Pindari opera quae supersunt. Textum in genuina metra restituit et ex fide librorum manuscriptorum doctorumque coniecturis recensuit, annotationem criticam scholia integra interpretationem latinam commentarium perpetuum et indices adiecit Augustus Bo

131쪽

Oυτ αρετης ἄτερ ολβος ἐπίσταται ἄνδρας ἀέξειν, ουτ' ἀρετ ἀφένοι - διδου δ' ἄρετρο τε καὶ Oaβον. καὶ ἡ Σαπφώ Πλουτος ἄνευ αρετης - ἀσιν' πάροικος η δ' ἐξ αμφοτέρων η κρασις ευδαιμο ει εχε το ἄκρον τουτ προςεῖναι τ* Θηρωνι μαρτυρεῖ. 3 91λλως οπλοῖτό γε ἡ ταῖς ἀρεταῖς κεκοσμημενος καὶ των ἐξ αὐτο εὐφραιrόντων καὶ των ἐκτης αρετης κοσμουννων δίδωσι καιρὸν καὶ δον. την πολλὴν καὶ βαθεῖαν καὶ συνε- τὴν διάνοιαν εἴκολον καὶ εἴληπτον καὶ ἀγροτ/ραν διδούς. o μὰν ἀντὶ του Orαν. ὁ δε νους orαν ν πεποικιλμένος ὁ πλουτος συν ἀρετῆ, προίζει τα ευφραίνοντα καὶ τὰ αὐτο καὶ τὰ ἀπὸ της ἄρετῆς περιγινόμενα αυτου ἀρετην με γαρ τις εχων, ἀχόρπος δὲ - διὰ το πένης εἶναι, στέρεται - εὐφραιsόντων πλούσιος δε - ἀρετην μη ἔχων οὐ χρηται τοι ευφραίνουσι. καὶ πλούτος τῆ ἀρετῆ κεκοσμημένος κα των ἐξαυτο εὐφραινόντων καὶ των ἐκ v αρετης κοσμουντων δίδωσι καιραν και ηδονην, πολλὴν καὶ συνετην την διάνοιαν πρότερον παρασχων μετα ταῖνα καὶ τὰς ἰδίας ὁ πλοῖ- τος και τὰς της αρετης προσύνας παρέχει, προπαρασχων την μέριμναν δι' ης πάντα αγρεύεται βαθεῖαν την συνετην 3 ἀπὸ των ἐν βάθει δάνων ἀγροτέραν ἀντὶ τουε-γροτέραν, την παντα ἀγρεύουσαν καὶ θηρευτικην εἰς πορίζειν. - κατὰ λέξιν ' βαδειαν, την συνετηρο πέκων, ποτιθείς ἀγροτέρμ' ἀγρευτικην των δέων, δη- ρευτικωτέραν προς το πορίζεο τὰ ἀγαθά. Vet. Φέρει των τ ε καὶ των Lτων αὐros καλων καὶ της αρετης η των ἐπι τῆ ἀθλησει καμάτων κείνων φησὶ καὶ τούτων των καλῶν. Vet. Φέρει προτείνει. Gl α. ων τε κα τωνδ των φανερῶν καὶ φανῶν πραγμά

των. l. r.

1 ol. Ἀστη ἀρίζηλοςJ- μετὰ αρετης πλοῖτο - ἀστηρ ἐστιν κδηλος, α δι- νὸν φως τοι ἀνθρωποις t. ἈρίζηλοςJ φανερός. l. r. δηλονότι στηρ - διάδηλος, ἀληθινον - ἀνθρώπ . l. . . r. 3 Ἀλαδινον γράφε, is οἰκεῖον -- μέτρον, και η τυμον καιεχει μη χων - γαρ εχει καλῶς το εχων πρὸς τυν σύνταξιν. oso. B. 1og. ι δέ μιν εχ ει εἰ δέ τις τοῖσον χων τον πλοῖτον ὁρ- καὶ προς τὸ μέλλον, τε τῶν αδίκων τελευτησώντων τον βίον τιμωρία καὶ κρίσις παρὰ τοῖς ἀποικομένοις ἐστιν, ου αν αὐτο εἰς αδικίαν ἐχρησατο. D. δέ νιν χων τιςJ ὁ λόγος τοιούτος δμετὰ της αρετης πλοῖτος ἀπτηρ ἐστιν ἀρίζηλος και αληθινώτατον ἀνδρὶ φέγγος εἰ τις αυτ. χρησηται εἰς δέον καὶ Ουκ εἰς ἄδικίαν κώτατιθέμενος - δύναμεν αυτολ αλλὰ τοὐναντίον εἰς δικαιοσύνη 'Ἀρίσταρχος ἐξηγεῖται -- τις οἶδε το μέλλον,οτ πο-- τένουσιν οἱ ἐν ἡδο παρανομησαντες. ὁ γὰρ λόγος ως ν τα αυτῶν πλεονάκις ἀναβιούντων καὶ ἐνθάδε η καὶ ἐκεῖ δίκας διδόντων τῶν σμαρτημάτων. Ἀνιοι δε πλυμ

