Perí hierōsýnēs (De sacerdotio) of St. John Chrysostom

161쪽

IV. IJ DE SACERDOTTO 99πιγος το Σαμουηλ εγκαλουντ αδτω Μη γὰρ αυτὰς επέδραμον τῆ βασιλιεία μη γαρ επεπηδησα ταυτη τὴδυναστείας τον των ἰδιωτων ἐβουλόμην βίον η τον ἀπράγμονα καὶ σύχιον, συ δε με ἐπὶ τοὐτ εἶλκυσας

το ξίωμα εν κείνη μένων τῆ ταπεινότητι, εὐκόλως - sταὐτα ἐξέκλινα τα προσκρούματα. ου γὰρ δήπου των πολλων εἶς ων καὶ ἀσημων, επὶ τοὐτο αν ἐξεπέμφθην τοεργον, ουδ' ἄν ἐμοὶ τον προς τους 'Aμαληκίτας πολεμον ενεχείρισεν ὁ θεός μ εγχειρισθεὶς δε, υκ αν ποτε ταυτην μαρτον την ἁμαρτίαν. θα Ἀλλα ταὐτα πάντα Ioασθεν προς ἀπολογίαν Ου ασθεν δε μονον, αλλὰ καὶ επικίνδυνα, καὶ μαλλο εκκαίει του θεο την οργην. 33Ι. Τὸν γαρ ὐπὸ την ἀξίαν τιμηθέντα ου εἰς την των αμαρτημάτων πολογίαν χρη προβαλλεσθαι της τιμῆς τομέγεθος, ἀλλὰ εἰς μείζονα βελτιώσεως προτροπην κεχρη- Isσθαι τη πολλῆ περ αυτὸν οὐ θεοὐ σπουδῆ. 352. D δε,

διότι κρείττονος τυχεν αξιώματος, δια τοὐτο ἁμαρτάνειν αὐτω νομίζων ἐξεῖναι, οὐδεν τερον η την οὐ θεολφιλανθρωπίαν αἰτίαν των οἰκείων μαρτημάτων πιδεῖξαι ἐσπούδακεν' περ τοι ἀσεβεσι καὶ ρωμως τὸν εαυτων οδιοικοῖσι βίον μνειν εθος αεί. αλλ' οὐχ ἡμας ἴτω

διακεισθαι χρη, οὐδε εἰς την αὐτην κείνοις εκπίπτειν μανίαν, αλλὰ πανταχοὐ σπουδάζειν τὰ παρ' εαυτων εἰσφε--

ρειν εἰς δύναμιν την μετέραν, καὶ εὐφημον καὶ γλωτταν καὶ διάνοιαν χειν. 333. Ουδ γαρ ὁ Ηλὶ ἶνα την 5 βασιλείαν φέντες επὶ την ἱερωσύνην, περ ης μῖν λόγος, ελθωμεν νίν εσπούδασε κτησασθαι την ἀρχην τί

162쪽

IO CHE SOSTOMUS IU , Oδ αυτον τουτο, νίκα μαρτεν, νησεν καὶ τί λ ω, κτησασθαι; ουδὲ διαφυγεῖν μὰν οὐν εἴπερ θέλε, δυνατονην αυτψ, διὰ την νώγκην του νομου καὶ γὰρ ν της Λευὶ ψυλης, καὶ την αρχην δια του γένους νωθεν καταβαί-s νουσαν δε δέξασθαι ἄλλ' ὁμως καὶ ουτος ' των παίδων παροινίας δωκε δίκην ου μικράν. 354. Τί δες αυτος ὁ πρωτος γενόμενος των Ιουδαίων ἱερευς, περὶ δ

τοσαυτα διελέχθη Ῥεος se Μωυσεῖ, επειδὴ μη ἴσχυσε

μόνος πρὸς τοσούτου πληθους στηνα μανίαν, ου παρὰ,

Io μικρον λθεν ἀπολέσθαι, εἰ μη ἡ του ἀδόλφου προστασία ελυσε του θεου 'ν οργην; 33s. Ἐπειδὴ δὲ Μωsσέως εμνήσθημεν, καλον καὶ ε των κεων συμβεβηκότων δεῖξαιτο λόγου την ἀληθειαν. αυτος γαρ υτος ὁ μακάριος

