Pausaniae Descriptio Graeciae

241쪽

LIBER M. 211ελάβετο εκουσίους συμμάχους, --νέας δὲ καπα κώμας υπλυγησιπόλιδος διαχασμενους ἐς την ἀρχαίαν συνηναγεναμις πόλιν τὰ δὲ πολίσματα τα 'A ω- οπόσα εἶχεν ἀσθενῶς, καταλυσαι πείσας τους Ἀρκάδας , --τρίδα ἐν κοιν σφίσιν κισεν, η Μεγάλη καὶ ἐς μας ει καλεῖται πόλις. Ο μὲν δη χρόνος βοιωταρχομντιλτα ομεινώνδα διηνυστα, τεθωάναι δὲ ἐτέτακτο ἐπιλαβόντα ανδρα της αρχῆς ὁ Ουν --ει νωνδας περιδωνάς -κοντα ἐν καιρω τὸν νόμον ἐβοιωτάρχει καὶ ἀφικόμενος τροπιτραπρο προς την Σπάρτην,- ου ἀντεπῆγεν Ἀγησίλαος μαχουμενος, ουτω προ τον ἰαινον τρέπεται

Μεσσηνης, καὶ οἰκιστης Μεσσηνίοις τοῖς νυν ἐστὶν Ἐπαμεινωνδας καί μοι τα ἐς τον οἰκισμον ἐδηλωσε τα ἐς αυτ ς ἔχοντα Μεσσηνίους. 3. - τουτε δὲ οἱ των θη- 6βαίων συμμαχοι κατέτρεχον διασκεδασθέντες χώραν την Λακωνικην καὶ ρπαζον τα ἐξ αὐτει τουτο,παμει- νωνδα παρέστησεν πίσω Θηβαίους ἐς Βοιωτίαν ἀπαγαγε, καὶ ἡ προ ν τω στρατεκατα Λέχαιον ἐγίνετο

καὶ διεξιέναι της οδορτα στενὰ καὶ δύσβατα ἔμελλεν, 'μικράτης ὁ Π θέου πελταστα καὶ αλλην Ἀθηναίων ἔχων δύναμιν ἐπιχειρεῖ τοι Θηβαίοις Ἐπαμεινώνδας 7 δὲ τους ἐπιθεμένους τρέπεται καὶ προς αὐτο ἀφικόμενος Αθηναίων τ αστυ, ς ἐπεξιέναι μαχουμένους τους 'Aθηναίους ἐκώλυεν μικράτης, ο δὲ αὐθις ἐς τας Θηβας ἀπηλαυνε. 4. καὶ δίκην μεν ἔφυγεν ὐπὲρ θανάτου, διότι ἐβοιωτάρχησεν ἐξήκοντος δη του χρόνου λέγονται δεο δικάζειν λαχόντες οὐδὲ αρχὴν περὶ αυτοεθέσθαι την

740 XV. Μετὰ δὲ τ εα ἐν Θεσσαλία δυναστεύων Αλέξανδρος Πελοπίδαν ἐλθόντα, ἀφίκετο δὲ ώς παρὰ ανδρα

ἰδία τε εὐνουν αὐτφ καὶ Θηβαίων φίλον τ' κοινω, παραγενόμενον δη τον Πελοπίδαν ο Ἀλέξανδρος δήσας 14 ἀ

242쪽

212 ΒΟΙΩΤΙΚΑ

εἶχεν υπο απιστίας τε κανυβρεως Θηβαῖοι δὲ ἐπεξιέναι παραυτίκα ἐπὶ τον Ἀλέξανδρον ωρμηντο Ἀγεμόνας μεν της ἐξόδου Κλεομένην καὶ Υπατον ἐποιήσαντο βοι--αρνυντας ἐν τω τότε Ἐπαμεινώνδα δὲ συνέβαινεν ἐν τοῖς στρατευομένοις τετάχθαι γεγονυίας δὲ ἐκτος Πυλῶν οἱ της δυνάμεως, ἐπιτίθεταί σφισιν ἐν δυσχωρίαις λοχησας ὁ Ἀλέξανδρος ως δὲ ἐφαίνετο απορα

