장음표시 사용
231쪽
secundo obiic eodem habitu fidei, attingimus obiecta fidei naturalia &si pernaturalis , ergo eodem habitu scientiae attingimus obiecta naturalia de cape maturalia, frustra ergo ponituralius habitus. Respondeo dispalitatem elle, nam assensus fidei sicut opor-t , dc proportionatus obiecto moti-uo, adhuc circa obiecta naturalia ne-
cellario est supei naturalis, quippe est 'in io tempore, quae non fuerunt simul. dispositio ad iustificatione tu , M ita sed successui E. Dissicultas est de co- semper petit habitum supernaturalem l gnitione de scientia abstractiva; & pri. vel auxilium ; at vero cognitio Clitisti ino reiicio Gabrielem in s. dist. 14.
proportionata circa obiecta naturalia quaesti. art. 3. dicentem, quod ea quae est naturalis , de ita petit habitum in t Christus scientia insusa cognoscebat, substantia naturalem, licet pol si tale tunc eadem scientia beata non cognos
tuitiuo, nam isto actu solum cognouit, quae fuerunt Christo praesentia obiectum attingi ab habitu super
Tertio Monte C. obiicit , circa Herumque obiectum est una ratio sor- malis assentiendi, scilicet sine discur-Κμ sine conuersione ad phantasmata, divi Vtiumque obiectum cadit sub lumine per se infuso, ergo est unus habi
tusia Respondeo ex hoc tantum pro batur esse unam scientiam, non tamen
esse unicum habitum ; nam ut dixi in prooemialibus Logicae, plures habitu diuersi componunt unam logicam ii specie penes ordinem ad unum obiectum adaequatum : sic in nostro casti
est una scientia per se insusa , licet fini plures habitus
De teriisentiti s ad actum sci mis
tre se infusa. SV a hoc titulo diuersa dubia sunt
enodaud cebat , sed cessabat a cognitione corum pro tunc , Nam contra est, quia actus istius scientiae non opponuntur cum actibus scientiae beatae, ergo non
se impediunt, se ut neque actus sciet tiae acquisitae impedit scientiam beatam circa idem obiectum.
Prima sententia dicit, omnia quae Christus cognouit per hanc scientiam, actu simul cognouisse in instanti siuae conceptionis. Ita Mars Vas'. disp. 13.
cap.2. Hurtado disp. 8. dissic. i6. Montei L. diuerso tamen iundamento, nam Marullus ait Christum unico actu ca-gnouisse omnia ista obiecta ; Alij Auctores dicunt , quod diuerss actibus omnia fimul cognouit. ecunda & vera sententia docet Christum actu simul non cognouisse omnia obiecta huius scientiae. I a Scotus in 3. dist. i . quaest. 3. b. ad
quaesi. ante litteram. B. Faber disp. 37. num. H. Suareet disp.28. seci. prima disp. r. membro 2. Ragus adii p. IS. Et probatur ratione Scori, nam virtua
naturalis intes lectus Christi est finitLde limitata, ergo non potest distincte, modo naturali de simul cognoscere omnia obiecta huius scientiae , sη hoc sit unico, siue sutibus acub. θ
232쪽
Et quamuis sorid possit fieri miraculose, non est concedendum sine necessitate, neque existimo verum quod dicunt quidam ex nostris, scilicet non possU Christum plura, ut plura, intelligere pluribus actibus simul, nam absolutὸ potest, licet non distinctὸ de perfecte, ut dixi Tractatu de Angelis,
de docet scotus etiam in r. diit. quaest. 6. Neque hoc concedendum est Christo, ne illi concedamus actus imperfectos; Nam plui dira intentus minor
Prima sententia obiicit, nam ex nostra sententia, sequeretur Christum habuisse ignorantiam aliquorum Obiectorum, licet enim ignorantia n6 Op. ponatur scientiae actuali, nam huic tantum inconsideratio & inaduertentia opponitur, opponitur tamen habituali, nbn quomodocumque, sed ut dicit relationem ad scientiam actualem praeteritam : sed in Christo non fuit haec scientia habitualis, orta ex actuali praeterita, cum plurinia obiecta numquam cognouerit actualiter, ergbsuit ignorantia illorum. Respondeo primo negando sequelam, nam per scientiam
