Pausaniae Descriptio Graeciae

231쪽

LIBER IX. 201σηνίων συμμαχικα θροι νεν. ,σαυτως δε καὶ τοῖς θηβαίοις μι-φορικα λθε παρὰ Φωκέων καὶ ἐκ της -- Tmνυάδος χωρας οἱ Φλεγυαι γενομένης δὲ προς τεχνη- νω μάχης ἐκρατηθησαν οἱ Θηβαῖοι τὴ συμβολὴ, καὶ ως ἐτράποντο, καταφευγουσιν ἐς το τεῖχος ατε δὲ Ουκ 3ἐπισταμένων των Πελοποννησίων μάχεσθαι προς τοJ τεῖχος, ποιουμένων δὲ θυμ μαλλον η συν ἐπιστημητας προσβολάς, πολλοὐ μὲν ἀπο ου τείχους βάλλοντες φονεύουσιν αυτῶν οἱ Θηβαῖοι, κρατοsσι δε στερον καὶ τους αλλους ἐπεξελθόντες τεταραγμένοις, ἡ το σύμπαν στράτευμα πλην Αδράστου φθαρηναι. ἐγένετο δὲ καὶ αὐτοῖς το ἔργον ουπιανευ κακῶν μεγάλων, καὶ ἀπ' ἐκείμνου την σῶν λωρφ τῶν κρατησάντων Καδμείαν νομμάζουσι νίκην Σ μεσι δὲ Ου πολλοῖς στερον ομολε Θερσάνδρ στρατεύουσιν ἐπὶ τὰς Θήβας ους ' ιγόνους καλοsσιν Ελληνες δῆλοι δέ εἰσι καὶ τούτοις Ου ο Ἀργολικον μόνον, οὐδὲ οἱΜεσσήνιοι καὶ Ἀρκάδες ηκολου- θηκότες, αλλα καὶ ἔτι ἐκ Κορίνθου καὶ Μεγαρέων ἐπικληθέντες ε την συμμαχίαν ἡμυναν δε καὶ Θηβαίοις οἱ πρόσοικοι, καὶ μάχη προς Γλισαντι ἀπο αμφοτέρων

ἐγένετο ισχυρά. ῶν δὲ Θηβαίων οἱ μὲν αὐτίκα ς 5 ἡττήθησαν, ομο Λαοδάμαντι ἐκδιδράσκουσιν, οἱ δὲ

ἡπολειφθέντες πολwρκία παρέστησαν. 3. ποιήθη δὲ ἐς τον πόλεμον osτον καὶ ἔπη Θηβαῖς ταχε ἔπη αὐταπιλλονος, ἀφικόμενος αυτῶν μνήμην, ἔφησεν υμη- ρον τον ποιήσαντα εἶναι καλλίνω δὲ πολλοί τε καὶ αξιοι λόγου κατὰ ταὐτα ἔγνωσαν. Ἐγὼ δὲ την ποίησιν ταύτην μετά γε γλιάδα καὶ τα ἔπη τα εὐυδυσσέα επαινῶ μάλιστα Πολέμου μὲν δη ον Ἀργεῖοι καὶ θη- βαῖοι τῶν Οἰδίποδος παίδων νεκα πολέμησαν, ἐς τωσόνδε ἔστω μνήμη.

232쪽

202 ΒΟΙΩΤΙΚΑ X. Πολυάνδριον δὲ Ου μακρὰν ἀπο των πυλῶν ἐστρκεῖνται δὲ πόσους κατέλαβεν ἀποθανετν Ἀλεξάνων καὶ Μακεδόσιν ἀντιτεταγμένους. ου πόρρω δὲ ἀποφαίνουσι χωρίον ἔνθα Κάδμου λέγουσιν - πιστά, τουδράκοντος, ον απέκτεινεν ἐπὶ τῆ κρήνη, τους ὀδόντας σπείραντος, ανδρας δὲ ἀπο των δόντων ἀνετναι την γῆν. 730 I. ' στι δὲ λόφος ἐν δεξια των πυλῶν ἱερὸς Ἀκέλ-

