장음표시 사용
151쪽
παῖδα Θηρωνα δεόδματον, το εἰς δεσυς πεποιημενον. λέγει δε ἡ ωδν' et: 1 . A τε Πίσα με γεγωνεῖν et τε Πίσα με απαιτει μη ρεμεῖν, αλλὰ μνεῖν καὶ βοαν. λη το ξης ' πράσσοντί με γεγωνεῖν ν άλλως προςυπακουστέον το πρά - σει με ἐκ του ὐποκειμένου απαιτεῖ με το δεόδμητον χρέος. ora γεγωνεῖν οἱ μέν ἀπο της γεγωνως si μετοπης πρύμνον ιολικῶς κλίναντες εγωνειν, ο ἀκούειν, γινω- σκειν, ἐκφέρουσι Tθων τε παν κατὰ ἄστυ:εῖσι δε oriano του γεγωνέω σχηματίζουσιν, ωςτε δεῖν περισπαν. τυ ἀπαρέμφατον ἐνεστως ἀντὶ συντελικου φασι παρειληφθαι - γεγωνεῖν. M. Tεγωνεῖν φωνεῖν Gl. r.
μι του ἀν θρώπους παραγίνονται ανθρώπους δε του νικῶνrας Vet. 15. Θεόμοιρδι νισονται ἀπο θεων μεριζόμεναι καὶ παρεχόμεναι τοῖς νενικηκόσιν εἰ η γαρ δεου προνοία νικησαι τις, οὐδε αδεται. Vet.
19. 'ra ιτινι κραίνων ἐφετμάς ἀπο του πληθυντικο μετέπεσεν εις o ἔνικόν τούτον, φησὶκ ἀκολ-θοὐσιν σι δαὶ, τινι τελειῶν τὰς εντολὰς κατὰ τους νόμους
του μακλέους ὁ δίκαιος καὶ ἀληθης Ελλανοδίκης, ὁ Ηλεῖος ἀνηρ, ἐπὶ τῆς κεφαλης
επάνω των ὀφθαλμῶν τον στέφανον περιβάλaει τον ἀπο της λαίας του κοτίνου Ἐλλανοδίκαι καλουνται οἱ προτεταγμένοι του ἀγῶνος μεὶ μόνοι Κλληνες αγωνίζονται. γAiτωλος δε ἀντὶ του Ηλεῖος. ξύλος γάρ τις, εἷς των Αἰτωλῶν, νίκα ἐπι την Πελοπόννησον οι πιρακλεῖδαι πείγοντο, καθηγησας αὐτοῖς της δου ἀντιδόσεως δ τρόπωτιν την Ηλείων γεμονίαν παρ' υτῶν λαμβάνει - παρ' o λοιπον οἱ πλειοι ιτωλοὶ νομάσθησαν. δια muro Ῥυν Αἰτωλοὶ ἀνηρ 'Hλεῖος. Ἀλλως. ιτωλος ανη ὁ γ Vulgo ἔδετο. sitim μέν, quod emendavi. rati A. Exorat. D. M
partim A. D. A. D .d. γενως, deinde γεγωνεῖν P. γεγώνειν et γεγων P. γεγωνέω, item δε et φησι, a Pa in fine γεγωνησειν Praeterea addidi νεμο . Vult grammaticiis Pra sens νενω-ῖν pro praeterit esse pomtum, ob praecedens συμμι αξ unde in fine citrii exhardo scri
152쪽
'κλειος, τοι no Αἰτωλο του Ἐνδυμίωνος, o ην Ηλεως, ἀποκτείνας et πιν ἐν ola ἐπ' Ἀζανι ἀθλοις ἔφυγεν εἰς την πρότερον κουρητιν, Αἰτωλίαν δὲ στερον rea αυτου κληθεῖσαν - η ἀπο οξύλου. o ην Αἰτωλ- του Ἀνδραίμωνος, διεῖλε, τοῖς Ηραωλείδακτ. Πελοπόννησον, καὶ δια τουτο δὲ Πωρησαντο αυτῶ ς ἐξαίρετον την Ηλιν , --λαος Αἰτωλοι πρῶτοι ἐγένοντο αλανοδίκαι εὐυλυμπίην καὶ τι ὁ κτίστης της Ηλιδος ξύλος Αἰτωλος - Vet. Ωιτ ιν αραίνων Pτο ἐξης του περβατου η τως' τινι ἀφικομένν βάλε γλαυκόερ- κόσμον ἐλαίας φόδεν βλεφάρων ἀτρεκης 'ελλανοδίκας, Αἰτωλος ανῖν, φακλέους κραίνων ἐφετμὰς προτέρας Ἀλχως το κης, βλεφάρων φόδεκ ουνω γαρ ἐστεφοντο ἐπὶ το μετώπου Ἀνακρέων ἐπὶ δ' φρύσιν σελίνων στέφανον γ δέμνωι Vet. Συνταξις. ιτινι κραίνω νδ υτινος ἄν φόδεν, ἀντὶ τολύφου, ἀνωτέρω τῶν βλεφάρων ἐπὶ ταῖς κόμαις βάλεν στέφανον πο ἐλαίας πόλευκον - χρόαν ἀ κωπόληπτος Ἐλλανοδίκης, ἀνηρ Αἰτωλος, ἀντὶ του Ηλ-ς, πληρων τὰς ἐντολὰς του Ηρακλέους τὰς προτέρας, ἀντὶ του τὰς αρχαίας, τουτέστιν ας την ἀρχην ἐκεῖνος ἐνετείλατο Ἀντινα, γουντην λαίαν, ὁ φακλης δ ιος του Ἀμφιτρύωνος νεγκέ ποτε ἀπατων πηγῶν του ἔστρου τουπsταμο των σκιερῶν, γουν των ποδένδρων σκιαζομένων, γουν τῶν βαδειῶν μνημόσυνον κάλλιστον ἐσομένην δηλονόr τῶν ἀγώνων τῶν ἐν πιλυμπία νεγκε δε αυτὸν πείσας τον δημον τῶν Τπερβο,ρέων, τουτεστι τον ἐν τοις Υπερβορέοις, ενδα ησαν αἱ ἐλαιαι τονδεράποντα του Ἀπόλλωνος ' πληθυντικου δύναμιν εχει το τινι ρ - καὶ προς πληθυντικὸν ἀποδίδοται καὶ πάιτα σα ἀορίστως λέγεται, οὐκ ἀνοικείως κε προ πληθυντικὰ ἀποδίδοσθαι πάντs γαρ πληθυντικῶν χει δύναμιν ν πρῶτον ἀνθρώπους πληθυντικῶς εἰπὼν εἰς νικον ἀπέδωκε τὸ τινι vrιν ἀνδράπο κραίνων καὶ τελειῶν
τὰς προτέρας παι παλαεὰς ἐφετμὰς καὶ δντολὰς ou Ηρακλέους ἀνηρ Αἰτωλος, Ηλεῖος, 'Eλλανοδίκης καὶ τῶν ἐκει ἀγωνιζομένων Luηνων κριτης ἀτρεκης καὶ ἀληθης καὶ ἀπροςω- πόληπτος, ἀμφιβάλεν ἄν κα θησεν περ ταῖς κόμαις φόθεν τῶν βλεφάρων κόσμον λαυ-
κόκροα ελαως, τοι στέφανον ξ λαίας γλαυκης εἰς κόσμον και τιμ. δέον δὲ ἐπεῖν γλαυκόχροος προς το λαίας, τοι γλαυκὰν ἀδος εχούσης, γλαυκόχροα εἶπε πρου τοκόσμον Rec. 'Eφετμάς J προςτάξεις. l. α α ἐκεῖνος παρηγγειλεν. l. r.
