장음표시 사용
201쪽
imne. limenta vinculorum, nam primo intendit libertatem, sicut ignis primo intendit calefacere aquam, de secunda .rio expellere frigiditatem. Respondetur quod per impedimentum, intelligitur miraculum quo gliri, animae non redundabat in corpus, quae gloria corporis solo concursu ge . nerali , siue aliquo speciali, erat Christo debita. Exemplum nihil valet, nam si eo ipso quod remouerentur vincula, debita esset libertas, qui tolleret vin- eula directe, indirecte daret captiuolibertatem, quod accidit in nostro casu, & non contingit in exemplo redimentis captiuum, nam gloria corporis necellario emanat a gloria animae ablato miraculo: neque exemplum de igne est ad rem, nam Ut expellat frigiditate formaliter, prius est quod producatur forma,quam quod expellatur contrarium; in nostro casu cum detur gloria, eo ipso quod tollitur in edimentum quod directh meretur, est ablatio ima pedimenti , di in directe gloria corporis , & ita exem plum si aliquid valet po. tius est pro nobis. YY dictis reiicio Va'. disp. 7'. ca. i. dicetem doctrinam Scoti esse veram
loquendo de impassibilitate animae, non de impassibilitate corporis; mam ait quod posita fruitione &visione in anima Christi, non poterat esse in illo
tristitia nisi per miraculum, at vero gloria corporis non ita erat debita Chri sto, sed tantum ex congruitate. Sed contra,nam sicut laetitia debita erat animae Christi, ac per consequens quod tolleretur omnis tristitia, ita si mit iter gloria corporis erat illi debita,ermo de utraque eodem modo est phi .losophandum,& ita si in directὸ me fuit Christus impassibilitatem suae animae, ita etiam meruit impassibilitatem
Dico quinto.Christus sibi meruit iudiciariam potest attin, n mpe ut Iudex vivorum & moi tuorum , coiit'gitur ex Ioannis s. pρtinatem dedit ei se
dicium acere, quia filius bomiuis es, id est, quia operatus est ut filius hominis. tenet Augustinus de verbis Domini, sermone vigesimo, loquens cum Christo, iudicium causimque recipias. Etiam meruit Chri itus Ascensionem in coelum, deferendo secum captiuos, quod colligitur ex Patribus explic n-tibus illud Psalmi 13. quis ini rex σώ-riκὶ quos adducit Vas'. i. p. disp. rap
Dico sexib, Christus non solum meruit ut ad nos mitteretur Spiritus Sanctus, sed etiam ut ipse ad nos mitteret
spiritum Sanctum, hoe secundum est contra Vasqueet disp. 6. ratio est, quia hoc potuit cadere sub meritum Christi, di est praerogatiua illius, ergo istilli concedenda. Obiicit Vasquet, mittere spiritum
Sanctum dicit formaliter actum spirationis activae notionalis, quam Chri stus mereri non potuit, ergo &c. Respondetur negado antecedens, na misso hoc dicit de connotato, & de so mili dicit respectum ad extra , ut dixi tractatu de Trinitate contra eundem Vasquoium, de quosdam ex nostris; vndὸ sumen quod Christus mereatur
sormale, etiam si non mereatur connotatum, ut absolutὸ dicatur mereri mi sonem. Deindὰ non bene capio quomodo Christus mereatur Spiritum sanctum esse missum, de non mereatur millionem activam. Dico septimo, Christus non meruit esse CaputEeclesiae,neque dignitatem Regiam, neque Sacerdotalem , neque potestatem spiritualem, neque Eccle-clesiastica Probatur ris omnia ista sun dantur in unione, de esse caput Eceesiae
etiam sundatur in gratia habituali; sed Christusneutrum meruit, neque reso-
202쪽
nem, neque gratiam habitualem, ergo neque meruit has dignitates, ita Vas-quetius num. i . diis. 9. Hurta do.
