Perí hierōsýnēs (De sacerdotio) of St. John Chrysostom

171쪽

IV. IIJ DE SACERDOTIO Ios μακαρίας, αξιον αυτο κατα δυναμιν την ἀνθρωπείαν ἀποφαίνειν; 39Ι. Εἰ γὰρ et οῖς περὶ την ἀθλητικην υε ανεσπουδακόσι καὶ ἰατρων χρεία καὶ παιδοτριβων, καὶ διαίτης κριβωμένης, καὶ ἀσκησεως συνεχους, καὶ μυρίας παρατηρησεως ἐτέρας καὶ δι καὶ το τυχον ἐν αὐτοῖς παροφθεν πάντα ἀνέτρεφε καὶ κατέβαλεν) οἱ το σωματο- θεραπεύειν λαχόντες, το την ἄθλησιν υ προς

σώματα, ἀλλα προς τὰς οράτους δυνάμεις ἔχον πως αὐτοδυνησονται φυλάττειν κεραιον καὶ γιες, μη πολύ την ἀνθρωπίνην προβαίνοντες ἀρετην, καὶ πασαν ψυχῆς οπρόσφορον πιστάμενοι θεραπείαν III. 392. Η --

νοεῖς, ἔτι καὶ πλείοσι της μετέρας σαρκος καὶ νοσοι καὶ ἐπιβουλαῖς τοὐτο et κειται το σωμα, καὶ θαττον αὐτου

φθείρεται, καὶ σπιλαίτερον ἐπιαίνει;

393. Καὶ τοῖς μεν κεῖνα θεραπεύουσι τα σώματα και εφαρμάκων εξεύρηται ποικιλία, και οργάνων διάφοροι κατασκευαὶ καὶ τροφαὶ τοις νοσοῖσι κατάλληλοι καὶ φύσις δὲ αέρων πολλάκις ρκεσε μνη προς την του κάμνοντος ὐγίειαμ εστι δὲ που καὶ πνος προσπεσὼν εις καιρον παντος πονου ἀπηλλαξε τον ἰατρόν. - 'Ενταὐθα Leto οὐδὲν τούτων πινοησαι στιπι ἀλλα μία τις μετὰ τὰ εργα

δέδοται μηχανν καὶ θεραπείας οδος, - διὰ του λόγου

172쪽

Iro Cis YSOSTOMUS IULIII διδασκαλία τουτουργανον, τουτο τροφη, τουτο αέρων κρασις ἀρίστη τουτο αντὶ φαρμάκου, τουτο ἀντὶ πυρος, τοὐτο ἀντὶ σιδηρομ' ἁ καυσαι δεη, ἁν τεμεῖν, τούτν κεχρησθαι ἀνῶν--a τοὐτο - θ, πάντα οἰχησεται τὰ λοιπα τομ καὶ κειμένην ρονείρομεν, καὶ φλε μαίνουσαν καταπτέλλομεν την ψυχην, καὶ τὰ περιττὰ περικοπτομεν, καὶ τα λείποντα πληροῖμεν, καὶ τὰ amαντα εργαζόμεθα, ὁσα εἰς την της ψυχῆς ἡμῖν πίειαν συντελεῖ. 393 Προς μεν γαρ βίου κατάστασιν αρίστην βίος σερος Io εἰς τον ἴσον ν ἐναγῶνοι ζηλοπι ταν δε περὶ δόγματανοσν ἡ ψυχη τὰ νόθα πολλη του λόγου νταὐθα ἡ χρεία,

ου προς την των οικείων ἀσφάλειαν μόνον, ἀλλὰ καὶ προς τους ξωθεν πολέμους. 396. ἰ μεν γὰρ χοι τις τον μάχαιραν του πνεύματος καὶ θυρεον πίστεως τοσομον,15, δύνασθαι θαυματουργεῖν, και δια των τεραστίων τὰ των αναισχυντων ἐμφράττειν στόματα, οὐδεν ἁν δέοιτο

της ἀπο του λόγου βοηθείας μαλλον δε οὐδε τότε αχρηστος ἡ τούτου φύσις ἀλλα και λίαν ναγκαία. 397. Καὶ