εἶναι τα της σωτηρίας, υτω δη- τε λοιπος στρατος ηγεμόνα ποιουνται τον Ἐπαμεινώνδαν καὶ οἱ βοιωτάρχαι παραχωρουσιν λουσίως της ἀρχης 'Aλέξανδρος δὲ Ουτε ἔτι ἐθάρρει τον πόλεμον, στρατηγο-- ορῶν τοῖς ἐναντίοις μαμεινώνδαν, καὶ εκὼν Πελοπίδαν ἀφίησιν. 3 2. Ἐν οσωδὲ ἀπην ὁ Ἐπαμεινώνδας, ορχομενίους θη- βαῖοι ποιουσιν ἀναστάτους ἐκ της χώρας συμφοραν δὲ την ανάστασιν τοῖς Ορχομενίοις ἐνόμιζεν ὁ Ἐπαμεινώνδας, καὶ ου πο αν ἐξεργασθηναι τόλμημα τοιοsτον αὐτοεγε παρόντος ἔφασκεν πο Θηβαίων. Ως δὲ βοιωτ χεον αυθις ῆρητο και στρατω Βοιωτῶν ἀφίκετο αυεις ἐς Πελοπόννησον, ἐκράτησε μεν περὶ Λεχαιον Αακεδαιμονίους μάτο, σὐν δέ σφισιν χαιῶν Πελληνέας καὶ Ἀθηναίων Ους αβρίας γε ἐξ Ἀθηνῶν ω βαίοις δὲ ην καθεστηκὸς τους μὲν αλλους οπόσους αἰχμαλώτους ἔλοιεν ἀφιέναι χρημάτων, τους δὲ ἐκ Βοιωτῶν φεύγοντας ζημιοsν θανάτω. Πόλισμα ουν ελὼν Σικυωνίων Φοιβίαν, ἔνθα ησαν το πολλοίΒοιώτιοι φυγάδες, στιγμην ἀφίησι τους ἐγκαταληφθέντας, αλλην σφίσιν 7415 ην ἔτυχε πατρίδα ἐπονομώζων λά-φ. 3. Ως δὲ ἀφίκετο

προς Μαντίνειαν τῆ στρατια νικῶν καὶ τότε ὐπο --δρος ἀπέθανεν Ἀθηναίου, καὶ 'A νησιν ἐν Ἀπων μάχου τον Ἐπαμεινώνδαν ὁ ἀνηρ υτος γέγραπται φονεύων Γρύλος ω νοφῶντος, κενοφῶντος δὲ του κύρμοδου

243쪽

I. IBER IX. 213 μετασχόντος επὶ βασιλέα υρταξέρ4. καὶ πίσω τοῖς Ελλησιν ἐπὶ θάλασσαν ηγησαμένου. N δὲ ανδριάντι του 'Eπαμεινων υ καὶ ἐλεγεῖα 6

ἔπεστιν αλλα τε ἐς αυτον λέγοντα, καὶ - Μεσσηνης γε- ωοιτο οἰκιστης κά τοῖς Ελλησιν υπάρξειεν ἐλευθερία διαυτου. καὶ ουτως ἔχει τα ἐλεγεῖα '

φετέραις βουλαῖς Σπάρτη μὲν ἐκείρατο δόξαν, Μεσσηνη δ' ιερη τέκνα χρόνωδέχεται. βης δ οπλοισιν Μεγάλη πόλις ἐστεφάνωται, αὐτόνομος δ' Ἐλλὰς πασ' ἐν ἐλευθερωτούτω μὲν τοσαυτα ην ἐς δόξαν. XVI. Ου πόρρω δέ ἐστι ναος' μωνος καὶ το αγαλμα ανέθηκε μὲν Πίνδαρος, Καλάμιδος δέ ἐστιν ἔργον. υπέπεμψε δὲ Ο Πίνδαρος καὶ Λιβύης ἐς Ἀμμωνίους τω σμμωνι μνον ουτος καὶ ἐς ἐμὲ ην ὁ υμνος ἐν τριγώνωστηλη παρὰ τον βωμον ον Πτολεμαῖος ὁ Λάγου τρυμ- μων ανέθηκε Θηβαίοις δὲ μετὰ του ' μωνος το ἱερον

