήκοντά που σταδίοις ἐστὶν η πόλις οἰκιστην δὲ οἱ Φενεαται λέγουσιν ανδρα αυτόχθον ἀνα Φενεόν. Uri δέ σφισιν ἀκρόπολις απότομος πανταχόθεν ταμὸν πολλὰ ἔχουσα ουτως, ολίγα δὲ αυτῆς καὶ ἀχυρώσαντ υπὲρ ἀσφαλείας ἐνταsθα ἐν τῆ ακροπόλει ναός ἐστιν Ἀθηνῶς ἐπίκλησιν Πιτωνίας ἐρείπια δὲ ἐλείπετο αἰτοὐμόνα καὶ Ποσειδῶν χαλκοs εστηκεν bἐπωνυμίαν Ἱππιος αναθεῖναι δὲ τ αγαλμα του Ποσειδῶνος οδυσσέα ἔφασαw απολέσθαι γαρ ππους φυδυσσεῖ, καὶ αυτὸν γην την Ἐλλάδα κατὰ ζητησιν ἐπιόντα των Ἀπων ἴδρύσασθαι μὲν ἱερὰν ἐνταsθα Ἀρτέμιδος, καὶ Εὐρίππαν ὀνομάσαι την θεόν, ἔνθα της Φενεατικῆς χώρας ὁρε τὰς Ἀπους, ἀναθμαι δὲ καὶ του Ποσειδῶνος το αγαλμα τοὐγππίου δὲ 'Oδυσσεῖ λέ- 6γουσιν εὐρόντι τὰς Ἀπους γενεσθαι οἱ κατὰ γνώμην ἐν χώρ τῆ Φενεατῶν ἔχειν Ἀπους, καθάπερ γε καὶ τὰς βοῶς ἐν τῆ ηπείρ τῆς μήκης ἀπαντικροτρέφειν αυτόν. καί μοι καὶ γράμματα οἱ Φενεαται παρείχοντο ἐπὶ τοὐαγάλματος γεγραμμένα τω βάθρη, os υδυσσέως δετιπρόσταγμα τοῖς ποιμαίνουσι τὰς Ἀπους. 5. N μεν δη Ταλλα επομένοις μῶν τω Φενεατῶν λόγω εἰκὸς προσέσται το δὲ ἄγαλμα οδυσσέα αναθεῖναι το χαλκοsν ου ἔχω πείθεσθαί σφισιν ' οὐ γάρ πω τότε τοὐχαλκοὐτὰ αγάλματα διαπαντὀ ηπίσταντο ἐργάσασθαι καθάπερ ἐσθῆτα
ἐξυφαίνοντες. τρόπον δὲ οστις ἐν αὐτοῖς ἐς τὰ χαλκῆ 629εργασίας, ἔδειξεν δη μοι το ἐς Σπαρτιάτας λόγου τὰ ἐπὶ τοὐαγάλματος os Υπάτου ιός. ι ιεαν δὲ χαλκὸν 8 πρῶτοι καὶ αγάλμακα ἐχωνεύσαντο Ῥοῖκός τε Φιλαίου καὶ Θεόδωρος Τηλεκλέους Σαμιοι Θεοδωρου δὲ ἔργον
134쪽
104 AP ΚΛΛΙΚΛην κάνη ἐπὶ του λίθου της σμαράμου σφραγίς, ην Πολυκράτης ὁ Σάμου τυραννήσας ἐφόρει τε τα μάλιστα καὶ ἐπ' αὐτὴ περιωσῶς δη τιήγάλλετο. 6. Φενεατῶν δὲ ἐκ της ἀκροπόλεως καταβαίνοντι ἔστι μὲν στάδιον, ἔστι δὲ ἐπὶ λόφου μνῆμα μικλέους αδελφοετεωρακλέους καὶ λάου πατρός. γόλαον μὲν δ τα πολλὰ φακλεῖ συγκάμνειν λέγουσιν Ἐλληνες
