장음표시 사용
151쪽
Quaeres , an Beata Virgo ia et uerit de condigno totum illud, quod fuit dis rositio ad Maternitatem Z Respondeo negando, nam licet gratiam illam excellenti stimam habitualem meruerit, etiam fuit dispositio praeseruari ab originali , & hoc non meruit de condigno. Ex quo intelligitur noster Be ii ardinus sermone II. dicens, Beata Vim Io quando praebuit consensum illis verbis, Ecce ancilla, oeci plus meruit quam omnes πι-
tui, σι ea homines per omnia opera sua, posse intelligi de merito de congruo Maternitatis, quae est dignitas quodammodo infinita ; fi verb intelligantur de meritode condigno, intelligenda sunt de gloria Virginis Ita idem Moiuest Petes secundo, an Beata Virgo meruerit suam primam iustificationem 3 Respondeo quod cum probabile si in ptimo instanti habuisse usum rationis actibus fidei, & charitatis proue mentibus a gratia Dei speciali, m ruit de congruo primam gratiam ha bitualem, praeseruatiuam originalis.
1Vrum Antiqui patres meruerint aliquas circumstantias Incarnationis tDI r F i c V LT A s est de merito de congruo 3 nam sicut Beata Virgo non meruit de condigno circumstantiam Maternitatis, neque P tres alias circumstantias, quae sunt in triplici differentia. Prima, quod Christus secandum carnem descenderit de tribu Iuda ex progenie David: secunda acceleratio temporis, ut quod venerit hoc tempore, & non longiori : tertia, ut viderent & annuntiarent Incarnationem. Circa primam sententiam Sil-ltu, cum sancto Thoma art. v. dicit ' trea non meruisse talem circumsta
tiam, quod Lurca dur- ra. mim. ias'. n in reprobat tund. inici tam c st, quia sicut Maternitas non cadit sub meritum , quia suit principium Christi, ita
nec haec citcem stantia, propter eandem rationem, sed iundamentum est falsum, ut vidimus. Propter quod dico, cum Suareet disp. io. sect 6. Vas'. disp. 23. cap. s. Hu tado disp. 6. dim c. io. Patres, talem
circunstantia meruisse merito remuneratorio, hoc probabile reputat Lorca,& probatur , quia haec circumstantia
est extrinseca, sicut Maternitas. Probatur de David Pta. is i. de fructu να- iris tui, doc. Et ut constat ex 2. Regum cap. 7. hoc illi Deus promi sit, quia voluit aedificare templum. De Abraham probatur, Gen. 22. in semiane tuo benedicentur omnes gentes, quod explicans Paulus ad Galat. 3. ait, noudixit in seminibus , quasi in multis , Ised in semine quasi in xna qui est ij s. Noque intelligatis ad hoc merituna requiri factum antecedens, nam tantum est subsequens. Circa accelerationem Cabrera dis put. . Lorca num. 31. Rada 3. pa te Contro. n. art. 3. In alio dubio, de quidam ex nostris negant Patres illam meruisse. Nobis dicendum est assit-matiuὶ cum Scoto in . dist. a. quaest. i. Litera, M. Suarez, Vas . I Iontest. Hurtado, probatur; nam haec circumstantia etiam est extrinseca Incarnationi, ergo potuit mereri. Secundo paobatur ex Psal. H. Pr p:er miseriam invum , O gemitum γυμrum , nunc exurgam , dicit Dominus , ubi propter denotat causam meritoriam, Mntine accelerationem temporis, quam Patres petebant. Psal. 73. cito anticipet a mibericordia tua. Veni Domine cr nolit Hare, quod meritum fuit impetratorium, ut constat. Ex quo reiicitiit Lor cadicen , quod in Psal. II. citato non
152쪽
promittit Deus Incarnationem, sed remedium pro tribulationibus: Nam contra est, quia illud promittit Deus quod Patres petebant, sed hoc erat ac
intrinseca , quae simul fuit praeuis cum ipsis operibus. Thominae aliter respondent, nempe quod licet unio hypostatica diuersa sit pro diuersita-
celeratio Incarnationis, ergo hoc pro- te temporis, tamen Christus erit idem,
misit. Obiicit i. sententia, nam ex nostra sequeretur praedestinationem Christi su i Te mutatam, ac per consequens
fuisse in Deo variationem, quod est labsurdum. Respondeo negando suilo lse variationem in Deo, ut ipse Lorca notauit, nam optim E potuit esse hoe sola mutatione obiecti, nam potuit Deus ab aeterno definire unum tempus quia terminus non dependet essentialiter ab hac numero actione, nam idem homo producitur per generationem& per resurrectionem. Tertio obiicit Lorca , quia Inca natio fuit statuta, ut conuenientior erat ad finem illius, & ad communem salutem hominum; ergo non est conueniens quod propter finem particularem, & bonum Patrum', inuertere-
fecundum unam rationem, & alterum tur. Respondeo negando fuisse talem secundum merita Patrum ; nam prius inversionem, sed praevisis meritis Pa decreuit Incarnationem abstrahendo a tempore, &m alio signo posteriori, praeuidens merita Patrum, decreuit tale tempus quod alias non decerneret,
sed longius, si non videret Patrum
Dices ita decernere Incarnationem est imperfectio, nam persectio petit ut simul tempus praedefiniatur. Re Cpondeo negando, eum tempus sit diuersum obiectum, ac per consequens diuersum signum denotat, ut dixi cap.
