장음표시 사용
81쪽
Christo per conuersonem humanitatis in diuinitatem: Lorcadi put. I 2. dicit quod Eutiches asterebat quod erat una natura per conuersionem diuinitatis in carnem : Vas'. dii sui. I .
ait quod Euthiches dicebat esse in
Christo unam naturam compositam ex humana de diuina , tanquam ex
eartibus, Abi di ut haereticum sui Cie varium, modo unum, modo alterum dicebat.
Veritas de fide est in Christo D
mino esse duas naturas, diuinat icilicet & humanam, inconsulas, di im-ξermixtas , & Christum elle unum iubsistens in duabus,& ex duabus naturis; ita definitum est contra Euti chetem & Dioscoruin in Chalcedo - .nensi . synodo generali, de in Ephesino , Hispalensi, &c. Contralios haeretico : Leo primus, Damascenus & Gelas scripserunt, de quo recentiores citati. Probatur haec veritas ex sacra Scriptura qua primo cap. dissiculi. I. probaui Messiam ei leverum Deu & hominem ,& probatur : Nam si naturaeessent permixtae, non esset verus Deus& homo : Ratione probatur, nam quouis modo si repugnat ; Primo quod natura diuina transmutetur in numanam; nam diuina non potest non esse neque mutari, Secundo, neque humana posset per transsubstantiationem mutari in diuinam . quia nihil humanitatis maneret in Christo, sicut nihil panis manet in Eucharistia, quod non satentur haeretici, nam dicunt Christum esse hominem; neque s. potest ex utraq; resultare altera sicut mixtum ex elementis resultat, nam deberct ytraque natura corrumpi, quod respectu diuinae eli impossibile; quod si non coitumperentur sed componerent tertium, sicut componunt
materia & forma, etiam hoc est i possibile, nam diuina nequit esse sicut materia , nam perliceretur quod est iroperfectio, neque ut sorma alias intrinsece mutaretur de non inform te ad informantem, & de potentia ad informandum, ad actum informandi. Rursus faceret cum humanitate com- ostionem quod totum est j mposit
Primo obi j cies, sundamentum haereti cortina , persona non distinguitur realiter a natura. sed in Christo ei una natura, ergo & una pei sona. Respondeo negando maiorem de qua postea; secundb obiiciunt illud Athanas j , sicut anima rationalis,cato ruisus est homo , ita Deus G homo inus est Chosus, sed ex anima de carne resultat una natura, ergo similiter ex Deo de homine. Respond. hoc exemetu solum nil se adductum ab Athanalio ad ostendendum quod sicut antina rationalis, de caro sunt in unitate personae humanae. ita natura humana de diuina in vilitate personae diuinae. Te: tio obij cies Cycillum lib. i. de recta fide ad reginas , non Hras naturas , Mnam qua ada ratur , γ Tmam quη nou a .ratur, sed unam naturam Dei Merbi incarnatam Grassorabilem cum carne sua una adoratione, I hoc desumpsit Cy rillus ex Concit. Lateranensi sub MMtino I. Consilitatione s. Canone F. Si quis fccundum faucios Patres non consi eatur inam naturam verbi incarnata uathema sit.
Respondeo verum sensum Cyrilli de Concili j esse, ut pro natura huma- na intelligatur lubsistentia; ita Cyrillum intellexit Constantinus Imperator ita Confessione fidei: Et patet hoc, quia Concilium Canone 6. Desinit Chri sum unumsubsist tem esse in La-ἔus rae duabus naturiis Legite Lor
Quarto obiicies, illud Ioannis i.
82쪽
imnum rara suum est, ubi si nifica
tui verbum mutatum fatis: tatarnem sicut Ioan. t. dicitur quam sinum sactam, id est, aquam mutatam esse in
Respondeo sum Lorca qtiod ali quid fieri non semper signi ficat mutationem ; sed aliquando signific, tacquisitionem , vel assumptionem alicuius de nouo .si cutilicitur quod a ex ast calida, de quod homo fit rex , dc hoc modo dieitur , Verbum car ιctnmem Vnde Gregorius lib. . Epist. 6 I.
