Perí hierōsýnēs (De sacerdotio) of St. John Chrysostom

141쪽

IΙΙ. xv DE SACERDOTIO 79μη παροφθέντες - α εργάσωνται κακά. 279. 'Αραγένοιτ αν τι τούτου παρανομώτερον, τα ανθρωποι μοχθηροὶ, καὶ μυρίων γέμοντες κακων, διὰ ταὐτα θεραπεύονται δ α κολάζεσθαι δει καὶ ἄν ενεκεν μηδε τον Οὐδον της εκκλησίας inrερβαίνειν χρην, περ τούτων καὶ εἰς την ἱερατικὴν ἀναβαίνουσιν ἀξίαν; 28Ο. Ετι οὐ ζητησομεν, εἰπε μοι του θεολτης ὀρτὶς την αἰτίαν, πράγματα ούτως αγια καὶ φρικωδέστατα ανθρωποι τοῖς με πονηροῖς, τοῖς δὲ οὐδενος ἀξίοις λυμαίνεσθαι παρέχοντες; ταν γὰρ οἱ

με των μηδὲν αὐτοῖς προσηκοντων, οἱ δε των πο λψ Io μειζόνων της οικείας δυνάμεως προστασίαν εμπιστευθῶσιν, οὐδεν Εὐρίπου την εκκλησίαν διαφερειν ποιοῖσιν. 28Ι. sis δε προτερον των ξωθεν αρχόντων κατε γέλων, οτι τὰς των τιμω διανομὰς υ απὸ της αρετης της ν ταῖς ψυχαῖς, αλλ' πο χρημάτων και πληθους τῶν και I sἀνθρωπίνης ποιοῖνται προστασίας επε δε κουσα, τιαύτη η λογία καὶ ις τα μέτερα εἰσεκώμασεν, υκ θ'

-οίως εποιούμ ν το πρῶγμα δεινόν. 282. Τί γὰρ θαυμαστον ἀνθρώπους βιωτικούς καὶ δόξης της παρὰ τῶν πολλῶνερῶντας καὶ χρημάτων ενεκα πάντα πράττοντας ἁμαρτάνειν οτοιαυτα οπου γε οἱ πάντων ἀπηλλάχθαι προσποιούμενοι τούτων οὐδε αμεινον κείνων διάκεινται, αλλ' περ τῶν

142쪽

8 CHRYSOSTOMUS III XV μέρου τινος τοιούτου της βουλῆς αυτοῖς προκειμενης,

άπλως ἀνθρώπους ἀγελαίους λαβόντες ἐφιστασι πράγμασι τοιούτοις, περ ἄν ast την αυτο κενωσαι δόξαν, καὶανθρωπος γενέσθαι, καὶ δουλου μορφὴν λαβεῖν, καὶ 5 εμπτυσθῆναι, καὶ ραπισθηναι, καὶ θάνατον τον ἐπονείδιστον ἀποθανεῖν Ου παρητησατο ὁ μονογενὴς του θεολπαῖς ς 283. Και οὐδὲ μέχρι τούτων στανται μνον, ἀλλα καὶετερα προστιθέασιν ἀτοπώτερα ου - του αναξίους κρίνουσι μόνον, αλλὰ καὶ τους επιτηδείους εκβάλλουσιν.

1 ἄσπερ γὰρ δεον ἀμφοτέρωθεν λυμηνασθαι της ἐκκλησίας την ἀσφαλειαν η ἄσπερ υκ ἀρκούσης της προτέρας

προφάσεως ἐκκαῖσαι του θεολτην οργην, ουτω την δευτε- ραν συνηφαν, οὐχ ηττον ουσαν χαλεπηπι και γὰρ ἐξ ἴσης οἶμαι εἶναι δεινον, το τε τούς χρησίμους ἀπείργειν καὶ το Is τους χρείους ισωθεῖν και τοὐτο δη γίνεται, ἶνα μηδα- θεν παραμυθίαν εὐρεῖν μηδε ἀναπνεῖσαι δυνηθῆ του Xριστο τ ποίμνιον. 284. Ταμα ου μυρίων αξια