E fide est Christum meruisse no
ab cius vocatione. & patet ex usu E clesiae quae omnia petit, ter sesum chria Ium. Et probatur ratione, nam merita Christi erant praeuisa ante quodcum que donum nostrum & auxilium, M. erant sufficientia pro quocumque, ergo eum sit excellentia Christi, ipsi est
Prima sententia ob Ioanni, 6 Nemo bis gratiam iusti eantem. defini- potest xenire ad me, nisi Pater qui misti metur in Trid. sess. 6. cap. 7. probatur i. iraxerit eum, ubi nulla fit ment. o de Ioan. a. sanguis eius emundat nos ab omni Christo. Respondeo quod his verbis peccato. Dissicultas es e potest de fide& solum explicatur necessitas gratiae, de de dispositionibus caeteris ad gratiam. non excluditur Christus qui aliis locis Capreolus in 3. dist. is. art. s. oriedo, Ada, dicunt dona antecedentia ad iustificatione,vocationem ad fide, & fide ultimam dispositione ad gratiam, non dari ex Christi meritis. sed ex liberalitate Dei:idem dicunt de administratione sacramentorum quibus prima gratia causatur: si tamen actus fidei &aliarum virtutum fiant ab homine iusto, dicunt esse ex meritis Christi, nam inquiunt, meritum Christi non prodesse nisi so lis iustis. Sed hi Auctores licet catholi-
exprimitur, Ioan. IO. Oves mea νocem meam audiunt.
Σ. Ob. Augustinum 1. de praedest, natione Sanctorum. cap. s. homo quisque eam rasi chri ι--, qua homo ille niuili uacius es christus, sed Christus factus est Christus ibique meritis propriis, vel alienis, ergo & homo est Christianus absque meritoChristi. Respondeo
Augustinum tantum comparasse gratiam, qua nos sumus Christiani, cum
gratia qua Christus fuit Christus, in eo ci, lapsi sunt, nam omnia dona di au- quod Viraque est absque propriis me
xilia esse ex meritis Christi non tantilm--ta a 1 est comunis sententia, sed colligitur ex sacra scriptura& Conciliis ut de fide, ad Ephel. i. qui benedixis nos emώ ueri Hiones irituali in coelestibus in Christo. Et a. Petri l. loquendo de Christo, εnimandis diuina rirtutis sua, quae ad ii m crrietatem donata sunt. a. Probatur ex Can. . Concilii Mileuitani, ubi contra Pelagium definitur Cmne opus bonum conducens ad vita aeternam, a fidei initio vique ad perseuerantiam, ege ex Christi meritis. Idem habet totum Arausicanum, Paeci e can. vltimo, ubi expresse loquitur de fide. Denique Trident. se si c. praecipue cap. s. ait. itfius iustification sinitium tu a uiris a Deo, per Christum Iesum,
rnis, nil dixit de alienis. s. Ob. nam infideles non sunt me bra Christi per fidem ergo auxilia quacillis dantur non sunt ex meritis Christi. Respondeo, susticit ut sint membra
in potentia, nam Christus etiam extendis manus adpopulum non credentem.
. Obiicies etiam si Christus non venisset, Deus daret auxilia,ergo non sunt data ex Christi meritis. Respondco quod sicut non daretur causa reconcilians, ita neque ex vi praessentis decreti
darentur auxilia et quod suis et tunc ex vi alterius decreti, iς ramus.
1. Qua merita Christi, suerunt eausa indiici renter oblata pro omnibus, αvi sint efficacia debent applicari ad doterminatas personas, sed causae deter-
Quiantes sunt dispositioves di , sus
203쪽
mei liis Chi isti. Re pondcc conceden. do lucrita Christi esse causam uniuer. salem, quantum ad sussicientiam, de laricularem quantum ad cfficaciam respectu aliquorum quos Deus praedostinauit, quae applicatio etiam fuit caemeritis Christi, di a Deo applicante his A. non aliis, quia ita voluit. 6. Obiicies si prima gratia datur ex meritis Christi, eigo non datur nobis gratis, quod est contra sacra rn scriptura ni & Concilia Respondeo quod res
pectu nostri est gratis, respectu Chri- iii est praemium & iustitia. Ultimo obiicies, Christus venit ut ea quae Adam perdidit ipsi& nobis recupcraret, sed Adam non perdidit si- tium, quod antea fuit praevisum. 2.dem, ergo Christus nobis non metuit quia tunc erat reserata Ianua coeli, nam auxilia ad fidem. Respondet vasqueriantea Patres detinebantur in Lymbo. pacto meo itum excellimus. Petas z. gratia data acii quis Patri bus ante Christi aduentum fuit ex meritis Christi3 Respondent omnes Theologi a Trinatiuὰ, ita Scotus in 3. dist.