οἰωνοσκοπεῖόν τε Τειρεσίου καλουμενον καὶ πλησίον

Tύχης ἐστὶν ἱερόν φέρει μὲν δη Πλουτον παῖδα ως δε Θηβαῖοι λέγουσι, χεῖρας μὲν του αγάλματος καὶ πρόσωπον κενοφῶν εἰργάσατο θηναῖος, Καλλιστόνικος ἶτα λοιπὰ ἐπιχώριος Σοφον μὲν δη καὶ τούτοις το βου- λευμα, ἐσθεῖναι Πλουτον ἐς τὰς χεῖρας ἄτε μητρὶ τροφφ τῆ ύχη, σοφον δὲ Ουνησσον Κηφισοδότου καὶ 742 γὰρ υτος της Εἰρηνης το αγαλμα Ἀθηναίοις Πλουτον

ἔχουσαν πεποίηκεν.

I. Αφροδίτης δὲ Θηβαίοις ξόανά ἐστιν ουτω δη 3ἀρχαῖα -- καὶ ἀναθηματα υρμονίας εἶναί φασιν αυτῆ ἐργασθηναι δ αυτὰ ἀπο των ἀκροστολίων αταῖς Κάδμου ναυσὶν ν ξυλου πεποιημένα. καλουσι δὲ Ουρανίαν την δὲ αυτῶν Πάνδημον, καὶ ωποστροφίαν

244쪽

214 ΒΟΙΩΤΙΚΑ την τρίτην ἔθετο δὲ τῆ ἡ φροδίτη τας ἐπωνυμίας

Φυρμονία, την M Oυρανίαν ἐπὶ ἔρωτι καθαρ καὶαπηλλαγμένω πόθου σωμάτων, Πάνδημον δὲ ἐπὶ ταῖς μίξεσι, τρίτα δὲ 'Aποστροφίαν, ἴνα ἐπιθυμίας τε ανόμου

καὶ ἔργων ανοσίων ποστρέφη - γενος των ανθρώπων

πολλα γαρ τα μὲν ἐν βαρβάροις πίστατο H Αρμνία, τα δὲ καὶ παρ πλλησιν δη τετολμημένα, ποῖα καὶ ὐστερον ἐπὶ τῆ υδώνιδος μητρὶ καὶ ἐς Φαίδραν τε τηνο Μίνω καὶ ἐς το Θρρκα Τηρεα εδεται. 3. ο δὲ της

Θήμητρος ἱερον της Θεσμοφόρου Κάδμου και των πογόνων οἰκίαν ποτὲ εἶναι λέγουσι ' ημητρος δε αγαλμαο νον ἐς στέρνα ἐστὶν ἐν φ φανερφ. καὶ ἀσπίδες ἐνταυθαανάκεινται χαλκαῖ Λακεδαιμονίων δὲ πόσοι των ἐωτέλει περὶ Λευκτρα ἐτελευτησαν, φασὶν εἶναι. 4. Προς δὲ ταῖς καλουμέναις πυλάις Προιτίσι --τρον κοδόμηται, καὶ ἐγγυτάτω του θεάτρου Λιονυσου ναός ἐστιν ἐπίκλησιν Λυσίου Θηβαίων γαρ αἰχμαλώτους ανδρας ἐχομένους ὁπο Θρακῶν, ς αγόμενοι κατατην Ἀλιαρτίαν ἐγίνοντο, ἔλυσεν ὁ θεός, καναποκτεῖναί σφισι τους Θρῆκας παρέδωκεν πνωμένους. Ἐνταsθα οἱ Θηβαῖοι το τερον των αγαλμάτων φασὶν εἶναι Σεμμλης ἐνιαυτο δὲ παξ εκάστου το ἱερον ἀνοιγνύναι φασὶν ἐν μέραις τακταῖς. καὶ οἰκίας τῆς Λύκου τα ἐρείπια καὶ Σεμέλης μνῆμά ἐστιν υλκμηνης δνου μνῆμα, 743γενέσθαι δὲ αυτην, απέθανε λίθον φασὶν ἐξ ἀνθρωπου, καὶ Μεγαρεῶσι τα ἐς αὐτην οὐχ ὁμολογοsσι ' δι φορα δὲ καὶ τα λοιπὰ ως το πολ ἀλληλοι λέγουσιν Ἐλληνες Θηβαίοις δὲ μ-sθα καὶ τα μνηματα πεπομητα των ' φίονος παίδων, χωρk is των ἀρσένων, ἰδία δε ταῖς παρθένοις. XVII. Πλησίον δὲ Ἀρτέμιδος ναός ἐστιν Ευκλείας Σκόπα δὲ τ αγαλμα ἔργον ταφηναι δὲ ἐντος του ἱερου

