Perí hierōsýnēs (De sacerdotio) of St. John Chrysostom

181쪽

IV. NI DE SACERDOTTO I9μει ς, ποία πειρος, ποία θάλαττα του δικαίου τούς αδλους γνόησεν; κεῖνον καὶ η ἀοίκητος εγνω, κινδυνεύοντα δεξαμένη πάλλάκις παν γὰρ εὶδος ὐπέμεινεν ἐπι- βουλης, καὶ πάντα τρόπον επηλθε νίκης καὶ ἴτε ἀγωνιζόμενος ἴτε στεφανούμενος διέλιπέ ποτε. I9. Ἀλλὰ sγὰρ υκ οῖδα πως προηχθην βρίζειν τον ανδρα τὰ γὰρ

κατορθώματα αυτολπάντα με ὐπερβαίνει λογον τον δε ἡμέτερον, τοσουτον σον καὶ ημας ι λώνειν εἰδότες. πλην

ἀλλὰ και ἴτως ουδὲ γὰρ ἀπὸ της ἐκβάσεως, ἀλλ' ἀπο

της προαιρέσεως - ὁ μακάριος κρινεῖ ου ἀποστησομαι Ioεως ν εἴπω τοὐτο, ο τοσοῖτο των εἰρημένων κρεῖττόνεστιν, σον πάντων ἀνθρώπων κεῖνος. 42O. Τί ὁντοὐτο ἐστιν μετὰ τοσαὐτα κατορθώματα, μετὰ τους μυρίους στεφάνους, ηύξατο εις γεενναν ἀπελθεῖν, και ἀωνί παραδοθῆναι κολάσει, ὐπερ οὐ του πο λάκις αὐτον Is καὶ λιθάσαντας, καὶ ἀνελόντας, o γε αὐτων μέρος, Ιουδαίους σωθῆναι καὶ τω I ριστω προσήλθεῖν τις ἴτως επόθησε τον ριστον εἴγε ποθον αὐτον δε καλεῖν, αλλ' οὐχ ετερόν τι το ποθου πλέον. 42I. Ἐτ οδ εαυτούς εκείνν παραβαλοῖμεν, μετα την τοσαύτην χάριν ην ἔλαβεν oανωθεν μετα την τοσαύπην ἀρετην,εν οικοθεν επεδείξατο; και τί τούτου γένοιτ ὰν τολμηροτερον; 422 'Οτι δεουδ ουτως ν ἰδιώτης, ως ὁτοι νομίζουσι, και τοὐτο λοιπον ἀποδεῖξαι πειράσομαι. 423. Οὐτοι μεν γὰρ οὐ μόνον τον οὐκ ησκημενον την των εξωθεν λογων τερθρείαν as

182쪽

ἰδιώτην καλουσιν, αλ καὶ τον ου εἰδότα μάχεσθαιλ- των τῆς ἀληθείας δογμάτωπι καὶ κάλως νομίζουσιν. ὁ δε Παυλος ουκ εν αμφοτέροις φησεν ἰδιωτης εῖναι, ἀλλ' ei θατέρ μόνοπι καὶ τοὐτο ἀσφαλιζόμενος το διορισμον s ἀκρήβως πεποίηται, λεγων τῆλόγν ἰδιωτης εῖναι, αλλ' υ

τῆ γνώσει. 424. Ἐγὼ δὲ εἰ μεν την λειότητα 'Iσοκράτους

ἀπιπουν, καὶ τον Δημοσθένους λκον, καὶ την Θουκυδίδου σεμνότητα, και το Πλάτωνος φος εδε φέρειν εἰς μέσον

ταύτην του Ιαύλου την μαρτυρίαν. νυν δε κεῖνα μὰν Io πάντα ἀφίημι, καὶ τον περίεργον των ἔξωθεν κα λωπισμον,

καὶ οὐδέν μοι φράσεως, οὐδὲ ἀπαγγέλως μέλει ἀλλ'

ἐξέστω καὶ τ λεξει πτωχεύειν, καὶ την συνθηκην τωνονομάτων ἁπλῆν τινα εἶναι καὶ ἀφάλῆ, μόνον - τῆ γνώσει τις καὶ τ ν των δογμάτων ἀκριβεία ἰδιώτης εστω μήδ' ἶνα