Mωυσῆς τοσοῖτον πεσχε του την προστασίαν ἁρπάσαι 15 των Ιουδαίων, ω και διδομένην παρητησθαι, και θεουκελεύοντος ἀνανευσα επὶ τοσοῖτον si καὶ παρορονα τον προστάττοντα και ου τότε μόνον, ἀλλὰ και μετὰ ταυτα, γενόμενος ἐπὶ τ' ἀρχος, περ του ταύτης ἀπαλλαγηναι

ἡδέως ἀπέθνησκεν 'Aπόκτεινον γάρ με, φησιν, εἰ ουτω

go μοι μελλ ει ποιεῖν. 336. Τί οὐν επειδ εμαρτεν επι τουοδατος, ισχυσαν αἱ συνεχεῖς αυται παραιτήσεις ἀπ πη- σαισθω περ αυ-ὐ και πεῖσαι τον θεον δουναι συρον μηνοῦ καὶ ποθεν αλλοθεν της ἐπηγγελμενης ἀπεστερεῖτο

163쪽

IV. IJ DE SACERDOTTO IOI

γῆς; Ῥυδαμόθεν α λοθεν, ῶς απαντες ἴσμεν, αλλ' η διὰ την ἁμαρτίαν ταύτην, δι' νώ θαυμαστος κεῖνος ἀνηρ υκ ἴσχυσε - αυτων τοῖς - μένοις τυχεῖν- ἀλλὰ μετὰ

τους πολλους αθλους καὶ τὰς ταλαιπωρίας, μετὰ την πλάνην κείνην την φατον καὶ τους πολέμους καὶ τὰ sτρόπαια ἔξω ' γης ἀπέθνησκεν, περ 'ς τοσαὐτα ἐμόχθησε καὶ τα του πάλ-νους iπομείνας κακα, των του λιμένος υκ ἀπηλαυσεν ἀγαθων. 337. Dρας- ου τοκάρπάζουσι μόνον, αλλ' ουδὲ τοῖς κ της τέρων σπουδῆς επὶ τομο ερχομένοις, λείπεταί τις εν k αν πταίσωσιν, Οἀπολογία metro γὰρ ι του λοὐ χειροτονΟὐντος, παραιτησάμενοι πολλάκις, τοσαύτην Ἀδωκαν δίκην, και οὐδὸν ἴσχυσεν ἐξελέσθαι του κινδύνου τούτου ἔτε τον Ἀαρων, Οἴτε τον Ἐλὶ ού- τον μακάριον κῶνον ανδρα τονἈγιον, τον προφητην, τον θαυμαστον, τον Ῥῶον μάλιστα πάντων Isτων επὶ γῆς, τον, φίλον λαλοῖντα se θεῶ σχολὴ γε ἡμῖν, τοι τοσουτον ἀποδεουσι της γε 'ς της Ἀκείνου, δυνοσεται προς ἀπολογίαν ἀρκεσαι το συνειδέναι ἐαυτοῖς μηδεν ὐπὸ ταύτης ἐσπουδακοσι τ' ἀρχῆς και μάλισταοτε πολλαὶ τούτων των χειροτονιων υκ π της θείας O

γίγνονται χάριτος, ἀλλὰ καὶ Ἀπο της των ἀνθρώπων σπουδης. 358. Τον Ιούδαν ὁ θεος ξελεξατο, καὶ εις τον

ωνιον κεῖνον κατελεξε χορον, και τὴν ἀποστολικην ἀξίαν

164쪽

Ioa CHRYSOSTOMUS LIV. I μετα τῶν λοι πῶν ναε ρισεν ἔδωκε δέ τι καὶ των αλλων πλέον -- την των χρημάτων οἰκονομίαν. τί ὁν; ἐπειδη τουτοις ἀμφοτέροις ναντίως εχ ησατο, καὶ νἐπιστεύθη κηρύττειν, προυδωκε, καὶ δ καλῶς διοικεῖν

Ἀνεχειρίσθη αὐτα ἀνηλωσε κακῶς ἐξέφwν την τιμωρίαν; δι αυτ μὲν ουν τοὐτο καὶ χαλεπωτέραν ἐαυτ την δίκηνειργάσατο. καὶ μαλα γε εἰκοτως. 339. Οὐ γὰρ ι τὰτ θε προσκρούειν δεῖ κατακεχρῆσθαι ταῖς παρα του θεο διδομεναι τιμαῖς, ἀλλ' ει το - λον ἀρέσκειν αυτρ. 1 36o G δὲ, επειδὴ πλέον τετίμηται, διὰ τοὐτο ἀξιων