Σφικλῆς δὲ ο)ολάου πατήρ, ἡνίκα ἐμαχέσατο μακλῆς
προς πλείους τε καὶ Aυγέαν την προτέραν μάχην, τότε υπὸ των παίδων ἐτρώθη τῶν 'Ἀκτορος, καλουμένων δὲ ἀπῖ Μολίνης της μητρός καὶ ἔδη κάμνοντα κομίζουσιν οἱ προσήκοντες ἐς Φενεόν. ἐνταsθα ἀνὴρ Φενεάτης αυ- τὸν Βουφάγος καὶ ἡ οὐ Βουφάγου γυνὴ Πρώμνη περιεῖπόν τε ευ καὶ ἀποθανόντα ἐκ του τραύματος ἔθαψαν.10γφικλεῖ μὲν δη καὶ ἐς τόδε ἔτι ἐναγίζουσιν ως ρως,7 θεῶν δὲ τιμῶσιν Ἐρμῆν Φενεαται μάλιστα, καὶἰγῶνα αγουσιν Ερμαια, καὶ ναός ἐστιν ' μου σφίσι καὶ αγαλμα λίθου τοsτο ἐποίησεν ἀνὴρ Ῥθηναῖος, χειρ Εὐβουλίδου οπισθεν δέ ἐστι του ναοs τάφος Μυρτίλου τουτον ' μοὐ παῖδα εἶναι Μυρτίλον λέγου νει Ἐλληνες, ἡνιοχεῖν δὲ αυτὸν Οἰνομά- κανοπότε αφίκοιτο τις μνώμενος του Οἰνομάου την θυγατέρα, ὁ μὲν πείγετο ὁ Μυρτίλος σὐν τέχνη του Οἰνομάου τὰς Ἀκους, ὁ δὲ ἐν τω δρόμφ τον μνηστῆρα, πότε ἐγγὐ γένοιτο, κατη- Ii κόντιζεν Ἱπποδαμείας δὲ ἡρα μὲν καὶ αυτὸς ὁ Μυρτίλος, ἐς δὲ τον ἀγῶνα ἀτόλμως ἔχων πεῖκε καὶ ἡνιοχει τροοἰνομάω τέλος δὲ καὶ ἀναφανῆναι του Οἰνομάου προδότην φασὶν αυτὸν παχθέντα ορκοις, ως οἱ νύκτα ὁ Πέλοψ μίαν Ἱπποδαμεία συγγενέσθαι παρήσει. ναμιμνήσκοντα ομαμ ορκων ὁ Πέλοψ ἐξέβαλεν ἐκ της νεώς Φενεῆται δὲ του Μυρτίλου τὸν νεκρον ἐκβληθέντα υπὸ του κλύδωνος λέγουσιν ἀνελόμενοι θάκναι, καὶ νύκτωρ
135쪽
LIBER VIII. 105630κατα ἔτος ἐναγίζουσιν αυτφ. Ἐστι δε ὁ Πέλοψ δῆλος ου απολλήν τι α παραπλεύσας θάλασσαν, ἀλλ ο νον απὸ τοs 'Aλφειου των ἐκβολῶν ἐς το ἐπινειον το Ηλείων. υκ ανουν το γε πέλαγος το Μυρτφον απο Μυρτίλου τος μου φαίνοιτο κεκλημένον αρχόμενόν τε απὸ υβοίας καὶ παρ' Ἐλένην ἔρημον νῆσον καθῆκον ἐς το Αἰγαῖον ἀλλά μοι δοκοsσιν Εὐβοεων οἱ τα ἀρχαῖα μνημονεύοντες εἰκότα εἰρηκεναι λέγοντες ἀπο γυναικος Μυρτους τροπελάγει γεγονέναι το νομα φ ΜυρτFF.