λωνος καλετται δὲ Ο τε λόφος καὶ ο θεος υμήνιος, παραρρέοντος του ποταμου ταύτη του Ισμηνίου πρῶτα

μὲν δη λίθου κατα την ἔσοδόν ἐστιν Ἀθηνα καὶ ' μῆς, ονομαζόμενοι Πρόναοι ποιησαι δὲ αυτὸν Φειδίας, την δὲ Αθηναν λέγεται Σκόπας μετὰ δὲ ὁ ναὸς κοδόμηται. το δ αγαλμα μεγέθει τε ἴσον τω ἐν Βραγχίδαις ἐστὶ καὶ το εἶδος οὐδὲν διαφόρως ἔχον οστις δὲ των αγαλμάτων

τούτων το τερον εἶδε καὶ τον εἰργασμένον ἐπέθετο, ου μεγάλη οἱ σοφία καὶ - ἔτερον θεασαμένω Κανάχου πομημα ον ἐπίστασθαι διαφέρουσι δὲ τοσόνδε ὁ μis ναρ ἐν Βραγχίδαις χαλκου, ὁ δὲ σμήνιός ἐστι κέδρου. 3mim

δ' ἐυ-sθα λωπις ἐφ ω Μαντώ φασι την δειρεσίου καθέζεσθαι. ουτος is προ της ἐσόδου κεῖται, καί οἱ - ονομά ἐστι καὶ ἐς μας ἔτι Μαντοsς δίφρος ἐν δεξιε δὲ του ναos λίθου πεποιημένας εἰκόνας Ηνιόχης εἶναι, την δὲ Πυρρας λέγουσι, θυγατέρας δὲ αὐτὰς εἶναι Κρέοντος ος ἐδυνάστευεν ἐπιτροπεύων Λαοδάμαντα τον με- οκλέους 4. όδε γε καὶ ἐς ἐμὲ ἔτι γινόμενον οἶδα μΘηβαις - Απόλλωνι, 'μμην- παῖδα οἴκου τε δοκι- μου, καὶ αυτὸν υ μεν εἴδους, ευ δὲ ἔχοντα καὶ ωμης, ἱερέα ἐνιαύσιον ποιοsσιν ἐπίκλησις δέ ἐστίν οἱ δαφναφόρος στεφάνους γὰρ φύλλων δάφνης φοροῶσιν οἰπαῖδες Εἰ μὲν ουν πασιν ομοίως καθέστηκεν αναθεμαι δαφνηφορήσαντας χαλκοsν ταθε τρίποδα, υκ ἔχω δηλῶσαι δοκῶ δὲ Ου πασιν εἶναι νόμον ου γὰρ δη πολ-

233쪽

LIBER IX. 203λους εώρων αὐτόθι ἀνακειμενους ' οἱ δ' - ευδαι - νέστεροι των παίδων νατιθέασιν ρπιφανης δὲ μάλιστα ἐπί τε ἀρχαιότητι καὶ του αναθέντος st δόξη τρι- κους ἐστὶν Ἀμφιτρυωνος νάθημα ἐπὶ μακλεῖ δαφνηφορπιαντι.

5. υνα τέρω δὲ τοm 'Iσμηνίου την κρηνην ἴδοις ἄν οπιαιναυρεώς φασιν ἱεραν εἶναι καὶ δράκοντα πο ου Αρεως ἐπιτετάχθαι φέλακα τῆ πηγη προς ταυτηὶ τῆ κρηνη τάφος ἐστὶ Καάν υ Μελίας δὲ δελφον καὶ 731'Ωκεανο παιδα εἶναι Κάανθον λέγουσι, σταλῆναι δὲύ- του πατρος ζητήσοντα ηρπασμένην την ἀδελφήν ώς δὲ Axoλλωνα εὐρων θοωτα την Μελίαν Ουκ ἐδύνατο αφελέσθαι, πυρ ἐτόλμησεν ἐς το τέμενος ἐνεφναι τουωκόλλωνος -- ο νυν καλosσινχσμήνων καὶ αὐτονο θεός, καθά φασιν οἱ Θηβαῖοι, τοξεύει Καάνθου μὲν 6 ταῶθά ἐστι μνημα, Ἀπόλλωνι δὲ παῖδας ἐκ Μελίας γενέσθαι λέγουσι Τηνερον καὶ 1σμήνιον Τηνέρω μὲν