Obiicies a. merita Christi & eius Incarnatio fuerunt prius praeuia qu- merita Patrum, cum haee merita fuerint habita ex meritis Christi; sed opera Christi non essent eadem numero si essent alio tempore;
ergo ante merita Patrum, fuerunt merita Christi praeuisa tali tempore, ac
per consequens Patres non meruerunt tale tempus. Respondeo quod merita christi suere praeuisa ante merita Patrum, non tamen tempus suit ante praeuisum, sed post; Nam circun- stantia temporis extrinseci, est quid extrinsecum operibus, licet duratio
intrinseca dc cum illis id vitificata, si
trum definitum fuit tempus, quoaconuenientissimum erat, & antea detepore nihil fuerit definitum. Circa tertiam circunstantiam ex.
eodem sundamento patet potuisse Patres illam mereri, imo de facto illam meruerunt Simeon & Anna Prophetissa, quae simul cum Simeone cogn uit Christum in tem sto quando fuit oblatus, ut colligitur Lucae secundo,& annuntiauit quis est et, teste Ambro. libro I. in Lucam capite de Simeone cr a. Ex quo colligit Vas iura disp. 23. capite s. citato, hos sanctos meruisse aceelerationem huius mysterii, quia si meruerunt Christum videre, ergo vel vita eorum suit prolongata quod cum sit miraculum non est sine necessitate concedendum ) vel qubd Incarnatio fuerit aceelerata, quod est facilius: sed ut optimὸ notauit Lorea hoe non conuincit, quia congruentius est & facilius prolongare vitam eorum, quim anticipara: aduentum, sed non est necesse unum aut alterum dieere , nam ad hoc quod
dicatur quod isti Sancti meruerint videre Christum, & annuntiare, susE-
cit quod dicatur quod illis fuit reue-
153쪽
latum, puerum Illum esse Christum, quod non fuit alii Sanctis qui tali tem pore vivebant in Iudaea & Hierusalem
De unitate O pluralitate Chri L
naturas,&contra Nestorium asserui dissicul. a. in Christo esse tantum Vnam personam : praesens dissicultas est an quaelibet natura habeat suam propriam existentiam. Prima sententia quam tenent Caiet. Medina, Cabrera & communiterThomistae quaest. 17. art. 2. docet humanitatem Christi non habere existentiam, sed existere existentia increata Verbi, & ita tan- ltum esse unam existentiam in Chri .
Secunda sententia & vera docet humanitatem habere propriam existentiam creatam, ita Scotus in s. diit. c. quaest. I. Rada R. palle contro. 7.art. I. Faber disp. i . capite z. Piti-gianus ait. 2. Suarea disp. 36. sect. .
Vasqueet disp. I i. capite a. Lorca disp. 68. Ragusa disp. ia . Hurta do disp.
