Pausaniae Descriptio Graeciae

271쪽

LIBER IX. 241ποφ. ἐπήει δε οἱ καὶ καθεύδοντι ἔπη τε γειν των υρφέως καὶ μέγα καὶ ηδυ φωνετν Οἱ ουν ἐγγύτατα νέ- μοντες η καὶ ἀρουντες, ἔκαστοι τα ἔργα ἀπολείποντες, ηθροίζοντο ἐπὶ του ποιμένος την ἐν μυπνω δην ' καί Βοτε ἀθουντες αλληλους καὶ ἐρίζοντες οστις ἐγγύτατα ἔσται - ποιμεν ανατρέπουσι τὸν κίονα, καὶ κατεάγη τε α αὐτου πεσοs- η νηκη καὶ εἶδεν λιος ο τι ντων στῶν του 'Oρφέως λοιπόν. υτίκα δὲ ἐν τῆ ἐπερ-llχομενη νυκτὶ ο τε θεὸς κατέιει πολλει του ουρανορτουδωρ, καὶ ὁ ποταμος ὁ Συς των δὲ περὶ τον πιλυμπον χειμάρρων - ὁ Συς ἐστί, τότε Ουν ουτος ο ποταμος κατέβαλε μὲν τὰ τείχη Λιβηθρίοις θεῶν δὲ ἱερα καὶ οἴκους ἀνέτρεψεν ανθρώπων, ἀπέπνιξε δὲ τούς τε αν- θρώπους καὶ τα ἐν τῆ πόλει ζῶα ομοίως τα πάντα ἀπολομένων δὲ ηδη Λιβηθρίων ούτως οἱ ἐν is Μακεδόνες, κατά γε τον λόγον του Λαρισαίου ξένου, ἐς τηνεαυτῶν τὰ οστὰ κομίζουσι του Ορφέως πιστις δὲ περὶ II ποιησεως ἐπολυπραγμόνησεν η , τους ορφέως ὁμνους οἶδεν οντας ἔκαστόν τε αυτῶν ἐπὶ βραχύτατον καὶ τοσύμπαν Ουκ ἐναριθμον πολὐν πεποιημένους' 6. Λυκομίδαι δὲ ἴσασί τε καὶ ἐπάδουσι τοῖς δρωμένοις κόσμωμὲν δη τῶν ἐπῶν δευτερεῖα φέροιντο αν μετά γε Ῥμηρουτους ὁμους, τιμῆς δὲ ἐκ του θείου καὶ ἐς πλέον μεμ

νων κουσι.

XXXI. καὶ Αρσινόης ἐστὶν ἐν Ἐλικῶνι εἰκων, ν771 Πτολεμαῖος ἔγημεν αδελφος ων την δὲ υρσινόην στρουθὸς φέρει χαλκῆ τῶν ἀπτηνων πτερὰ μεν γε καὶ αυται κατὰ ταὐτα ταῖς αλλαις φύουσιν, πο δὲ βάρους καὶ διὰ μέγεθος οὐχ οἱά τέ ἐστιν ἀνέχειν σφας ἐς τον ἀέρα εὐπτερά. 2 ' ταsθα καὶ Τηλέφφ τω φακλέους γάλα ἐστιν 2ἔλαφος παιδὶ μικρω διδοsσα, καὶ sς τε παρ' αὐτον

272쪽

καὶ παλμα Πριάπου θέας αξιον του o εφδέδονται μὲν καὶ ἄλλως, ἔνθα εἰσὶν αἰγῶν vom καὶ