are 'muum carnem faHum Use dicimus,mγα ammutanda quod erat ded asMmen ορ od non erat. Petes sicut conceditur haec propotio natura verbi est incarnata, ita concedatur haec, natura diuina est incar
Ropondet Va'. cap. . negat iuὶ; nam eam negat Damaic. lib. 3. de fide cap. it. Nam in Graeco, incarnari ideira est ac carne indui, quod verbiporsonae conuenit, non naturae diuinae; tamen concedenda est ut conces.st Lateranense, Con ultatione I . Can. 3. Bernardus, Sanctus Thomas, de Gelasius Papa Nam sicut conceditur , D ut factus ut hom , quia verbum factum est homo, ita in nostio casu , nam iam incommuni usu sumitur pro hoc quod est esse unitum carni , de ita possumus illa locutione uti, ut etia fatetur Vasqueet. Nec ea colligitur quod quaevis persona diuina suerit inςamata, nam est prorositio qua si itide finita.
NEstorius Patriarcha sonstanti
nopolitanus Eutichete paulo antiquior timpore Innocent ij primi. secundaui alios Celestini Papae primi errauit dicens in Christo ei se duas
personas, unam humanam, de alteram diuinam, accidentaliter unitas quadrupliciter. Ptuno, quia verbum habitauit in Christo tanquam in templo,
speciali ori modo quam in aliis iustis
vel beatis ; Secundo , quia mutuo amore erant coniunctae; Tertio , qui x verbum utebatur hoc homine ad patranda miracula i Quarto, quia verbii tribuit Christo, ut adoraretur tan quam Deus, propter verbum coniunctum , eo modo quo adorantur imagines , quem errorem postea ali j secuti sunt, ut diuus Theodoretus , sed postea resipuit, de errorem retracta uit in Concilio Calcedonens xctione 8. Felix Vrgelitanus, de Elipandus
Toletanus, de quamuis hunc errorem
antea tenuerint Caspocrates, Cerint hius, & Edion, contra quos scripsit Ioannes suum Euangelium, tamen nomen accepit a Nestorio, quia ab eo fuit maxime diuulgatus: ex quo ep.rore colligebat Chresum non Deum sed Dei sertim ; non filium naturalem, sed adoptiuum e sse appellandum, ac per conseques virginem non genui me D eum, sed purum hominem; de ita Hori genitricem neque Dei param esto
De fide est in Christo esse unicam personaira, nimirum diuini verbi, de
ita icriminum ad qηem totalem vilitionis esse personam verbi quae unita fuit hypostaticὸ n. itur. humanae : Ita definitum fuit in Coitellio Ephesino
quod tat tertinio generale , in quo damnatus suit N cstorius, deii crinstantinopolitano primo & secundo, ut in Chalcedonensi die. Contia Nestorro in scripserunt ex patribu; Cyrillus , Alexand. de Cassianus. Piobatur haec veritas Ioan . Vbi
83쪽
loquens Christus clim Iudaeis ait: EP seum principium qui loquor mobrs. Et Ioan. 8. Intequam Abraham fieret eo sen ibi se ego significat unam personam , de dicit Christus quod est homo , dc similitet quod est existens ab aeterno, ergo Deus de homo est in una
quotiescunque duarum uaturarum concreta praedicantur ad inuicem, necelle est illas duas naturas else unitas
in eodem subiecto si sint accidentales, vel in eodem supposito,si sint substantiales s verbi gratia in album est dulce, quia albedo & dulcedo sunt in eodem subiecto, scilicet lacte, sed concreta
naturae humanae & diuinae ad inuicem raedacantur verbi gratia ὶ Deus estomo,& homo est Deus, ergo natura
diuina & humana sunt in eodem supposito. Objcies primo Ioan . primo, habitauit iis nolis, id est, in Christo, in elligunt Hγlarius, Chrysost, & Cyrtillus, & alij, dc Ioa n. a. soluite tem-b c, ergo diuinitas est in Christo 3t in t cmplo.