aa. Αἰτωλος ἀνηρ ιστορία, δεν Αἰτωλοὶ ι Ηλεῖοι 'Oξύλος τις ἀνηρ, εῖς τῶν Αἰτωλῶν, νίκα ἐπι την Πελοπόννησον οι Ηρακλεῖδαι πείγοντο, καθηγησατο αὐτοῖς της δos, ἀντιδόσεως ὁ τρόπο την 'πιείων γεμονίαν παρ' αὐτῶν λαμβάνει, ἐξ o or'Ηλειοι Αἰτωλοὶ νομάσθησαν. διὰ τουτ ουν Αἰτωλος ἀνηρ πεν ἀντι του Ηλεῖος. ἀγνοουντες δέ τινες τὸ ἀνη ἀντὶ του ὁ 'Oξύλος νοοῖσιν, περ ἄτοπον ουτος γαρ ην ὁ καταρκὰς ιδεμένου του ἀγῶνος πιλανοδίκης παταστὰς φ Ηρακλεους, στερον δε κα- τα διαδοκην ος αν ἐδόκει προυπειν ἀληθεί* καὶ γνώμη δικαιοτάτν, εἰς την πηρεσίαν ταύτην ἐχειροτρονεῖτο παρὰ του δημου Rec. go. Προτέρας ν οτι μιτὰ τον Ηρακλέα πάλιν μιτος ἔθηκὲ τον ἀγῶνα τῶν 'ολυμπίων, διὰ τούτο Iπεν. Vet.
Exorat. D. Cod. στεφάνων et δἐ ὀφρυσι. Habes ramentum plenius P. Branch. 62. ubi στεφανισκους, recte. Scholium hoc curat A. Petii.
153쪽
ag. Αἰτωλος ἀνηρ μῶλλον πάντας τους κλείους Αἰτωλους ImH υτ γαρωνομάσθησαν ἄνωθεν ἀπο Αἰτωλου του μδυμίωνος, η διὰ την 'Oξύλου εἰς Μιν αφιξιν,-περ Ἀσκληπιάδης ἀξιοῖ περι- το των Ἐλλανοδικῶν ἀριθμῶ αλάνικός φησι και Ἀριστόδημος, ὁτι το ἐν πρωτον β , ora τελευταῖον L τοσαυται γαρ αἱ των πιείων φυλαὶ καὶ ς' ἔκάστης εἷς - 'Eλλανοδίκης. Vet.
24. άν ποτε στρου Γηντινα λαίαν ποτε ἀπο ' στρου ποταμο των συσκίων
πηγῶν ἐκόμισεν ὁ του Ἀμφιτρύωνος παις μαχλης μνημεio εσόμενον των ω τῆ υλυμ- πέο αδλων. Vet.' Σύνταξις τὰν καὶ ηντινα ἐλαίαν ὁ Ἀμφιτρυωνίδης καὶ ὁ Η του Ἀμφιτρύωνος ὁ ρακλης, πείσας - δημον των Τπερβορέων τον δεράποντα του ἈπόλIωνος, τοι τους ἐκει ντας ἄνδρας τους τον πό in τιμωντας, ἔνεικε καὶ κόμισεν ἀπο των σκιαρων πηγῶν του ποταμῶ τολυστρου, κάλλιστον μνημα καὶ ἐν θύμησιν καὶ μαρτω- ριον των ἐν λυμπίεν αγώνων. ἐκ γὰρ του κοτίνου 'Oλυμπιονίκης δηλοῖται. ουτος, γουνο ' Ηρακλης, πιστὰ φρονέων αὐτοῖς, τοι φίλος ων αὐτοῖς καὶ ου διὰ μάκης -ν, τησε ταυτην, δηλονότι την ἐλαίαν καὶ φύτευμα καρον του πανδόκω καὶ πάντας δεχομεν. τους πιληνας αλσει του Λιος, τοι το - ἀφιερωμέν τε μένει, λέγω δη ς ε υλυμπων τόπου, καὶ ξυνον καὶ κοινον στέφανον ἀρετης τοῖς ἀνθρώποις, γουν δι' οὐ πάντες οἱ
25. Ιστρου ἀπ σκιαραν πονῶ, τὰς πηγὰς του ἔστρου ἐν Υπερβορέοις υποτίδεται 'υστρος δε ποταμός δια πολ λῶν ἐθνῶν της Εὐρώπης χωρia, ἔχει δε τὰς πηγὰς ἐν τῆ τῶν Υπερβορέων χώρα, ο νον Λάνουβις λέγεται σκιερὰς δέ φησι πηγὰς τοετῶς βαθείας η τὰς σκιαζομένας τῆ περὶ αὐτὰς τῶν ἐλαιῶν φυτείον Vet. πστρου ἀπο σκιαρῶν δ υτος ὁ ποταμὸς ἐν Υπερβορέοις χει του ρεύματος τηρο--ν σκιαρῶν δ πηγῶν, τῶν πο λαιων καὶ ἄλλων δένδρων σκιαζομένων. Rec.