19. f. se hissoni, non meritis exhibitis, sed praevisis, tanquam solutione anticipata. Probatur ad Rom. 3. in . ensione iustitiae suae, in remi senem macedentium de
Obiicies: quia effcctus meritorum Christi tribuitur passioni & morti Ioan.
ix .rstinc priscrps Mimi mundi citrietur fras; ergo ante ποι tem nihil meruit. Res pondeo negando consequentiam, tri'
buitur morti Christi est ccius merit rum, I. quia tunc exhibitum est pro disp. 7 r. cap. . Adam amisisse fidem, saltem dubitando an verba serpentis,
ncquaquam moriemini, essent vera, con
tra verbum Dei, in quacumque hora come diris, .c. Ita Ambros. Prosper. 2. Resipondeo, quod licet Adam non amise- iit sibi fidem, nobis vero amisit, nam amisit nobis omne donum gratiae, nam Petes s. an praedestinatio nostra ad
gloriam, si ex meritis Christir Resipondeo cum Scoto citato, non esse ex
meritis passionis Christi, nam prius suersi praedestinati quam passio Christi. Addo quod fuit ex meritis quoad substantiam: patet ex dictis cap. 4. dissit. Nam merita Christi, ut sic, suetunt per peccatum sumus iudigni omni do-jprius praeuiis quam nostra prad est inano: propter quod Arausicanum ait, tio,& Probatur ad Ephes. i. Eligit nuper peccatum Adaetia suit liberum a sin V. sid est Christo ante mundi const
bitrium extenuatum, ut sine gratia tutionem,utes mussancti, uod Patres incredere non posset. t telligui de electione emeaci ad glori . Petes i. an Christus meruerit nobis i Dices quod ty in ipso, significat cau-
vitam aeternam immediate λ Vas'. i. l sam sinalcm, non vero meritoriam, 1. disp. λαι. cap. 3. dicit quod tantum i res p. quod quando ly m, coniungitur mediate & remotὰ, merendo nobis ea i accusativo significat causam finalem, quibus illam a Deo obtinemus, nam l Vt quando ait Paulus, praeditabis it nos homini decedenti in statu gratiae plene in bum, at vero quando adiugitur a
purgato, non fit noua gratia an retii-butione gloriae. Respondeocu Hur-d, diff. i. & aliis Auctoribus, quod Christus immediate meruit nobis riam, nam est noua gratia pro gratia , latiuo, significat Musam meritoriam ad Ephes. i. gratificaui, nos in dissim filias , in quo babemus redemptionem, Cr in quoc sorte vocatisumus: quem modum loquendi usurpauit Trid. s est. 6. ca Ic.
sicut est noua gratia augmentum gra- l dicens, irais 'fari, id est, ex lintiae quod de condigno meretur, quo niis c si .
204쪽
Aliqui Auctores distingunt dilectio
nem a praedestinatione vel electione, de dicunt Christum meruille dilectionem nostram, non veris electionem. Scd frustra hoc dis ingunt, ut optimen tauit Lorca, dis p 76. num .iue. Nam vel sunt idem, vel si distinguntur, si
Christus non meruit electionem, neque dilectionem. quae tarquam superior includitur in elactione seu praedestinatione.
APpELLArioNEs diuersae conueniunt Christo ratione suorum operum, & dicitur Merens, satisfaciens, Redemptor, Mediatori Christus dicitur Satissaeiens pro nostris peccatis, ut vidimus capite 3. nam in
compensationem nostrorum peccatorum obtulit suas actiones & pa D fiones,quibus etiam meruit. Distinguitur meritum a fatisfactione; nam meritum respicit premium ex iu stitia de
bitum, satisfactio respicit debitum ex iustitia solutum, & ita ex parte actionum latius patet satisfactio quam meritum, nam vulnus lateris est satisfactorium, & non est meritorium, ut di . xidiis. . ex parte termini latius patet meritum quam satisfactio, nam ista tantum est pro debito peccati dc poe na; at vero meritum respicit gloriam animae, dc gloriam sui corporis, per quam satis secit. De redemptione dixi loco eitato, 3c cap. r. diff. vltima quae consistit in hoc,
quod Christus nos eripuit a potistate Diaboli, soluendo superabundant rdebitum contractum per peccatum
Distinsuitur a satisfiactione, nam ista respicit personam cui fit satis; at vero redemptio respicit personam quae liberatur, Se captiuitatem a qua eripitur. quomodo Christus sit Redemptor dixi cap. i. diff. a. Dissicultas tantum esse potest, an esse Redcmptorem posset alteri 1 Christo
Conuenire: pro quo nota quod duplueiter potest quis esse Redemptor, I. offerendo mediate Sc remotὸ pretium redemptionis, quatenus quis est auctor de causa vi alius immediate offerat; Sc in hoc sensu tota Trinitas die tur Redemptrix, quia suo decreto de
auctoritate facta est redemptio. 2. In
do offerendo proximὸ 8e immediate pretium redemptionis, de hoc modo solus Christus suit de facto Redeptor.
