Pausaniae Descriptio Graeciae

181쪽

LIBER VIV. 5I μαίου Ποσειδῶνος, τε πατρος τῆς Θεσποίνης, και θεῶν ἄλλων εἰσὶ βωμί τ τελευταί δὲ ἐπίγραμμά

ἐστι θεοῖς -ἀν τοῖς πῶσιν εἶναι κοινόν.

η ' τευθεω δὲ ἀναβηση διὰ κλίμακος ἐς ἱερον Πα- 11 νός πεποίη σαι δὲ καὶ στοὰ ἐς το ἱερον καὶ αγαλμα Ουμένα θεων δὲ μοίως τοῖς δυνατωτάτοις καὶ τούτω μέτεστι φ Πανὶ ἀνθρώπων τε ευχὰς αγειν ἐς τέλος καὶοποῖα ἐοικεν αποδουναι πονηροις παρὰ τουτφ φ Πανὶ πίνου ποτε ἀποσβεννυμενον καίεται. s. λέγεται, δνώς τα ἔτι παλαιότερα καὶ μαντευοιτο ουτος ὁ θεός, προφητιν δὲ ' ατὰ νυμφη. αυτειγενέσθω, ταυτην η υ κάδι - καλλι-- συνήκησε μνημονεέουσι δὲ καὶ 12 ἔπη της Ἐρατους, α δη καὶ αυτὸς ἐπελεξάμην ἐνταυθα ἐστι μὲν βωμὸς Αρεως, ἔστι δὲ αγάλματα Ἀφροδίτης ἐνναν λίθου - τερον λευκου, το δε ἀρχαιότερον αυτῶν ξύλου ἀσαύτως δὲ καὶ Λαόλλωνός τε καὶ ω νῆς ξόανά ἐστι Λοχλωθροψ καὶ ἱερον πεποίηται. 678 XXXVIII. νωτέρω δὲ ολίγον τείχους τε περίβολος της Λυκοσούρας ἐστὶ καὶ οἰκήτορες ἔνεισιν ου πολλοί. κόλε- δέ, ὁπόσας ἐπὶ τῆ ηπείρφ ἔδειξε γη καὶ ἐν νήποις, Λυκόσουρά ἐστι πρεσβυτάτη, καὶ ταύτην εἶδεν ὁ ηλιος πρώτην ,πὸ ταύτης δὲ οἱ λοιποὶ ποιεῖ-αι πόλεις μεμα-

--σιν ανθρωποι.

I. - ἀριστερα δὲ του ἱεροετης Θεσποίνης το ορος Ιἐστὶ τὸ Λύκαιον καλοῶσι δὲ αυτὸ καὶ πιλυμπον, κά γεράν γε ἐτεροι των ωρκάδων κορυφήν τραφῆναι δὲ τονάσω φααὶν ἐν μορε τοὐτμ καὶ χωρα τέ ἐστιν ἐν φ καί Κρητέα καλουμένη αὐτη δὲ η Κρητέα ἐστὶν ἐξ ἀριστερὰς Ἀπόλλωνος αλσους ἐπίκλησιν Παρρασίου, καὶ την κρητην ἔνθα Ἀρητῶν ἔχει λόγος τραφῆναι Βία, - χωρίον τοsτο εἶναι καὶ ου την νησον ἀμφισβητο ιν οἱ Λοκάδες. 3. Τας Νύμφαις δὲ ονόματα, φ ων τὸν