'Eνεικεν J ἔφερεν. l. 26. Ἀμφιτρυωνιάδας κατὰ πλεονασμὸν του, γίνεται Ἀμφιτρυωνιάδας διὰ το μέτρον το γὰρ ἀκόλουθον Ἀώφιτρυωνίδης ἐστίν. ἄλσος δε ο μόνον o κατάφυτος τόπος, ἀλλὰ και ὁ τοῖς δεοῖς ἀνακείμενος καταχρηστικῶς ἐπειδη πάντες ι κατάφυτοι χῶροι τοι θεοῖς ἀνετίθεντο. 9 σοι τι πῶν χωρίον τοῖς δεοῖς ἀφιερωμένον, κἄν φι-λὸν φυτῶν - ἄλσος καλειται, ἄς Oμηρος - ' χηστόν δ' ιερὸν Ποσιδηων ἀγλαὸν ἄλσος. οὐ γὰρ Ῥαηστὸς δένδρεσι κομα, ἀλλ' ιερός εστιν. Rec.
3 Haec inde a s. o. rat. A. De numero ellanodicarum et tribuum apud Eleos aec Heate egit Pausanias V, 9 4. P Ab Olymp. m. enim duo dimantur agono laetae fuisse, qui per In altos annos Tetenti sunt; alio tempore Olymp. 6 dicit noster Pausaniae textus, sed corrige aut πέμπτη και ξηκοστή, aut πέμπτη - ενενηκοστο novem Hellam cae instituti et binis post Olympiadibus decem. Sed Olymp. 1Μ. simul cum duodecim leomam tribubus totidem exstitere Hellanodicae postea. Olyn P. 1 . reuisis Fatuor tribubus octo euanodicae fuerunt, et lyn P. Ioue decem restituti sunt et permansere ad Pausaniae aetatem. Ex nostro loco patet etiam tribus ab eo tempore decem fuisse, quod vel ex Pausania collegeris. s. aa abest a cod. mante διὰ g. idem τούτων P. z των Praeterea Verba Αἰτ. ἀνηρ vae ad ἄνωθεν in fine scholi habit quae nos initio posuimus,
Praemonstrante ipso Odice, qui illa σιτω ν -- ἄν etiam initio repraesentat Iliad. , 5 .
154쪽
g7. Μναμ α των 'Oλυμπία συμβολον στέμμα των ἱερων γωνων, οῖον 'ολυμ- πιων κότινος, Πυδίων δάφνη Νεμέων σέλινον χλωρον, ἔσθμίων σελινον ξηρόν. et .gil Λαμον ' Υπερβορέω ἡ πείσας τον δημον τον των Τπερβορέων δουναι τον κότινον, ςτες δημος θεράπων ν του Ἀπόλλωνος καὶ θρησκευτης αυτοῖ τους ' Υπερ - ρέους οὐ νιτανικου γίνους Φερένινός φησιν εἶναι γράφων υτως Ἀμφί δ' 'Tπερβορέων, D' σχατα ναιετάουσιν, M., H ἈπόLλωνος, ἀπείρητοι πολεμοιο 'Tους ἐν ἄρα προτέρων ἐξ ιματος μνείουσινδετηνων βλαστόντας, πο δρομον αἰδρε εντα-σσασθαι Βορέαο υην ' Ἀριμασπον ἄνακτα. ἀπο-Hης ἄσης ὐπόνοιαν ἔχει, τοι ανω συνηρτημένον. παννυου 'TMρβόρε ιεγὶ Ἀπόλλωνος. κλη θησαν δε ' Υπερβόρεοι tuo 'ππερβοραίου τινος Ἀθηναίου, ως Φανόδημος. λ Φιλοστέφανος δε ον Υπερβόρεον Θεσσαλόν φησιν εἶναι Ἀλλοι ἀπο 'Tπερβορέου Πελ ασγου του Φορωνέως ωαι Περιμηλης της Αἰόλου ὁ δε Φερένικος 3 τους ' Υπερβορέους ἀπο ου ετανικου γένους φησὶν εἶναι, ora. Ἐκαταῖος ἄλλως στορεῖ. - Vet. Πείσας καταπείσας l. r. 3o. Πιστε φιλικά. l. r. Πιστα φρονέων J φιλικῶς διανοούμενος καὶ πεω- λογο. - η πιστὰ πισrικα, ο ν πειθοι καὶ ου - , δι και πεισεν λ αυσούς. Vet. Σύνταξις οςτις - γουν ' Ηρακλης, πιστὰ τουτεστι φιλικὰ φρονων αυτοῖς 'τησε
χάριν του αλσους του Λιος, που του ανατεθειμένου τόπου - Λι του παντοδαπους ανθρωπους ποδεχομενου, φύτευμά τε σκια ποιν ικον κοινον τοῖς ἀνδρώποις καὶ στεφανον της αρετης των νικώντων ἐν του ἀγῶνι φυτευμα δὲ λέγει καὶ στέρνα, ον την ἐλαί- αν ως φυτευθησομενην καὶ εἰς στεφάνους συντελέσουσαν, ταυτο θων -περ εἰ ἔλεγεμ ἐντησε την λαίαν χάριν του ἄλσους του -ς, να ποιησ αυτοῖς εν αυτ φυτειαν σκιῶς ποιητικην κοινην τοις ἀνθρωποις, και χρησηται αυτ - εις στεφάνους της αρετης νικωντων ε τέλλωνι. Rec.
Πανδόκου το πάντας ὁποδεχομένω, δια o εἰς τους ἀγωνας πολλους πιέναι. et . 3 i. Ἀλσει ου αν τις ἐνταὐθα ἐναντιωθείη του Πινδάρου του o τι ἀφύrευτον χωρίον ἄλσος νομάζοντι. λεγον γαρ παν χωρέον ἀφιερωμένον μου, καν φιλον φυτῶν , αλσος ως κα ομηρος
'Oχχηστόν δ' ἱερον, Ποσώδυων ἀγλαον ἄλσος.o γὰρ ' χηστὸς δένδρεσι κομῆ, xλα ιερός ἐστιν. Dου θαυμαστον, εἰ, μηκω πε-
Vulgo mire. - ex libro adscripsit Gertiar lus. Misis pro Hemiano mo reduxi ex Bom et ceteris libris. Ita et Hermamatis lass. ad Aesch et Eurip. p. m. qui initio scribit ἀμφι ὁ et . pro voce γην vult μεγαν In fine ementia manca est. s. a. unlgo νωψ libo Gertiata ναόν; sed si Eetκ Chil. VII. Mo. De fierenico Heracleota Athen. III, p. 8. B. voss. ist. r. I. p. oo. Φιλόδημος. a Cod. Φανόδημος. Ex Vrat. . Prima verba non intelligo. Philostephanus est Cyrenaeus, Callimachi discipulus, de quo passim Athenaeus. f. oss. Hin. Gr. I, p. 93. Noster locus ad librum περὶ πων παραδοξων ποταμει Videtur pertinere. Pro Περιμφλας, quod est in cod e scripsi Περιμηλης. Mars Vrat. D. ἔσωσεν.