Respond. quod ly habitauit iu uobis, plures alii Patres intelligunt non de christo sed de nobis. vel si de Christon Hylarius, &c. Intelligiturde humanitate , in qua habitat verbum viii- tum non accidentaliter sed substantia
lites s. Ad Ioan. 1 dico quod Christus corpus suum appellauit templum in quo fuit anima Christi; nam de hoe templo loquebatut Christus tunc,
nam Iudaei non poterant soluere viaionum inter corpus & diuinitatem, bene 'imen unionem inter corpus animam, illum intei ficiendo. Secundo, obi j cies ad Philip . i. Inim enim habitat omnis pleni ruri iuinitatis corporaliter, ubi ly in ipse, nequit
intelligi de Eumanitate sed de Chri
Respondeo ex doctrina pithim qui
contra Nestorium scripserunt, quod ly habitis: non est construendum, cum ly-ilo, sed cum corporaliter, ut iaciat hunc sensum, inies o, id est, in C,risO; hoe contingit ut diuinitas habitaret corporaliter, id est, in eius
Tertio obi jeses,ad Philip. i. I, Amilitudinem hominum sinus, oec. Et habitu inventus vi Ioui , ubi prinab notatur quod dicitur non habuisse proprietatem hominis sed similitudinem, secundo quod est indutus humanitate , de coniunctio hominis cum veste est accidentalis. Respond. cum Am olio de Chrysost. quod dicitur insimilitudinem, quia Christus cum sit Deus apparebit quasi esset purus homo.
Ad secundum , Reipondeo prim bcum Augustino nomen habitus esse metaphoricum, de metaphora non debet tenere in omnibus, sed solum in aliquo; nam sicut veste tegitur humo, ita humanitate diuinitas. Secundo, res pondeo cum Chrysost. quod nomine habitus non intelligitur indumentum,sed figura,vel serma hominis. Quarto obij cies quod Patres voeent Christum Hominem Deiserum, quod nequit esse niti a Deo distul-giti tur supposito.
Rei pondeo quod in diuo Basilioqui
pro hoc citatur,non inuenitur hoc nomen, tantum in Pial. 9. ait,quod caro Christi est dei sera, quod longe . di uersiim est, imo haec propystio absolute itoli in concedenda sed explicanda . scilicet est de isera per vitione in substantialem,noli accidentalem: Alteram propositionem scilicet, Chii stum ei te homineth Anathematis auit Concilium Ephesinum in s. Synodo. Quinto sacra Scriptura iustos vocat
84쪽
Deos; Sc hoc est soldm per participationem ; ergo similiter Christus etiali vocetur Deus, erit per participatione. Respondeo negando consequentiam; nam de Christo dicuntur quae sunt propria Dei, scilicet imago inuisibilis Dei,& splendor gloriae,& figi
ra substantiae eius, &c. Non tamen de liustis. Sexto obi j cies Leonem epistola I o. ad Flauianum, ubi de Christo ait :
bit inim iis; sed ubi ea aliud & aliud, sunt duo supposita, orgo in Christo.
Respondeo quod alius masculin Esignificat suppolitum, aliud neutraliter significat naturam, ut Chalcedonense decreuit, & ita latriam colligitur esse in Christo duas naturas. Septimo in Christo est persona diuina, & est persona humana , ergo duae personae: Respondet S. Thom. . contra gen- ω,quod eadem persona Christi, quatenis personat naturam diuinam, dicitur diuina quatenus personat naturam humana dicitur humana ; sed ab hoc modo loquendi est abstinendum, quia redolet haeresim Nestorianam,ci sol urti satenda est in Christo una persona diuina. Denique petes est vera haec propo-stio ὶ unus de Trinitate crucist xvi eis: Respondeo cum Bassolis disput. Is . cap. I. esse veram i nam habetur in s. Synodo generali collatione s. can. 4.& io. N am sicut dicitur quod una per sona ex Trinitate est incarnata, umilitet dicitur quod est crucifixa; nam ly Unus mal culmὸ , & sine substanti uostat pro stapposito. Dices primo quod Papa Hormi gare qui situs a Monachis Schipiae,ut illam definiret, & adderet definitioni Concili j Chalcedonensis, noluit eam definire. Respondeo quod noluit Papa eam definire; Primo,propter scandala que
tunc orta erant circa illam proposi -tionem; Secundo, quia quod in Christo essent duae naturae, & una persona. satis definitum erat in Chalcedones, neque indigebat per istam propoli tionem explicari; & non cst consiletu
do in Ecclesia aliquid addere defin; tioni alicuius Concilii . nisi quando
tortus est nouus error qui tunc non
Diees secundo quod in tali propositione ligni ficatur quod filius Dei quisuit crucifixus pendebat a tota Trinitate, quod est falsum, cum totum ex Patre procedebat. Respondeo negando hoc significari in tali propositione, sed quod unus ex tribus cruxi fixus est de hoc Valq lato
Haec pio stio Otura Ethina as um-U: human. im, absolutξ non est concedenda ὸ nam non reperitur in Conci-hjs, neque in Patribus, & assumere significat proprie ad seipsum,& in seipso assumere, & humanitas non est assumpta ad esse Patris, & Spiritus fui. O i , neque ad esse in natura diuina, sed ad esse in sup nosito verbi: lato modo concedi potere, si explicet ut sumendo naturam diuinam pro diuino sapposito. Itaque in hoc mysterio se debemus loqui, unio Incarnationis facta suit non in natura diuina. sed in Guino
supposito; nam id in quo facta est vitio, est quod immediat E, & proxime est
humanae nature unitum,quod est sit postum verbi; nam licet natura diuina unita fuerit humanitati, non tamen
proxime de directE, sed mediante se posita litate verbi. Haec est vera pr postio , Virgo Maria est θ άκις, id est, Mater Dei, seu Dei genitrix; nam est definitum in Ephesino, can. .