προβάτων η καὶ ἐσμοὶ μελισσῶν Λαμψακηνοὶ δὲ ἐς

πλεον η θεους τους ἄλλους νομιζουσι, ιονύσου τε αυ-

τον παῖδα εἶναι καὶ προδω ς λθ αες. 3. Ἐν δὲ φ Ἐλικῶνι καὶ nos τριποδες κεῖνται, καὶ ἀρχαιότατος ου ἐν χαλκίδι λαβεω τῆ μ' ορίπω λέγουσιν Ησίοδον νικησαντα δῆ. Περιοικουσι δὲ καὶ ανδρες ο αλσος, καὶ επτην τε ἐντ-θα οἱ Θεσπιεῖς ααὶαγῶνα πουσι Μουσεῖα ἄγουσι δὲ καὶ τῶ χρωτι, απια ου μουσικῆς μόνον ἀλλα καὶ ἀθλητ- τι θέντες Ἐπαναβάντι δὲ στάδια απο του ἄλσους τουτου, εἴκοσιν ἔστιν xi του Ἱππου καλουμένη κρήνη ταυρον τον Βελλεροφόντου ποιῆσαί φασιν λατον, μιφα Μνανα οπλῆντης γης 4. Βοιωτῶν δὲ οἱ περὶ τον Ἐλικωνα οἴκουντες παρειλημμένα δόρη λέγουσιν - ἄλλο -ίοδος ποιήσαι Ουδὲν ἐτα γα καὶ τουτων δὲ - ἐς τὰς Μούσας ἀφαιρουσι προοίμιον, ἀρχην της ποιησεως εἶναι - ἐς τὰς Ἐριδας λέγοντες καί μοι μόλυβδον δεικνυσαν, ἔνθα η πηγη, τὰ πολλὰ υπο του χρόνου λελυμασμένον ἐπε- γραπται δὲ ἄωτ τὰ Ἐργα Ἐστι δὲ καὶ ἐτερα κεχω- ριωμένη της προτέρας, ἁ πολύν τινα ἐπων ὁ Ησίοδος αριδμον ποι νειεν, ἐς γυναῖκάς τε αδόμενα, καὶ J ας μεγάλας ἐπονομάζουσιν Ἀοίας, καὶ Θεογονίαν τε καὶ ἐς το μάντιν Μελάμποδα, καὶ ς σευ ἐς τον 'Aιδην Π2ομο Πειρω καταβαίη, παραινέσεις τε χείρωνος ἐπὶ διδασκαλία rii 'Aχιλλέως, καὶ οσα ἐπὶ ' ργοις τε καὶημέραις. οἱ δὲ -το ουτοι λέγουσι καὶ, μαντικηνυσίοδος διδαχθείη παρὰ Ῥααρνάνων καὶ ἔστιν ἔπη μαντικά, πόσα τε ἐπελεξάμεθα καὶ ημεις, καὶ ἐξηγή- ωσεις ἐπὶ τέρασιν. . ' αντία δὲ καὶ ἐς τουωσιόδου την τελευτην ἐστιν εἰρημένα. οτι is γὰρ ι παῖδες του

273쪽

LIBER IX. 243 νυκτορος κτίμενος καὶ Ἀντιφος φυγον ἐς Μολυκρίαν ἐκ μυ-κτου δια του - δέη τον φόνον, καὶ αυτόθι ἀσεβν ἄσιν ἐς Πομιδῶνα ἐγένετο τῆ Μολυκρία σφίσιν η δειη, τάδε μὲν καὶ οἱ πάντες κατὰ ταυτα εἰ κασι ' τὴν δὲ ἀδελφην των νεανίσκων οἱ μὲν αλλου του φασιν αἰσχμαντος Ἀσίοδον aαβεῖν - ἀλωή την του ἀδικηματος δόξαν, οι δὲ ἐκείνου γενέσθαι - ἔρροω. αμὲν δη ἐς Ἀσίοδου κε λαυτον καὶ ἐς τα ἔπη διάφορα ἐπὶ

τοσουτον εἰρηται.