182쪽

AG ηραφῆναι λέγουσι, τίθενται Θεισόαν κάὶ Νέδαν καὶ ' νώ καὶ ἀπο μὲν της Θεισόας πόλις ἀκεῖτο ἐν τῆ Παρρασία, τα δὲ ἐπ μου μοίρας της Μεγαλοπολίτιδός ἐστιν η Θεισόα κωμη της Νιδας δὲ ὁ ποταμος - ονομα ἔσχηκε, τῆς δὲ Ἀγνοῶς η ἐν μορει τω υπαίω πηρο, η σι τατα αυτὰ ποτα , Ἀστρω πέφυκεν ἴσον παρέχεσθαι - 4έδωρ ἐν χειμῶνι ομοίως καὶ ἐν ρι θέρους. ην δὲ --χμος χρόνον ἐπιχη πολυν καὶ ηδη σφίσι τα σπέρματα ἐντη γ καὶ τα δένδρα ταίνηται, τηνικαωτα, ἱερεῶς του Λυκαίου Λιος προσευξάμενος ἐς το δωρ - θέσας οπόσα ἐστὶν αυτ- νόμος, καθίησι δρυος κλάδον ἐπιπωλης καὶ ου ἐς βάθος της πηγης ἀνακινηθέντος δὲ τουυδατος ανεισιν ἀχλυς ἐοικυῖα μίχλη διαλιπουσα δὲ oλίγον γίνεται νέφος η πλυς καὶ ἐς αὐτην αλλα ἐπαγομένη των νεφωνέετον τοῖςυρκάσιν ἐς την γην κατιέναι 5 ποιεῖ. 4. Ἐστι δὲ ἐν φ Λυκα- Πανος τε ἱερον μὰ περὶ αυτ αλσος δένδρων, - ἱππόδρομός τε κώ προ αυτου στάδιον το δὲ ἀρχαῖον των Λυκαίων γον τον αγῶνα ἐνταυθα ἔστι δὲ αυτόθι καὶ ανδριάντων βάθρα, υκ ἐπόντων ἔτι ἀνδριάντι- ἐλεγεῖον δὲ ἐπὶ των βάθρωνεννυστυάνακτός φησιν εἶναι την εἰ ὀνα τον δε Ἀστυάνακτα εἶναι γένος των α 'Αρκάδος. 5. Το δ ορος παρέχεται το Λυκαιον καὶ σλλα ἐς σIs θαυμα καὶ μάλιστα τόδε τέμενός ἐστιν ἐν αυτῶ Λυκαίου-ός, ἔσοδος δὲ Ουκ ἐστιν ἐς αυτὸ ἀνθρώποις ' περι--δόντα δε του νόμου καὶ ἐσελθόντα ανάγκη πασα αυτον ἐνιαυτο πρόσω μη βιῶναι. καὶ τάδε ἔτι ἐλέγετο, ταἐντὸς του τεμένους γενόμενα ομοίως πάντα κάν ρία καὶ ανθρώπους - παρέχεσθαι σκιάν καὶ δια τομο ἐς το τέμενος θηρίου καπαφεύγοντος ου ἐθέλει οἱ συνεα- πίπτειν κυνηγέτης, ἀλλα πομένων ἐκτος καὶχρῶντο θηρίον ουδεμίαν π αυτου θεαται σκιάν. μόνον

183쪽

OBER VIII. IMMω δὴ τον ι ν ἔπεισί τε o λιος - ἐν τ' οὐραν καρκίνον καὶ ἐν μηνη, προ Αἰθιοπίας -τε ἀπὸ δένδρων-τε απωτων ζψων γενέσθαι σκιὰν ἔστι - δὲ ἐν φΛυκα- τεμενος το αυτι ἐς τὰς σκια αε τε καὶ ἐπὶ παλσῶν πέπονθε των ωρῶν.

τι δὲ ἐπὶ τ ακρα τῆ ἀνωτάτω - ορο νης τμμα Θῶς - Λυκαίου βωμός, κώνη Πελοπόν-- τα πολλά ἐστιν ἀπ αυτου συνοπτος προ δὲ του βωμου κίονες δυο ς ἐπὶ ἀνίσχοντα ἔστηκ-ιν ηλιον, ἀετοὶ δὲ - αὐτοῖς ἐπίχρυσοι τά γε μι καλαιότερα ἐπεποίηντο. ἐπὶ τούτου του βωμου - κάω ἁ θύουσιν ἐν απορρήτρο πολυπραγμονῆσαι δνου μοι τὰ ἐς την θυσίαν ηδυ

ν , ἐχέτω δὲ ώς ἔχει κανῶς ἔσχεν ἐξ ἀρχῆς

6. ' στι δὲ ἐν τοῖς προς ἀνατολὰς του oρους Ἀπολ- 8λωνος δερον ἐπίκλησιν Παρρασίου τίθενται δὲ αυτωκαὶ Πυθιον ονομα. αγοντες δὲ - θεφ κατὰ ἔτος εορτην θυουσι μὲν ἐν κναγορῶ κάπρον τρωπόλλωωι μ' ι κουρίφ, σαντες δὲ ἐνταυθα αυτίκα το ἱερεῖον κομίζουσιν ἐς το ἱερὰν - πόλλωνος του Παρρασίου συναυλειτε καὶ πομπη, καὶ τά τε μηρία ἐκτεμόντες καίουσι καὶ δ καὶ ἀναλίσκουσιν αυτόθι του ἱερείου τὰ κρέα.

