Perí hierōsýnēs (De sacerdotio) of St. John Chrysostom

111쪽

III. II DE SACERDOTTO Gαυτῶν των ἐκφερόντων εστιν ης εχουσι περὶ του πρωνματος δόξης. εἰ γὰρ μη των τυχόντων αυτὸ καὶ ἄν υ πολύς ὁ λογος, ἐνόμιζον εἶναι Ουδ' ἁν ποπτεῖσαι τοὐτ επηλθεν

αὐτοῖς. 68. Διὰ τί γαρ περὶ της των αγγέλων ἀξίας οὐδεὶς τόλμησέ τι τοιοῖτον ποπτεῖσαί ποτε καὶ εἰ πεῖν, soτι εστιν ἀνθρωπίνη ψυχὴ δι ἀπόνοιαν ου ἄν ἐλομένη επὶ το της φύσεως ἐκείνης ξίωμα ἐλθεῖν μεγάλα γάρ

τινα φανταζόμεθα περὶ των δυνάμεων κείνων, καὶ οὐ ήμας ου ἀφίησι πιστευσαι, τι δύναι ἄν ανθρωπος της τιμης φρονησαί τι μεῖζον ἐκείνης. 69. Ωστε αυτούς io μαλλον δικαίως αν τις γράψαιτο ἀπονοίας, τους μῶν τοὐτο κατηγοροὐντας ου γὰρ αν ποτε περὶ ἐτέρων τοὐτούπελαβον ει μη πρότερον αὐτοι οὐ πράγματος, ῶς οὐδενὸς δντος, κατέγνωσαν. II. 7O. Εἰ δὲ πρὸς δόξα ορωντας

τοὐτο πεποιηκεναι φασὶ περιπίπτοντες εαυτοῖς λεγχθη 13

σονται και μαχόμενοι φανερῶς. ουδὲ γὰρ οἶδα ποίους ὰν ἐτερους προ τούτων ἐζήτησαν λόγους, εἰ των της κενοδοξίας ημῶς ἡθέλησαν ἀπαλλάξαι εγκλημάτων. ει γὰρ οὐτός με ποτε εἰσηλθεν δ ερως, καταδέξασθαι μαλλον χρῆν δεφυγειν. I7Ι Διὰ τίν τι πολλὴν μῖν τοὐτο την δόξαν οενεγκεν αν. ' γὰρ ἐν τούτ της ἡλικίας δντα, καὶ πρὸ βραχέος ἀποστάντα των βιωτικῶν φροντίδων, ξαίφνης ἴτω δόξαι παρὰ πασιν εἶναι θαυμαστον ἄστε των τον

112쪽

απαντ- όνον εν τοῖς τοιουτοις ξανάλωθέντων πόνοις

προτιμηθῆναι, καὶ πλείονας ψήφους πάντων ἐκείνων λαβεῖν, θαυμαστά τινα καὶ μεγάλα περὶ μῶν πάντας ἁνυποπτεύειν επεισε, καὶ σεμνους ἁνήμας καὶ περιβλέπτους s κατεστησε. 72. Νυν δὲ πλην λόγων, - πλέον τῆς

ἐκκλησίας μέρος ουδὲ ε ονόματος μας ἴσασιν ἄστε υδὸοτι παρητήμεθα πασίν εστι φανερον, ἀλλ' ὀλίγοις τισίν ob ουδ αυτους οἶμαι το σαφὲς εἰδέναι πάντας, εἰκος δὲ καὶ τούτων πο ου η μηδ' ολως - ἡρησθαι νομίσαι hi παρεωσθαι μετὰ την αἴρεσιν, ἀνεπιτηδείους εἶναι δοξαντας,ουχ ἐκόντας φυγεῖν. III. 73. ΑΣ. Ἀλλ' ο τἀληθες εἰδότες θαυμάσονται. ΙΩ. Καὶ μην τούτους φης ς κενοδόξους καὶ ὐπερηφάνους διαβάλλειν μας. πόθεν οὐν