132쪽

set. υωδεκαδρόμων δ οτι δωδεκα δρόμους ἔτρεχον τὰ τέλεια ἄρματα, τουτέστι

ι καὶ δ καμπτηρας et Vrat A. 93. Tora i τυχεῖν πειρώμενονδ οὐτως ἐπιτυχα Ῥυκέτι ἐν ἀγωνία εστὶ παρόσον φρονας - λέγουσι τους ἀγωνιζομένους, τους δὲ νικησαντας οὐκέτι. ούτω τ πειρώμενον του αγωνίσματος τυπεῖν λύσιν ποιεῖ της ἄφροσύνης, περ τον μη νι- κωντα ἄφρονα ποιει. νυλλως τ δε ἐπιτυχεῖν καὶ νικησαι, ἀποπειρώμενον αγῶνος των δυςκόλων φροντίδων των επὶ τ νίκη απολύει ν ΛH- το νικησα δὸ, φησὶ, τον ἀγωνιζόμενον παράλυσιν ποιεῖ της φροσύνης καὶ της λύπης δύναται δε καὶ κυρίως κ. δαι η αφροσύνη, ν ῆ ὁ νικησας νομίζεται κτο αφροσύνης ῶναι κρίνουσι γαρ καὶ το ε βεβουλευσθαι διει το λήνεῖν επὶ τον αγῶνα. τὸ δὲ τυχεῖν πειρώμενοναγωνίας και λύπην λύει καὶ τ αθυμίαν εκβάλλει του ἐπιτυχχάνοντι. 3 κοινον εγκλημα --ια καὶ αφροσύνη ρ ὁ νοος πρῶτον ἐν το πειρασδαι αγῶνος παρέχει κώ- ματον τοῖς ἀγωνιζομενοις, στερον δε πόνων λύσιν καὶ Pκλειαν χει. - Vet. T δε τυχεῖν πειρώμενον Pτ δε πειρώμενον αγωνίας, τοι ἀγωνιζόμενον κατορθῶσαι τον αγῶνα καὶ νικησαι τουτο γαρ εστ το τυχεῖ παραλύει καὶ ἐκβῆ.λει τον νικησαντα τῶν δυςφρόνων, τοι τῶν πρὶν προς-τον αὐτο αλγεινῶν η υςτυχιῶν η γαρτης νίκης λαμπρότης ληδην τῶν εμπροσθεν τίθησιν. εωδτως δε δύςφρονα τα αλγειτα λέγει o. δυςτυχίαν η τε γαρ υςτυχία καὶ η λύπη καὶ τον συνετώτατον του λελογισμένου κατάγει τουτο δὲ λέγει εἰς το αυro σκοπον, εἰς ν ἔμπροσθεν λεγερ ῶν δεπεπραγμένων ἐν δίκεν, καὶ τα ξης. - πλούτι κεκοσμημένος καὶ ἀρεται κατάκοσμος Ουτε πο της ἐπελθούσης αυτ ευτυχίας παίρεται οὐτε π δυςτυχίας χαυνουται διοδει τ πλουτοὐντι καὶ μετης, εἰ μελλε καλῶς τον παντα ιῶνα διάξειν φησὶ δε και

Καλλίμαχος Odτ αρετης ἄτερ ολβος πίσταται ἄνδρας ἀέξειν,ούα αρετη ἀφένοιο - δίδου δ' ἀρετην τε καὶ oλβον. καὶ Σαπφώ si πλουτος ἄνευ αρετης οὐκ ἀγαθος σύνοικος- χ δ' ἐξ Ἀμφοτέρων

κρῆσις ευδαιμονίας ἔχει το ἄκρον τούτο προςεινα τέ θηρωνι μαρτυρει Rec.

94. Πειρώμενον δοκιμάζοντα. Gl. r.

96. U μαν πλουτος οἱ μετ' αρετης πλουτουντες ευγενῶς φέρουσι τὰ δύο, τά τε ἀγαθὰ καὶ τὰ κακά. υτ γαρ τον πλουτον αποδέχονται Dr την ἄρσην, αλλὰ τὰ δύο ηνωμένα φησὶ γάρ ο πλοῶτος κοινωνῶ ν ἀρετο ποιεῖ τους ἀνδρώπους ερογενῶς φέρειν τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ κακὰ π τον αυτον καιρον, τηρο βαθεῖαν αυτολμέριμναν πέχων, ἐστιν περάνω ν τῶν προςπιπτόντων ἀγα θῶν τε καὶ κακῶν το δε ἀγροτέραν σημαίνει ἀγρευτικην καὶ ψευνητικην. Ἀλλως ν δ κους ὁ δε πλουτος υ μόνος - καθ' εαυ- τον, ἀλλὰ καὶ ἀρετ κεκοσμημένος, καιρίως τῶν τε αυτο ἀγαθῶν καὶ της ἀρετης ἀπολαύει, συνετην χων την φροντίδα προς ὁ ἀγρεύειν τὰ καλά. τούτων γὰρ o ἔτερον

133쪽

Oυτ αρετης ἄτερ λβος ἐπίσταται ἄνδρας ἀέξειν, οὐτ' ἀρετ ἀφένοιο δίδου δ' ἀρετυν τε καὶ oλβον. καὶ ἡ Σαπφω istavro ἄνευ αρετης - ἀσινης πάροικος ἡ δ' ἐξ αμφοτέρων η κρασις ευδαεμονίας ἔχει το κρον. O- μεῖναι τέ θηρωνι μαρτυρεῖ. 9 ζαλως ὁ πλουτός γε μην ταῖς ἀρεταῖς κεκοσμημένος κα των ἐξ αὐτο εὐφραμόντων καὶ των ἐκτης αρετης κοσμουννων δίδωσι καιρὸν καὶ δονην, την πολλην καὶ βαθεῖαν καὶ συνε- την διάνοιαν μολον καὶ εὐληπτον καὶ ἀγροτέραν διδούς. f μὰν ἀντὶ τουοταν ὁ δ νους - τα ' πεποικιλμένος ο πλουτος συν-ρετῆ, προίζει τὰ ευφραίνοντα καὶ τ έα οὐ καὶ τ απὸ της αρετης περιγινόμενα αυτου ἀρετην ἐν γάρ τις εχων, ἀχόρπος δὲ - διὰ το πένης εἶναι, στερεται - εὐφραιsόντωπι πλούσιος δὲ - ἀρετην μη ἔχων οὐ χρηται τοι εὐφραίνουσι. καὶ πλουτος τῆ αρετ κεκοσμημένος καὶ των ἐξ αὐτου εὐφραινόντων καὶ των ε της αρετης κοσμουντων δίδωσι καιρον καὶ MOνην, πολ- λήν; καὶ συνετην την διάνοιαν πρότερον παρασχων μετὰ ταυτα καὶ τὰς ἰδίας o πλου--τος και τὰς της αρετης εὐφροσύνας παρεχει, προπαρασχών την μέριμναν δ ης πάντα ἀγρεύεται. βαδειαν την συνετην 3 ἀπ των ἐν βάθει δώσων ἀγροτέραν ἀντὶ τουευαγροτέραν, την παντα ἀγρεύουσαν καὶ θηρευτικην εἰς πορίζειν. - κατὰ λέ- ξιπι βαθεῖαν, την συνετη πέκων, ποτιθείς ἀγροτερο ν ἀγρευτικην των δέων, δη- ρευτικωπεραν προς ὁ πορίζεο τὰ ἀγαθά. Vet. Φέρει των ν κ αὶ των Lτων αὐros καλων καὶ της αρετης η των ἐπὶ τῆ ἀθλησει καμάτων κείνων φησὶ καὶ τούτων - καλῶν. Vet. Φέρει προτείνει. l. α. ων τ ε καὶ των των φανερων καὶ ἀφανων πραγμά

των. l. r.