γὰρ Ο μακάριος ΓΙαὐλος αὐτον μετεχείρισε, καίτοι γε ποao των σημείων πανταχοῖ θαυμαζόμενος. και τερός τις των ἀπ κείνου του χοροῖ παραινεῖ ταύτης πιμελεῖσθαιτης δυνάμεως, λέγωμ' 'Edmino προς ἀπώλογίαν παντι τω

173쪽

IV. IIIJ DE SACERDOTTO III

αἰτοὐντι υμα λόγον περὶ 'ς εν μῖν ἐλπίδος. καὶ πάντες δε ομου τότε δι οὐδεν τερον τοις περὶ Στέφανον ν των χηρῶν επέτρεψαν οἰκονομίαν, ' νῖν αὐτοὶ τῆτου λόγου σχολάζωσι διακονία. 398. Πλὴν ου παραπλησίως αυτον επι τησομεν, την ἀπο των σημείων χοντες 5

ἰσχύν. ει δὲ της με δυνάμεως κείνης Ουδε ἴχνος πολέλειπται, πολλοὶ δὲ πανταχόθεν ἐφεστηκασιν οἱ πολέμιοι καὶ συνεχεῖς, τουτ λοιπον μὰς νάγκη φράττεσθαι, καὶ

ἶνα μη βαλλώμεθα τοῖς των ἐχθρων βέλεσι, καὶ ἶνα βάλ

λωμεν κείνους IV. 399. Διὸ πολλὴν γὴ ποιεῖσθαι Ioτην σπουδὴν ἄστε τον λόγον του ριστο εν ἡμῖν ενοικῶν πλουσίως ου γαρ πρὸς εν ῆμῖν εἶδος μάχης ἡ παρασκευη ἀλλὰ ποικίλος ουτος ὁ πόλεμος, καὶ εὐδιαψόρων συγκροτουμενος των χθων ουτε γὰρ πλοις σπαντες χρῶνται

τοῖς αυτοῖς, ουτε ενὶ προσβάλλειν μi μεμελετήκασι 15 τρόπφ. - Καὶ δεῖ τον μέλλοντα την πρὸς πάντας ἀναεέχεσθαι μάχην τας ἁπάντων εἰ δεναι τέχνας καὶ τον αυτον τοξότην τε εἶναι καὶ σφενδονήτην, καὶ ταξίαρχον καὶ λοχωγὸν, καὶ στρατιώτην καὶ στρατηγὸν καὶ πεζον κα ίππεα, και ναυμάχην καὶ τειχομάχην I. Eπὶ μὲν o

174쪽

II CHRYSOSTOMUS LIV. Ivγαρ των στρατιωτικῶν πολέμων, ἔν ἔκαστος ἔργον πω λαβων, τούτWτους πιόντας ἀμύνεται ενταυθα δὲ τουτοου εστιν, αλλὰ ἁν μη πάσας ἐπιστάμενος β της τέχνης

τὰς δέας ὁ μέλλων νικῶν, οἶδεν ὁ διάβολος και δ ενος

μέρους, ταν μήλημένον τύχy, τους πεῬατὰς εἰσωνα γὼν τους αυτοὐ διαρπάσαι τα πρόβατα ἀλλ' οὐχ, ταν διὰ πάσης κοντα τ' ἐπιστηρος το ποιμένα αἴσθηται, και τὰς επιβουλαμ αυτο καλῶς ἐπιστάμενον. 2. Διο ρ' καλῶς ἐξ oλων φράττεσθαι των μερῶν. και γαρ πολις Io - μὸν αν πανταχόθεν περιβολημένη τυγχάνm, κατων. λατῶν πολιορκούντων αυτὴν ἐν ἀσφαλεία μένουσα πολλῆ εὰν δὲ πυλίδος μόνον τις μέτρον διακόψη το τεῖχος ουδὸν αὐτy λοιπον δφελος του περιβόλου γίνεται, καίτοι γε του ιetros παντος ἀσφαλῶς ἐστηκότος. Oύτως οὐν καὶ ἡ του Is θεο πόλις ταν μεν αυτὴν πανταχόθεν ἀντὶ τείχους του ποιμένος λχίνοιά τε καὶ σύνεσις περιβαλλη, πάνταεις αἰσχύνην και γέλωτα τοι εχθροῖς τα μηχανήματα

τελευτα, και μένουσιν κατοικOsντες ενδον ἀσινεῖς οταν

δέ τις αυτὴν εὐμέρους καταλὐσαι δυνηθy, κὰν μη πῶσαν a καταβάλη, διὰ του μέρους ἄπαν ως εἰπεῖν λυμαίνεταιτ λοιπόν. τί γὰρ, ταν προς ' Ελληνας με ἀπνωνίζηται

ματα.