beatam Christus eognouit omnia haec
obiecta. 2. Respondeo quod etiam illa cognouit habitualiter scientia per se insula, neque haec scientia dicit ordinem ad scientiam actualem praeterbiam, nam hoc tantum est proprium scientiae habitualis acquisitae. , a. Obiicit Montellinos , quia non est maior ratio quare Christus in primo instatui co gnouerit ista aut illa ob. tecta , ergo aut nihil aut omnia cog-nbuit. Eis di eas quod nouit 'quae vo-Iuit noscere; obiicit Montectinbs quia
ante primam cognitionem, ut est ista,n6n 'est volt:ῆtas, ergo an θ voluntatem nouiti Resipo deo primo cum suarer quod ex visone beata poterat
oluntas Christi moucii, ut talesle-
ctui eius imperaret ,Vt eognoscat potius hoc obiectum quam illud. a. ex eodem Montesi'. Respondeo quod Christus semper se cognoscebat, oc ex cognitione sui mouebatur ad cognon
cenda alia distincta a se, quae saltem in
aliquo praedicato transcendentali conueniebant, quod sussicit ut dicitur
Tractatu de Actibus, ut moueatur voluntas ad imperandum intellectui ut aliquid consideret in particulari. Petes num cessauerit Christus ab aliquo actu huius scientiae 3 Respondeo negando. Ita Recentiores, prim, quia ad excelletitiam Christi pertinebat, ut scientia infusa aliquod obiectum cognosse eret: secundo quia eum haec scientia'inon dependeat a phantanmatibus,ut stitim dicam,etiam in somno potuit uti illa. Petes I. an respectu alicuius obiccti suerit Christu necessitatus, ut esset ita
actu secundo huiu& scientiae, an pro sua libertate potuerit omnino cessarea eognitione talis obieci se Montessinos respondet quod non potuit cessarea cosnitione Dei & sui. nam neoue Angelus potest i cognitione horum ce sare, cum Christus sibi, & Angelus sibi sit obiectum praesens & proportionatum. Sed hoc non placet, ut dixi Tractatu de Angelis, nam licet non si congruum ut Christus cesset ab aliqua cognitione huius scientiae , tamen ab . solutὸ potuit, Nam nullum est obiectum quod necessiter ad continussdam copnitionem. Rursus sicut Christus sibimet est praesens, etiam plura alia
sunt Christo praesentia, & potest ab illis cessare, ergo & a cognitiove
233쪽
Osi c, istus o quilibet alius sit bis scientia cum di cursu tDIscvRReta E est ex cognitione
unius deducere cognitionem alterius . unde ad discursum duae re quiruntur cognitiones, una terminata ad antecedens, altera ad . conse- Aluens; neque ad hoc requiritur tem'
pus, sed in eodem instanti feri potest, v t dixi Tractatu de Angeli, cum Scoto in prologo quaest. . latet ali litera, A, quod probauerat Scotus I. Posteriorum capite i..Noto etiam quod quando primo utimur discursu, semper procedimus 1 notis ad ignota, &praecipue in discursu practico, qui di citur consultatio, in quo prius inqui' rimus per modum dubitationis abs-ique enuntiatione,& ideo dicitur quod de non dubiis non est consultatio: de de hoc discursu loquitur Damascenu a. de fide cap. 11. dicens, qui di cunis aliquid ignorat : quando verb discursus factus iterum in memoriam reuocatur, non est necessarium procedere a notis ad ignota, sed possumus discurrere ad
Hoc supposito, prima sententia negat hane scientiam uti discursu. Ita tuus Bona uentura, Ricardus, Suarea disp. 13 sect. D Vasqueet dis p sa. capite 3. secunda sententia ait hanc scientiam posie uti discursu. Ita Sc
tus in s. dist. I . quali me M, Versiculo, adimiton, Sanctus Thomas, Caietanus, Faber disput. 33. num. II. Rada 3. parte controuersias. articul. . conclusione 3. Lorea dic puri l. membro G Becanus cap. '.