155쪽
φυτευμένον αλσος εἶπεν Ἀριστόνικος προληπτικως νησιν εἰρῆσθαι ' ονδοῦ ora πάντα ταιερὰ, καν μηπω πεφυτευμένα η, ἄλσος ἐκάλαγυν οἱ ἄρχαῖοι καὶ Oμηρος Ῥαηστόν θ' ιερον, Ποσιδ rων. . . . ἄλσος.ηκιστα γαρ δενδρώης ' χηστος, ἐφ' υφηλου κείμενος. Vet. 32. αυνόνJ κοινον πῶσιν ἀνθρωποι φύτευμα καὶ στέφανον των μετων. πιλως κοινον γενέσθαι φυτευμα του τε αλπους του λος καὶ των στεφάνων των ἀρετ ἐχόντων ανδρων Vet. Στέφανόν τ' ἀρετας J των νικωντων ε - ἀγωνι. l. r.
την ἐσπέραν καὶ την νύκτα ἀντιλάμπουσα και αντιφλέγουσα τον καιρον παρεῖχε της κρίσεως του πωνος εν γαρ τ' ἐακαιδεκάτη της σεληνης ὁ 'Oλυμπιακὸς ἄν- τελωῖται. δει δε το πρότερον δεύτερον νοεῖν, καὶ το δεύτερον πρωrον. o γαρ δη θυσίαι γίνοντο πρότερον, Ir ουτως η διχόμηνις λαμπεν, Lλα πρότερον η μέρα της πανσελη- παρεγίνετο, εἶτα ουτως αἱ δυσίαι καὶ τα λοιπὰ του ἀγῶνος τελουντο. - ὸ λόγος εδηγα των βωμων του πατρος αὐτου λως πλορωθέντων δυσιων ἀντὶ os σεβασθέντων ταῖς δυσίαις καὶ ἐναγίσματα λαβόντων. 'πιδη γαρ αὐτων 3 περὶ του χρόνου, καθ' - ἄγεται τὰ 'Oλύμπια καθ' κάστην 'Oλυμπιάδα . . . . o τὰ περι- . . . συντάξας φησὶν θυτήρ πρωτον - ουν παντὸς περίοδον συνέθηκεν ἐν τῆ μέρα ἄσειν νουμηνίας παος si δυος εν Ἐλιδ ονομάζεται, περι ν τροπαὶ λίω γίνονται χειμεριναί. καὶ πρῶτα Oλύμπια μετων η μηνί. ενος δε ντος, διαφερόντων ν ἄρα, τὰ ἐν αρχόμενα της ὐπώρας, τὰ δε υπ' αὐτον τον ἄρκτυπον. ore δε γεται ὁ ἀνων, καὶ ἡ Πίνδαρος μορτυρει et Λύτω το αυτεμ μόνον προς το ἁγισθέντων αλλὰ και προς το πατρὶ συναπτέ-, D'4 τῶ πατρὶ αὐτω καναυros. Ἀρακλης προ - την ἐλαίαν ἐξ 'Υπερβορέων ἐνηνοχέναι μίαν 'Oλυμπιάια τετέλεκεν ἐτελεῖτο δε η υλυμπιακη πανηγυρος ἐν πανσεληνω. τόδε γαρ ἐστι λύσις του ἀντιπίπτοντος. Iπε γὰρ ων τις αυτο ' τίνος χάριν την λαίαν. εκόμισε φησὶ γου ὁ γὰρ και τότε των βωμῶν - πατρὶ, τοι τε λυγιοδόντων καὶ τελεσθέντων καὶ ἐναγίσματα λαβόντων, αὐτώ καὶ π αυτο τον Ηρακλέους, χρυσάρματος μην και σεληνη ἀντέφλεξε και ἀντέλαμφεν λον φθαλμον της σπέρας ποταπη δαόμηνις, καὶ πανσέλην ' τε δέ στιν η σελην πανσέληνος, δίχα sπτε τον μηνα ἐν γὰρ τῆ τεσσαρεςκαιδεκάτη του μονος τουν γίνεται -περ φαμὸν η λαμπὰς ἐν νυκτὶ φως ἀστράπτει, υτω και τό ἀντέφλεξεν ὁλον τον ὀφθαλμον της σπέρας, τουτέστι διαφαν ἐποίησε το δ οφθαλμον λέγει, πεώδη o της νυκτος ως τους ἐν νυκτὶ
πορευομένους βλέπειν ποι, καὶ ἀπροςκόπτως την πορείαν ἐργώ -αι. in λάρος προστ Exorat A. ' Hoc scholium ex Vrat. A. ductum immane tantum vitiatum est. Iba I una notavi, est m- - κωμος - περικλείων, deinde συγκατάξας P. συντωρας, m νουμηνιαν mox -υθαν hiaud veritus sum mutare in ιόςθυος, a mentis notus ex Dorico moniment apud Gruter. p. CCXVII. imasset. Μus veron. p. v Postremo cod. διαφερόντων Fod in διαφερο- τον mutandum videtur, Iunt de duobus sollemnibus sermo ait Sane hoc scholhan reconvitiorem doctrinam continebat, ex labe amporum ita in ratam ut inducemlin prope mihi vimim sit. VOL. II. P. I. 3
156쪽
το διχόμηνις o ουσα ἔξωθεν δέον γα διχόμηνος εἰπών, διχόμηνις εἶπε προς το μηνη. λέγεται δὲ μηνη, διότι τους μηνας αύτη ἐργάζεται μειουμένη καὶ πάλιν νεουμένη. ' Ηδη γὰρ π αυτοὐ, γουν του Ηρακλέους, του βωμου ἐν του πατρος αυτου οὐ Λιος αγισθέντος, τουτέστι δι' ἐναγισμάτων σεβασθέντος, η πανσέληνος σελην η χρυσάρματος λόκληρον τον ἐαυτης φθαλμον λαμπρῶς ἀντέφλεξεν ἐπὶ της ἐσπέρας, ἀντὶ του δεδυκότος του λιον αὐτη τον αυτης ἰκμαλμον λαμπρῶς ἀντεδηκε λέγεται δε ὁ λόγoe αντιστρόφως ἀντὶ του, δη γαρ της πανσεληνον σεληνης της χρυσαρμάτου λόκληρον τον ἐαυτης φθαλμον ἀντιφλεξάσης επι της σπέρας ὁ βωμος μεν του πατρος αὐτου τουτέστι του ρακλέους, δι' ἐναγευμάτων re αυτον ἐτιμήθη μετὰ γαρ την πανσεληνονα θυσίαι ἐπὶ το βωμο φασιν, τελουντο ναι μεγάλων ἄγωνων γνην κρίσιν, γουν ἀδωροδόκητον, ἀπρ ωπόληπτον, και πενταετηρίδα - κατέστησεν, αὐτος δηλονότι 'Iψακλης επι τοις ρημνοῖς του χλφειου ποταμού τοι ἄγαν δείοις. Rec.