175쪽

ΙV. IV DE SACERDONO II 3

καλῶς συλῶσι δὲ αυτην Ιουδαλι η τούτων μὰν αμψοτέ

ρων κρατῆ ἀρπάζωσι δὲ Μανιχαῖοι η μετὰ το περιγενέσθαι καὶ τούτων, οἱ την εἱμαρμένην εἰσεγοντες ἔνδονέστωτα τὰ πρόβατα κατασφάττωσι καὶ τί δεῖ πασας καταλεγειν του διαβο υ τὰς αἱρέσεις; a 4 μ πάσας ἀποκρούεσθαι καλῶς ὁ ποιμην ειδῆ, δύναιτ αν καὶ δῶ

μιας τὰ π αν των προβάτων καταφαγεῖν ὁ λύκος. 3. Καὶ επὶ με των στρατιωτων ἀπ των ἐστώτων καὶ μαχομένων καὶ την νίκην εσεσθαι καὶ την ητταν προσδοκῶν

ἀεὶ χρή - ἐνταυθα δὲ πολύ -υναντίον πολλάκις γὰρ PIO προς τερους μάχη τους ουδὲ την αρχὴν συμβάλοντας οὐδε πονέσαντας ὁ λως συχάζοντας καὶ καθημένους νικη- σαι πεποίηκε καὶ τω οἰκείωξίφει περιπαρεὶς ὁ μη πολλὴν περὶ ταμ τη εμπε ίαν σχων, καὶ τοῖς φίλοις καὶ τοις πολεμίοις καταγέλαστος γίνεται. - οῖον πειράσομαι εγάρ σοι καὶ επὶ παραδείγματος, ο λέγω, ποιῆσαι φανερον

τον πο ου θεοῖ δοθέντα τλΜωὐσῆ νόμον οι την Οὐαλεντίνου καὶ Μαρκίωνος διαδεξάμενοι φρενοβλάβειαν, καὶ

176쪽

οσοι τα αυτ νοσουσιν ἐκείνοις του κατα γοήτων θείωνεκβαλλουσι, γραψων 'Iουδαῖοι δὲ αὐτον ούτω τιμωσιν, ῶς καὶ του καιρου κωλύοντος φιλονεικεῖν ἄπαντα φυλάττειν,

παρὰ τὸ φ θεν δοκοῖν η δ εκκλησία του θεοὐ την 5 αμφοτέρων ἀμετρίαν φυγουσα, μέσην βάδισε, καὶ ἴτε

υποκεῖσθαι αυτο τω ζυγω πείθεται οἴτε διαβαλλειν αὐτον ἀνέχεται, ἀλλὰ καὶ πεπαυμένον παινεῖ διὰ το ησιμεῖσαί ποτε εις καιρον. Os Δεῖ δη τον μέλλοντα προ αμφοτέρους μεχεσθαι την συμμετρίαν εἰδένω ταύρον. 1 αν τε γὰρ Ιουδαίους διδάξαι βουλόμενος, ως υκ εν καιρροτης παλαια εχρονται νομοθεσίας, αρξηται κατηγορεῖν αὐρος ἀφειδῶς ἔδωκε τοι διασύρειν βουλομένοις των αιρετικων λαβὴν ου μικράν - τε τούτους πιστομίσαι σπουδάζων ἀμέτρως αὐτον επαίρη, και ως ἀνα καῖον εν ω παρόντι

15 τυγχάνοντα θαυμάχ, τα των Ιουδαίων ἀνεφει στόματα. 6. ΓΙ ιν ι την Σαβάλλω μαινόμενοι μανίαν, και ιτα 'Aρείου λυττωντες ε ἀμετρίας αμψότεροι της λιοῖς