ταυτα μὲν -τω ποιεω νομίζουσι.

7. του Λυκαίου δὲ τὰ προς της αρκτου γη τε η sΘεισοαία - δὲ ανθρωποι μάλιστα οἱ ταυτη νυμφην τηνω Θευσύαν αγουσιν ἐν τιμ. δια δὲ της χώρας της θεισοαίας ἐέοντες ἐμβάλλουσιν ἐς του Ῥλφειὸν Μυλάων, ἐπὶ δὲ τwμυς καὶ ωχελφος κ αὶ κέλαδός τε κώ Νάλιφος. Ἀχελφφ δὲ τω υρκάδι εἰσὶν ἄλλοι μοχμώνυμοίτεαυτροποταμοὶ καὶ τὰ ἐς δόξαν φανερώτεροι τον μέν γε ἐπὶ is τὰς Ἐχινάδας κατιόντα πιελφον διὰ τῆς Ἀκαρνάνων καὶ δι Αἰτωλίας ἔφησεν ἐν γλιάδι χμηρος ποταμῶν τῶν πάντων ἄρχοντα εἶναι, ἔτερ- μυχελφον ἐέοντα ἐκ μ

184쪽

κυλου του ρους ἐποιησατο αυτόν τε τον ποταμον -

τωδρος τοὐπιπυλον του λόγου προσρήκην του ἐς Νιοβην τρίτωδ' ουν καὶ - περὶ το δρος το Λύκαιόν ἐστιν ἄνομα Ἀχελφος. I 8. 'ς Λυκοσούρας δέ ἐστιν ἐν δεξιφαμιαί- καλούμενα, καὶ Πανός τε ἱερὸν ἐν αὐτοῖς ἐστὶ μήου, κάὶ το χωρίον ονομάζουσι Μελπειαν το ἀπο της σέριγγος μέλος ἐνταμα Πανος ἡρεθῆναι λέγοντες κληθηπιαι δὲ ταίρη Νόμια προχειρότατον μέν ἐστιν εἰκάζειν ἐπὶ του Πανος ταῖς νομαῖς, αὐτοὶ δὲ οἱ ρκάδες νύμφης εἶναί

φασιν ὀνομα.

XXXIX. Παρὰ δὲ την Λυκόσουραν, ἐπὶ λίου δυσμὰς ποτα ς Πλατανιστῶν παρέξεισιw ἀνδρὶ δὲ

ἐόντι ἐς Φιγαλίαν ανάγκη πῶσα διαβῆναι τον Πλατανιστῶνα μετὰ δὲ αυτόν ἐστιν ανοδος ὁσον τε σταδίους 2 τριάκοντα η πλείους των τριάκοντα Ου πολλ' 2. N δὲ

ἐς τον Λυκάονος Φίγαλον, οὐτος γὰρ δη τῆ πόλει το ἐξ ἀρχης ἐγένετο οἰκιστής, καὶ, μετέβαλεν ανὰ χρόνον

απὸ Φιάλου Βουκολίωνος το ἄνομα η πολις καὶ αὐθές τε ἀνεσώσατο το ἀρχατον, τόδε μὲν καὶ πρότερον ἔτι is μαινεν μι- ο λόγος. Λέγεται δὲ καὶ αλλα ου ἀξιόχρεα ἐς πωτιν ανδρα αυτόχθονα εἶναι τον Φίγαλον καὶ Λυκάονος παῖδα τοῖς δὲ εἰρημένον ἐστὶν ἄνη Φιγαλίαννύμφη των καλουμένων εἴη ρυάδων Λακεδαιμόνιοι δὲ νίκα Ἀρκάσιν ἐπεχείρησαν καὶ ἐσέβαλον ἐς νωμω1γαλίαν στρατιδ μίχη τε νικῶσι τους ἐπιχωρίους καὶ ἐπολιόρκουν προσκαθεζόμενος κινδυνεύοντος δὲ αλ ναι του τείχους ἐκδιδράσκουσιω οἱ Φιγαλεῖς η κώ οἱ Λακεδαιμόνιοι σφας ἀφιασιν ἐξελθεῖν ποσπόνδους. Ἐγένετο δὲ η της Φιγαλίας αλωσις καὶ Φιγαλέων η ἐξ αὐτῆς φυγη Μιλτιάδου μὲν 'AMwρσιν αρχοντος, δευτέρφ δὲ ἔτει της τριακοστης υλυμπιάδος - ναίονις --