34. Ἀγισθέντωνδ αδιερ-εντων Gl. r. 35. ιχόμηνις δ η σεληνη, πεὶ ἐν τῆ πανσελην o 'Oλυμπιακος ἀγων ἄγεται καὶ τ εκκαιδεκάτη γίνεται η κρίσις, καὶ συνη εἰς δύο καταμερίζεται, εῖς τε την αὐξη- σιν και λεῖφιν του φωτός. ν άλλως or πανσεληνι ἄγεται ὁ Ῥλυμπιακος ἀγων. πρὸ δὲ του εἰς Υπερβορέους παραγενέσθαι ' Ηρακλης διατε θεικε μίαν 'Oλυμπιάδα, μηδέπω σποδεδειγμένου του στεφάνου βούλεται δε εἰπεῖν, or φιλος και ἀσκίαστος η ὁ τόπος, ῶςτ ολον νον φθαλμον της σελπης καταλάμφα του βωμους γίνεται δε ὁ ἀγων ποτὸμεν δι τεσσαράκοντα ἐννέα μηνῶν, ποτε δε δια πεντηκοντα. δε και ποτε μεν τροἈπολλωνίου μηνι, ποτε δε το Παρθενί- παρ' Αἰγυπτίοις Μεσωρι - , δ επιτελει--ται χρυσαρματον δε εἶπε την σεληνην, προς το μεγαλοπρεπέστερον την εἰκόνα διαδέμενος. 'Auως ὀλον φθαλμον της νυκτος το σκοτῶδες πληρουσα η σελήνη κατε
ταετηρικον αὐτον εἶναι τάξας. πάντων οὐν φησι, γενομένων τῶν μεγάλων ἄθλων, λοιπὸν την ἄχνην - ἀδωροδόκητον κρίσιν θηκεν, ατ τον αγῶνα δια τοσούτου τελεωθαεκα ἐν τόπο ν Ηλιδι ἐκεῖ γὰρ ὁ φειος ποταμός. β ιδίως τὰ κεφάλαια ἔκδεις ὁ Πίνδαρος το κατὰ μέρος πέξεισιν, τε εἶναι το ξης του λόγου τοιοῖτο δη γὰρ αυτ πενταετηρίδα διαδέντε καὶ δυσαντι ν πατρι ην ὁ χῶρος αδεiδρος. Vet. 39. Ζαθέοις δ τοι δαυμαστοῖς GL . . o. θέλλ' o καλά J τω λ ἀντὶ του δέ. ἐκ δὲ - παρεπομένου την εόσιν του στεφάνου δηλοῖ, τι μηπω ν Vet.' Σύνταξις Ἀλλ' οὐ καλὰ δένδρα θ λλοντα ευεν ο χῶρος ο ἐν ταῖς βησσαις, ητοι ταῖς κοιλάσι, ταῖς καταδύσεσι οὐ κρονίου λόφου οὐ Πελοπος. Reo. 41. Κρονίου Πέλοπος Γητοι ἔτι ἀπο Κρόνου εἶχε το γένος ὁ Πέλοφ Πλου-
Haec de Aegyptiam mensibiis addidi a Vrat. . in F est oesine invereor Παρθεν. unou. a deinde ει- η --ρέων. Μεσωγ est ultimus M primus anni anmisis Exstat. Λ.
157쪽
το του κοτίνου φώτον εν ταῖς μησσαις καὶ τοις τόποις του Πελοπος του Κρονίου της
niai-ννησο γαρ ν η Ηλις ' η ἄπλούστερον ουτως ρ τι ὁ χωρος του Πέλοπος Ἀνταῖς μησσαις του κροκω ουδέπω ευε το φυτόν. ρόνιον Ἀρος πλησίον. 9 κατατο Κρονίου Πέλοπος βήσας μωρίσταρχος χωρος ὁ ἐν Κρονίου βήσαις Πέλοπος. λόφος δέ ἐστιν ἐν in πω - καλουμενος Κρόνιος τινες δε Κρονίου Πελοπος, τι Πλου--τω θυγάτηρ Κρόνου γενετο,4 συγκοιμηθεις ο δεταλ- σχε -οπα. Vet. 42. ουτων δοξε τούτων των φυτῶν γυμνος ων ὁ κηπος καὶ λος o τόπος Πόκει ὁπακούειν ταῖς ξείαις αὐγαῖς του ηλίου, τουτέστι καταλάμπεσθαι πο ου ηλίου, ἀντὶ του εἷναι κατάδερμος και πυρώδης καὶ ἀσκίαστος. . γυμνος δε ἀντὶ του --λός το δὲ πακούειν μεταληπτικως πεν αντι του αἰσθάνεσθαι, δια τρον καυσιν τουηλίου Vet.