1 ol. Ἀστη ἀρίζηλοςJ- μετὰ αρετης πλουτος --στηρ εστιν κδηλος, ἀληθιν- ως τοι ἀνθρωποις Vat. Ἀρίζηλος δ φανερός. l. r. 4M τε στηρ - διάδηλος, ἀληθινον - ανθρώπ . l. . . r. 3 Ἀλαδινον γράφε, is οἰκεῖον - μέτρον, και η τυμον καιεχει μη χωρο ου γὰρ ἔχει καλ- ο εχων προς - σύνταξιν. oso. B. 1og. ι δέ μιν εχ ει εἰ δέ τις τουτον χων τον πλουτον ὁρ- καὶ προς τὸ μέλλον, τε των ἀδίκων τελευτησάντων - βων τιμωρία καὶ κρίσις παρὰ τοις ἀποικομένοις εστιν, ου αν αὐτο ις αδικίαν ἐκρησατο. D. δέ νιν χων τιςJ ὁ λόγος τοιούτω μετὰ της αρετης πλοῖτος ἀπτηρ ἐστιν ἀρίζηλος και ἀληθινωτατον ἀνδρὶ φέγγος εἰ δέ τις αὐτ a ρησηται εἰς δέον καὶ Ουκ εἰς ἀδικίαν κατατιθέμενος - δύναμιν αυτοῖ, ἀλλὰ τοὐναντίαν εἰς δικαιοσύνην Ἀρίστασος ἐξηγεῖται -- τις ou τ μέλλον, οτι ποινὸν τένουσαν οἱ ἐν μου παρανομησαντες. ὁ γὰρ λόγος ταν αὐτῶν πλεονάκις ἀναβιούντων και ἐνθάδε η καὶ ἐκεῖ δίκας διδόντων - σμαρτημάτων. Ἀνιοι δε πλού-

134쪽

στερον ἄκουουσι τυν λογον υτως ' εἰ ἔχων τις τον πλούτον Πεν, ὁτι ἐν του στέρου χρόνωοι ἀποδανοντες καθ' ἡ δου δίκας διδόασιν Vet. Σύνταξις Εἰ δέ μιν εχ ει εἰ γαρ ἔχει τις αυτον, ἡγουν τὸν της ἄρετης πλου- τον, Deo μέλλον, τι των δανόντων ἐν αἱ νρένες αδ ἀπάλαμνοι, τουτέστιν αἱ δι--δωτοι, α ἄπαιδαγώγητοι, προς- οὐκ ἔστι πανησασθαί τι, ἐνδάδε αυτικα ἀντὶ του τάχιστα, τιμωρέας τισαν, αντι του πέχουσι τὰ δε αμαρτηματα τὰ ἐν ταυτ τῆ γε- μοι - του Λιος, ἡνουν τὰ ἐν του κόσμου, ποκάτω τῆς γῆς κολάζω τις, ρουν ὁ Πλούτων, ἀππασιν δούς ἀνάγκης ἐχθρας, τοι κολαζομένοις δηλονότι. Bec. 1ΟΑ. Ο τι θανόντων μεν - ἐχθρ. λογον φράσας νάγκσ ἐγκρίνε τυ παλιγγενεσίαν λέγει υμ ει τις ora το μέλλον, or οἱ μῖν ἐν το - αμαρτάνοντες, 43o κολάζονται, οἱ δε ἐν ἄδου ἐν τῶ μετόρν - ἐν ' του Λεω ἄρχ' ταυ--τυν - εἶπε τον ποκείμενον ν υραν τόπον. καὶ ἐάν τις εν ταῖς τρισὶν αναβιωσε- σιν, ας φωταται, ἀναμάρτητος εἰς τὰς τρεις κατέρωθεν μένν, τουτόν φησιν εἰς τὰς