σκηπτων ταὐτα ου. γεεννης σφοδροτέρας, ου ταύτης

μόνον της ηπειλημένης ἡμῖν, ἀλλ' ο ς νεχεται καὶ ao φέρει τὰ τοσαῖτα κακα - βουλόμενος το θάνατοντο αμαρτωλοὐ, τ επιστρέψαι αὐτον καὶ ζην πως αν τις αυτο την φίλανθρωπίαν θαυμάσειε πως νεκπλαγείη τον λεον οἱ οὐ ριστο τὰ οὐ ριστοῖ

διαφθείρουσιν εχθρων και πολεμίων μαλλον ὁ δ αγαθος

143쪽

ΙΙΙ. XVJ DE SACERDOTIO Iἔτι Ρηστευεται, καὶ εἰς μετάνοιαν καλεῖ 28s Δόξα σοὶ, κυριε. δόξα σοί. πόσης ψιλανθρωπίας αβυσσος παρὰ σοί; 'roσης ἀνεξικακίας πλουτος οἱ διὰ το νομα τοσον. εξ ευτελῶν καὶ ἀτίμων Ἀντιμος καὶ περίβλεπτοι γεγονότες, τῆ τιμὴ κατὰ του τετιμηκότος κεχρηνται, καὶ 5 τολμωσι τὰ ἀτόλμητα, καὶ ἐνυβρίζουσιν εις τὰ ἄγια, τους σπουδαίους ἀπωθούμενοι καὶ κβάλλοντες, ἴνα εν ρεμία πολλη, και μετὰ ἀδείας της σχάτης, ο πονηροὶ πάντα ὁσαπερ ν θέλωσιν ἀνατρέπωσι. 286. λαι τούτου δετο δεινο τὰς αιτίας ει θέλεις μαθεῖν, ὁμοίας ταῖς προ- Ioτέραις εὐρησεις. 'ην μεν γὰρ ρίζαν καὶ ως αν τις εἴποι)μητέρα μίαν εχουσι, την βασκανίαν αὐταὶ δε ου μιας

εἰσιν δεας, ἀλλὰ διεστηκασιν 287. D με γαρ επειδὴ νέος εστιν, εκβαλλέσθω, φησίν δὲ, πειδη κολακευειν οὐκ οἶδεw ὁ δὲ επειδη - δεῖνι προσέκρουσεπι καὶ ο μεν, εῖν - ὁ δεῖνα λυπῆται, - με ὐπ αὐτο δοθέντα ἀποδοκιμασθέντα, τουτον δὲ εγκεκριμένον ὀρωπι ὁ δὲ, πει

χρηστός εστι και επιεικης' ὁ δὲ επει- τοις ἁμαρτάνουσι ,

γεσθαι την τιμην, ἀλλ' ἡρεμα και κατὰ μικρόν καὶ ετέρας,

144쪽

ὁσας ἄν βούλωνται, δυνα ιν αν αἰτίας εὐρῶν. 288. Ἐγὼ δε σε δέως ἐνταὐθα ἐρησομαι, τί οὐ δεῖ τον επίσκοπον

ποιειν τοσούτοις μαχόμενον πνεύμασι πως προς τοσαὐταστήσεται κύματα πῶς πάσας ταύτας ἀπώσεται τὰς

5 προσβάλῶς 289. Ar μεν γαρ ορθν λογισμω το πρῶγμα διαθῆται, ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι καὶ αὐτω και τοῖς αἱρεθεῖσιν

ἄπαντες καὶ προς φιλονεικίαν την κείνου πράττουσιν

ἄπαντα, στάσεις καθ' ἐκάστην - λοντες την ἡμέραν,

καὶ σκώμματα μυρία τοῖς αἱρεθεῖσιν επιτιθέντες, εως ν Io τούτους ἐκβῆλωσιν τους αυτῶν εἰσαπόγωσιν. καὶ νίπνε- ται παραπλήσιον, οἷον αν εἴ τις κυβερνητη ενδον ἐν τῆ νηt τὴ πλεούσν πειρατὰς εχ' συμπλέοντας, και αὐτφ καὶ τοις ναύταις καὶ τοις ταβάταις συνεχως καὶ καθ εκάστην επιβουλεύοντας ραν ra A δε την προς κείνους