XV. Φενεάταις δὲ καὶ Λήμητρός ἐστιν ἱερον ἐπίκλη
σιν Ἐλευσινίας, καὶ αγουσι τῆ θε τελετην, τὰ Ηλευσωι δρώμενα καὶ παρὰ σφίσι τὰ αυτὰ φάσκοντες καθεστη κέναι ἀφικέσθαι γὰρ αὐτοῖς μὰν κατὰ μάντευμα ἐκ Λελφῶν, τρίτον δὲ ἀπόγονον Εὐμόλπου τουτον εἶναι τοὐμόν Παρὰ δὲ της Ελευσινίας το ἱερον πεποίηται Πέτρωμα καλούμενον, λίθοι δύο ρμοσμένοι προς ἀλληλους μεγάλοι. αγοντες δὲ παρὰ ἔτος ηντινα τελετην μεί- aζονα ὀνομάζουσι, τους λίθους τούτους τηνικαέτα ἀνοίγουσι, καὶ λαβόννες γράμματα ἐξ αυτῶν ἔχοντα τὰ ἐς την τελετην καὶ ἀναγνόντες ἐς ἐπήκοον τῶν μυστῶν κατέθεντο ἐν νυκτὶ αὐθις τὰ αὐταὶ Φενεατῶν δὲ οἰδα τους πολλοψ καὶ μνύντας ἡπὲρ μεγίστων φ Πετρώματι. καὶ ἐπίθημα ἐπ' αὐτμπεριφερές ἐστιν, ἔχον ἐντ4ς η 3μητρος πρόσωπον Κιδαρίας τοὐτο ὁ ἱερεῶς περιθέμενος τὰ πρόσωπον ἐν τῆ μείζονι καλουμένη τελετη άβδοις κατὰ λόγον δη τινα τους ὁποχθονίους παίει Φενεατῶν δέ ἐστι λόγος, καὶ πρὶν η Ναόν, ἀφικέσθαι καὶ ἐνταυθα μητρα πλανωμένηw σοι δὲ Φενεατῶν ta τε καὶ ξενίοις ἐδέξαντο αὐτην, τούτοις τὰ ὁσπρια η θεὰς τὰ ἄλλα, κύαμον δὲ Ουκ ἔδωκέ σφισι κύαμον μὲν οὐν ἐφ οτμμη καθαρὸν εἶναι νομίζουσιν οσπριον, ἔστιν ἱερὰς
631 ἐπ' αὐτμλόγος οἱ δὲ τμΦενεατῶν λόγωδεξάμενοι την
136쪽
θεόν, Πισαυλης καὶ Θαμιθάλης, ἐποι παντο μὰν is μητρος ναον Θεσμίας ἡπο τω ὁρει τη Κυλλήνη, κατεστη σαντο δὲ αυτῆ καὶ τελετήν, ντινα καὶ νυν αγουσιν. ὁ δὲ ναος ουτος της θεσμίας σταδίους πέντε μάλιστά που καὶ δέκα ἀπωτέρω της πόλεως. I. EDδε Πελλήνην ἐκ Φενεολκia ἐς Αἴγειρα, ἰόντι υχαιῶν πόλιν, πέντε που προεληλυθότι καὶ δέκα στ-δίους 'Aκόλλωνός ἐστι Πυθίου ναός ἐρείπια δὲ ἐλείπετο αυτου μόνα καὶ βω- μέγας λίθου λευκου ἐνταμα ἔτι
καὶ νυν Ἀπόλλωνι Φενεαται κανωρτέμιδι θύουσιν, μα- κλέα ελόντα Ηλιν το ἱερὰν λέγοντες ποιημι. 