'Ἀπόλλων μαντικην δίδωσι, του δὲ Ισμηνίου το νομα ἔσχεν ο ποταμός. ου μην οὐδὲ τα πρότερα ν ανώνυμος, εἰ δη καὶ Λω- ἐκαλεῖτο πρὶν Ισμηνιον γενέσθαι τονυκόλλωνος. XI. 'μ αριστερα δὲ των πυλῶν ας ονομάζουσιν πλέκτρας, οἰκίας στὶν ἐρείπια ἔνθα οἰκησαί φασινυμφιτρύωνα δια τὸν Ηλεκτρύωνος θάνατον φεύγοντα

ἐκ Πρυνθος καὶ της υλκμήνης ἐστὶν is o θάλαμος ἐν τοῖς ἐρειπίοις δηλος οἰκοδομησαι δὲ αὐτον φυμφιτρύωνι ροφώνιόν φασι καὶ Ἀγαμήδην, καὶ ἐπίγραμμαμ αὐτμἐπιγραφῆναι τόδε υμφιτρύων οτ' ἔμελ ἀγαγέσθαι δεsρο γυναῖκα υλκμήνην θάλαμόν γ' εἱλίξατο τουτον αυτρο,

'Aγχάσιος δ' ἐποίησε ροφώνιος ήδ' Ἀγαμήδης

Toυτο μὲν ἐνταυθ' οἱ Θηβαῖοι γραφῆναι λέγουσιν ἐπι- a

234쪽

204 ΒΟΙΩΤΙΚΑ δεικνυουσι δε ορακλέους των παίδων των ἐκ Μεγάρας μνημα ουδέν τι ἀλλοιως τα ς τον θάνατον λέγοντες Στησίχορος ὁ Ἱμεραῖος καὶ Πανυασις ἐν τοῖς ἔπεσιν ἐποίησαν Θηβαῖοι δὲ και τάδε ἐπιλέγουσιν, ώς Ηρακλῆς πο της μανίας καὶ Ἀμφιτρύωνα ἔμελλεν αποκτιν- νυναι, πρότερον δε αρα υπνος ἐπέλαβεν αυτον πο ου λίθου της πληγῆς 'A- ῶν δὲ εἶναι την επαφεῖσάν οἱ τον λίθον τοsτον οντινα Σωφρονιστῆρμ ονομάζουσιν. 3 2. Ἐνταυθά εἰσιν ἐπὶ τύπου γυναικων εἰκόνες αμυ-732dρότερα δη τα αγάλματα ταύτας καλουσιν οἱ Θηβαῖοι

Φαρμακίδας, πεμφθῆναι δὲ υκ τῆς Ηρας φασὶν ἐμπόδια εἶναι ταῖς δῖσιν 'Aλκμηρος αἱ μὲν δη πεῖχον 'Ἀλκμηνην μη τεκεῖν Τειρεσίου δὲ θυγατρὶ Ιστορίδι σόφισμα ἔπεισιν ἐς τὰς Φαρμακίδας, ἐς ἐπηκοον αυτῶνολολύξαι τετοκέναι γαρ την Ἀλκμηνην. -τω τὰς μὲν ἀπατηθείσας απελθεῖν, την δὲ 'Aλκμήνην τεκεῖν φασίν. Ἐνταυθα Nράκλειόν ἐστιν αγαλμα δὲ τ μεν λίθου λευκο Πρόμαχος καλούμενον εργον δὲ κενοκρίτου καὶ βίου Θηβαίων το δὲ ξόανον το ἀρχαῖον Θηβαῖοί τε