15 χάριν προτιμηση της αυτο σωτηρίας, δεξάμενος ob ουκεδει, ξει με τον θεον ἀντ κείνων χθρον, ου τί γένοιταν χαλεπώτερον καὶ τὰ προς κείνους δε αὐτ- δυσκολώτερον η πρότερον διακείσεται, πάντων συμπραττοντωνσλληλοις, καὶ τούτwμβλλον ἰσχυρῶν γιγνομένων. ωσπερα γὰρ γρίων ἀνεμων ξ εναντίας προσπεσόντων το τέως ησυχάζον πέλωνος μαίνεται ξαίφνης καὶ κορυφομαι, καὶ

τους εμπλεοντας πόλλυσιν ' ἴτω καὶ η της εκκλησίας

γαληνη, δεξαμενη φθορέας ἀνθρώπους ζάλης και ναυωνίων

πληροῖται πολλῶν. XVI. 29I 'Εννόησον οδν, ποῖον as τινα εἶναι χρη τον προς τοσοῖτον μελλοντα ανθεξειν χειμῶνα, καὶ τοσαὐτα κωλύματα τῶν κοινὴ συμφερόντων

145쪽

III. xvi DE SACERDOTTO 83δια σειν καλως. 292. Καὶ γωρ καὶ σεμνον καὶ ατυφον, καὶ φοβερον καὶ προσηνη, καὶ ἀρχικον καὶ κοινωνικον, καὶ ἀδέκαστον κα ὶ θεραπευτικον, καὶ ταπεινὰν καὶ ἀδούλωτον, καὶ σφοδρον και μερον εἶναι δει ἶνα προς σπαντα αὐταευκολως μάχεσθαι δυνηται, καὶ τον ἐπιτηδειον μετὰ πολλῆς τῆς ἐξουσίας, καν παντες ἀντιπίπτωσι, παράγειν, καὶ τον υ τοιοὐτον μετὰ πης αὐτης ξουσίας, καν παντες συμπνέωσι, μη προσίεσθαι, αλλ ει ἔν μόνον ραν της

εκκλησίας την οἰκοδομὴν και μηδὲν προς ἀπέχθειαν '

χάριν ποιεῖν. Io

γματος τούτου την διακονίαν καίτοι γε ούπω πάντα

διῆλθον προς σε εχω γα και ἔτερα λέγειν ἀλλὰ μηἀποκάμης ἀνδρος φίλου καὶ γνησίου βουλομένου σε πείθειν, ὐπερ- εγκαλῶς, ἀνεχόμενος οὐδε γαρ προς την ἀπο- 15λογίαν σοὶ την περ ημων αὐτα χρησιμά ἐστι μονον, ἀλλα και προς αὐτην οὐ πράγματος την διοίκησιν τάχα Ου μικρον συμβαλεῖται κέρδος. 294. Καὶ γὰρ ἀνωνκαῖον τον μέλλοντα επὶ ταύτην ρχεσθαι οὐ βίου την δον,

προτερον παντα διερευνησάμενον καλῶς, ἴτως φωτθαι oτης διακονίας. τί δηποτες τι ει καὶ μηδεν αλλο, το οὐνμ ξενοπαθεῖν, νίκα ν αὐτα προσπίπτη, περιέσται πάντα εἰδότι σαφως. 293. 'ουλε οὐν επὶ την των χηρων

146쪽

84 CHRYS STOMUS III. XVI προστασίαν ωμεν πρότερον η την των παρθένων κηδε

μονίαν η του δικαστικοὐ μέρους την δυσχέρειαν καὶ γὰρ εφ κάστου τούτων διάφορος ἡ φροντὶς καὶ τ ς φροντίδος μείζων ὁ φόβος. m. Καὶ πρωτον, να ἀπο O των