185쪽

LIBER VIII. 155κων νικα το τρίτον Φιγαλέων δὲ τοῖς διαπεφευγόσιν 4 ἐδοξεν ἀφικομένοις ἐς ελφοὐς ἐρωτῶν υπὲρ καθόδου

τον θεόν - καί σφισιν η Πυθία καθ' αυτους μεν πειρωμένοις ἐς Φιγαλίαν κατελθε Ῥυχ οραν ἔφη κάθοδον, εἰ δὲ λογάδας κατὸν ἐξ υρεσθασίου προσλάβοιεν, τους μὲν ἀποθανεῖσθαι παρὰ την μάχην, Φιγαλευσι δε ἔσε- σθω δι αυτῶν κάθοδον υρεσθάσιοι δὲ ως την γενομένην Φιγαλευσιν ἐπύθοντο μαντείαν, αλλος ἔφθανεναλλου σπουδῆ λογάδων τε των λατο αυτὸς καστος γενεσθαι ast ἐξόδου της ἐς Φιγαλίαν μετασχεῖν παρελ- 5ψόντες δὲ σὰ την Λακεδαιμονίων φρουρὰν αγουσιν πάντα ἐς τέλος τὸν χρησμόν καὶ γαρ αυτοῖς λόγου μαχεσαμένοις ἀξίως ἐπεγένετο τελευτή, καὶ ἐξελάσαντες τους Σπαρτιάτας παρέσχον Φιγαλεῶσιν απολαβεῖν την πατρίδα. 3. πιτται δὲ η Φιγαλία ἐπὶ μετεώρου μὲν καὶ ἀποτόμου - πλέονα καὶ ἐπὶ των κρημνῶν ωκοδομημένα

ἐστὶ τείχη σφίσιw ἀνελθόντι δὲ Ομαλής ἐστιν ὁ λόφος

ηδη καὶ ἐπίπεδος ἔστι δὲ Σωτείρας τε ιερὸν ἐνταsθαυρτέμιδος καὶ ἄγαλμα ορθὸν λίθου ἐκ τούτου δε τουιερολκα τὰς πομπάς σφισι πέμπειν κατέστη. . 'Eν δὲ4τj γυμνασίω ο αγαλμα οὐ μου ἀμπεχομέν μεν ικεν ἱμάτιον, καταλήγει δὲ Ουκ ἐς πόδας, ἀλλὰ ἐς τὸ τετράγωνον σχῆμα πεποίηται δὲ καὶ ιονύσου ναός ἐπίκλησις μέν ἐστιν αὐτμπαρα τῶν ἐπόχωρίων Ἀκρατο-- φόρος, τα κάτω δὲ Ουκ ἔστι σύνοπτα τοσἀγάλματος υπὸ δάφνης τε φύλλων καὶ κισσῶν ὁπόσον δὲ αυτοὐ καθορῶν ἔστιν, ἐπαλήλιπται ' κει νάβαρι ἐκλάμπειw ευρίσκεσθαι δὲ υπὸ τῶν 'Τβήρων ομosis χρυσφ λέγεται. 682 XI. Φιγαλεωσι δὲ ἀνδριάς ἐστιν ἐπὶ της αγορῆς Ἀρραχίωνος του παγκρατιαστοὐ τά τε αλλα αρχαῖος κειοὐχ εκιωτα ἐπὶ τ σχήματι - ου διεστῶσι μὲν πολλοί πόδες, καθεῖνται δε παρὰ πλευρὰν αἱ χεῖρες αχρι τῶν