245쪽

LIBER IX. 215 θυγατέρας Ἀντιποίνου λέγουσιν, Ἀνδρόκλειάν τε καὶ ωλκίδα μελλουσης γαρ προ υρχομενίους γίνεσθαι μάχης ηβαίοις καὶ Ηρακλεῖ, λόγιόν σφισιν λθεν ἔσεσθαι του πολέμου κράτος ἀποθανετ αυτοχειρί θελήσαντος ο - των αστῶν ἐπιφανέστατος κατὰ γενους αξίωμα, Ἀντιποίνω μεν οὐν τουτω γαρ τα ἐς τους

προγόνους μάλιστα πῆρχεν ἐνδοξα ου ηδμην ἀποθνήσκειν πρ του δημου, ταῖς δὲ 'Aντιποίνου θυγατράσιν ρεσκε ' διεργασάμενα δναυτας τιμας αντὶ τούτων

ἔχουσι. - ναο δὲ της υκλείας Ἀρτέμιδος λέων et ἐστὶν ἔμπροσθε λίθου πεποιημενος αναθεῖναι δὲ ἐλέγετο Ἀρακλῆς ρχομενίους καὶ τον βασιλέα αυτῶν γειον τον Κλυμένου νικννας η μάχη πλησίον δὲ Ἀπόλλων τέ ἐστιν ἐπίκλησιν Βοηδρόμιος καὶ Ἀγοραῖος Ἐρμῆς καλούμενος, Πινδάρου καὶ τοὐτοανάθημα Ἀπέχει δὲ η πυρήτων Ἀμφίονος παίδων μισυ σταδίου μάλιστα ἀπο των τάφων μένει δὲ η τέφρα καὶ ἐς τόδε λιαπο της πυρας. I. Πλησίον δὲ Ἀμφιτρύωνος δέ αγάλ- aματα λίθινα λέρουσιε υδηνῆς ἐπίκλησιν Ζωστηρίας λαβε, γαρ τα κλα αὐτον ἐνταsθα, νίκα Ευβοεs καὶ Καλκώδοντι ἔμελλεν ἀντιτάξεσθαι το δὲ ἐνδsναιτα οπλα ἐκάλουν αρα οἱ στο λαιοὶ ζώσασθαι καὶ δη πιμπιρ- ρει τον 'Aγαμέμνονα ποιησαντα ἐοικέναι την ta

νην, των πλων την σκευην φασιν εἰκάζειν.

744 3. Zi φ δὲ μνημα καὶ Ἀμφίονι ἐν κοινεγης χῶμά

ἐστιν ου μέγα. φαιρεῖσθαι δὲ ἐθέλουσιν - αυτοὐτης γης οἱ ιθορέαν ἐν τη Φωκίδι ἔχοντες, ἐθέλουσι δέ, ἐπειδὰν τον ἐν οὐρανῶ ταsρ- ὁ ηλιος διεξίη τηνικαsτα γαρ ν απ αυτο λαβόντες γην μυντιόπης μνηματι ' Tιθορεεsσιν οἴσει καρπον η χωρα, Θηβαίοις δὲ - ομοίως καὶ ἐπὶ τούτφ φρουρὰν οἱ Θηβαῖοι τότε ἔχουσι