cst duplex vita, una creata, altera in. creata, aliis non fuisset ver E mortuus; nam mors est priuatio vitae, vita autem
increata Christus priuari non potuit; ergo fuit in Christo duplex existentia. Et confirmatur, nam si Verbum dimitteret humanitatem , non ex eo vitam amitteret, neque esset ens in potentia humanitas, ut modo est Anti christus, ergo haberet esse actu existens, non nouum, quia per nullam actionem produceretur, ergo ant, quum, ergo in Verbo habebat propriam existentiam. Secundo probatur, existentia cst forma perquam res est actualis extra intollcctum & extra suas causas ; ergo implicat rem esse extra causas & non
habere existentiam , sicut implicat esese album sine albedine; sed humanitasseesusa existentia Verbi est extra causas , ergo habet existcntiam seclusa verbi existentia.. Probatur minor a Scoto, humanitas est terminus generationis temporalis Virginis, sed terminus generationis est aliquid in quantum habet existentiam ex s. Phylle. non increatam, quia ista non suit a Virgine producta, quia est aeterna ergo creata, ergo humanitas Christi in Verbo habet creatam existen
Tertio probatur, Verbum assumens humanitatem , aliquid assumpsit, probo, nam non assumpsit humanitatem intra eausas, ergo extra illas, ergo productam, ergo existentem; non Verbi existentia, nam quod assumi-ia. difficult. I. Valentia, Montes L. &c. tur praesupponitur ad assumptione er-Itaque in Christo est duplex existentia, altera diuina, qua Delta; existit; altera humana qua existit humanitas. go ante unionem habebat propriam existentiam Et consit matur, quia actio qua humanitas producitur, cum sit Probat Scotus ex Aristotele a. de aniligeneratio,est realiter distincta a b acti ma Capite 4. viuere viventitus es esse, ne unitiua, ergb cum ad istam illa prael et eis mictere, nam in tantum vivunt i supponatur, est prius propria eristea-
in quintum existunt; sed in Christoitia exist A
154쪽
Respondebis quod ex Leone primo Epistolari. Natura nostramn sic as sumpta est. vi prius creata postea assumeretur, sed ut ipsa assuinptἰone crearetur. Idem habet. Fulgentius de Incarnatione capite 3.
sed contra, nam Patres tantum volunt quod humanitas non praecedebat tempore unionem, quod intendebant contra haereticos, ut patet ex contextu; Nam impossibile erat, ut eadem actio esset unitiua & generatiua , non tamen negabant prioritatem natur . Respondet Lorca, quod hoc argumentum non probat, nam humanitas nec prioritate naturae praecedit uni nem, sicut neque materia & forma prγcedunt compositum. sed contra, quia materia & forma causant compositum, & saltem natura debent illud praecedere, & humanitas est causa partialis Christi, & sundamentum
existentia, quod est periculosum amr mare ut dixi cap. 6. dissiculi. r. Recpondent quod in Deo sunt quatuor
existentiae, una absoluta, & tres relatium& virio facta est in existetia Verbi relativa quae non est comiti unis. Sed contra I. quia Caietanus & alii contra
quos argumentamur, non concedunt
existentias relativas, ut vidimus tractatu de Trinitate. i. quia i ii qui eas concedunt, ex eo est, quia existentia non distinguitur realiter ab ossentia in creaturis: sed isti Thomillae dicunt existentiam realiter distingui ab essentia &quod existentia est post subsistentiam,d: quod si subsistentia non multiplicatur, nec exist ita; ergo contra se loquuntur. Plura alia obiicit Scotus contra hanc sententiam, Videatur. Sexto probat Lorca, nam existentia
si realiter distinguatur ab essentia , se habet sidui serma dans esse,& actuat unionis: sed ut docet Scotus cita- in genere cause sormalis; sed Verbum tus, fundamentum debet natura pi ae- nequit informare,ergo neque supplere nec esct existentiam. Maior probatur, nam in hoc cognoscitur si aliqua forma inso mat , siue nominat subiectum,vel non; ex eo enim quod personalitas Verbi
quae est relatio, non denominat humanitatem relatam, colligimus esse icr-minum non tamen formam informantem; sed existentia denominat naturam existentem, crgo est forma informans.
Vltim5 quia existentia non distinguiatur realiter ab entita te rei, sed tantum sormaliter, ut probauit. Physic. ergo necesse est ut humanitas propriam ha
Prima Sententia obiicit verba s phronii approbata in CSynodo gene
lo id est in verbo,c mu in seipsa habuis ex lentiam mam cum Verbo. Respondei et Vas'. dc Lorca quod in codice graecG. non est, cum Verbo , sed in Verse , sede tum si diceret, Verbo, tantum iam cedere relationem, alias nec esset causa , nec sundamentum, ergo in illo priori debet habere propriam existentiam.