ἀνθρώπου σκια διαγνῶναι. Ἐχει δὲ καὶ ἔτερ- ἐς αυτον 8 λόγος -ον μὲν του προτέρου γνωριμος, λεγόμενος δὲ καὶ ουτος, ἀδελφην γενε- Ναρκίσσωδίδυμον, τατε aiaλα ἐς απαν μοιον - εἶδος καὶ ἀμφοτέροις ἀσα-773 τως κόμην εἶναι, καὶ is τα ἐοικυῖαν ἀυτους ἐνμεσθαι, καὶ δη καὶ ἐπὶ θηραν ἰέναι μετα ἀλλήλωW Νάρκισσον δὲ ἐρ- ωαι η αδελφῆς, καὶ ως ἀπέθανεν η παος, φοιτῶντα ἐπὶ την πηρον συνιέναι μὲν - την μυτου ιαν ἐώρα, εἶναι δέ οἱ καὶ συνιέντιψαστώνην του ἔρωτος - ουχ μυτου σκιὰν δοξάζοντι, ἀλλα εἰκόνα οραντης δελφῆς Νάρκισσον δὲ ανθος η γη καὶ πρότερον ἔφυεν, ἐμοὶ δοκεῖν, εἰ τοῖς Πάμφω τεκμαίρεσο ι χρητι πῶς ἔπεσι γεγονὼς γαρ πολλοῖς πρότερον ἔτεσιν

274쪽

πασθηναι παίζουσαν καὶ ανθη συλλέγουσαν, ἁρπασ-- ναι δὲ Ουἐλις απατηθεῖσαν, αλλα ναρκίσσοις.

XII. Toῖς δὲ ἐν μευσιδι, ἐπινείω τεθεσπιέων, οἰκοsσιν ἐν κοιν μέν ἐστιν ουδέν, ἐν ἰδιωτου δὲ ανδρος αγαλμα ηνὰσιονυσου γύψου πεποιημένον καὶ ἐπι- κεκοσμημένον γραφῆ. πλοs δὲ ἐς Κρεs νίν ἐστιν ἐκ Πελοποννήσου σκολιός τε καὶ αλλως ου εἴδως' κραιτε γαρ ανέχουσιν, μη κατ' εὐθύ τῆς θαλάσσης πε

ραιοsσθαι, καὶ αμα ἐκ τῶν ρῶν καταπνέουσιν ανεμοι βίαιοι.

I. Πλωντι δὲ ἐκ Κρεύσιδος ου πελαγίφ, παρα δὲ αὐτην Βοιωτίαν, πολις ἐστὶν ἐν δεξιῆ Θίσβη πρωτα μὲν ορος ἐστὶ προς θαλάσση τουτο δὲ ἡπερβαλόντα πεδί- σε ἐκδέξεται καὶ μετὰ τοὐτο αλλο ορος ' ἐν δε ταῖς ὐπωρείαις ἐστὶ πόλις. Ηρακλέους δεπερὸν καὶ αγαλμα ορθον ἐνταsθά ἐστι λίθου, καὶ Ηράκλεια εορτην γουσι. 3 ὁ δὲ πεδίον τὸ μεταξὐτῶν ορῶν ἐκώλυεν οὐδὲ, λίμνην ὁπο πληθους εἶναι το ὐδατος, εἰ μη δια μέσου χῶμά σφισιν ἐπεποίητο ἰσχυρόν καὶ ἴτω παρὰ ἔτος ἐς μὲν τα ἐπέκεινα το χώματος ἐκτρέπουσι τὸ δωρ, ὁ δὲ ἐπὶ τα ἔτερα αὐτοργεωργοsσι Θίσβην δὲ λέρουσει ἐπιχωριον εἶναι νύμφην, α ης η πόλις τὸ ονομα ἔσχηκεν. 3. Παραπλέοντι δὲ αυτόθεν πόλισμά ἐστιν ου μέγα ἐπὶ θαλάσση α. Ηράκλειον τε ιφαιεsσίν ἐστι κα 774εορτην αγουσιν ἐπέτειον ουτοι Βοιωτῶν μάλιστα ἐκ παλαιου τα θαλάσσια ἐθέλουσιν εἶναι σοφοί, πυνανδρα μνημονεύοντες ἐπιχώριον, ἁ προκριθείη γενέσθαι τῆς 'Αργους κυβερνήτης ' αποφαίνουσι δὲ καὶ προτῆς πόλεως ἔνθα ἐκ Κόλχων πίσω κομιζομένην ορμίσασθαι την 'Αργὼ λέγουσιν. 4. laxo δὲ Θεσπίας ἰόντι ανω προς επειρον ἔστιν Ἀλίαρτος. ἔστι δὲ υλιάρτου γέγονε καὶ Κορωνείας

