Perí hierōsýnēs (De sacerdotio) of St. John Chrysostom

91쪽

II. IJ DE SACERDOTTO 29

μητρὶ αὐτων. νυν δὲ πάντα αὐτα ἀφεὶς τί φησι alo μαινε τὰ προβατά μου II. sa 'Εκεῖνα μεν γὰρ, α

προεῖπον, καὶ των αρχομένων πολλοὶ δύναιντ ὰν επιτήλεῖν ραδίως, ου ανδρες μονον, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες oταν δεεκκλησίας προστηνα δέη καὶ ψυχων πιμέλειαν πιστευ sθῆναι τοσούτων πα- μὸν ἡ γυναικεία φύσις παραχωρείτωτω μεγέθει του πράγματος. καὶ ἀνδρῶν δε τω πλέον 93. πιπινέσθωσαν δε εἰς μέσον οἱ πολλήτω μέτρω πλεονεκ- τοὐντες ἁπάντων, καὶ τοσουτον φηλοτεροι των α λων κατα την της ψυχῆς δντες ἀρετην, οσον του παντος ἔθνους ro'Εβραίων κατὰ, του σώματος μέγεθος ὁ Σαούλ, μῶλλον δὲ καὶ πολλω πλέον 94. νη γάρ μοι μόνον περωμίας ενταυθα ζητείσθω μέτρον, ἀλλ' ὁση προς τὰ των γικων ἀνθρώπων η διαφορὰ τοσουτον του ποιμένος καὶ

των ποιμαινομένων στω το μέσον, να μη καὶ πλέον τι Is

εἴπω καὶ γὰρ περὶ πολλῶ μειγνων ὁ κίνδυνος. 93 μεν γὰρ πρόβατα ἀπο ὐς, λύκων ἁρπασάντων φληστων

επιστάντων η λοιμοῖ τινος η και αλλου συμπτώματος επιπεσόντος, τειροι μεν αν τινος καὶ συγγνώμης παρὰ του κυρίου της ποίμνης εἰ δε και δίκην ἀπαιτοῖτο, μέχρι των ,

χρημάτων η ζημία. V δε ἀνθρώπους πιστευθεὶς το λογικὸν

του ριστον ποίμνιον, πρωτον μεν ου ει χρηματα, αλλ'

εἰς την αυτολψυχην την ζημίαν φωταται, ὐπερ της των

92쪽

3o Cis YSOSTOMUS II Hπροβάτων ἀπωλείας. - Επειτα και τον ἀπώνα πολλῶμείζονα καὶ χαλεπωτερον εχει. ου γαρ αυτμπρὰς λυκους

μάχη, ουδὲ περ νστων δέδοικεν, ουδε να λοιμον ἀπελώση της ποίμνης φροντίζει. 97. Ἀλλα πρὸς τίνας ζ πόλεμος μετὰ τίνων ἡ μάχης κου του μακαρίου

Παυλου λέγοντος ' υκ εστιν ἡμῖν ἡ πάλη προς αἷμα καὶ σάρκα, αλλὰ πρὸς τὰς ρχὰς προς τὰς ἐξουσίας, προς τούς

κοσμοκράτορας του σκότους του αἰῶνος τούτου, πρὸς ταπνευματικὰ ,ης πονηρίας. ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. εἶδες Io πολεμίων πληθος δεινον, καὶ φάλα γας πρίας, ου σιδηρφπεφραγμένας, αλλ' ἀντὶ πάσης πανοπλίας ἀρκουμένας τῆ φύσει; 98. Βουλε καὶ ετερον στρατόπεδον ἰδεῖν ἀπηνες

ρος αυτης φει περιωπης. ὁ γὰρ περὶ εκείνων διαλεχθεὶς, IDOυτος καὶ τούτους ἡμῖν ὐποδεικνυε τους χθροὐς, δέ πως λέγωw Φανερὰ δέ στι τα της σαρκος εργα ἄτιν εστι, πορνεία, μιχεία, καθαρσία, ἀσέλγεια, εἰδωλολατρεία, φαρμακεία, εχθραι Ῥεις, ζηλοι, θυμοί, εριθεῖαι, καταλαλιαὶ ψιθυρισμοι, φυσιώσεις, ἀκαταστασίαι, και τερα

so τούτων πλείονα. O γὰρ πάντα κατελεξεν, αλλ' εὐτου

93쪽

II. IIJ DE SACERDOTIO I

των ἀφηκεν εἰδεναι και τα λοιπά. 99. Καὶ vi μὰν ros ποιμένος των ἀλογων, οἱ βουλόμενοι διαφθεῖραι την ἀγέλην,