ἀποφυγεῖν, εν οἷς ἁν κολάζεσθαι δεη, παραπλησιον ποιεῖ, ωσπερ αν εἴ τις καὶ των ἀπίστων Ιουδαίων ἀκουσας του Xριστολλώνοντος, τι Εἰ μη λθον καὶ λάλησα αυτοῖς, ἁμαρτίαν ου ειχοπι καὶ ' μὴ , σημεῖα εποίουν εν ἔλαυτοῖς, α μηδεὶς αλλος ποίησεν, ἁμαρτίαν Ου ειχοπι

καλοίη se σωτηρι και ευεργέτη λεγων ' γὰρ ρχου

καὶ λάλεις τί δε ποιεις σημεῖα, να μειγνως μας κολάσης; 36 I. Ἀλλα μανίας τα ρηματα αὐτα, καὶ της εσχάτης παραπληξίας. γὰρ ιατρος ου ἶνα σε κατακρων

a 'λθεν ἀ λὰ μαλλον θεραπευσων, και ἶνα ἀπαλλάξη της

νόσου τελεον ' συ δε σαυτον εκων ἀπεστερησας των εκείνου

χειρων δέχου τοίνυν χαλεπωτέραν την τιμωρίαν. σπερ γὰρ ι εἶξα τῆ θεραπεία, και των προτέρων αν ἀπη λάγης

165쪽

ΙV. IJ DE SACERDOTTO O3ἀπονίψασθαι ταυτα δυνηση μη δυνάμενος δὲ και τούτων δώσεις την τιμωρίαν, καὶ ἀνθ' ἄν αὐτεματαίαν την σπουδην ἐποίησας το γε μέρος το σον. 362. Διὰ ταυτα υκ ἴσην προ του τιμηθηναι παρὰ του θεου καὶ μετα τα τιμὰς

την βάσανον πομένομεν, ἀλλα πολλῶ σφοδροτέραν στε sρον ὁ γαρ μηδὲ ψ παθεῖν ευ γενόμενος παθος πικρότερον δίκαιος αν εἴη κολάζεσθαι. 363. Ἐπεὶ οδν ἀσθενης ημῖν αυτη ἡ ἀπολογία δέδεικται, καὶ ου μόνον ου σώζει

τοὐς ει αὐτην καταφεύγοντας, αλλὰ και προδίδωσι πλέον,

ετέραν μῖν ποριστεον ἀσφάλειαν. 364. ΑΣ. Ποίαν δὴ ro

ταύτην; ως εγωγε οὐδε ἐν εμαυτῆ δύναμαι εἶναι νυν ούτω με εμφοβον κα εντρομον τοις ρημασι κατέστησας τούτοις.

U. 365. h, δέομαι, φην, καὶ ἀντιβολω, μη τοσουτον

καταβάλης σαυτον εστι γὰρ, εστιν ἀσφάλεια τοις με ἀσθενεσιν μῖν, - μηδεποτε εμπεσε μῖν δε τοῖς is ισχυροῖς, το τὰς ελπίδας της σωτηρίας εις τερον μεν

ἀνηρτησθαι μηδεν, μετα δὲ την του θεο χάριν εις τομηδὸν ἀνάξιον πράττειν της δωρεας ταύτης καὶ του δεδω- κοτος αὐτην θεολ 366. Μεγίστης μεν γὰρ ἁν Ιεν- άσεως ἄξιοι οι μετὰ το δι ικείας σπουδῆς ταύτης επιτυχεῖν aci

m αρχῆς η διὰ ραθυμίαν η διὰ πονηρίαν η καὶ δι ἀπει

ρίαν κακως κεχρημενοι τ πρά-ατι ου μὴ διὰ τοὐτο

166쪽

IO CHRYSOSTOMUS DIV. Πτοῖς Ουκ εσουδακόσι καταλελειωταί τις- 'γνώμη, ἀλλὰ, και υτοι πάσης ἀπολογίας ἐστέρηνται. 367. Δεῖ γαρ, οἶμαι, καν μυρίοι καλωσι καὶ καταναγκάζωσι, μη προς εκείνους ραπι ἀλλα πρότερον την ἐαυτο βασανίσαντας-ην, καὶ πάντα διερευνησάμενον κριβως, ουτως εἶξαιτοις βιαζομένοις. 368. Νυν δὲ οἰκίαν μὲν οικοδομησασθαι