& α. Ratio est quia Virgo verὸ genuit De Incarnatione.
85쪽
huc Hominem Christu, qui est Deus.
ergo genuit Deum, Se eit Mater Dei
per communicationem idiomatutia.
obiicies prim b , haec propositio
non est in Evangelio , eigo non est de
fide : Respondeo plura esse quae Donsulit in Evangelio, quaelii in definita in Concilijs, vel habentur per traditionem : Deinde Matth. i. dicitur Mariam concepisse,& peperisse Chrisstum Iesum,& ex toto Euangelio constat Christum esse Deum; ergo dcconstat Virginem esse matrem Dei. Secundo obiicies quia sequeretur Virginem esse Matrem totius Trinitatis , si-quidem Trinitas est Deus: Respondeo negando sequelam,quia se ut solus Filius est incarnatus, ita Virgo est Mater solius fili j Dei, non Patris neque Spiritus sancti;&quia filius est Deus ita est Mater Dei, sicut reneratione aeterna filius Dei genitus est a Patre, de dicitur Deus genitus non tamen tota Trinitas ideo est genita.
PSrsonam Christiq4i est terminus
totalis Incarnitionis, esse compositam definitum est in I. Synodo generali actione s. cap. l.&7. D. iii cultas tantum est inter Theologos an
sit proprie, M strua E eompolitaὶ
Prima sententia est suar. disput. 6.seist. 6. cap. 2. Hartado disput. 2. &recentiorum, communitet dicentium
esse propriὸ de strictὸ compositam.
Secunda sententia docet non esse proprie, M stricte compositam. Est 1ententia communis Antiquorum : Sem. in . dist. 6. quaest. vlt. Ibi Pitig. MCauellas, Rada s. parte, contio. 3 articul. 3. Faber in s. disp. ic. cap. z. Bonaventura , Duram. Richard. Almainus, probabile repusat Lorca disp. is. sicut de primam lententiam quam sequitur quidam ex nostris , sed antequam illam probem: N ota quod du- lex compositio considerari potest inoc mysterio , prima est ex humanitate, de personalitate Verbi: Altera est quae restillat ex ista, scilicet ex humanitate,& diuinitate, licet sit re-ir
sa una totalis, ex unione duarum nat
raru in pei sonalitate Verbi. inidam ex nostris vocat strictam compositionem primam, Secundam veto minime , ego vero nullam existimo strictὶ, de rigorosὶ compositionem. Probatur I. ex Scoto quia stricta de rigorosa compositio est unio plurium, quorum unum se habet ut actus, de alterum ut potentia, aut vitumque est in potentia, respectu terti j; ut in compositione quae fit ex partibus integra tibus, ubi quamuis una pars, non se habeat ut actus respectu alterius, tamen utraque est potentialis, ut alterivniatur de respectu terti j, ut resultat unum per se sicut totum ex materia &forma; sed unio duatum naturatsi, &vnio personalitatis de humanitatis, se habet huiusmodi ergo persona Clit
sti, non est vere & tigorose composita Probatur minor, nam diuina natu ra, neque personalitas verbi se habent . ut potentia ; nam est impersectio: neque se habent ut actus actuans , qui hoc est proprium formae creatae : neque ex duabus naturis resultat altera tertia, ut est definitum contra Euti. chetem : Ergo istae compositiones non sunt proprie de rigor o Se tales. Respondebis quod natura humana se habet ut potentia, & personalitas verbi ut actus terminans, dc perficies.& complens humanitatem, de ex personalitate , & humanitate resultat
86쪽
unum per se substantiale, id est, hie i nὸ posse eoncedi, sed absolui non est
Sed contra, quia quod resultat,tym est unum realiter distinctum a partibus, cam hoc causetur ab illis, supposta unione inter utrumque informationis & receptionis, & hoc non inueni tur inter humanitatem dc per nalitatem Verbi, & ita quod resultat, ni millim Christus est quod unitum,hoc est partes cum vnione. Obij cit prima sententia, primo, nain Lateranensi Consultatione s. Can.