των μακάρων νησους προπέμπεσθαι. τ δε περ της παλιγγενεσίας ἀρχαιότερόν ἐστι παραδέδοται γαρ ἔτι νέκαθεν ως Oμηρός φησιν No μὸν μήτ' λς, βουγάδε, μηr γένοιο. πρωτος δὲ δοκεῖ τούτο . δόγματι χρησθαι Πυθαγόρας το δε ἀπάλαμνοι φρένες συναπτιον ἐνθάδε - τι των ἐνταυθα ἀδίκων ἀπάλαμνοι φρένες αυτίκα και ευδάως τελευτησάντων ποινὰς καὶ τιμωρέας ἐκει δεδώκασιν , ἔξωθεν ουν χρησθα αυτ. προς ευσέβειαν δει 3 3 -λως. τι θανόντων LXρύσιππος Ουτως ἀκούει ἐνθάδε μεν ὐπὸ των δανόντων ἐτιμωρηθησαν, κάτω δε no των κάτω δικαζόντων, Ιτελδης ἐστὶν εἴτε νερός τις ου ἀπίδανον δε φησὶν, υπο των τελευτησάντων τιμωρεῖσθαι τους ζῶντας με- σνη ναρ τούτων ἐστὶν η τραγωδία, τι οἱ ἀδικούμενο ευχὰς τοῖς καταχθονίοις ρωσε ποιουνται, να ἐπικουρησωσιν αὐτοῖς - οῖον λέκτρα πω Ἀγαμέμνονι ενιοι δέ φασι της κατα Πυθαγόραν παλιγγενεσίας μνημονεύει τὰς γὰρ φυγὰς εἰς τερα σώματα ἐνδυνούσας ἀνανεουσδαι-ςτε σοι ἐν ὐπὸ γης οντες ἐπλημμέλουν, τούτους ἐν ἐλδου δίκηνυπέχειπι σοι δε ἀνάπαλιν ἐν ἐλδου ἐνεωτέρισαν, περ ης γινόμενοι δίκας τίνουσιν, κτεμηδαμοθεν αυτους ἀποφυγεῖν την προςηκουσαν τοῖς μαρτημένοις δουναι δίκην. Vet. O τι δανόν ων το ἐνδῶ προ τ απάλαμνοι συναπτέον, το δε αὐτίκα προς τοετισαν, ουτως - ἀπάλαμνοι καὶ βίαιοι φρένες των δανόντων, προυν οι συκοφάνται καὶ οι πονηροι και βίαιοι ἐν του βίου, αποθανόντες ποινὰς ων μαρτον ἔτισαν Mia απέδωκαν αὐτίκα ἐν ἡ δου Bec. 1o5 ουπάλαμνοι απαίδευτοι Gl. .ao s. A. ὁ ἀρχῆ Lino ἀρκην φησι την ζωην καὶ την ἄνω διαγων. φησὶν ουνοτι τὰ ἐν τοι ζῶσιν αμαρτηματα κατὰ γης δικάζει τις λέγει δε τὸν Πλούτωνα τιμωρεῖσθαι αυτούς. λείπει το διδολ, τουτέστι διδούς β τῆ υδρα ἀνάγκη, ειπών - λόγον της τιμωρίας' ὐδρωδε τοῖς πονηροῖς τον δε φησὶ si σύνδεσμον ἀνri του γὰρ δει.

aee rat A. ita lacunosa et luxata, ut Aristarchi nomen nullam emia utilitatem asserati nisi quod eun in cetero vetorum. ἔχων degisse intellis mus an fine cod. δέδωσιν. OdyM.

135쪽

ακούειν. . . . καθιστάναι τον λόγο, ' ὁ γαρ Ai o Aιος ἀρχῆ ἀλιτρά λέγει - τουτ ὁ Πίνδαρος ἐπεὶ οἱ ἐν τοίην αμαρτάνοντες μετὰ τον θάνατον δικας πέχουσιν, οἱ M καθ' ίνδου δικοι τὰ ἐν κατα τον του ζην χωρισμον - ὀσαν ἀναβιωσωσιν, ἐν μέρει πάλιν δίκας πεχουσιν ἐν το ζην τοῖς 'Oλυμπίοις θεοῖς. δεται γαρ ἀναβιουν τὰς

ν ἡ Πυθαγορικῆ 34ξ χρώμενος. ταυτα δὲ των ἀσεβωπι σκάπτειν ἐν λίμναις

τε πελαγίζεσθαι. - Vet. κειος ἀρχῆ Laetio απη- ουρανος καὶ ὁ κόσμος, Ποσειδῶνος θάλασσα καὶ πάντωτα δατα, Πλουτωνος τὰ υπὸ γην καὶ ὁ άρταρος Ree.

κνάγκην νόματι και ταύτη παραδίδοσδαι τους ασεβεις 3 ι- αρχην τους πινιονεβούλεται εἶναι, λεγε δε του ζῶντας. Vet. 1OB. Φράσας ἀνάγκ*J ον της τιμωρίας λόγον σωματοποιεῖ ἐνταυθα δαίμονα

την Ἀνάγκην - τὰς μαρτίας λέγουσιν, ἀκούοντες. et Vrat. A. Aόγον ελλεγιι τυν ἀπόφασιν συναπτε δὲ τ ἐχθρῆ ἀνάγκ προς τὸ δικάζει, τοδε λόγον φράσας διὰ μέσου, ούτω - δικάζει τις εν ῆ ἐχθρῆ καὶ ἀποτόμου ἀνάγκη ' φησιτον λόγον καὶ την της καταδίκης ἀπόφασιν εἰκότως δ εἶπε εχδρῆ καὶ τὸ ἀνάγκην

το μεν ἀνάγκα, διότι ἀπαραίτητόν ἐστι το μει δικαστηριον τ δε εχδρῆ, διότι ουδεὶς εκεῖ φίλος, αλλ' ἴκαστος ἐκ τῶν ργων δικαιουται καὶ κατακρίνεται ρι δὲ ἐσθλοι καιάγαδοὶ χοντες αἰεὶ καὶ πάντοτε λιον ἐπίσης ἐν μέραις καὶ νυξὶ τουτέστιν ὁσον καιρὸν μεῖς κομεν μέραν καὶ - νύκτα ἐκεῖνοι ἀεὶ ἐλλαμπόμενοι νέμονται βίον ἀπονέστερον τῶν εὐσεβίω Rec. 1o9. Ισον δε νύκτεσσιν Σύνταξις or δε ἀναδοὶ ἐπίσης ἐν ταῖς νυξὶν ἐπίσης ὁ ἐν ταις μέραις λιον ἔχοντες, γουν ἀεὶ ἐν φωτ οντες, ἀπονέστερον, ἀντὶ του ἀπονον ἀκοπωτον η ζω. νέμονται, τουτέστι διάγουσιν, ου χθόνα ταράσσοντες διὰ της ἰσχύος των χειρῶν, γουν υ γεωργοῖντες, Ουδε το της δαλάσσης δωρ ταράσσοντες, ηγουν ουδὲ ναυτιλία χρώμενοι διὰ ματαίαν τροφην, οἷα κάμνουσιν ν τε παρούση ζωῆοἱ ἄνθρωποι, να βίον πορίσωνται αλλὰ παρὰ μεν τοῖς τιμίοις ἀπὸ τῶν δεμ, γουντοι ἐν αδου, το Πλουτων δηλονότι καὶ τῆ Περσεφόνη, ἄλυπον βίον διάγουσιν ἐκεῖνοι, οἴτινες εχαιρον εὐορκίαις, τουτέστι τρόποις εὐσεβέσι καὶ δικαίοις δε, γουν οἷ της ἐτέρας μερίδος, ο κακοὶ δηλονότι καὶ ἀπαιδαγωγητους εχοντες γνώμας, πόνον ὀκχέοντο, τουτέστιν τίστανται, ἀπο μεταφορῶς τῶν πημάτων, προς-ατον, γουν μέγαν καὶ v οςβλέπεσθαι δυνάμενον, μεταφορικῶς αντι του ἀνύποιστον. Rec.