οταν ἴδωσι τον φεστῶτα εὐνοντα, την προς κεῖνον

μάχην μεντε αρκουνται τῆ των θρεμμάτων ἁρπαγῆ

ενταυθα δὲ καν πασαν λάβωσι την ποίμνην, οὐδ' υτω του ποιμαίνοντο αφίστανται, α λὰ μαλλον εφεστηκασι, και πλεον θρασύνονται, καὶ Ου πρότερον παύονται, εως νη καταβάλωσιν κεῖνον δε νικηθωσιν αυτοί. - Προς δὲ τούτοις ταμὸν των θρεμμάτων νοσηματα καθέστηκε φανερὰ,

κὰν λιμος β, κἁν λοιμος, ἁν τραυμα, καν τιδηποτοὐκετερον οὐ το λυπουμ ου μικρον δε τουτο δυναι ἁν πρὸς την τωνενοχλούντων ἀπαλλαγην. IOI. Εν δε τι και τερον τούτου μεῖζον το ποιοί ταχῶαν της αρρωστιας κείνης την λυσιν. τί o τουτό ἐστι μετὰ πολλῆς της εξουσίας καταναγκάζουσι τα πρόβατα οἱ ποιμένες δέχεσθαι την ἰατρείαν, 15οταν κόντα μ' ὐπομένη. και γὰρ δῆσαι εἴκολον, ταν καυσα δέ κα τεμε και φυλάξαι ενδον επὶ χροόνον πολὐν, νίκα αν τοὐτο συμφέρη και ἐτέραν δὲ ἀνθ' ἐτέρας

προσαπαγεῖν τροφὴν, και ἀποκωλῖσαι ναμάτων και ταα λα δὲ πάντα, σα περ ἄν δοκιμάσωσι προς την κείνων ού γίειαν συμβαλέσθαι, μετὰ πολλης προσάγουσι της εὐκο

λίας. Oa Τὰς δὲ των ἀνθρωπων ἀρρωστίας πρῶτον μενου ἔστιν ἀνθρώπ ράδιον δεῖν οὐδεις γὰρ ιδε τὰ του

94쪽

3 CHRYSOS MUS ΙΙ Πἀνθρώπου, εἰ μὴ το πνευμα του ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτή III. πῶς δν τις προσαγώνοι της νόσου το φάρμακον, vτον τρόπον υ οὶδε, πολλάκις δε μηδε εἰ τυγχάνοι νοσων δυνάμενος συνιδεῖν IO3. Ἐπειδὰν δὲ καὶ καταφανης 5 γένηται, τότε πλείον αὐτω παρέχει την δυσχέρειαν. υ γάρ ἐστι μετὰ τοσαύπης ξουσίας παντας θεραπεύειν ἀνθρώπους, μεθ' ο ς το πρόβατον ὁ ποιμην. εστι μὲν

γαρ καὶ ἐνταὐθα καὶ δῆσαι, καὶ τροφῆς πάρξαι, καὶ καὐσαι, καὶ τεμεῖν ἀλλ' - ἐξουσία του δέξαισθαι την

I ἰατρείαν Ουκ εν ω προσάποντι το φάρμακον ἀλλ' η ἐν τωκάμνοντι κεῖται τουτο γαρ καὶ ὁ θαυμάσιος κεῖνος ἀνηρσυνειδως Κορινθίοις ελεγεν Οὐχ οτι κυριεύομεν -ων της πίστεως, ἀλλα σύνεργοί εσμεν της χαρας υμῶν. - Μάλιστα μεν γὰρ πάντων Xριστιανοῖς ου ἐφεῖται προς βίαν 15 πα-ρθοὐ τὰ των ἁμαρτανόντων πταίσματα. ἀλλ' οιμεν ξωθεν δικασταὶ τους κακούργους ταν ὐπο τοῖς νομοις λάβωσι, πολλην επιδείκνυνται την ἐξουσίαν, και ακοντας τοι τροποις κωλύουσι χρῆσθαι τοις αὐτων ἐνταυθα δὲ Ου βια μενον ἀλλα πείθοντα δεῖ ποιεῖν ἀμείνω τον τοιουτον.

inreflensibili vari 9 Ch. - uecti in passage here cite is et Cor.

