장음표시 사용
251쪽
tum fuit in Iechonia, vi colligitur Hier . xi. sed hoc optimὰ reiic it Lorca, propter quod aliter probatur ; N amrale regnum ex electione populi,& permissione Dei transatum fuit ad Machabaeos, ut patet primo Machabaeorum cap. I . dc licet Machabaei fuerint ex progenieDauid per originem maternam,ut tradunt Cyrillus, Hieronymus, Augustinus, &c. secundum originem paternam erant ex genere sacerdotali& Tribu Levi, tamen Christus non descendit ex eis, neque descendit ex origine eoru, qui ante Machabaeas ob vinerunt principatum, nam Virgo Maria non descendit ex Davide per lineam
Salomonis , sed per lineam Nathan qui fuit alter filiu, David, ut patet Lucae tertio, & licet Sanctus Ioseph des.cenderit ςx Davide per lineam Salomonis, non fuit pater Christi, nec naturalis,nec adoptiuus , quia hoc non constat ; & licet esset adoptivus, non erat sufficiens, ut succederet in regno, cum existerent legitimi descendentes ex Sa lomone , tan irin loseph fuit pater pu
Prima sententia obiicit, Lucae i. Dabit illi Dominus Deus sedem David, &Matth .et . interrogatus Christus, tu es Rex Iudae. rum Z re pοίι tu Acis. Respo deo in his & aliis locis, dicitur christus Rex Iudaeorum, sermo est de regno spirituali, in quod fuit translatum regnum temporale Dauid Patris sui : N am ita explicant Patres sacram Scripturam, quando dicit Christum successurum in
regno Patri suo David, nam intellige te de regno temporali est sensus ludat cus,& constat; Nam etiam Hieremiae r . dicitur, G regnabit Rex, & tamen Christus temporaliter non regnauit, benὸ tamen spiritualiter. Secundo obiic. ex primo Machab. cap. t . ubi diim Principes Iudaeoruni elegerunt Simonem Machabaeum ini Principem sacerdotum, ut hare digit,ias in eius familia perseueraret , addiderunt, donec surgat Pr plata fidelis, id .est, Messas,ergo sentiebant M essam suturum esse haeredem regni. Respondeo, quod non adddiderunt existimantes 11 essiam iure haereditario, aut alio poculiari titulo suturum esse Regem temporalem Iudaeorum, sed tantum, vi significarent electionem Simonis &posteritatis eius, fieri tantum quo usque Messias, auistius Prophetandelis declararer voluntatem Dei erga illam
Virum ciri Rus fueris Sacerdos,
se Sacerdotem est de fide . Psal.
Io'. tu es Sacerdos in aeter m. Definitur in Trid. lest .aa. Can. t. M 1. de hoc non
solum quoad dignitatem, sed quoad usum. Patet ad Ephes tradidis semet-j um pro nobis oblatione G hostiam Deo, ciunde, non tant sim fuit Sacerdos, sed hostia, & lacrificium, nam hoc consistit in a ctione qua res aliqua occiditur, in signum & protestationem , quod Deus est auctor vitae de mortis, quae actio debet esse in cultum Dei deputa. ta, & nulli alteri accommodata ; sed Christus in sua morte hanc secit acti nem cruento modo , & in Coena incruento, sacrificando se sub speciebus sanis de vini, ergo simul est Sacerdos& hostia.
Obiicies primo , sacrificium habet
proprium locum destinatum , scilicet templum, & in templo specialem locum, ut in altati, sed hoe non suit in Christi morte, ergo neque sacrificium. Respondent VasqueE de Hur-tado,cum Hieronymo, Fulgentio, Ep i phanio,
252쪽
Dinio,humanitatem Christi esse templum, quia in illa, tanquam in templo vivo, facta est mactatio : & etiam esse altare, quia ipsa suit sanguine aspersa,
quod conueniebat altaribus veteris i
stamenti. Respondet Lorca, & sortὶ proprias, & sine metaphora ; quod altare fuit crux, quae vocatur ara i Tridentinos est. 12. cap. I. secuto plures
Patres qui ita loquuntur; templum fuit Tniuersus mundus, quia sicut sacrificium fuit pro omnibus, ita templum fuit uniuersum, & sorte propter hoc patrias est extra portam ciuitatis, & non in speciali domo. Secundo obiic. munus sacerdotis est mactare victimam , sed Christus se ipsum non occidit; sed aliorum manibus Dit occisus, &c. Respordeo hoc non elle necessarium, sicut nec fuit in lege veteri, susscit quod moraliter concurrat ad mortem, scilicet se voluntari Eofferendo. Sed instabis, ergo martyres vltro se offerendo, sunt sacerdotes de sacrificium. Respondeo negando sequelam, nam non obtulerunt suam vitam, Ut saterentur Deum esse auctorem vitae & mortis, ex virtute religionis, sed ex sortitudine de charitate, ne quid committerent contra legem Dei,& licet sua inors sit sacrificium, non ta men sunt sacerdotes, nam ad hoc requiritur, quod fiat in cultum Dei ex diuina & publica institutione, & pcrministrum ad id derutatum. Dubitabis primo, an sacerdotium etiam sibi profecerit ὶ certum est Christum meruisse sibi gloriam sui corporis, & participasse actui minus praecipuo sacerdotii, ut est oratio,nam pro se Qrauit, ad Hebraeos s. exauditus est prasua reuerentia. Sed dubium est an sibi profecerit in ratione sacrificii de imp trationis , obtinendo id pro quo offertur, vasqueet disp. 8 . cap. 2. negati v