Diees secundum communem sententiam, unus hcmo potest satisfacere
de condigno pro poena temporali comi racta per peccatum alterius, ergo isto aliquo modo est Redemptor. Respondeo hoc non susticere, sed requiritur quod satisfaciat pro culpa de pro poena aeterna. ut secit Christus ratione cuius culpae est seruus Diaboli, a qua seruitute l: beret, de hoc non potist purus horno de facto, bene tamen de potentia Dei, ut dixi cap. 1. diff. 6. Christum esse Mediatorem inter Deum de homines docet Paulus i. ad Thi. 1. Ῥnus mediist,r Dei γ hominum, &probatur, nam Christo conueniunt
quatuor conditiones, quae requiruntur ad ossicium Mediatoris; prima visit iudex ad componendam litem . Schoc signi licant verba Pauli, secundum
Ambrosium. a. ut mittatur ut legatus,
ut nuntius; ita fuit Christus proferens pacta pei ad nos, Malachiae. 3. Ange noui Tinamenti. Sic Chrysost. hom. 6. in Epistol. ad Hebro 3. vi impetret precibus ab uno ad alterum, quod etiam sicit Christus ut omnes fatentur . ut soluat pretium quod fecit Christus x. ad Tim. a. qui dedit semetipsi .
redemptionem pro mtilus De hoc la te Vas-
205쪽
queet disput. 8 3 eapite primo.
Ex quibus colligitur quod in Christo esse Redemptorem, Mediatorem, metuisse, & satisfecisse sunt idem, nam in his omnibus ossicium Mediatoris exercuit. 2. colligitur quod nullus fuit Mediator sicut Christuς, cum superabundanti fatisfactione, nam licet Sancti vocentur Mediatores, ut Moyses ad Gal. . 3. inter Deum & homines, quia orant & intercedunt pro populo, non tamen tribuunt condignum pretium pro nostris peccatis, ut Chri
'Dubium est, secundum quam natu ram , istae appellationes conueniant
Christo, & idem dicendum est de officio Sacerdotis. Circa quod fuit pri mus error Stantarii dicentis Christum
fuisse Mediatorem &c. ratione naturae humanae. Primo ita ut sic ad actiones excluderet suppositum. 2. vi indepei dentera valore suppositi sit mediatrix. Secundus error Caluini dicentis substantiam actionis conuenire naturae liu manae, essicacitatem illius naturae diuinae:itaq; esseHostiam tribuebat huma
nitati, esse Sacerdotem diuinitati, dc ponebat quasi duo agentia, Δ in errorem Nestorii incidebat. Veritas catholiea est Christum secundiim utramque naturam esse Mediatorem &c. Sic VasqueZ capite 3. Lorca disput. 7 . num. Io. Hurtado disput. iς. disti eult. r. Ita ut unus qui est Deus & homo, exerceat omnia illa munera, ita ut substantia actionis pro Meniat ab humanitate, & dignitas 1 pem sotialitate. & probatur ex sacra Scriptura, ubi frequenter dicitur, eum quinos redemit, suisse Deum & hominem. proprie os non peperi: Ac R tione probatur, quia hoc quod est nimii, satisfacere &c. non possunt conuenire Christo secundu diuinitate. Rursu ,neque est et distinctio inter satis cietem, dc eum cui sit satis actio neque
pollunt conuenire praecisse secundum humanitatem , nam ipsa non habebat praecise suficientem Valorem, ergo ex
utraque natura conflante unam personam in duabus, & ex duabus naturis debet componi. Obiicies Augustinum, Bedam, Anselinum, &c. apud.Recentiores, tribuentes has appellationes Christo ut homo est, nulla facta mentione Dei. Respondeo, non ita clare loquuntur Patres, tantum enim .intendunt quod ad satisfactionem necessaria est natura humana , nam Deus solus nequit satisfacere: plura quae obiicit Vasquerpro erroribus sicile soluuntur, nam sacra Scriptura aliquando loquitur de Christo. vi hominet, aliquando ut Deo, quia utrunaque est necessarium. Quantum ad modum loquen i, haec pro positio tam specificative quina redupli
eatiuὶ est vera, Chroia Di quantum
eii Me livior, M.tempu=n, Sacerdos; nam cum sumatur in concreto, non exclu
dit suppositum. haec etiam est vera, Chidis esMediator, R demptor oecis . tu Deus, alumo, scilicet copulative; nam utrumque Concurrit ad compi tam ratione Mediatoris. haec est falsa, Christus in quantum Dctu es Sacerdos, Redemptor c. Nam excluditur natura humana, propter quod etiam haec est fal
sa, Christus es Re emptor secundum μυ-
naturam humatram, nam cum Vtraque
natura includatur in his appellationibus, propositiones excludentes alimquas, sunt salsae.
