Pausaniae Descriptio Graeciae

261쪽

λασσάν τε καὶ ἀπο των κρημνῶν --οὐς ἐιπτοντες.

'Aλεξάνδρου δε ώς νίκησε τῆ μάχη θηβας τε αντας Io καὶ συμπασαν την Θηβαῖδα διδόντος πυρί, ανδρες των 76ota Μακεδονίας ἐλ ωτες ἐς των Καβείρων το ἱερον τε ἐν γῆ τῆ πολεμία κεραυνοῖς τε ἐξ ουρανου καὶ ἀστραπαῖς ἐφθάρησαν. υτω μὲν το ερον τοsτο ἐστιν ἐξ αρχῆς

αγιον.

νυμον 'νέρου μάντεως, ον υπέλλωνος παῖδα εἶναι καὶ Μελίας νομίζουσι, α φακλέους ἱερον μέγα ἐπίκλησιν υποδέτου του τε γαρ ορχομενίους φασὶν ἐς τοὐτο ἀφῖχθαι στραπια, καὶ τον Ηρακλέα νυκτωρ τους Ἀπους λαβώτα συνδῆσαί σφισι τους ἡπο τοῖς αρμασι. 2. Προ- 2ελθόντων δὲ τ ορος ἐστὶν οθεν την Σφίγγα λέγουσιν ορμασθαι ἐκ λέθρήτων ἀρπαζομένων αἴνιγμα αδουσαν. ἰδὲ κατὰ χροτείαν si δυνάμει ναυτικὴ πλανωμένην φασὶν αυτην ἐς την προ υνθηδόνι σχεῖν θάλασσαν, καταλαμsσαν δὲ τ ορος οὐ- αρπαγαῖς χρῆσθαι, πρὶν αεῖλεν Οἰδίπους αὐτην υπερβαλόμMως πλη-- στρατιῆς ηὐαφίκετο εχων ἐκ Κορίνθου Λέγεται3δὲ καὶ ως νόθη - - γάτηρ εἴη καὶ ως τον χρησμοντον Κάδμω δοθέντα ἐκ Λελφῶν διδάξειεν αυτὴν καταε-οιαν o Λάτος ἐπίστασθαι δὲ πλὴν τους βασιλέας ουδένα ἄλλων το μάντευμα. πότε ουν τη Σφιγγὶ ἀμφισβητήμων τις ἀφίκοιτο της αρχῆς, γενέσθαι γαρ τω Λα- ἐκ παλλακῶν υἱούς, καὶ τα χρησθέντα ἐκ Θελφῶν Ἀπικάστην μόνην καὶ τους ἐξ ἐκείνης ἔχειν παῖδας, την ουν Σφίγγα χρῆσθαι σοφίσμασιν ἐς τους αδελφούς,

ω τον κάδμφ γενόμενον χρησμον εἰδεῖεν - αχυ γεοντες ' ου ἔχοντας δὲ αυτοὐς ἀποκρίνασθαι, θανάτω ζημιοsν, ατ ου προσηκόντως ἀμφισβητοsντας γένους

262쪽

τε καὶ ἀρχης Οἰδίπους δ αρ' ἀφίκετο πο νείρατορ δεδιδαγμενος τον χρησμόν 5 3. An ὀ δὲ του ορους τούτου πέντε απέχει καὶ δεκα 761 σταδίους πόλεως ἐρείπια ογχηστου φασὶ δὲ ενταs οἰκῆσαι Ποσειδῶνος παῖδα ογχηστόν. ἐπ ἐμου δε ναός τε καὶ αγαλμα Ποσειδῶνος ἐλείπετο υγχηστίου καὶ το&αλσος, ο δη καὶ 'ομηρος ἐπήνεσε. 4. ραπομέν δὲ απὸ του Καβειρίου την εν ἀριστερα καὶ προελθόντι ώς

πεντηκοντα σταδίους Θέσπια υπὸ τ ορο τον Ἐλικῶνα φκισται θυγατέρα δε εἶναι Θέσπιαν λέγουσιν υσωπου,