177쪽

ΙV. IV DE SACERDO NO II 3εξεπεσαν πίστεως καὶ τὸ μὲν ον α ριστιανων ἀμφοτέροις πίκειται, εἰ δέ τις τα δόγματα ξετάσειε, τους μενουδὸν μεινον Ιουδαίων διακειμενους ευρησει, πλην σονυπερ νομάτων διαφέρονται μόνον, τους δε πολλην την

εμφέρειαν προς την ψεσιν Ιαυλου του Σαμοσατέως se ντας, αμφοτέρους δε της ἀληθείας ἐκτος. 7. Πολύς οὐ κἀνταὐθα ὁ κίνδυνος, και στεν και τεθλιμμένη

οδος, Ἀπο κρημνων ἀμφοτέρωθεν ἀπειλημμένη καὶ δέος

ου μικρον, μη τον τερόν τις θέλων βαλεῖν πο θατέρου πληγy. αν τε γὰρ μίαν τις εἴπη θεότητα, προς την Io ἐαυτοὐ παράνοιαν ευθέως εῖλκυσε την φωνην ὁ Σαβέλλιος

αν τε διελη πάλιν, σερον μεν - πατέρα, ετερον δε τονυὼν και το πνευμα δε το δ νιον τερον λέγων ἐφέστηκεν Ἀρειος, εἰς παραλλαγην Ουσίας ελκων την επιτοις προσώποις διαφοράν δεῖ δε καὶ την ἀσεβη σύγχυσιν εκείνου, 5 καὶ την μανιώδη τούτου διαίρεσιν ἀποστρέφεσθαι και φεύγειν, την μεν θεότητα πατρος καὶ υἱοὐ και ἁγίου πνεύματος μίαν μολογοὐντας, προστιθέντας δε τὰς τρεις

178쪽

II CHRYSOSTOMUS LIV. Ivυποστάσεις Ουτω γὰρ ἀποτειχίσαι δυνησόμεθα τὰς λιψοτέρων φοδους. 8. Πολλὰ δε καὶ τέρας ἐνην σοι

λεγειν συμπλοκάς προς- ὰν μη γενναίως τις και ἀκρι--βως μάχηται, μυρία λαβών πεισι τραύματα. V. - Τίλαν τις εἴποι τὰς των οἰκείων ἐρεσχελίας ου γάρ εἰσιν ελάττους αυτα των ξωθεν προσβολων, ἀλλα καὶ πλείονατω διδάσκοντι, παρεχουσιν ἱδρωτα οἱ μὲν γὰρ 'ro πολυπρα μοσυνης, ἁπλῶς καὶ εἰκη, περιεργαζεσθαι θελου- σιν,4 μητε μαθοντάς εστι κερδῶναι μητε μαθεῖν δυνατόν. Io ἔτεροι πάλιν των του θεο κριμάτων εὐθύνας αὐτον ἀπαι-τουσιν, καὶ την βυσσον την πολλην ἀναμετρεῖν βιά

ζονται Τὸ γὰρ κρίματά σου, φησὶν, βυσσος πολλη.

4IΟ. Καὶ πιστεως μεν πέρι και πολιτείας, λέγους νευροις σπουδάζοντας τους δε πλείους ταυτα περιεργα -

15 μένους καὶ ζητουντας, ε μητε ευρῶν δυνατον και τον θεον παροξυνει ζητούμενα. ταν γὰρ, απερ αυτος - ουκηθέλησεν ειδέναι, ταυτα βιαζώμεθα μανθάνειν, υτ εἰσο--θα πως γὰρ θεο - βουλομενου; και το κινδυνεύειν ἡμῖν εὐτου ζητεῖν περιέσται μονον AII. Ἀλλ' ομως καὶ

a τούτων τοιούτων Oντων, ταν τις μετα αυθεντίας ἐπιστομίζη τους τοι πορα ταυτα ἐρευνωντας πονοίας τε καὶ

ἀμαθίας ἐαυτω προσεπιψατο δόξαν. διὰ χρο κἀνταυθα

πολλὴ κεχρῆσθαι τῆ συνέσει, ῶς και ἀπάγειν των τοπων

179쪽

IV VJ DE SACERDOTIO II7 ἐρωτησεων τον προεστωτα, καὶ τὰς εἰρημενα εκφευγειν αἰτίας. I 2. LIρος παντα δε αὐτα ἔτερον μὲν οὐδεν, δε του λόγου βοηθεια δέδοται μονη καν τις ταύτης ἀπεστερημένος β της δυνάμεως, οὐδε αμεινον των χειμα μένων πλοίων διηνεκῶς αἱ ψυχαὶ των ὐπ αυτω τεταγμένων sἀνδρων διακείσονται, των ἀσθενεστέρων καὶ περιεργοτέρων λέγω. - χρη τον ἱερεα παντα ποιεῖν υπ- του ταύτην