tentiam , Christus non fuit usus dincursu, ut de nouo hanc scientiam ac- qui reret colligo ex Scoto citator. Probatur, nam tota haec scientia suit per
species & habitus infusa in primo instanti, ergo illam non habuit per disecursum, Dices quod habitus fuit in-
furus non actus,& ita cum Omnes ais
iis non habuerit simul, usus suit dis .
cursu ut al: quam conclusionem cognoscaret. Respondeo quod simul perplures species cognouit principium de conclusionem, & ita non suit, usus discuisa ut scientiam hanc acquire
Dico secundo, Christus potuit uti hac scientia eum discursu, ita Sc tus citatus. Probatur, nam Christus cognoscebat conclusionem per diuersiam speetem & cognitionem a qua cognoscebat principium, ergo con- elusio deducibilis erat ex principio.& alias intellectus Christi erat disi
curtivus, ergo poterat ex uno aliud colligere. Prima sententia obiicit, tam principium quam coneluso cognoscuntur per eandem speciem, ergo & per eandem cCgnitionem, & ita non est locus discursui. Respondeo virumque esse falsum, nam datur duplex species & duplex cognitio. sed instant aduersarii, nam licet sit duplex
eognitio, tamen una non causa iurabalia, cum utriusque sit propria species impressa, & conclusio ita sit nota ac est principium. Respondeo quod
ex hoc ianitim probatur non esse ne cessarium discursum, non tamen probatur esse impossibilem; nam adhuc secundum Vasqueet in dimicu non requiritur ut procedatur a noto ad
ignotum, sed conclusio quae per sp ciem propriam impressam immediatd
234쪽
eognoscebatur sine discursu, per discursium cognoscitur mediate, quatenus eontinetur in principio. Sed sori est quaestio de nomine, ut dixi diis a. de notavit Hurta do diff. ij. Quod dictum est de discursu, dicendum est de compositione & diuisione: Itaque optimὸ poterit Christus componere, di diuidere,& facere hoc iudicium, Petrus albus, etiam si habeat species P tri, albedinis, & inhaerentiae illius in Petro, quidquid in oppositum indicent Suarea, vasquea, Hurta do diisi . Alia quae de discursu obiiciunt, late explicui Tractatu de Angelis, ubi
probaui latissime Angelos discurrere. Dubium tertium est, utrum Chri-fiux suerit usus hac scientia cum coimuersione ad phantasmata. Suppono , ut dixi tertio de Anima, quod pro hoe statu nihil est in i Mellictu quιd privi mufueris iis siexbu, Ac ita quod ius testinus dependet a cognitione sensus.& hoc est intelligere cum conuersione ad phantasmata et non tamen est quod phantasia opxretur simul & concomitanter quando operatur intellectus, Ut contingit in Beatis post resurrectionem , nam plura obiecta quae in Ver. bo vident, phantasia cognoscit, nonis men hoc est cognoscere cum conuersione ad phim lasmata. . Dubium hoc non habet locum in scientia per se insula, in sententia Scoti & nostra,
infusa, in sententia Thomissarum.&mentia per accidens infusa, sentem , inun conuersione ad phi
pectu obiectorum materialium ; & r tio est, quia in hoc nulla est ininti ea
i cta phantasiae; ergo poterit Christus, cum voluerit uti hac sicientia cum isti' 'ςφη ς sione ad phan lasmata. vasqueZ, Lorca, Momessi-
nam actus huius scientiae independentes sunt ab oeeratione senseum, licet
utitur hac scientia, phantasia operetur Ego vero in hac re, cum distincto-
. 0biisti materialis,.quibus poterit interictus possibi-rala obiectum utendo insita per accidens: α6oibri Di/φ'- 'x tia. non tamen poterit christus uti speciebus per ac eidens infusis huius scientiae, cum con in qua diximus dissiculi. 3. per hanc uersione ad phantasma , chc ', scientiam non cognosci obiecta' - ω siunn quomodo, , ἡ 'e'mia '' terialia, sed tantum spiritualia: nam ductionem illarum
dς spiritualibus, non est possibila Et hibbi mih ' μ' ἡ
phantasma sed dissi itas est in sen- velimus dicere ovo li tentia Thomes, in j ii; - μ/ςς ς, quod licet Christultentia Thomictarum qui commualter negant, & ratio est huia Christus vetol V, HLatra
acquisitione specierum non indigeat phantasia, tamen in usii ipsius scientiae.