ειναι σαιδάλου νενομίκασι καὶ αυτρο μοι παρίστατο ἔχεινουτω. 3. Tosτον ανέθηκεν αυτός, ῶς λέγεται, Θαίδαλος ἐκτίνων ευεργεσίας χάριν ηνίκα γαρ ἔφευγεν ἐκ κρητης πλοῖα ου μεγάλα αὐτφ καὶ τμπαιδι Λάρω ποιησάμενος, προς δὲ καὶ ταῖς ναυσίν,- μη πω τοῖς τότε ἐξεύρητο, ἱστία ἐπιτεχνησάμενος, του Μίνω ναυτικουτην εἰρεσίαν φθάνοιεν ἐπιφόρω τω ἀνω χρώμενοι, τότε αυτ μὲν σώζεται Θαίδαλος, Ἱκάρω δὲ κυβερνῶντι ἀμαθέστερον ἀνατραπῆναι την ναsν λέγουσιν ἀποπνι

γέντα δὲ ἐξηνεγκεν ὁ κλύδων ἐς την περ Σάμου νησον ἔτι υσαν ἀνώνυμον Ἐπιτυχὼν δε μακλῆς γνωρίζειτον νεκρόν, καὶ ἔθαψεν ἔνθα καὶ νυν ἔτι αὐτω χῶμα ου

μέγα ἐπὶ ακρας ἐστιν ἀνεχούσης ἐς το Αἰγαῖον. ἀπο δὲ

235쪽

eo γκάρου τούτου ονομα η τε νησος καὶ η περ αυτην θάλασσα ἔσχηκε. 4. Θηβαίοις δὲ τ εν τοῖς ἀετοῖς Πρα-χξιτέλης ἐποίησε - πολλα των δώδεκα καλουμένωναθλων καί σφισι τα ἐς τὰς ορνιθας ἐνδεντας ἐπὶ Στυμ-

φηλω, καὶ ς ἐκάθηρεν Ηρακλης την Ηλείαν χώραν

733ἀντὶ τουτων δὲ η προς Ἀνταῖον πάλη πεποίηται Θρασυβουλος δε ὁ Λύκου καὶ Ἀθηναίων οὐσυν αυτω τυραννίδα την των τριάκοντα καταλύσαντες ορμηθεῖσι γάρ

σφισιν ἐκ Θηβῶν γενετ η κάθοδος υ νῶ, καὶ μα- κλεα κολοσσο ἐπὶ λίθου τύπου του Πεντέλησιν, ἔργα δὲ Αλκαμένους, ανέθηπιαν ἐς το φάκλειον. υ δε μακλείου γυμνάσιον ἔχεται καὶ στάδιον, 7αμφότερα πώνυμα του θεου. 5. Υπὲρ δὲ τον Σωφρονιστηρα λίθον βωμός ἐστιν Απόλλωνος ἐπίκλησιν , δίου πεποίηται δὲ ἀπο της τέφρας των ἱερείων μαντικη δὲ καθέστηκεν αυτόθε ἀπο κληδόνων et δη και Σμυρναίους μάλιστα πιληνων χρωμένους οἶδα ἔστι γὰρ καὶ Σμυρναίοις υπὲρ την πόλιν κατὰ το ἐκτος τείχους Κληδόνων ἱερόν. XII. N δε Απόλλῶν Θηβαῖοι τω Σποδίω ταύρους

ἔθυον το ἀρχαῖον καί ποτε παρούσης σφίσι της ορτης η τε ἄρα κατηπειγε της θυσίας καὶ οι πεμφθέντες ἐπιτον ταυρον οὐχ ηκον ουτω δη παρατυχοώσης αμάξης τον ἔτερον των βοῶν τεθε θυουσι, καὶ ἀπ ἐκείνου

ἐργάτας βους Ῥειν νομίζουδι Λέγεται δὲ καὶ οδε παυτῶν λόγος, ῶς ἀπιόντι ἐκ Λελφῶν κάδμήτην ἐπὶ

Φωκέων βους γένοιτο γεμὼν της πορείας, την δὲ βουν ταύτην παρὰ βουκόλων εἶναι των Πελάγοντος ἀνητήν ἐπὶ δε κατέρα της βοος πλευρα σημεῖον ἐπεῖναι λευκόν,

εἰκασμένον κύκλωτης σεληνης, πότε εἴη πληρης ἔδει 2δε ἄρα Κάδμον και τον συν αυτ στρατον ἐνταυθα οἰκησαι κατὰ του θεου την μαντείαν, ἔνθα Ῥους ἔμελλε