246쪽

216 ΒΟΙΩΤΙΚΑ

5 του μνηματος δευτα δὲ αἱ πολεις αυται πεπιστεύκασιν ἐκ χρησμῶν των Βάκιδος ἔστι γαρ καὶ τάδε ἐν το χρησμοῖς'

θελγομένου ταυροιο κλυτου με ηελιοι καὶ τοτε δη πεφυλαξο πόλει κακον ου ἀλαπαδνόνἐρχόμενον καρποὶ γαρ ἀποφθινύθουσιν ἐν αυτ si γαίης δασσαμένων, Φωκου δ' ἐπὶ σῆμα φερόντων. 6 Φωκου δὲ μνῆμα ὁ Βάκις εἰρηκεν ἐπὶ αἰτί τοιβδε.

γυνη os Λύκου ιόνυσον θεῶν μάλιστα γεν ἐν 'παθουσης δὲ αυτῆς τα λεγόμενα ιόνυσος νεμεσα τῆἈντιόπη ἐπίφθονοι δὲ αεί πως παρὰ θεῶν αἱ ὁπερβολαὶ των τ μωριῶν εἰσί. λέγουσιν Αντιόπην μανῆναι καὶ ἐκστασαν των φρενῶν ανὰ πῶσαν πλανασθαι την Ἐλ- λάδα, Φῶκον δὲ τον υρνυτίωνος του Σισύφου περι τίθησιν τι ην καὶ ἔχειν γυναῖκα ἰασάμενον κάνδη 7 τάφος ἐν κοιν' τῆ ντιόπη καὶ Φωκμπεποίηται. 5. Γους745

δὲ παρὰ νυμφίονος μνῆμα λίθους, ο κάτωθεν ἡπροβέβληνται, μήτε αλλως εἰργασμένοι προς το ακρψέστατον, ἐκείνας εἶναί φασι τὰς πέτρας αῖ τῆ -δῆ τοs' - φωνος ἡκολουθηη3σαν τοιαυτα δὲ ἔτερα λέγεται καὶ περὶ 'Oρφέως, ως κιθαρφδο τι ἔποιτο αὐτμ- ρία.

XVIII. - Θηβῶν δὲ4δος ἐς αλκίδα κατὰ πύλας ταύτας ἐστὶ τὰς Προιτίδας τάφος δὲ ἐπὶ τῆ λεωφόρφδείκνυται Μελανίππου, Θηβαίων ἐν τοῖς μάλιστα ἀγαθου τὰ πολεμικά καὶ ἡνίκα ἐπεστράτευσαν οἱ υργεῖοι, δέα ο Μελάνιππος ουτος καὶ αδελφῶν των Ἀδράστου Μηκιστέα ἀπέκτεινε, καί οἱ καὶ αὐτφ τὴν τελευτὴν ὐπὸ 2 Ἀμφιαράω γενέσθαι λέγουσι. . Toύτου δὲ ἐγγύτατα τρεῖς εἰσὶν ἀργοὶ λιθοι Θηβαίων δὲ οἱ τὰ αρχαῖα μνημονεύοντες Τυδέα φασὶν ἐνταsθα εἶναι τον κείμενον,

247쪽

ταφῆναι δὲ απιτον πωμίονος ' καὶ ἐς μαρτυρίαν τοὐλόγου παρέσχον των ἐν χλιάδι ἔπος, δέος - Θήβησι χυτη κατὰ γαῖα καλύπτει. 3. Ἐξο δε ἐστι των Οἰδίποδος παίδων μνηματα, τὰ Sδ' ἐπ αυτοῖς δρωμεν οὐ θεασάμενος πιστὰ ομως πείληφα εἶναι φασὶ γαρ καὶ αλλοις οἱ Θηβαῖοι των καλουμένων ρώων καὶ τοῖς παισὶν ἐναγίζειν τοῖς Οἰδίποδος ' τούτοις δὲ ἐναγιζόντων αυτῶν την φλόγα, σαύτως δὲ καὶ τον α αυτῆς καπνον διχη διίστασθαι ἐμὲ δὲ ἐπηγάγοντο ν λέγουσιν ἐς πίστιν ἰδόντα αλλο τοιόνδε Μυσία τῆ πὲρ Καῖκου πόλισμά ἐστι Πιονίαι τον δε οἰκιστὴν οἱ ἐνταsθα Πίονιν των τινὰ απογόνων των Ηρακλέους φασὶν εἶναι ' μελλόντων δὲ ἐναγίζειν αὐτωκαπνὸς αυτόματος νεισιν ἐκ του τάφου ταῶτα μὲν ουν