3. Ἐστι δὲαυτόθι καὶ ηρώων μνήματα οσο σὐν Ηρακλεῖ στρατείας ἐπὶ Nλείους μετασχόντες ουπιαπεσώθησαν οἴκαδε ἐκ της 6 μαχης τέθαπται δὲ Πλαμῶν μὲν ἐγγύτατα του ποταμυτου Αροανίου, πωτέρω μικρὸν η ἔστι το ἱερὸν τουωκόλλωνος, χαλκώδων δὲ Ου πόρρω κρήνης καλουμενης Oινόης τὸν μὲν δη 'Eλεφήνορος τοὐμ εὐσιν ἐς Πιονηγησαμένου κιῶ τὸν ίαντός τε καὶ Τεύκρου, οέτων μεν του πατέρας ου ἀποδέξατο αν τις ἐν τούτω πεσεῖν τ' ἀγῶνι πῶς μὲν γαρ αν συνεπελάβετο μακλεῖ του ἔργου αλκώδων, ον πρότερον ἔτι ἀποκτεινα Ἀμφιτρύων καὶ μαρτυρεῖται καὶ πιστεύειν αξιά ἐστιν ἐν θη-
βαις πῶς δὲ Πειρος κισεν αν Σαλαμῖνα ἐν Κύπρφπόλιν μηδενός, ώς ἀνέστρεψεν ἐκ Τροίας, ἐκβαλόντος ἐκτης οἰκείας τίς δ' αν ἐξήλασεν αλλος πλην ὁ Τελαμῶναυτόν δῆλα οὐν ἐστὶ χαλκώδοντα- τον α υβοίας και Τελαμῶνα οὐ τὸν Αἰγινήτην ἐπὶ 'Hλείους Ηρακλεῖ
μετεσχηκέναι της στρατείας ομώνυμοι δὲ ἐπιφανέσιν ανδρες φανέστεροι και ἐφ μῶν ἔτι καὶ τὸν απαντα ἐνί- νοντο μοίως χρόνον.
4. Φενεάταις δὲ προς το -- ν δίμορον οὐ κανεν οροι της γης εἰσίν, ἀλλα πρὸς μὲν Πελλήνην ο καλού- 632
137쪽
' LIBER VIII. 107μενος Πωρίνας, προς δὲ την Αἰγειρῶτιν το ἐπ Ἀρτεμιν. χναυτῶν Φενεαπῶν τῆ χώρα μετατο ἱερον του ,πόλλωνος του Πυθίου προήξεις τε υκ ἐπὶ πολυ καὶ ἐντὸς ἔση της δολτης ἐπὶ τ ορος ἀνουσης την Κρῶθιν ἐν ε τουτ' se ει του ποταμου της Κράθιδός εἰ ν αἱ πηγαί
sis δὲ ἐς θάλασσαν παρὰ Αἰγάς, ἔρημον τα ἐπ ἐμου χωρίον, τα δὲ παλαιότερα Ἀχαιῶν πόλιν. Aia τούτου δὲ καλεῖται του Κράθιδος καὶ ἐν Ιταλία ποταμος ἐν γῆ τη Βρεττίων ἐν δὲ τη κράθιδι νερει Πυρωνίας ἱερόν
ἐστιν υρτέμιδος καὶ τα ἔτι αρχαιότερα παρὰ της θεουταύτης ἐπηγοντο Ἀργεῖοι πs ἐς τα Λερναια. XVI. εκ δὲ Φενεου προς ήλιον ἰόντι ανίσχοντα ορους ἐστὶν ἄκρα Γερόντειον, καὶ κατὰ ταύτην οδός Φενεάταις
δὲ δροι προς Στομφάλίους της γης τουτό ἐστι το Γερόντειον του Γεροντείου δὲ ἐν ἀριστερε διὰ της Φενεατικῆς οδευοντι ὁρη Φενεατῶν ἐστὶ ρίκρηνα καλοώμενα, καὶεων αυτόθι κρῆναι τρεῖς ' ἐν ταώταις λουσαι τεχθέντα Ἐρμην, περὶ το ρος λέγονται νυμφαι, καὶ ἐπὶ τούτφτὰς πηγὰς ἱερὰς ' μου νομιζουσιν. . ρικρήνων δὲ Ου 2 πόρρω ἄλλο ἐστὶν ορος Σηπία, καὶ Αἰπυτετμελάτου