respondet. Nobis dicendum est sacrificium Christo prosuit se, sicut etiam sibi meruit , non tamen dicendum est Christum pro seipso sacrificium obtulisse, sicut non dicitur Christus pro se mortuus. Ita Suarer, cabreva, Ragusa, cum sancto Thoma, Lorca disp. gr. Hurtado disp. i'. diff. s. Ratio est, quia quod praecipvh intenditur in sacrificio, est ratio expiationis,& ab hoc denominatur praecipuE , non a fine impulsivo, ut fuit ratio gratificatorij, ergo cum hoc solum conueniat Christo,non primum, absolutξ non est dicendum Christum pro se obtulisse sacrifieiuna, etiam si dicatui sacrificium illi profuisse. Pro quo noto quod sacrificium est
duplex,unum expiatorium, id est oblatum ad placandum Deum pio nostris peccatis ι alterum gratificatorium , id est, oblatum Deo pro beneficiis acceptis. Secundo noto quod in sacrifieio duo reperiuntur, primum est mactatio hostiae oblatae, qua tignificamus omnes debere occidi pro nostris peccatis, & in hoc consistit expiatorium, & hoc non profuit Christo: secundum est abdicatio dominii illius hostiae, qua abdicatione confitemur Deum esse Dominum omnium reium, de ab eo accepi s se omnia . & in hoc consistit gratificatorium,& hoe prosuit Christo, nam se obtulit
Obiicit Vasqueet Concit. Ephesi
num to. I. c. I . dicens Christum non obtuli Te pro seipso. Respondeo verum esse de sacrificio expiatorio, nam reddit rationem , quia peccato caruit.
Secundo obiic. Christus non habuit praeceptum sacrificandi se pro se ipso, sicut nullus usquam habuit, ut ex sacra scriptura constat; neque potest quis se occidere, nisi praecepto Dei. Respondeo quidquid sit depr*cepto, de qua canite sequenti, non cst necessarium, sufficit reuelatio Dei, ut sortὸ suit in
Samsone , & in sancta Apollonia.
253쪽
Ric sus Cht stus non se occidit, sed vltro se obtulit. Secundo respondeo, quod sicut Christus habuit praeceptum moriendi , ita potuit habere gratias
agendi. Tertio obiic. Christus non a Timpsit carnem ut gratias ageret, ergo sacrificium eius ad hoc non prosecit Christo. Respondeo,neque etiam assumpsit carnem , ut haberet floriam corporis, de illam meruit, de sicut illa fuit finis impulsinus , ita in nostro casu gratiaruma ctio. Circa secundum quod inquiritur, scilicet circa qualitatem, dubitabis primo , an Christus suerit Sacerdos, ut
Deus aut vi ho noὶ dico quod secundum utramque naturam, ita ut substantia actionis proueniat a natura humana , dignitas illius a personalitate Ver-b i , de quo lath dixi cap. t . difficult. 6.D.ibitabis secundo, qua ratione dieatur Christus si cerdos in aeternum. Respondent Valentia dii p. i. puncto . Ragus a disp. 22. quia acrificiuniit lius duraturum est usque in finem mundi. Medina, Suarea: cum sancto Thoma, quaest.22. art. s. Vasque et disp. 81. - . dicunt quia duraturum est pro aeternitate Dei. . Sed media via incedendo dico, quod si sumatur pro dignitate sacerdotali,durat uiuest pro Dei aeternitate. Proba tui ad Heb. 7. Hic in tein ea quod maneat in aeternum, sempitereum habet sacerdotium. Et probatur, nam sacerdotium fundatur in unione quae in aeternum duratura est, non dico quod potestatem trans substantiandi habeat Christus ex vi unionis, nam illam solum habet ex Dei voluntate ; sed quod laudatur in illa, quia ita congruum est. Si ve . o suma tur pro usu iacrifici j, non est duraturus
L aeternitate Dei, sed usque in finem l uli, quod in sacra Scriptura dicitur lin aeternum, nam licet modo C bitauit
non sit in hac vita, quotidie ut principale offerens eum Sacerdotibus olfert, .& hoc sorte vult Trid. sesicat. cap. i. quia tamen per mortem sacerdotium eius ex tin uendum non erat, Yt vi ili relinqueret sacrificium , sacerdotem secuisum ordinem Melchisedech se matereum declarans, corpus
. sanguinem suum sub speciebus panis σ
vini Deo patri e tulit, oe succes oribus xl offerrent, prac pit. Obiicies ad Heb 8. Omnis pomisi ad offerendum munera cir hostias constituitur.