οὐδεὶς αὐὐποσχέσθαι τολμησειε των υ οντων Oικοδομι- κων οὐδὲ σωμάτων φαοθαι νενοσηκοτων ἐπιχειρησήιεν αν τις των ἰατρεύειν ου ειδότων ἄλλα κὰν πολλοὶ ιἷ προὐβίαλώθοὐντες σι παραιτησεται, και υκ ερυθριάσει

την αγνοιαν φυχων δὲ ἐπιμέλειαν μέλλων εμπιστευεσθαι τοσούτων, ου εξετάσει πρότερον ἐαυτόν, ἀλλὰ καν άπάντων ἀπειροτατος θ δέξεται την διακονίαν, πειδη ὁ δεῖνα κάλευει, καὶ ο δεῖνα βιάζεται, καὶ να μη προσκρούση τω15 δεῖνι 369. Καὶ πως ου ει προύπτον ἐαυτον με εκείνων ἐμβαλεῖ κακόν; ερον γαρ αὐτω σώζεσθαι καθ' εαυτον, καὶ τέρους προσαπόλλυσι μεθ' εα οὐ πόθεν γαρ εστινελπίσαι σωτηρίαν πόθεν συπηνώμης τυχεῖν τίνες μας παραιτησονται τότε ν οἱ βιαζόμενοι νυν ἴσως καὶ προς

2 ανάγκην ελκοντες αυτούς δε τούτους τίς κατ κεῖνον διασώσει τον καιρόν και γαρ και αὐτοι προσδέονται

ἐτερων ἶνα διαφύγωσι το ris. 37O 'Οτι δε σε υ δεδιττόμενος ταυτα λεγω νυν, ἀλλ' ἄζεχει το πρἁγμα ἀληθείας,

ακουε τί τω μαθητῆ φησὶν ο μακάριος Ιαὐλος Τιμοθέν,

25 τω γνησί τέκνω και ἀπιγαπητῶ αεῖρας ταχέως μηδενι

a senarius: see o ὁ τὰς ἁπάντων visa.

167쪽

IU IIJ DE SACERDOTIO Iosεπιτίθει, μηδε κοινωνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις. 37I. Εἶδες οσης τους μέλλοντας ἡμας ἐπὶ τουτο παρενειν, ου μέμφεως μόνον, ἀλλα και τιμωρίας το γε ἡμέτερον ἀπηλλάξαμεν μέρος 372 ' Ωσπερ γὰρ τοῖς αἱρεθῶσιν ου αυταρκες προς ἀπολογίαν το λέγειν, Ου αυτοκλητος λθον, οὐδὲ προειδὼς ου ἀπέφυγοπι οἴτως οὐδε του χειροτονοὐντας-φελῆσαί τι δύναται, εἰ λέγοιεν τον χειροτονηθέντα ἀγνοῶν. 373. - δια τουτο και μεῖζον τ εγκλημα γίνεσαι, τι ν γνόουν παρηγαγον καὶ ἡ δοκοῖσα εἶναι ἀπολογία αἴροι την κατη γορίαν. 374. Πῶς γὰρ οὐκ Io ἄτοπον, ἀνδράποδον μεν πρίασθαι βουλομένους καὶ ἰατροῖς

επιδεικνύναι, καὶ της πράσεως πιυητας ἀπαιτεῖν, καὶ γειτονων πυνθάνεσθαι, καὶ μετα αὐτα πάντα μηδέπω

θαρρεῖν, ἀλλὰ καὶ πόνον πολύν προς δοκιμασίαν αἰτεῖπι εἰς δὲ τοσαύτην λειτουργίαν μέλλοντάς τινα επιράφειν, sἁπλῶς καὶ ς ετ αεν ἁν τω δεῖνι δόξη προς χάριν η προς ἀπέχθειαν ἐτέρων μαρτυρῆσαι, εγκρίνειν, μηδεμίαν ποιουμένους ἐτέραν ἐξέτασιν; 373. τίς ὁ ημα ἐξαιτησεται