καὶ απὸ ταύτης κληθηναι την πόλιν. οἱ δὲ Θέσπιόν - σιν εὐυθηνῶν ἐλθόντα το ονομα τῆ πὀλει δοsναι ' γε- γονεναι δ απλ ρεχθέως αυτόν. 5. Θεσπιευσι δὲ ἐν τῆ πόλει Σαώτου νιός ἐστι χαλκουν αγαλμα ἐπιλέγουσι δὲ, λυμαινομένου την πόλιν ποτὲ αυτοῖς δράκοντος

προστάξειεν ὁ θεὸς τὸν κλήρω των ἐφηβων κατὰ ἔτος

εκαστον λαχόντα δίδοσθαι τεθηρίω των μὲν δη διαφθαρέντων μνημονεύειν τα νόματα ου φασιν ἐπὶ δεκλεοστράτω λαχόντι τὸν ἐραστην αυτου Μενέστρατον κλέγουσιν ἐπιτεχνήσασθαι χαλκουν θώρακα ἐποιηματο ἔχοντα ἐπὶ κάστη των φολίδων αγκιστρον ἐς το ανωνευον τοὐτον τὸν θεορακα ἐνδυς παρέδωκε φ δρακοντι κουσίως αυτόν, παραδους δ απολεωθαί τε καὶ αυτὸς πολεῖν ἔμελλε το ρίον υντὶ τούτου μεν ωAι γέγονεν ἐπίκλησις Σαώτης τὸ δὲ αγαλμα τὸ Λιονύσου καὶ αυθις Τύχης, ἐτέρωθι δὲ Υγιείας, την δὲ

'Aθηνῶν την Ἐργάνην και αυτην καὶ Πλουτόν οι παρεστηκότα ἐποίησε '. XXVII. Θεῶν δε οἱ Θεσπιεῖς τιμῶσινἘρωτα μάλιστα ἐξ αρχης, καί σφισιν αγαλμα παλαιότατόν ἐστιν αργὸς λίθος πιστις δὲ Ο καταστησάμενος Θεσπιευσιν Ἐρωτα θεῶν σέβεσθαι μάλιστα Ουκ οἶδα σέβονται δὲ Ουδέν τι

263쪽

LIBER IX. 233ησσον καὶ Ἐλλησποντίων Παριανοί, το μεν ανεκαθενα γωνίας καὶ Ἐρυθρῶν ἀπωκισμένοι, ταχε ἐφ' ημῶν

τελοῶντες ἐς Ῥωμαίους. I. Ερωτα δὲ ανθρωποι - οί2 πολλοὶ νεώτατον θεῶν εἶναι καὶ Ἀφροδίτης παῖδα γην-762 ται Λυκλς δὲ 'nλήν ος καὶ τους υμνους τους αρχαιοτάτους ἐποίησεν Ἐλλησιν, ουτος ὁ Πλην εὐαλειμίας υρον μητέραἘρωτος την Εἰλείθυιάν φησιν ἁνα. Ωλῆ- νος δὲ στερον Πάμφως τε πη καVΟρφεὐ ἐποίησαν καί σφισιν αμφοτεροι πεποιημένα ἐστὶν ἐς Ἐρωτα ἴνα ἐπὶ τοῖς δρωμένοις Λυκομίδαι καὶ ταῶτα αδωσιν ἐγὼ δὲ πελεξάμην ' ἀνδρὶ ἐς λόγους αδουχο τι καὶ τῶν μὲν ου πρόσω ποιησομαι μνημην Ησίοδον δὲ η τον,σιόδω Θεογονίαν ἐσποιήσαντα οἶδα γράψαντα ῶς πιος πρωτον, ἐπὶ δὲ α--Γη τε καὶ Tάρταρος καὶχρως μνοιτο Σαπφὼ δὲ η Λεσβία πολλά τε καὶ οὐχ ομολο--βγοῶντα ἀλληλοις ἐς Ἐρωτα ησε. 3. Θεσπιεῶσι δὲ υστερον χαλ-sν εἰργάσατο Κρωτα Λύσιππος, καὶ ἔτι προτερον τούτου Πραξιτέλης λίθου οὐ Πεντέλησι καὶοσα