λέγουσιν ἐνταυθα γενέσθαι την τελευτην ἐκ του οφεως, καί οἱ καὶ τον τάφον ἐποίησαν αυτόθι ου γαρ οἱά τε ν σφίσιν ἐς το πρόσω φέρειν τον νεκρόν. ούτους οἱ Ἀρκάδες τους οφεις γίνεσθαι καὶ ἐφ' ημῶν ἔτι ἐν μορει φασίν ου μέντοι πολλούς γε, αλλὰ καὶ μάλιστα σπα-- ωίους ατε γὰρ του ἔτους το πολὐ νειφομένου του ορους, o τε ἀποληφθέντες των φωλεῶν ἐκτος υπὸ της χιόνος διαφθείρονται, καὶ ην πρότερον καταφυγόντες τέχωσιν
ἐς τὰ φωλεά, μως η χιῶν μέρος τι αὐτῶν ἀπόλλυσιν,ατε κά ἐς αυτὰ τὰ φωλεὰ καθικνουμένου του κρυμου. ν δὲ του Αἰπύτου τάφον σπουδη μάλιστα ἐθεασάμην 3δτι is τοῖς ἐς τους 'Αρκάδας ἔπεσιν ἔσχον πιμηρος λόγον
138쪽
του Αἰπύτου μνηματος. ἔστι μὲν ουν γης χῶμα ου μεγα,
λίθου κρηπῖδι ἐν κέκλω περιεχόμενοπι μήρωδέ, υ633γαρ εἶδεν ἀξιολογώτερον μνῆμα, εἰκότως παρεξειν ἔμελλε θαυμα, ἐπεὶ καὶ Ηφαίστου ον χορὸν ἐπὶ τη χιλλέως ἀσπίδι εἰργασμένον εἰκάζει χορω Θαιδάλου μοιηθέντι, σοφώτερα ου θεασάμενος. πάφους δε ἀξίους θαύματος ἐπιστάμενος πολλοδ δυο, ἐξ αυτῶν ἐπιμνησθήσομαι, του τε ἐν Ἀλικαρνασφ καὶ ἐν τῆ Ἐβραίων ὁ μὲν δη ἐν
Ἀλικαρνασφ Μαυσωλκβασιλεύσαντι υλικαρνασεων πεποίηται, μέγεθος δὲ οὐτω δη τί ἐστι μέγας καὶ ἐς κατασκευὴν περίβλεπτος την πῆσαν, στε καὶ ωμαιοι με λως δη τι αυτὸν θαυμάζοντες τα παρὰ σφίσιν ἐπιφανη
μνήματα Μαυσώλεια ὀνομάζουσιν Ἐβραίοις δὲ Ἐλένης
γυναικος ἐπιχωρίας τάφος ἐστὶν ἐν πόλει Σολύμοις, νἐς ἔδαφος κατέβαλεν ὁ Ῥωμαίων βασιλεύς. μεμηχάνηται δὲ ἐν τω τάφφ την θύραν, ομοίως παντὶ οδων is τάφωλιβίνην, μη πρότερον διανοίγεσθαι, πρὶν αν μέραν τε ἀεὶ καὶ ραν το ἔτος ἐπαγάγη την αυτήν τότε δὲ ψ μόνου του μηχανήματος ἀνοιχθεῖσα καὶ ου πολλει σπῶσα συνεκλείσθη δι ὀλίγης τουτον μὲν δνούτω ' τον δὲ αλλον χρόνον ἀνοῖξαι πειρώμενος ανοίξαις μὲν ουκαν, κατάξεις δὲ αυτὴν πρότερον βιαζόμενος. XVII. Μετὰ δὲ τos Αἰπύτου ον τάφον ορος τε ὐφ'--λότατον ορῶν των ἐν Ἀρκαδία Κυλλήνη καὶ μορ- ληνίου κατερρεμμένος ναός ἐστιν ἐπὶ κορυφῆς του ρους. δῆλα δέ ἐστιν απὸ Κυλλῆνος του Ἐλάτου κτε ορε 2 ἄνομα καὶ ἡ ἐπίκλησις γεγενημένη τεθεω τοῖς δὲ ἀνθρώποις - ἀρχαῖον, ὁπόσα καὶ ἡμεῖς καταμαθεῖν ἐδυνή μεν, τοσάδε ην αφ' ων τὰ ρόανα ἐποιοῶντο, ἔβενος,