συμβαίνοντα εἶδον, Θηβαῖοι δὲ καὶ δειρεσίου μνῆμα ἀποφαίνουσι, πέντε μάλιστα καὶ δεκα ἀπωτέρω σταδίοις η ἰδίποδος τοῖς παισίν ἐστιν ὁ τάφος ομολογοs- τες δὲ καὶ ουτοι συμβῆναι δειρεσία την τελευτὴν ἐν τῆ υλιαρτία, το παρὰ σφίσιν ἐθέλουσιν εἶναι κενον μνῆμα. 746 A. Ἐστι δὲ καὶ Ἐκτορος Θηβαίοις τάφος οφφι Δμου προς Οἰδιποδία καλουμένη κρήνη κομίσαι δε αυ--s τὰ ὀστα ἐξηλίου φασὶν ἐπὶ τοιφδε μαντεύματι Θηβαῖοι Κάδμοιο πόλιν καταναιετάοντες,α κ ἐθέλητε πάτραν οἰκετν σῶν αμύμονι πλούτρο, Ἐκτορος ὀστέα Πριαμίδου κομίσαντες ἐς οἴκους

ἐξ Ἀσίης Αιος ἐννεσίης ἡρωα σέβεσθαι. H δὲ οἰδιποδία κρήνη, ονομα ἐγένετο, τι ἐς αυτὴν sτο αἷμα ἐνίψατο Οἰδίπους τολπατρήου φόνου προς δὲ τη πηγη τάφος ἐστὶν υσφοδίκου καὶ ὁ Ἀσφόδικος ου- τος ἀπέκτεινεν ἐν τη μάχη τη προς υργείους Παρθεν παιον τὸν Ἀλαos, καθὰ οἱ Θηβαῖοι λέγουσιν, ἐπεὶ τά

248쪽

γε ἐν Θηβαιδι ἔπη - ἐς την Παρθενοπαίου τελευτη. Περικλύμενον τον ἀνελόντα φησὶν εἶναι. XIX. Ex ταύτη τῆ λεωφόρω χωρίον ἐστὶ δευμη-ἐσός υρωπην δὲ ἡπο - κρυφθῆναί φαοιν ἐνταυθα. ἔτερος δὲ ἐς ἀλώπεκα ἐπίκλησιν εὐυμησίαν λόγος ἐστίν, ς ἐκ μηνίματος ιονυσο το θηρίον ἐπ' ολωρφ τραφείη Θηβαίων, καὶ ς - του κυνος ον Πρόκριδι τῆ Ἐρεχθεως ἔδωκεν 'Ἀρτεμις αλίσκεσθαι μελλουσα αυτηπε λίθος ἐγενετο ἀλώπηξ καὶ ὁ κύων ουτος Καὶ A - ωας ἐν δευμησφ ελχινίας ἐστὶν ἱερόν, γαλμα οὐκ ἔχον ' ἐς δε την ἐπίκλησιν αυτης ἔστιν εἰκάζειν, των ἐν Κυπρω ποτὲ οἰκησάντων δελχίνων ἀφικομένη μοῖρα ἐς Βοιωτοὐς ἱερου ἱδρυσατο Ἀθηνῶς ελχινίας. 2. ευμησο δε ἐν αριστερ σταδίους προελθόντιεπτα Γλισαντός ἐστιν ἐρείπια, προ δ αυτῶν ἐν δεξιδρος δου χῶμα ου μέγα, λη τε ἀπίε συσκιον καὶ ημέ-747ροις δένδροις ἐτάφησαν δὲ αυτω οἱ μετα Αἰγιλλέως ποιησάμενοι του Aδράστου την ἐς Θηβας στρατείαν, αλ-λοι τε Ἀργείων τῶν ἐν τέλει καὶ Πρόμαχος ὁ Παρθεν παίου δὲ Αἰγιαλε γενέσθαι το μνημα ἐν Παγαῖς πρότερον ἔτι ἐν τῆ συγγραφῆ τη Μεγαρίδι ἐδήλωσα. 3Κατὰ δὲ την ἐς Γλισῶντα ευθεῖαν ἐκ Θηβῶν λίθοις χωρίον περιεχόμενον λογάσιν 'Oφεως καλουσιν οἱ Θηβαῖοι