μὲν εἶχεν ἐς Φρύνην καὶ το ἐπὶ Πραξιτέλει της γυνωκος σόφισμα ἐτέρωθι δη μοι δεδηλωται πρῶτον δὲ τοαγαλμα κινῆσαι τοὐγρωτος λέγουσι Γάων δυναστεύσαντα ἐν Ῥώμη, Κλαυδίου δε οπίσω Θεσπιεὐσιν ἀποπέμψαντος Νέρωνα αυθες δεύτερα ανάσπαστον ποιησαι.

καὶ τον μὲν φλδ αυτόθι διέφθειρε τῶν δὲ ἀσεβη-4σάντων ἐς το θεον ο μὲν ἀνθρώπω στρατιώτη διδοὐς ἀεὶ το αὐτο σύνθημα μετὰ ἡπούλου χλευασίας ἐς τοσοsτο προήγαγε θυμολτον ανθρωπον ἄστε σύνθημα διδοντα αὐτον διεργάζεται, Νέρωνι δὲ παρὲξ η τα ἐς την μητέρα ἐστὶ καὶ ἐς γυναῖκας γαμετὰς ἐναγῆ τε καὶ νέραστα τολμήματα. οὐδὲ ἐφ' ἡμῶνἘρωτα ἐν Θεσπιαῖς ἐποίησεν θηναῖος Μηνόδωρος το ἔργον το Πραξιτέλους μιμούμενος. . ' ταsθα καὶ αυτοs Πραξιτέλους υφρ b

264쪽

234 ΒΟΙΩΤΙΚΑ δίτη καὶ Φρυνης στὶν εἰκών λίθου καὶ η μνη και 763 θεός. - δὲ καὶ ετέρωθι Ἀφροδίτης Μελαινίδος ἱερόν, καὶ θέατρόν τε καὶ ἀγορα - αξια ἐνταυθα Ησίοδος ἀνώειται χαλκους ' ἀγορα o πόρρω

Νίκη τε χαλκου - ναος Μουσῶν ἐστὶν - μέγας ἀγάλματα δὲ ἐν αυτρο μικρα λίθου πεποιημένα. b. - Ηρακλεοως Θεσπιεsσίν ἐστι, Δρόν δεφειαι δὲ αυτοὶπαρθένος, ἔστ' - ἐπιλάβη το χρεῶν αυτην. αἴτιον δὲ τούτου φασὶν εἶναι τοιόνδε, Ηρακλέα ταις --γατράσι πεντηρ - ουσαι ταῖς Θεστίου συγγενέσθαι πάσαις π ' μιῆς ἐν ταυτη νυκτί ταύτη 'χλου ἐθ λῆσαί οἱ την μίαν μιχθηναι νομίζοντα διαμαμενειν παρθενον πάντα αυτην τον βίον ἱερωμενην -- τω Ἐγὼ δὲ κουσα μὲν καὶ αλλοω λόγον - δια --σῶν Ηρακλης των Θεστίου παρθένων διεξέλθοι τῆαὐτη νυκτί, καὶἰς αρσενας παῖδας αὐτμπῶσαι τεκοιεν, διδύμους δὲ η τε νεωτάτη καὶ η πρεσβυτάτη ἀκεῖνο δεου ἔστιν οπως γήσομαι πιστόν, φακλεα ἐπὶ τοσοὐτοορρο ανδρος φίλου θυγατρὶ αφικέσθαι προς δὲ καιηνίκα ἔτι πιν με ανθρώπων, τιμωρούμενος τε αλλους υβρίζοντας καὶ μάλιστα σοι θεων ασεβεῖς ναν, -καν αυτός γε κατεστησατο αὐτω ναόν τε καὶ ἱέρειαν ἀ

8 περ δη θεός. υλλα γαρ ἐφαίνετό μοι το ἱερον -- ἀρχαιότερον η κατὰ φακλέα εἶναι τονυμφιτρύωνος, καὶ Ηρακλεους του καλουμένου των 1δαίων ἀκτύλων, ου δη καὶ Κρυθραίους τους ἐς γωνίαν καὶ Τυρίους ἱερὰ

ἐχοντας ἀρισκον ου μην οὐδ' οἱ Βοιωτοὶ - μα- κλέους γνόουν τοsτο τ ονομα, οπου γε αὐτοὶ τῆς Μυκαλησσίας Λημητρος μακλεῖ τἄγδαμ το ἱερον ἐπιτετράφθαι λέγουσιν.