275쪽

OBER IX. 245 οἰκιστης, ου με ἀπο των ἐς 'Oρχομενίους ἐχόντων εἰκος ην χωρίζειν κατὰ δε την ἐπιστρατείαν του Μήδου φρονησασιν λιαρτίοις τα Ἐλληνων μοῖρα της αρξου στρατιῆς γῆν τέ σφισιν μοεκα την πολιν ἐπεξῆλθε

κοιίουσα. Ἐνυλιάρτωδέ ἐστι Λυσάνδρου os Λακεδαιμονου μνημα προσβαλὼν γαρ των ' ιαρτίων προς τοτεῖχος στρατιας εκ τε Θηβῶν ἐνουσης -ον καὶ ε υ - νῶν, καὶ ἐπεξελθόντων των πολεμίων , ἐπεσεν ἐν τῆ μάχη 5 Λύσανδρον δὲ τα μὲν ἐς τα μάλιστα ἐπαινέσαι, 6τα δε καὶ πικρῶς ἔστι μέμψασθαι Σοφίαν μεν γε τοιαυτην ἐπεδείξατο. γουμενος Πελοποννησίων ταῖς τριηρεσιν υντίοχον κυβερνήτην οντα Ἀλκιβιάδου, φυλάξας Ἀλκιβιάδην πόντα του ναυτικου, τηνικαυτα τονυντίοχον ἐπηγάγετο ἐς ἐλπίδα, οντα ἀξιόμαχον ναυμαχῆσαι Λακεδαιμονίοις, καὶ ἀναγαγόμενον υπὸ θράσους τε καὶ αλαζονείας ἐνίκησεν αυτον ου πόρρω του λοφωνίων αστεως Σὸς δε καὶ δεύτερα ὁ Λυσανδρο 7

ἐπὶ τὰς τριήρεις ἀφίκετο ἐκ Σπάρτης, μερώσατο μὲν

ουτω Κυρον, χρήματα, πότε ἐς το ναυτικὸν αἰτοίη, παρεῖναί οἱ κατὰ καιρόν τε καὶ αφθονα ορμουντων δὲ 775 ναυσὶν κατὸν ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς. υθηναίων, εἷλεν αὐτῶν τα πλοῖα ἐσκεδασμένους ἐπί τε δωρ τους ναυτας

καὶ ἐπὶ ἀγορὰν φυλάξας Παρέσχετο δε καὶ ἔργον τοιόνδε ἐς δικαιοσυνην. υτολυκω τω παγκρατιάσαντι, 8

ου δη καὶ εἰκόνα ἰδὼν οἶδα ἐν Πρυτανείω - Ἀθηναίων, τουτ τψ ἀνδρὶ ἐς αμφισβήτησιν του δη κτήματος Ἐτεόνικος λθεν ὁ Σπαρτιάτης , δὲ αρα λεγων ἡλίσκετο ου δίκαια, ην γαρ δη τηνικαυτα Ἀθηναίοις των τριάκοντα ἡ ἀρχή, καὶ παρῆν ἐτι ο Λυσανδρος, τούτωνενεκα ρτεόνικος πληγῶν τε αρχειν ἐπήρθη καὶ ἀμυνάμενον τον υτόλυκον γεν ἐπὶ Λύσανδρον, παντάπασιν ἐκεῖνον ἐς χάριν την μυτου δικάσειν ἐλπίζων ' Λύσαν-.