95쪽

II. IIIJ DE SACERDOTTO 33IO3. υτ γαρ ἡμῖν ἐξουσία τοσαύτη παρὰ των νόμων δέδοται προς το κώλυειν τοὐς ἁμαρτάνοντας, ἴτε, εἰ καὶεδωκαν, εἴχομεν ποι καὶ χρησόμεθα τῆ δυνάμει o τους ἀγῶνα της κακίας, ἀλλὰ τοὐς προαιρεσε ταύτης ἀπε- μένους στεφανοὐντος του θεου. m. Διὰ τουτο πολλης sχρεία της μηχανης, ιν πεισθῶσιν μόντες ἐαυτούς ὐπέχειν ταῖς παρὰ των ἱερέων θεραπείαις ι κάμνοντες καὶ υτομο μόνον, ἀλλ' ἶνα καὶ χάριν εἰδωσι της ἰατρείας αὐτοῖς. IΟ7. At τε γάρ τις σκιρτήση δεθεὶς κύριος γάρ ἐστι τούτου), χειρον εἰργάσατο τ δεινόν αν τε τούς σιδηρου Io τέμνοντας δίκην παραπέμψηται λόγους, προσέθηκε δῶ της καταψρονησεως τρα- σερον, και γέγονεν η της θεραπείας πρόφασις νόσου χαλεπωτέρας πόθεσις. γαρ κατανα κάων και ἄκοντα θεραπεὐσαι δυνάμενος ουκεστι. IV. G. Τί δ αν τις ποιησειε καὶ γαρ ἐὰν set απιτερον προσενεχθῆ , πολλῆς ἀποτομίας δεομἐνν, καὶ - δως βαθεῖαν την -- τω τοιαύτης χρείαν χοντι, ταμεν περιεκοφας το δὲ ἀφῆκας του τραύματος. - Κὰν ἀψειδως την iφειλομένην ἐπαγάγης τομην, or λάκις

N. C. et

96쪽

34 CHRYSOSTOMUS II. Ivἀπογνούς προς τὰς ἀλγηδονας εκεῖνος, αθρόως πάντα ἀπορρίψας, καὶ το φάρμακον καὶ τον επίδεσμον φέρων ἐαυτον κατεκρήμνισε, συντρίψας τον μνον καὶ διαρρηξας τον δεσμόν. καὶ πολλούς a e ιμι λεγειν, τους εἰς σχαταε ξοκείλαντα κακὰ δια το δίκην ἀπαιτηθῆναι των - τημάτων αξίαν PIO. Ου γαρ απλως προς το των αμαρτημάτων μέτρον δεῖ καὶ την ἐπιτιμίαν επαγειν, αλλὰ κά της των ἁμαρτανόντων τοπάζεσθαι προαρρέσεως μη ποτεράφα το διερρωγὸς βουλόμενος, χεῖρον το σχίσμα ποιήσης, Io καὶ ἀνορθωσαι το καταπεπτωκος σπουδάζων, μείζονα ἐργάση την πτῶσιν. III. Οἱ γὰρ σθενεῖς καὶ διακεχυμενοι, καὶ το πλέον τῆ του κόσμου προσδεδεμένοι τρυφῆ, ετ δε καὶ επὶ γένει καὶ δυναστεία μέγα φρονεῖν χοντες ἡρεμ μεν καὶ κατὰ μικρον εν οἷς ἄν ἁμαρτάνωσιν επι στρεφόμενοι, 15 δύναιν ἁν, ε καὶ μη τελεον, ἀλλα γουν ε μερους των κατεχόντων αυτούς ἀπ- πηναι κακων' ν δε ἀθρόον τις παγάγη την παιδευσιν, κά, της λάττονος αυτούς ἀπεστέρησε διορθώσεως. II 2. Ψυχη γὰρ επειδὰν παξ ἀπερυθριασαι βιασθη, εις ἀναλγησίαν ἐκπίπτει, καὶ μεa προσηνεσιν εἴκει λόγοις λοιπον, ἴτε ἀπειλαῖς κάμπτεται,ούτε εὐεργεσίαις προτρέπεται, αλλὰ γίνεται πολ χείρων της πόλεως κείνης, πιο προφήτης κακίζων λεγεν ' ΟΦις πόρνης γένετο σοι, ἀπηναισχύντησας προς πάντας. II 3. Διὰ τουτο πολλῆς δεῖ της συνέσεως τω ποιμένι καὶ