Is ἴσασι τὸ σαφές. αλ κ των λέγων; αλλὰ κἀνταὐθα ἡμῖν εἰς τουναντίον ὁ λόγος περιτέτραπται οὐδε γαρ μέρου τινὸς ἔνεκεν ἐνθάδε εισῆλθε νυν, αλλ' ἶνα μάθνς, τί πρὸς ἐκείνους ἀπολογησασθαι δέοι. 74. Καὶ τί τούτων νεκεν ἀκριβώλογοῖμαι νυν, ἔτι γὰρ, εἰ και πάντες

et ηδεσαν ἀληθες οὐδ ούτως μας ἀπονοίας η φιλοδοξίας

ἔδει κρίνειν, μικρὰν ἀνάμεινον καὶ τομο ἴση σαφως καὶ πρὸς τούτφ πάλιν ἐκεῖνο οτι ου τοι ταύτην τολμωσι τὴν τόλμαν μόνον, εἴπερ τις ἐστιν ἀνθρώπων, ου γὰρ γωγε πείθομαι, αλλὰ και τοι περὶ ὁτέρων ὐποπτεύουσι κίνδυνος et ἀποκείσεται Ου μικρός.

113쪽

DE SACERDOTIOSI

εἰκότως is γαρ ανθρωπος, ους γελος ου ἀρχεγγύλος, ου αλλη τις κτιστὰν δύναμις, ἀλλ' αὐτὸς ὁ παράκλητος ταύτην διετάξατο την ἀκολουθίαν, καὶἰτι μένοντας εν σαρ sκὶ την ἀγγέλων ἔπεισε φαντάζεσθαι διακονίαν. βιὸ χρη τον ἱερωμένον σπερ ἐν αὐτοῖς στῶτα τοῖς οὐρανοῖς μεταξύτων δυνάμεων κείνων ούτως εἶναι καθαρόν. I76. Φοβερὰ μεν γαρ καὶ φρικωδέστατα καὶ τὰ προ της χάριτος, οἷον

επωμίδος, ἡ μίτρα ἡ κίδαρις, ὁ ποδηρος το πέταλον χρυσουν, αἰγια των πίων, ἡ πολλη των ἔνδον ρεμία

114쪽

ἀλλ' εἴ τις τὰ τῆς χάριτος ἐξετάσειε, μικρὰ δντα ευρησει τὰ φοβερὰ καὶ φρικωδέστατα κεῖνα, και το περὶ τοὐνόμου λαθὸν κανταὐθα ἀληθὲς ὁν οτι Ου δεδοξασται τοδεδοξασμένον εν τούτφ τω μέρει ενεκεν της ὐπερβαλλούσης δόξης. 77. 'Οταν γὰρ itast τὸν κύριον τεθυμένον καὶ

κείμενον, καὶ τον ἀρχιερέα ἐφεστωτα τω θύματι και επε o- μενον, καὶ πάντας ἐκείνwτω τιμίν φοινισκομένους αἶματι, αρα ετ μετα ἀνθρώπων εἶναι νομίζεις καὶ επὶ γῆς εστάναι,

ἀλλ' oυκχυθέως επι τους ουρανούς μετανίστασαι, και πασαν

Io σαρκικην διάνοιαν της ψυχῆς εκβαλὼν γυμνη et ψυχηκα τω ν καθαρῶ περιβλέπεις τὰ εν οὐρανοῖς -του

θαύματος. της του θεο φιλανυωπίας ὁ μετὰ του

πατρος ανω καθήμενος, κατα την ραν κείνην ταῖς άπάντων κατέχεται χερσὶ καὶ δίδωσιν αυτον τοῖς βουλομένοις is περιπτύξασθαι καὶ περιλαβεῖν, ποιοὐσι δε τοὐτ πάντες διὰ των φθαλμῶν τότε. aρά σοι του καταφρονεῖσθαι

αὐτο - σωμα του Κυριου τεθεωμένον. essentiali corporea effect of tho Se also Aurea. p. xviii. participetition in the sacrin elementa.

115쪽

III. IV DE SACERDOTIO saταὐτ αξια καταψαίνετω ἡ τοιαυτα εῖναι,- δυνηθῆναι τινα καὶ ἐπαρθῆναι κατ αυτων; 78. Βουλε καὶ ἐξετέρου θαύματος της ἀπι 'είας ταύτης δειν την προβο- λην υπογραψόν μοι τον λίαν τοις φθαλμοῖς, και τον ἄπειρον ει ν περιεστωτα, καὶ την θυσίαν ἐπὶ των λίθων sκειμένην, και πάντας μὲν ν ησυχία τους λοιπους καὶ