Vnde nec se est or hunc tabe e aliquid quia clerat, ergo si finitur sacrificium in fine saeculi, ergo & sacerdotium Christi.
Et confirmatur, quia nostra dignitas sacerdotalis non destruitur cum morte, . sed tantum usus, & non dicitur in aeternum duratura, quod tantum dicitur de sacerdotio Christi . . Respondent Vac lueet & Hurtado, quod tantum vult Paulus , quod sacerdos dcbet habere aliquid quod offerat, non quod semper habeat quod offerat, & colligitur, nam cap. 7. aic loquendo de lac ei dotibus,
Leviticis , Et alij qui Am plures facti stitit
sacerdotes , idcirco quod morte prelaberentur permanere; hic autem eo quod maheat in ater-
Num, sempiternum babet sacerdotium: Vn π saluare in perpetuum potes /ccedens per
semetipsum ad Deum , seu servisem ad interpellandum pro nςbis. Vbi dicitur quod sacerdotium Christi est aeternum, non vero nostrum, quia Christi sun datur in unione , quae semper permanet & est veluti naturale ; at vero nostrum prouenit ab accidentaria ordinatione, dc finitur in fine vitae, quia sine ministerio est frustraneum, nam habitus sine usu . non ponitur in Beatis, praecipue secundum Scotum, benὶ tamen potentiae nutritiae, dcc. vel quod pertinet ad eme naturale. Addo quod Christus in coelo, ut noster sacerdos, orat pro nobis, quae est actio sacerdotis, nos veto etiam s
254쪽
in patria oremus, non Vt facerdotes, &vt v niuersale Caput, si cui Christus. Addo secundd, cum Medina quaest. 22. rt. I. quod Christus in gratiatum actionem, in aeternum se offeret Patri , de ita est Sacerdos iii aeter
Dubitabis tertio , utrum Christus fuerit Sacerdos secundum ordinem Melchisedechi Et suppono Melchisedech fuisse purum hominem de Regem, Gen. i . M verum Sacerdotem ad Hub. s. oc 7. eo genere Sacerdotii,
luod erat in lege naturae, sine aliqua
peciali ceremonia. nam haec suit ex Dei auctoritate instituta in lege , dc in coepit ab Aaron Prone pote Leui. Hoc supposito certum est prim b, Christum non fuisse Sacerdotem Leuiticum , seu veteris testamenti ad Heb. 7. qui non sicundum ligem mandati Dialis, sectus es; id est, Sacerdos, de ratio est, quia Christus non erat de Tribu Levi cui reseruatum erat sacerdotium, sed ex Tribu Iuda, propter quod nullum gradum habuit, neque LectO- ris, ut falso existimauitluualdesis, nam si aliquando legerit in Synagoga,Lucae missu . suit, quia hoc erat permissum cuilibet erudito, licet non oldinato , sicut etiam Paulus legit in Synagoga Antio chiae, Act. i3. qui nullum orduiem ha- . buit, quippet non ex Tribu . Leui, sed ex deluamin erat. Dices Christus Muth. a I. erat cliciens templo ementes tar vendenari, dec. Respondeo quod illos eiecit, non quia habcbat Ordines sed auctori. rate Doctoici de Prophetae : Et patet, i 3m si haberet Oxdmes, no interroga -
, iis cum Phatis, iiii qqa pote late id
Cettum est secundo, fuisse sacerdotem secundum ordinem ,sed Hi
in quibus sacerditium Melchisedech
fuit excellentius Leuitico, de ita Christi sacerdotium fuit assimilatum sacerdotio Melchisedech in pluribus, ut docet Paulus ad Heb.7. primo, quia Melchisedech fuit excellentior bacerdos Leviticis, quia benedixit Abraham &omni Tribui Levi in Abrahamo con--tentae, & ab illo accepit decimas quasi superior ; Ita Clitisti sacerdotium sui texcellentius Leviticis. Secundo, qu a Melchisedech semel tantum sacrificauit; sic Christus, nam Eucharistia non est distinctum sacrificium , sacrificio cruento crucis, sed repetitio mystica illius. Tertio, quia scut Melchisedech suic simul Sacerdos de Rex Salem id est, pacis, de Rex iustitiae; Ita Christus suit nobis iustitia, si fictificatio, dic. Et Rex pacis, Isaiae s. Quarto, quia Melchisedeel, fuit Me pauedc matre, quia de illis nihil reset lux in sacra Scriptui et, sicut neque He line vitae illius ; dc ita figuratur Clitisti aeternitas de modiis