17. definitur quba omnia definita in seneralibus Concilij s in proprio sensu sunt intelligenda: Sed definitur in in Ephesino quinto generali , Christum esse perlonam compositam i er-gb proprie est compositus. Respondeo quod Concilia tantum
intendunt excludere errores Eutich
tis, & Nestyrii, qui optimE reij ciuntur dicendo Christum ellia personam compositam, siue sit in rigore meta physico, sine non; nam de hoc non agunt Concilia, sed relinquunt Scho
lasticis dispalandum: Addo quod illa particula , tu proprio sensu, resertur
ad unionem, de qua erat controuersia eum Haeteticis non ad copositionem,
de qua nulla suit controuersia. Secundo obijcies ex natura & personalitate in creatis, fit propria,& stricta compositio , ergo in Christo ex humanitate & personalitate Verbi. Respondet Cauellus, negando antecedens:Secundb, Respondent Tho-m istae quod personalitas in creatis habet modum informationis, non verbpersona as diuina, quia esset imperiectio. Qua res primo , virum per communicationem idiomatum potest concessi hae e propositio. Deut es compositus, scut dicitur, Deus est mortuus 3 a Respondeo in rigore sermonis be-cocedenda,ne intelligatur quod Deus sit secundum se compositus. Petes secundb,virlim hae sint verae, Chrisus es duplex natura, natu humana diuina sunt Unus bHLius 3 Se inquiro de sensu idenatico; nam in formali est falsa, sicut innxturalibu ,Totum es sua partes, est falsa : Aliquidi eunt fas Iropositiones damnatas esse in Constantiens, Seir is . Inter
errores Ioannis Hus: Sed ut optim Enotant Vas , & Lorca, non fuerunt damnatae in senis Scholasticorum, sed in sensu Hus, qui dissoluebat unionem. dicens,Christum esse naturam humanam, & diuinam diu ibe, non colle istiue ; nam ita latenter introducere conabatur errorem Nestorij. Dico Eas propositiones ei Iesalsas; Ita Suares, disput. ys. Sech. a. Vasqueet disp.
tio est quia Chlistus est aliud praeter naturas diuinam & humanam , scilicet est suppositum, dc ita non sunt verae idemtica.
Obiicies quia istae prosositiones
inueniuntur in Damas. 3. ndei, cap.
I9. August. Bernardo,& quod magis est,habetur in edicto fidei Costantini: Respond. quod ibi sumitur pars pro toto per synecdochen, scilicet naturam pro Deo & Homine, in quo includitur suppositum, propter quod explicanda est si inueniatur in Patri
Ex dictis non est audiendus, Durandus dicens ; non ellia vocandam hanc compositionem huius exhis: sed huius ass hoc, nam contra est quia a Patribus & Concilijs vocatur, huius exbis,id est ex naturis,& huius adhoc,non significatur compositio ex naturis, sed sol sim assumptio humanitatis ad sep positum,in qua locutione non significatur comῖositio.
87쪽
Quit si terminus si malii ad , & a quo
CVm haec dissicultas magis sub
tilitatis metaphysicae habeat, quam utilitatis . variae sunt circa illam sententiae r Prima est terminum sormalem ad quem Incarnationis de quo prias agemus 3 esse personalitatem verbi: Ita AluareZ dii p. 13. conclusione 3. Hurtado disp. 1.dissi cult 9. Tribuitur ancto Thomae 3. p. quaest. 2.art. 8. Et Caietano, tribui tur etiam nostro Scoto in 3. distinch. s. quaest. i. Sed fallo, nam Scotus non loquitur de termino incarnationis ssed de termino dependentiae quam habet natura humana ad subsistendum.