πολλῆ τη σιγῆ μόνον δε τον προφητην εὐχόμενοπι εἶτα εξαίφνης την φλόγα εκ των πανων ἐπι το ἱερεῖον ριπτου- μερον θαυμαστὰ ταμα καὶ πάσης ἐκπληξεως γέροντα. I79. Μετάβηθι τοίνυν ἐκεῖθεν Ar τὰ νὐ τελούμενα, και Iooυ θαυμαστα δφει μόνον, ἀλλὰ και πασαν εκπληξιν ὐπερβαίνοντα. εστηκε γαρ o ιερεύς, ου ris καταφέρων, ἀλλὰ

οὐχ D τις λαμπας νωθεν ἁφθεῖσα καταναλώση τὰ προ

κείμενα, ἀλλ' ἶνα ἡ χάρις επιπεσοὐσα τῆ θυσία δι ἐκείνης Is

τὰς ἁπάντων ἀνάψη ψυχὰς, και αργυρίου λαμπροτέρας ἀποδείξη πεπυρωμενου. 8Ο. Ταύτης ὁ της φρικωδεστάτης τελετης τίς μη σφοδρα μαινόμενος μηδὲ ἐξεστη κως ὐπερφρονησαι δυνησε αι η ἀγνοεῖς, οτι υ αν ποτε ανθρωπίνη ψυχ το πω κεῖνο της θυσίας βάστασεν, o λ αρδην ἄν ἄπαντες ηφανίσθησαν, ει μη πολλη της τοὐθεοὐ χάριτος ν η βοηθεια V. 8Ι. ι γαρ τις ενν -

σειεν σον ἐστὶν ανθρωπον δντα καὶ τι σαρκὶ και αῖματι

116쪽

34 CHRYSOSTOMUS III. V πεπλομένον της μακαρίας καὶ ἄκηρατου φυσεως κείνης γυ δυνηθῆναι γενεσθαι, τότε Φεται καλῶς, ὁσης τους

ἱερεῖς τιμῆς ἡ του πνεύματος ξίωσεν - ις διὰ γὰρ

ἐκείνων καὶ ταὐτα τελεῖται, καὶ τερα τούτων οὐδεν ἀπο- δέοντα, καὶ εἰς αξιώματος και εἰς σωτηρίας της μετέρας λόγον. 82. ι γὰρ την την οἰκοὐντες και εν ταύτην ποιούμενοι την διατριβην τα εν Οὐρανοῖς διοικεῖν πετράπησαν, κα εξουσίαν ελαβον, ην οἴτε ἀπιέλοις οἴτε αρχα - γελοι Ἀδωκεν ὁ θεός. ου γὰρ προς Ἀκείνους εἴρηται 'Io οσα α δησητε ἐπὶ της γης, σται δεδεμενα καὶ ε τροοὐρανῆ και οσαἰν λύσητε, ἔσται λελυμενα. 83. Εχουσιμεν γὰρ καὶ οι κρατουντες επὶ της ρος την του δεσμεῖν

εξουσίαν, ἀλλὰ σωμάτων μονον οἶτος δε ὁ δεσμος αὐτης

απτεται της ψυχῆς, καὶ διαβαίνει τους πανούς, καὶ απερ 254 εργάσωνται κάτω ο ιερεῖς, ταμα ὁ θεος ἄνω κυροῖ,

και την των δούλων γνώμην ὁ δεσπότης βεβαιοι. 84. Καὶ τί γαρ ἀλλ' ὐπασαν αὐτοῖς την οὐράνιον εδωκεν ερουσίαν; Ω ν γὰρ ἄν, φησιν, ἀφῆτε τὰς μαρτίας, ἀφέωνται καὶ ων

ἁν κρατητε, κεκράτηνται τίς ἁ γενοιτο ταύτης ξουσία a μείζων πασαν την κρίσιν δωκεν ὁ πατηρ τω ta πῶδε πασαν αὐτην τούτους εγχειρισθέντας πο ου ιοὐ

117쪽

III VJ DE SACERDOTIO Sωσ περ γὰρ ι ουρανους εδη μετατεθέντες, καὶ την ἀνθρωπείαν περβάντες φύσιν καὶ των μετέρων ἀπαλλαπέντες παθων ούτως εις τοσαυτηνήχθησαν την ἄρχην. I 83. Dasti μὰν βασιλεύς τινι των et αυτον οντων ταύτης μεταδροτης τιμης στε εμβάλλειν εἰς δεσμωτηριον ob αν ἐθέλη, s καὶ ἀψιέναι πάλιν, ζηλωτος καὶ περίβλεπτος παρὰ πασιν ουτος ὁ δὲ παρὰ θεου τοσούτ μείζονα εξουσίαν λαβων