κεφαλην, τον φιν τουτον, στις δ ην, ανασχεῖν ἐν-ταsθα ἐκ του φωλεμ λέγοντες την κεφαλην, δειρεσίαν δὲ ἐπιτυχοντα ποκόψαι μαχαίρα το μὲν δη χωρίον τουτο ἐπὶ λόγω καλεyται τοιῶδε 3. δεδερ δὲ Γλισαντός ἐστιν ορος Υπατος καλουμενον, ἐπὶ δὲ αὐτwAia. που ναος καὶ αγαλμα τον δὲ ποταμον τον χείμαρρονώερμώδοντα νομάζουσιν. ναστρέψαντι δὲ ἐπί τε δευμησον καὶ οδον την ἐς χαλκίδα χαλκώδοντος μνημά ἐστιν ος ἀπέθανεν υπο Ἀμφιτρυωνος μάχης προς--

249쪽

LIBER IX. 219βαίους μ ετσι γενομένης 4. Ἐξῆς δὲ κόλεων ἐρεμιπια ἐστιν δρματος καὶ Μυκαλησσοs καὶ τῆ μὲν τοδνομα ἐγένετο αφανισθέντος, οἱ αναγραῖοί φασιν,

ἐνταὐθαυμφιαρά του αρματος, καὶ ουνοπου λέγουσιν οἱ Θηβαῖοι Μυκαλησσον δὲ μολογουσιν νομα-

σθηναι, διότι ἡ βους ἐνταsθα ἐμυκησατο η Κάδμον καὶ ὀν συν αυτ στρατον ἄγουσα ἐς θυας οντινα δὲ τρωπον ἐγένετο Μυκαλησσος ἀνάστατος, τα ἐς Ἀθηναίους ἔχοντα ἐδηλωσέ μοι του λόγου Προς θάλασσαν δε της 5

Μυκαλησσου μητρος Μυκαλησσίας ἐστὶν ιερόν κλείε- σθω δὲ αυτο ἐπὶ νυκτὶ εκάστη καὶ αυθις ανοίγεσθαί φασιν υπο φακλέους, τον δὲ μακλεα εἶναι των 1δαίων καλουμένων Λακτύλων δείκνυται δὲ αὐτόθι καὶ θαυματοιόνδε ' προ του αγάλματος των ποδῶν τιθέασιν ἐν οπώρα πέφυκεν η γη φέρειν α διαπαντος μένει θηλότα του ἔτους.

b. ου δὲ Ευρίπου την Εὐβοιαν κατα τουτο ἀπὸ ετης Βοιωτῶν διείργοντος, της τε Θημητρος ἐν δεξια τοίερον της Μυκαλησσίας καὶ λίγον α αυτου προελ-