XXVIII. U δὲ Ἐλικὰν ρων των ἐν τῆ Ἐλλάδι ἐν τοῖς μάλιστά ἐστιν εὐγεως καὶ δένδρων μέρων αν

265쪽

LIBER IX. 235764πλεως καὶ οἱ της ἀνδράχνου θάμνοι παρέχοντα των πανταχου καρπον αa, διστον λεγουσι δὲ οἱ περὶ του Ἐλικῶνα οἰκο τε καὶ - ας ἐν μορε τας πόας καιτὰς ἐίζας ανιιστα δερὶ ἀνθωπου --φ φυεσθαι καὶ δη καὶ τοῖς οφεσι τον ἰον ποιουσιν ἐ--θα ἀσθενεστε-ὐον αἱ νομαί, στε καὶ διαφευγουσι τα πολλα οἱ δηχθέντες, ην ἀνδρὶ Λίβυς γένους - φύλλων η και αλλως προσφόροις ἐπιτυλωσι, τμ φαρμάκοις. I. Ἐστι μήδη 2ytas τοῖς αγριωτάτοις των oφεων καὶ αλλως λέθριος ἔς τε ανθρώπους καὶ ζῶα ομοίως τα κάωτα, συντελουσι

δὲ ου ηκωτα ἐς ἰσχυν σφισι του ἰου καὶ αἱ νομαί, ἐπεί τοι καὶ ανδρος ἀκουσας οἶδα Φοίνικος ως ἐν φορεινῆ- Φοινίκης ἀγριωτέρους τους ἔχεις ποιουσιν αἰψίζαι. Ἐν δὲ ανθρωπον ἰδεῖν αὐτος ἀποφεύγοντα ορμην ἔχεως, καὶ τον μὲν ἐπί τι ἀναδραμεῖν δένδρον, τον δὲ ἔχιν, ς λθεν υστερος, ἀποπνευσαι προς το δένδρον

του ἰου καὶ οὐαν ἔτι τον ανθρωπον Τούτου μεν τοιαυτα κουσα ἐν δὲ τη χωρα τῆ 'Αράβων οσο των ἔχεων 3περι τα δένδρα τα πάλσαμα οἰκο6σι, τοιάδε ἄλλα ἐς αυ-το- συμβαίνοντα ιδα μέγεθος μὲν κατὰ μυρσίνης θάμνον τα πάλσαμά ἐστι, φύλλα δὲ αυτοῖς κατα την ποαν το σάμψουχον ἔχεων δε των ἐν τῆ Ἀραβία καθ' oπόσους καὶ πλείονες καὶ ἐλάσσονες ὐπο ἔκαστον αὐλίζονται δένδρομ τροφη γαρ αὐτοῖς ὁ ων παλσάμων ἐστὶν οπος δίστη, καὶ ἔτι κα αλλως ν σκιλτων φυτῶν χαίρουσιν ' αν ουν συλλέγειν του παλσάμου τον

οπον αφίκηται τοῖς Ἀραψιν ἄρα, ξύλων δύο καστος σκυτάλας ἐπὶ τους ἔχεις ἐσJφέρει, κροτοsντες δε ταξύλα απελαύνουσι τους ἔχεις ἀποκτείνειν δὲ αυτοὐς 765χυκ ἐθέλουσιν ἱεροὐ τῶν παλσάμων νομίζοντες. ην δὲ καὶ ἡπο ἔχεων δηχθῆναί τφσυμβη, το μὲν τρα-α ἐστινοποιον καὶ ὐπο σιδήρου, δεῖμα δὲ πεστι το ἀπο του