Quarib probat Seotus, anima Christi prius natura informabat corpus , quam humanitas esset astum pia, adhuc secundum Thom istas, ergo in iulo priori anima est actus corporis , ergo dabat illi esse & existere, quia non est actuale esse sine existentia, sed haec existentia non suit destructa per
assumptionem; ergo humanitas in Verbo habuit propi iam existentiam, de confirmatur quia . Angelus naturaliter & intuitiue cognoscit humanitate Christi existere, ted Verbi existentia non cognoscitur naturaliter ab Angelo, ergo creata existentia existiti sinto probatur, nam sequeretur unionem fictam esse in aliquo essentia
li ci communi tribus personis, scilicet
155쪽
cithune sensum,' quod semper humanitas existit unita cum Verbo, quia non praecessit tempore existens in se.
i. Obiicit Damast. lib. 3. de fide
cap. 22. notura humana existit perexi emtiam Virbi. Respondet Lorca talia ver-ha non inueniri apudDamasic. Et si somte inueniantur sumpsit existentiam pro subsistentia, ut communiter solent sumere Patres, ut dixi tractatu de Trini
3. Obiieit nam sequeretur Christum
non esse unum per se sed per accidens, nam ex duobus entibus non sit unum per se, ut sunt Diuinitas de humanitas. Respondet Scotus negando esse ensper accidens. i. quia non sunt res diuersi praedicamenti, cum Deus non sit in praedicamento, a. quia humanitas
nulli accidit, cum verὸ sit substantia, est tamen in potentia ad suppositum; non quod suppositum informet, sed terminet, propter quod etiam si Christus sit persona composita, non tamen in toto rigore, ut dixi cap. s. dissiculi. 3.
. Existere est proprium suppositi
non natutae, sed tantum est unum suppositum & diuinum, ergo una existentia diuina. Maior probatur, nam op rari, pati, terminare productionem, secundum Philosophos est suppositoruRursus si est et duplex existentia, Verbum existeret existentia creata, quod videtur absurdum. Respondeo quod . suppositum terminat naturam, sed existentem,neque est inconueniens,ut no tauit Scotus ad 3. quod verbum,ut homo, existat existentia humana. s. Obiicit, nam sequeretur Peatam Virginem non esse Matrem Dei, nam eius generatio terminatur tantum ad humanitatem existentem , &i non ad
Verbi existentiam. Respondeo quod ad hoc quod Beata Virgo sit Mater
Dei,sufficit, ut dixi cap. 8. dissiculi. a.
quod humanitas genita, ia eod a
instanti temporis verbo vniatur. petes sicut in Christo conceditur duplex existentia, n etiam verὰ dicatu ein Christo est duplexus Respondeo, ut colligitur ex Scoto citato,' quod eum addito optime potest concedi, ense in Christo duo se essentiae, & duo esse existentiae, & tamen absolute diacendum est esse unum tantum 4se. Ita Suarea disip. 36. sect. i. Vas'. disp. II. c. 2. LOrca n. ii. Ratio est quia esse est actus entis, ergo ubi est unum ens , dcvnum esse; sed Christus est unum ens,
ergo unum esse, nam licet componatur ex duabus naturis, est unum ens compositum sicut homo, licet componatur ex v re e spirituali, & altero materiali corporis, quia facit unum compositu dicitur unum ens simpliciterili-eet secundum quid plura, quia habet plura entia de existentias in se: Ita Christus, naturae enim dicuntur entia secundum quid, licet sint substantiae de completae, quia unum ens, scilicet Christum, componunt.
CV M in Christo sint duae naturae
& unum suppositum, dissicultas est an sit dicendus unus propter Unitatem suppositi, vel duo, propter du litatem naturarum: & suppono, ut dixi
tractatu de Trinitate in fine, quod si
haec nomina, Nnus, duo, δc alius, masculi-nd sum5tur,reseruntii r ad suppositum,& ita haec est vera Pater est alius, a Filia ,6chaec pater Filius sunt duo: si vero si
matur neutraliter, reseruntur ad natu
ram, & ita est falsa, pater Filius G Dis ius Sa C sunt ria. Ex quo colligo quod haec est vera christis es di s , de lixc est
salsa masculine chri bu es dis, ita hab
156쪽
ur in E pli cano: au t ema mis i. s.&'mus Grim, etZ qua diuidimun illud in s. in Chalcedonens , Lateianensi. Ita duo quod reputat inconueniens Cyril Ambrosus, Damasc. &c. Scotus in s. lus Epistolaio Sed contrai. quia Cy- dist.6.quae. r.&omncs Scholastici,inter rillus dicit in Euo; imasculine quod est quos tantum est dissicultas si neutrali
Prima sententiacit Durandi quaest. r. dicentis non posse Christum dicia itum vel duo ne uti aliter, quia Christus est nomcn substantivum masculini ge neris, & secundum grammaticam debet adiectivum in genere cum siti, stanti So concordare. Ned communiter reii crtur,nam licet hoc verum sit si adiscitu uadiectiti Esumatur, non tamen si substantiue sit matur, ut communiter contingit in genere neutro quandopo-
nitur ex parte praedicamenti, ut dicitur Ioannis io e ο cr Pater utrum sumis.