conceptionis pra ter ordinem naturalem. Quin b, quia Melchi decli ob tulit panem de virium, quod existi inoesse de fide ex Trid. sed . a L. cap G ene L i . 7 Ielchisedechri Uercns patiem ,
inum, erat enim Sacerdos Dei, benedixisti:
in quo sgurauit sacrificium . Clitim, quod OKertur in Eucharistia sub spe-.ςicbu panis &'iqi., contra hoc quidlum obiiciunt haeretici, dicerites Melchisedech non ob tul in papem de vinum , nam aiunt quod sacra scrip uia iri, dicit offertns,
sed mosereni, quae diu a ui z, nam
proferre ea iiii aedium c duce te, quod
fecit M lebilia ecli ad refcctionesei Abrahae , & s.ciorem vestiet tum Ep aelio. Respondeo qiloa Pitths oci abini, quos Vas destaeusa re .ubi , legoni, subtulit i d colli itur ex illa arenthes . hrat ei A
255쪽
dech obtulit panem de vinum in cultum Dei, & in gratiarum actionem pro utistoria Abrahae , quam in resectio
Sedundd obiic. quod Paulus ad Heb. . qui accuratissime explicat ea in quibus Melchisedech figurabat Sacerdotium Christi, non meminit panis de vini. Respondeo quod non meminit, quia suae intentioni non deseruiebat, nam tantum intendebat ostendere S cerdotium Christi esse excellentius Leuitico , ea similitudine Sacerdotii Christi cum Melchisedech Sacerdo- Sacerdotium autem Melchise
decli offerentis panem & vinum, non excellebat sacerdotium Leviticum o serens animalia, de ita eius non meminit.
N O N V M. Me attributis cestu moritos cir uis ardine ad Deum.
Dei iraturalis, vel adoptiuus V pro No duplicem
esse filiationem unam. naturalem quae est Orcvis is a vivente in Amilitudinem natu , dc ita Cluilium, ut Deum
esse filium Dei naturxlem est de fide: lcetiam certum est, quod Christus est fialius Dei naturalis per communicationem idiomatum : alteram esse adoptivam , ad quam filiationem aliquae con- sitiones requiruntur. Prima est quod
yςisona , quae ad Optatur, sit extranea, Mi cst, non habens ex natura sua. ius adhaereditatem,ag quam adoptatur, id est quod non fit filius naturalis. Secunda quod talis adoptio fiat gratis, nam si
fiat titulo oneroso, non adoptio, sed venditio erit, quae conditiones reperiuntur in iure F. de adoptionibu . Tertia est, ut intercedat consensus adoptantis, Sc adoptati, de huius ex pressus, uadultus est, si vero non sit adultus A sub tutela alterius,desideratur cosensus adoptati & Tutolis; si vero est insans, sufficit consensus Tutoris. ita in lege infantes f. H ad tunibus. unde adoptio humana sic definitur, in P atiosa sitim
tis ad haereditatempersona alias extranea. Ex
quibus colligitur , quod sanctificatio ςx grati m habitualem, est in hominius& Angelis adoptio in filios Dei,ita Trident. sess. c. cap. . & ad Rom. 8.accudiis syrtium adrisivis filiarum Dei.
Dices, quod aliae conditiones requiruntur in adoptione humana, quae non reperiuntur in gratia, de ita haec non erit adoptio. Piima est, quod adoptatus non habeat esse ab adoptante. Secunda, quod adoptatio fiat iii solatium adoptantis. Tertia, quod filius adopi uus non succedat in hireditatem, nisi post mortem adoptantis. Quarta, quod adoptio nihil reale ponat in adoptato. Respondeo, quod omnes hae conditi nes sunt accidentaliae adoptioni, tan-thm tres priores sunt essentiales ἱ dc patet , nam prima tantum requiritur, veinueniatur extraneitas in adoptato tes
pectu hqreditatis , quod inuenitur etiam s ab illo procedat, ut creatura quae 1 Deo procedit. Secunda etiam est pet accidens, enm leges permittant, ut habens fili Em naturalem adoptet extraneum. Tertia de quarta proueniunt ex imperfectione adoptionis humanae. Tertia, quia nequit eadem res8a duo bus possideri. de quarta pater.
Petes primb , niustus praescitus, sic filius Dei adoptiuus. Negat iuὸ res
256쪽
pondent Gabrici in s. dist. o. art. I. Et Almainu , quia non est adepturus haereditatem Dei: sed decipiuntur, nam
adoptio in sela iustificatione consistit,& ita iustus a Deo pro tunc diligitur, etiam sit alias sit reprobus.