266쪽

ωυ ατε γαρ σιτουμένοις τοῖς ἔχεσι μύρων το ευοσμότα

τον, μετακεράνιυσί σφισιν ἐκ του θανατώδους ἐς τοηπιώτερον ὁ ἰός. ταῶτα μὲν δη ἔχοντά ἐστιν ουτω. XXIX. Θυσαι δὲ δε Ἐλικῶνι Μουσαι πρώτους καὶ ἐπονομάσαι το ορο δερον εἶναι Μουσων Ἐφιάλτην καὶ ,τον λέγουσιν, οἰκίσαι δναυτούς καὶ υσκρην καὶ δὴ καὶ μησίνους ἐπὶ τφδε εν τῆ Ἀτθίδι ἐποίησεν υσκρσο δ αυ παρέλεκτο Ποσειδάων ἐνοσίχθων, δη οἱ τέκε παῖδα περιπλομένων ἐνιαυτῶνΟἰοκλον ος πρῶτος μετ υλωέος ἔκτισε παίδων υσκρην η θ' Ἐλικῶνος ἔχει πόδα πιδακόεντα.2παύτην του φησίνου την ποίησιν οὐκ ἐπελεξάμην, ἀλλα πρότερον αρα ἐκλελοιπυῖα ην πρὶν ψω γενέσθαι

Κάλλιππος δὲ Κορίνθιος ἐν τη ἐς υρχομενίους συγγραφη μαρτύρια ποιεττα τω λόγφ τα μησίνου ἔπη Ἀσα τως δὲ καὶ μεῖς πεποιήμεθα παρα του καλλίππου διδαχθεντες υσκρης με δη πύργος εἷς ἐπ ἐμο καὶαλλο οὐδεν ἐλείπετο ἐς μνήμην. . οἱ δὲ του λωέως

παῖδες αριθμόν τε Μούσας ἐνόμισαν εἶναι τρεῖς κανον ματα αὐταῖς ἔθεντο Μελέτην καὶ Μνήμην καὶ Αοιδήν.3χρόνω δὲ ὁστερόν φασι Πιερον Μακεδόνα, ἀφ' ου καὶ Μακεδόσιν ἀνόμασται τὸ ορος, οὐτον ἐλθόντα ἐς Θεσπιας ἐννέα τε Μούσας καταστήσασθαι καὶ τα νόματατα s μεταθέσθαι σφίσι ταsτα δὲ ἐνόμιζεν οὐτως ὁ

Πίερος ἡ σοφώτερά οἱ εἶναι φανέντα, ἡ κατά τι μάν-τιυμα, ἡ παρά του διδαχθεὶς των θρεκῶν δεξιώτερον

γαρ τά τε αλλα ἐδόκει οὐ Μακεδονικορτο -ος εἶναι πάλαι το Θρακιον, καὶ οὐχ oμοίως ἐς τὰ θεῖα ὀλίγωρον 4ασι δ' or καὶ αὐτφ θυγατέρας ἐννέα Πιέρω γενέσθαι

λέγουσι, καὶ τὰ ονόματα περ ταῖς θεαῖς τε ναι καὶ 766 ταύταις κα οσοι Μουσῶν παῖδες ἐκλήθησαν υπὸ Ἐλ- λήνων, θυγατριδοs εἶναι σφας Πιέρου Μίμνερμος

267쪽

LIBER IX. 237M ἐλεγεῖα ἐς την μάχην ποιησας την Σμυρναίων προς Γύγην τε καὶ Λυδους, φησὶν ἐν τω προοιμίω θυγατέρας Ουρανου τας ἀρχαιοτέρας Μουσας, τούτων δὲ λλας νεωτέρας εἶναι σῶς παῖδας. ' Ἐλικῶνι δὲ προς το 6αλσος ἰόντι των Μουσῶν ἐν αριστερα μὲν φυγανίππη γη, θυγατερα δὲ εἶναι την ' ανίππην του Τερμη sλέγουσι ἐεῖ δὲ καὶ ουτος ὁ δερμησος περὶ τον Ελικμνα ' την δὲ ευθεῖαν ἐρχομένω προς το αλ-ς ἔστιν εἰκών Εὐφημης ἐπειργασμένη λω ' τροφον δὲ εἶναι την E