Secunda sententia dicit Cluilium debere dici du. neutraliter, & non υ-xum, propter duas naturas quam scia
tentiam visim fuisse probabilem ali- uibus Recentioribus resert Lorca is p. 67. Tertia vera & communis sentetia ait non poste enuntiari de Christo in recto quod sit duo neutraliter, bene tame in obliquo, sic tabet duo, constat ex duobus, in christolum duo. Ita Scotus citatus', Tho.
3. parte quaest. 17. art. 1 Va'. disp.7o. cap. 3. Lorca citatus &c. Probatur ratione Scoti F. adquo. quia duo refertur ad naturas prout in se sunt disti uetae, harcticum, nam est ponere duas persinnas z. quia diuidere Christum in dua,
naturas, quod significat duo neutraliter. secundu secundam sententiam, non reputabunt inco ueniensCyrillus nec alii.
Altera Duo est Vas l. Lorca & Hurta do, quod Christus non potest dici A.. quia signiscatur naturas csse di suctas,& in Christo suerunt coniunctae in unica Verbi persona. Sed contra quia natura illae adhuc conivrctar, sunt distinctae & impermixtae, ergo cum duo neutraliter signiscet naturas, poterit de Christo velificari, sicut quia masculin P vel foemini ne signi sicat fu p postium. quamuis Pater & Filios sint unum inessentia diuina, dicimus isse duas personas. t. secundum hos Auctores haec
propositio est verac Histus est riss de dis quia per υγnus denotatur qu d bduo
lignificat pluralitatem na tu arii; sed eo ipso quod dua ponitur neutraliter signi. ecatur pluralitas naturaria, ergo pol rit de Christo veri sicari Aa neu tra liter. Secunda sententia obiicit i. Epistolssophron ij habita in 6. Synodo actione M. confitemur Christum sic duo, Huin propter se sonam, duo propi naturas. Idem habet Augustinus, Anselmus, &alii Patrcs a pud Recentiores. Respon- uia ut sic sunt duo, ergo eo de modo, ' detur quod hoc idc est ac dicere, CI Duo praedicatur de Christo, sicut natu- sus habet duas naturas. 2. obiicies quia rae inter se sunt distinctae, sed ut sic su- . tres diuinae perlonae propter unam na muntur in abstracto,& solum praedi- iuram dicuntur unum neutraliter ergo cantur in obliquo & non in recto;nam Christus propter duas naturas dicci irhaec est farsa, Christus est manitas O di . duo. Respondeo cum Scoto concedonninitas, & haec est vera; In tartati s immanitas ct diuinitas, ergo similiter hac erit vera, christus habet M , de haec salsa , rictus Hi dus. Aliter probant Vasq. & Lorea n
stram conclusionem, Vinnam si dica-
do antecedens & negando consequin- .
tiam, disparitas cst, nam natura diuina adhuc in abstracto praedicatur de pers is, at vero de Christo non praedicantur naturae, nisi in concreto.
Dubitabis virum haec propositio sit
157쪽
vera in rigore sermonis christus saliud. aliud. vas'. citatus & Hurta do disp.ri. dicticuli. s. dicunt et se vera. Acide dicunt de his christus est hoc γ illud, Chri Plus est aliquid c aliquid, Christus est xii aliud, Christus es virumque. Nobis dicendum est cum seoto citato *. adprimum argumentum, Lorca num.