Petes secundo, an iusti qui praecesserunt aduentum Christi fuerint fili j Dei adoptiui Negatiυξ respodent Alensis
3. parte, quaest io meb. 6.art. s. Solus in . dist. 2. quaest.2. art. . quia non statim admittebantur ad haereditatem. sed falluntur, ut docent Suarer & AluareZ, quaest.2 .art. 3. Vasquea disp. 88. cap. 2.
Lorca, dcc. Nam actu & persectὸ erant Dei filii, eum actu haberent λrmam adoptantem, scilicet gratiam, & pitet ex ad Rom. 9. qui sunt Urael ,quorum sadoptio filiorum. Obiicies ad Rom. z.ubi antiquis Patribus negatur Spiritus filiorum Dei,&illis tribuitur Spiritus seruitutis,& dicitur Christum veni ilia, ut adoptionem io
rum reciperemus. Respondeo hoc verum esse, quatenus erat ex lege exteriori,
quia ex ea non iustificabantur, sed potius apparebant serui; non tamen loquitur Paulus de illis, ut ex auxilio gratiae iustificabantur,nam ut sic, erant Dei
si ij intuitu meritorum Christi praeui- sotu, &ideo dicitur venisse Christus, staditimem Ni .rum reciperemus. Ex quo atet, quod licet adoptio Patri attriuatur, communis tamen est toti Trinitati, siquidem est opus ad extra. His praelibatis circa praesentem dis-scultatem; Prima sententia dicit Christum, ut hominem, non esse filium Dei adoptiuum, sed naturalem. Sic Thministae eum sancto Thoma, 3. parte,
ber disp.13 quinum 11. ait esse de fide,
imprudenter tamen, oim oppositum,
Litem probabiliter dessendat Scotus,
qui Auctores inter se diuis sunt: Nam
vas quea, Hurta do, Ragusi,qui dicunt Christum esse sanctum Deitate, dicunt esse filium totius Trinitatis. Valentia de Lorca, Montest . &c. dicentes esse sanctum personalitate Verbi, dicunt esse filium solius Patris. Secunda sententia docet Christum reduplicatiu secundum humanitatem esse filium Dei adoptiuum; Ita Durandus in a.dist quaest. i. Bassolis, Liel, tus, Tartaretus, Rubionus,& alij dcotistae probabilem reputant. Ricardus
dist. io. arti x. Rada s. parte controuers. s. art. 2. Hugo Cauellus,&α tenet
assertiuὸ,Scotus in reportatis in 3. dist. Io, licet verum sit,quod in sententiariis hoc loco problematicὸ loquatur. Nam
ait L.respondeo, quod qui diceret filiationem esse praecise suppositi ut dicut
sanctus Thomas,& sanctus Bonaventura in faciliter posset dicere Christum non esie filium Dei adoptiuum; sed dicendo sundari in natura filiatiouem, ess,t
adoptiuus,& hoc docet Scotus, nam fundari in supposito reiecit contra hos
Doctores, dist. 8. obiicies, quod Scotus resoluit eum Magistro, in argumento,contra, quod Christus non sit filius adoptiuus ; de respondet ad argumcnta quae probabant esse filium adoptiuum ergo sentiebat Seotus Christum non esse situm adoptiuum. Respondeo quod scotus, F. resse dea, problematicus est, & in reportatis a stertiuὸ tenet esse filium ad optiuum et & s. ad argumenta versiculo contra, ista negatis, probat Christum esse adoptiuuum, & huic argumento, non
respondet, sed potius dicit responsi
Secundo obiicies Scotum in s. dist.2. quaest.I. f. ada mentis, ante litteram,
hi, ubi ait, nictaureditur, quod Gripui DL ius Dei adopti f. Respondeo primo, quod Scotus ait, ric, de non assertiuE.