276쪽

246 ΒΟΙΩΤΙΚΑ δρος δὲ αδικεῖν Ἐτεονικο κατέγνω, κω ἀπέπεμψεν 9 ἀ- ας φ iam. 6. άδε μὲν Λυσάνδρμτα ἐς δόξοι, υπάρχοντα ην, αλλα δὲ τοσάδε νείδη Φιλοκλέα γὰρ

υο ναον ἐν Αἰγος ποταμοῖς in αυτον στρατηγο--καὶ Ἀθηναίων τῶν Ma--σον τετρακισχιλίους αἰχμαλώτου οντας τέκτεινεν Λυσανδρος, καί σφι νιν ουδὲ ἀποθανο-ν ἐπηνενιε γην, o καὶ δων τοῖς ἀποβῶσιν ἐς Μαραθῶνα, ξε παρ' Ἀθηναίωω καὶ αυτῶν Λακεδαιμονίων τοῖς πεσουσιν ἐν Θερμοπυλαις ἐκ βασιλεως ωρξου Μείζονα δὲ ἔτι Λακεδαιμονίοις νείδη γενέσθαι παρεσκεύασεν ὁ Λύσανδρος ἐπί τε δεκαδαρχίαις - κατέστησε ταῖς πόλεσι καὶ ἐπὶ το Λάκωσιν αρμοσταις. 10 Λακεδαιμονίων δὲ χρηματα ου νομιζόντων κταμαι καταδη τι μάντευμα, ς η φιλοχρηματία μόνη γένοιτο α απώλεια τῆ Σπάρτη, ο δὲ καὶ χρημάτων πόθον σφίσιν ἐνεποίησεν ἰσχυρον θωμεν δη Πέρσαις τε πόμενος 776 καὶ δικάζων νόμω γε, ἐκείνων βλάβος κρίνω Λακεδαιμονίως μαλλον η ἀφέχεια, γενέσ- Λύσανδρον XXXIII. - Ἀλώρου δὲ του τε Λυσάνδρου μνημα καὶ πικροπος του Πανδίονός ἐστιν ηρφον το νορος το ιλφούσι- καὶ . ιλφωσα καλουμένη πηγη σταδίους μάλιστα υλιάρτου πεντήκοντα ἀπέχουσι Λέγεται δὲ κο Ἐλλήνων Ἀργείους μετὰ των Πολυνείκους παί

λαφυρων καὶ Tειρεσίαν-γειν καί, εἴχετο γαρ δίψη, καθ οδόν φασιν αὐτον πιόντα ἀπο της Πλφοώσης ἀφεῖναι την φυχήν ' καὶ ἔστι τάφος αυτ προς τῆ πηγῆ- ντην δὲ μγατέρα του δειρεσίου δοθηναι μεν φασι - ὰπόλλωνι υπο των Ἀργείων, προστ αυτος δὲ του θεοm ναυσὶν ἐς την νυν γωνίαν καὶ γωνίας ἐς την κολοφωνίαν

περαιωθηναι. καὶ ἡ μὲν ἐτόθου συνωκησεν ἡ Μαντὼ Ῥακίω μητί τα δὲ ἄλλα ἐς Τειρεσίαν, ἐτων τε ἀριθμ

277쪽

LIBER M. 247μ- ων γεγράφασιν αὐτον βιῶναι, καὶἰς κ γυναικος ἐς ανδρα ηλλάγη, καὶοτιχμηρος ἐποίησεν ἐν 'Οδυσσεία συνετον εἶναι γνώμην δειρεσίαν των ἐν διδου μόνον, ταsτα μὲν καὶ οἱ πάντες Rin Wακ 'Aλιαρτίοις δ 3ἐστιν ἐκυπαίθρφ θεῶν ἱερον ας Πραξιδίκας καλουσιν ἐντμθα ομνύουσι, μεν, ποιοὐνται δὲ Ουκ ἐπίδρομον τονορκον ταυται μέν ἐστι προ τ ορει φ ιλφουσίφxo ἱερόν ἐν λιάρτω δε εἰσι ναοί, καίσφισιν ο- αγάλματα ἔνεστιν, ου οροφος ἐπεστιν ου μην οὐδὲ οἷς τισὶ, ἐποιήθηεσαν, ουδὲ τομο δυνάμην πυθέσθαι.