σον γράφε καὶ ωα, ιν ἀρθῶς ἔχη τὰ κῶλα προς το μέτρον oac Raio. Ισα δ' ενυμέραις δ σον μῖν τοῖς ζῶσι χρόνον επιβάλλει ὁ λιος καὶ τοῖς εν ῆδου δικαίοις. οὐκέτι περὶ τῶν ἀδίκων δε- λῶρος, αλλ' πὶ τῶν δικαίων. ---νουν, τε τοι ζῶσιν mis o ωον χρόνον πιτελει και τοις ἐν έδου ἀγαθοῖς ὁ λιος κ .

136쪽

τόπον χουσι τοιουτον, καθ' o ἐπιλάμπει αὐτοῖς - λιος, ἀπονέστερον δὲ μων διώγουσι τον χρονον et . θέλεον 3 φως ἄδυτον. l. r. 111 V πονέστερον αδλιβον καὶ ἄλυπον. l. r. II 3. ου χθόνα ταράσσοντες Lovτε γεωργουντες υτε πλέοντες, δια το κενῶαυτοῖς Iναι τα της διαίτης λου χθόνα ταράσσοντες τουτέστιν ου εργαζόμενοι την γην χερος δὲ ἀκμ αντι του καρπετν ἐπὶ της χειρος νυν, καδ καὶ Ἀρίσταρχος ενιοι δε χερος ἀκμῆ ἀντὶ του τ' ἀλκη, οι ἀλληγορικῶς ακούουσιν. ου χθονα γαρ, Ota ον πολεμοῶντες κατὰ την νηπι υδε πόντιον δωρ, οἷον Ουδε στόλους κατ' ἀλληλων ἐπάγοντες κενεὰν δε παρὰ δίαιταν, παρὰ τα κενεὰ αυτῶν κρίματα. μεινον δε Ἀρίσταρχος παρὰ τὰ μη πληρη τα της διαγωγης κεῖ, οἷον τις λεγε ' μη εργαζόμενος Ουτε κατὰ ρον ἴτε κατὰ θάλατταν δι' ενδειαν. ei aisi Ἐν χερος ἀκμοῖ τω καρπετο επὶ τη χειρός. gτως ου ἀρουν- τες οὐδ σκώπτοντες τῆ ἀκμαζούση χειρ ι των νέων καὶ δυναμενων ἐργάζεσθαι τινὸς δε ἀλληγορικῶς ἀκούουσιν ουτε πολεμουντες αατὰ νην οὐτε ἀλληλοις στόλον ἐπάγοντες κατὰ

Φάλατταν, τουτέστι ναυμαχουσιν. 3 -λως οὐ χθόνα ταράσσοντες, ο διὰ μωδου καὶ καμάτου τη. πιδυμίαν καρπούμενοι Ουδε γαρ γεωργίον προςεχουσιν ἀναταράσσοντες

τὸν γην τινες δε χερος ἀκμωτο ἄροτρον - δόρυ οὐδε πόντιον δωρ ἀπὸ κοινm τοταράσσοντες, ἀντὶ του οὐδε κατὰ θάλατταν κινδυνεύοντες ἔχουσι τὰν ζωην. Vet. 116. εινῶν παρὰ δ ίαιτανθ διὰ την κενην καὶ ἄπορον δίαιταπι λέγει δε την πενίαν ' ουδε γὰρ παρὰ την αἰτίαν την πενίαν. τιμίοις θεῶν του Πλούτων καὶ τῆΠερσεφόνy. οἴτινες ουν, φησὶν, ἔχαιρον τοῖς δικαίοις, ἀπδνως καὶ ἀβασανίστως και ἀδακρυτὶ διάγουσι τον λον αιῶνα, προς του μηποτε ἀροτριῶν μηre νθαλαττεύειν, αλλ' εν ταῖς μακάρων νησοις διάγειν παρὰ τούτοις γὰρ διατρίβουσι τοῖς τιμωρουμένοις υπὸ θεῶν, δεινε δίκαιοι σαν ζῶντες. et Kεινὰν παρὰ δίαιταν δεον εἰπεῖν κενῶς καὶ ματαίως ματαίως γὰρ οἱ ἄν- δρωποι περὶ το ζην σπεύδουσιν, πει καὶ τὸ ην μάταιοπι κεινὰν με προ τ διαι

117 πιμίοις τοῖς τιμωμένοις δεοῖς et Vrat. A. 121. οῖς δ' ἀπρος ὁρατον οι ἀσεβεῖς ἀπροόρατον δε ητοι ον υ αν τις υπομείνειε, δεινόπι η ἀνεπίδεικτον καὶ δεοῖς πόνον εχουσιν, οὐδε πο θεῶν δυνάμενον προοραδηναι et Grat. A. 1ga. οἱ δ' κχέοντ ι πόνον οἱ ἄδικοι φίστανται καὶ βαστάζουσιν ἀπροδρα- τον καὶ ἀπροςδόκητον πόνον ον οὐδε προGεῖν Iόντε ἐστίν. ovδεὶς ἰδεῖν ἐδε- ληθει λέγει δὲ τ οι δυσσεβεῖς ἀνεπίδεικτον καὶ θεοῖς πόνον εχουσιν - στιν, Οὐ-

λου ac pro vulgatis dedi ex Vrat. A. nisi io Gethaesi est μῶν cod. -υ Haecedi si ex rati . . Ex Vulgatis tamen ad sicli verba λέπι της χειρος. Ceteriim vahesiela Silv. criti V. II, p. 86. an ancaute corrigebat τε κόπω τε - της χειρος. 3 Haec ad Vs. 114. notata paxtim in vulgatis eram partim addita sunt exorat. D. ore. Sic rat. D. ora vulgo περιτης σιτιας της ποἰας. D Haec inde a verbis o ολον αμα rat. D. ou ex Filius et illa: τιμέοις θεῶν usque ad min.