206쪽
De scientia beata anima Christi.
Hirum scientia b ista fuerit in Christi ab
inllanti Iua conceptionis tRACTA Tu de beatitudine dixi contra Hug. de S. Vict.& alios, Beatos non poste beatificari visone Dei increata idem modo dico de Christo, & ratio est, nam videre, est actio vitalis, quae saltem debet inhaerere principio vitali, &petit ab illo procedere, sed neutrum potest conuenire visioni increatae Dei, ergo dcc. propter quod modo de facto deside est, in Christo fuisse scientiam, Ioan . S. scia eum, Cr sermonem eius simo ubi de Christo secundum quod homo, dicitur, quod seruat sermonem &co- sutura, ille acre itin,ita ista, quia ποbsid in paradiso, quod euid cnter colligitur ex Resurrectione glorios a corporis difficultas est de instanti conceptionis, Bur erus, Caluinus & Luterus negant. ponentes in Christo ignorantiam ali
Dico i. Christus vidit Deum in hac vita mortali, quod negare erit errori proximum . ita Suareae disp. 21. sce . i. Lorca disp. I. Montest. & Hurta do. probatur Ioan. 8. Ego quae vidi apud patre laquar: & alibi saepe, sed Christus de Trinitate loquebatur, ergo illa vid bat . Et confirmatur, nam in Transsi-gurationeChrastus gloriosus apparuit, ergo fuit ex redunilantia animae etiam gloriose.Rursus haec est max: ma Christi perfectio, ergo illi non est den
ganda. Dico r. Christus suit beatus ab instanti conceptionis. Ita Scotus in 3. dissi ig. 6. hoc vi se, de omnes Theologi; ita Patres apud Recentiores: susticiat Ric. de S. Victore lib. 1. de Emanuele cap. 2 2. quod nos accepturi sumus in vitagnoscit Patrem. & confirmatur exibituris conbummatione, illi datum est ab ini-ς p. in . diis. 3. ubi dixi de fide esse, in tioc reptionissuae. Probatur ex illo Psal. Cnristo esse dona Spiritus sancti. quae 6 . beatus Orm est iii . clysmpsili , nam sunt aliquid creatum, ut scientia, Fides in instanti coneeptionis humanitas fuit S c. quae spectant ad intellectum. Ne- assumpta, ergo beata. Ratione proba-que obstat, quod sicut personalitas tur, nam Cluistus suit beatus in vita Verbi unitur humanitati, ita scientia mortali, sed non est assignandum tem increata potcst uniri intellectui Christi, pus in quo incoeperit, ergo cum sit vel sicut essentia diuina gerit vice spe Christi excellentia, dicendum est quod elei impressae, potest gerere speciei ex- ab instanti conceptionis, nam sicut pressae, ni Respondeo quod personali- tune habuit gratiam habitualem, con-tas Vi itur, non informans, sed termi- gruum fuit ut haberet gratiam con-nans, species impressa concurrit este sumn tam, scilicet gloriam, praeci-cti vh, ad quod non requiritur in r- .pue qui erat caput Angelorum, qui: matio; at vero species expressa con- tune habebant gloriam, debebat incurrit format her& vitaliter, ad quod hoe illis consormari, ne esset aliqua. necessaria est inhaerentia & informatio, persectio in membris, quae non esset in quod nequit scientiae Dei competere. capite,propter quaeScholastici negare, Suppono de fide esse Christum a hane conclusionem censent ad minusnisne sua satae beatum Mie mecum eiis temerarium. .
207쪽
Haeretici obiiciunt i Ioan. IO. claria a me Pater, claritate quam habui apud te meusum antequam mundus feret, ubi Christus petit beatitudinem quam habuit ab aeterno. Respondeo cum Ambrosio, tantum postulare, ut cognosceretur ab hominibus ut verus Deus, licui ab aetemo se it cognitus, & exaltationem sui nominis. a. Obiiciunt, oportet christum pati ita intrarem gloriam suam, Lucae 23. ergo carebat stloria i. Rei pondeo verum esse caruille gloria corporis, non gloria
obiiciunt ad Heb. docebat et per passionem msummare, ubi consummatio significat beatitudinem. Respondeo non significare nisi consummationem muneris Redemptionis, quod ossicium
per mortem consummabatur ex decreto Dei.