3.' et δὲ ἐν τῆ Ἀλιαρτί ποταμος Λόφις. λέγεται δὲ τῆς χωρας αυχμηρὰς ουσης το ἐξ ἀρχης καὶ δατος

- οντος ἐν αυτ ανδρα των δυναστευόντων ἐλθόντα

ἐς ελφους ἐπερέσθαι τρόπον οντιναίδωρ εὐρήσουσιν 7774ω τῆ γῆ τη-δὲ Πυθίαν προστάσσειν,- αν ἐπανηκοντι-υλίαι - ἐντυχη οἱ προ των αλλων, τούτου δεῖν φονέα γενέσθαι αυτόμ' ἐντυχεῖν τε δη αὐτμπαραγενομένωτον Gν Λόφιν, καὶ τον υ μελλησαντα τω ξίφει τον νεανίσκον παῖσαι καὶ τον μεν ἔτι ἔμπνουν περιθεω,

omota δὲ μηνα το αἷμα, δωρ ἐντεsθεν ανεῖναι τηννην ἐπὶ τούτφ μὲν ο ποταμος καλεῖται Λόφις. 4. Ἀλαλκομεναὶ δε κώμη μέν ἐστιν ου μεγάλη, κεῖ bται δὲ ορους ουκ αγατ υφηλομπρος τοῖς ποσὶν ἐσχάτοις γενέσθαι δὲ αὐτὴ το νομα οἱ μεν ἀπο Ἀλαλκομενέως Ἀνδρος αυτόχθονος, πο τουτου δὲ θηναν τραφηναι λέγουσιν οἱ δὲ εἰναι καὶ την Ἀλαλκομενίαν των 'M--γου θυγατέρωω -ίν 'Aπωτέρω δὲ της κώμης ἐπεπομ. ἐν τεχθαμαλφ της Ἀθηνῶ ναος καὶ αγαλμα ἀρ- χαων ἐλέφαντος Σωλλα δὲ ἔστι μὲν καὶ τα ἐς Ἀθηναίους εανημερα καὶ θους αλλότρια το Ῥωμαίων, ἐοικότα δε τούτοις καὶ τα ἐς Θηβαίους τε καὶ υρχομενίους προ εξειργάσατο δὲ καὶ ἐν ταῖς Ἀλαλκομεναῖς της Αθηνῆς

278쪽

το ἄγαλμα αυτ συλήσας τουτον μεν τοιαsτα ες τε Ἐλληνίδας πόλεις καὶ θεους τους Ἐλλήνων ἐκμανεντα ἐπέλαβεν ἀχαριστοτάτη νόσος πασῶν φθειρῶν γαρηνθησεν, η τε πρότερον ευτυχία δοκosσα ἐς τοιοsτο περιῆλθεν αυτ τέλος ' το δὲ ἱερον εν ταῖς λαλκομεναῖς μεληθη το ἀπο τοsδε με ρημωμένον της θεοs.7 Eγενετο δε καὶ αλλο ἐπ ἐμετοιονδε ἐς κατάλυσιν os ναοs κισσός οἱ προσπεφυκὼς μέγας καὶ ἰσχυρος διέλυσεν ἐκ των αρμονιῶν καὶ διέσπα τους λίθους απ' αλλη- λων. , ε δὲ καὶ ποταμος ἐνταsθα ου μέγας χείμαρρος ονομάζουσι δὲ ρίτωνα αυτόν, τι την υ ναν τραφηναι παρὰ ποταμῶ ρίτων ἔχει λόγος , λδη τοὐτοντον Πίτωνα οντα καὶ οὐχὶ τον Λιβύων ος ἐς την προς Λιβύη θάλασσαν ἐκδίδωσιν ἐκ της ριτωνίδος λίμνης.