137쪽

123. 'υσοι δ' ἐτόλμασα ες τρίς J σοι δὲ κ τρίτου πεμειναν ἐν ἐκατέρροτόπω μείναντες, εν τε το ὐπὸ γην καὶ π γην, ἀπεχεσθαι των δίκων ἔργων καὶ δακαια πράσσειν, στάλησαν is ὁδον ταξεν ὁ Ζευς μακάρων νησον νομάζουσι - δη Κρόνου τύρσιν προςηγόρευσαν. ρ Ἀλλως. σοι ὁ ἐκαρτέρησαν μέχρι τριῶν μετεμ-

φυχώσεων εις κάτερα τα μέρη, εις τε τον ἐν αδου μετὰ θάνατον εις τε τον της ζωης χρόνον δίκαιοι γενέσθαι, - ψυχην δικαίως καὶ σίως φυλάξαι, υτοι στάλησαν εις ή, ταξεν ὁ Ζευς, o εστιν εἰς τὰς των μακάρων νήσους, ἔνθα Κρόνος εχε την κε κατοίκησιπι ἐν αἷς νησοις πλησίον ούσαις του Ωκεανου αἱ πλεῖσται καὶ δεῖαι παι τερπουσαι πνέουσι, καὶ τὰ εν αὐταις άνθη, χρυσος στίλβει, ταχεν οντ ε της γης, ναδε ἐκ των δένδρων των ν χέρσο, γ τὰ δε ε της των δάτων ἀπορροια τρεφόμενα, οἰονε ρόδα, ἀκινθος, α ταυτα γαρ δατι τρέφεται. ἐξ ων ἀνθέων οἱ δίκαιοι ταῖς εαυτων χερσὶν ὁρμους πλέκουσι καὶ στεφάνους. ενδείκνυται δε o περβάλλον της τέρ- φεως την δε της μετεμφυκώσεως γνώμην Πυθαγόρας πρῶτος ωπησατο, . νυν ὁ Πίνδαρος ἀκολουθεῖ. ρ τουτο Πυθαγόρου φησαντος ἐπρεσε Πλάτων τ ρημα, τι τρίτον

η φα δικαζομένη εν αδου τρίτον εις σῶμα μετεμφυχονται, καὶ τους τοσαυτάκις δικαιοπραγήσαντας ἐν μιν ἄγειν τον 1ία ις τὰς μακάρων νησους καὶ παρὰ την τύρσιν του μου, τουτέστι τὰ τείχη καὶ την του Κρόνου βασιλείαν λέγει δε τὰς μακάρων νη- σους περιφραστικῶς. ει τρίς τοι ἀριθμου ἡ ἀντὶ του πολλάκις σοι δυνvθησαν ἐν γ' καὶ ε .δου, ως παρὰ Πλάτωνι η ς τρὶς ἀδόλως φιλοσοφησασα νεη. Vet.' Ἐς τρις ἔνιοί φασι της κατὰ Πυθαγόραν παλιγγενεσίας μνημονεύειν' ἴτος γὰρ τὰς φυχὰς εἰς τερα σώματα εἰςδυούσας φησὶν ἀνανεουσδαι Hως. φ της μετεμφυχώσεως δόγματι και Πίνδαρος κέχρηται ἀρχην ξ μηρου ἔχων λέγει γαρ ἐκεῖνος Μητ' -ς, βουγάδε, μητε γένοιο si δ Πυθαγόρας ἐκδεξάμενος πλατύτερον εἰς μέσον ἐξηνεγκεν ουτ δε καὶ Πλάτων τῶν τους πιστευόντων - μαρτυρεῖ Φαίδων orae λέγει, τοιουτόν ἐστιπι σοι δε τῶν ἀνθρώπων ἐτόλμησαν και θέλησαν κειν την φυχην

Haec omnia ad us. m. notata praebent Vrat. D. Gott. vii habent προςορωθηναι. B O mP-VI, 3. 3DHic tamen nonnisi a voce ἄδικον. M Hoc comma addidi ex Boni urat. D. Qu. Praeterea ex Vrat. D. et Gotti nilauta taedam novavi, nisi loci de coniectura imi sui, ante δικαιως 'Οσως praestat uterque codex vulgo δικωως και την ψυτ. σιών. β Haec de liex Vrat. . nisi quod addidi τον ista ex schol rec et cetera leviter cora exi, ut αδ- scripsi P. ἔδη Platonis loci sunt Phaedon. p. o. C. enon. p. 81. B. Phaedr P. 48. E. g. Paean locum Potissimum spectat scholiastes item ep. X, p. 6a7. E. sqq. Tam P. 42. . vel dempta illa ex

Phaedro lata lacinia. Odyss. . m.

138쪽

ἄπο καὶ μα-αν των αδίκων πάμπαν καὶ παντελως, μείναντες ἐς se καὶ ἐκ τρίτου ἔκα τέρωθι, γουν ἐν του βίω καὶ ἐν μαδη, τειλαν καὶ επορεύθησαν Λιος δον, ἡγουν ναυτοῖς ὁ Ζευς ἔταξε, παρ- ην τύρσιν καὶ την πόλιν του κρόνου, γουν ἐν ταῖς των μακάρων νησοις ἐγίνετο δε η κ τρίτου διαγωγη καὶ ἐν το βίου καὶ ε το 4δνὶ, εἰ δόκιμον ακριβες. - δε των μακάρων νησοι ἐν του ' Ωκεανο εἰσιν - φησιν μηρος 'δ2κεανος δ' ἀνίησι παραφυχηH ἀναφύχειν ἀνθρώπους. ρ σοι δε ἐτόλμησαν, τουτέστιν υπέμειναν μεχρι τρίτης μετεμφυχώσεως ἐν κατέροις τοῖς

μέρεσιν, γουν ἐνταῖδα καὶ ἐν το αδ μείναντες απέχειν την φυχ , τουτέστι κεχωρε- σμένην χειν των ἀδικιῶν, τειλαν, ἀντὶ του ἐστείλαντο, γουν ἐπορεύθησαν την του Λιος οδον, ην ὁ Ζευς δηλονότι αὐτούς πορεύει, λεγω παρὰ την πόλιν του μόνου, τουτέστι παρὰ την πόλιν νθα ὁ Κρόνος εχε την οἴκησιν, ενδα τὰς νησους των μακάρων αἱ του Σὶκεανοῖ αυραι περιπνέουσιν, αντὶ του νθα- των μακάρων εἰσι νῆσοι - των αὐρων του Σὶκεα- περιπνεόμεναι Hec.