s. esse falsas in recto:sed eodem modo
ei se philosophandum ae de hacciri lasse duo: Ratio est quia aliud de aliud idem est quod illis, scd Gribius est duo est salsa,
ut probaui, ergo etiam Christus est aliud de aliud. Obiic. Vasq. plures Patres, sed resipondetur, quod Patres non loquuntur in recto sed in obliquo,vel cum aliquo addito quo refertur ad naturas, ut di citur a Naziana. Epistola i. ad Cledoniualiud σ aliud sunt ea ex quibus Saluatorconstat non tamen alius oe alius. 2. respondeo
quod si in Patribus inueniantur tales propositiones in recto,debent benigne explicari, ut docent S. Bon & Thom. secundo obiicies, Christus non est tantu homo, nec tantu Deus. est aliud quam homo & aliud quam Deus, nec
totum homo nec totum Deus , ut ait Damast. lib. s. cap. 7. Respondet Scotus concedendo antecedens negando eonsequentiam, nam est fallacia cons . quentis, arguendo a propositione habente plures causas veritatis, ad unam
illarum, nam arguens supponit quod Christus non est tantum Deus quia est duo quod est falsum, nam ideo non est tantum Deus quia est homo simul, qui forma liter non es Deus: unde tantum sequitur quod in Christo est natura humana quae non est Deus, & natura diui- . na quae non est homo, non tamen s suitur quod sit in recto utraque vera. 3. Obiicies, Christus est Deus, Chri . . fius est homo,sed aliud est Deus,&aliud est homo, erio Christus est aliud M si . Respondet Scotus quod in
ior est vera in concreto, & minor simi. liter vera est,si sumatur in abstracto scilicet,alia est natura diuina & alia natu ra humana; tamen consequentia in abstracto est falsa: nec mirum est , quod ex vero sequitur falsum, cu maior sumatur in concreto & cones usio in ab astracto. Alia plura adducit Scotus de propositionibus exclusuis & reduplicatum videatur.
V tum in C talo fuerint dua diduntates
FVx v Nr aliqui haeretici, qui licet
in Christo faterentur duas naturas integras de persectas, & unum suppositum, tamen dicebant non fuisse in eo nisi unam voluntatem di operationem diuinam, quae suiliciens erat ad gubernandam humanitatem absque propria eius operatione & voluntate humana. Huius erroris primi Auctores fuerunt Sergius Patriarcha Constantinopolitanus, & Cyrus Patriarcha Alexandrinu. Orta est lisc hi resis eirca annu 622 temporeHonorij primi,&vexavit E esesiam so . annis, praesertim in Oriem te, quae haeresis damnata fuit in o. Sy-do actione 3. 8. de II. Sed ut haec haeresis melius inrcligatur &reiiciatur i. inquires an hi Haeretici negarint potentiam voluntatis veIoperationem S.I homa 3 parte quaest. 13. art. I. & Caieti dicunt utrumque negasse : sed magis placet dicere cum Lorca disp. 69. quod tantum opera tionem negarunt. Probatur ex Natali qui act. 8. refert verba haereticorum, numquam animata ratis lis Dominic ro λώιι atque ex propria Vpetitu natura
lem se fecit menti nem, ubi appetitu proprium fatentur, Negabant enim latum operationes voluntatis imperates ab rum actiones potentiarum a voluntate imperata , quas vocabam tui optraim,
158쪽
& pissione; salebantur: etiam negabat operationes intellectus ut constat ex s. Synodo; Legatur Lorca citatus.
Dieo quod in Christo fuit voluntas humana distincta a diuina, & op
rationes earum voluntatum. Probatur
ex Florentino in decretoEugenij quarti, & in Later. sub Martinos eonsultatione ii. Probatur 2. Math. 26. -
cut e auri, sed cultu. & ratio est, quia in Christo suit utraque natura diuina& humana perfecta, ergo fuit non tantum utraque voluntas sed actus earum, nam utrumque pertinet ad persectio nem naturae. Et confirmatur , quia
Christus meruit, sed hoc nequit esse sine actu intellectust& volutatis humanae, ergo suerunt in Christo Domino. Aduertendum est, quod quanqo Patres & 6. Synodus definiunt in C,risto
duas voluntates naturales,non loquun-etur de naturali prout distinguitur
contra liberum, nec contra superna turale, neque prout distinguitur voluntas naturalis a libera, ut dicam iam ex Scoto, sed vocarunt naturalem, id est Deundum exigentiam naturalem naturarum diuinae & humanae. Pro quo nota ex Scoto in 3. dist. II. f.
sed quod quod volutas dupliciter po test sumi i. sub propria ratione, quo pacto est appetitus liber cum ratione,& hoc pacto suerunt in Christo duae voluntates, diuina scilicet & humana. secundo modo sub ratione communi appetitus, & ita in Christo suerunt tres appetitus, primus est intellactualis diuinus, secundus rationalis creatus aertius irrationalis sensitivus;& hic diuidi potest in omnes potentias appraehensivas ut gustus visius, tactus&c. Naappetitus sensitiuus sequitur has pote-tias. Rursus Scotus diuidit voluntatem in liberam & naturale;potentia naturalis est inclinatio in propriam persectione; libera est ut est principi u actus est
citi. Actus naturalis dicitur ut veri
tur circa commodum naturae praecise.