XXXIV. Πρὶν δὲ ἐς Κορώνειαν ἐξ λαλκομενῶν 778

ἀφικέσθαι, της 1τωνίας 'Aθηνας ἐστὶ το ερόW καλελαι δὲ πὸ Ιτωνου os υμφικτυόνος, και ἐς τον κοινον συνίασιν ἐνταὐθα οι Βοιωτοι σύλλογον Ἐν δὲ φ ναῶ

χαλκο πεποιημένα Ἀθηνας Λωνίας και ιός ἐστιν ἀγάλματα τέχνη δὲ Ἀγορακρίτου, μαθητοs τε καὶ ἐρα- μένου Φειδίου ἀνέθεσαν δὲ καὶ Xαρίτων αγάλματα ἐπ2ωοs. Λέγεται δε καὶ τοιόνδε, οδάμαν ἱερωμένην τῆθεμνέκτωρ ἐς το τέμενος ἐσελθεῖν, καὶ αυτῆ την Ἀθη- ναν φανῆναι, φοιτῶνι δὲ της θεο την Μεδούσης ἐπεῖναι της Γοργόνος κεφαλην γοδάμαν δέ, ς ειδε,

γενέσθαι λίθον καὶ δια τουτο ἐπιτιθεῖσα γυνηχs ανὰ

πασαν μέραν ἐπὶ τῆς Σοδάμας τὸν βωμόν, ἐς τρὶς ἐπιλέγει ταὶ Βοιωτῶν φωνη 1οδάμαν ζην και αἰτεῖν πsρ. 2. Κορώνεια δὲ παρείχετο μεν ἐς μνημην ἐπὶ της ἀγω- ραρώρμολβωμὸν Ἐπιμηλίου, τον δὲ 'Aνέμων κατωτέρω δὲ ὀλίγον φας ἐστὶν ἱερον και αγαλμα αρχαῖον, Πυθοδώρου τέχνη Θηβαίου φέρε δε ἐπὶ τ χειρὶ Σειρῆνας

279쪽

LIBER IX. 249τας γαρ δη 'Aχελφου θυγατέρας αναπεισθεισας φασὶν υπο 'μας καταστηνα προς τὰς Μουσας ἐς δης ἔργον αἱ δὲ, ἐνίκησαν, ἀποτίλασα των Σειρηνων τα πτερὰ

ποιήσασθαι στεφάνους, αυτῶν λέγονται. 3. Kορ- 4νείας δὲ σταδίους ώς τεσσαράκοντα Ορος απέχει το Λιβήθριον αγάλματα δὲ ἐν αὐτφΜουσῶν τε καὶ Νυμφῶν ἐπίκλησίν ἐστι ψηθρίων καὶ πηγαί, την μεν Λιβηθριάδα ονομάζουσιν η δὲ ετερα Πέτρα, γυναικος μαστοῖς ἰοὶ εἰκασμεναι, καὶ μοιον γάλακτι δωρ απ

αυτῶν ανεισιν.

4. Ἐς δὲ τ ορος το Λαφύστιον καὶ ἐς του Aia του 5-φυστίου το τέμενος εἰσιν εὐκορωνείας στάδιοι μα- λιστα εἴκοσι λίθου μὲν το αγαλμα ἐστιν ' 'Aθάμαντος

δὲ θυειν Φραον καὶ Ελλην ἐνταsθα μέλλοντος πεμφ -

ωαι κριὸν τοῖς παισί φασιν ἡπο ιός, ἔχοντα το ἔριον 77s χρυσοῶν, καὶ,ποδρανα σφας ἐπὶ του κριο τούτου.