ἐπορεύθησαν aetio δε δον, ν ταξε τοῖς δικαίοις, την πο ιος δεδειγμένην αὐτοῖς, την πο ου ιος νομοθετηθεῖσαν λέγε δ προς του Λιος κρίνεσθαι τοὐτοπι τον γὰρ εκατέρωθεν μείναντα ἀναμάρτητον εἰς τὰς των μακάρων νησους πέμπεσδαι Vet. 127. Tύρσιν πόλιν, κυρίως δεο τεῖχος λέγονται γὰρ πρῶτοι υρσηνοὶ τηντων τειχῶν κατασκευην ευρηκέναι. ἔτι ἐν το 'Dκεανο α των μακάρων νησο λέγονται εἶναι καθ' ' πον. φησὶ γάρ

'TZκεανὸν ἀνίησιν ἀναφυκη- ἀνθρώποις. Vot.

ολ' αἰεὶ Ζεφύροιο λιγ πνείοντας ἀήτας. Vet. 131. νθεμα δἐ χρυσου λείπει το ς' is L ς χρυσοῖ λέγει ανδη ληούτω - τὰ μεν ἄνδη λάμπουσιν - ἀπδ χρυσοῖ. et . ' Ἀνθεμα δε χρυσοῖ λέγει - θη δὲ χρυσοῖ λαμπρότατα λάμπει, τὰ μεν ἀποτης γης απ' ἀγλαῶν, ἀντὶ του εὐθαλῶν δένδρωπι ἄλλα δὲ τρέφει o δωρ. αφ' ἄν ἀναπλεκουσι ταις χερσὶ τους περιτραχηλίους κόσμους καὶ στεφάνους κατὰ τὰς κρίσεις τὰς δικαίας o 'Pαδαμάνθυος, - παπηρ πάντων Ἀρόνος εχει παρακαδημενον ἐαυτῶετοιμον, τουτέστιν ἀχώριστον, ὁ ἀνη της μας της ἐχούσης φόνον φηλότατον πάντων. Rec. a 32. - μεν χερσόδενὶ διέστειλεν ἀπο των δένδρων τὰ κατὰ την γην βλαστη-ματα, τουτε- τὰ χρείαν ἔχοντέα ἀρδευεσθαι ἄνθη ἀπ δωρων, ἀμως, μυρσίνης, in

139쪽

σοῖ. καὶ τάδε ανον are, κρόκος τὰ μεν γαρ απω στελέχους καὶ χωρὶς ἄδατος ανθεῖ, τα δὲ χαμαίζηλα ἐπαρδευόμενα διατηρεῖται δάλλομα καὶ ἀκμαια. Vet.

135. Ορμοισι των χέραςL μους ἀντι της αἰτιατικης ἐν δοτικῆ ἐχρησατο ορ- μοις υν λέγει τοῖς ἐλίγμασιν, οἷς τὰς κεφαλὰς στεφανουνται κά τὰς χεῖρας. Ἀλλως. ὁρμοισι, τοι μέρμωσιν, οἷς τὰς χεῖρας αεφανουνται καὶ τὰς κεφαλάς. κατ μαλλα- γρο δε πτώσεως πεν ἀντὶ του χερσὶν ἀνειπλεκουσιν ορμους και τεφάνους. Vet. ορμοισι των τουτ ουτω λέγε - των καὶ ' σφ' ων ἀναπλέκουσι τὰς χεῖρας ἐν ορ- μοις καὶ ἐν στεφάνοις, τὸ μυτων κεφαλῶς --τι. καὶ ἔστιν μων ν παρ' G-

- λαμπρος αἰδηρ' vo πνευμά μου δηλονότι. Beo. 137. Esυλα. ἐν ρθαῖς τέτακται γὰρ ἔπος, ῶς καὶ Πλάτων θει, τους δικαίους πέμπειν εἰς τὰ μακάρων νησους. - χλως - του Ῥαδάμανθυος τελοτοῖς δικαίοις παρεχομένου ' φίσταται γὰρ σφιν των μακώρων ποντα -- η ς τούτων μεταλαβόντων φύσεως δαιμονίας, λινες ορδοι κατα βουλην και δίκην πιν πό- πον κοντες - καὶ ὁ δε μανδους λη συγχωρουντος οὐ P δαμάνθυος sors γὰρ δικαιονομεῖ τοις ε . v. 3 -οτω - βου ἐς ἐν ορδαῖσι Ῥαδάμαν θυος ὁ γὰρ Ῥαδάμανθυς διακονε τοι κάτω, πηρετων το Κρόνου Vet. 138. O, πατηρ εχ ει ης ἔτοιμον 3 - δίχα του κληθῆναι-δοντα- Vet. 'o nos τυδ δναν Ῥαδάμανθυν εχε πάρεδρον καί συγκαδεδρον τοιμον καὶ προ- aειρον αὶ αὐτύκλητον - πατηρ πάντων μόνος, 4 πόσις καὶ ὁ νη τῆς 'μας της ἐχούσης ρόνον πέρτατον και παν πώντων. α φοντες πατον ἀγνοουσι τὰ

x maecorat A. nisi quod in scripsi P. ἴσαν, et ex vulgatis, Fae nonnisi pariem ius scho- In habent, addidi verba τουτέστι usque ad ἄρδευεσθαι. - Sic Vrat rest. 1-6. yΗaee Vras. D. Gori. Significatur credo Platonis Gorgias p. 524. A. aut clialom Axiochus p. 37r B. Qs Hoc scholium eximie coiistituit Geritardus ex laciniis notae vulgatae ad Vs. 38. quam ibi delevi, in ex Tat . . Pro verris καθιστῆ - πον, πιινα γαδάμνθων ο morat. . est καθ. - ----μασας Lectio antiqua fuit o pro eo vio nune est κρόνος, ut dixi in notis criticis; illius vexo expelliendae causa Aristarulvis videtur scripsisso πἀσις ὁ ποῖὸ ων 'κας, GerMaloram

M. Bho a sutis. Quo nihil sane inficetius inveniri oruit. Contra Didymus etiam absurdius verba ita construxit: ον πατὴρ κρόνει παντων, ης πῶς, πόσις o 'μα etc.

voL. II. F. I. 0 .