λαλλων ευτά στέρου δοκοῖντος εἶναι ποιησώμεθα την

χην, ἡ των χηρων θεραπεία δοκεῖ με μέχρι της των

χρημάτων δαπάνης τοι ἐπιμελουμένοις αὐτων παρέχειν φροντίδα το δὲ υ τοιουτον εστιν, ἀλλὰ πολλῆς δεῖ κἀνταὐθα εξετάσεως, ἄταν αὐτας καταλεγειν δέη 1 297 ῶς τό γε ἀτμως και ως τυχεν αὐτὰς επιράφεσθαι μυρία εἰργάσατο δεινά. και γαρ ικους διέφθειραν καὶ

γάμους διέσπασαν, καὶ επὶ κώπαις πολλάκις και καπηλείαις και σερα τοιαυτα ἀσχημονοῖσαι εάλωσαν. 298. Τοδ τας τοιαύτας ἀπο των της εκκλησίας τρέφεσθαι χρη- Is μάτων και παρὰ θεου τιμωρίαν και παραμνθρώπων φερειον εσχάτην κατάγνωσιν, και τους - ποιεῖν βουλομενους Oκνηροτερους καθίστησι. τίς γαρ αν ἔλυιτ ποτε, α φ

Xριστ προσετάχθη οὐναι Ῥηματα, αὐτα ἀναλίσκειν εις τους τ του Xριστο διαβάλλοντας νομα 299. inago αὐτα πολλην δεῖ και κριβῆ ποιεῖσθαι την ἐξετασιν, ωστε μη μνον τὰς ειρημένας ἀλλὰ μηδε ιις αυταῖς επαρκεῖν δυναμενα την των ἀδυνάτων λυμαίνεσθαι τράπεζαν. - Μετὰ δε την ἐξέτασιν ταύτην τέρα διαδέ-

147쪽

III. VI DE SACERDOTT 83χεται φροντὶς ου μικρὰ, ἶνα αυταῖς τὰ της τροφης θρόως, ἄσπερ εὐπηγων ἐπιρρέην καὶ - διαλιμπάνη ποτέ. καὶ γαρ ἀκόρεστόν πως κακον ἡ κούσιος πενία, καὶ μεμψίμοιρον, καὶ ἀριστοπι καὶ δεῖ πολλῆς με της συνέσεως, πολλῆς δὲ της σπουδῆς, ἄστ αυτων εμφράττειν τὰ στο-

ματα, πασαν εω οὐντα κατVνορίας πρόφασιν. ΟΙ Οιμὸν ὁ πολλοὶ, ταν τινὰ ἴδωσι γημάτων κρείττονα, εὐθέως αυτον επιτηδειον εἶναι προς ταυτην ἀποφαίνοντα την οἰκονομίαν ρο δε ori γοωαί ποτε ταυτην αὐτω την

μεγαλοψυχίαν ἀρκεῖν μνην, αλλὰ δεῖ μὰν αυτὴν προ των Ioa λων χωρὶς γὰρ ταύτης λυμεων ἁν εἴη μαλλον η προστάτης, καὶ λύκος ἀντὶ ποιμένος), μετὰ δὲ αὐτης καὶετερα ζητειν εἰ κεκτημένος τυγχάνοι αἴτη δ ἐστιν πάντων αιτία ἀνθρώποις των ἀγαθων, νεξικακία, ἄσπερ εἴς τινα εἴδιον λιμένα ορμίζουσα καὶ παραπέμπουσα την Is ψυχήν. Oa Το γὰρ των χηρων γενος καὶ διὰ την Πενίαν,

καὶ διὰ την ἡλικιαν, και διὰ την φύσιν ἀμέτρω τινὶ κέχρη

ται παρρησία ούτω γὰρ μεινον εἰπεῖν καὶ βοωσιν ἀκαίρως, και αἰτιωνται μάτην, και ἀποδύρονται ὐπερ ῶν χάριν εἰδέναι θρην, καὶ κατηγορουσιν inre ἄν ἀποδέχεσθαι oεδει. καὶ δεῖ τον προεστωτα παντα φέρειν γενναίως, καὶ