235쪽
mi Lm scientiam Angelo μm EAοεu est dissicultas. de sciitn- , ita per se infusa et e de scientia per accidens insusa: circa quas quMuor sunt in quibus potest esse excessus; primo in perfectione specifica, secundo in modo cognoscendi, tertio, innumero obiectorum, quarto in certi tudine & claritate. Circa primum phi- olla phandum est, scut dixi .capite ι s. dissiculi. a. de scientia beata. Cirea
secundum Thom istae dicunt quod persectior est modus cognoscendi in Angelo, quam in Christo, nam Angeli cognoscunt sine discursu & sine conuosione ad phantasmata, Christus
verb cum discursu & cum conuersi ne ad phantasmata. Sed utrumque sundamentum est falsum; P imo , nam Angeli etiam discurrunt, ut dixi Tractatu de Angelis cum scoto in a. dist. I. quaest. i. secundo quia absolutὶ Chri fius non utitur hae scientia cum conuersione ad phantasmata , ut dixi dissicultate praecedenti : & eonsequenter nobis dicendum est saltem in modo cognoscendi Christum &. Angelos esse aequales. Addoquod cognoscere pluribus modis est perse- cito, & Christus co noscebat tam cum conuersione ad phantasmata quam sine illa. Circa tertium scilicet numerum obiectorum, Thomiliae omnes conueniunt scientiam Christi persectiorem
esse scientia Angelorum , nam plura cognouit Christus per hanc scientiam, quae fuerunt occulta Angelis.& non cognouerunt nisi per reuelationem, ut secreta cordium, mysterium Incarnationis, quid ditates omnes possibiles, ut dixi Tractitii de Angelis, α ecundum Thomstas, mysteria ν -
Dissicultas tantum est circa quar tum, nimirum claritatem , certitudi' nem, & intensioncm;& loquendo de cognitione habituali ut cellum suppono cum Scoto in s. distinet. i . per se orem esse scientiam animae Christi: nam scut habuit persectiorem gratiam habitualcm, ita persectiorcmspe'c:am & pςrfectiorem habitum huius scientia: si sermo fit de scientia actuali illam iuidit Scotus in abstractivam& intuitiuam, & ait quod abstractiva quantum est ex parte intellectus animae Christi, esset imperfectior, quia impei sectior est intellectu'Angelicortamen quia species iidem dico de ii bitu ὶ superat Angelicas species & habitus, in eo di in plus,in quo intellectus
Christi superatur ab Angelico intellectu, quia hoc congruum est; Ideo di eit Scotus quod haec scientia abstractiva perscctior est in Christo. De intuitiua ait quod impersectior est in Christo, quia ad cognitionem intuitiauarnobiectum mouet ut in se praesens realiter,&non per speciem, di ita eo-d in modo movet Christon ac angelum, Re eon alias intellectus Angeli perscctior sit, persectiorem eliciet in tuitionem. ita Rada s. parte disp. c. art. 6. Pylig. quaest. i. Faber disp. 3r.