Λ eius liber est qui rei picit bonum
consideratum secundum omnes rati nes; & haec voluntas humana cum hac
duplici formalitate fuit in Christo , narecusauit mortem ut naturae dissonam,& amplexus suit illam quatenus necessaria erat ad redemptionem nostram&ad praecepti Patris adimpletionem totum hoc desiumpsit Lorca ex Scoto
Obiiciunt haeretici Honorium primum qui in duabus Epistolis lectis in
6. Synodo act. 13. & i8. definiunt in prima in Christo esse tantum unam voluntatem ; in secunda non esse dicendum in Christo esse unam aut plures operationes. Respondet aliquiHonorium errasse & computatum sui recum Monothelitis haereticis. sed contra, quia ut Papa loquebatur & non potuit errare. propter quod Respondeo quod dixit eme unam tantum voluntatem humanam,& ita diuinae consormem, ut nunquam fuerit contraria, ita testatur Diuus Maximus in quodam Dialogo cum Pyrro, d Ioannes Secre tarius Honori j. Ad secundam pro postionem Retapondeo quod Honorius ad sedandas pro tunc contentiones , prohibuit quod neque diceretur esse unam neque duas operationeri nam haeretici obscure vel impropriὰ, nomine Ope rationis utebantur. & tunc Papa tam tum resipexit. modum loquendi, nam
ad rem ipsam & in re ipsa, d finiuit esse unum Christum operantem , 5c duas naturas operatrices, scilicet diuinam& humanam: nee peccauit Honorius in prohibitione vocis de modiloquensi, seruato semper Catholico sensu, sed potius fuit pro tunc
conueniens: Postquam vero Haeret,
ci perstiterunt in afferendo unam ope
159쪽
rationem, Ecclesia eos damnauit, dicens esse duas operationes.sed obiic. contra Honorium quod danai su suit in 6. Synodo dci Leone 2. Respondeo, quod Grsci in odium Romani Pontificis vitiarunt Codices c. Syncdi, de salso acceptum suit nomen, de damnatio Honorii cum aliis haereticis: &constat, nam Agatho Papa de succcitur Honoti ja t, omnes suoci An-xecessores tali haeresi relli ille. Λddit Lorca verum esse Honorium suiffedamnatum in s. Synodo, sed errauit Synodus de Papa in quo potuerunt errare, nam non erat caula fidei; sed causa facti. dc iudicium de ungulati
Quaeres, quid sit operatio Christi Tlieandrica ὶ Nam haeretici ex his vetabis Dion1sij Areopag. in Epistola viti.
ma ad Caium , . diuina non quatenus Deus est, pei fecit, neque humana quatenus
λων, se nobiscum versatus es Deus hom. Dchis, nouam quandam Dei Virique actio nem, scilicet perficit. per ly Dei virique, dicitur actio theandrica j intendebant, quod in Christo erat tantum una Operatio.
Nobis dicendum est, cum Lateranensi consultat. 1. Can. i 3. quod operatior heandrica dicitur propter unionem operationis diuinae & humanae, salua distinctione earum. Sed non explicat Concilium quae si h xc vitio; Lorca ait num. M. quod fit unio quatenus ditiina influit in humanam, de illa
. utitur, ut instrumento ad faciendum miracula, nam miracula dicuntur ope
ra theandrica , idest Dei vitilla, verbi gratia) ambulare super aquas, d est quid humanum ut ambulate, dc est quid. diuinum ut consistere super aquas. Emmopcra meritori 1 Christi
docuit esset ear dricae, quatenus reci
yiunt valorem Diuino supposito. Sic Damasc. lib. 3. carra. qui explicat huc exemplo serti igniti, quod simul urit aescindit, δc tamen ustio & scissio diuersae sunt natura .sea : ita operatio Christi est humana, de habet valorem finitum, de quia est Dei, habet valorem infinitum saltem extrinsece. Idem tenet Vas'. disp. s. cap. i. Addit Lorcanum. tr. cum Diuo Dionysio , quod omnis
operatio Christi dicitur Theandrica
propter visione naturarum in uno sup
posito, ac propter communicationem idiomatum , time operatio sit tantum diuina, ut creatio animae, conseruatio uniuersi. ad quae Christus ut Deus coim currit, dc non utitur humanitate; siue operatio sit tantum humana, dc non miraculosa nec meritoria s verbi gratia, nutriri, augeri, dec. Nam ex eo quod Deus homo factus est, ait Dionysius, quod quaevis operatio illius vocatur theandrica, nam quaelibet opera-