κυπάρισσος, αἱ κέδροι, τὰ δρώωα, ἡ μῖλαξ, ὁ λωτός τφ δὲ Ἐρμη φ λλην- τοέτων μὲν απὰ οὐδενός, θέου δὲ πεποιημένον τὸ ἄγαλμά ἐστιν. κτὼ δὲ εἶναι ποδῶν
139쪽
LIBAER VIII. 100634 μάλιστα αὐτο εἰκάζομεν. 3. Παρέχεται δὲ καὶ θαμα -- 3όνδε η Κυλλήνη κόσσυφοι γαρ οἱ ορνιθες λόλευκοι εἰσιν ἐν αὐτῆ. οι δὲ ἡπο Βοιωτῶν καλούμενοι γένος αλλο πού τί εἰοιν ὀρνίθων, ου -δικόν αετοὐς μὲν οὐν ονομαζομένους κυκνίας μάλιστα ἐοικότας κύκνω λευκότητα οἶδα ἐν Σιπύλ θεασάμενος περὶ λίμνην καλουμένην Ἀντάλου ίς δὲ αγρίους λευκοὐ καὶ ἄρκτους των Θρακίων λευκας δη που καὶ ανδρες ἐκτήσαντο ἰδιωται.
λαρο δὲ καὶ ἔλαφοι, το μὲν Λιβυκὸν θρέμμα οἱ λαγω Φεἰσιν οἱ λευκοί ἐλάφους δὲ ἐν Ῥώμη λευκὰς εἶδόν τε καὶἰδῶν θαμα ἐποιησάμην, οπόθεν δὲ ἐτων πείρων ούσαι νησιώτιδες ἐκομίσθησαν, οὐκ ἐπῆλθεν ἐρέσθαι μοι. τάδε μὲν ἡμω λελέχθω των ἐν Κυλλήνη κοσσύφων ἔνεκα, ἡ μη τοῖςψηθεῖσιν ἐς τὴν χρόαν αὐτῶν απιστοίη μηδείς. 4. Ἐχεται δε αλλο ορος Κυλλήνης πιλυδόρεα, ἔνθα οεώρων χελώνην Ἐρμης ἐκδεῖραι το θηρίον καὶ απ' αὐτῆς
λέγεται ποιήσασθαι λύραν ἐνταμ α Φενεάταις καὶ Πελληνεsσιν οροι της γῆς εἰσὶ, καὶ του δρους τῶν πιλυδορέων οἱ πιπιοὶ το πλέον νέμονται.
5. - Φενεοὐδὲ ἰόντι ἐπὶ εσπέρας καὶ ηλίου δυσμῶν 64 μὲν αρι στερὰ τῶν δῶν ἐς πόλιν γε Κλείτορα, ἐν διξι δὲ ἐπὶ Νώνακριν καὶ το ὁδωρ της Στυγός το μενδ αρχαιον ἡ Νώνακρις πόλισμα ἐν Ἀρκάδων, καὶαποτῆς Λυκάονος γυναικος το ονομα εἰλήφει τα δὲ - μῶν ἐρείπια ην, ἡδὲ τούτων τα πολλὰ ἔτι δῆλα τῶν δὲ ἐρειπίων οὐ πόρρω κρημνός ἐστιν ἡψηλός οὐχ ετερον δ' ἐς τοσοsτον νήκοντα ἴφους οἶδα. καὶ ἴδω κατὰ του
κρημνοὐ στάζει Ἀαλosσι δὲ Ελληνες αὐτὀ ὁδωρ Στυγός. XVIII. ναι δὲ τὴν Στύγα Ησίοδος μὲν ἐν Θεογονία
πεποίηκεν, Ἀσιόδου γαρ δη ἔπη την Θεογονίαν εἰσὶν οἷνομίζουσι, πεποιημένα οδν ἐστὶν ἐνταὐθα Ωκεανορθυγατέρα την Στύγα, γυναῖκα δὲ αὐτὴν εἶναι Πάλλαντος.