236쪽

καμοὐσα ὀκλάσειν αποφαίνουσιν - καὶ το - το

τοῖς ουν νομίζουσιν ἐς γην φικέσθαι Κάδμον την -- βαῖδα Αἰγυπτιον καὶ ου Φοίνικα οντα, ἔστιν ἐναντίοντ-λόγκτης Αθηνας ταύτης το νομα, τι πιγγα κατὰ γλῶσσαν την Φοινίκων καλετται καὶ οὐαῖς κατα τρο3 Αἰγυπτίων φωνην. 3. Φασὶ δὲ οἱ Θηβαῖοι, καθότι της ακροπόλεως αγορά σφισιν ἐφ' ημῶν πεποίηται, Κάδμουτο ἀρχαῖον οἰκίαν εἶναι θαλάμων δὲ ἀποφαίνουσι του μὲν Αρμονίας ἐρείπια καὶ oν Σεμέλης φασὶν εἶναι - τον δε καὶ ἐς μας ἔτι αβατον φυλώσουσιν ori ρώποις. Ἐλληνων δὲ τοῖς αποδεχομένοις ασαι Μούσας ἐς τονἈρμονίας γάμον το χωρίον ἐστὶν ἐπὶ της αγορὰς ἔνθα δη φασι τὰς θεὰς ἐσαι Λέγεται δε καὶ τόδε, ως μοὐτω κεραυν βληθέντι ἐς τον Σεμέλης θάλαμον πέσοι ξυλον ἐνουρανου ' Πολύδωρον δὲ τo ξύλον τουτο χαλκῶ

λέγουσιν ἐπικοσμησαντα ιόνυσον καλέσαι Κάδμον.

πλησίον δὲ Λιονύσου αγαλμα, καὶ τομο υνα μηδης ἐποίησε δι' ολου πλῆρες - το χαλκμ τον βωμών δὲ οἱ παῖδες εἰργάσαντο οἱ Πραξιτέλους. 4. υνδριάς τέ ἐστι Προνόμου ανδρος αὐλήσαντος ἐπαγωγότατα ἐς τους πολλούς τέως μέν γε ἰδέας αυλῶν τρεῖς ἐκτῶντο οἱ αυληταί, καὶ τοῖς μὲν αὐλημα ηὐλουντο Λωριον, διάφοροι δὲ αὐτοῖς ἐς ἀρμονίαν την Φρύγιον ἐπεποίηντο οἱ αυλοί, το δὲ καλούμενον δι- ἐν αὐλοῖς735 ηὐλεῖτο ἀλλοίοις Πρόνομος δὲ mi πρῶτος ἐπενόησεν αυλοὐς ἐς παν αρμονίας εἶδος ἔχοντας ἐπιτηδείως, πρῶτος δὲ διάφορα ἐς τοσοsτο μέλη π' αὐλοῖς ηὐλησε τοῖς αὐτοῖς. Λέγεται δὲ ώς καὶ τοὐ προσώπου μ'

ματι καὶ si το παντος κινννει σώματος περισσῶς δ' τι ἔτερπε τα θέατρα καί οἱ καὶ ασμα πεποιημένον ἐστὶ

237쪽

OBER IX. 207προσοδιον ἐς Βῆλον τοῖς ἐπ υριπφ αλκιδευσι του--τον τε οὐν ἐνταsθα οἱ Θηβαῖοι καὶ Ἐπαμεινώνδαν τον Πολυμνιδος ἀνέθεσαν. XIII. 'Eπαμεινωνδα τα μὲν ων προγόνωνοπῆρχεν ἐς γένους δόξαν, ὁ δέ οἱ πατηρ χρημάτων ενεκα μέσου ανδρος ἀπέδει Θηβαίου διδάγματα δὲ αυτοῖς τά τε ἐπιχώρια ἔμαθεν ἐς το ἀκριβέστατον, καὶ ς δημειράκιον ην, ἐφοίτησεν D-σιν, ἄνδρα γένος μὲν ραντῖνοω, ἐπιστάμενον δὲ τους Πυθαγόρου του si μίου λόγους λέγεται δὲ ὁ 'Eπαμεινώνδας, νίκα ἐπολέμουν Λακεδαιμόνιοι Μαντινεsσι, πεμφρῆναι ἡναλλοις ἀυδράσιν ἐκ Θηβῶν Λακεδαιμονίοις ἀμύνειν ἔχοντα δὲ τραύματα ἐν τῆ μάχη Πελοπίδαν ἐξέσωσεν ἐς