186쪽

γλουτῶν πεποίηται μὲν δη η εἰκὼν λίθου, λέγουσι δὲ καὶ ἐπίγραμμα ἐπ αὐτην γραφῆναι καὶ τοὐταμὸν ἡφάνιστο πό του χρόνου, a. φ δὲ Ἀρραχίων ἐγένοντουλυμπικαὶ νῖκαι δύο μὲν υλυμπιάσι ταῖς προ της τετάρτης καὶ πεντηκοστῆς, ἐγένετο δὲ κάνει αυτ συν δικαίωτε ἐκ των ελλανοδικῶν κά υρραχίωνος αυτοετῆ ἀρετῆ.2ἰς γαρ δη προ τον καταλειπόμενον ἔτι των ανταγωνιστῶν ἐμάχετο υrὰρ του κοτίνου, ὁ μὲν προέλαβεν οστις δενανταγωνιζόμενος, καὶ τοῖς ποσὶ τον Ἀρραχίωνα εἶχεν ἐζωκώς, καὶ τον τράχηλον ἐπίεζεν - αυτο ταῖς χερσίν ὁ δὲ υρραχίων ἐκκλα τῶν εν τ ποδὶ του ἀνταγωνιζομένου δάκτυλον, καὶ Ἀρραχίων τε την ψυχην ἀφώησιν ἀγχόμενος, καὶ ὁ αγχων τον Ἀρραχίωνα πο ου

δακτυλου της δύνης κατὰ τον καιρον απαγορεύει τον

αυτόν. πλεῖοι δὲ ἐστεφάνωσάν τε καὶ ἀνηγόρευσαν νι-3 κῶντα το υρραχίωνος τον νεκρόν. 3. ροικὸς δὲ καὶ υργείους οἶδα ἐπὶ Κρεύγ ποιήσαντας Ἐπιδαμνίω, κτο και γαρ Ἀργεῖοι τεθνεῶτι ἔδοσαν φ Κρεύγα τῶν Νεμείων τον στέφανον, rara προ αυτον μαχόμενος Θαμόξενος Συρακόσιος παρέβη ταἰμολογημένα σφίσιν ἐς ἀλληλους ἐφέξειν μὲν γαρ ἔμελλεν έσπερα πυκτευ- ου νιν αυτοῖς, συνέθεντο δὲ ἐς ἐπηκοον ανὰ μέρος τονετερον υποσχεῖν αυτῶν τμετέρω πληγήν. τοῖς δὲ πυκτεύουσιν Ουκ ην πω τηνικαμα ἱμὰς οξῶς ἐπὶ - καρπφ της χειρος κατέρας, αλλὰ ταῖς μειλίχαις ἔτι ἐπύκτευον ὐποτο κοῖλον δέοντες της χειρός, ἴνα οἱ δάκτυλοί σφισιν ἀπολείπωνται γυμνοί αἱ δε ἐκ βοέας-μῆς ἱμάντες λε-.τia τρόπον τινὰ ἀρχαῖον πεπλεγμένοι δι αλλήλων μαν αἱ μειλίχαι. πότε Ουν ο μὲν την πληγὴν ἀφῆκεν ἐς του σαμοξένου την κεφαλήν ὁ δὲ ἀνασχεω την χεῖρα ὁ σα- 683μόξενος ἐκέλευσε τον Κρεύγαν, Ἀνασχόντος δὲ παίει τοῖς δακτυλοι ὀρθοῖς πὰ τὴν κλευράν, υπὸ δὲ ακμῆς

187쪽

LIBER VIII. 57τε των ονέχων καὶ βίας της πληγῆς την χεῖρα ἐς το εντος καθέὶς καὶ ἐπιλαβόμενος των σπλάγχνων ἐς το ἐκτος ἔλκων απέρρηξε καὶ ὁ μὲν την ψυχην αυτίκα ὁ Κρευγας 5