ratio dicitur Dei δc hominis specificolluc , non reduplicatiuὸ , vel quia in
utraque natura est conformitas, nam voluntas humana diuinae conformatur volens animarum creationem, de diuina containiatur voluntati humanae v lens nutritionem carnis, de quaelibet
operatio dicitur de Deo, & de homine
per communicationem idiomatum, proper unitatem suppositi. Itaque fatemur este in Christo duas operationes physicas , ut ait Lateran . consultat. F. cap. Is. damnans dicentes esse unam operationem, de fatemur quod iit vi a operatio moraliter. dc Theandrica, quia diuina influit in hunianam , & inter siet
Virum se Christo fuerit criniarietar
HAE e discultas petitur a quodam
160쪽
dicebant, quod si in Christo est duplex
voluntas, de duplex operatio, suturam
esse inter voluntates contrarietatemper contrarias operationes. Et coniic matur Lucae 22. non mea sed tira volvvras Di, ex quo colligitur has voluntates esse sibi contiam .suppono contra Diuum Hilarium, Christum non tantum Gisie tristatum ob scandalum Discipulorum , & ob
malum tu lae. Suppono etiam, contra Hieronymum de Anselmum, non tantum suille inst itu, quia crucifigendus erat a Iudaeis, propter. quod destrueda erat Hierusalem, &ipii ; sed tristatus suit, quia absolute erat crucifigendus, de de sua molle ; ita Ambros. Chrysost.
de omnes Patres praeter citatos apud Loream disp. o. dc Recentiores. Ita etiam Scotus in 3. diu. littera Locta suit haec tristitia, inquiunt Patres, ut ostenderet veritatem naturae humanae, in qua non tantum erat affectus
in lignis fortitudinis, sed etiam infirmi
Tamen dicendum est, neque inter operationes humanas Christi, neq; inter voluntate diuinam &humanam, vllam suille conrrarietatem. definitum in c. Synodo a t. i7. in Lateranenti consultatione I 1. Can. I 6. Diis cultas est ut explicetur haec non comtrarietas
cap. I i. Diuus Bon. Ricardus, dcc. Sed licet optime explicet r consormitas harum voluntatum, non tamen suisicienter explicatur : quomodo non si contrarietas inter voluntatem Christi tristandi, & voluntatem Dei volentis , ut patrictu & acceptaret mor
Quod lic explicatur, nam tales V luntates non dissentiebant in ratione volendi & volito formali, sed tantum m volito materiali; nam appetitus sei sitiuus,& portio inferior Christi rec sabat mortem , ut erat disconueniens naturae, at vero portio superior Christi& voluntas Dei, volebant mortem ut necetiariam ad redemptionem generis humani. Ad contrarietatem autem requiritur quod affectus, sit circa idem& sub eadem ratione. Deinde voluntas recusandi mortem erat inessicax,&affectus acceptandi illam erat essea &it. on sunt contrarii; nam in obiecto Sc volito materiali erant diuersi, clim affectus esticax respiciat executi nem , quam non respicit inefficax, &hoc seir per reperitur in eodem homine , qui in naufragio essicaciter vult proiicere merces in mare, Se de hoc tristatur , de inessicacitet vult illas non proiicere. Ita Scotus in 3. citato dist. is. ω. τli. vide r. Imo in Deo Nam quamuis in re non differant Au- dantur istae voluntates non contrariae,ctores, in confusori vel cl. uiori expli- nam inefficaciter vult omnes saluoscatione differunt. Fuit voluntas huma- fieri, quatenus bonum illorum est, &ni Christi diuinae conformis , qu a voluntate efficaci vult aliquos pelire Christus voluit tristari, ut ostendere- i propter bonum iustitiae I & proptertur infirmitas naturae humanae , quia ita Deus etiam voluit : & similiter Christus acceptauit mortem ex perfecto & deliberato imperio partis superioris, quia ita Deus voluit Christum mortem acceptare, & sic suerunt consormes volantates diuina de humana, tam in volito materiali, quam in volt
informali, sic Damase. lib. 3. de fide
Obiicies Agathonem Papam in Epistola Synodica relata in s. Synodo ach. . & ipsam s. Synodum, actioneto. quae colligit in Christo esse volun- tatem humanam a diuina distinctam,
ex voluntato recusandi mortem 5 ergo
supponit voluntatem Christi esse essita cacem, alias nitul colligeret, cum iri