Τούτων, γουν των δένδρων, γυμνος - κηπος, τουτέστιν Ο μετέωρος τόπος καὶ uno των σπέμων καταπνεόμενος, δοξεν αυτο, τε Ηρακλεῖ δηλονότι, πακουειν ταῖς οξείαις αὐγαις του λίου, ἀντὶ του εἰς πεῖραν σεσθαι των σφοδρω ακτίνων του λίου. τότε ὁ ἐφρόντιζεν η πη αὐτου, περιφραστικως αντὶ του αντος, πορεύεσθαι εις την γην την περὶ τον Ἀστρον ποταμόν. ἀπορησειεν ἄν τις ἐνταυθα, πῶς τὸ κηπος λέγει μη δντων δένδρωπι καί φαμεν, - περ ἄνω εἰρηκε των αυτον τουτον τόπον ἄλσος, ἴτω καὶ τούτο η τοῖτον κηπον λέγει Πίνδαρος, ως προ τον καιρον αὐτου η ἐπειδη καπος καὶ η φάτνη λέγεται ἔτρεχον δε εν τούτο τω τόπτ ι πποι, κάπος ποτελούντες ἐκ των μυκτηρων λόγον αν ποι λέγειν και αυτον τον τόπον κῶπος ἀπ του ἐν αὐτο συμβαίνοντος. κρεῖττον δέ ἐστι το πρῶτον. Ree. 43. Γυμνὸς αὐτο κῶπας J κῆπος κυρίως ο περιπνεεμενος ἀνέμοις τόπος, θεν κώπας τὰς φάτνας καuῖσθαι, δια το περιπνέεσθα - των Ἀπων του πνεύματι ἀνασπώντων την τροφην. Vet.
44. Υπακουέμεν δ παρτερειν Gl. 45. Θυμος ἄρμαινενJ ὁια τούτο παραγενέσθαι προεθυμω εω την γην του Ιστρου ποταμοῖ, εἰς την Σκυθίαν ἐν Σκυδί η χρτεμις αυτὸν πεδέξατο ἐλδόντα, ηνίκα αὐτὸν τοῖς προ αγμασι καὶ ταῖς ἀγγελίαις που Εὐρυσθέως πουργειν η πατρὸς
Duo postrema ola sunt in rat. - sed sine ulla inte unctione usque ad Πέλοπος genitivum ante vocem positum. Ante πατα fuit oeta a me deletum Aristarchi nomen traxi ad sequentia, et priora separavi, quia haec, nar του κρονἰον Πέλ. . M anterpretationem eontinent, Dae in fine repetitur Verbis: τινες δε μονω Πέλοπος etc. ua separatione instituta in ultimo scholio prior affertur Aristarchi explicatio, ex laeta κρονιου est γνω λόφου et Πέλοπος peditinet ad totum hoc χῶρος ἐν Φαις κρον R MIO is terra in Cronis saltabus posterior autem additur altera illa expli ratio, quam monnulli τινές praebuerant. Ita quidem intelligitur, interpret tionem eam, quam primum eruilium ut simpliciorem laudat, esse Ariuarche. Longe melior est alis tera, quam nonnuιli Thibebant e la Pelops ipse Crsnatis dictus est quia Pluto Cron filia est. Pluto alitem ipsa gemandum primum scholium Tantali mater est, ut apud Hyginum et Antoninum Li- ,εralem sed scholiastes Iatistaviensis Pelopis matrem facit, si modo ulla istis laciniis temere conis filisis et corisarcinatis fides habenda est. Coi, 'Oλυμπίου p. vi nire, et Κρονίου p. προνου. Ex
158쪽
ἀνάγκη παρεσκευαζεμ, ἐπὶ τ την ἔλαφον αγαγεῖν, ἡ ποτε η αυγέτη ἀνέθηκε τῆ Ἀ- 46. Ιστρίαν νιν Dia δια τῶν δύο ν Ἱστρίαν νιν, τὸν Σκυθίαν ἀκουστέον ἐαν- δια του ἐνὸς η ἔστρία Ἀρτεμις αυτὸν τὸ 'μακλέα πεδέξατο. Ιστρία δὲ ε' -
τεμις μοι an του Ιστρου, ον περιοικουσιν αἱ μάζονες, α τιμωσι μάλιστα τηνδεον η ἀπο αύρων θνους Σκυθικου, περιοικουντος ταν ἔστρον, παρ' is μοίως τμματα η Ἀρτεμις τους δε ἀναγινωσκειν ' τριανεν, D' η τὸν Ιστριαν γε γῆν. 9 εἰς τν Σκυθίαν, θυμος αὐτὸ, παρωρμησεν χρίσταρχος εἰς την νην ελθεῖν, που αυτον ' τρία Ἀρτεμις πεδέξατο δηλοῖ δὲ πάλιν την εἰς ' Υπερβορέους ἐπὶ τὰς του ἔστρου πηγας αφιξιν κεῖ ναρ τιματα η ' τεμις οτι μάλιστα ποναύρων του Σκυθικου δνους. ενιοι δε καὶ si is γραρρουσι καὶ τον λόγον ἀπευθύνουσιν Οὐτω τότε δη ὁ θυμος παρωρμησε τον Ηρακλέα ἐπὶ την ἔστρων γην πορευεσθαι. Vet. Eνδα ατους ἐνταυδαναος ν αυτης της Ἱρτεμιδος, οὐ καὶ 'Lφιγένεια υπ' αὐ-της ἡρπώγεῖσα κεκόμισται οἰκείως ἔχει το μυχῶν προς το δειρῶν ἔνθα γαρ ορη, καὶ φάραγγες καὶ κρημνοί. Ἀνδα η θυγάτηρ της αποῖς η Ἀρτεμις ἡ ἱπποσόα, τουτέστιν η τους Ἀπους σοβουσα, γουν διεγείρουσα εἰς δρόμον, τοι η ἱππικη, ἐδερμοσαν δεδόντα αυσαν ἀπο τῶν ἐξοχων καὶ τῶν μυχῶν, γουν τῶν καταδύσεων τῶν πολυστρο- φων της Ἀρκαδίας, πηνωα Ἀνάγκη η ἀπ του πατρος αὐτο του σύγ παρεσκεύαζεν αὐτὸν δια των προςταγμάτων του υρυσθέως τῶν δι' ἀγγέλ- αὐτου προςταττομένων' δι ἀγγελων γαρ φασι, προςέταττεν αὐτω πυσθεὶς, α προςετατυμ την λαφον την δηλειαν τὸν χρυσοκερων ἄξοντω, ν ἡπα Θέτη η τολυτλαντος θυγάτηρ ἀνατιθεῖσα Ἀρτέμιδι τῆ - θωσίαν ἐπέγραφεν ἱερὰν αὐτης δηλονότι. 9 εἰκότως εἶπε το ἀγγελίαις διαγα μηνυμάτων ἐπίτατυ αυτ τους ἄθλους τελεῖν ἐδεδίει γαρ αὐτον αὐτοπρμώπως δεασθαι. Bec. 5'. Eυ μ ν ἀγγελίαις Γηνίκα αὐτον et πατροδε ανάγκη, τουτέστι του ιυς,
κατὰ τὰς Εὐρυσθέως αγγελίας παρεσκεύασεν ἀγαγειν την Ἀλαφον. δι' ἀγγέλου γαρ καὶ κηρυκος ἐκέλευεν ὁ Εὐρυσθευς οὐ κοπρῆος 'Uς υρυσθηος ἀέθλων ' γελίης ἔκνεσκε βίη Ηρακληείη Vet.