απαν ἀφικόμενος κινδύνου μόνφ δὲ στερον κατα πρεσβείαν ἐς Σπάρτην κοντα Ἐπαμεινώνδαν, τε Λακεδαιμόνιοι συντίθεσθαι τοῖς Ἐλλησιν ἔφασαν εἰρηνην την ἐπὶ Ἀνταλκίδου καλουμένην, τηνικαsτὸ παμεινώνδα, ηρετο Ἀγησίλαος, εἰ κατὰ πόλιν ὀμνύναι Βοιω- τοὐς ἐάσουσιν ἡπὲρ της εἰρηνης' ου πρότερόν γε, εἶπεν, ω Σπαρτιαται, πρὶν η καὶ τους περιοίκους μνώοντας κατὰ πόλιν ἴδωμεν τους μετέρους 2. Ως δὲ Ῥακε- 3δαιμονίων καὶ Θηβαίων ἐξηρτο δη πόλεμος καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι δυνάμει καὶ αυτῶν και τῶν συμμάχων ἐπιτους Θηβαίους εσαν, Ἐπαμεινώνδας μὲν ἔχων του στρατορμοῖραν ἀντεκάθητο υπὲρ της Κηφισίδος λίμνης ἀς ποιησομένων ταύτη Πελοποννησίων την ἐσβολην,

736 Κλεόμβροτος δὲ ὁ Λακεδαιμονίων βασιλεώς ἐπὶ Ἀμβρώ-

σου τρέπεται της Φωκέων α κτείνας δὲ χαιρέαν ος φυλάσσειν διετέτακτο τὰς παρόδους, καὶ αλλους τους

σῶν αὐτwΘηβαίους, περέβη, καὶ ἐς Λελτρα ἀφικνεμ ται τὰ Βοιώτια ρυ-sθα καὶ αὐτῶ Κλεομβρόα καὶ ε

Λακεδαιμονίων τ κοινῶ σημεια ἐγένετο ἐκ του θεου.

238쪽

τοῖς βασιλευσιν αυτῶν ἐς τὰς ἐξόδους πρόβατα λετο θεοῖς τε εἶναι θυσίας καὶ προ των ἀγώνων καλλιερεῖν. ταῖς δὲ ποίμναις γεμόνες τῆς πορείας σαν αἶγες κα τοιάδας οἱ ποιμένες ονομάζουσιν αὐτάς. τότε Ουν ορμη- σαντες ἐς την ποίμνην λύκοι τοι μὲν προβάτοις ἐγίνοντο ουδὲν βλάβος, οἱ δὲ τὰς αἶγας τὰς κατοιάδας ἔκτεινον. 5 3. Ἐλέγετο δὲ καὶ μην-α ες τους Λακεδαιμονίους ἐκ των θυγατέρων εἶναι των Σκεδάσου. Σκεδάσφ γαρ περι Λευκτρα οἰκοsντι θυγατέρες Μολπία γίνεται καὶ ὐπώ ταύτας ἐνωραν δη προηκούσας Λακεδαιμονίων ανδρες βιάζονται παρα θέμιδα Φρουραρχίδας καὶ Παρθένιος. καὶ α τε παρθένοι παραυτίκα ου γάρ σφισιν ανεκτὰ ἐφαίνετο εἶναι τα της βρεως, ἀπάγχουσιν αὐτάς καὶ ὁ Σκέδασος ως ἐς Λακεδαίμονα ἐλθόντι υδεμία ἐγένετο αυτω δίκη, ουτως ἐς τα Λευκτρα ἐπανηκων αυτον διεργάζεται πτε δε ο ρπαμεινώνδας Σκεδάσεικα ταῖς παισὶν ἐνηγιζέ τε καὶ εἴχετο, ώς ου μαλλον υπὲρ σωτηρίας Θηβαίων η καὶ τιμωρίας ἐκείνων τον αγῶνα ἐσόμενον Tῶν δε βοιωταρχούντων ου κατα ταυτα ἐγίνοντο αἱ γνῶμαι, διεστηκυῖαι δὲ πολλακ' αλληλων ' αμεινώνδα μὲν γὰρ ρεσκε και Μάλγιδι καὶ Σενοκράτει κατατάχος προς τους Λακεδαιμονίους ποιεῖσθαι μάχην, --μοκλείδας δε καὶ Ααμόφιλος καὶ Σιμάγγελος συμβάλλειν μὲν ου εων, ἐκέλευον δὲ ἡπεκθεμένους ἐς τηνυττικην γυναῖκας καὶ παῖδας ων πολιορκησομένους αὐτοψ παρασκευάζεσθαι. πῶν μὲν δη δ ἐς τοσοsτονην κεχωρισμένα τα βουλεύματα προσγενομένης δὲ η-737φου τοῖς περὶ τον επαμεινώνδαν του βδόμου τῶν Βοιωταρχῶν, ἐφρούρει μὲν την κατὰ τον Κιθαιρῶνα ἐσβολην, νομα δὲ ν οἱ Βακχυλίδης, τούτου του αν- δρός, ἐπανῆλθεν ἐς το στρατόπεδον, προσθεμένου τοῖς περὶ τον 'Eπαμεινώνδαν, τότε και πασιν ἐδέδοκτο

