Perí hierōsýnēs (De sacerdotio) of St. John Chrysostom

101쪽

II. iv DE SACERDOTIO 39

πολλῶν ἀρκεῖσθαι φημεν μονον, ἀλλὰ μετ' ἐκείνης καὶ

αὐτον μάλιστα πάντων καὶ προ πάντων ἐξητακέναι τα

εκείνου. 133. Καὶ γὰρ ὁ μακάριος αὐλος εἰπών, Δεῖ δε

αὐτον καὶ μαρτυρίαν χειν καλην ἀπο των ξωθεν, ουκἀναιρεῖ την κριβῆ καὶ βεβαπανισμένην Ῥευναν, ουδ', 5 προηγούμενον τεκμήριον τοὐτο τίθησι της των τοιούτων δοκιμασίας. καὶ γὰρ πολλὰ πρότερον διαλεχθεὶς, στερον τοὐτο προσέθηκε, δεικνύς, ῶς οὐκ αὐτω μόνον ἀρκεῖσθαι δεῖ προς τὰς τοιαύτας αἱρέσεις, ἀλλ μετὰ των αλλων καιαυτο παραλαμβάνειν χρη συμβαίνει γὰρ πολλάκις την Io

των πολλων φεύδεσθαι φημην πης δὲ κριβους ἐξετάσεως

ἡγησαμένης, οὐδένα ε ταύτης κίνδυνόν εστιν υποπτεὐσαι λοιπόν. 36. Διὰ τοὐτο μετὰ a ἄλλα τα παρὰ τωνεξωθεν αυτο τίθησιν. ου γὰρ ἁπλῶς φησε, Δεῖ δε αὐτον μαρτυρίαν εχειν καλην, αλλὰ το και παρενεβαλε, δηλωσα Is βουλόμενος, τι προ η των ξωθεν φήμης προς ἀκρίβειαν αὐτον διερευνήσασθαι δεῖ I37. Ἐπεὶ οὐ καὶ αυτὸς ηνδειν τα σὰ των γενεννηκότων μαλλον, ῶς και αὐτὸς ἄμολόγησας, διὰ τοὐτο δίκαιος - εἴην πάσης ἀφεῖσθαι αιτίας. I 38. Δι αὐτὸ μεν οὐν τοὐτό φησιν, οὐκ ἁν ἀπέφυγες, εἴ τίς o

102쪽

U CHRYSOSTOMUS II. IV σε γράφεσθαι θελεμ η ου μέμνησαι καὶ παρ μων ἀκουσας πολλάκις, καὶ διῶ των εργων αυτῶν διδαχθεὶς τοτης ψυχης ἀπεννες της μῆς ου δια τοὐτ εις μικροψυχίαν μὰς διετέλεις σκώπτων ἀεὶ, τι καὶ ταῖς τυχού-s σαις φροντίσι καταπίπτομεν εὐκολως; 39. Μέμνημαιμὸν καὶ αὐτα πολλάκις, φην, ἀκουσας παρὰ οὐ ταρηματα, καὶ ου αν ἀρνηθείην ετ δε σε ει ποτε σκω- πτον, παίζων, ου ἀληθεύων, τοὐτο ἐποίουν. V. ἀλλ'

δμως οὐδεν ὐπερ τούτων φίλονεικω ὐw ἀξιῶ δὲ καὶ αὐτον

1 την ἴσην μοι παρασχῶν εὐγνωμοσύνην, ταν θέλήσω τινος ἐπιμνησθη- των σοι προσοντων ἀγαθων. IV. K ὰν γὰρ

επιχειρησης μῶς ἀπελέγξαι ψευδομένους, ου φεισόμεθα, ἀλλ' ἀποδείξομεν μετριάζοντά σε μῶ λον η προς ἀληθειαν ταμα φθεγγομενον, ἐτέρω μεν οὐδενὶ τοῖς δε λογοις τοῖς ID ῖς καὶ ταῖς πράξεσι μάρτυσι κεχρημένοι προς την των λειγομένων ληθειαν. 4 I. Jρωτον δέ σε ἐκεῖνο ρεσθαι βούλομαι οἶσθα ποση της ἀγάπης ἡ δύναμις ὐμεν γὰρ Xριστος τὰ τεράστια πάντα ἀφεὶς ἄπερ εμελλεν sero των