ἀφίησιν, οἱ δὲ Ἀργεῖοι τον σαμόξενον τε - συγκείμεναυπερβάντα καὶ αντὶ μιῆς κεχρημένον πολλαῖς - τον αν- τίπαλον ταῖς πληγαῖς ἐξελαπινουσι τε ευγα δὲ την νίκην τεθνεῶτι ἔδοσαν καὶ ἐποιήσαντο εἰκόνα ἐν Ἀργει η καὶ ἐς ἐμὲ ἔκειτο ἐν του Ἀπόλλωνος του Λυκίου. XLI. Φιγαλεουσι δε ἐπὶ της αγορας καὶ πολυάνδριον των λογάδων των υρεσθασίων ἐστί, καὶἰς ηρωσιν αυ- τοῖς ἐναγίζουσιν ανὰ πῶν ἔτος 2. Ποταμος δὲ ὁ καλου aμενος υμα ἐκδίδωσι μὲν ἐς την Νέδαν παρ' αυτηνῆέων Φιγαλίαν, γενέσθαι δὲ τουνομά φασι - ποταμφκαθαρσίων των Ῥεας ἔνεκα. ως γαρ δη τεκουσαν τον μιαάθηραν ἐπὶ ταῖς ἀεισιν αἱ Νυμφαι, - καθάρματα ἐς τουτον ἐμβάλλουσι τον ποταμόν ἀνόμαζον δὲ αρα οἱαρχαῖοι αυτὰ λώματα μαρτυρεῖ δὲ καὶ πιμηρος, ἀπολυμαίνεσθαί τε ἐπὶ τῆ λύσει του λοφου τους Ἐλληνας καὶ ἐμβάλλειν τα λύματα εἰπὼν σφῆς ἐς θάλασσαν. 3. Εἰσὶ δὲ αἱ πηγαὶ της Νέδας ἐν ρει τω Κεραυσίφ του καίου δὲ μοῖρά ἐστι καθέτι δὲ ἐγγύτατα Νέδα Φιγαλέων της πόλεως γίνεται, κατὰ τοsτο οἱ Φιγαλέων παμδες αποκείροντα τω ποταμω τὰς κόμας τὰ δὲ προς θαλάσσην καὶ ναπλεpται ναυσὶν ου μεγάλαις η Νέδα.

ποταμων δὲ ὁπόσους ἴσμεν Μαίανδρος μεν σκολιεμ λιστα κάτεισι μήλματι, ἔς τε το ανω καμπὰς καὶ αυθις 684 ἐπιστροφὰς παρεχόμενος πλείστας δεύτερα δὲ ελιγμων γε ἔνεκα φέροιτο αν η Νέδα. Σταδίοις δὲ οσον δώδεκα εανωτέρω Φιγαλίας θερμα τέωτι λουτρά, καὶ τούτ- ου

πόρρω κάτεμνιν ὁ Λύμαξ ἐς την Νέδαν ἡ δὲ συμβάλλουσι τὰ εὐματα, ἔστι της μρυνόμης το ἱερόν, αγιόν τε ἐκ παλαιοεκαὶἐπδ τραχύτητος του χωρίου δυσπρό -

188쪽

Oδow περ αυτ καὶ κυπάρισσοι πεφυκασι πολλαί τε ε καὶ ἀλληλαις συνεχεος - την δὲ Ευρυνόμην ὁ μὲν ων Φιγαλέων δῆμος ἐπικλησιν εἶναι πεπίστευκεν ' τέμιδος οσοι δὲ αυτῶν παρειλήφασιν πομνημαπα αρχαῖα, θυγατέρα 'Ωκεανου φασὶν εἶναι την ρυνόμην ηὐδη καὶ πιμηρος ἐν γλιάδι ἐποιησατο μνημην, ἡ ομos Θετιδιυποδεξαιτο πιφαιστον. μέρα δὲ τῆ αυτῆ κατα ἔτος κα-στον το ἱερὸν ἀνοιγνύουσι της μρυνόμης τον δὲ ἄλλον

6 χρόνον - σφισιν ἀνοιγνύναι καθέστηκεν τηνικαμα δὲ καὶ θυσίας δημοσία τε καὶ ἰδιωται μουσιν ἀφικ-

σθαι μὲν δη μοι της ἐορτῆς Ουκ ἐξεγένετο ἐς καιρόν, οὐδὲ τῆς πρυνόμης το γαλμα εἶδοw των Φιγαλέων δὲ ἡκουσα ἁς χρυσαῖ τε το ξοανον συνδέουσιν ἀλύσεις καὶ εἰκὼν γυναικὸς τα πρι των γλουτῶν, τὸ ἀπὸ τούτου δέ ἐστιν ἰχθές θυγατρὶ μὲν δη Ωκεανοs καὶ ἐν βυθ τῆς θαλάσσης ὁμου Θέτιδι οἰκούσι παρέχοιτο αν τι ἐς νώρισμα αυτῆς ὁ ἰχ-ς ' τέμιδι δὲ Ουκ ἔστιν πως αν μετά γε του εἰκότος λόγου μετείη τοιούτου σχήματος 7 5. Περιέχεται δὲ ἡ Φιγαλία ὁρεσιν, ἐν ριστερῆ μὲν υπὸ του καλουμένου Κωτιλίου, τα δὲ ἐς δεξιὰν τερον