257쪽
Secundb respondeo, quod absolute
non est ita dicendum, sed cum reduplicatione, scilicet stati dum quis homo,& ita optimὸ ait Scotus. Tertio res
pondeo , quod non erat necessarium concedere talem propositionem, ut ar-
iumento resiponderet Scotus, nam sus ciebat, quod alius homo esset filius Dei adoptiuus per gratiam, ut Scotus
argumento responderet. Prbat. nostra sententia ex Ireneo l. i. contra haereL c. I i. proptιν hoc enim In
bum Dei homo, ut filius Dei filius semini,factus es, mixtus homo Verbo Dei, vi adopti nemperopim salsi ius Dei. Et Marianus Victorinus libro contra Candidum Amanu , tomo . Bibliothecae, Nos adoptioue si M, tile natura etiam 2 adoptione quadam
Ditis γ Chii lus, sia secundum carnem. I tHilarius i. de Trinitate, Potestatis Z-
Plias non amittitur, dum carnis humilitas uo
Respondet Lorea, quod vel Patres loquuntur de humanitate , vel quod Patres sunt nostrae sententiae, ex quo colligitur, quod non sit contra fidem. Sed contra , quia Ireneus& Marianus de Christo in concreto loq Mntur , Sita verum est, quod nostram sentcn-
tiam tenuerunt, ut ait Lorca. Secundo
respondent Vasquet & Hurta do,quod Patres improprie loquuntur, & quod
in Hylario non est legendum adaptatur, sed a ratu . Contra , quia voluntariEloquitur cum in tali locutione nulli sit improprietas. Secundo, quit si lega- tur, adoratur, nullus est se usus. ut patet, .ergo, ut Hil ius aliquid dicat, legen
. Secundo ratione scoti probatur, si Cluillus secundum humanitatem non est si lius adoptiuus, maxime, quia talis natura non est cxtranea . scd hoc est sil sum , .nam ad hoc supposita via: ne, est extranca, quia non habet ius ad haeredia erra,cuin vino non it sanctitas, ut
dixi cap.ir. dig. i sed hoe babet a gratia, ex pacto Dei,ut dixi Tracti tu de
Iustification , ergo non cst unde Clitiasto repugnet adoptio. Respondent. quod saltem tale ius est radicaliter in unione, nam propter unionem, saltem de congruo, est Christodeb. ta gratia. sed contra, quia homini nupernaturaliter contrito,debetur etiam de congruo gratia , & tamen gratia illi datur gratis; nam primum auxilium, quo contritio. Elicitur, gratis datur, & tamen grati constituit tilium Dei adoptiuum; ergo etiam si unioni debeatur gratia, cum vnio pratis detur humanitati. & non debeatur ex vi generationis humanitatis , constituit Christum adoptu
Dices, quod unio debebatur Christo. ex vi talis generationis, nempὸ sine Patre, & a Spiritu sancto : sed contra, quia hoc tantum est humanitatem miraculosὸ produci, sed etiamAdam modo supernaturali suit productus;& tamen non debebatur illi virio hypostatica,ergo neq: humanitati Christi miraculos Eproductae. Secundo, secundum Diuum Thomam I. parte quaest. 62. art. 6. Suarer, vas quer, Caicianum,&c. & ut velum docui Tractatu de Angelis,Angeli disposuerunt se ad gratiam, & illis erat debita de congruo, & limul habuerunt illam, & tamen sunt iiiij c, et adoptivi; ergo etia in Christus, etiam aper unionem illi debita sit gratia, erit
filius Dei adoptiuus. ieri io , probatur contra sanctum
lius Dei naturalis secundum humanitatim, maxime quia siliatio cupio pii etas suppositi, scd hoe est dii inum, δρfilius Dei naturalis, ergo & Christus. Sed haec maior est falsa, non tantum secundum Scotum, sed etiam secundum plures Thom istas. Probatur a Scoto dist. 8. nam haec ratio supponi
258쪽
duo: primum. quod actiones effecti uestinc a silipposito : secundum, quod re
lationes non multiplicantur mi multiplicentur supposita, quod virumque est falsum. P mum, nam sequeretur in Christo non elle actiones humanas, sed omnes esse diuinas, siquidem a supposito diuino effective procedunt.' i x secundo, sequeretur non esse in C. tristo duas filiationes ; alteram aeternam ad Patrem, alteram temporalem ad Matrem : Patet; nam solum est unum iurpositum. . Rursus relatio ad Matrem esset aeterna. probatur, nam sicut ratione filiationis Verbi, Christus secui dum ipsos dicitur adhuc secundum humanitatem , filius Dei naturalis formaliter ; ita propter eandem personalitatem aeternam , dicetur filius aetςrnus Virginis, & non dicet relationem temporalem sed aeternam. Deinde sicut non repugnat, quod Christus secundam humanitatem, sit simul filius Dei naturalis,& filius Virginis, etiam si humanitas a Deo non sit genita , ita non repugnabit quod Christus sit se cundum nates tam diuinam filius Dei, do formaliter filius Virginis, licet diuinitas non sit a Virgine genita. Secundo, ex tali fundamento sequuntur plura absurda. Prionum, Christum Vt hominem, non esse formaliter filium Dei, sed tantum extrinseca denominatione, de per communicationem idi Inatum. Probatur, nam non est filius nisi ratione naturae diuinae & persona litatis, quae non sunt in humanitate intrinsece insormando. Secundo, inquit
Scotus, sequeretur Christum non posse dici filium Dei secundum humanitatem, ullo modo. Probatur,nam secundum hanc naturam, nulla filiatio illi compotit, sed solum secundum perso
nalitatem diuinam at secundum The logos praedicata quae conueniunt Christo secundum unam naturam, licet possint in concreto praedicati de illo, per
communicationem idiomatvni , non tamen cum reduplicatione ps dicantur
de opposta natura, verbi g. alia, haec est vera, Deus est mertuus. dc haec tamen est falsa Drusi is quantum D is, s mortuus, vel hristus, in alianuini Dcus , e mortuus Deinde . in Verbo , ratio fili, ratio genici est eadem ad Luc formanter, scd Christus, ut homo, non dicitur adhu:
per communicationem idiomat una, genitus a Patre,aeterna generatione; ergo
neque filius Patris diuina & naturali filiatione.