Is την οἰκείαν αργίαν επικαλύφη, τον μακάριον κεῖνον ἀφαιρείσθω το μενιστον των ἀγαθῶν, καὶ το των 'κωμίων κεφάλαιον. VII. 25. Πόθεν γὰρ, εἰπε μοι, τους Ιουδαίους συνέχεε τους ἐν Δαμάσκ κατοικοὐντας, οὐδέπωτων σημείων ἀρξάμενος οῦ ποθεν τους Ελληνιστας κατε- a πάλαισε δια τί δε εἰς Ταρσον ἐξεπέμπετο ουκ ἐπει κατὰ κράτος ἐνίκα - λ φ, καὶ εἰς τοσουτον αυτούς

183쪽

IV. VIIJ DE SACERDO NO Ia I

mrλαυνεν, ῶς κα ὶ εἰς φόνον παροξυνθῆναι, μὰ φέροντας την

ῆτταν ἐνταὐθα γὰρ οὐδέπω του θαυματουργεῖν ηρξατο. οὐδ' ἁ ποι τις εἰπεῖν, τι ἀπο της περὶ τὰ τεράστια δόξης θαυμαιστον αυτον γον οἱ πολλοὶ καὶ οἱ μαχομενοι προ αυτον πο της ποληψεως ἐπηρεάζοντο τἀνδρός sτέως γὰρ ἀπο του λέγειν μόνον ἐκράτει. 426. Iρος δετους ἰουδαίων ἐπιχειρουντας εν Αντιοχεία πόθεν ηπιωνί

ζετο καὶ συνεζητει ὁ δὲ Αρεοπαγίτης ἐκεῖνος, της

δεισιδαιμονεστάτης πολεως κείνης, ου απο δημηγορίας μόνης κολουθησεν αυτω, μετα της γυναικός; ο δὲ υ et o τυ ' πῶς κατέπεσεν πο της θυρίδος ουκ επειδη μέ ιβαθείας νυκτος ει τον της διδακτκαλίας αυτου ἀπησχ'λεῖτο

λόγον; 427. Τί δε ε Θεσσαλονίκη και εν ΚορίνθW; τί δὲ ε Ἐφεσφ, καὶ ε αὐτῆ τῆ Ρώμης οὐχ ολας μέρας καὶ

νύκτας νηλισκεν φεξης εις την ξηγησιν των γραφων is τί αν τις λέγοι τας προς τους Κπικουρείους διαλέξεις και Στωiκους ει γαρ παντα θέλοιμεν καταλέγειν εις μακρὸνεκπεσειται μηκος ὁ λόγος. 428. ταν οὐ και πρὸ των σημείων καὶ εν μέσοις αυτοῖς φαίνηται πολλν κεχρημένος τρο λόγφ πως ετ τολμησουσιν ἰδιώτην ειπεῖν, τον και ἀπὸ ao

του διαλέγεσθαι καὶ δημVγορεῖν μάλιστα θαυμασθέντα παρα πῶσι 429. Διὰ τί γὰρ Λυκάονες αυτὸν πέλαβον

184쪽

Iaa CHRYSOS MUS LIV. VII των σημίων γενετο τὸ δὲ τουτον Ερμῆν, ου ετ απ' ἐκείνων, αλλ' ἀπο του λόγου. 43Ο. Τίνι δε καὶ τωι αλλων ἀποστόλων πλεονέκτησεν ὁ μακάριος ὁτος κά πόθεν ανὰ την οἰκουμένην πασαν πολυς εν τοῖς ἁπάντων στὶ

5 στόμασιν πόθεν ου παρ ἡμῖν μόνον, Κλα καὶ παρὰ

'Ioυδαίοις καὶ Ἐλλησι μαλιστα πάντων θαυμάζεται Ουκαπ της των πιστολων ἀρετης δι ς ου του τότε μόνον πιστούς, ἀλλα καὶ Ους ε ἐκείνου μέχρι της σημερον γενομένους, καὶ τους μέλλοντας δε σεσθαι μέ ι της του Io Xριστο παρουσίας φέλησέ τε και φελησει, και υπαύσεται Osτ ποιων εως ἁ τ των ἀνθρώπων διαμένη γένος. 43Ι fas περ υ τεῖχος εξ ἀδάμαντος κατασκευασθὲν, ἴτω τὰς πανταχοῖ της οικουμένης ἐκκλησίας τὰ τούτου τειχίζει γράμματα και καθἀπεμ τις Ἀριστεύς I 5 γενναιότατος στηκε και νυν μέσος, αἰχμαλωτίζων παννόημα εἰς την πακοην του ριστοὐ και καθαιρων λογισμούς και παλύψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ της γνώσεως του λοὐ ταὐτα δε πάντα ἐργάζεται, δι ν μιν κατέλιπεν ἐπιστολων των θαυμασίων ἐκείνων, και η θείας πεπλη-2 Ῥωμένων σοφίας. 432. Ο προς δρομάτων δε μόνον νόθων τε ἀνατροπην καὶ γνησίων ἀσφουλειαν ἐπιτηδεια μιν αυτοὐτὰ γράμματα, ἀλλὰ πρὸς το βιοῖ εδ υκ λάχιστον μιν