51. EντυεJ διέγειρεν. l. . . ωνάγκα πατρόθεν παρὰ τὰ ἐν γ τ της 'NAάδος. , ὁ Σευς προς την ' ψαν Σημερον ἄνδρα ωςδε μογοςτόκος Εἰλείθυια, καὶ τὰ ξης. δια τουτό φησι πατρόθεν ἀνάγκα Vet. Ἀνάγκα πατρόθε si ἱστορία περὶ της γεννησεως Ηρακλέους καὶ Εὐρυσθέως. τε ' Ἀμην τοὐπιρακλέα ἐκ φόρει, τότε φασὶ την μαν φθονουσαν Ἀλκμηνεν διὰ τὰς
Si scripsi de coniectura vulgo ἔκπερ et μωσιν. Scholiastae obversabantur An axones Sau romatides cs schol ad lymp. XIII, M. M. . quamParim eae non ad Isuum Mant, et sortasse locus Pindari Olymp. VIII, et ilia tamen de Amaaonibus ad Thermodontem recte exponi ridetur. Non magis Tauri ad Istrum sunt quam Amazones a Discimus ex hoc rat A scholio, Amsis elium legisse ' τρια νιν Cod. 'Fπερβορέου, et Dia post ἐκει ναρ, atque μα σια nia ἀπο amori .
159쪽
του Λιος σπορὰς, αθουσαν πρὸς τον is αἰτησα αυτον παρασκευάσα νον πρῶ-ν τεχθώμεσθαι μῶλοντα κύριον ἔσεσθαι του στερον τεκδησομένου. κατανευσαντος ουν του ιος φαν ἐν τάχει ποιησαι τον Εὐρυσθέα γεννηθῶμαι λέγει υν τυ του ιος
προς φαν κατάνευσιν νάγκων. στερον δε φακλης no φας μανεὶς noὼν εις Ἀπόλλωνα και χρώμενος αὐτ περ τῆς νόσου κουσε παρ' υν- μ αν πεπαύσεσθαετης νόσου, ει μη προςελθόντα του Εὐρυσθεῖ ποιεῖν, ωα αν ἐκεῖνος κελευν Rec. 62. ρυσόαερων λαφον Dora ἐπιμελῶς ι ποιηται τὸν θηλειαν λαφον κερατα ἔχουσαν ράγνυσι καθάπερ και την δηλάζουσαν τον πλεφον γράφουσι καὶ πλάττουσι. τέτακται δε καὶ παρα Ἀνακρέοντι ' ανῶς οἷ τε πιβρον νεοδεμέα γαλαθηνον, ςτ'εν λαις κεροέσσης ὐπολειφθεὶς π μητρος πτοηθη Ζηνόδοτος δε μετεποίησεν Κροω-σης, δια το ἱστορHσθαι τας θηλείας κέρατα μη ἔχειν, αλλω τους αρρενας. οἱ μέντοι γε ποιηται πάντες κέρατα κουσας ποιουσιν. τι δε συνέβαινε και εἰκός ἐστιν ἐνίας κειν,εκεῖθεν δηλον, σι των ἐλεφάντων Ο με ερ Αἰθιοπίως καὶ ιμ- πάντες συν ταις θηλείαις δόντας εχουσιν - τινές φασι, αδ και Ἀμυντιαν- εν ἡ περι των ἀλεφάντων φησι των δε υδικων α δηλειαι χωρις δόντων εἰσίν. 9 θηλειαν δε εἶπε και
χρυσόκερων ἀπο ἔστρίας ὁ γαρ Θησηιδα γράφας τοιαύτην αὐτὸν λέγει και Πείσανδρος καμειρευς καὶ Φερεκύδης. g καλεμ δε η λαφος κερμία Vet. 53. 'u ποτε αὐγέτηὶ αὐτη Ἀτλαντος θυγάτηρ ἀφιέρωσε δὲ την ἔλαφον τῆ Ἀρτέμιδι λέγεται γαρ τι, νίκα φακλης παρέσχεν αὐτην Εὐρυσθεῖ τότε ευρέθη ἐπιτου τραχηλον αυτης γεγραμμένον - ίτη ἱερὰν ανέδηκεν Ἀρτέμιδι aως. 6ὐνέν η του Ἀτλαντος θυγάτηρ, ηντινα -- βουληθέντος βιάσασθαι εἰς ἔλαφον
μετέβαλεν Ἀρτεμις, εἶτα πάλιν εἰς την οἰκείαν φύσ- ἀποκαταστῶσα και νενομένη αν-
δρωπος καθιέρωσεν αὐτην τῆ Ἀρτέμιδι υ ρ χρυσόκερων Ουσαν, - παράδοξον περτης ευεργεσίας, διότι χρυσα ποιησασα κέρατα διέβαλεν γ εν αὐτῆ. o δἐ δτι αυνοφυηην τα της λάφου πέρατα χρυσῆ, καὶ δια τουτο - ἀξίαν θαύματος ἀνέθηκεν Tηὐris της Ἀρτέμιδός εστ φ . ταύτης ηρώδη κεῖς, και αὐτn Ἀρτεμις διωκομένην εἰς λαφον μεταβωει όθεν και εἰς πόμνημα του πραχθέντος την λοφον χρυσώ- σασα ανέθηκε γαμηλεῖσα Λιλ Vet. ἔστορία, ὀπως ἐτέθη ηαρυσόκερως λατος τ' Ἀρτέμιδι. αὐγέτη Ἀτλοντος δυ- νάτηρ πο ιος ἐρασθεῖσα μετεβλοθη εἰς ἔλαφον - Ἀρτέμιδος, καὶ ἴτω ον τάμον ἐξέφυγεν, στερον δε υπ' αὐτης πάλιν πανηλθεν εἰς ἄνθρωπον τούτων ουν ἄμειβομένη τ' Ἀρτέμιδι ελαφον ανατίθησιν αυτ χρυσι κεκοσμημένην τα κέρατα εν οἷς ἐπέγραψε 'Tαὐγέτη ταύτην ἀφιεροῖ Ἀρτέμιδι ην ἀγαγειν π Eυρυσθέως Ηρακλης επετάχθη ὀδεν διώκων αὐτην μέχρις ' Τπερβορέων ἀφῖκτο αφ' ου την ἐλαίαν εἰς 'Oλυμπίαν ηγαγε το 3ἐἀντιθεῖσα γουν ἀνατιθεῖο κατὰ συγκοπην, ηγουν ἀνθ' ιαυτης δεῖσα Rec.