239쪽

LIBER IX. 20sἀγῶνι διακρίνεσθαι. δὲ Ἐπαμεινώνδε καὶ ἐς αλλους'

Βοιωτῶν ποπτα ην, ἐς δὲ τους Θεσπιεῖς καὶ περι- τερον δείσας ουν μη σφῆς παρὰ το ἔργον προδῶσιν, ἀποχώρησιν παρεῖχεν ἀπο στρατοπέδου τοῖς ἐθέλουσιν οἴκαδε ' καὶ οἱ Θεσπιεῖς τε ἀπαλλάσσονται πανδημεὶ καὶ εἴ τισιν αλλοις Βοιωτῶν ὐπῆν δυσνοια ἐς τους Θηβαίους. 4. Ως δὲ ἐς χεῖρας συνηεσαν, ἐνταsθα οἱ σύμμαχοι των 9Λακεδαιμονίων, ατε αὐτοῖς καὶ τον προ του χρόνον ουκἀρεσκόμενοι, το ἔχθος μάλιστα ἐπεδείκνυντο, ουτε κατὰ χώραν μένειν ἐθέλοντες, ἐνδιδόντες δε πη σφίσιν οἱ πολέμιοι προσφέροιντο. υτοὐς δὲ Λακεδαιμονίους καὶ Θηβαίους ἐξ ωου καθίστη τους μὲν ἐμπειρία τε η προυπάρχουσα, καὶ μα αἰδουμένους μη καταλsσαι της Σπάρτης το αξίωμα, Θηβαῖοι δὲ ἡπὲρ της πατρίδος καὶ προ γυναικῶν καὶ παίδων τον κίνδυνον ἐφεστηκόταέώρων. Ω δ αλλοι τε Λακεδαιμονίων τῶν ἐν τέλει Ιοκαὶ ὁ βασιλεὐ ἐτεθυηκει Κλεόμβροτος, ἐνταὐ- τους Σπαρτιάτας καὶ ταλαιπωρουμένους ἐπελάμβανεν ανάγκη μη ἐνδιδόναι παρὰ γὰρ τοῖς Λακεδαιμονίοις αἴσχιστον ἐδέδοκτο εἶναι βασιλέως νεκρον επὶ ἀνδράσι πολεμίοις γενόμενον περιοφθηναι. βαίοις μὲν η νίκη κατείργαστο ἐπιφανεστάτη πα- II σῶν, πόσας κατὰ Ἐλλήνων ἀνείλοντο Ἐλληνες ' Λακεδαιμόνιοι δὲ ἐς τηλέστεραίαν του τεθωεῶτας διενο-οs- ως ἄφοντες, καὶ αποστέλλουσι κήρυκα ἐς τους Θηβαίους Ἐπαμεινώνδας δὲ ἐπιστάμενος ως ἐπικρώ-τεσθαι τὰς συμφορὰς αεί ποτε οἱ Λακεδαιμόνιοι πεφλκασιν, ἔφασκεν ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν προτέροις αυτῶν