μήτε προ τὰς ἀκαίρους ενοχλήσεις, μήτε προς τας ἀλόγους παροξύνεσθαι μέμψεις. 3Ο3. Ελεεῖσθαι γὰρ κεῖν τογένος ὐπερ ἄν δυστυχοῖσιν, οὐχ βρίζεσθαι, δίκαιον - τόγε πεμβαίνειν αυτῶν ταῖς συμφοραῖς, καὶ τ ν διὰ την as πενίαν οδύνη τὴν ἀπὸ της ἴβρεως προστιθεναι, τηνεσχάτης ἄμοτητος ἄν εἴη I . Διὰ τοὐτο καί τις ἀνὴρ σοφώτατος,

148쪽

86 CHRYSOSTOMUS III. XVI εἴς τε το φιλοκερδες καὶ το περοπτικον τ' ἀνθρωπίνης φύσεως πιδῶν, καὶ της πενίας την φυσιν καταμαθων δεινην ουσαν καὶ την γενναιοτάτην ψυχην καταβαλῶν, καὶ πεῖσαι περὶ των αυτῶν ἀναισχυντεῖν πολλάκις, ἶνα μη τις 5 αἰτουμενος παρ αυτῶν οργίζηται, μηδε τω συνεχεῖ της

εντευξεως παροξυνθεὶς πολέμιος ὁ βοηθεῖν οφείλων γίνηται,

παρασκευάζει προσην τε αυτον κα ευπρόσιτον εἶναι τω δεομένω, λέγων Κλῖνον πτωχ αλυπως το ὁ σου, καὶ ἀποκρίθητι αυτω - πραοτητι εἰρηνικά. καὶ τον παρο-

1 ξύνοντα ἀφεὶς τί γὰρ αν τις τω κειμέν λεγοι ταδυνα- μένετην κείνου φέρειν ἀσθενειαν διαλεγεται, παρακαλῶν τω τε μυ της φεως καὶ τ των λόγων πραοτητι πρὸ της δόσεως αυτον ἀνορθουν. Os 'Ar δε τις τα μενεκείνων μη λαμβάνη, μυρίοις δὲ αὐτας ονείδεσι περιβάλλη, 15 καὶ βρίζη, καὶ παροξύνηται κατ αυτῶν Ου μόνον Ουκεπεκούφισε 'ν πο της πενίας ἀθυμίαν τω δουναι, ἀλλὰ καὶ μεῖζον ταῖς λοιδορίαις εἰργάσατο το δεινόν. O6. Καν γὰρ λίαν ἀναισχυντειν βιάζωνται διὰ την της γαστρος ανάγκην, αλλ ομως ἀλγουσιν επὶ τί βία ταύτη. χταν δνa διὰ μεν το τολλιμου δεος προσαιτεῖν ἀναγκάζωνται, διὰ δετο προσαιτεῖν ἀναιδευεσθαι, διὰ δε το ἀναιδευεσθαι πάλινυβρίζωνται, ποικίλη τις καὶ πολυν φέρουσα τον ζόφον επὶ την ψυχην κείνων κατασκηπτει της ἀθυμίας η δύναμις IOI Καὶ δεῖ Θον τούτων Ἀπιμελούμενον Ἀπιa5 τοσοὐτον εἶναι μακρόθυμον, ω μη μόνον αυται μη πλεο-

149쪽

ΙΙΙ. vi DE SACERDONO 87νάζειν την ἀθυμίαν ταῖς ἀγανακτησεσιν, αλλὰ και 'ς

γὰρ κεῖνος ὁ βρισθεὶς ἐν πολλὴ περιουσία ου αἰσθάνεται της ἀπο των χρημάτων φελείας, διὰ την πὰ της οβρεως πληγην ουτως ἔπος ὁ προσην λογον ἀκουσας, 5 καὶ μετὰ παρακλησεως το διδόμενον δεξάμενος, γάνυται πλέον καὶ χαίρει, καὶ διπλοὐν αὐτω το δοθεν τω τρόπω γίγνεται. IO8. καὶ αὐτα Ῥυκ απ' εμαυτου, ἀπεκείνου του τὰ πρότερα παραινέσαντος φθέγγομαι Τέκνον γάρ, φησιν, ἐν ἀγαθοῖς μη δως μῶμον, καὶ ἐν πάση δόσει Io λύπην λόγου οὐχὶ καύσωνα ἀναπαύσει δρόσος; χυτω κρεῖσσον λόγος η δόσις. ἰδου γὰρ λόγος περ δόμα ἀγα--θον, καὶ ἀμφότερα παρὰ ἀνδρὶ κεχαριτωμένφ. I- Ουκεπιεικε δὲ μόνον καὶ ἀνεξίκακον τον τούτων προστάτην, ἀλλα καὶ οἰκονομικον οὐχ ηττον ναι χρη - ἐὰν Is τουτο ἀπῆ, πάλιν εἰς την ἴσην περιίσταται ζημίαν τὰ των