ωποστολων πελεῖσθαι Ἐν τούτφ, φησὶ, γνώσονται Ῥιs ανθρωποι τι μοί στε μαθηταὶ, εαν ναπῶτε ἀλληλους. ὁ δε Παυλος πληρωμα οὐ νόμου φησὶν αὐτηνειναι, καὶ ταύτης απούσης οὐδε των χαρισμάτων φελος. I 42. Τουτο δ το ἐξαίρετον ἀγαθον, το γνώρισμα των τοὐXριστολμα των το των χαρισμάτων νωτέρω κείμενον,

103쪽

II VJ DE SACERDOTIO I

εἶδον γενναίως ἐν τῆ σῆ πεφυτευμένον ψυχὴ καὶ πολλν

βρύον ν καρπν. 43. 'Οτι με πολλη μοί φησι, του τρώγματος ἡ φροντὶς και μοίστην ποιουμαι την σπουδηνώπερ ταύπης της ἐντολης, καὶ αυτος μάλογω οτι δὲ Ουδὸεξ ἡμισείας αὐτην διηνύσαμεν, και αὐτος αν μοι μαρτυρησαις, ει το προς χάριν λέγειν ἀφεις τιμῆσαι ταληθες βουληθείης. VI. - Οὐκουν επὶ τους ἐλέγχους τρέψομαι, φην και περ πείλησα, ποιησω νυν μετριάζειν

μαλλον φαληθεύειν βουλὰμενον ἀποδείξας ερω δε πραγμα

ἄρτι συμβεβηκος, να μη τις ποπτεύση τὰ παλαιά ριε Io διηγούμενον, - πληθε του χρόνου τἀληθὲς ἐπισκιάζειν επιχειρεῖν, τῆς ληθης ου ἀφιείσης επισκηψαι τοι προς χάριν λεγομένοις παρ μων. 43. τε γὰρ των ἐπιτηδείων τις των μετέρων, 'r' ἐγκλημασιν βρεως και ἀπονοίας συκοφαντηθεὶς περὶ των ἐσχάτων κινδύνευε, Is

τότε ἴτε εγκαλοῖντός σοί τινος, ἴτε ἐκείνου του κινδυνευειν μέλλοντος δεηθέντος, εις μέσους σαυτον ερριψας τους κινδύνους. 46. Και το μεν εργον οὐτο γ ν ἶνα δεσε και ἀπο των ρημάτων λέγωμεW πειδη γὰρ την προθυμίαν ταύτην Ο μεν ου ἀπεδέχοντο, οι δὲ πηνουν oκαὶ θαύμαζον Και τί πάθω προς τους ἐγκαλοὐντας ε ς' τέρως γὰρ υκ οιδα φιλεῖν, a ' η μετὰ του καὶ

την ψυχην κδιδόναι την μαυτOὐ, νέκα αν τινα τωνεπιτηδείων κινδυνεύοντα διασωσα δέν I47. ρήμασι μὲν

104쪽

4 CHRYSOSTOMUS II. I ἐτέροις διανοία δὲ τῆ χυτὴ τα του 2 ριστο φθεγγόμενος δ προς τούς μαθητὰς ελεγε, τῆς τελείας ἀγάπης τους ορους τιθείς. Μειγνα γὰρ ταύτης νάπην ουδεις εχει, φησὶν, ἶνα τις την φυρον αυτο θῆ περ των φίλων αυτου. εἰ s τοίνυν μείζονα ταύτης υκ εστιν εὐρεῖν επι το τέλος αὐτης εφθασας καὶ δι ν επραξας καὶ δι ν εἶπας της κορυφῆς ἐπέβη αὐτης. 48. Δια τοὐτό σε προὐδώκαμεν, διὰ τοὐτο τον δόλον γράψαμεν κεῖνον αρά σε πείθομεν, τι Oύτε εὐκακονοίας, ἴτε εἰς κίνδυνον εμβαλεῖν βουλόμενοι, Io 'σιμον σεσθαι εἰδότες, εἰς το στάδιον εῖλκομεν τοὐτο; 49. Εἶτα ἀρκεῖν οἴει φησὶ, πρὸς την των πλησίον διόρθωσιν την της ἀγάπης δύναμιν Ι5O. Μάλισταμεν πολυ μέρος, φην, προ τοὐτο συμβαλεσθαι δύναιταν εἰ δε βούλει καὶ της φρονησεως - τος σης δεί- 1 γματα εξενεγκεῖν, καὶ επὶ ταύτην βαδιούμεθα, καὶ δείξομεν συνετον οντα μαλλον η φιλόστοργον. Is I. Ἐπὶ τούτφἐρυθριάσας κεῖνος καὶ φοινιχθείς, ὰ μεν μέτερa φησι, παρείσθω νυν ουδὲ γὰρ παρα την ἀρχίην σε ο ὐπὲρ τούτων λωγον ἀπήτουν. εἰ δε τι προς τους ξωθεν δίκαιον et εχεις εἰπειν, ἡδέως ἁ του ὐπὸ τούτων ἀκούοιμι λόγους. δι την σκιαμαχίαν ταύτην ἀψεις εἰπὲ τί προς τους