748θοντι ἐστὶν υλίς ὀνομασθῆναι δὲ ἀπο τη Mγύγου γατρός φασιν αυτην. Ναος δὲ Αρτέμιδός ἐστιν ἐν--ταυθα καὶ αγάλματα λίθου λευκου, το μωδψδας φορον, το δὲ ἔοικε τοξευουσν. φασὶ δὲ ἐπὶ του βωμολμελλόντων ἐκ μαντείας της Κάλχαντος Ιφιγένειαν τῶν Ἐλ- λήνων θύειν, την θεον ἀντ αυτῆς ἔλαφον το ἱερεῖον ποιῆσαι Πλατάνου δὲ ης καὶ πιμηρος ἐν γλιάδι ἐποιή 7σατο μνήμην το ἔτι του ξύλου περιον φυλάσσουσιν ἐντμναω λέγεται δὲ ώς ἐν υλίδι πνεsμα τοῖς Ἐλλησινου ἐγίνετο ἐπίφορον, φανέντος δὲ ἐξαίφνης νέμου σφίσιν οὐρίου θύειν τῆ Ἀρτέμιδι ο τι ἔκαστος εἶχε, φλεά τε ἱερεῖα καὶ αρσενα Ῥοίως καὶ απ' ἐκείνου δια μεμεντιεν ἐν Aυλίδι πάντα τα ἱερεῖα εἶναι δόκιμα. εμ

250쪽

κνυται δὲ καὶ Ἐπηγ παρ' ην η πλάτανος ἐπεφύκει, καὶ ἐπὶ λόφου πλησίον της Ἀγαμέμνονος σκηνῆς οδδος χαλ-8κοs. φοίνικες δὲ προ τολίεροὐπεφύκασιν, ου ἐς απανἐδώδιμον παρεχόμενοι καρπον σπερ ἐν τῆ Παλαιστίνll, του δὲ ἐν γωνία των φοινίκων καρπου πεπανώτερον.

υνθρωποι δὲ ἐν τῆ υλίδι οἰκουσιν ου πολλοί, γης δέ

εἰσιν ουτοι κεραμεῖς νέμονται αναγραῖοι ταύτηpν τε

την χωραν καὶ ο περὶ Μυκαλησσόν ἐστι καὶ Ἀρμα. XX. Ἐστι δὲ της Ἀναγραίας ἐπὶ θαλάμη καλούμενον Θηλιον ' ἐν δὲ αυτω καὶ Ἀρτέμιδος καὶ Λητοsς ἐστὶν αγάλματα. 2. Ἀναγραῖοι δὲ οἰκιστην σφισι Ποίμανδρον γενέσθαι λέγουσι χαιρησίλεω παῖδα του γασίου του Κλευθῆρος γουτον δ' υπόλλωνός τε καὶ Αἰθου- σης εἶναι της Ποσειδῶνος Ποίμανδρον δὲ γυναῖκά - σιν αγαγέσθαι Ἀναγραν θυγατέρα Αἰολου Κορίννη δέ ἐστιν ἐς αυτην πεποιημένα σωπο παῖδα εἶναι. I ταύτης του βίου προελθούσης ἐπὶ μακρότατον, τους

περιοίκους φασὶν ἀφελόντας το νομα την τε γυναῖκα αὐτην καλεω αῖαν καὶ ανὰ χρόνον την πόλιν διαμεῖναί τε το νομα ἐς τοσοsτον, καὶ 'υμηρον ἐν καταλόγφ ποιησαι, Θέσπειαν Γραῖάν τε καὶ εὐρύχορον Μυκαλησσόν. IMχρόνω δὲ υστερον το νομα το αρ ιαῖον ἀνεσώσαντο. 3. Ἐστιν Ωρίωνος μνημα ἐν Ἀνάγρι', καὶ ορος -- λυκιον, ἔνθα Ἀμην τεχθηναι λέγουσι, Πόλος τε ονομαζόμενον χωρίον Ἀνταsθαυτλαντα καθήμενον πολυπραγμονεῖν τά τε πο γην φασὶ καὶ τα ουράνια, πεποιν- σθαι δὲ καγ μηρω περὶ τούτου, Ατλαντος θυγάτηρ λοόφρονος, στε θαλάσσης πάπης βένθεα οἶδεν, ἔχει δέ τε κίονας αυτός μακράς, αῖ γαῖάν τε καὶ ουρανον ἀμφὶς ἔχουσιν. 44. Ἐν δὲ os ιονύσου μναφ θέας μὲν καὶ το αγαλμα