πενητων χρηματα. IIO. 'Mδη γάρ τις ταύτην πιστευθεὶς την διακονίαν, καὶ χρυσον συναγαγων πολυν αυτος μεν ου κατέφαγεν, ἀλλ' υδ εἰς του. δεομένους, πλην ολώνων, ἀνάλωσε, το δε πλέον κατορυξας ἐφυλαττεν εως Ου καιρος Οχαλεπος ἐπιστας παρέδωκεν αὐτὶ ταῖς των χναντίων

πλεονάζειν μητε ελλείπειν της εκκλησίας την περιουσίαν ἀλλα πάντα μεν σκορπίζειν ταχέως τοῖς δεομένοις τὰ ποριζομενα, ε δε ταῖς των αρχομενων προαιρέσεσι συνά- 25

150쪽

88 CHRYSOS MUS III. XVIγειν της εκκλησίας του θησαυρούς. II. Τὰς δὲ των ξένων ὐποδοχὰς καὶ τὰς των ἀσθενούντων θεραπείας, ποσης μὲν te δεῖσθαι χρημάτων δαπάνης, πόσης δὲ της

των ἐπιστατούντων κριβείας τε καὶ συνέσεως καὶ γαρ5 της εἰρημένης ἀναλώσεως ταύτην ηττονα μεν οὐδαμως, πολλάκις δὲ καὶ μείζονα εἶναι νάγκη και τον ἐπιστα--υντα ποριστικόν τινα με εὐλαβείας καὶ φρονησεως, ῶς παρασκευάζειν και φιλοτίμως καὶ λύπως διδόναι τους

κεκτημένους τ παμ αὐτων ἶνα μη της των ἀσθενούντων I αναπαυσεως προνοων τὰς των παρεχόντων πληττη ψυχάς.

3I3. Την δὲ μακροθυμίαν καὶ την σπουδην πάλ. πλείονα ἐνταὐθα ἐπιδείκνυσθαι δεῖ δυσάρεστον γάρ πως οἱ νο- σοὐντες χρῆμα καὶ ραθυμον κα μη πώλλὴ πανταχόθεν εἰσφέρηται δεκρίβεια και φροντὶς ἀρκεῖ και πω μικρον 15 κεῖνο παροφθεν μεγάλα εργάσασθαι se νοσοὐντι κακά. XVII. 314. Ἐπὶ δὲ τ' των παρθένων ἐπιμύλείας Oσ-

ούτ μείζων ὁ φόβος εστ α το κτῆμα τιμιώτερον, καὶ βασιλικωτέρα αύτη των αλλων ἡ ἀπέλη Ἀηδη γὰρ καὶ ις

τον των πίων σούτων χορὸν μυρίαι μυρίων γέμουσαι et κακων εἰσεκωμασαν μεῖζον δε ενταυθα το πένθος.3IS. Καὶ καθάπερ υκ ἴσον κορην τε ἐλευθέραν καὶ τηνταύτης θεράπαιναν ἁμαρτεῖν ούτως οὐδὲ παρθένον καιχήραν ταῖς με γαρ και ληρεῖν και λοιδορεῖσθαι προς

ἀλληλα και κολακευειν και ἀναισχυντεῖν και πανταχοῖ

as φαίνεσθαι καὶ το περιῆέναι την ἀγορὰν γέγονεν ἀδιάφορον ἡ δε παρθένος επὶ μείζοσιν ἀπεδύσατο, καὶ την ἀνωτάτω