Propter hane doctrinam Caietanus'. parte quaest. I. art. . reprahendit
Scotum dicens quod assirmare cognitionem Christi esse impei sectiorem cognitione Angeli, est propositio re primenda, & est Scotum ponere inccelum . Os suum , quia est minorare Christum in gratuitis, quod est contra
ad Heb. a. qui solum ia naturalibus est
236쪽
Virum iis raristi fueris scientia a sit ,
duplex est, una abstractiva, de altera intuitativa, &vtramque esse in Cluisto sne erroreti d in us ab Ati gelu. Sed ut quidam ex nostris liberent Scotum ab hoc in- conuenienti, dicunt quod Scotus i quitur de intuitiua a equisita, non vero
de intuitiua per se insus a qua Christus eo gnoscit obiecta spiritualia existen tia & praesentia ad quae datur species per se infusa, nam haec persectior est in Christo quam in Angelis, sed contra, primo, quia isti Scotitiae loquuntur contra Scotum qui quaest. ; s. ad ν si,uim, versiculo oesi dicatur, de in a.djst. s. quaest . io . , ad qui . litera, G,&quaest. ii. s. res nisa er o, litera, F, ait notitiam intuitiuam non seri per speciem, ut dixi Tractatu de Angelis
probabiliter. t. contra Caietaniam , nullum est inconueniens admittere
scientiam aequisitam 5e intuitiuam Christi in persectiorem esse scientia Angcli, quia haec scientia non prouenita dono gratuito, sed a natu tali virtute quae in Christo imperfectior erat: & ita
merito reprimen ta est Caietani censi-ra, qai tam audacter, ne dicam tem rarie, in subtilem doctorem,quem nus
negari non potest ad Heb. s. didicit ex his qu posia est, de io- tua, & Ratio est, quia scientia acquisita pertinet ad perseisionem natur humanae quae in Christo fuit per secia, ergo in illo fuit hie seselia. Nomine sciet uiae hic intelligimus omnes virtutes intella lectuales, scilieet intellectum seu habuxum principiorum, sapientiam, Scien- quam sere intelligit, os suum posuerit illam , Prudentiam, Artem. Fuisse mimo argumetum & verba Caietani re- Christo Intellectum & Prudentiam, torqueri possunt in ipsu,&potiora in re; patet, nam in nobis hi habitus nullam
nam ipse cuD. Thoma arr. 6 ait quod inuoluunt imperfectionem , ergo ne is pecies commensurantur cum natura
Vnde, quia natura Christi impersectior est Angeliea, Christo minus uniuersales ac per consequens impers ctiores species dantur; in quo ipsum sequuntur Medina, Lorca, Ragusa: ergo scientia Christi quoad hoc ii perfectior est Angelica, quod est ponere in coelum os suum, ut loquitur iste, di haec scientia non est ex naturali vi tute, sed ex dono gratuito scilicet spe cie. An Christus habuerit scientiam
per se infusam inmitiuam de obiectis ex quibus non possunt acquirupecier, dixi dissicultate . in sae. que in Christo. Etiam suit Sapientia αScientia,' nam licet in nobis sint admixtae cum opinionibus & incertit dine, in Christo tamen suerunt ita pe sectae ut quod ratio naturalis cons qui tirr, tam quoad euidentiam aliquarum conclusionum,quam qΗoad probabilitatem aliarum. consecutus suit 'Itaque in probabilibus cognouines rationes probabiles, non tamen tulit sententiam de illi , sed suspendebat iudicium, vel tantum assentiebat pro babilitati opinionum. Habuit etiam. Artem sed sine usu, nam licet ad illus diruat, non tamen ab illo dependo, Ee
237쪽
nam tota eius persectio adlatellectum
spectat. Circa secundum, quorum obiectorum fuerit haec scientia φ certum cst per illam cognouisse omnia obiecta riate rialia , a quibus pro hoc statu potui vaequirere species intelligibiles ministerio intellectu vagentis. Scd vertitur in dubium an cognouerit entia spiritualia. siue naturalia, ut est angelus,si ue hi pernaturalia, ut fiunt gratia, lumegloriae dcc. per hanc scientiam quidam exnostris dicit omnia ista esse obiecta huius scientiae, dummodo non dicant ordinem ad ens increatum, & etiam sit dicant talem ordinem, dummodo taleens increatum sit alias clare cognitum. sed hoc verum est loquendo de Angelis & de anima separata, imo de Christa post mortem, imb etiam cogita..timescordium, de quo late dixi Tractatu de Angelis. Sed hoc non est ad
rein, nim non quaerimus quae sunt obiecti scientiae acquisitae in quocumque statu, sed quid cognouerit Christus pro hoc statu morta li; & dico cum communi sententia, quod tantum illa trouersia est an tales habitus suerint propriis actibus acquisiti, an veto per accidens infusi, ut fuerunt in ada-mor . . . Prima sententia docet hane scic tiam suisse a Christo, proprio labore& industria acquisitam. Ita Caietanus de Medina cum Sancto Thomaquaest. 9. art. . Vasqueet disput. 11. Aluarer disput. 33. Ragus a disput. io 3 Montestinos, & quidam ex nostris , valde laborans ut sit Scoti in s. dist. i , quaest. 3. f. ad quois m, sed frustra, ut videbimus. Seeunda sententia est Hurdido disse put. s. disticuli. 21. dicentis hanc scientiam partim esse proprio labore acquisitam, partim per accidens insu
Tertia & vera sententia assii mathanc scientiam esse Christo per ace cidens infusam, refertur Sanci u s Tli
mas, tenet Diuus Bona uentura in 3. Em. i. articul. 3. quaest. 1. Durandus.