φημην λεγουσι τῶν Μουσῶν ταύτης τε οὐν εἰκὼν καὶ 6 μετ' αὐτην Λίνος ἐστὶν ἐν πέτρα μικρα σπηλαίου τροπον εἰργασμένη τούτω κατα ἔτος ἔκαστον προ της θυσίας τῶν Μουσῶν ἐναγίζουσι Λέγεται δὲ, ὁ Λίνος -τος παῖς μὲν ουρανίας εἴη κανυμφιμάρου του Ποσειδῶνος, μεγίστην δὲ τῶν τε ἐφ' αυτο καὶ σοι πρότερον ἐγένοντο λάβοι δόξαν ἐπὶ μουσικῆ, καὶἰς πόλ- λων ἀποκτείνειεν αὐτον ἐξισούμενον κατὰ την δην.υ θανόντος δὲ τοs Λίνου το ἐπ αὐτμπένθος διῆλθεν Ταρα καὶ ριρι της βαρβάρου πάσης ἁ καὶ Αἰγυπτίοις άσμα γενέσθαι Λίνου καλοῶσι δὲ τ ασμα Αἰγύπτιοι τη ἐπιχωρίμφωνη Μανέρων οἱ δὲ Ἐλλησιν ἔπη ποιήσαντες, χμηρος μέν, ατ ανα Ελλησιν ον ἐπιστάμενος τοs Λίνου τα παθήματα, ἐπὶ του χιλλέως ἔφη τῆ ασπίδιαλλα τε ἐργάσασθαι τον Ηφαιστον καὶ κιθαρωδον παῖδα αδοντα τα ἐς Λίνον

τοῖσιν δ' ἐν μέσσοισι πάις φόρμιγγι λιγείηίμερόεν κιθάριζε, Λίνον δ' υπο καλον αειδεν. 767 Πάμφως δέ, ος Αθηναίοις τῶν δμνων ἐποίησε τους αρ- 8χαιοτάτους, ὁτος ἀκμάζοντος ἐπὶ τ*Λωφ του πένθους Οἰτόλινον ἐκάλεσεν αὐτόν. Σαπφὼ δὲ η Λεσβία οὐ Οἰτολίνου το νομα ἐκ τῶν ἐπων τῶν Πάμφω μαθοs- δωνιν ομοεκαὶ Οἰτόλινον ησεν. ηβαῖοι δὲ λέγουσι

268쪽

παρὰ σφίσι ταφνηαι τον Λίνον κάνώς μετὰ το πταῖσματο ἐν χαιρε-εία - Ἐλληνικον Φίλιππος ὁ μυντου κατὰ δη τινα ψιν νείρατος τὰ στα ἀνελόμενος του Λίνου κομίσειεν ἐς Μακεδονίαν ἐκεῖνον μὲν δηχυθις α ἐνυπνίων ἄλλων πίσω του μου τὰ οστῶ ἐς Θηβας ἀποστεῖλαι, τὰ δε ἐπιθηματα του τάφου, καὶ - σπιμεῖα αλλα ν ανὰ χρόνον φασὶν ἀφανωθηναι Λέγε- τια δὲ καὶ ἄλλα τοιάδε πω βαίων, ως του Λίνου του--του γένοιτο στερον τερος Λίνος καλούμενος χωροίου, καὶ - μακλης ἔτι παῖς, ἀποκτείνειεν αυτον διδάσκαλον μουσικῆς -τα Ἐπη δὲ Ουτε ὁ Ἀμφιμάρου Λίνος - ο τούτου γενόμενος στερον ἐποίησαν η καὶ ποιηθέντα ἐς τους ἔπειτα - λθεν.