λοιπούς ἀπολογησόμεθα, και τους τετιμηκότας, και τους

105쪽

IΙ. VIIJ DE SACERDOTIO 43αὐτος λοιπον, φην, προς τουτο πώγομαι επειδη γὰρ

πρός σέ μοι διηνυσται λόγος, εὐκόλως καὶ επὶ τουτο

τρέψομαι της ἀπολογίας το μέρος. τίς ου η τούτων

κατηγορία, καὶ τίνα a εγκληματα BAΣ. Υβρίσθαί φασιν φ' μῶν καὶ δεινὰ πεπονθέναι, τι την τιμὴν, ν τιμησαι θέλησαν, ου ἐδεξάμεθα. ΙΩ. 33. 'μ δε

πρωτον με ἐκῶν φημι, τι ουδένα λόγον ποιεῖσθαι δεῖ της εἰς ανθρωπους βρεως, ταν δια της ἐκείνων τιμῆς ἀναπκαζώμεθα προσκρούειν θεω. υδε γὰρ τοῖς αγανακτουσιν αὐτοῖς το δυσχεραίνειν ἐπὶ τούτοις ἀκίνδυνον ἀλλοι Io καὶ πολλην χει την ζημίαν δεῖ ναρ ιμαι τους ἀνακειμένους θεω, και προς αὐτον βλέποντας μόνον, υτ διακεῖσθαι εὐλαβως ως μηδε βριν το τοιοῖτο νεῖσθαι, καιε μυριάκις τιμωμένοι τυγχάνοιεν. 34. ' Ἀτι δε οὐδὲ μεχρι ἐννοια τετολμηταί τι τοιοὐτον ἐμοι, δηλον ἐκεῖθεν. Is ει μεν γὰρ πονοία και φιλοδοξία, ως πολλάκις φης τινας

διαβάλλειν, ἐπὶ τοὐτο λθον εγὼ ψηφίσασθαι τοι κατηγόροις των τὰ μέγιστα δικηκοτων ἄν εἴην, ἀνδρων καταφρονησας θαυμαστῶν καὶ μεγάλων, καὶ προς τούτοις

106쪽

44 CHRYSOSTOMUS II VII κάλάσεως αξιον του τιμῆσαι προέλομένους ἀφ εαυτων οὐδε γὰρ τουτο ἔχοι τις ν εἰπεῖν, τι ὁ παθόντες μικρον η μεγα παρ μοὐ των ευεργεσιων κείνων ξετισαν τὰς ἀμοιβὰς), πο ς ου ἁν εἴη τιμωρίας αξιον, τοις

εναντίοις ἀμείβεσθαι I33. Εἰ δὲ τοὐτο μεν οὐδε εις νουν βαλόμεθά ποτε, μεθ' ετερας δὲ προαιρέσεως το βαρύ

φορτίον ξεκλίναμεν, τί παρέντες συγγινώσκειν, εἴ γε ἀποδέχεσθαι - βούλοιντο, εγκαλοὐσιν τι της εαυτων