ἔσω γης τιμικώτερος ουρανος καὶ σωμάτων ψυχαὶ, ἴτω μικράν τισιν δοξεν εἰληφέναι τιμην, ως δυνηθηναι καν ἐννοῆσαι, ὁτι των ταυτα πιστευθέντων τις και περφρο- Ioνησε της δωρεας Ι 86. Ἀπαγε της μανίας. μανία γὰρ

περιφανης 4περοραν της τοσαύτης ἀρχῆς, ης νευ οἴτε σωτηρίας οὐτε των ἐπηγγελμένων ἡμῖν εστ τυχῶν ὐγαθων. I 87 Εἰ γὰρ υ δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς την βασιλείαν των πανων, ἐὰν μη δι δατος καὶ πνεύματος ἀναπεννηθῆ, 'sκαι ὁ μη τρώγων την σάρκα του κυρίου, και τ αυα αὐτου πίνων ἐκβέβληται της αιωνίου λης, πάντα δε αὐτα διέτέρου μεν οὐδενος, μόνον δε διὰ των ἁγίων ἐκείνων πιτελεῖται χειρων των του ιερεως λέγω ' πῶς αν τις τούτωνεκτος η το της γεέννης εκφυγεῖν δυνησσαι πῖρ η των ao ἀποκειμένων στεφάνων τυχεῖν I 88 Ουτοι γάρ εισιν, Οἴτοι- τὰς πνευματικὰς πιστευθέντες δῖνας, και τον διὰ του βαπτίσματος πιτραπέντες τόκον διὰ τούτων ενδυο- μεθα τον ριστον καὶ συναπτομεθα ' υἱε του θεου,

118쪽

36 CHRYSOS MUS III. μελη γινομει της μακαριας εκείνης κεφαλης. 89. πιστε ἡμῶν ου αρχόντων -- ουδε βασιλέων φοβερωτεροι, ἀλλα καὶ πατέρων τιμιώτεροι δικαίως ἁν ευμ οἱ μεν γαρεξ αιμάτων και εὐθάληματος σαρκος ἐγέννησαπι ι δε της sis του θεοῖ γεννησεως ημῖν εἰσιν αιτιοι, της μακαρίας α παλιγγενεσίας ἐκείνης της λευθερίας της ἀληθοῖς καιτης κατὰ χάριν υἱοθεσίας. I. I . Λέπραν σώματος απαλλάττειν, μαλλον δε ἀπαλλάττειν μεν οὐδαμως, τους δε ἀπ- πεντας δοκιμάζειν μόνον ειχον ἐξουσίαν οἱ των 3o 'Ioυδαίων ἱερεῖς και οισθα πῶς περιμάχητον ν τ τωνιερέων τότε ουτοι δὲ υ λέπραν σώματος, ἀλλ' ἀκαθαρσίαν ψυχης, ου ἀπαλ- γεῖσαν δοκιμάζειν, αλλ' παλλάττειν παντάλως ἔλαβον ἐξουσίαν. 9I ' Ωστε οι τούτωνυπερορῶντες πυλωκα των περὶ Δαθὰν ειεν ἁν ενα νεστεροι Is και μείζονος αξιοι τιμωρίας. οἱ μεν γὰρ, ει καὶ μη προσηκούσης αὐτοῖς ἀντεποιοῖντο της ἀρχης, ἄλλ' ὁμως θαυμα την τινα περ αυτῆς ειχον δόξαν, και τοῖτο τω μετὰ sto λῆς φίεσθαι σπουδῆς δειξαν ουτοι δὲ τ επι κρεῖττον διεκοσμηθη, καὶ τοσαύτην λαβεν πίδοσιν τοa πραγμα, τότε ε ἐναντίας μὰν κείνοις, πολλῶ δε κείνων μείζονα τετολμηκασιν. 92. Ουδὲ γὰρ ἴσον εις καταφρονησεως λόγον εφίεσθαι μη προσηκούσης τιμῆς και ὐπερορῶν ἀλλὰ τοσούτφ μεῖζον κείνου τουτο, ἔσω του διαπτυειν καὶ