. Obiiciunt Psal. Is . nis derelinques animam meam in inferno c. sedad Melta me latinia cum vultu tuo,ubi sicut Christus expc tabat resurrectionem, ita videtur expectasse beatitudinem. Respondeo, quamquam alii haec verba intelligant
de Iustis, de Christo intelliguntur ad
litteram, ut probat Petrus Act. a. &Paulus Act. is . tamen non resertur ad
gloriam animae Christi, sed Ecclesiae
quae est corpus eius: ita Aug. & Hieronimus: vel loquitur de gloria accidentali de cumulo laetitiae, quem habiturus urat ex gloria sui corporis.1. Obiiciunt, si erat beatus, quomodo in passione habuit tristitiam quae non compatitur cum beatitudine
Respondeo quod ex Dei dispensatio
Petunt Recentiores, an Christus
habuerit lumen gloriae, & speciem im pressam Resp. de Christo dicendum ea sicut de aliis Beatis. ut dixiTractatu de Visione, nam nihil habuit per unionem ratiove cuius his non indigeret.
..e γ ecialis fit scientia beata animae christit QVAE, substantia quaerit, circa quai. inquito an scientia beata Christi sit eiusde speciei cum scientia hominum beatorumὶ Et Respondeo assirmative. Probatur ad Rom. S. baredes Dei, coha redes aurem christi. Id est, gloria eiusdem rationis est in Ciaristo ac in caeteris hominibus, ta ratio est, nam omnia principia, scilicet obiectum, lumen gloriae,& intellectus, sunt eiusdem speciei, ergo& effectus. Inquiro r. an visio animae Christi sit eiusdem speciei cum scientia beata Angelorum Z Negant aliqui Scotistae, biviling, de Deo uno tractatu a. disp. 6 num. 2sq. Pylig. in 3 dist. i . quaest I. ardi . dicens esse sent. Scoli ibidem. sed nihil de hoc Scotus ibi. tenent quidam ex nostris, diccntes esse tenta communem Scoti, & nullum Scoti locum addυcunt .sundamentum est, quia actus non tantum specificantur in obiectis, sed ex principiis elicitiuis , quae is praesenti sunt intellectus; sed intellictas Angeli & hominis specie distinguuntur, ergo & visiones. Nobis dicendum est,ut dixi Tractatu de visione,quod licet veru sit quod in tellcctus distinguantur spccie in quantum idem tificantur realiter cum essentiis a quibus emanant, tamen ut sunt principia elicitiva suorum actuum, sunt eiusdem speeiei, ac per conseques uisio animae Christi, & visio Angeli, nodistinguuntur specie, ita Scotus in a. disp. i. quaest. 6 litera d,& in reportatisin 3. dist. 13. quaest. 3. f. ad sinstonem, his verbis, teneo quod finitia anima m Gotti non sunt alterius speciei. Pilosus de visione disput..2q. articul. . Lichetus, Tartaretus, di omnes
208쪽
Thom istae Recentiores. Fundamentum est, quia omnia prineipia sunt eiu dem speciei. Secundo probo ex Scoto, . nam sequeretur visionem Angelorum persectiorem esse visione animae Christi, & perfectius esse membrum sciliucet Angelum) in visone, quam ca ut scilieet Christumὶ quod mihi incon
Respondent cum Maiore , quod ubso Angeli est imperfectior in intensione, propter quod, cum visio Christi sit intensor, absolute dicenda est persectior, sicut multitudo argenti, preciOsior est quam parum auri. Sed contra, quia quantumuis crescat argentum, nunquam accedit ad perfectionem auri, quamuis pluris aestimetur quam parum auri ; ergo quantumuis crescat in intensione visio animae Chrissi, non accedet ad perse ctionem visionis Angelicae, si specie distinguntur ex quo patet ad fundamentum priniae sententiae.
De qualitate, hoc est de intensi ne
visionis, conueniunt omnes in Chii-sto esse intelisorem visionem quam in hominibus & A ngelis, imo aliqui existimant hoc et Iede fide. Primo, quia est tragitio Ecclesiae; secundo probatur ad Ephes. i. conii tutus est caput surremnes principatus. in quo sensu Theolori & Patres intelligunt illud symboli,
serit ad dexteram Dei palmi Id est, in beatitudine excedit omnes Beatos Et ratio est, quia sicut Christo fuit data iumma gratia, ita perfectior visio, ut docet Scotus in s. dist.i'. quaest. . g. ad μquaestionem litera , O, ubi ait, quod si voluntati Angeli daretur summa gratia, sicut fuit data Christo, quod Angelus eliceret persectiore scui Lionem, propter persectiorem potentiam Din.