Gabriel, Ricardus, Paludanus, Sua r disput. 3'. sect. a. Scotus loco ci- de cuius mente late dixi capite
a quibus potuit abstrahere species, ' i 6 dissiculi. s. tantum addo quod Iinam de spiritualibus tantum habuit cet ibi Scotus non utatur his verbis, cognitionem quae ex sensibus d Educi per se infusa, vel per accidens insufa . potest. j sed tantiim dicat esse species in stisas, De numero obiectorum dicendum tamen eius mens optime colligitur, est, ut dixi de scientia insus a cap. i6. nam ait quod quid ditatum dantur diff. 6. l species infusae, rerum vero existentium Circa habitum huius scienti iasvp- tam praesentium, quam futurarum, vel pono non consistere in solis speciebus, prateritarum, non dantur species in- sed simul in habitu se tenente ex par- susae, sed tantum cognitio intuitiua
te potentiae. Ita communis sententia, i praesentium, memoria praeteritorum,
tui habitus tantum datur ad persesionem & connaturalitatem actus,
nam simpliciter necessarius non est habitus , isti sunt plures tam in ratione qualitatis quam in ratione scientiae, nam diuersus habitus est Mathe-
ci coniectura futurorum: ex quibus clare colligitur, quod quidditatum naturalium, de quibus in nobis dantur scientiae naturales, dantur in Christo. scientiae & species infusas at vero singularium de quibus non datur scien ita, datur cognitio nitestiua, cxqva.
238쪽
sognitione poterit in Christo remanere cognitio habitualis, videantur taber, Pitigianus, Lorca citati dissiculi. s.
Haec sententia probatur, nam si Christus non habuit has scientias per acci gens infusas, sequeretur Christum, ut viatorem, caruisse scientia talium obiectorum , usque dum tales scientias acquireret, ad quod require-hatur lonaum tempus, imo impossibile erat ime miraculo ut omnia fingularia Christo occurrerent in toto
vitae decursu. Rursus incongruum αrat ut tot temporis consumeret in acquirenda hac scientia, qui illo indigebat ad res mariti momenti. Respondet Caietanus, quod per miraculum omnia obiecta breuissimo tempore Christo obiecta sunt ministerio Angelorum, & ob ingenii subtili
tatem omnia ip pueritia nouit, ut caeterum tempus con sumeret in rebus &actionibus superioris ordinis. Sedeontra primo, quia si ad miraculum est confugiendum , facilius est assirmare has scientias suisse per accidens infusas. i. quia dissicillimὸ explicari potest quomodo factum fuerit hoc mi raculum, & quomodo sensibus exter
nis fuerint propositae stellae coeli, pioces maris, ues omnium regionum, &omnia mineralia &c. Rursus omnia ista obiecta non potuerunt interius ap-
. plicari per phantasinata ministerio Angelorum, nisi vel applicatione verorum obiectorum, ad quod requiri tur virtus supernaturalis, & facilius esset infundere species, vel applica- ione obiectorum apparentium, quod
non est concedendum, nam aliquomodo illuderetur Christuti. 3. quia ad minus, icmpore quo hanc scientiam acquisiuit, caruit Christus persccta bicientia, quod est in convcnietis. secund5 respendet Vasque capite. . fatendo quod nostrum argumentum est essicax, tamen ait quod haec scientia aequisita in Christo non fuit persecta in omni latitudine obiecto-ium, quod non reputat in conueniens,
cum per scientiam per se infusam cognouerit haee obiecta. sed contra, primo est contra Sanctum Thomam& contra rationem ponere in Christo scientiam in persectam, quae posset
superari ab hominibus qui maiori studio incubuerint, precipuE cu Mhaec impei sectio non fuerit necessaria ad redemptioncm. secundo , quia, ut dixi, talia obiecta non cognoscuntur scientia per se infusa, ergo careret Christus cognitione propria viatorum aliquorum obiectorum. Secundo probatur nostra sententia, in Christo dantur virtutes morales per accidens infusae, ergo similiter scientia acquisita per aceidens infusa. Respondent disparitatem esse; nam per virtutes morales constituitur quis perfectus in esse morali, & in conueniens est Christum pro aliquo instanti