119쪽

III VI DE SACERDOTTO 37 θαυμάζειν τ μέσον στί. 93. Τις δν ούτως ἀθλία ψυχη - τοσούτων ὐπεριδεῖν γαθων ου ἄν ποτε φαίην ω πλην εἴ τις οἶστρον πομείνει δαιμονικόν. 'Aλλὰ πὰρ ἐπάνειμι παλιν, θεν ξέβην ου γαρ ἐν τεκολάζειν μόνον, ἀλλα καὶ ἐν τω ποιεῖν ὁ μείζονα τοῖς ἱερεῖσιν θέδωκε δύναμιν των φυσικων γονέων ὁ θεός κά τοσουτον αμφοτέρων το διάφορον, σον της παρούσης καὶ της μι--

λούσης ζωῆς. 93. οἱ μεν γὰρ εἰς ταύτην, οι δὲ εις

. εκείνην γεννωσι κἀκεῖνοι μεν οὐδε τον σωματικον αὐτοῖς δύναιντ α ἀμύνασθαι θάνατον, οἴτε νοσον πενεχθεῖσαν Io ἀποκρούσασθαι Ουτοι δε και κάμνουσαν καὶ ἀπο λυσθαι μέλλουσαν την ψυχην πολλάκις σωσαν τοις με πραοτέραν την κολασιν ργαπώμενοι, τους δὲ οὐδὲ παρὰ την ἀρχὴν αφέντες εμπεσεῖν, ου ταδιδάσκειν μόνον και νουθετεῖν, ἀλλα και τ δι εὐχων βοηθεῖν. 96. Ου γὰρ ταν ε ημα ἀναγεννῶσι μόνον ἀλλα και τὰ μετὰ ταὐτα συγχωρεῖν χουσι ερουσίαν μαρτηματα. Ασθενεῖ γάρ τίς,

φησιν, εν μῖν προσκαλεσάσθω τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και προσευξάσθωσαν περ αὐτοs ἀλείψαντες αὐτον λαίφ ε τω νόματι του κυρίου και ἡ εὐχ της οπίστεως σώσει τον κάμνοντα, και εγερεῖ αὐτον ο κύριος καν αμαρτίας et . πεποιηκὼς, αφεθήσονται αὐτω. 97. Ἐπ'-

ιτα ι με φυσικοὶ γονεῖς, εἴ τισι των περεχόντων και μεγάλα δυναμένων προσκρούσαιεν οἱ παιδες, οὐδὸν

120쪽

38 CHRYSOS MUS ΙΙΙ. VI αὐτους χουσιν φελε- οι δὲ ἱερεῖς ου ἄρχοντας, ουδὲ βασίλεῖς, ἀλλ' αὐτον αὐτοῖς πολλάκις οργισθέντα κατη λαξαν τον θεον. 98. EF ουλήμας μετα ταυτα τολμήσει τις ἀπονοίας κρίνειν; εγωμεν γὰρ εκ των εἰρημένων τοσαύ- την εὐλάβειαν ουαι τὰς των ἀκουόντων κατασχεῖν ψυχὰς, ῶς μηκέτι τους φεύγοντας, αλλὰ τους ἀφ' ἐαυτων προσιόντας καὶ σπουδάζοντας ταύτην ἐαυτοῖς κτησα σθαι την τιμην, ἀπονοίας καὶ τολμης κρίνειν. 199 Εἰ γὰρ οἱ τὰς των πολεων αρχὰς πιστευθέντες,1 3ταν - συνετοὶ και λίαν ξεῖς τυγχάνωσιν ντες, και τὰς πολεις ἀνέτρεψαν και ἐαυτούς προσαπώλεσαν ὁ ΟυXριστοῖ την νύμφην κατακοσμεῖν λαχων πόσης σοι δοκεῖ δεῖσθαι δυνάμεως, και η παρ αυτοὐ καὶ της νωθεν, προς

Is τον ριστον γάπησεν, οὐδεὶς μείζονα κείνου σπουδηνεπεδείξατο, οὐδεις πλείονος ξιώθη χάριτος ἀλλ' ὐμως μετὰ τοσαὐτα δέδοικεν τι καὶ τρέμει περ ταύτης της ἀρχης και των αρχομένων et αὐτοὐ Φοβοὐμαι γάρ,

φησιν, μη πως, ῶς ὁ ψις δαν ξηπάτησεν, ἴτω φθαρῆ

καὶ πάλιν Ἐν φοβ καὶ επιτρο- πολλῶ γενόμην προς