Io εις Ους ανδρας βρίσαι κείνους, τι καὶ τετιμηκέναιαυτούς φαίην αν τῆ παραιτησει. και η θαυμάσης, ει παράδοξον το λεγομενον ταχεῖαν γὰρ και τούτου την λύσιν πάξομεν. 37. Τότε με γαρ ει α μη πάντες,α I τ κακως ἀγορεύειν ἡδύ, π,λλὰ αμ ει χον καιI54ποπτεῖσαι και εἰπεῖν περί τε του χειροτονηθεντος εμοὐ, περί τε των ἔλομένων -οἷον - προς π ὐτον βλεπουσιν, στι λαμπρότητα γένους θαυμάζουσιν, τι κολακευθέντες

πεισθέντες, Ου εχω λέγειν, εἴ τις και τοὐτλύποπτεύσων

107쪽

ΙΙ. VIIJ DE SACERDOTIO 43ην. 38. Καί ὁ μὲν Xριστος ἁλιεῖς καὶ σκηνοποιους καὶ τμώνας επὶ ταύτην εκάλεσε την αρχήν ουτοι δε τους μεν ἀπο της εργασίας της καθημερινης τρεφομένους διαπτύουσιν, ε δε τις λόγων ἔφαιτο των ξωθεν, καὶ - γῶν

τρέφοιτο, τοὐτον ἀποδεχ'νται καὶ θαυμάζουσι. τί γὰρ s

δήποτε τους μεν μυρίους νασχομένους ἱδρωτας εἰς τὰς της εκκλησίας νείας παρεῖδον τον δε οὐδέποτε τοιούτων γευσάμενον πόνων, πασαν δε την ἡλικίαν ἐν τῆ τωνεξωθεν λόγων ματαιοπονία καταναλώσαντα, ξαίφνης εἰς ταύτην εῖλκυσαν την τιμην; IS9. Ταυτα καὶ πλείονα Io τούτων λεγειν ειχον αν, δεξαμένων μῶν την αρχην, αλλ'

ου νυν πασα γὰρ αὐτοῖς κακηγορίας εκκέκοπται προφασις και οἴτε ἐμοὶ κολακείαν, ἴτε μισθαρνίαν ἐκείνοις ἔχουσι εγκαλεῖν, πλην εἴ τινες ἁπλῶς μαίνεσθαι βούλοιντο Ιω Πως γὰρ ὁ κολακεύων καὶ χροηματα ἀναλ os σκων να τύχη της τιμῆς, ἡνίκα δε τυχειν, τέροις ἁνἀφῆκεν αὐτην; ομοιον γὰρ αν εἴη τοὐτο, ἔσπερ αν εἴ τις πολλούς περὶ την γ' ανασχόμενος πόνους, ἴνα βρίθηται με αὐτω o Mio πολλω - κυπ- οἴν δε περβλύζωσιν αἱ ληνοὶ μετὰ τους μυρίους ἱδρωτας καὶ την πολλην οτων πημάτων δαπάνην, νίκ αν καλαμασθαι καὶ τρυγαν

108쪽

M CHRYSOS MUS DE SACERDONO LII. VII δεον, τηνικαὐτα ἐτέροις της των καρπων ἐκσταίη φορας. I 6 I. ρας, ἔτι τότε μεν ει καὶ πόρρω της ἀληθείας ην ταλεγόμενα, αλλ' ὁμως εἶχ' πρόφασιν οι βουλόμενοι διαβάλλειν αυτούς, ου ορθῆ κρίσει λογισμῶν την αἶρε-s σιν rorοιημένους; μεῖς δε αὐτοῖς νυν οὐδε χαναι, οὐδε ἁπλῶς διαραι το στόμα συνεχωρησαμεν. καὶ τα μεν παρὰ την αρχὴν λεγόμενα τοιαμα ὰν ην, καὶ τούτων πλείονα. 162. Μετα δε το της διακονίας aψασθαι Ου ἁνήρκέσαμεν καθ' ὁκάστην ἡμέραν τοῖς ρογκαλουσιν απολογούμενοι, εἰ καὶ