XXX. αῖς Μουσαι δὲ α λμστα τὰ μὲν πρῶτά

ἐστι Κηφισοδότου τέχνη πάσαις προελθοντι δὲ Ου πολυτρεῖς μέν εἰσιν αυθις Κηφισοδοτου, Στρογγυλίωνος δὲ ετερα τοσαυτα ανδρος ους καὶ ωπους αριστα εἰργασμένου τὰς δὲ πολοίπους τρεῖς ἐποίησεν υλυμπιοσθμνης καὶ Ἀπόλλωω χαλκους ἐστὶν ἐν Ἐλικῶνι καὶ Ἐρμῆς μαχόμενοι περὶ της λύρας, καὶ Θιόνυσος ο μὲν Λυσίππου, το δὲ παλμα ανέθηκε Συλλας του ιονυσου - ορθον, ἔργον των Μυρωνος θέας μάλιστα ἄξιον μετά γε - ω νεπιν Ἐρεχθέα ἀνέθηκε δὲ Ου οἴκοθεν, υρρομενίους δὲ ἀφελόμενος τους Μινυας τουτό ἐστι τουπο Ἐλλησων λεγόμενον θυμιάμασιν ἀλλοτρίοις το θεῖον σέβεσθαι. 2. Ποιητὰς δὲ η καὶ ἄλλως ἐπιφανεῖς ἐπὶ μυσικῆ σωνδε εἰκόνας ανέθεσαν, Θάμυριν μὲν αυτόν τε ἡ τυφλον καὶ λυρας κατεαγυίας ἐφαπτόμενον ' - ω δὲ

ο Μηθυμναιός ἐστιν ἐπὶ δελφῖνος υ δὲ Σακάδα os 768υργείου ον ανδριάντα πλάσας, - συνεὶς Πινδάρου το- αυτον προοίμιον, ἐποίησεν ουδὲν ἐς το μῆκος του σώ-

269쪽

LIBER IX. 23sματος εἶναι των αυλῶν μείζονα τον αυλητην Κάθηται 3δὲ καὶ Ησίοδος κιθάραν ἐπὶ τοῖς γονασιν ἐχων, Οὐδεν

τε λικίας κανυμ ου πολυπραγμονη σαντι ἐς το ἀκριβέστατον ου μοι γράφειν ηδνην, ἐπισταμένso φιλαίτιον αλλων τε καὶ οὐχ ηκιστα σοι - ἐμὲ ἐκ ποιησει των πῶν καθεστηκεσαν. 3. υρφεῖ δὲ φωρι κ πεποίηται μὲν παρεστῶσα αὐτφπελετη, πεποίηται δὲ πεμαῶτον λίθου τε καὶ χαλκου ρία ἀκούοντα αδοντος. Πολλα μὲν δη καὶ αλλα πιστευουσιν οὐκ οντα Ἐλληνες, καὶ δη καὶ υρφέα καλλιόπης τε ε αι Μούσης καὶ οὐ της Πιερου, και οἱ τα θηρία ἰέναι προς το μέλος φυχαγωγούμενα, ἐλθεῖν δὲ καὶ ἐς τον - ν ζῶντα αυτον παρὰ των κάτω θεῶν την γυναῖκα αἰτουντα. υ δὲ υ - φεύς, ἐμοὶ δοκεον, περεβάλετο ἐπων κόσμwτους προ αὐτοs, και ἐπὶ μέγα ηλθεν ἰσχύος οἱ πιστευόμενος ευρηκέναι τελετας θεῶν καὶ ἔργων νοσίων καθαρμοὐς νόσων τε ἰάματα καὶ τροπὰς μηνιμάτων θείων. ας δὲ 5 γυναῖκάς φασι των Θρακῶν ἐπιβουλεύειν is αὐτῆ -

νατον, τι σφων του ανδρας ἀκολουθεῖν ἔπεισεν αὐτῶ

πλανωμένφ φων δὲ τῶν ανδρῶν οὐ τολμῶν ως δὲ

ἐνεφορήσαντο οἴνου, ἐξεργάζονται - τόλμημα, καὶ τοῖς ἀνδράσιν ἀπο τούτου κατέστη με σκομένους ἐς τὰς μάχας χωρεω Εἰσὶ δὲ or φασι κεραυνωθέντι πο ου θεορσυμβῆναι την τελευτην υρφεῖ κεραυνωθῆναι δὲ αὐτὸν τῶν λόγων ἔνεκα ων ἐδίδασκεν ἐν τα μυστηρίοις οὐ πρότερον ἀκηκοότας ἀνθρωπους υλλοις δὲ προ- 6 εἰρημένον ἐστὶν ως προαποθανούσης οἱ της γυναικὸς 76s ἐπὶ τὸ υορνον δι αυτην eo ἐν τῆ θεσπρωτίδι ἀφίκετο