Athen. X. p. 396. Aelim . . A. VII, 39. Fiagm. 59. Ex Vrat. R. in Pro omisso
λέγει est Πίνδαρος ἡ καμιρενς, et deirrile Anacreontis locus, sed omiustis et mutilin. De Theseide cf. schol ad lymp. l, 83. de Pherecyde et Pisandro Heracleis auctore schol ad P eth. IX, M. ne plura commemorem a Vrat. A. Morat. D. et Vrat. A. I Vox corrupta, ut alia in scholia ratiuarienrabia multa, quae lectoribus emendanda relinquo rat A. et orat A.
160쪽
Ορος Ἀρκαδίας. ἔστι δἐ και ρος Ἀρκαδίας ορδιον, αφ' ου καὶ η δεος ορδία καὶ ' διουσία καλεῖται. λητο τ ορδούσν τὰς γυναῖκας καὶ εἰς σωτηρίαν ἐκ τῶν τοκετων ἀγούσν β ορθωσαν τῆ Αρτέμιδι περὶ της Ἀρτέμιδος πολλέδωρος γράφει. 'Oρθωσία δὲ, ὁτι ορδο εἰς σωτηρίαν, η ορδοῖ τους γεννωμένους. και ἐν Ἀθηναις δρυται δ το ἱερον δέ ἐστιν ἐν κεραμεικέ. καὶ παρ' Ηλείοις χρθωσίας Ἀρτέμιδος ἱερον, ως φησι Λίδυμος Vet. 'Oρδωσίον τ' ἐν ρθωσίου πελ Ἀρκαδίας Ῥωμένη Ἀρτέμιδι, ἡγουν τ ορδούσητὰς γυναῖκας ἐν τετοκεν ' φορος γαρ λοχείας ' ρθωσία ἡ Ἀρτεμις παρὰ so ρθώσιον, ἀπερ ἐστὶν ορος Ἀρκαδικόν εστ δε καὶ - θεον δρος Ἀρκαδίας, αν οὐ καὶ δεος Ορδὶς καὶ ' δωσία καλεiται. γουν λορδουσα τὰς γυναῶκας, και εἰς σωτηρίαν
διώκων τυ ελαφον ἐθεάσατο καὶ τους Λερβορέους προτατους τόπους καὶ την Σκυ- θωπι ενδα στὰς ἔξεπλάγη τὰ δένδρα της λαίας, καὶ αυτὸν πιθυμία ἔλαβε φυτεῖσαι απ αυτῶν περὶ τους του σταδίου τόπους το ἱππικου, ω ε μετενεγκεῖν εἰς την 'ολυμπίαν. ' Σύνταξις. αν μεθέπων δ παύτην διωκων εἶδε rure ἐκείρον την γην την τὰς ἐλαίας ἔχουσαν, πισθεν των πνοῶν του Βορέου του ψυχρου, mroυν-ατὰ τὰ ' Τπερβόρεια
μέρη - που σταqεὶς ἐθαυμαζε τὰ δένδρα, ἄν γλυκύς Σμερος καὶ ἔρως λαβεν αντον, ωςτε φυτευσαι π αυτῶν δηλονότι, περὶ το τέρμα του δρόμου τῶν rππων το δωδεκάγναμπτον, ηπυν- δωδεκάκις οι αγωνιζόμενοι τε θρίπποις περιηρχοντο ς δωδεκάγναμπτον, τοιν γναμπτους πον, ἐπειδη καὶ ιν δρόμους ἐποίει τὸ τέλειον ἄρμα τῶν ἴππων το διπωλικον Hec. 56. Πνοιαῖς ὀπισθεν Io πνοιαῖς ἀντὶ του πνοιῶν. Βορέα δ αντι του Βορέου Λωρικῶς. - γαρ ωριεις τὴν ου δωδοπον ει α μεταβάλλουσιν Vet. μορέ αδ Τπερβόρεος - η χωρα διὰ το πισθεν ερπον τῶν του Βορέου πνοῶν ἐν τοῖς 'μπαίοις ορεσιν Vet. 59. Λωδεκάγναμπτον δώδεκα γὰρ ἐν 'Oλυμπίεν τρέχει τὸ τέλειον αρμα, τοδε πωλικον κτώ. Vet. 6o. Ιππων φυτεύσαιJ- Πάνδειον ἐν, πεφύτευται η ἐλαία, ην δρέπει ἀμφι- δαλης παις χρυσωδρεπάνω κλάδους ιζ τέμνων, σα και τὰ πωνίσματα. Vet.
Nempe Diana Orihosia, sive statua aut templum eius a Vrat. A. 3 Vrat. A. Morat. D. LVrat. . in clii 'Rωπέως norat. D. 7 Vrat. . in quo Πανδιον et δρεπάνωις De Panthe cf. schol ad Olymp. VIII. a. Et ex his quidem scholiis patet, Pantheum, da io Aristoteles sive Aristotelicus'. ἄ-- ἀκουσμ sub initium dicit, et ex eo schol Aristopi . Plut 686. quem compilavit Suidas . oτι- στει νω, fuisse Olympiae, ioci latuit Hemstertiustum. dum eam rem Npen sit idem tamen vaticinatus est ri veteriam Graecomni ad Pindarica cona mentarii integri superessent, rem planiorem fore. De oleastro Olympico L. schol ad Olymp.
sterhusius ad schol Plut. l. c. ἄλλιστέφανον vocatam esse illam χιτων praeter Aristotelem ac Litol.
Olymp. VIII et X, a docet ex Aristotele actioI. Theocr. IV, 7. Ceterum inlai simile a P thialauro tradit Armin. Pytii. III.