Io πάντα μιν ἀναμαρτήτως ἐπράττετο, μὴ ἔτι και πολλὰ διαμαρτάνειν ὁπό τε της ἀπειρίας και της ἡλικίας ἡναγκάσθημεν αν νυν δε καὶ ταύτης αυτούς της κατηπιορίας ἀπηλλάξαμεν, τότε δε μυρίοις ἁν αυτούς περιεβάλλομενονείδεσι. I63 Τί γὰρ υκ ν εἶπον παισὶν έν τοις x πράγματα ἴτω θαυμαστὰ καὶ πιάλα επέτρεψαμ ελυμηναντο του θεοῖ τὸ ποίμνιον παίγνια καὶ γελως γ ονετα ριστιανῶν ἀλλὰ νυν πασα νομία ἐμφράξει τοστόμα αυτῆς ει γὰρ καὶ δια σε αὐτα λέγοιεν, ἀλλα ταχέως αυτούς διδάξεις διὰ των ργων, ὁτι υ χρὴ την

et σύνεσιν ἡλικία κρίνειν, οὐδε τον πρεσβύπην απὸ της πολιας δοκιμάζειν οὐδἐ τον νέον πάντως ἀπείργειν της τοιαύτης διακονίας, ἀλλα τον νεόφυτον, πολύ δε αμψοτέρων το μέσον.

109쪽

VIII. 'Οτι πολλά τις --πάνειν προάγεται, εἰς το μέσον ἐαθων,-- σφόδρα γενναῖος4. IX 'Οτι κενοδοξί, και τοι ταυτης ἁλισκεται δεινοῖς. X. 'Οτι- ἱεροσυνη τουτων αἰτια, αλλ' η μετερα μνω.

XI. 'Οτι τὴν ἐπιθυμίαν της φιλαρχίας ἐκβεβλησθαι δει της του ἱερεως ν S. I. 166 πῆς μεν οὐν βρεως ενεκεν της εἰς τους τετι

110쪽

48 CHRYSOS MUS III. Iκοταλμαι τι αυτούς ου καταισχυναι βουλόμενοι ταύτην ἐφυγομεν την τιμὴν, αὐτα ἄν ἔχοιμεν λέγειν, περ εἰρη- καμεν τι δὲ οὐδὲ inro ἀπονοίας τινὰς φυσηθέντες, και τουτο νυν εἰς δύναμιν την μὴν πειράσομαί σοι ποιῆσαι

φανερόν. 63. E. μεν γορ στρατοίας ἡμῖν η βασιλείας

αἶρεσις προύκειτο, εἶτα ταύτην ειχον τὴν γνώμην, εἰκότως αν τις οὐτ ὐπέλαβεν η τότε με ἀπονοίας οὐδεὶς ἀνοιας δε πάντες ἄν 'μας κριναμ ιερωσύνης δὲ προκειμενης, τοσοῖτον νωτέρω βασιλείας εστηκεν σον πνεύματος καὶ IO σαρκος το μεσον, τολμήσει τις ἡ μας ὐπεροφίας γράφεσθαι;

I66. Και πῶς υκ τοπον, τους μεν α μικρὰ διαπτύοντας, ως παραπαίοντας αἰτιῶσθαι τους δε επὶ των αγανυπερεχόντων τοὐτ τ ιοὐντα των με της παραπληξίας

κλημάτων εξαιρεῖν, ταῖς δε τῆς ἡπερηφανίας ὁποβά λειν

Is αιτίαις; σπερχν ει τις τον ἀγελης βοῶν καταφρονοὐντα, και μη βουλόμενον ινα βουκολον εις is περηφανίαν μεν οὐδαμῶς, εἰς δὲ φρενῶν κστασιν αιτιώμενος, τον ἁπάσης τ' οικουμενης τὴν βασιλείαν καὶ το γενέσθαι κύριον τῶν απανταχοὶ στρατοπεεων Ῥὶ καταδεχόμενον Ἀντι 'οὐ et μαίνεσθαι τετυφῶσθαι φαίη. 67. Ἀλλ' υκ ἔστι ταὐτα, ουκ εστιν ουδλήμας - λον δε εαυτούς ο ταμ λέγοντες διαβάλλουσι. το γὰρ εννοησαι μονον, τι δυνατον ἀνθρω

πεία φύσει της ἀξιας περφρονησαι κείνης, δεῖγμα κατ