97쪽

II. IvJ DE SACERDOTIO Sμυρίων φθαλμων, προς το περισκοπεῖν πάντοθεν την της ψυχῆς Ἀξιν II 4 m σπερ γὰρ εἰς ἀπονοιαν αἴρονται πάλλοὶ καὶ ις ἀπογνωσιν της ἐαυτων καταπίπτουσι σωτηρίας, ἀπὸ του μ δυνηθηναι πικρων ἀνασχέσθαι φαρ- μήκων Ουτως εἰσί τινες, ο διὰ το - δουναι τιμωρίαν των sαμαρτημάτων ἀντίρροπον, εἰς λιγωρίαν κτρεπονται, καὶ πολ - γίνονται χείρους, καὶ προς το μείζονα αμαρτάνειν προ-ονται II 3. Ἀρὴ τοίνυν μηδεν τούτων ἀνεξέταστον ἀφεῖναι, αλὰ πάντα διερευνησάμενον απιβως, κατα- λως τα παμ εαυτου προσάπνειν τον ἱερωμένον, να μὴ Io μάταιος αὐτεγίγνηται ἡ σπουδή. II 6. Ουκ εν τούτφ δε μόνον, αλλὰ καὶ ε τω τα ἀπερρηγμένα της εκκλησίας μέλη συνάπτειν, πολλα ἴδοι τις ἁν αυτον εχοντα πράγματα. III. D μεν γαρ των προβάτων ποιμὴν χει τὸ ποίμνιον ἐπομενον, μερ αν ἡγῆται εἰ δὲ καὶ κτρέποιτό τινα της is ευθείας οδου, καὶ την ἀγαθην ἀφιέντα νομην λεπτόγεα καὶ ἀπόκρημνα βοσκοιτο χωρία, αρκεῖ βοησαντα σφοδρότερον συνελάσαι πάλιν, καὶ εἰς την ποίμνην Ἀπαναπνωνεῖν τοχωρισθέν II 8. εἰ δὲ ανθρωπος της ευθείας ἀποπλανηθείη

εστὶν, οὐδε ἀναγκάσαι φοβφ' πείσαντα δὲ δεῖ πάλιν προς τὴν ἀληθειαν ἀγαγεῖν θεν ξέπεσε την αρχήν. II9 Γενναίας ουν δεῖ φυχης, ἶνα μη περικακῆ, ἶνα μη ἀπογινώσκητην των πεπλανημενων σωτηρίαν, ἶνα συνεχως κεῖνο καὶ as

... κατάλληλοι. dustrF.'

98쪽

36 CHRYSOS MVS LII. Ivλογίζηται καὶ λ η Μηποτε μ αυτοῖς ὁ θεος επίγνωσιν ηθείας, καὶ ἀπ--γωσι 'ς του διαβόλου παγίδος ' Iao Διὰ ταωτα τοῖς μαθηταῖς ὁ κύριος διαλεινόμενος φη Τί αρα ὁ πιστος δουλος καὶ φρόνιμιος ο μεν γαρ εαυτω5 σκῶν εἰς εαυτον μόνον περιίστησι την ἄφελειαν το δε της ποιμαντικῆς κέρδος εἰς παντα διαβαίνει τον λαόν. καὶ ὀ με χρηματα διανέμων τοις δεομένοις, δε καὶ τέρως

πως ἀδικουμενοις μυνων, ωνησε μέν τι καὶ ουτος τους πλησίον, τοσούτ-δ ελαττον του ἱερέως, σον το μέσον Io σώματος προς φυχην. 2I. Εἰκότως αρα της ει αὐτον ἀγάπης την περὶ τα ποίμνια σπουδην ὁ κύριος φησεν εἶναι σημεῖον.

Iaa. α δέ φησιν, οὐ φιλεῖς τον ριστόν, ΙΩ Καιφιλω και φιλῶν ου παύσομαί ποτε δέδοικα δε μη παρο- 15 ξύν τον φιλούμενον ὐπ' μου. 23. Και τί τούτου γένοι ἁν αἴνιγμά φησιν ἀσαφέστερον; ει ό με θέριστος

- φιλουντα αὐτον ποιμαίνειν προσέταξεν αυτOλτα προβατα, σύ δὲ διὰ τοὐτο φης ου ποιμαίνειν, ἐπειδη τον τοὐτοπροστάξαντα φιλεῖς. Ia Ους εστιν αἴνιγμα, ἔφην, a λόγος, ἀλλὰ και λίαν σαφὴς και ἁπλοὐς ει μεν γὰρ ἱκανως εχων διοικῆσαι την αρχὴν ταύτην, καθὼς ὀαριστος ήθέλησεν, εὶτα ἀπέφυγον, δει προς το παρ' εμο λεγο- μενον ἀπορεῖν επειδὴ δε α ηστόν με προς την διακονίαν ταύτην ἡ της 'ρυχης σθένεια καθίστησι, οὐ ζητησεως