προβεβλημένον ἐστὶν αυτῆς ἔρος τὸ πιάων ἀπέχει δὲ

τῆς πόλεως ἐς τεσσαράκοντα τὸ κωτίλιον μάλιστα σταδίους ἐν δὲ ἴτω αὐτμχωρίον τέ ἐστι καλουμενον Βαφσαι καὶ ὁ ναὸς του Ἀπόλλωνος του Ἐπικουρίου, λίθου καὶ 8 αυῶς καὶ ο οροφος μῶν δείσοι Πελοποννησίοις εἰσί, μετά γε τὰν ἐν Τεγέα, προτιμμο ουτος αν του λίθου τε ἐς κάλλος και τῆς αρμονίας ἔνεκα οὐδὲ ονομα ἐγένετο τωυπόλλωνι ἐπικουρήσαντι ἐπὶ νόσω λοιμώδει, καθότι καὶ παρ' Ἀθηναίοις ἐπωνυμίαν ἔλαβεν υλεξίκακος ἀπο- 685s τρέψας καὶ τούτοις την νόσον ἔπαυσε δὲ ἡπὸ τὸν τωνJΠελοποννησίων κιὰ 'A ναίων πόλεμον καὶ τους Φιγαλέας, καὶ ου ἐν λωφ καιρβ μαρτύρια δὲ αῖ τε ἐπι-

189쪽

LIBAER VIII. 15sκλήσεις ἀμφότεραι του Aπόλλωνος ἐοικός ἀποσημαίνουσαι, καὶ Σπιτνος ὁ ἀρχιτέκτων του ἐν Φιγαλέα νασο γεγονὼς π ηλικία κατὰ Περικλεα καὶ Ἀθηναίοις τον Παρθενῶνα καλουμενον κατ-κευάσας ἐδίδαξε δὲ ὁ λόγος δη μοι το αγαλμα εἶναι του Ἀπόλλωνος Μεγαλοπολιτῶν ἐν τηνἀγορφ. 6. Ἐστι δὲ υδατος ἐν μορει τω Κωτιλ- πηγη, καὶ Ioοπου συνέγραφεν δη τις ἀπο ταύτης φ ποταμω τοήευμα φ υμακι αρχεσθαι, συνέγραψεν ουτ αυτος

θεασάμενος ουτ ανδρὸς ἀκρον ἰδόντος α καὶ αμφότερα παρῆσαν μοί το μὲν ποταμουήευμα ἐν έωρῶμεν, της δὲ ἐν si τιλ- πηγῆς ου ἐπὶ πολυ ἐξικνουμενον τουδωρ, ἀλλα ἐντος ολίγου παντάπασιν αφανὲς γινόμενον. ου μην Ουδνοπου της Ἀρκάδων ἐστὶν η πηγη ἡ μακι ἐπῆλθε πολυπραγμονῆσαί μοι. Εστι δὲ υπὲρ το ιερὸν του Ἀπόλλωνος - 'Eπικουρίου Κώτιλον μὲν ἐπίκλησιν, Ἀφροδίτη δέ ἐστιν ἐν Κωτίλα καὶ αυτ ναός τε ν ουπἔχων ἔτι οροφον καὶ αναλμα ἐπεποίητο. XLII. ὁ δὲ ἔτερον των ὀρων το λάτον ἀπωτέρωμεν Φιγαλίας οσον τε σταδίοις τριάκοντα ἐστι, ημητρος δε αντρον αυτόθι ἱερὸν ἐπίκλησιν Μελαίνης. 2. ὁσα μὲν δη οἱ ἐν Θελπου λέγουσιν ἐς μ ιν την Ποσειδῶνός τε καὶ Λήμητρος, κατὰ ταυτά σφισιν οἱ Φιγαλεῖς νομίζουσι