men de iacto fruitio Christi perfectior fuit, nam principiam conflatum ex gratia de voluntate Christi, e cedebat principium compositum ex Voluntate Angeli &eius gratia; de idem dicendum est de intellectu de lumine gloriae. Si vero dicamus quod ad stultionem, Christus, vel ad visionem non se habuit elicitiue , sed solum passive, quod mihi in Scoto satis probabile videtur, dicendum cst Christum habuisse summam fruitionem & visionem possibilem, ut dixi de gratia Christi, cap. I t.
diff. 4. nam ad recipiendum aequalem capacitatem habet homo cum Angelo. Ita Scotus citatus. Quaerunt hic Recentiores, an Christus comptaehenderit Deum Z& respondetur negatiue, quia Deus est munite cognoscibilis, & ita nisi a cognitione diuina de infinita comprehendi non potest. Obiicitur Isidorus, cap. 41. in Exo
dum , Trinitas Miseli iste re nota eii isthumanitati suscepae. Respondeo quod ita nostris codicibus legitur, humanitassu cepta, de facit hunc tensum, mysterium Trinitatis de Incarnationis, solus Deus compraehendit. Dil scilius est, quod addit Isidorus, nempe, christus stenta in Trinitate persona ; sed hoc debet
ita intelligi, est una ex tribus personis, non vero quod sit tertia origine, cumst secunda , de Spiritus Satibus se
Petes secundo, an sit de fide, Clui.
stum non polle Deum coin praehende re. Vasqueet prima parte dii p. z. cap. 2.&noster Pilosus dii p. 2 .art. . num I.
dicunt non elle de fide, sed esse tant limcontra torrentem Scholasticorum. Ita tenet Hurta do disput. v. dissiculi. . N obis dic ei uin est cum communi sententia, Suarez disp. 26. scct. prima. Lorca debeatitudine, seci. prima, dii p. I. num. 2. Sami sing. elle de fide. Pi batut Hieremiae 32. consis , πλωui si lis ci ii tu , dc cap. i miser
209쪽
lemm , τι Imna quaedam summa res in is compraebensibilis oe imi utilis.
Hrem Christus per hanc scimtiam videat
DE quantitate visionis agimus in
praesenti , scilicet de numero obiectorum cognitorum a Christo; pro quo suppono, ut dixi Tractatu de Visone, Beatum videre creaturas in Verbo formaliter, non causaliter, id est,non per proprias species infusas, vidi eunt Vasq. & Hurta do, nam hoc cst potitis videre eas in proprio genere quam in Verbo, sed videre in Verbo, ut in obiecto mouente, & hoc eodem actu quo videtur essentia diuina, ut. dixi cum Scoto eodem Tractatu. Dixi etiam ibi omnes Beatos videre ea quae ad suum statum spectant: Ex quo colligo Christum videre in Uerbo
omnes creaturas existentes, praeteritas,
& futuras, quia cum sit iudex vivorumta mortuorum, S etiam sit Dominus
omnium, omnia subicci' fu pedibus eius, omnia ista spectant ad statum Christi.
Disticultas tantum est an videat omnes creatoras postibiles 3 iPrima senten tia, dicit Christum non nolle videre omnia possibilia. Ita communiter Thomistae, Caiet. Monteli Sui ea disp.26. sect. a. Va'. dii p. so. Loica diput. 8. zecanus , cap. s.
s eundi sententia, docet Christum videre omnia possibilia , diuersimode
tamen explicatur ab Auctoribus; Nam lanius Bonaventura in ydist, I .art. a.
ouaest Henricus & alij, dicunt quod intellectus Christi constituitur in actu primo per quemdam habitum,potens, ut pio sua libertate vi . mo Ohoamodo illud obie ctum. Quem modum dicendi reiicit Scotus in 1 d: st 3. qua st. io. ν. Ista epinia, Se in 3.d: st. i . quaest. G M. GHra i lici, nam si pei talem habitum cognoscit Christus infinita; er- go est infinitus intensi e , sed hoe est impossibile , ut probaui cap. i. disi. q. ergo. Maior probatur, ad cognosce dum maiorem pluralitatem obiecto rum, requiritur maior perfectio, ergo ad cognoscendum infinitam pluralitatem , ut sunt possibilia, necessaria est persectio infinita. Respondent Diuus
Bonaventura,& Henricus, quod habitu si finitus, licet dicat respectum ad infinita obiecta. Sed contra obiicit Scotus, ergo etiam poterit anima Christi cognoscere actualiter omnia possibilia quod isti negant in non sussi.
cit ad hoc actus finitus cum respectu ad infinita. Alia plura obiicit Scotus, videatur, de quibus dixi Tractatu de Angelis loquendo de speciebus Λngelorum.