99쪽

II. IV DE SACERDOTTO 37 ἀγελην του ριστου σφριγωσαν καὶ υτραφη παραλαβων, εἶτα ὐπο τῆς ἀπειρίας λυμηνάμνος, παροξυνω κατ εμαυ-

διὰ την ταύτης σωτηρίαν τε καὶ τιμήν. 26. Παίων λεγεις ταὐτά φησιν, εἰ γὰρ οὐ παίζων, ου οῖδα πως amsετερως - λον - ἀπέδειξας δικαίως αυγουντας η διὰ

των ρημάτων τούτων, δι ἄν αποκρούσασθαι την ἀθυμίανεσπούδασας εγω γὰρ καὶ προτερον εἰδως, τι με πα- σας καὶ προυδωκας, νυν δε πολλῶ πλέον, τε καὶ ταεγκλήματα ποδυσασθαι επεχείρησας, τοὐτο μανθάνω καὶ oσυνίημι καλῶς, ο των κακων με ναγες. 27. ι γὰρ δια τουτ σαυτον πεξήγαγες ρος τοιαύτης λειτουργίας, συνειδως ου αρκουσάν σου την σχην προς τον του πράμματος γκον, με πρότερον ξελέσθαι χρην, και ει

πολλην προς τοὐτο εχων την ἐπιθυμίαν ἐτύγχανον, μὴ isOτι και πασαν την ὐπὸ τούτων πέτρεψά σοι βουλήν. I 28. si δὲ τ σαυτολμονον δῶ το μέτερον παρεῖδες ειθε μεν ὁ παρειδες, και γαπητον ἁν w συ δὲ καὶ oπως

εὐχείρωτοι γενώμεθα τοις βουλομένοις λαβεῖν ἐπεβού-

100쪽

ἔτι ἡ των πώ λων δόξα πάτησέ σε, καὶ, ἀλα τινα καὶ

θαυμαστα περὶ μων ποπτευειν μεισεν Ουτε γὰρ των

θαυμαζομένων καὶ επι μων ἡμεῖς, υτε, εἰ καὶ τοὐτο Oύτως ἔχον-τυγχανε την των πολλῶν δόξαν τῆς ἀληθείας προτιμησαι χρῆν. 3o Εἰ μεν γὰρ μηδέποτέ σοι πεῖραντης μετέρας δομεν συνουσίας, ἐδοκει τις εἶναί σοι προφασις υλπιος ἀπο της των πολλῶν φημης φέροντι την φον ει δὲ Ουδεις ἴτω τὰ μέτερα Πεν, αλλὰ καὶ των Io γεγεννηκότων κά θρεψαμένων αὐτων την ἡμετέραν ἄλλον

ἐπίστασαι ψυχην, τίς οἴτως σται σοι λόγος πιθανος, ῶς δυνηθῆναι πεῖσαι τους ἀκούοντας ἔτι οὐχ ἔκων μας ις τουτον ἄσας τον κίνδυνον I3I. Ἀλλα γὰρ αὐτα ἀφεώσθω νυν ουδὲ γὰρ ὐπερ τούτων σὲ ἀναγκάζομεν κρίνεσθαι. Is τί προς τους ἐγκαλοὐντας ἀπολογησομεθα, λεγε. 32. Ἀλλ' ουδὲ αὐτος προτερον, ἔφην, 'r' κεῖνα πορεύσομαι, εως δὲ διαλύσωμαι τὰ προς σε, κὰν μυριάκις αὐτος μα των

ἐγκλημάτων ἐθέλης ἀπολύειν. 33. Σ με γαρ φης την γνοιαν ἡμῖν φέρειν συγγνώμην, καὶ πάσης ἁν μὰς

a ἀφεῖναι κατηγορίας, ει μηδἐν των σων ειδότες εἶτά σε εις τὰ παροντα γάγομεν επειδ δε οὐκ ἀπνοοὐντας προδοῖναι, αλλ' ακριβως επισταμένους τὰ a, διὰ τοὐτοπασαν μῖν προφασιν εἴλογον καὶ ἀπολογίαν ἀνηγρησθαι

δικαίαν. a 34 'μ δε πῶν τοὐναντίον φημί διὰ τίς τι

as τα τοιαῖτα πολλῆς δεῖται της εξετάσεως, καὶ τον μέλλοντα παραδώσειν τον εις ἱερωσύνην επιτηδειον οὐ δεῖ et των