Secunda sententiae, ait terminum Drmalem ad.quon , esse v nionem, ita defendit Suaret, ut probabiliorem, disput 8. sech. i. tenet Durandus, Ragus a disput. o. Rada . pari. controuers. 3. ar .disp. 2. Tertia sententia dicit elle humanitatem ut unitamVerbo: Ita ut unio steonditio: Sic Vasqueet dii p. I9. cap. 2. Cabrera cum sancto Thoma quaest. Gart.7.dis L Montccinos. Quarta sententia, docet qub si incarnatio consideretur , t est communicatio subsistentiae diuinae, terminus
est persona tas Verbi : Si secundo
consideretur,ut est IlIcarnatio, seu humanatio , terminus est humanitas : Si tertio cogitetur ut unitio, terminus
est vilio; Ita Suare et& Lorca disp.ls.& quidam ex nostiis, quae sententia placet ; nam licet incarnatio sit una octio in re, tamen secundum has di uel fas considerationes habet diuersos
Probatur . naim terminus sormalis ad qm in communicationis est quod communicatur ; sed quod communicatur natui ae liumanae, & ad quod ait limitur, est ad esste suppositi diuini; ergo in hac consi latione suppositum Verbi est terminus formalis: Neque ex eo quod verbum diuinum sit praecipuum quod uiuemtur in Incarnatione , est terminus formalis, ut intendunt Auctores secundae sententiata N am ex calefactione resiuitat calidum in quo inuenitur substantia , & calor, & tamen substantia quae est piae cipua, non est terminus sor malis quem, sed calor qui est in persectior. Delia de quod uniost terminus sor malis productionis , nam terminus formalis actionis productivae,ut talis,
est quod producitur, sed per Incarnationem tantum unio producitur , ergo illa est terminus formalis. Dices quod in generatione Verbi
terminus itarn alis est ei lentia diuina, quae non producitur, sed communicatur , ergo terminus formalis non lemper producitur. .
Respondeo vel di esse quod saepe
terminus sol malis non producitur, ut patet in exemplo adducto, quia non consid ratur actio formaliter ut productiva est ; nam v d sic necesse est quod aliquis terminus producitas, sit terminus formalis. Qubd terminus formalis, ut est Incarnatio,& humanatio, formaliter sic humanitas, probatur; Nam terminus rivalis secund sim Scotum in i . dist. , quaest. i. contra ii iam, & secundum communem sententiam est,qui intermino totali, habet rationem formae;
Sed forma a qua Christus dicitur homo est humanitas , ergo illa est terminus sol malis.
Obij c. Hurtado quia in hoc Mysteno personalitas Vcibi cst quas sor-
88쪽
,rna; naar est aediis terminans& pers intur id Incarnationem, quod est pro- ficiens humanitatem , quae est quasi l prium termini quo; sed haec sentcn- materia terminata , & pei scista per i lia communiter reij citur, quia termi- personalitatem Veibi, ergb terminus formalis est personalitas. Respondeo verum esse quarenus 'Incarnatio ea communicatio, seu aD sumptio; non tamen ut cli Incarnati O,& humanatio. Dices secundo , quod terminus armatis in composito quod hi ex humanitate Petri, de eius personalitate,
est personalitas , quia est actuans humanitatem , quod est proprium te imini Armalci; ergb si militer in Incarnatione , qua humanitas unitur pers nalitati Veibi, loco proprie personalitatis iterminus formalis est persona tas Uerbi. in . . It i Respondeo quod prout Incarnatio tendit ad esse personq,formaliter possumus dicere quod personalitas estrius a qua, est incompossibilis e imi termino Glet mn Sed fumanitas inueni turiimul cum cecinino ad quem, quicumque ille iit, eig. PS e. Alii dicunt terminum a qua, eise personalitatem propriam , quam haberet humanitas, si Vei bonon uni retur, quod probabile reputat Si reet, disput. i. scct. 1. P cobat, quia terminus is quo est quod expellitur, aut impeditur per terminum ad quem , sed peribi alitas propria impeditur; ergo est terminus aqua. Sed reiicitur, quia terminus a quo actionis realis actu debet existete, sicut ipsa actio existit, sed propria perlonalitas nunquam extitit; ergb non est terminus a quo. Dices si Deus crearet aquam cali dam,diceretur factam i sie calidam ea
terminus formalis, quia illa est quς dat frigida, quia frigiditas illi est debita,
esse personae; λt vero absolute , & ut ergo similiter in nosteo catu. tendit, ut Deus sit homo, personalitas non est terminus formalis : Primo quia actionis creatae , & mutationis, nequit Verbum esse terminus: Secundo ; nam sequeretur quod si Verbum ali uireret naturam angelicam quod talis actio esset eiusdem speciei cum Incarnatione, quippe haberet eudem terminum sormalem,scilla et pellonalitatem Verbi. Tandem nota quod si ex his tribus opinionibus aliqua esset eligenda, est set illa quae docet terminum formalcm esse numam latera , nam ea consorinius Scoto, in s. dist. 7. quaest a. litera , D. ubi ait, quod in hocmysterio magis immediata propositio est ii la, Deus factus es bumst, quam haec, humo factus es Deus.