συντελεῖ μέρος τούτοις γὰρ τι και νῖν οι προεστωτες

χ ρώμενοι, την ἁγνην παρθένον, ν ηρμόσατο τω ριστῶ,

as ρυθμίζουσί τε καὶ πλάττουσι και προς το πνευματικὸν

απάντων.

185쪽

IV. VIIJ DE SACERDONO 23αγουσι κάλλος τούτοις καὶ τα επισκήπτοντα αυτῆ νο ματα ἀποκρουονται, καὶ την προσγινομένην διατηροῖσιν ὁγίειαν τοιαυτα μῶν ὁ ἰδιώτης κατέλιπε φάρμακα, καὶ τοσαύτην χοντα δυναμιν, ἄν ἴσασι την πεῖραν καλως οἱ χρώμενοι συνεχως. 433. Καὶ τι με πολλὴν αὐτος sεποιειτο του μέρους τούτου σπουδην, ε τούτων δηλοπι VIII. 434 ακουε δε καὶ τω μαθητὴ τί φησιν επιστε λων Πρόσεχε π ἀναπνώσει, τη παρακλησει, τ διδασκαλία. καὶ τον ἀπο τούτου καρπον προστίθησι λεγων ' Τουτο aρποιων, καὶ σεαυτὸν σωσεις καὶ τους ἀκούοντάς σου. Καὶ Io

πάλιw Δουλον δε Κυρίου ου δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ' πιον

εῖναι προς πάντας, διδακτικον ἀνεξίκακον. και προιωνδε φησι Συ δε μένε εν ἔς μαθες, καὶ επιστώθης, εἰδως παρὰ τίνος μαθες, καὶ ὁτι απο βρέφους τ ιερὰ γράμματαοιδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι και πάλιν 'Iaσα γραφη Is

θεόπνευστός φησι, και φελιμος προς διδασκαλίαν, προς ἔλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιο- σύνν ἶνα αρτιο η ὁ του θεου ανθρωπος. 433. ' Ἀκουε δὲ και ν Τίτ περὶ της των πισκόπων καταστάσεως διαλεγόμενος τί προστίθησιw Δεῖ γάρ, φησιν εινα τον. πί- οσκοπον ἀντεχόμενον του κατὰ την διδαχὴν πιστοῖ λόγου, ἶνα δυνατος η και τους ἀντιλέγοντας ελεγχειν. 436. Πῶς οδ ιδιώτης τις ἄν, ως ουτο φωτι, τους ἀντιλε νοντας ελέγχειν δυνησεται και πιστομίζειν τίς δὲ χ ρεία προσ-

186쪽

έχειν τῆ ἀνιπνωσε καὶ ταῖς γραψαῖς, ει ταμην δεῖ πηνιδιωτείαν ἀσπάζεσθαι σκηψις ταυτα καὶ πρόφασις, καὶ ραθυμίας καὶ κνου προσχηματα. 437. Ἀλλὰ τοῖς ἱερευσέ φησι, ταυτα διατάττεται. 438. Και γὰρ περὶ

s ἱερέων ἡμῖν ὁ λόγος λ. τι δὲ καὶ τοῖς αρχομένοις,

ακουε τί πάλιν ἐτέροις ἐν τέρα πιστολὴ παραινεῖ Dλόγος του ριστο ενοικείτω ἐν μῖν πλουσίως εν πάσησοφία καὶ πάλιH D λόγος μων πάντοτε ἐν χάριτι a τι ηρτυμένος, εἰδεναι πως δεῖ ἐνὶ ἐκάστ ἀποκρίνεσθαι. Io καὶ το προς ἀπολογίαν ἐτοίμους εἶναι, πασιν εἴρηται. Θεσσαλονικευσι δὲ ἐπιστέλλων οἰκοδομεῖτέ φησιν, εἷς τον ἔνα, καθως και ποιεῖτε. 439. Οτα δε περὶ ἱερέων διὰ Θηται Οἱ καλως προεστωτες πρεσβυτεροι διπλῆς τιμης ἀξιούσθωσαν, μαλιστα οἱ κοπιωντες ἐν λόγω καὶ Is διδα σκαλία. s. Καὶ γαρ υτος ὁ τελεώτατος της διδασκαλίας ορος, ταν καὶ δι ἄν πράττουσι, και δι ων λέγουσι, τους μαθητευομένους ἐνάγωσι προ τον μακάριον βίον, δν ριστὸς διετάξατο. ου γὰρ ρκεῖ το ποιεῖν προς το διδάσκειμ MI καὶ οὐκ ἐώς λυγος - ' αυτου et του σωτῆρος 'ος γὰρ αν φησι, ποιηση και διδάξη, ουτος μέγας κληθησεται. ι δἐ το ποιησαι διδάξαι ν, περιττως τ δεύτερον κειτο καὶ γὰρ ρκει ειπεῖν, ὁ α ποιηση, μόνον νυν δε φ διελεῖν αμφότερα δείκνυσιν τι το μεντων ργων ἐστι, τὸ δὲ του λόγου, και ἀλληλων δεῖται