τότε, των φειλόντων προστηνα καὶ αὐτων προστατῶν

δεομένων; 376. Δεῖ μὲν οὐ καὶ et ὁ χειροτονεῖν μέλ- ολοντα πολλην ποιεῖσθαι την ρευναπι πολλ δε πλείονα τούτου ον χειροτονούμενον. 377. ἰ γὰρ και κοινωνούς

σχει της κάλάσεως τους ελομένους, εν οἷς ὰν ἁμάρτη ἀλλ' Oμως οὐδε αυτὸς ἀπηλλακται της τιμωρίας, ἀλλὰ καὶ μείζονα δώσει 378. μόνον εἰ μη δια τινα ἀνθρωπίνην as

168쪽

ῶ γὰρ ἐν τούτφ φωραθεῖεν, καὶ τον ἀνάξιον εἰδότες, διά

τινα προφασιν αὐτον προπινα νον ' ξ ἴσης τα των κολαστηρίων αυτοῖς, τάχα καὶ μνείζονα τοῖς τον υ ἐπιτηδειον 5 καταστησασιν ὁ γαρ 'ν εξουσίαν παρασχὼν τοῦβου

μέν διαφθεῖραι την ἐκκλησίαν αὐτος ἄν εἴη των πἐκείνου τολμηθέντων αἴτιος. 379. Εἰ δὲ τούτων μεν

λτρεως ηπατησθαι λέγοι, πιτιμώρητον μὲν Ῥυδε Ῥύτω Io μενει ολίγωδε ἐλάττονα του χερροτονηθέντος δίδωσι δίκην. τί δηποτες τι τους μεν μομένους εἰκος ὐπὸ δόξης ψευδους ἀπατηθέντας επὶ τοὐτο ελθε δε αιρεθεὶς υ ετ ανδύναιτο λέγειν οτι γνόουν ἐμαυτον, καθάπερ αὐτονώτεροι. ως οὐ βαρύτερον μέλλοντα κολάζεσθαι των παραγαπόν- 15 των, ουτως ἀκριβέστερον αυτων χρη ποιεῖσθαι τ' ἐαυ-υδοκιμασίαν, κὰν ἀγνοουντες ελκωσιν κῶνοι, προσιόντα διδάσκειν κριβως τὰς αιτίας, δι ν η ατημένους παύσει, και ἀνάξιον αυτον της δοκιμασίας ποδείξας εκφεύξεται τοσούτων πρωμάτων ἄγκον 38Ο Διὰ τί γὰρ περὶ στρα-a τείας καὶ ἐμπορίας και γεωργίας και των ἄλλων των βιωτικων βουλῆς προκειμένης, ἴτε ὁ γεωργο ελοι ἄν πλεῖν, ουτε ὁ στρατιώτης γεωργεῖν, ουτε ὁ κυβερνήτης στρατεύεσθαι, καν μυριους τις- πειλῆ θανάτους δε δῆλον

οτι το εκ της ἀπειρίας προορώμενοι κίνδυνον Ἀκαστος.

a 38 I. ἰτα ὁπου με ζημία περ μικρῶν, τοσαύτη χρησόμεθα προνοία και Ῥυὸ ἄν εἴξομεν τῆ Θων βιαζομένων

169쪽

ΙV. IIJ DE SACERDOTIO Ior ἀνάγκη ' που δε η κολασις αἰώνιος τοῖς υκ εἰδοσι μεταχειρίζειν ἱερωσύνην, ἁπλῶς καὶ ς τυχε τοσουτον ναδε-

ξομεθα κίνδυνον, την ἐτέρων προβαλλόμενοι βίαν αλλ' ου ἀνέξεται τότε ὁ ταυτα κρίνων ἡμῖν. 382. Ἐδει μεν γὰρ καὶ πολλ- πλείω των σαρκικῶν περὶ τα πνευματικὰ sτην ἀσφάλειαν ἐπιδείξασθαι νυν δὲ Ουδε ἴσην ευρισκόμεθα παρεχόμενοι. 383. ιπὲ γάρ μοι, εἴ τινα ποπτεύσαντες