τεχθηναι δὲ πὸ της Λήμητρος οἱ Φιγαλεῖς φασὶν 'λπον, αλλὰ την έσποιναν ἐπονομαζομένην υπλυρκάδων τὸ δὲ απὸ τούτου λέγουσι θυμφ τε αμα ἐς τὀν Πο- 2σειδῶνα αυτην καὶ ἐπὶ της Περσεφόνης πταρπαγη πένθει χρωμένην μέλαιναν ἐσθητα ἐνδυναι, καὶ ἐς τὀσπη- λαιον τοίτο ἐλθουσαν ἐπὶ χρόνον ἀπεῖναι πολύν. ως δὲ

ἐφθείρετο μὲν πάντασσα η νη τρέφει, τὸ δὲ ἀνθρώπων γένος καὶ ἐς πλέον ἀπώλλυτο υπὸ του λιμου, θεῶν μὲν 6864λλων πίστατο αρα ουδεὶς ἔνθα ἀπεκέκρυπτο μή-

190쪽

Θ τηρ, τον δὲ Παν ἐπ έναι μὲν την Ἀρκαδίαν καὶ ἄλλοτε αυτον ἐν ἄλλwθηρνύειν των ὀρῶν, ἀφικόμενον δε καὶ προς- ελεέι ν κατοπτεῶσαι την Θήμητρα, σχήματός τε ώς εἶχε ais ἐσθῆτα ἐνεδέδυτο ποίαν πυθέσθαι δη τον-α ταμ παρὰ του Πανός κε λουτως, αυτο πεμ φθῆναι τὰς Μοίρας παρὰ την Θημητρα την δὲ πεισθη- ναί τε ταῖς Μοίραις καναποθέσθια μὲν την ὀργην, φεμναι δὲ καὶ της λυπης. 3. σφας δὲ ἀντὶ τουτων φασὶν οἱ Φιγαλεῖς τό τε σπηλαιον νομίσαι τοντο ἱερὰν Λήμητρος, καὶ ἐς αὐτ αγαλμα αν-εἴναι ξυλου πεποιησθαι δὲ Ουτω σφίσι τ αγαλμα καθέζεσθαιμὸν ἐπὶ πετρε, γυναικὶ δὲ ἐοικέναι ταλλα πλην κεφαλην ' κεφαλην δε καὶ κόμην-εἶχεν Ἀπου, καὶ δρακόντων τε καὶ αλλων-ηρίων εἰκόνες προσεπεφύκεσαν τῆ κεφαλν χιτῶνα δε ἐνεδέδυτο καὶ ἐνακρους τους ποδας δελφὶς δὲ ἐπὶ της χειρος ην αυτῆ, περιστερα δε φορνις ἐπὶ τη τέρα ἐφ' οτμμεν - το ξόανον ἐποιησαντο ουτως, ανδρὶ οὐκ ἀσυνέτFγνώμην ἀγαθφ δὲ καὶ τα ἐς μνημην δηλά ἐστι Μέλαιναν δὲ ἐπονομάσαι φασὶν αυτην ora H η θεὸς μέλαινανωτην is τα εἶχε. Tosτο μὲν δη το ξόανον οὐτε του ποίημα ην, οὐτε η λὰξ τρόπον οντινα ἐπέλαβεν αὐτό, μνημονεύουσιν - ἀφανισθέντος δὲ του αρχαίου Φιγαλεῖς ουτ αγαλμα αλλο ἀπεδίδοσαν τῆ θεω, καὶ ὐπόσα ἐλέορτὰς καὶ θυσίας, τα πολλὰ δη παρῶπτό σφισιν ἐς η ἀκαρπία ἐπιλαμβάνει την γην, και κετεύσασιν αὐτοῖς χρῆτάδε η Πυθία 6 ρκάδες ζανες βαλανηφάγοι οῖ Φιγάλειαννάσσασθ' ἱππολεχως vos κρυπτήριον αντρον, ηκετε πευσόμενοι λιμου λυσιν ἀλγινόεντος, μουνοι δὶς νομάδες, μουνοι πάλιν ἀγριοδαῖται.

a1nῶ μὲν σέ, ἔπαυσε νομῆς, διῶ δὲ νομηων έλκησισταχύων καὶ ἀναστοφάγον πάλι θῆκε, 687