Alij aliter explicant dicentes Christum videre in Verbo omnia pcssibilia actualiter. Tenent Magister, Alensis,& probabilem iudicat Rada 3. parte
cuntro. 9. art. . conclusione s. Pytigianus in s. dist. I . quaest. 1. art. . tenent quidam ex nostris citantes Scotum in 3- dist. I . quaest.2. s. 3. mori ; sed immerito, nam ibi tantum probabiliter
loquitur,& supposito quod intellectus mere passive se habeat. Quidam ex illis citat Scotum in secundo , dist. 3. quaest. 9. g. ex eisdem, versiciato consit δε- ter, sed Scotus nihil habet in hoc loco, sorte est quaest. ii. ubi Scotus , ait Christum omnia videte in verbo, sed an sit actualiter, vel habitualiter, non
Propter quod magis placet dicere Christum videreomnia possibilia habitualiter in Verbo, non actualiter, scilicςt quod . pri aliquem actum videt
210쪽
Vetbum , & per illum actum omnia irelucentia in Verbo sunt sibi praesentia lin actu primo, & per hoc habitualiter sibi nota. Sic Scotus in 3. citato. F. sed
F ina , ii, & in reportatis F. A. ait Seotus , oe i in modum tenea. Tenet Faberin 3. disp. 33. cap. . Pitig. Smia sing. num. r' & probabiliorem reputat Rada concitas. 6. ex Theologis Salas prima secundae , quaest 3. Tractatu 2. disp. . sect. 7. Erice disp. II.
Quod habitualiter omnia possibilia
videat probatur; nam h qc est perfectio Christi, & non repugnat, ergo illi Concedenda, In quo ut omnes thesauri sapieτ-tia , ct scientia Dei, & cui gratiae non simi datae ad mensuram. Quod actualiter non videat omnia possibilia, pr bat Scotus. Primo intellectus finitus, quo pluribus attendit, eo imperia ctilis attendit lingulis, ut experimur, ergo simul non potest attendere ad infinita perfecte.
Reipondent Scotistx , quod si illa
infinita vitiantur in unico obiecto, eminenter continente omnia, vdest essentia diuina , in nostro casu ; & cognoscantur unica cognitione, non minuitur attentio ex pluralitate obiectorum, secus si non uniantur in unico obiecto, vel cognoscantur infinitis cognitionibus. Sed contra, quia adhuc unita in Unico obiecto & cognita unica cognitione, cognoscuntur ut plura, de ad omnia in particulari terminatur cognitio. ae si in se ipsis cognoscerentur, er-gb si linit plura, minuitur attentio umst finita & limitata . . Secundo respondebis, qΣod diuinitus potest intellectus finitus attendere ad infinita , quia sicut lumine gloriae nito Sc limitato. videtur Deus infiniatus : Ita idem lumen potest ei ficere, quod intellectas ad . infinita attendae Sud contra, nam ad cognoscendum In infinitum oblectum, ut est Deus, non requiritur cognitio infinita, ut patet in beatis ἱ at vero ad cognoscenda infinita obiecta, cognitio & infinita attentio est necessaria: & ratio est, quia attentio non augetur propter perfectionem obiecti, cum possit intellectus minus atῆendere circa persectius obiectum, qua m circa imperia ctius ζ, at vero propter persectionem obiecti augetur pe sectio specifica actus , non vero hac proportione, quod si obiectum sit in finitum, quod actus sit infinite perfectus , attentio vero Arithmeticὰ augetur ut experimur, nam si ad quinquo obie cta est necessaria attentio ut quinque, ad decem obiecta attentio ut d cena, di cum talis attentio sit persectio ina ctu, siue sit intentio, vel influxus potentiae, vel aliquid aluid, de non
ossit dari persectio cieata infinita,
ine est quod neque cognitio una infinitorum obae ctorum, nam esset infinire perse cta, quod repugnat i. Nam, uti ait Scotus , perfectio animae Christi in infinitum excederet persectionem alterius animae, quod videt ut inconu
Probat secundo Scotus, una visio infinitorum obiectora eminenter cont- net visiones infinitas numero, ac pet
consequens esset infinit E per se cta ; seae in anima Christi sec Endum Aduersa
rios) non possunt esse infinitae cognitiones numero distinctae, ergb neque una, quae omnes contineat. Prcbatut Maior nam quando superius potest praestare mimus inferiori, optim E colligamus, quod superius em Haenter continet inserius ; ergo si illa visio facitis
quod infinitae visiones cilicerent, continet perse ctionem infinitarum. uisionum, & ita et sic infinita
: abiicit prima sententia. nam si an ma Christi cognosceret omnia possibi-bilia, compra heude et Deum, quod