non esse perfictum inesse morali: non
tamen est inconueniens caro e pro aliquo tempore, hac scientia, cum perali is scientias omnia obiecta cognosccere: Sed eontra primo, quia nulla datur alia scientia viatorum pcrquam cognoscantur haec obiecta: secundo. esto quod daretur talis scientia, etiam secundum Thom istasti nostrum sco-tistam, daptur virtutes morales per se insuta, quibus ista obiecta attinguntur, & tamen ponunt virtutes pera cidens infusas , ut eadem obiccta diuerso modo attin antur: ergo similiter debent ponere scientiam per accidens infusam, ut diuerso modo talia obiecta
Secundb, respondet seotista coru
239쪽
Huitado, quod haec scientia suit per
accidens infusa quantum ad habitum,& in hoc aequiparator virtutibus m ratibus, non vero quantum ad species.
Sed contra, quia situstri esset tali, habitus si non habebat species. Rursus habetet scientiam imperfectam, cum persecta ex habitu & specie com
Pro prima sententia obiicit Vanqueet illud ad Heb. s. adicit ex bis quae dissus est obedientiam. Et Fulgentius, Bernardus, dcc. dicentes Clitibitum scientia experimentali aliqua ignorasse , de aliqua de nouo cognouisse , in quo, denotant non habuisse scientiam per accidens infusim. Respondet, ut bene , Lorca disput. 49.
num. 26. nullam sententiam ex hississe contra. Patres, tanti m sacra scriptura de Patres volunt, ut notauit sco-tus, aliqua de nouo Christum cognouis te cognitione intuitiua, & experimentali, non vero cognitione abuta ctitia scientifica.
Secundo obiicit, nam talis scientia per accidens infusa esset in Christo otiosa , quia nullus futurus erat usus nisi cum conuersione ad phantasmata, quae non poterat esse in infantia :: Esset superflua , quia si necessaria erat talis conuerso ad phantasmata ,. optime poterat intellectus agens abstrahere species intelligibiles , de si e superflua esset infusio. Respon eo negando esse otiosam desupei Auam , adhuc si necessaria et set conuersio ad phantasmata, quod inscior , ut dixi, sicut non fuit otiosa, neque superflua in Adam de salomone, nam ant E conuersonem & a ctua lem intellectionem , scientia actu
bat & pei ficiebat intellectum : in actuali intellectione, dc actuali con-y sione suit neςessaria , ut absquei mora intellectus agentis in acquiret dis speciebus intelligibilibus , esset iam intellectus Christi in actu primo , ut habens omnia requisita ad intelligendum abstractiuE , omnia
illa ad quadi vellet se conuerteret . qua ratione nobis sunt nece sariae de non superfluae, scientiae habituales.
Tettio obiicit Montessinos ex Diuo Thoma, perfectilis est habere scientias per species proprio labore acqui- stas qua quod insundantur,ergo illud tribuendum est Christo. Respondeo concedendo, si possibile esset, sed non . est possibile sine ingenti miraculo, ut
Quarto sequeretur intellectum agentem. esse in Christo otiosum. Respondet Scotus , etiam in Beatis
erit otiosus, etiam erit otiosa potentia augmentativa, sed hoc est falsum, ergo neque in Christo. Secundo respondetur non esse otiosum , nam erat necessatius ut abstraheret species ad cognitionem intuitiuam &experi
Dices, ergo iam erant duae spec es. eiusdem rationis & eiusdem obiecti in. eodem intellectu Christi, una per accidens infusa, de altera acquisita. R spondeo non esse eiusdem rationis,. naim per accidens insus, erat abstracti ua ; acquisita erat intuitiua, quae ab existentia de praesentia obiecti dependebat.