κτήσασθαι την ἰσχυν. VI. I 3. Τί δν ὁ Ιαὐλος,

φησιν, ου εσπούδασε ταύτην οἱ κατορθωθηναι την ἀρε-

την οὐδἐ εγκαλύπτεται επὶ τῆ του λόγου πενία, Hario καὶ διαρρηδην ὁμολογεῖ ἰδιώτην ἐαυτον εἶναι καὶ ταὐτα Κορινθίοις ἐπιστέλλων, τοῖς απὸ του λέγειν θαυμαζομένοις, καὶ μέγα επὶ τοὐτ φρονουσι. 4 . οὐτο γαρ, εφην,

τουτό ἐστιν, O τους πολλους πώλεσε, καὶ ραθυμοτέρους προς την ληθῆ διδασκαλίαν εποίησε. μη γαρ δυνηθέντες 5ακριβως ἐξετάσαι των ἀποστολικων φρενων το βάθος, μηδε συνεῖναι την των ρημάτων διάνοιαν, διετέλεσαν τον απαντα χρόνον νυστάζοντες καὶ χασμώμενοι, καὶ την ἀμαθίαν τιμῶντες ταύτην, ου ην ὁ Ιαυλός φησιν εἶναι αμαθὴς, αλλ' ης τοσοὐτον ἀπῶπιν, σον οὐδἐ a λος τις oτων πο τον Οὐρανον τουτον ἀνθρώπων. 413. Ἀλλ' ουτος μεν - εις καιρον ὁ λόγος μενέτωρ τέως δε κεῖνό

180쪽

νος με γαρ χεν ἰσχυν πο ν του μου μείζονα ast πλείονα δυναμένην κατορθοὐπι φαι μενος γὰρ μόνον,5 καὶ σιγῶν, τοῖς δαίμοσιν ν φοβερὸς οἱ δὲ νυν πάντες

όμοὐ συνήλθόντες μετὰ μυρίων ευχων και δακρυων ουκὰν δυνηθεῖεν, ὁσα ἴσχυσε τα σιμικίνθια Παύλου ποτε.4I7. Καὶ IΠαύλος μεν ευχόμενος νεκρούς ἀνίστη, και αλλαεθαυματούργει τοιαὐτα ῶς και θεὸς νομισθηναι παρα τοις Io ἔξωθεν καὶ πρὶν η του βίου μεταστῆναι τούτου, κα - ξιώθη ἁρπα γηνα εως τρίτου υρανου, καὶ ρημάτων μετασχεῖν, ἄν- θέμις νθρωπείαν ἀκοῖσαι φύσιν. οι δε νυν δντες αλλ' οὐδε βουλομαι δυσχερες εἰπεῖν ουδε βαρύ καὶ γὰρ καὶ ταμα ου ἐπεμβαίνων αὐτοῖς πω νῖν, αλλα 15 θαυμάζων,- πῶς ου φρίττουσιν ἀνδρι τηλικούτ παρα

βάλλοντες ἐαυτούς; Ι 8. ἰ γὰρ καὶ τὰ θαύματα μέντες,

επὶ τον βίον λθοιμεν οὐ μακορίου, καὶ την πολιτείανεξετάσαιμεν αυτολτην amyελικην, καὶ ε ταύτη μαλον, θεν τοις σημείοις, φει νικῶντα τον ἀθλητὴν οὐαριστοῖ.a τί γὰρ αν τις εἴποι τον ζηλον, την επιείκειαν, τους συνεχεῖς

κινδύνους, τὰς παλληλους φροντίδας, τὰς ἀδιαλείπτους

υπερ των,κκλησιων ἀθυμίας το πρὸς τους ασθενεῖς συμπαθες, τὰς πολλὰς θλίψεις, τους καινοτερους διωγμούς, τους καθημερινούς θανάτους ν τίς γαρ τόπος της ἰκου-