Respondet Lorca, num 7. 'uod haec propositio, Chri sinc inium homo est filius Dei naturalis, reduplicatiue , est alba,
vera tamen specificatiue, id est, ille qui
est bruto, es filius naturalis Dei, dc tantum. in hoc sensu illam concedit. Sed contra, quia nos nihil aliud volumus. De inde haec personalitas Verbi, quae tribuit in genete formae ius ad haereditatem,tribuet ad lis tedicitem increatam, 'non ad creatam. Probatur, nam filius Dei naturalis habet ius ad haereditatem increatam, & hoc tribuet hum nitati. Dices, quod humanitas est creata, .& ita haereditas erit creata. Contra, quia ius est increatum, scilicet personalitas Verbi; ergo haereditas debet es se increata. Rurius ideo iustus non Labet ius ad haereditatem increatam. quia habet ius per gratiam creatam, & participatam, ergo qui habet ius per se mana increatam, vi Christus, habebit
ius ad haereditatem increatam.
Q arto , si talis filiatio naturalis. competit Christo per diuinitatena, ut volunt Vasq & Ragusa, &c. vel per
unionem, ut ait Suarcet, t Alis filiatio naturalis est inaudita, vi optimὸ notauit Faber, nam ad hac filiationem natur
leni filius debet esse ex vi processionis similis in natura producenti; sed Chri
259쪽
stus seeundum humanitatem non est similis in natura Deo, ergo non est filius. Seeundb, quia si tilis umilitudo non requiritur, sed tantum quod pro- duch as non sic extraneus, Se illi debean. tui omnia bona producentis ; sequetetur Spiritum Sanctum esse filium Patris& Filii, quod est haereticum I nam omnia illa Spiritui sancto conueniunt. Tettio . sequitur Christum eise filium totius T rinitatis, quod ipsi fatentur, sed est contra Concilium Toletanum vim decimum in Confessione fidei, dicens, Christus Iesus millo modo Spiritus Sancti Alius credi vel intestigi pote i. Et addit Au orastinus de Trinitate capite IO. nec
Respondet Visqueet, quod loqui- tui Concilium de Christo, ut Deo . sed contra, quia loquitur de filiatione quae
Christo conuenit ratione Incarnatio. nis pro ea qu/ή Peata Virga Maria, redem Spiria tu Sancia obumbrante genuit. Deinde se-
Pro prima sententia obiicit Vasquee.
cap. 6. dicens nostram, ut haeresin, damnatam esse, contra Felicem Episcopum Vrgelitanum , & Elipandum Archiepiscopum Toletanum, in Conciliis Ratis ponensi de Francosordiensi, hoe sub Adriano Papa couocato. Hu tado tantum dixit esse nota dignam. Respondeo & primo, non miror vas'. Scotum cum Haereticis inuoluere, qui semel ac iterum inuoluit sanctos Patres, & ita cum hunc auctorem lego, sapientiam ut cumque video, pietatem de modestiam desidero sententia nostra longe abest ab errore Elipandi, Felicis,&c. Nam isti Haeretici erant Nestoriani, qui ponebant in Christo dus supposita , unum humanum, alterum diuinum. Ita noster Feuardentius lib. 3. aduersus haereses, verbo christui, Ioannes Aurelianensis, Diuus Antoninus
nam immediate ait Concilium 4 2. parte Historiae, tit. I . cap. I. g. 6. Pa-
ludanus, Baronius, Mariana, dcc. Et clare colligitur, nam dum docuerunt
cueretur concedendos esse Christo Felix,& Elipandus adoptionem Chri- duos Patres naturales, scilicet Patrem sti, Ecclesias eandali sata fuit,ta magna aeternum, de totam Trinitatem, Quod diligentia huic haeresi occurrat, coi est contra Concilium , ne duos Patres t gregando Concilia, de verbis ita acri- videamur concerire, quod nefas est v. E L:
Sed obiicit Vatqueet, quod Conci- Iium Francosor dici se in Epistola Α dclini, ex Matth. 3. hic es si uis meus di-kGius, in qua mihi bene complacui, probat Christum esse filium Dei naturalem,&cum dicat cumplacui, quae est operatio essentialis totius Trinitatis, denotat ense filium totius Trinitatis. Respondeo quod non bene colligitur, nam non tant dira dicei et filius meus. sed etiam aliatum personarum; Dςq; quod ly cim. placui, referatur ad omnes Personas, est ad rem, nam omnes Personae complacent in generatione diuina Christi, ut
dixi Tractatu deTcinitate, & de fide est quod sol im a P πο producit ut
Dus m eos inuehitur, vi nunquam legatur ita fecisse contra aliquos Haereticos: e conita vero, postea multi Scholastici dixerunt, de modo dicunt, Christum secundum humanitatem esse filium Dei adoptiuum, dc nunquam Ecclesia reclamauit, neque aliquis praeter Vasq. & sequaces, censuram in illis inussit, ergo manifestum est , in diuerso sensu loqui S cholasticos, scilicet ponedo tantum unum suppositum , nimirum diuinum , ac loquuntur Felix de Elipandus , nisi Vatqueet dicat nunc Ecclesiam sui ipsius ei se oblitam ocminorem Spiritus Sancti assilientiam habere, vel suisse negligentem, quod
Sed Vasquc et damnans Catholicos,
260쪽
Se excusans haereticos, intendit proba re Felicem & Elipandum non positis lein C hristo nisi unum suppositum,& hoc diuinum, ac per consequens non fuisse Nestorianos, arguit, nam ita sensit Aiacui nus tomo 3. Bibliothecae lib. 3. de Trinitate cap. q. qui fuit illius temperis
circa annum 783. Christus cum Patre σSpiritu Sancto unus es Deus, neu nuncupa tus, sicut Vispanica b. resis impia temeritate
Urmare praesumpsit, asserens Dei silium in A.