140쪽

σμου νομιζομένην Ηναι θεῶν τροφον, --αὶ ὁ ποιητης δείδωρον ἄρουραν ἔνιοι πόσον ἡκουσαν - συμπότην. Vet.

14a. Πηλευς τε καὶ Κάδμος I συγκαταλέγονται δὲ is τούτοις τοῖς δικαίοις τε κάδμος καὶ ὁ Πηλευς Vet.

Σύνταξις ο Πηλευς τε και ὁ κῶμος ἐν τούτοις τοῖς - μακάρων νησους λα- ρουσιν, οἰκιῶν δηλονότι, συγκαταλέγονται. καὶ τον Αχιωέα νεγκεν, ἀντὶ του πεμφθηναιε ποίη εν η μητηρ αυτου η Θέτις, ἐπεὶ διὰ δεησεων πεισε την φυχην του σε ' ληγου Σιλλεύς, σφηλεν αντι του κατέστρεφε, - Εκτορα, τον ἀκλιν κίονοι της 2 ροίας, τον ἄμαχον, τουτέστι τον ἀνυπόστατον ἐν ταῖς μάχαις καὶ τον κύκνον, τοντο Ποσειδωνος δηλονότι, του δανάτου παρέσχεν, γουν ἐθανάτωσε καὶ τον παιδα της φέρὰ τον Μέμνονα τον ἄπο ιδιοπίας. εἰκότως εἶπε τὸν Ἀκτορα κίονα με νος γαρ ην ερεισμα της ροίας, Ου πεσόντος επὶ σαθροὐ τω Τλιον εἱστηκει Rec. Ἐν τοισιν ἀλέγονται ἀρωμουνται, συγκαταλέγοντα εν τοῖς ευσεβέσι τοῖς κατοικουσι τὰς των μακάρων Φους. καὶ τον Σιaλέα δε η μητηρ τεθνηκότα αυτόθι ἡγαγεν, πει ὁ του σιος την φυχην πεισεν ικεσίαις. Vet.

Aμαχον, ἀστραβη κέον αδ μεταφορικως Inas ἀστραβης δὲ λέγεται ὁ ἰσχυρος

καὶ ρ ρ δίως συστρεφόμενος. στρεπτον καὶ ἀμετακίνητον καὶ ἔστι κατὰ μετά- δεσιν του εἰς το α και ἀποβολην του λ. ἔστι γαρ ἀστρεβλη, οἷον αστρεπτον, στραβη. ν ἀκαταμάχητον, κατάστρεπτον, Οὐκ εἰςδιδόντα εἰς φυγη τὰ νῶτα, ἀκίνητον, ἀσάλευτον κίονα δε υ στῆλον λέγει, ἄλλ' εὐτι παντι - τόπος στυλος λεγόμενος, ἐφ' υ κεῖνται ι πινσοι, και λέγεται - εχειν την οἰκίαν. Vet. 147. κύκνων τ ε σανά, ω πόρε J παρέδωκε, τον Ποσειδῶνος καὶ Σκαμανδροδίκης, o δὲ ' πάλης ἄλλοι δε καλυκίαν φασι ' κύκνοι δὲ δύο, ὁ μὲν χρεος, ὁ δὲ

Ποσειδῶνος καὶ τοὐμὸν Ἀρεος κακως τὰ περὶ Θεσσαλίαν διαθέντα μακλης ἀπέκτεινε, τον δὲ Ποσειδῶνος Φιλλευς στρατευσάμενον καὶ συμμαχουντα τοις ρωσίν. Vet. Ἱστορία περ του κύκνου. ἡ Κύκνοι ἐγένοντο, ὁ με χρεος υἱὸς ὁ ἐν Θετταρλιην τοῖς παριόντας λοχῶν και ἀποκτείνων, και βουλομενος ταῖς κεφαλαῖς ναὸν ἀνεγεῖραιτ πατρι, ν' ακλης ἀπέκτεινεν ο δε Ποσειδῶνος ναῶ εχων καὶ συμμυων τοις Tρωσὶν ιστάμενος εν στεν της ἐκεῖ δαλάσσης καὶ οὐκ ἐων τους Ελληνας ἀπορηναι, δν χιλλευς ἀπέκτεινεν. ineo. 146. χους τε παῖδ' ἰδίοπα τον Μέμνονα τον ιδων, του Aαομέδοντος και Ημέρας ταῶτα δε λέγουσιν οἱ τὰ μεθ' - ον γράφαντες ἴτω πιδων γίνονται

In lemmata huius scholii vox nδας xuhro appicta est, non ex scholioriam eo codice, Maerae librarius tractabat sed aliunde, ut putat Gerhardus Ceteriam tota haec nota tam corrupta est, ni

hil ut inde exsculpere potuerim. Quid enim sibi vult τῆς Πίσης, at Tatanes Terrae filii, quum de solio heae sermo sit Istuc autem θεῶ thaud dubia delendum est, et ἄντοὐ ira αλ. mutandum. Sed in his laisquiliis ingenium exerceant quibus plus quam mihi tu ait B Haec ad ii sie Vrat. A. sed vae ante εἰςδa insexuit Gerharil Hoc omnia Praebet. Vae t. A. Cabeen ducia a sinus Fab. 157.