Circa terminum a quo, Caiet. art. 8. Cabrera disp. i. dicunt terminum
1μα esse humanitatem, quia suppo- Respondeo quod in tali ea su non ita diceretur, sed quod fieret calida
ex non calida, de ita terminus in quo esset carentia caloris. H iri ado disput. i. dissiculi. ao. ducit nullum esse terminum a 'ηο, neque priuatit rum, neque polimuum; Ratio est , quia terminus a qua debet prae de re, vel tempore, vel instanti,terminiam ad quem , & humanitas neque in instanti temporis praecessit priuata, vel negata personalitata Veibl. Sed licet hoc tandamentum verum id,
quippE seoti in 3 dist. 3. quaest. r.
g. Sr autem icneatur, dc disp. 7. q. a. f.
Ad ar umenta , di aliorum, & ad hoc ratio Scoti est, quia terminus a quo,no conuenit proprie nisi Actioni, quae est mutatio, & mutationi conuenit , qu .diit transitus ab uno termino ad alterum, ad quem tempus requiritur. Sed obi jcit contra hoc Suaret ci-
89쪽
tatus, existimans susscere quod terminus praecedat prioritate naturae: Ita, si Verbum incarnaretur ab aeterno, haberet terminum a qua qui non praecederet tempore, de ii crearet ho minem ab aeterno, dicoretur factiana suisse ex nihilo , quamuis nihil praecelsisset y ergo non est necessarium quod terminus a quet, tempore praece
Respondeo quod in his casibus nullus ellet terminus a quo , ctim non esset transitus, tamen diceretur hominem fieri ex nihilo, non tanquam ex termino a qu,; sed negatur materia ex quast formatus. Tamen lententia est salia, susscit quod terminus a quo prae
cedat extra iubiectum duratione, ut praecedit,in nostro casia,carentia termini ad q*em , sicut etiam praecedit quando Deus de nouo aliquid creat. Quidam ex nostris dicit terminum a quo esse carentiam . non tamen priuationem neque, negationem. Sed reiicitur, nam sicut non datur animalvi sic; sed contractum ad aliquam speciem,etiam non datur carentia, ut sic, sed coiitracta, vel ad priuationem, vel ad negationem. Communiter Auctores dicunt terminum a qua esse priuationem, vel lasgationem secundlim sententiam qua defendunt de termino ia quem , Schaec est nostrx sententia. Itaque secundam diuersas considerationes Incarnationis . est diuersus terminus a quo ; Nam si consideretur, ut est Incarnatio, vel hurnanatio, terminus:.ι
quo est negatio humanitatis ; Si ut est productio, terminus a quo est nega. tio unionis ; si ut est communicatio,' terminus a qua est negatio personalitatis verbi. Probatur, Incarnatio est actio non inter extrema positiva quorum virum alterum excludat, ut probaui contra
primum,& secundum modum Acendi;
ergo est linter extrema contradictori opposita,non varo inter priuationem,& positiuum, ergo inter negationem,
Probatur, nam priuatio est in subiecto apto nato ad habendam sormam ἱ negatio, vel non dicit subi istum , ut creatio , vel dicit illud ineptum ad formama Sed carentia termi- notum ad quem Incarnationis, secun-dlim diuersis considerationes praedictas, vel non dicit subiectum, ut est caretia unionis, vel personalitas Verbi in humanitate quae humanitas non existebat ante hanc unionem) vel si dicit subiectum verbi gratia Veibum, catentiam humanitatis assumptae, non est aptum natum habere pro forma talem humanitatem, ergo concluditur quod sit negatio.