ανδρα εἶναι τεκτονικον υ οντα τεκτονικὸν προς τηνεργωνίαν καλοῖμεν, ὁ δὲ ποιτο, εἶτα φάμενος της προς την οἰκοδομην παρεσκευασμένης λης ἀφανίζοι μὲν ξύλα, 1 o ἀφανίζοι δὲ λίθους, εργάζοιτο δὲ την οἰκίαν ουτως ως ευθέως καταπεσεῖν αρα ρκέσει προς ἀπολογίαν αυτω τοπαρ ἐτέρων ναγκάσθαι, καὶ η υτεπά Πάλτον κειν; οὐδαμῶς καὶ μάλα γε εἰκότως καὶ δικαίως εχρην γωρ, καὶ ἐπέρων καλούντων, ἀποπηδαν. 384. Εἶτα τω μὲν ξύλα 5αφανίζοντι καὶ λίθους, οὐδεμία σται καταφυγη προς το

μη δουναι δίκημ' ὁ δε φυ μις ἀπολλυς καὶ οἰκοδομων

ἀμάλως την ἐτέρων ανάγκην ἀπο ην αυτρο προ τ διαφυγεῖν οἴεται; 383. Καὶ πως ου λίαν λθες οἴπω γὰρ προστίθημι, τι τον ' βουλομενον οὐδῶς αν κάσαι οδυνησεται. ἀλλ εστω μυρίαν αὐτον ὐπομεμενηκέναι βίαν, καὶ μηχανας πολυτρόπους, στε ἐμπεσειν ' οὐτοχῖν αὐτον ἐξαρρησεται πης κολάσεως - παρακαλω, μη επὶ τοσοὐ- τον ἀπατωμεν ἐαυτούς μηδὲ ὁποκρινώμεθα πιννοεῖν τὰ καὶ τοῖς ἄγαν παισὶ φανερά. οὐ γαρ mro καὶ επὶ των asευθυνων αυτ της ἀπνοίας ἡ προσποίησις μἁς φελῆσαι

170쪽

IO CHRYSOSTOMUS LIV. II δυνησεται. 386. Οὐκ εσπουδασας αυτος ταμ ν δέξασθαem αρχην ἀσθένειαν σεαυτω συνειδώς ε καὶ καλως. εχρην οὐ μετὰ της αὐ ς προαιρέσεως, καὶ ἐπέρων -- υντων, ἀποπηδαν. η τε μεν ουδεὶς καλει ἀσθενης σο5 καὶ Ουκ επιτηδειος επειδη δὲ ευρέθησαν οἱ δωσοντες την

τιμην γε γονας ἐξαίφνης ἰσχυρός; 387. Γελως ταὐτα καὶ λῆροι καὶ της ἐσχάτης ἄξια τιμωρίας. Δὰ γαρ τοὐτοκα ὁ κύριος παραινε - προτερον βάλλεσθαι θεμέλιον τον βουλόμενον πύργον οἰκοδομεῖν, πρὶν φ την οἰκείαν Io λογίσασθαι δύναμιν ἶνα μη δ τοις παριοῖσι μυρίας ἀφορμας χλευασίας της εἰς αυτόν. ἀλλ' ἐκείνwμεν μέχρι του γέλωτος ἡ ζημία ἐνταυθα δε ἡ κόλακτις ris ασβεστον, και σκώληξ ἀτελεύτητος, καὶ βρυγμος δόντων, καὶ σκότος ἐξώτερον, και ', διχοτομηθῆναι. και πω τέννη- 15 ναι με α των ποκριτων. 388. Ἀλλ' οὐδεν τούτωνεθέλουσιν δεῖν οἱ κατηγοροῖντες ημων η γὰρ ἄν παύσαντο μεμφόμενοι τον υ εθελοντα ἀπολέσθαι μάτην.

389. υκ στιν μῖν ὐπὸ οἰκονομίας πυρο η κριθῶν, οὐδὲ βοῶν και προβάτων, οὐδε περὶ τοιούτων ἄλλων a σκεψις ἡ προκειμένη - ἀλλ' ὐπερ αὐτολτου σώματος του Ιησοὐ. - Ἐ γαρ εκκλησία του ριστοῖ, κατὰ

τον μακάριον Ιαυλον, σῶμά εστι του ριστοῖ και δεῖτον Οὐ- εμπεπιστευμένον εις εὐεξίαν αὐτο πολλην καικάλλος ἀμηχανον ξασκεῖν, πανταχοῖ περισκοποὐντα, μηas που σπίλος, Ῥυτὶς ἡ τις αλλος μῶμος τοιουτος τηνωραν καὶ την εὐπρέπειαν λυμαινόμενος κείνην, και τί γὰρ α ' δε της επικειμενης αὐτω κεφαλῆς, τη ακηράτου και