εἶναι γαρ πάλαι νεκυομαντεῖον αυτόθι νομίζοντα δέ οἱ επεσθαι της Εὐρυδίκης την ψυχην, και ἀμαρτοντα

270쪽

ώς ἐπεστράφη, αυτόχειρα αὐτον πο λυπης αυτου γε - ωέσθαι λεγουσι δὲ οἱ Θρῆκες οσαι, των ἀηδόν- ἔχουσι νεοσσιὰς ἐπὶ τ τάφ του Ορφέως, ταύτας διον καὶ 7 μεῖζον τι δειν Μακεδόνων δὲ οἱ χώραν την πο τοορος την Πιερίαν ἔχοντες καὶ πόλινΛων φασὶν πωτων γυναικῶν γενέσθαι την τελευτην ἐνταυθα τευρφεῖ.

γόντι δὲ ἐκ λυ την ἐπὶ τ ορος καὶ στάδια προεληλυθότι εἴκοσι κίων τέ ἐστιν ἐν δεξι καὶ ἐπίθημα ἐπὶ τω κίονι υδρία λίθου ἔχει δὲ τ οστῶ του 'Ooφέως ἰδρία, 8 καθὰ οἱ ἐπιχώριοι λέγουσι. 4. Ῥεῖ δὲ καὶ ποταμος Ἐλικών πρι σταδίων βδομήκοντα πέντε προελθόντι τοήεὐ- αφανίζεται το ἀπο τούτου κατὰ της γης διαλεμπον δὲ μάλιστα δύο καὶ εἴκοσι στάδια ανεισι - δωραυθις, καὶ Oνομα Βαφύρας ἀντὶ Ἐλικῶνος λαβών -- εισιν ἐς θάλασσαν ναυσίπορος Τουτον οἱ σιασταὶ τον

ποταμον ἐπιρρεῖν δια παντος τῆ γῆ τα ἐξ ἀρχῆς φασί,

τὰς γυναῖκας δὲ αντον Ορφεα απέκτειναν ἐναπονίψασθαί οἱ θελῆσαι το αἷμα, καταδsναί τε ἐπὶ τούτω ον ποταμον ἐς την γην, - δη μη του φόνου καθάρσια τοψύδωρ παράσχηται. 5. Ηκουσα δὲ καὶ αλλον ἐν Λαρίσηλόγον, ως ἐν τ;υλύμπω πόλις οἰκοττο Λίβηθρα η ἐπὶ

Μακεδονίας τετραπται το ορος, καὶ εἶναι υ πόρρω της

πόλεως το του Ορφέως μνημα αφικέσθαι δὲ τοῖς Λιβηθρίοις παρα του Aιονύσου μάντευμα ἐκ μης, ἐπει- δαν ἴδη - οστὰ του Ορφέως λιος, τηνικαsτα ὁπο συος ἀπολεῖσθαι Λιβηθρίοις την πόλιν οἱ μὲν δι' ου πολλῆς φροντίδος ἐποιοῶντο τον χρησμόν, οὐδὲ αλλο τι ρίον-τω μέγα καὶ λκιμον ἔσεσθαι νομίζοντες ως ελεῖν σφίσι την πόλιν - δὲ θρασύτητος μετεγαι μαλλονή 77010 ἰσχύος. πεὶ δὲ ἐδόκει Φθεφ, συνέβαινε σφισι τοιάδε. ποιιιὴν περὶ μεσοsσαν μάλιστα την ηιιέραν ἐπικλίνων αυτον προς του Ορφέως τον τάφον, ὁ μὲν ἐκάθευδεν ο