187쪽

IV. VIIIJ DE SACERDOTTO Iasεκάτερα προς την τελείαν οἰκοδομην. 442. Η ου ἀκουεις, τί φησι τοῖς πρεσβυτέροις 'Eψεσίων το του Xριστοῖ σκεῖος το ἐκλεκτόπι - γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες, τιτριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν Ουα παυσάμην μετὰ δακρύων νουθετων ἔνα καστον μων. τίς γὰρ Ῥεία των δακρύων, s της δῶ των λογων νουθεσίας, ἴτω του βίου αὐτφλάμποντος του ἀποστολικοῖς IX. 443. Ἀλλα προς μεντην των ἐντολῶν εργασίαν δύναι ἁν ἡμῖν οὐτος πολύ συμβαλέσθαι μέρος-οὐδὲ γὰρ κεῖ μόνον αυτὸν τωπαν κατορ-

θοὐ φαίην αν-δταν δὲ ὁπερ δογμάτων μῶν κινῆται, καὶ Io

πάντες ἀπ των αυτῶν μάχωνται γραφων, ποίαν ἰσχυν ὁ

βίος ἐνταὐθα επιδεῖξαι δυνησεται; - Τί των πάλλωνδψελος δρώτων, ταν μετὰ τους μόχθους κείνους ἀπὸ

της πολλης τις ἀπερρίας εἰς αἶρεσιν εκπεσων ἀποσχισθῆτου σώματος της εκκλησίας οπερ οἶδα πολλούς παθόντας Isεγώ. ποῖον αὐτ κέρδος της καρτερίας οὐδεν ἄσπεροῖν οὐδε γγιοὐ πίστεως της πώλιτείας διεφθαρμενης.

443. Διὰ δ' αὐτα μάλιστα πάντων ἔμπειρον εἶναι δεῖ

των τοιούτων ἀγώνων τον διδάσκειν τοὐς α Ους λαχόντα.

446. ι γὰρ καὶ αὐτος στηκεν ἐν ἀσφαλεία, μηδὸν πὸ ao

των ἀντιλεγόντων βλαπτόμενος, ἀλλὰ το των φελεστέρων πληθος το ταττόμενον ὐπ' κεων, ταν ἴδη τονηγούμενον τ θεντα, καὶ οὐδε εχοντα πρὸς τους ἀντιλεγοντας εἰπεῖν, οὐ την ἀσθένειαν την ἐκείνου της τος, ἀλλα την του δόγματος αἰτιωνται σαθρότητα καὶ διὰ την as

188쪽

Ia CHRYSOSTOMUS DE SACERDONO IV Ix-Wενος ἀπειρίαν ὁ πολύς λεως εις ἔσχατον αεθρον κατα- Φερεται. a γαρ μη πάντη γένωνται των ἐναντίων, αλλ'

καὶ ἔς μετὰ πίστεως προ σαν ἀκλινους, υκ τι μετὰ πης αὐτῆς δύνανται προσεχειν στερρόπητως, αλὰ τοσαί mζάλη ταῖς κείνων εἰσοικίζεται ψυχαῶς ἀπο της ηττης του διδασκάλου, ως κά εἰς ναυάγιον τελευτησαι το κακόν. 47. 'Οσος δὲ ὁ θρος, καὶ ο ν συνάγεται προ εἰς την ἀθλίαν κεφαλην κείνου, καθ' καστον των ἀπολλυμένων Io τούτων, Ουδεν δεηστ παρ μου μαθεῖν, αυτος παντα εἰδως κριβως. 448. Τουτο ὁ ἀπονοίας, τουτ κενοδοξίας το - θελῆσαι τοσούτοις ἀπωλείας αἴτιον γενέσθαι, μηδε ἐμαυτω μείζονα προξενησαι τιμωρίαν της νυν αποκειμενης κεῖ καὶ τίς ἁ ταυτα φησειεν ουδεὶς πλὴν εἴ Is τις μάτην μεμψεσθαι βουλοιτο, και - ταῖς ἀλλοτρίαις

φιλοσοφεῖν συμφοραῖς.