140쪽
ἐοικότα δὲ πεποιηκέναι, τουτοις καὶ Λινον φασίν - ἐμοὶ δε 635 ἐπιλεγομένφ παντάπασιν ἐφαωετο ταυτά γε εἶναι κίμνδηλα. πιμενίδης δὲ ὁ Κρης εἶναι μὲν κανομος θυγατέρα Ωκεανου την Στυγα ἐποίηπε, συνοι ειν δὲ αυτηνου Πάλλαντι, ἀλλα ἐκ Πείραντος Ἐχιδναν τεκεῖν, οστις δη ὁ Πείρας ἐστί μάλιστα δὲ της Στυνος το νομα ἐς την ποίησιν ἐπεισηγάγετο Ῥμηρος εν μέν γε φας ἐποίησεν ορκν,
Ἱστω νυν τόδε γαῖα καὶ ουρανος ευρυς περθεν καὶ το κατειβήμενον Στυγος δωρ.
sτα μὲν δη ἐποίησεν. αν ἰδὼν ἐς το δωρ της Στυγος στάζον βούλεται δὲ καὶ ἐν κατα όν τῶν μετὰ Γουνέως ιταρησίν ποταμφχεῖν το δωρ απὸ της Στυγός. ἐποίησε δὲ - ἐν Aιδου δωρ εἶναι, καὶ Ἀ- ῶ τὸν μου μεμνῆσθαί φησιν ὁτι δἰ αυτῆς Ἀρακλέα ἔσωζεν ἐκ των μουσθέως ἄθλων
α γαρ εγὰ τόδε ρδη ἐνὶ φρεσὶ πευκαλίμνσιν,ευτέ μιν εἰς ωδαο πυλάρταο προυπεμψεν ἐξωρεβευς ξοντα κυνα στυγερου lataeeo ουπιαν υπεξέφυγε Στυγὸς υδατος αἰπὰ μεθρα. I. Τοχλυδωρ τὸ απὸ του κρημνορτου παρὰ τη- νακριν στάων ἐσπίπτει μὰν πέ-- ἐς πέτραν ψηλην, διεξελθὸν δὲ διὰ της πέτρας ἐς τὸν Kωθιν ποταμὸν κάτεισι θάνατον δὲ τὰ δωρ φέρει τουτο καὶ ἀνθρώπωκαναλλκων παντί λέγεται δὲ οτι γένοιτό ποτε ολεθρος ἀπ αυτου κώ αἰξίν, οῖ του δατος ἔπιον πιλωτον χρόνω δὲ ἡ στερον ἐγνώσθη καὶ εἰ δη τι αλλο πρόσεστι συδατι των ἐς θαυμα κώντων. Tαλος μέν γε κάὶ, σταλλος καὶ μόρρια καὶ οσα ἐστὶν ἀνθρωποι αλλα λίθων ποιου-636μενα, καὶ των σκευῶν τὰ κεραμεα, τὰ μω υπλτης Στυγὸς του δμος ἐήγνυτα κεράτινα δὲ καὶ ὀστέω σίδη- ρες τε καὶ χαλκός, ἔτι δὲ μόλιβδός τε καὶ κασσίτερος καὶ