vina natura Deum esse , verum in humana
nuncupatiaram; similiter ω in diuina natura proprium silium Dei, humana adoptiuum iquibus verbis clarὶ constat, inquit Ua Gqueta , quod non posuerit Elipandus duo supposita, sed unum, quod esset filius naturalis & adoptiuns; & licet addat Alculnus , diuidens unam personam f-lis Dei, cum Nestorio, in si a persima , id est, verisibi, c adoptiui ; ait Vasqueet, nonidi eo dixit , quia existimaret Elipand*m, cum Nestorio, Vnam personam
Christi, in duas diuisisse; sed hoc dixit,
quia ex sententia Elipandi inserebatur. Respondeo, quod ex eo clare colligitur impietas Valq. nam Alculnus expresse ait, Elipandum esse Nestorianum, ut constat ex ly, cum Neriori , in duas persnas, nam non, inquit Alcvinus,
sequitur, sed absolute dixit, diuidens cum Nestoris. Deinde si error Eli pandi fuit, quem polle1 Scholastici & Scottis do
cuerunt ; non sequitur ex ipso personas diuidi , cum tantum ponat sententia nostra Catholic E , Vnum suppositum. Tereo obiicit, nam ex conseisione
Elipandi constat non posuisse nisi unum suppositum, oe qui dicit gliri
meam altera non dati, hemo interior in una eademque Dei, c hominis persona debem ratus, atque camis vestimento indutus ; ubi fatetur communicationem idiomatum, dc unam personam, ut constat ex ly in
a eademqne ptisma. Respondeo quod etiam Nestorius ponebat unam personam, etiam si poneret duo supposita, nam persona significat aliquando dignitatem, & dicebat Christum homi nem unitum esse Verbo , secundum participationem dignitatis; & ita, sicut fatebatur unam dignitatem, se Sevnam personam ; & hoc callide , ut videretur consentire Catholicis, licet insensu dissentiret, teste sancto Thoma
- parte, quaest.2. art. 6. in corpore : defuisse hune sensum Elipandi euidenter colligitur, quia non dixit, in una persona suisse hominem, Deo substantialiterVnitum , sed desomeratum G indutum, quod significat coniunctionem accidentalem ; & in hoc sensu confitebatur comunicationem idiomatu: In quo
etiam sensu illam fatebatut Nestorius, non tamen in sensu Catholico sundato in unione substantiali, propter quod criter reprςhenditur Elipandus a Concilio, dicente, una persona Dein γ homo, 6 non homo deificus, & Deus humanus, quod totuisti clari constat; Nam rancosordiense, in libro sacro syllabo, in fine, ait Felicem & Elipandum es lenouos hostes Ecclesiae , sed veterno sat*ce perfidiae pollutos. Et in Epistola
Concilii , mane olim eadem vestra hore δε in Ne turis , hac uniuersali Ecclesia refutata es, etiam σάamnata ὶ Et in Epistola Adriani, adoptiuum eum qu ρ rum hominem, calamitati humana subtectum nonpertimuistis menem a fauce suburrare. Addo quod in libro sacro syllabo refertur, dixisse Elipandum alium esse filium naturalem, alium adoptiuum: ubi alius cir alius, distinctionem personarum
significat. Verba Concilij sunt, non duo silii, alius Dei, alius bominis ficus illi e rando exi ima tὶ χι adoptiuus, A seminis Aius, G sine adoptione filius Dei. Respondet VasqueZ, num . t. quod parenthesis illa sicui da errania existimant) non debet relatii ad illud duo se