189쪽

ΛΟΓΟΣ Ε . Τάδε ἔνεστιν - τλέ πω.

δεονται.

II. τι τον εις τοὐτω τεταγμένον και ἐγκωμίων υπερπαν η και δύνασθαι λεγειν. III. πιτι α μη αμφότερα εχ αχρηστος ἔσται τω πληθει. IV. 'Οτι μολιστα βασκανίας τουτον δε καταφρονεῖν. V. 'Οτι ὁ λόγους ειδὼς πλειονος δειται σπουδῆς η ὁ μαθης. VI. 'Oτι τῆς λογo των πολλῶν ψηφου Ῥυτε πάντη καταφρονεῖν, - πάντη φροντίζειν δεῖ VII. 'Οτι προς το τοῦ θερ ἀρέσκον γόνον δεῖ του. λόγους ρυθριιζειν. VIII. 'Οτι ὁ μη καταφρονῶν ἐπαίνων πολλα rroo σεται δεινα.

I. 449. 'Dσης Mi ἐμπερρία τω διδασκάλφ δεῖ προς τους ὁπὲρ τῆς ἀληθείας ἀγῶνας, ἱκανως ἡμῖν ἀποδέδεικται.

Ex δε τι καὶ προς τούτοις ευρον μυρίων αἴτιον κινδύνων εἰπεῖν, μαλλον δε υκ κεῖνο εἴποι αν αἴτιον εγωγε, ἀλλὰ τους υκ εἰδότας αυτ χρήσασθαι καλως επεὶ τό γε πρῖγμα αὐτο σωτηρίας τε και πώλλων γίνεται προξενον

190쪽

d αθων, ταν του διακονουμένους πη σπουδαίους τε

ανδρας καὶ ἀγαθούς. τί οὐ τουτ εστιν ὁ πλυς πόνος ὁ περὶ τὰς διαλέξεις τὰς κοινῆ πρὸς το λαον γινομενας ἀναλισκόμενος. 43Ο Πρωτον μὲν γὰρ O πλέον των 5 - μένων υκ θελουσι λῶς προς διδασκάλους διακεῖσθαι τούς λεγοντας, ἀψῶ την των μαθητων τάξιν υπερβάντες ἀντιλαμβάνουσι την των θεατῶν των ἐν τοῖς ξωθεν καθεζομένων ἀγωσι. καὶ καθάπερ ἐκεῖ το πλῆθος μερίζεται, και οἱ μεν τούτφ, οἱ δε ἐκείν προσνέμουσιν ἐαυτούς Io ουτ δη καὶ ἐνταὐθα δια ρεθέντες, οἱ μεν μετὰ τούτου, οἱ δε μετὰ εκείνου γίνονται, προς χάριν καὶ προς ἀπέχθειανακούοντει των λεγομένων. 43 I. Καὶ οὐ τοὐτο μόνον εστὶ

το χαλεπον, ἀλλὰ καὶ ἔτερον οὐδε ελαττον τούτου ην γάρ τινα συμβῆ των λεγόντων μερος τι των τέροις πονη- 15 θέντων ἐνυφηναι τοι λόγοις αυτοὐ πλείονα των τα χρηματα κλεπτόντων φίσταται νείδη πολλάκις δε οὐδελαβων παρ οὐδενος οὐδεν, ἀλλ' ὐποπτευθεὶς μόνον, τὰ

των αλωκότων παθεν. καὶ τι λεγ των ἐτέροις πεπονημένων αὐτον τοῖς εὐρέμασι τοι εαυτο συνεχως

ac χρησασθαι υκ ενι. 43 2. Ου γαρ προς φέλειαν, ἀλλὰ προς τερψιν ἀκούειν ειθίσθησαν οἱ πολλοι, καθάπερ τρα-

γνδῶν η κιθαρφδων καθημενοι δικασταί. και ἡ του λόγου δύναμις, ην ἐξεβάλομεν ον ούτως ενταὐθα γίνεται ποθεινη, ῶς οὐδὲ τοι σοφισταῖς, ὁταν προς ἀλληλους ἄγωνίζεσθαι