διδόναι τοῖς συμμάχοις, ἐπὶ δὲ ἐκείνοις ἀνελομένοις οὐτω καὶ τους Λακεδαιμονίους ξίου θάπτειν του αυτῶν. ως δὲ τῶν συμμάχων οἱ μὲν οὐδὲ αρχὴν ανηροῶντο 12738 ατ ου τεθωεῶτός σφισιν ουδενός, τῶν δὲ ολίγον ἐφαμ

240쪽

ωετο εἶναι το διεφθαρμενον, ουτω Λακεδα μόνω τε ἔθαπτον τους αυτῶν, καὶ ηδη Σπαρτιάτας αελήλεγκτο εἶναι τους κε μένους 'Aπέθανον δὲ Θηβαίων κανοσοι παρεμειναν Βοιωτῶν ἔπτὰ καὶ τεσσαράκοντα ανδρες, Λακεδαιμονίων δὲ αυτῶν πλείους η χίλιοι. XIV. To μὲν δη παραυτίκα ὁ Ἐπαμεινώνδας μετὰ την μάχην Πελοποννησιων τοῖς λοιποι απιέναι προει- πων ἐπὶ τα οἰκεῖα, Λακεδαιμονίους ἐν τοῖς Λεύκτροις εἶχεν ἀπειλημμένους' ς δὲ κου τους ἐκ της πολεως Σπαρτιάτας βοηθησοντας τοῖς σφετέροις ἐς εὐκτραἰεναι πανδημεί, δίδωσιν ουτω τοῖς ανδράσιν απελθεῖν υποσπόνδους, ἔφη τε μεινον ἔσεσθαι τον πόλεμόν σφι-- ωσιν ἐκ Βοιωτῶν ἐς την Λακεδαίμωα--σασθαι.

σπιε 7 1 δ φορωμένοις τήν τε ἐξ ἀρχης ἐκ τῶν Θηβαίων δυσμένειαν καὶ την ἐν φ παρόντι αυτῶν τύχην, την μὲν πόλιν ἔδοξεν ἐκλιπεῖν, αναφεύγειν δὲ ἐς Κερησσόν. ἔστι δὲ ἐχυρον χωρίον ὁ Κερησσος ἐς την Θεσπιέων,

ἐς ο καὶ πάλαι ποτὲ ἀνεσκευάσαντο κατα την ἐπιωτρατείαν την Θεσσαλῶν οἱ δὲ Θεσσαλοὶ τότε, ς έλεωτον Κερησσον σφισι πειρωμενοις ἐφαίνετο ἐλπίδος κρεῖ - νσον, ἀφίκοντο ἐς ελφοὐ παρὰ τον θεόν, καὶ αὐτο γίνεται μάντευμα τοιόνδε 'Λεsκτρα τέ μοι σκιόεντα μέλει καὶ 'Aλησιον ουδας, καί μοι τὼ Σκεδάσου μέλετον δυσπενθέε κούρα.

ἔνθα μάχη πολύδακρυς ἐπέρχεται Ουδέ τις αὐτην φράσσεται ἀνθρώπων, πρὶν κούριον ἀγλαον βην Θωριέες ὀλέσωσ ίταν αισιμον μαρ ἐπέλθη. τουτάκι δ' ἔστι Κερησσος ἀλώσιμος, αλλοτε δ' ουχί. 730 2. Ἀτε δὲ ὁ παμεινώνδας. τους Θεσπιεῖς καταφεύγοντας ἐς τον Κερησσον ἐξεῖλε, προ τα ἐν Πελοποννησω παραυτίκα ἔσπευδεν τε καὶ τῶν Αρκάδων προ- μως μεταπεμπομένων ἐλθὼν δὲ υργείους μὲν προ-