sed instabis, quod species derelicta in
memoria a cognitione intuit tua erat abstractiva, ergo iam duae abstractiuα. erant simul in Christi intellectu. R spondetur primo, vi colligo ex Scoto in tςrtio, dist a . quaesi. 3. 9. -υ cructa ὀnem , quod duae species eiusdem rationis , una persectior altera, bene poliunt compaci, & ita se habent istae, .ram per accides insuti cum sit sumna,
240쪽
est persectior. α. Respondeo non esse
eiusdem rationis, nam derelicta in me moria non tantum repraesentat quid-ditatem, sed ut antea cognitam, quod non repraesentat species per accidensia A. 3. Respondet Lorca num.a7. quod actus experientiae & scientiae non semper generat scientiam, ut quando
quis pillis habet scientiam, & postea experitur aliquid circa illam , sed solum excitat usum eius , de actualem considerationem. Qiinto obiicit scotista, Deus optime potuit Christo infundere actus huius icientiae acquisitae & non fecit, ergo neque insudit species. Respondeo, etiam ex hoe argumento sequitur, quod non insudit nabitum, quod ipse negat. 2. Respondeo quod Christus optimὶ poterat elicere actum huius scientiae conaturali modo, & ita Deus illuna non infudit. non tamen poterat habete species, vel habitus huius scientiae, nisi vel ingenti miraculo, vel pro aliquo tempore carendo hac scientia, quod utrumque est inconueniens, &ua Deus insudit habitum & species.
De pertinent ibo adactum bui scientia, o γtrum Grisu didicens aliquid ab alis 3
SV p E R i v a diximns scientiam istam in Christo fuisse discursi-uam : legantur dicta, cap. is. dist. 3.dub. a. ubi dab. 3. dixi, quomodo p tuit Christus uti illa cum conueisione ad phantasmata,& quomodo non tan- um est aduertendum, quod licet nos inscientia per accidens infusa non indigeamus phantasmate ad species acquirendas, tamen in usu indigemus illo propter connexionem & alligationem
antitiae ad corpus, id est, quod quando intellectus lutes igit, phantasia operatur circa idem obie ctum, quae connexio in Christo non fuit necessaria, tum propter unionem hypostaticam, tum propter beatitudinem essentialem. Petes, praeter tres scientias creatas relatas, fuerit ne alia scientia creata in
anima Christi γ N oster Aleniis 3. parte, quaest. 13. membro primo & secundo ,posuit aliam scientiam, quam vocat unionis. Sed immerito , ut notauit Diuus Thomas, quaest.' .art. q. Nam quomodocumque ponatur, debet reduci ia tres scientias relatas. Circa secundum, coneors sententix
Theologorum est, Christum nihil ab homine vel ab Angelo didicisse. Probatur Isayae fc. & Ioan. i 3. ubi dicitur Christum fuisse Magistrum,dc D
ctorem hominum de Angelorum. Ita Dionysius de coelesti Hierarchia cap. 7. sed Magister non docetur a discipulis,.sicut neque prima C usa, quae mouec alias, ab illis mouetur, ergo, &c. Ex quo reiiciuntur aliqui Haeretici dicente, Christum fuisse sub serula magistri, nam Christus tam per scientias,
quam per discursum & experientiam, . Omnia cognouit , α ita non indigebat magistro.
Ubiicies prim b , quod Chistus lim
guam a parentibus didicit, Δ plura relatione aliorum cornouit. Respondeo negando, nam habuit donum linguarum, ut dixi cap. a a. dist. . tantum per experientiam acquirebat Idioma, quia de nouo proponebamur Veiba, quuper scientiam infusam ipse ciebat; neque relatione alioru aliqua cognouit. Nam iam Christus haberet fidum hi manam, quae est ini perscctio, cum sit
fallibilis, sed antea sciebat quae sibi dia
Secundo obiicies, Lucae 2. cap ubi Christus erat in medio Doctorum interrogans , & qui interrogat discita E e iij,