Dices negatio extra subiectum tantum est termitans a qua creationis, In - .carnatio non est actio. creativa, ergbnon habet talem terminum a quo. Respondeo negando antecedens ,
nam si terminus ad q*em per quem ex cluditur negatio, producatur in aliquo subiecto, ut contingit in Incarnatione,in qua unio producitur in humanitate, & personalitas humanitati
unitur , tunc non erit creatio, sed alia actio.& terminus a quo erit negatio.
Addo & sorte melius, quod si dicamus productionem unionis elle creationem nihil dissonum dicemus.
vinculum duarum rerum, dc vinculum sit duplex, ita unio ; N am aliud est vinculum ita quo duo extrema co-
90쪽
pulantur verbi gratia in si extrema se
habent ut actus 5 potentia, vinculum N ano, erit compositum ; ves si non se habent ut actus & potentia, ut duaeqnalitates, vinculum in quo erit subiectum : Alterum est vinculum quo aliqua extrema copulant ut,& est sor-ma-qua extrema sunt & denominantur formanter unita, nam licet in vinculo in quo uniuntur, hoc tantum est realiter oc tandamentaliter, sicut duo parietes,ab unitate alicuius qualida
sunt similes sudam et aliter, dc realiter, i relatione tame limilitudinis forma liter denominantur similes. In praesciui ergo non est difficultas de vinculo,& unione in quo; nam si sermo sit de vitione quae facta est inter naturam diuinam & humanam , vinculum ins oest personalitas Verbi, si vero se mo sit de humanitate &persenalitate, vinculum in quo est Christus seu pet-sona Verbi composita, quae est terminus totalis Incarnationis: Sed tantum est dissicultas de vinculo quo. Prima sententia est Ariminensis,
Caiet. quaest. 2. ari T. & io. Valenta quaest. i. punct. s. Aluarer disput. is, dicentium ipsas naturas seipsis uniri, sine aliquo de nouo prodii Q, δἰ pr babile reputat Loro disput. is. Disset ut tamen hi Auctores; Nam Caietanus , Valentia . Aluat ea dicunt quod ad hanc unionem tequitur Ie latio unionis , quae in humanitate est realis . in Veibo solum rationis; at vero Greg. Negat quamcumque relationem.
Nobis dicendum est, qu bd per Incarnationem aliquid prosiicitur de novo, quo humanitas& Verbum vnruantur. Ita communiter Scholastici. Probatur nam Incarnatio est noua
actio ; ergo debet habere Verminum nouum productum: sed hic terminus non est Verbum, vi probatur Ioan. I.
N eque humanitas, quae producta, est
Prius natui a per genurationem ex viscet ibus virginis, ergo ea vino qua
Dices, quod tam dira est denominatio extrini eca iii Ipsa humanitate. Sed contra, ergo aliquid intriniceum est in Verbo, quod est falsum λ nam extrin sco denominatio non prouenit nisi i forma inti inseca in altero existente,
ut patet in dexteritate columnae.
Secundo probatur conchi sio, nam duo contradictolia non possunt verificati de eodem,nisi posita aliqua mutatione per aliquam nouam formam; sed sicut ante Incarnationem existebat Ueibum, existeret etiam humani tas, & postea unirentur , tunc denominarentur unitae, antea vero non v-nitae Iergb aliquid reale de nouo habent, quod antea non habebant, de idem est si modo separentur, nam an tea denominabantur unitae istae naturae,& modo separatae, ergo per albquid quo viaiebatitur.
Respond. Greg quod quando Vniunt iu , producitur de nouo compositum scilicet Christus. Sed contra,
quia actio productiva non terminatur ad totum compositum de novo, nisi per illam prolicatur aliquis terminus formalis ; ergo si per Incarnationem fit totum compositum, fit etiam prius terminus formalis. Deinde non potest fieri de nouo compositum per Inca nationem , nisi prodii atur aliquid in altero extremo ; nam si eodem modo se habent extrema quom Ogo nunc sunt unita, & non ante; ergo ut sunt .iula, aliquid de nouo debet fieri; non in diuinitate ut patet, ergo inhumanitate , dc hoc ante compositum, chmex hac unione resilitet copositum. Ex quo reijciuntur, Caiet. Valent. de Al-uareet qui ponunt relationem secutam ad unionem: Secundo reidcuntur hi