'Aνωτέρω δέ ἐστιν Ηρακλης χάροψ ἐπίκλησιν ' ἐνταsθα δὲ οἱ Βοιωτοὶ λέγουσιν ἀναβη ναι τον Ηρακλέα αγοντα τοsυιδου τον κύνα - δὲ Λαφυστίου κατιόντι ἐς της 'ειωνίας θηνας το ἱερον ποταμός ἐστι Φάλαρος ἐς την φισίδα ἐκδιδους λίμνην. 5. ου δὲ Ορους του Λαφυστίου πέραν ἐστὶν υρχο- 6μενός, εἴ τις Ελλησιν αλλη πολις, ἐπιφανης καὶ αὐτη ἐς δόξαν ευδαιμονίας δέ κοτε ἐπὶ μέγιστον προαχθεῖσαν ἔμελλεν ἄρα ποδέξεσθαι τέλος καὶ ταύτην ου πολύ τι ἀποδέον η Μυκηνας τε και ηλον περὶ δὲ των αρχαίων τοιαs ην ποσα καὶ μνημονεύουσιν υνδρέα πρῶτον ἐνταsθα Πηνειο παῖδα του ποταμο λέγουσιν ἐποικησαι, καὶ απο τουτου την γῆν Ἀνδρηχα ὀνομασθῆναι Παραγενομένοωχλώς αὐτον Ἀθάμαντος, απι ἶνειμε της αυτοετρυ μαντι την τε περὶ το Λαφύστιον χώραν καὶ την νυν Κορώνειαι καὶ λιαρτίαν. - άμας

280쪽

δματ ουδένα οἱ παίδων των ἀρσένων λελεῖφθαι νομίζων, τα μὲν γαρ ἐς Λέαρχόν τε καὶ Μελιαερτην ἐτόλμησεν αυτός, Λεύκωνι δὲ ἡπο νόσου τελευτῆσαι συνέβη, Φρίξον δὲ αρα οὐκ ηπίστατο φαυτον περιοντα- γένος υπολειπόμενον Φρίξου, τούτων ἔνεκα ἐποιήσατο Au--τον καὶ κορων- τους Θερσάνδρου - Σισύφου ' δε-8 σύφου γαρ ἀδελφος ν ο Ἀθάμας. Υστερον δὲ ἀναστρέψαντος ἐκ Maχων οἱών αυτοs Φρίξου φασίν, οἱ δὲ Πρέσβωνος γεγονέναι δὲ Φρίξ τον Πρέσβωνα ἐκτης Αἰητου θυγατρος ουτω συγχωρωσιν οἱ Θερσάνδρου παῖδες οἶκον μεν ον Ἀθάμαντος Ἀθάμαντι καὶ τοῖς ἀπο ἐκείνου προσηκειν, a*ὐτοὶ δέ, μοῖραν - δι- δωσί σφισιν 'Aθάμας της γης, Ἀλιάρτου καὶ Κορωνείας ἐγένοντο οἰκισταί. Πρότερον δὲ ἔτι τούτων ωνδρεῶς Ἀπην θυγατέρα Λεύκωνος λαμβάνει παρα Ἀθάμαντος γυναῖκα, καὶ υίος μεοκλῆς αὐτφ γίνεται, Κηφισου δὲ του ποταμο κατα των ποιητῶν την φημην, στεκαὶ των ποιησάντων τινὲς Κηφισιάδην τον Κτεοκλέα

Io ἐκάλεσαν ἐν τοῖς ἔπεσιν. Ουτος ώς ἐβασίλευσεν ὁ Κτεκλῆς, την μὲν χώραν πο υνδρέως ἔχειν το --780εωσε, φυλὰς δὲ Κηφισιάδα, την δὲ ετέραν ἐπώνυμον αὐτ κατεστησατο. 'Aφικομέν δὲ προς αὐτον 'Aλμωτ Σισύφου δίδωσιν οἰκησαι της χωρας ου πολλην, καὶ η κωμη τότε ἐκλήθη υλμωνες απο ου Ἀλμου τολτου χρόνω δὲ ἐξενίκησεν στερον ονομα εἶναι τῆκώμη χλμωνας. XXXV. οὐδὲ Ἐχεοκλέα λέγουσιν οἱ Βοιωτοὶ χάρι

σιν ανθρώπων θῶσαι πρῶτον. καὶ οτι is τρεῖς εἶναιαριτας κατεστησατο ἴσασιν, νόματα δὲ Ια ἔθετο αὐταῖς - μνημονεύουσιν ἐπεὶ Λακεδαιμόνιοί γε ειναι ριτας δύο καὶ Λακεδαίμονα ἱδρύσασθαι τον αὐγέτης φασὶν αὐτάς, κοὰ ονόματα θέσθαι Κληταν καὶ Φαέν--